บทที่ 940

”พี่อีวอน กำลังชมพระจันทร์อยู่เหรอ?”

อีวอนหันมาและพบกับสีหน้าที่สงสัยใคร่รู้ของจีเวลที่ยืนอยู่ด้านหลังเธอ

“นี่มันก็ดึกมากแล้ว ทำไมพี่ยังไม่นอนอีก?” จีเวลวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปหาอีวอนขณะที่กล่าว ใบหน้าของเธอเปี่ยมไปด้วยความสงสัยขณะยิ้มและกล่าวถามต่อ “ที่พี่นอนไม่หลับก็เพราะว่าเพิ่งจะได้กลับเจอกับนายท่านใช่ไหมล่ะ?”

มันดึกมากแล้ว และจีเวลเองก็ง่วงนอน แต่เธอรู้สึกหิวมากกว่าในตอนที่นอนอยู่บนเตียง เธอเพียงแค่ลุกออกมาและกำลังจะเดินไปหาอะไรกินในครัวจนได้มาเห็นอีวอน

จีเวลคิดว่าเธอกำลังเห็นอีวอนบ่นพรึมพัมกับตัวเอง เธอจึงเดินเข้ามาทักทาย

อีวอนไม่ได้กล่าวตอบอะไร สายตาของเธอจับจ้องไปที่จีเวลอย่างขึงขัง เธอเดินเข้าไปใกล้ตัวจีเวล สีหน้าของเธอดูเย็นชา และร่างกายของเธอก็ครุกรุ่นไปด้วยรังสีสังหาร!

“พี่อีวอน เกิดอะไรขึ้น? พี่เป็นอะไรรึเปง่า?” จีเวลสับสน แต่เธอก็ฉีกยิ้มและกล่าว “นี่มันก็ดึกมากแล้ว หรือว่าพี่จะหิวเหมือนฉัน? ฉันพาพี่ไปกินของอร่อย ๆ ในครัวได้!”

จีเวลยิ้มร่าและเอื้อมแขมออกไปจะจับมือของอีวอน

ทันใดนั้นกระบี่เล่มยาวก็โผล่ขึ้มาในมือของอีวอน

“ตายซะ!”

น้ำเสียงแข็งกร้าวดังก้องออกมาจากปากของอีว