บทที่ 387

เสียงตบของแคทเธอรีนดังอึกทึกไปทั่วบริเวณ แดร์ริลหน้าชา

พวกนักเรียนซุบซิบเย้ยหยันไปที่เขา พวกเขาสนุกสนานเมื่อเห็นเขาโดนลงโทษ

แดร์ริลอยู่ห่างออกไปจากแคทเธอรีนไม่กี่เมตร เขาแม้กระทั่งได้กลิ่นน้ำหอมของเธอ เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าแคทเธอรีนมีร่างกายที่ยอดเยี่ยม

อย่าไงรก็ตาม นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอตบเขา!

แดร์ริลอยากจะโมโหแต่อาจารย์คุมประพฤตินั้นอยู่ที่นี่ ถ้าหากเขาระเบิดออกมาเขาอาจจะโดนไล่ออกจากสถาบันหกวิถี แล้วเขาจะมีทางขโมยคัมภีร์ได้อย่างไร เขาต้องยั้งตัวเองไว้

“แดร์ริล นายคิดว่าโรงเรียนนี้เหมือนบ้านนายที่จะไล่ไปทำร้ายใครก็ได้งั้นใช่ไหม? หากไม่อยากจะเรียนฉันก็ขอให้นายออกไปซะ!” แคทเธอรีนตะคอกอย่างเย็นชา และตบเขาอีกครั้ง

ผัวะ!

ใบหน้าของแดร์ริลมีรอยแดงปรากฏขึ้นมา

“วิ่งรอบสนามห้าสิบรอบ” แคทเธอรีนสั่ง

แดร์กำหมัดแน่นไม่กล่าวอะไร

“หูหนวกรึไง? ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งเหรอไง? ฉันจะพูดอีกครั้ง วิ่งรอบสนามห้าสิบรอบ เดียวนี้!” แคทเธอรีนหน้านิ่ว

แดร์ริลหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินออกไปที่สนามเพื่อจะเริ่มวิ่งภายใต้แสงแดดร้อนจัด

เขาจำเป็นจะต้องวิ่งถึงห้าสิบรอบ? แดร์ริลเหงื่อแตก ครั้งล่าสุดที่เขาวิ่ง