Chapter 47

Chapter 47

20.30 น.

พลอยพัตราเฝ้ารอการมาร่วมงานวันเกิดของภาคินทร์ด้วยความหงุดหงิดใจ ครั้งล่าสุดที่โทรศัพท์คุยกันคือเวลาบ่ายสองโมง เขาบอกกับตนว่าจะมาถึงงานราวหนึ่งทุ่ม โดยให้เหตุผลว่ามีผ่าตัดด่วนตอนสี่โมงเย็นคาดว่าจะแล้วเสร็จไม่เกินหกโมงเย็น เธอไม่ได้ซักถามเพิ่มเติม เพราะรู้ดีว่า อาชีพแพทย์ บางครั้งก็ต้องทำงานนอกเหนือเวลา หลายครั้งที่เธอเจอด้วยตัวเอง อาทิเช่นกำลังกินข้าวเที่ยงด้วยกัน แล้วมีโทรศัพท์จากโรงพยาบาลเรียกตัวภาคินทร์ไปผ่าตัดผู้ป่วยแบบเร่งด่วน ภาคินทร์รีบไปในทันที

“แกบอกฉันเองนี่ว่า พี่ธามมีผ่าตัด เขาอาจกำลังทำหน้าที่นั้นอยู่ก็ได้ ก็เลยปิดมือถือ” ทักษอรเพื่อนสนิทของพลอยพัตราคิดในแง่ดี “ถ้าพี่ธามติดผ่าตัด เขาไม่มีทางรับโทรศัพท์แกหรอก พอทำงานเสร็จก็คงโทรหาแกเอง”

“ถ้าติดผ่าตัดยาวก็น่าจะโทรมาบอกก่อน นี่อะไรเงียบเชียว รู้ทั้งรู้ว่าเป็นวันเกิดฉัน” แม้ว่าจะเข้าใจคำพูดของเพื่อน ทว่าอารมณ์หงุดหงิดทำให้เธอไม่อาจควบคุมความรู้สึกได้ ราวกับสายน้ำไหลไปตามกระแส

“แล้วถ้าการผ่าตัดไม่เรียบร้อย พี่ธามก็ต้องทำงานต่อจนเสร็จ ออกมานอกห้องผ่าตัดไม่ได้ แล้วเขาจะโ