บทที่ 77

ด้านในกล่องมีสร้อยคอที่น่าหลงไหลวางไว้

ทับทิมแดงบนสร้อยคอนั้นใหญ่เท่ากับไข่นกพิราบ สร้อยคอนั้นเปล่งประกายและสวยงามภายใต้แสงไฟ เมื่อเทียบกับเพชรบนเดรสของจิมมี่ เพชรนั่นดูเหมือนทรายไปเลย สายตาทุกคู่จดจ้องดูว่าของขวัญชิ้นไหนมีค่ามากกว่า

อย่างไรก็ตาม...

"ทับทิมขนาดเท่านี้น่าจะมีราคาหลายล้าน? ไม่ใช่ว่าสร้อยคอนี้จะมีมูลค่าไม่ต่ำกว่ายี่สิบล้านเหรอ?"

"จากเขาเนี่ยนะ? ของขวัญล้ำค่าจากเขา? เป็นไปไม้ได้แน่!"

"ถูกต้อง ฉันคิดว่ามันเป็นของปลอม"

เสียงของคนรอบข้างตำหนิในขณะที่หัวของจิมมี่ขาวโพลน คนอื่นอาจไม่รู้ แต่จิมมี่ที่อยู่ในอุตสาหกรรมเครื่องประดับนั้นสามารถบอกได้เพียงแค่มองมัน ทับทิมที่อยู่ตรงหน้าเขา ความใสของผิวและความชัดเจนของเนื้องาน มันเป็นคุณสมบัติที่ดีที่สุดเท่าที่ทับทิมควรจะมีได้ อย่างน้อยที่สุด คุณภาพของมันก็ดีกว่าทับทิมที่เขาเคยพบมาตลอดทั้งชีวิต

เขาไม่ใช่ลูกเขยไร้ประโยชน์เหรอ? ทำไม เขาหาของขวัญแพง ๆ แบบนี้มาได้อย่างไร?

ในที่สุด ซาแมนธาก็ถูกดึงกลับมาสู่ความเป็นจริง เธอมองแดร์ริลอย่างสับสน "แกซื้อมันมาเท่าไหร่?"

ซาแมนธามีเครื่องประดับมากมาย แต่เธอไม่เคยเห็นทับทิมที่ใหญ่ขนาดนี้เลย เ