นี่คือสัญญาณอันตรายที่ชัดเจนมากตอนนั้นเอง ฮั่วซือหานก็ก้าวขายาวๆ ออกไป เขาสั่งให้เลขาจ้าวไปจัดการเรื่องรถแล้วเสี่ยวเยาคนนั้นช่างเป็นที่รักของเขาจริงๆ แค่เสี่ยวเยาโทรมา เขาก็รีบทำให้ทันทีเธอต้องรู้ให้ได้ว่าเสี่ยวเยาเป็นใครเธอต้องกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเสี่ยวเยาให้ได้!…………ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ยังยืนอยู่ริมถนน ไม่นานรถหรูโรลส์รอยซ์ก็แล่นมาจอดเทียบตรงหน้าคนขับเปิดประตูหลังด้วยท่าทีเคารพ ฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ขึ้นรถไปด้วยกันฉือหว่านอึ้ง “ฮวนเอ่อร์ ลูกพี่ลูกน้องของเธอรวยขนาดนี้เลยเหรอ?”โรลส์รอยซ์ รถประจำตัวของฮั่วซือหานก็เป็นยี่ห้อนี้เหมือนกัน หรือว่ายี่ห้อนี้จะเป็นแบรนด์โปรดของพวกผู้ชายเลวๆ?เยี่ยฮวนเอ่อร์หัวเราะ “ใช่ ก็รวยใช้ได้เลย หวานหว่าน ฉันแนะนำเธอให้รู้จักลูกพี่ลูกน้องของฉันดีไหม เธอมาเป็นพี่สะใภ้ของฉันเถอะ”อะไรนะ อะไรนะ?ฉือหว่านรีบปฏิเสธ “ขอบคุณนะฮวนเอ่อร์ แต่ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ฉันขอผ่านดีกว่า ฉันไม่คู่ควรหรอก”เยี่ยฮวนเอ่อร์ยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่หวานหว่านเอ๋ย เธอก็เป็นพี่สะใภ้ของฉันอยู่แล้วนี่ลูกพี่ลูกน้องของฉันก็คือฮั่วซือหานไง!…………วันรุ่งขึ้น
พวกนั้นทั้งหมดพุ่งเข้าหาฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์...ไม่นานนัก ในโรงเรียนก็มีเสียงตะโกนดังลั่น “แย่แล้ว! มีคนตีกัน! มีคนตีกันแล้ว!”ท่านหลินกำลังตรวจงานอยู่ในห้องทำงานของอธิการบดี ได้ยินดังนั้นก็เดินออกมาทันทีพร้อมน้ำเสียงเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น?”“ท่านหลิน คุณชายโจวนำคนมารุมล้อมฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์... โดนหนักมากเลยครับ... ผมถูกกระชาก ใบหน้าก็ถูกข่วนจนเลือดซิบ...” นักเรียนชายพูดไปหอบไปอะไรนะ?สีหน้าท่านหลินเปลี่ยนไปทันที เขารีบวิ่งออกไปพร้อมกับหัวหน้าฝ่ายปกครองจากระยะไกล ท่านหลินก็เห็นภาพเหตุการณ์เต็มตา พวกสมุนทั้งหมดนอนกองอยู่บนพื้น ถูกยาสลบของฉือหว่านเล่นงานจนสลบไปหมด ส่วนโจวเจิ้นอวี่ถูกฉือหว่านกระชากผมกดลงกับพื้น เยี่ยฮวนเอ่อร์ก็ช่วยกันข่วนหน้าของเขาอย่างเมามันโจวเจิ้นอวี่ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บ “โอ๊ย! ผมฉัน! โอ๊ย! หน้าฉัน!”ท่านหลิน “……”เมื่อกี้เขายังนึกว่าฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ถูกซ้อมซะอีก ที่ไหนได้ สองคนนี้กลับเป็นฝ่ายกดหัวโจวเจิ้นอวี่ลงกับพื้น ซ้ำยังกระชากผมเขาซะยุ่งเหยิงใครๆ ก็ว่า ในใต้หล้า สตรีหญิงกับคนเลว เป็นสิ่งที่จัดการยากที่สุด สตรีเวลาเปิดศึกก็โหดไม่แพ
ฮั่วเสวียนภูมิใจเป็นอย่างมาก มหาวิทยาลัย C คือถิ่นของเธอ การจัดการฉือหว่าน สำหรับเธอแล้วมันง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ“พี่สะใภ้เจียวเจียว คราวนี้ฉือหว่านมาเที่ยวมหาวิทยาลัย C แค่สองวันเอง เรื่องนี้พวกเราหยิบมาเป็นเรื่องตลกหัวเราะเยาะเธอได้ทั้งชาติเลย……”…………ฮั่วซื่อกรุ๊ปในห้องประชุม VIP ที่โต๊ะประชุมยาวเรียงรายไปด้วยผู้บริหารระดับสูงของฮั่วซื่อกรุ๊ป ทุกคนมีบัตรประจำตัวสีน้ำเงินแขวนคอเอาไว้ วันนี้คือวันประชุมผู้บริหารระดับสูง หัวหน้าฝ่ายการเงินกำลังรายงานผลการเงินในไตรมาสนี้ นอกจากเสียงรายงานของเขาแล้ว ทั้งห้องประชุมที่เคร่งขรึมและจริงจังแห่งนี้เงียบสนิทไร้เสียงอื่นใดฮั่วซือหาน ประธานฮั่วซื่อกรุ๊ป นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะประชุม วันนี้เขาสวมสูทสีดำที่ตัดเย็บพอดีตัว หล่อเหลาและเปี่ยมด้วยความสูงศักดิ์ เขาก้มตาหล่อเหลาลงอ่านรายงานในมือ ออร่าของผู้นำระดับสูงที่ไม่ต้องแสดงออกมาก็แผ่กระจายไปทั่วแต่แล้ว ในตอนนั้นเอง ประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเข้ามา เลขาจ้าวเดินเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเลขาจ้าวยื่นมือถือให้ฮั่วซือหาน พลางพูดเสียงเบาอย่างลำบากใจ “ท่านประธาน……”การประชุมผู้บริหารระดับ VIP แบบนี้ เลข
ฉือหว่านมองหัวหน้าฝ่ายปกครองด้วยความตกใจ “ไม่ใช่นะคะท่านหัวหน้า คุณโทรผิดแล้ว……”เสียงของเธอค่อยๆ เบาลง เพราะสายตาเธอถูกบดบังด้วยร่างสูงสง่าทรงอำนาจที่ก้าวมายืนตรงหน้าเธอ เงาทะมึนแผ่คลุมลงมาบนตัวเธอทันทีฮั่วซือหานใช้สายตาคมกริบดั่งมีดกวาดมองเยี่ยฮวนเอ่อร์แวบหนึ่ง ก่อนจะหันสายตามาจ้องฉือหว่าน “ใครเป็นคนเริ่มลงมือก่อน ก้าวออกมา!”ฮั่วซือหานเต็มไปด้วยอารมณ์เดือดดาล น่ากลัวจนเยี่ยฮวนเอ่อร์สะดุ้งแล้วแอบถอยหลังไปก้าวหนึ่ง เยี่ยฮวนเอ่อร์ยังแอบยื่นมือออกไป ดันตัวฉือหว่านไปข้างหน้าฉือหว่านพุ่งไปชนเข้ากับแผงอกของชายหนุ่มเต็มแรงอกเขาแข็งแกร่งเหมือนกำแพงเหล็ก เป็นกล้ามเนื้อที่แน่นเปรี๊ยะ เพราะเขารีบตรงจากห้องประชุมผู้บริหารมา ออร่าของซีอีโอระดับสูงยังคงแผ่ซ่าน ทำให้ใครก็ไม่กล้าขยับเข้าใกล้ฉือหว่านที่ชนเข้าไป ใบหน้าร้อนวูบขึ้นมาทันที ตอนนี้เธออยากมีตาขึ้นด้านหลังเพื่อจะได้ถลึงใส่เยี่ยฮวนเอ่อร์สักที คนทรยศ!ส่วนสูงของฉือหว่านพอดีอยู่ตรงระดับอกเขาพอดี ฮั่วซือหานก้มลงมองเธอ “ยืนดีๆ!”อื้อฉือหว่านรีบถอยหลังไปก้าวหนึ่งฮั่วซือหานสั่งเสียงเข้ม “เงยหน้าขึ้นมา!”ฉือหว่านเชื่อฟัง เงยหน้าข
ตั้งแต่เธอย้ายออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว เธอก็มาอยู่ที่นี่ ฮั่วซือหานเห็นเตียงเล็กๆ ของฉือหว่าน ผ้าห่มกับหมอนของเธอพับไว้อย่างเรียบร้อยดี แต่เมื่อกี้เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ชุดสายเดี่ยวสีขาวตกอยู่บนเตียง ฮั่วซือหานเหลือบมองแวบหนึ่ง ก่อนจะเบือนสายตาออกไปอย่างรวดเร็ว เขาหันข้าง มองเด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านหลัง ฉือหว่านอยากอธิบาย “วันนี้ฉันลงมือกับโจวเจิ้นอวี่เพราะว่า……” “ฉือหว่าน ฉันส่งเธอมาเรียนมหาวิทยาลัย C เพื่อให้ตั้งใจเรียน ตั้งใจศึกษาทางการแพทย์ แล้วตอนนี้เธอกำลังทำอะไร? เรียนก็ไม่เรียน เอาแต่นอนในห้องเรียน เลิกเรียนก็ตีกับคนอื่น? เธอไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนฉือเจียว แต่เธอก็อย่าหาเรื่องได้ไหม ตอนนี้ตระกูลโจวเขาจะไล่เธอออกจากมหาวิทยาลัย C อยู่แล้ว! ฉันไม่ได้มีเวลามาคอยตามแก้ปัญหาให้เธอตลอดเวลาหรอกนะ!” ฮั่วซือหานที่อัดอั้นความโกรธมาตลอดทาง ตอนนี้ระเบิดออกมาหมด ด่าฉือหว่านเป็นชุด ฉือหว่านมองเขาที่กำลังเดือดดาล “……” เขาไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเธอเลย ในสายตาเขา เธอก็คงเป็นแค่คนแย่ๆ คนหนึ่ง เทียบกับฉือเจียวไม่ได้เลยสักนิด เขาในตอนนี้ ต่างจากเขาเมื่อคืนในห้อง VIP บาร์โดยสิ
ฉือหว่าน เธอจะเป็นเด็กดีบ้างไม่ได้เลยหรือไง?ตอนที่เขาพูดประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแหบพร่า หัวใจของฉือหว่านก็อ่อนยวบลงในทันทีฮั่วซือหานอยากให้เธอว่านอนสอนง่ายจริงๆสามปีของชีวิตแต่งงานที่ผ่านมา แม้ว่าเธอจะคอยดูแลเขาตอนที่เขาเป็นเจ้าชายนิทรา แต่เขาก็ให้ค่าตอบแทนเธออย่างดีในด้านวัตถุ แถมยังส่งเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย C เขาหวังจะจบความสัมพันธ์กับเธอแค่ตรงนี้แต่เธอที่มหาวิทยาลัย C ไม่ได้ว่านอนสอนง่ายสักนิด เมื่อคืนที่ห้อง VIP ในบาร์ เขาก็หงุดหงิดเพราะได้ยินเรื่อง “เทพแห่งการนอน” ของเธอไปแล้ว วันนี้ตอนประชุมก็ไม่เป็นอันประชุมอีก เพราะ “เทพแห่งการต่อสู้” อย่างเธอโดนเรียกผู้ปกครองฮั่วซือหานยังไม่เคยเจออะไรซวยๆ ขนาดนี้มาก่อนในชีวิตตอนนั้นเอง เด็กสาวที่กำลังนอนทับอยู่บนตัวเขาก็พูดขึ้นมาประโยคหนึ่ง “คุณก็ไม่ได้ชอบคนว่านอนสอนง่ายสักหน่อย”อะไรนะ?ฉือหว่านใช้สองมือเล็กๆ ยันบนแผงอกแกร่งของเขา แล้วค่อยๆ ยืดตัวขึ้น ดวงตากลมใสก้มลงมองใบหน้าหล่อเหลา “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ฮั่วซือหาน คุณน่ะ…ชอบผู้หญิงแรดๆ ไม่ใช่เหรอ”คิ้วเข้มของฮั่วซือหานขมวดเข้าหากันทันที เขาไม่คิดว่าเธอจะพูดคำแรงๆ แ
งั้นก็ช่างมันเถอะ เท้าเล็กข้างขวาของเธอถูกเขาจับไว้ในอุ้งมือ ตรงนั้นเป็นจุดอ่อนไหวของผู้หญิง เธอพยายามดึงเท้ากลับ “ปล่อย!” ฮั่วซือหานเองก็รู้สึกถึงความไม่เหมาะสม เขามองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะปล่อยมือ เท้าเล็กขาวนุ่มถูกดึงกลับทันที แล้วเธอก็ซ่อนมันไว้ใต้กระโปรง ฮั่วซือหานลุกขึ้นนั่ง กลับเข้าสู่เรื่องหลัก “เรื่องนี้ฉันจะให้คนไปจัดการให้……” ฉือหว่านนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ปฏิเสธทันที “ประธานฮั่ว ขอบคุณในความหวังดีนะ แต่ไม่ต้องหรอก” ฮั่วซือหานหันมามองเธอ “ฉือหว่าน อย่ารู้จักดีไม่รู้จักชั่วนักเลย เธอคิดว่าฉันอยากยุ่งเรื่องของเธอหรือไง?” “ถ้าไม่อยากก็อย่ามายุ่ง ตั้งแต่คุณไล่ฉันออกจากคฤหาสน์ตระกูลฮั่ว วันนั้นเป็นต้นมา เรื่องของฉันก็ไม่ต้องให้คุณมายุ่งอีกแล้ว!” บรรยากาศระหว่างคนทั้งคู่ตึงเครียดขึ้นมาทันที ฮั่วซือหานโมโหจนแทบคลั่ง ตอนนั้นเอง ฉือหว่านเลิกคิ้วเรียวขึ้น ดวงตากลมใสคู่นั้นก็เริ่มกวาดมองสำรวจตัวเขาอีกครั้ง “เมื่อคืนฉือเจียวป้อนคุณไม่อิ่มเหรอ?” ฮั่วซือหานชะงักไปทันที “ถ้าอิ่มแล้วคุณจะมายุ่งอะไรกับฉันอีกล่ะ? คุณก็แค่อยากช่วยฉันสักครั้ง แล้วก็หวังให้ฉันตอบแทน
ในห้องทำงานของหัวหน้าฝ่ายปกครอง โจวเจิ้นอวี่เดินกร่างกลับมาอีกครั้ง โดยมีพ่อแม่ของเขาเดินตามมาด้วย พอเขาเห็นฉือหว่านกับเยี่ยฮวนเอ่อร์ที่ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้วพอได้เห็นใบหน้าเล็กขาวเนียนนุ่มของฉือหว่านอีกครั้ง ใบหน้าที่สวยใสไร้การปรุงแต่งเหมือนดอกบัวที่เพิ่งโผล่พ้นน้ำ หัวใจของโจวเจิ้นอวี่ก็เต้นแรงอีกครั้ง เขาอยากได้ฉือหว่านมาเป็นแฟนจริงๆฮั่วเสวียนแค่ให้เขามาหาเรื่องฉือหว่าน ไม่ได้บอกให้เขาเอาฉือหว่านมาเป็นแฟนเขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมเขาอุตส่าห์ไม่ถือสาเรื่องที่ฉือหว่านเป็นเด็กบ้านนอกแท้ๆ แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรถึงกล้าปฏิเสธเขา?แค่เขาขับรถสปอร์ตไปจอดหน้าอาคารหอพักหญิง ไม่รู้ว่ามีสาวๆ ตั้งกี่คนยืนโบกมือส่งยิ้มให้โจวเจิ้นอวี่จ้องฉือหว่านแล้วพูดเสียงกร่าง “ฉือหว่าน กลัวล่ะสิ เพิ่งเข้าเรียนได้สองวันก็จะถูกไล่ออกแล้ว! แต่ถ้าเธอยอมขอโทษฉันตอนนี้ อาจจะมีทางออกก็ได้นะ!”แม่โจวดึงแขนโจวเจิ้นอวี่ไว้ “ลูก แม่ไม่ยอมนะ ยัยนี่ทำลูกเจ็บขนาดนี้ ยังไงก็ต้องไล่เธอออกจากมหาวิทยาลัย C ให้ได้!”พ่อโจวมองไปที่หัวหน้าฝ่ายปกครอง “หัวหน้าหลิว คุณจะจัดการเรื่องนี้ยังไง?”หัวหน้าหลิวกำลังจะพูด แต่
เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกว่าปลายจมูกอุ่นวาบขึ้นมา เธอยกมือแตะดู ก็พบว่าเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว“อ๊ะ ฉันเลือดกำเดาไหลอีกแล้ว!”เฉินจิ้นรีบคว้าทิชชู่มายัดใส่จมูกเธอ “เงยหน้าขึ้น”เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้า “ทำไมพอฉันอยู่กับนายถึงชอบเลือดกำเดาไหลตลอดเลยเนี่ย?”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง “โอเคแล้ว”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขา “นายไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ?เฉินจิ้นไม่พูดอะไรเลย หันหลังจะเดินออกไปเขากำลังจะเมินเธออีกแล้วเย่ฮวนเอ่อร์ขวางหน้าเขาไว้ แล้วยื่นยาในมือให้ “อันนี้ให้นาย”“อะไร?”เย่ฮวนเอ่อร์ชี้ไปที่ไหล่ของเขา ตอนนี้ตรงไหล่ของเขาแดงอยู่ “วันนี้นายแบกถุงปูนซีเมนต์ตั้งเยอะ ไหล่นายแดงหมดเลย ใช้ทาวันละสองครั้ง จะได้ไม่ปวดเมื่อย”เฉินจิ้นมองเธอแวบหนึ่ง ไม่พูดอะไรเย่ฮวนเอ่อร์ “รับไปสิ”เฉินจิ้นยื่นมือมารับยาจากมือเธอเขากลับจับทั้งยาและมือเธอพร้อมกัน เขาคว้ามือเล็กๆ ของเย่ฮวนเอ่อร์ไว้แล้วดึงแรงๆ ทำให้เธอเซเข้าไปในอ้อมอกของเขาโดยไม่ทันตั้งตัวเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองเขา ใบหน้าหล่อคมของเขาอยู่ใกล้แค่เอื้อม เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเกรียนเปียกชื้น ทำให้ดูเด็กลงและมีเสน่ห์แบบเด็กหนุ่มมากขึ้น
“ดูเหมือนฟ้าจะได้ยินคำอธิษฐานของฉัน แป๊บเดียวก็ผ่านมาแล้วสี่ปี อาจิ้นโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็รู้ว่าตัวเองเหลือเวลาไม่มาก ฮวนเอ่อร์ ฉัน...ยังเหลือเวลาอีกเท่าไหร่?”ดวงตากลมโตของเย่ฮวนเอ่อร์ฉ่ำไปด้วยน้ำตา “คุณน้ายังเหลือเวลาประมาณสองเดือนค่ะ”แม่เฉินพึมพำเบาๆ “สองเดือน...ฉันคงไม่ได้เห็นเหมียวเหมี่ยวสอบเข้ามัธยมปลายแล้วล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์รีบกุมมือแม่เฉินแน่น “คุณน้าไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันให้หัวหน้าหลิวจัดยาที่ดีที่สุดให้คุณแล้ว พวกเราจะพยายามยืดเวลาออกไปให้ได้มากที่สุดค่ะ”แม่เฉินหันหน้าไปทางเย่ฮวนเอ่อร์ “ฮวนเอ่อร์ คราวนี้ที่ฉันได้เข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอช่วยไว้ พวกเราติดหนี้เธอหนึ่งบุญคุณเลยล่ะ บ้านเราอาจจะจนหน่อย แต่ไม่ชอบเป็นหนี้ใคร ฉันจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ไม่อยากรบกวนเธออีกแล้ว”“คุณน้า...”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเธอไม่มีทางเปลี่ยนใจแม่เฉินได้ แม่เฉินก็เหมือนเฉินจิ้น มีความภูมิใจในตัวเองอยู่ในกระดูกเย่ฮวนเอ่อร์จึงไม่พูดอะไรอีก แต่เธอจะช่วยอย่างลับๆ ยานำเข้าจากต่างประเทศนอกจากจะช่วยลดความเจ็บปวดของแม่เฉิน ยังช่วยให้เธอมีเวลาเพิ่มขึ้นได้อีกเล็กน้อย“ฮวนเอ่อร์ เรื่องสุขภาพของฉัน อย่
น้าหวังหัวเราะก่อนจะใช้นิ้วจิ้มหน้าผากของเฉินเหมียวเหมี่ยว “พี่ชายของหนูรักหนูที่สุดแล้วนะ ส่งหนูเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมต้นที่ดีที่สุด เขาจะยอมให้หนูกลายเป็นสาวโสดอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ยังไงล่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักขณะนั้นเย่ฮวนเอ่อร์ก็เดินเข้ามาเฉินเหมียวเหมี่ยวทักด้วยความดีใจ “พี่ฮวนเอ่อร์!”น้าหวังลุกขึ้นยืน “หนูฮวนเอ่อร์ ได้ผลตรวจแล้วใช่ไหม?”ขอบตาของเย่ฮวนเอ่อร์ที่ขาวใสแดงเรื่อ เธอพยักหน้า “ได้มาแล้วค่ะ”เฉินเหมียวเหมี่ยวถามอย่างร้อนใจ “พี่ฮวนเอ่อร์ แม่หนูเป็นอะไร แม่ป่วยเหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์มองไปที่แม่เฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียง แต่ไม่พูดอะไรน้าหวังเห็นว่าบรรยากาศไม่ปกติ จึงรีบพูดขึ้น “เหมียวเหมี่ยว ไปกับป้าแป๊บนึง ป้ามีเรื่องอยากจะคุยกับหนู”เฉินเหมียวเหมี่ยวไม่สงสัยอะไร “ได้ค่ะ”น้าหวังพาเฉินเหมียวเหมี่ยวออกไปตอนนี้ในห้องผู้ป่วยเหลือเพียงเย่ฮวนเอ่อร์กับแม่เฉิน เย่ฮวนเอ่อร์นั่งลงข้างเตียง มองดูแม่เฉินแม่เฉินสวมเสื้อผ้าที่สะอาด เสื้อผ้าดูเก่าและซีดจากการซักมานานหลายปี แต่ก็ยังสะอาดเรียบร้อย ผมสีดอกเลาครึ่งหัวถูกรวบขึ้นอย่างเรียบร้อย ใบหน้าแม่เฉินดูอ่อนโยนและสงบนิ
เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้มมุมปาก “หนูเกรงว่าจะรบกวนคุณน้า ก็เลยไปหาเฉินจิ้นที่โรงเรียนค่ะ”แม่เฉินยิ้มอย่างมีความสุขขณะนั้นหัวหน้าหลิวก็เดินเข้ามา เย่ฮวนเอ่อร์จึงเดินออกไปในห้องทำงานของหัวหน้า หัวหน้าหลิวยื่นผลตรวจให้เย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูหลิน ผลการตรวจของคนไข้ออกแล้วครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ถาม “ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”หัวหน้าหลิวส่ายหน้า “เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้วครับ”อะไรนะ?เย่ฮวนเอ่อร์อึ้ง “มะเร็งระยะสุดท้าย? คุณหมอคงไม่ได้เช็คพลาดใช่ไหมคะ สุขภาพของแม่เฉินแข็งแรงมาโดยตลอดเลยนะ”“ไม่ผิดแน่นอนครับ คนไข้น่าจะเป็นมะเร็งมาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อนแล้ว เธอรู้อยู่แก่ใจแต่ไม่ได้รับการรักษาและไม่ได้บอกใคร ตอนนี้เซลล์มะเร็งแพร่กระจายไปถึงหัวใจและสมองแล้ว คนไข้คงเหลือเวลาอีกประมาณสองเดือนครับ”เย่ฮวนเอ่อร์ทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่เฉินจะเหลือเวลาอีกเพียงสองเดือนทำไมถึงไม่บอก ทำไมถึงไม่ยอมรักษา?เฉินจิ้นกับเฉินเหมียวเหมี่ยวยังไม่รู้เรื่องนี้เลย…………ในห้องพักคนไข้ เพื่อนบ้านน้าหวังกับเฉินเหมียวเหมี่ยวอยู่เป็นเพื่อนแม่เฉิน เฉินเหมียวเหมี่ยวเทน้ำอุ่นใส่แก้ว “แม่ ดื่มน้ำค่ะ”
เย่ฮวนเอ่อร์กำลังจะวิ่งตามเฉินจิ้นไปแต่จ้าวอี้คว้าข้อมือเธอไว้ทันที “เธอจะวิ่งตามเขาไปทำไม ห้ามไป!”เย่ฮวนเอ่อร์สะบัดมือเขาออกอย่างแรง “ทะเลยังไม่กว้างเท่าความสาระแนของนายเลย!”เธอรีบวิ่งตามเฉินจิ้นไปจ้าวอี้กำหมัดแน่นด้วยความโกรธ…………เย่ฮวนเอ่อร์ตามเฉินจิ้นมาถึงโรงพยาบาลเล็กแห่งหนึ่ง แม่เฉินนอนอยู่บนเตียงคนไข้สีขาว ยังไม่ฟื้นเฉินเหมียวเหมี่ยวยืนร้องไห้ไม่หยุด ใบหน้าซีดขาวด้วยความตกใจ ข้างกายมีคุณป้าข้างบ้านคอยปลอบเฉินจิ้นรีบเดินเข้าไป “เหมียวเหมี่ยว!”“พี่!” เฉินเหมียวเหมี่ยวตัวผอมบาง โผเข้ากอดเฉินจิ้นทันที น้ำตาไหลไม่หยุด “พี่ รีบไปดูแม่หน่อย แม่ไม่ตื่นเลย ฮือๆ”เฉินจิ้นปลอบน้องสาวอยู่สองสามคำ จากนั้นมองไปยังแม่บนเตียง “แม่!”แม่เฉินไม่มีปฏิกิริยาคุณป้าข้างบ้านพูดขึ้น “เฉินจิ้น พวกเธอรีบพาแม่ไปโรงพยาบาลใหญ่นะ หมอที่นี่เพิ่งมาตรวจ บอกว่าต้องรีบไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่ ห้ามช้า แต่ตอนนี้เตียงในโรงพยาบาลใหญ่ก็หายาก แถมยังไม่รู้ว่าคุณหมอคนไหนเก่งด้วย แบบนี้จะทำยังไงดีละลูก”คุณป้าถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อเฉินจิ้นเสียไปนานแล้ว ตอนนี้เฉินจิ้นต้องดูแลทั้งแม่และน้องสาวเคราะห์ซ้ำกร
เย่ฮวนเอ่อร์เดินมาอยู่ข้างๆ เฉินจิ้น พยายามจะหยุดเกมบ้าๆ นี้ “เฉินจิ้น นายไม่ต้องเล่นเกมของจ้าวอี้นะ มันอันตรายต่อร่างกายมาก ถ้านายต้องการเงินจริงๆ ฉันสามารถ…”เฉินจิ้นหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์แวบนึง เย่ฮวนเอ่อร์ก็รีบเงียบลงทันทีเธอไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้น เธอแค่ไม่อยากให้เขาทำร้ายร่างกายตัวเองเฉินจิ้นหันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “เริ่มได้เลยครับ”หัวหน้าคุมงานยกถุงปูนทีละถุงขึ้นวางบนไหล่ของเฉินจิ้น ไม่นานก็ครบแปดถุงหัวหน้าคุมงานเพิ่มถุงที่เก้า กับถุงที่สิบขึ้นมาอีกจ้าวอี้ดูอย่างเมามัน เขาตบมือแล้วร้อง “โอ้โฮ เฉินจิ้น นึกไม่ถึงว่านายจะทุ่มขนาดนี้เพื่อเงิน หนึ่งพัน สองพัน”จ้าวอี้โยนเงินสองพันบาทลงพื้นหัวหน้าคุมงานวางถุงที่สิบเอ็ด และถุงที่สิบสอง“สามพัน สี่พัน”จ้าวอี้ยังคงโยนเงินลงบนพื้นถุงปูนสิบสองถุงเพิ่มขึ้นบนไหล่ของเฉินจิ้น ใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ แต่เหงื่อที่หน้าผากหยดลง “แปะ แปะ” เปียกไปทั่วชุดทำงานเย่ฮวนเอ่อร์อยากจะห้าม แต่ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ดูจะผิดไปหมด ได้แต่ยืนดูด้วยสายตากังวลหัวหน้าคุมงานทนไม่ไหว “เฉินจิ้น ถ้านายไม่ไหวแล้วก็บอกนะ”เฉินจิ้นไม่พูดอะไรหัวหน้าคุมง
จ้าวอี้กำหมัดแน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอโดนเฉินจิ้นเล่นของใส่รึเปล่า?”“งั้นก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้เท้าเอว หัวเราะอย่างโมโห “ได้ งั้นเรื่องของฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ ตอนนี้ฉันจะไปหาเฉินจิ้น”จ้าวอี้หมุนตัวแล้วเดินไปทางเฉินจิ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์สีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบยื่นมือไปดึงจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายจะทำอะไร? ที่นี่คือสถานที่ทำงานของคนอื่น นายมีสิทธิ์อะไรไปก่อกวนเขา?”ขณะนั้นหัวหน้าคุมงานของไซต์รีบวิ่งมาหอบหายใจ พยักหน้าคำนับต่อหน้าจ้าวอี้ “คุณชายจ้าว ท่านมาที่นี่ได้ยังไงครับ ที่นี่สกปรกมาก เดี๋ยวจะเปื้อนเสื้อผ้าท่าน วันนี้คุณชายมาสำรวจงานเหรอครับ?”เย่ฮวนเอ่อร์ตกใจจ้าวอี้หันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ ยิ้มมุมปาก “จริงสิ ลืมบอกเธอไป ตึกตรงนี้เป็นโครงการของบ้านฉัน เป็นไซต์งานของบ้านฉัน ฉันมาดูงานมันผิดตรงไหนล่ะ”เย่ฮวนเอ่อร์เกือบลืมไปว่าตระกูลจ้าวทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ที่นี่เป็นโครงการหนึ่งของพวกเขาเฉินจิ้นดันบังเอิญมาทำงานที่พื้นที่ของตระกูลจ้าวพอดีจ้าวอี้หันไปพูดกับหัวหน้าคุมงาน “ได้ยินว่าที่นี่มีคนชื่อเฉินจิ้นเหรอ?”หัวหน้าคุมงาน “ใช่ครับ”“เรียกเขามาหน่อยสิ”หัวหน้าคุมงานตะโกนเสียง
ได้ยินคำพูดนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็หยุดดิ้น เธอขึ้นไปนั่งที่เบาะข้างคนขับของรถเฟอร์รารีแต่โดยดีจ้าวอี้กลับมานั่งที่เบาะคนขับ สีหน้าเย็นชา “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอสนใจเฉินจิ้นขนาดนั้นเลยเหรอ?”ตอนแรกไม่ยอมขึ้นรถเขา แต่พอเพื่อเฉินจิ้นกลับยอมขึ้นทันทีเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้ามองจ้าวอี้ “จ้าวอี้ นายรู้ไหมว่านายตอนนี้มันแปลกมาก?”จ้าวอี้อึ้ง“ฉันก็ยกฮั่วเสวียนให้นายไปแล้ว ตอนนี้แฟนนายคือฮั่วเสวียนเธอหน้าอกใหญ่ เอวเล็ก เป็นนักเต้นบัลเล่ต์ นายก็ชอบผู้หญิงสไตล์นั้นไม่ใช่เหรอ นายควรจะติดอยู่กับเธอสิทำไมนายยังต้องตามวุ่นวายกับฉันอีก?”จ้าวอี้กำพวงมาลัยแน่น “ฉัน……”“จ้าวอี้ อย่าบอกฉันนะว่านายหลงรักฉันเข้าแล้ว”เห็นสายตาเย่ฮวนเอ่อร์ที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยันและดูถูก จ้าวอี้ก็โกรธจนพูดไม่ออก เขาหัวเราะเยาะ “หลินเสี่ยวเยา อย่ามโนไปเองนักเลยฉันจะไปหลงรักเธอได้ยังไง?”“งั้นก็ดี”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่ต้องการความรักของเขาเลย ความรักที่มาช้า มันไร้ค่าเสียยิ่งกว่าหญ้า!จ้าวอี้รู้สึกว่าตัวเองแค่มีความรู้สึกอยากครอบครอง เพราะตอนแรกเย่ฮวนเอ่อร์วิ่งตามเขาแต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนใจไปชอบเฉินจิ้นแทน ยิ่งเฉินจิ้นเป็นศัตรูของเขาด้
เย่ฮวนเอ่อร์หันหลังเดินจากไปทันทีฮั่วเสวียน “……”ตอนนั้นเอง จ้าวอี้ก็เดินก้าวเข้ามาขวางทางเย่ฮวนเอ่อร์ “เย่ฮวนเอ่อร์ เธอชอบเฉินจิ้นจริงๆ เหรอ?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ใช่แล้ว”จ้าวอี้ยังไม่เชื่อ “เป็นไปไม่ได้ เธอจะไปชอบเฉินจิ้นคนนั้นได้ยังไง? เธอต้องแกล้งทำเพื่อยั่วฉันใช่ไหม เย่ฮวนเอ่อร์ ฉันไม่คิดเลยว่าเธอก็ใช้มารยาหญิงเพื่อดึงความสนใจฉันเหมือนกัน!”เย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกหมดคำจะพูด “จ้าวอี้ ฟังให้ดีนะ ฉันกับนายจบกันไปนานแล้ว ตอนนั้นพวกเรายังเด็กฉันยอมรับว่านายใช้ฉันแล้วไปมีคนอื่นแต่เอาเข้าจริง ฉันก็ไม่ได้รักนายแบบชายหญิงเลยด้วยซ้ำตอนนี้คนที่ฉันชอบคือเฉินจิ้น!”จ้าวอี้ไม่อยากเชื่อ เขาไม่เชื่อเลยว่าเสี่ยวเยาที่เคยวิ่งตามเขาจะเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่น“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอรู้ไหมว่าเฉินจิ้นเป็นคนยังไง? เขาเกิดมาต่ำต้อย คบกับเธอ เขาจะเลี้ยงเธอไหวเหรอ?หรือว่าเธอจะต้องเลี้ยงเขาเอง?”เย่ฮวนเอ่อร์ขมวดคิ้ว “จ้าวอี้ ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกนายเอาความเหนือกว่ามาจากไหน ก็แค่นายเกิดมาดีกว่าเฉินจิ้น บอกให้นะฉันก็แค่ชอบเขา ฉันอยากทำอะไรก็เรื่องของฉัน!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอ!” จ้าวอี้หน้าเขียวด้วยความโกรธ“จ้าวอ