ทั้งสองบรรทัดนั้นช่างงดงามและลงตัวกับแนวความคิดทางศิลปะดั้งเดิม!แดร์ริลรู้สึกขบขันเมื่อเห็นปฏิกิริยารอบตัวเขาเขามองไปที่เดบร้าด้วยรอยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำว่า “ท่านเจ้าสำนัก ในบทกวีนี้ได้กล่าวถึง ‘ความรัก' และมันก็เป็นเรื่องยากที่จะสามารถเติมเต็มแนวคิดทางศิลปะของความรักได้ถ้าหากว่าใครไม่เคยสัมผัสกับรักแท้มาก่อน”เฮ้อ!แดร์ริลถอนหายใจ“ใครก็ได้บอกฉันทีว่าความรักคืออะไร?“ที่ทำให้ความตายดูงดงามตราบใดที่มีคุณอยู่กับฉัน”แดร์ริลทำหน้าโศกเศร้าเมื่อเขาท่องบทเหล่านั้น เขารู้สึกสะเทือนใจเมื่อนึกถึงอีวอน โมนิกาและลิลี่'อีวอน ดาร์ลิ่ง หนูน้อยลิลี่ พวกคุณสบายดีไหม?'เขาสงสัยว่าพวกเธอจะเป็นยังไงบ้าง“ใครก็ได้บอกฉันทีว่าความรักคืออะไร?“ที่ทำให้ความตายดูงดงามตราบใดที่มีคุณอยู่กับฉัน”ว้าว!ทั้งห้องโถงเกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง!ชายหนุ่มผู้นี้หลุดออกจากแนวศิลปะดั้งเดิมไปเลย!ว้าว!เดบร้าลุกขึ้นจากบัลลังก์ฟีนิกซ์ จากนั้นเธอก็พูดขึ้นว่า “แดร์ริล คุณมีความสามารถจริง ๆ มากับฉันหน่อย!”เดบร้ายืนขึ้นอย่างสง่างามและเดินเข้าไปในห้องของเธอที่อยู่ด้านหลังห้องของเดบร้าอยู่ด้านหลังข
“ท่านเจ้าสำนัก คุณไม่รักษาสัญญาได้ยังไง?”แดร์ริลเยาะเย้ยในขณะที่เขาชี้ไปที่เท้าของเขา “มันก็แค่การแค่ล้างเท้ามันคงไม่ยากขนาดนั้นหรอก...”“คุณ...” เดบร้ากัดริมฝีปากแน่น เธอพูดไม่ออก!ถ้าหากว่าเธอรู้เช่นนี้ เธอจะไม่มีวันยอมเดิมพันกับเขาในฐานะเจ้าสำนักพราน เธอจะล้างเท้าให้แดร์ริลได้อย่างไร?"รายงาน! ท่านเจ้าสำนัก มีคนต้องการเข้าพบคุณครับ"ศิษย์คนหนึ่งรายงานด้วยความเคารพจากอีกฟากหนึ่งของประตู“ใครกันที่อยากพบฉัน?” เดบร้าถามเบา ๆ“ท่านผู้นำนิกาย คนที่ขอพบท่านคือท่านผู้อาวุโสจูปิเตอร์” ศิษย์ตอบท่านผู้อาวุโสจูปิเตอร์?เดบร้าสั่ง "เชิญเขาเข้ามา"เดบร้าแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผู้อาวุโสจูปิเตอร์มาช่วยเธอเอาไว้ได้ทันเวลาพอดี เพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะทำให้แดร์ริลผิดหวังได้อย่างไรในเวลาเดียวกัน เดบร้ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ผู้สง่าซึ่งเป็นเพียงรองเจ้าสำนักโอสถจะมาเยี่ยมเธอทำไม? และทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของเขาก็ยังเป็นหนึ่งในทักษะที่ดีที่สุด!มีข่าวลือว่าผู้อาวุโสจูปิเตอร์มักจะใช้เวลาส่วนตัวในการฝึกฝนเล่นแร่แปรธาตุและไม่เคยออกจากสำนักโอสถเลยมากว่าสิบปีเดบร้าเคยได้
"อย่ากินนะ!" แดร์ริลย้ำ แต่มันก็สายเกินไป! ริมฝีปากสีแดงของเดบร้าได้กลืนเม็ดยาลงไปในลำคอของเธอเสียแล้วหลังจากได้เห็นเธอกลืนเม็ดยา ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ก็หัวเราะออกมาทันที “ฮ่า ฮ่า ท่านเจ้าสำนัก แท้จริงแล้วสิ่งนั้นคือยาพิษสามสหาย ดังนั้น ในตอนนี้คุณจะสามารถเพลิดเพลินไปกับการทรมานได้อย่างช้า ๆ ฮ่า ฮ่า!”ผู้อาวุโสจูปิเตอร์หัวเราะ จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกจากห้องไปอย่างว่องไว!"คุณ..."เดบร้าอยู่ในสภาพที่อ่อนแรง เธอสัมผัสได้ถึงกำลังภายในของเธอที่หายไปจากสนามพลังงานของเธออย่างรวดเร็ว!“ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ ระหว่างคุณกับฉันไม่เคยเรื่องบาดหมางใจกัน ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสำนักโอสถมาตลอด แต่แล้วทำไมคุณถึงทำกับฉันเช่นนี้?” เดบร้าถามด้วยเสียงที่แผ่วเบา แต่ทว่าผู้อาวุโสจูปิเตอร์ได้หายตัวไปจากห้องของเธอนานแล้ว!เดบร้ากระวนกระวายใจ เธอเพียงต้องการตามผู้อาวุโสจูปิเตอร์ไป แต่เธออยู่ในสภาพที่อ่อนแอจนรู้สึกได้ว่าขาของเธอเป็นวุ้นเมื่อเธอพยายามก้าวออกไปข้างหน้าจนเกือบจะล้มลงกับพื้นแดร์ริลรีบใช้มือโอบเอวเธอเพื่อช่วยพยุงเธอขึ้นมา'ว้าว…'กลิ่นหอม!'แดร์ริลสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่มือของเขาและกลิ่
เดบร้ากำลังทุกข์ทรมานอยู่บนเตียง เธอตัวสั่นด้วยความหนาวเย็นในขณะที่เหงื่อไหลท่วมตัว“แดร์ริล...คุณได้นำตัวผู้อาวุโสจูปิเตอร์กลับมาไหม?” ริมฝีปากของเดบร้าแห้งกร้าน เธอถามเสียงต่ำได้ ดูเหมือนว่าประโยคนั้นจะใช้กำลังของเธอจนแทบจะหมดแดร์ริลถอนหายใจ “ฉันตามไม่ทัน เขาเร็วเกินไป...”แดร์ริลวางจี้หยกลงบนโต๊ะ “ผู้อาวุโสจูปิเตอร์ทำจี้หยกตกเอาไว้และฉันก็เก็บมันมาได้”ไม่นะ…เขาพยายามเอาจี้หยกมาแต่คน ๆ นั้นหนีรอดไปได้?เดบร้าตกอยู่ในความสิ้นหวังเธอรู้สึกว่ากำลังภายในของเธอถูกระบายออกมาจนหมด ไม่เพียงเท่านั้น ร่างกายของเธอยังสลับกันไปมาระหว่างความรู้สึกร้อนและหนาวเย็น ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกราวกับว่ามีมดหลายหมื่นตัวกำลังคลานไปทั่วทั้งร่างกายของเธอซึ่งทำให้คันมาก!อย่างไรก็ตาม เธอได้ฝืนอย่างสุดความสามารถที่จะไม่คร่ำครวญจนกระทั่งแดร์ริลกลับมา เพียงเพราะบุคลิกที่เยือกเย็นและแข็งแกร่งของเธอ แต่ทว่า เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเดบร้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องบอกให้แดร์ริลกลับไป “คุณ…คุณกลับไปได้แล้ว”แดร์ริลไม่ได้จากไป แต่เขากลับพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านเจ้าสำนัก ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้ถ้าฉั
อีกด้านหนึ่ง ที่ในโลกใหม่จัสติน ควินน์ไม่รู้ว่าเขาดื่มไปมากแค่ไหน เขาเมามากจนเดินโซเซไปรอบ ๆ ถนนในขณะที่เขาคิดถึงลิลี่ ลินดัน เขากลับถึงโรงแรมได้เย็นวันรุ่งขึ้นในที่สุดจัสตินเห็นมัตเตโอนั่งอยู่ในภายห้องเพียงคนเดียวเมื่อเข้ามาถึง เขาดูผ่อนคลายและสบายใจเมื่อเห็นจัสตินเดินผ่านประตูเข้ามา มัตเตโอก็ยิ้มและพูดว่า “ในที่สุดลูกศิษย์ที่ดีของฉันก็กลับมาได้แล้วเหรอ?”จัสตินกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องแต่เขาไม่เห็นลิลลี่ เขาตื่นตระหนกและถามว่า “ท่านอาจารย์ ลิลลี่อยู่ที่ไหน?”แม้ว่าจัสตินจะไม่รู้ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับลิลลี่ได้อย่างไร แต่เขาก็เป็นกังวลเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอจากไปแล้วมัตเตโอยิ้มบาง ๆ “นายยกเธอให้เธอกับฉันแล้ว นายจะเป็นห่วงเธอไปทำไม? เธอคงจากไปตอนที่ฉันไม่อยู่ ฉันเดาว่าเธอยังคงออกไปตามหาสามีของเธออยู่ ฮ่า ฮ่า...”มัตเตโอจ้องมองไปที่จัสติน “ฉันเป็นคนรักษาคำพูดของฉันอยู่เสมอมา นายแสดงให้เห็นว่าพลังใจของนายนั้นแข็งแกร่งเพียงใดตั้งแต่ที่นายได้มอบเทพธิดาที่นายรักให้กับฉัน นายเป็นพรสวรรค์ที่หล่อหลอมได้ ดังนั้น ฉันจะสอนวรยุทธบางท่าให้นาย จงดูอย่างใกล้ชิด... ”ตุ้บ!จัสตินดีใจเมื่อเขาได้ยิน
ยูมิทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์ภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เธอรู้ดีว่าเธอจะถูกทุบตีหากเธอปฏิเสธที่จะเปิดเผยความลับของคัมภีร์โดน็อกหยุดตบเธอและเยาะเย้ย “พูดมา!”ยูมิขดตัวด้วยความเจ็บปวดและกล่าวว่า "ทั้งเจ็ดเล่มนี้...เจ็ดเล่มนี้จะต้องแช่ลงในน้ำเพื่อให้ความลับภายในถูกเปิดเผย..."ฮ่า ฮ่า…ต้องอย่างนี้สิ!โดน็อกตกตะลึงก่อนที่เขาจะแหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้าและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นเขาก็ก้มลงหลังจากที่เขาเห็นยูมิสั่นเทาไปทั้งตัวและตะคอกเธอว่า “มัวรออะไรอยู่? ไปเอาน้ำมาสิ!”“จะไปเอามาเดี๋ยวนี้...” ยูมิรีบก้าวออกไปและรีบเติมน้ำลงในหม้อจากนั้น แผนที่ก็ปรากฏบนคัมภีร์ทั้งเจ็ดเล่มทันทีที่น้ำถูกเทลงมาโดน็อกรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้เห็นแผนที่อย่างชัดเจน จากนั้นเขาก็รู้สึกยินดีขึ้นไปอีกเมื่อเขาพบว่า สถานที่ที่ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้บนแผนที่ คือสถานที่ภายในโลกใหม่!'ฮ่า ฮ่า! พระเจ้าปฏิบัติต่อฉันเป็นอย่างดี!'โดน็อกคว้าตัวยูมิและเดินออกจากวิหารที่ถูกทำลายอย่างรวดเร็ว “เร็วเข้า! ไปล่าขุมทรัพย์กับฉันกันเถอะ ฮ่า ฮ่า!”ยูมิไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องทำตามที่เขาสั่ง เธอไปกับโดน็อก
โอ้!เมื่อเข้ามาด้านใน โดน็อกสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด มีทางเดินทอดยาวสุดลูกหูลูกตาอย่างไม่มีจุดสิ้นสุดอยู่เบื้องหน้าเขา มันดูเหมือนว่าจะเป็นเส้นทางเดินไปยังใจกลางแกนโลก!บริเวณโดยรอบขยายใหญ่ขึ้นตามระยะทางที่เขาเดินเข้าไปภูเขาเสียดฟ้ามหัศจรรย์ด้านในนั้นกลวงโบ๋และว่างเปล่า ดูเหมือนถูกทิ้งให้รกร้าง!ถ้ำแห่งนี้อาจจะมีขนาดใหญ่กว่าเมืองตงไห่ทั้งเมือง! ไม่สิ มันอาจจะใหญ่กว่าเมืองตงไห่เป็นสิบเท่า!โดน็อกนั้นตื่นเต้นมากระหว่างที่เขาก้าวเดินลงไปตามทางเดิน ในถ้ำนั้นมืดมิด แต่หลังจากที่เขาเดินมุ่งหน้ามาได้ครึ่งชั่วโมง โดน็อกก็สังเกตุว่ายิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่มันก็ยิ่งสว่างราวกับกลางวัน!นอกไปจากนั้นรัศมีวิญญาณที่รายล้อมรอบตัวเขาก็เข้มข้นขึ้นตามทางที่เขาเดินลงไปอีกด้วย! ถ้ำแห่งนี้เป็นเหมือนกับบ่อน้ำรัศมีวิญญาณ! หลังจากที่เขาเดินไปได้ถึงสองชั่วโมง โดน็อกก็รู้สึกประหลาดใจทันทีเมื่อเขาสัมผัสได้ว่ากำลังภายในของเขาตรงบริเวณสนามพลังนั้นกำลังพุ่งทะยานบรรลุระดับ!หึ่ง!โดน็อกนั้นอยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นห้า และตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามาในนี้เขาก็บรรลุมาถึงระดับปรมาจารย์ยุทธ์ขั้นสี่!แม้แต่ยูมิเองที่
”หนึ่ง สอง สาม!”โดน็อกตะโกนเสียงดังก่อนจะดึงขวานสุดแรงเกิด แต่ขวานด้ามนี้ก็ไม่ขยับเขยื้อนเลย!“นังตัวดี แกออกแรงมากกว่านี้หน่อยสิ!” โดน็อกเตะยูมิ “นับสามแล้วดึงสุดแรงเลย! แกต้องดึงขวานออกมาให้ได้! แกได้ยินฉันชัดไหมนังบ้า?”“ได้ยินแล้ว” ยูมิกล่าวตอบน้ำเสียงขึงขัง สายตาของเธอฉายให้เห็นความอาฆาตแค้นเธอตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่าไม่มีทางที่จะยอมให้โดน็อกได้ขวานไปครอบครอง!ขวามด้ามนี้เป็นศาตราวุธอันศักสิทธิ์! มันควรจะต้องเป็นของฟลอเรียน“หนึ่ง สอง สาม!” โดน็อกร้องตะโกนแหกปากขณะเขาพยายามดึงขวานออกมาสุดแรงอย่างขะมักเขม้นทันใดนั้น ยูมิก็ยกแขนของเธอ หยิบปิ่นปักผมออกมาและเล็งไปที่ต้นคอของโดน็อก!“ตายซะ!” ยูมิยกมือขึ้นหยิบปิ่นปักผมออกมาและเล็งไปที่ต้นคอของโดน็อก!ยูมิทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของโดน็อกที่คอยถ่มถุยเหยียดหยามเธอ เธอต้องการจะบดขยี้เขาให้แหลกแต่เธอยังไม่มีโอกาสได้โต้ตอบ!เธอจึงฉวยโอกาสในตอนที่เขากำลังหมกมุ่นอยู่กับขวาน และยูมิก็รู้ตัวทันทีวว่านี้คือโอกาสทองของเธอ! เธอใช้โอกาสนี้โจมตีเขา เธอต้องการที่จะสังหารเขาทิ้ง!ถ้าหากโดน็อกตายศาสตราวุธอันศักศิทธิ์ชิ้นนี้ก็จะตกเป็นของฟลอเรียน