ฟู่อวิ๋นเซินวางมือบนท้องกลมของเย่ฮวนเอ่อร์ “ลูกของเรา! ลูกของเรายังไม่ได้ลืมตาดูโลกเลยนะ! ฉันไม่เชื่อ! ฮวนเอ่อร์ ตื่นสิ! ตื่นขึ้นมาหาฉันเดี๋ยวนี้!”หมอพยายามห้าม “ประธานฟู่ ใจเย็นๆ นะครับ คนไข้จากไปแล้วจริงๆ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ปล่อยให้เธอจากไปอย่างสงบเถอะครับ”ฟู่อวิ๋นเซินส่ายหน้า “ไม่! ฮวนเอ่อร์ไม่มีวันทิ้งฉันไป!”หวังเสวียนยืนอยู่มุมหนึ่ง มองเหตุการณ์ทั้งหมด เธอหลบอยู่ในเงามืดตั้งแต่ฟู่อวิ๋นเซินมาถึงตอนนี้เธอไม่อยากให้ใครเห็นหน้า แค่ยืนอยู่ตรงนี้ดูละครที่เธอสร้างไว้ก็พอทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผน เย่ฮวนเอ่อร์ได้สัมผัสยาพิษและสิ้นใจจริงๆหวังเสวียนมองเย่ฮวนเอ่อร์ที่นอนอยู่บนเตียงเข็น หญิงสาวผู้เกิดมาพร้อมแสงไฟแฟลชรายล้อม เป็นคุณหนูผู้สดใสร่าเริง มีคนรักมากมาย และก็รักคนอื่นมากมายเช่นกัน สิ่งเหล่านี้แหละคือสิ่งที่หวังเสวียนเกลียดที่สุดในตัวเย่ฮวนเอ่อร์หวังเสวียนรู้ดีว่าตัวเองเป็นเพียงคนที่แอบอยู่ในมุมมืด คอยมอง คอยอิจฉา และคอยเกลียดเธอ เธอเคยอยากมีชีวิตแบบเย่ฮวนเอ่อร์ แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นอีกแบบหนึ่ง ถูกกลืนกินด้วยความโลภและความอิจฉาตอนนี้เธอเดินมาถึงจุดที่ไม่มีวั
เธอต้องการเห็นฟู่อวิ๋นเซินเจ็บปวด!และเมื่อเย่ฮวนเอ่อร์จากไป เส้นทางชีวิตต่อจากนี้ยังอีกยาวไกล เธอมีวิธีมากมายที่จะทำให้ฟู่อวิ๋นเซินตกอยู่ในมือของเธอตำแหน่งคุณนายฟู่นั้น ต้องเป็นของเธอ!ซูอินหน้าซีดจนไร้สีเลือด “หวังเสวียน เธอว่าตอนนี้ควรทำยังไงดี? เมื่อกี้ฮวนเอ่อร์ยังดีๆ อยู่ ทำไมจู่ๆ ถึงต้องเข้าไปในห้องผ่าตัด นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หวังเสวียนด่าซูอินในใจว่าโง่ ซูอินคือแพะที่เธอเลือกไว้อย่างดีหวังเสวียนยกมือวางบนบ่าซูอิน ทำทีปลอบใจ “ซูอิน ใจเย็นๆ ฮวนเอ่อร์ต้องไม่เป็นอะไรแน่ เราต้องเชื่อแบบนั้น”ซูอินพยักหน้า “ใช่ ฮวนเอ่อร์กับลูกในท้องจะต้องปลอดภัยแน่”หวังเสวียนพูดต่อ “ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ คงต้องรอให้ประธานฟู่มาถึงก่อน เขาคงตรวจสอบให้รู้แน่นอน”ซูอินค่อยๆ สงบลง ขณะนั้นเอง เสียงหนึ่งที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น “ฮวนเอ่อร์เป็นอะไร?”หวังเสวียนหันไป เห็นร่างสูงสง่าของฟู่อวิ๋นเซินฟู่อวิ๋นเซินมาถึงเร็วกว่าที่เธอคิดไว้มากถ้าเย่ฮวนเอ่อร์เป็นอะไรขึ้นมา เขาก็คงจะพุ่งมาด้วยความเร็วเหมือนจรวด เธอแทบจะจินตนาการได้เลยว่าอีกไม่นานเขาจะเจ็บปวดแค่ไหนซูอินรีบเข้าไปต้อนรับ “อาจารย์ฟู่
หวังเสวียนจับจ้องเย่ฮวนเอ่อร์แน่น เห็นเย่ฮวนเอ่อร์อ้าปากแล้วดื่มซุปไก่ลงไปเย่ฮวนเอ่อร์ดื่มซุปไก่ที่มีพิษเข้าไปแล้วก้อนหินใหญ่ในใจของหวังเสวียนหล่นลงพื้นในที่สุด เธอพิงกำแพง หายใจแรงตาหลุดประกาย หลังจากต่อสู้มานาน ตอนนี้เธอเอาชนะเย่ฮวนเอ่อร์ได้แล้วหวังเสวียนมองเข้าไปในห้องอีกครั้ง เห็นเย่ฮวนเอ่อร์ดื่มซุปไปหมดหนึ่งถ้วยยาพิษนี้ไม่ใช่แค่อิ่มหนึ่งถ้วยถึงจะเป็นอันตราย แม้เพียงแตะก็อาจทำให้พิษทำงานได้ หวังเสวียนรอชมชั่วขณะพิษระเบิดออกซูอินเก็บถ้วยกลับเข้าที่ “เรียบร้อยแล้ว ฮวนเอ่อร์ ดื่มซุปไปหมดหนึ่งถ้วยแล้ว นอนพักเถอะ”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ได้”ในขณะนั้น เย่ฮวนเอ่อร์ก็กุมท้อง หน้าซีดเผือดซูอินตกใจ “ฮวนเอ่อร์ เป็นอะไรไป?”เย่ฮวนเอ่อร์ทำหน้าปวด “ท้องฉันปวดมาก… ทำไมท้องฉันปวดขนาดนี้… มันเจ็บมากจริงๆ …”ซูอินตื่นตระหนก “ฮวนเอ่อร์ ทำไมถึงปวดท้องได้ล่ะ ฉันจะไปเรียกหมอนะ หมอคะ! หมอ!”ไม่นาน แพทย์และพยาบาลจำนวนมากวิ่งเข้ามาล้อมเย่ฮวนเอ่อร์ไว้ “ห้ามขยับ เดี๋ยวฉันตรวจให้!”แพทย์เตรียมตรวจวินิจฉัยแต่ไม่ทันแล้ว เย่ฮวนเอ่อร์อาเจียนเลือดออกมาคำหนึ่งเลือดสดนั้นทำให้แพทย์ตกใจมาก แพทย์
ซูอินตอบตกลงจะพาหวังเสวียนไปโรงพยาบาลหวังเสวียนยิ้มทันที “ขอบใจนะซูอิน พวกเราสามคนจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไปนะ!”ซูอิน “หวังเสวียน ถ้าคุณอยากคืนดีกับเย่ฮวนเอ่อร์จริงๆ คุณควรรีบชี้แจงกับสื่อถึงความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับอาจารย์ฟู่”หวังเสวียน “……” อีกแล้วเหรอ?ซูอิน “หวังเสวียน ฉันว่าอย่ารอช้า เอาเลยพรุ่งนี้เลย พรุ่งนี้เธอไปชี้แจงกับสื่อ เรื่องนี้จะได้จบ เย่ฮวนเอ่อร์กับอาจารย์ฟู่ก็จะคืนดีกันได้”หวังเสวียนในใจหงุดหงิดกับซูอิน แต่ตอนนี้เธอต้องทำตามซูอินก่อนรอให้ซูอินถือซุปไก่สมุนไพรนี้ไปให้เย่ฮวนเอ่อร์ดื่มจนตาย แล้วถึงเวลาที่เธอจะได้ฉีกหน้ากากซูอินหวังเสวียนยิ้ม “ได้สิซูอิน พรุ่งนี้ฉันจะไปชี้แจงกับสื่อ”ซูอินยิ้ม “ดีเลยหวังเสวียน ฉันขอแทนเย่ฮวนเอ่อร์ขอบคุณนะ”“ไม่ต้องขอบคุณหรอก เรากับอาจารย์ฟู่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นอยู่แล้ว”“งั้นเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ”…………ซูอินกับหวังเสวียนมาถึงโรงพยาบาลแล้ว ซูอิน “หวังเสวียน เธอยืนรออยู่ข้างนอกนะ เย่ฮวนเอ่อร์อยู่ในห้อง ฉันเข้าไปคนเดียว”หวังเสวียนพยักหน้า เธอมองเห็นซุปไก่สมุนไพรในมือซูอิน “โอเคซูอิน ฉันจะไม่เข้าไป ฉันจะยืนอยู่ข้างนอกดู
ซูอินพยักหน้า “ได้ ฉันจะเอาซุปไก่ไปส่งที่โรงพยาบาลให้ฮวนเอ่อร์ดื่มตอนร้อนๆ เลย”หวังเสวียนยื่นมือ “ซูอิน ให้ฉันช่วยสิ”ซูอินปฏิเสธ “ไม่ต้องหรอกหวังเสวียน ฉันทำเองได้ ไม่ต้องให้เธอช่วย!”หวังเสวียนทำหน้าไร้คำพูด ซูอินไม่ยอมให้โอกาสเธอวางยาซูอิน “หวังเสวียน เธอยืนทำอะไรอยู่นั่น ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นก่อน ฉันจะเสร็จแล้วล่ะ”หวังเสวียนใจร้อน ตอนนี้ซุปเสร็จแล้ว ถ้าเธอหาโอกาสไม่ได้อีก เธอจะพลาดโอกาสทองครั้งนี้ไปเสียเปล่าตอนนี้ซองผงยาพิษยังอยู่ในกระเป๋าของเธอหวังเสวียน “ซูอิน ฉันก็อยากทำอะไรให้ฮวนเอ่อร์เหมือนกัน ให้ฉันช่วยเถอะ”หวังเสวียนยื่นมือจะยื้อช้อนจากมือซูอินแต่ซูอินผลักเธอออก “บอกแล้วไงว่าไม่ต้องช่วย หวังเสวียน เธอทำแบบนี้ยิ่งเกะกะ”หวังเสวียน “……”เธอพูดอะไรไม่ออก ตอนนี้เธอจะทำยังไงดี?ขณะนั้นซูอินพลันพูดขึ้น “เอ๊ะ แก้วเก็บความร้อนหายไปไหนนะ? ทำไมไม่อยู่ตรงนี้แล้ว?”หวังเสวียน “แก้วเก็บความร้อนไม่อยู่แล้วเหรอ?”“ใช่ เดี๋ยวเมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้เลย” ซูอินตบหัวเบาๆ “ฉันนึกออกแล้ว แก้วเก็บความร้อนฉันวางไว้ที่ห้องนั่งเล่น หวังเสวียน เธอไปหยิบให้ทีสิ”ซูอินให้เธอไปหยิบแ
เย่ฮวนเอ่อร์ “โอเค”ซูอินหันตัวเดินออกมาหวังเสวียนที่ยืนอยู่หน้าประตูรีบหลบเข้ามุมมืด เธอมองจนเห็นซูอินลับสายตาไปหวังเสวียนกลับมายืนที่ประตูมองเข้าไปข้างใน เห็นเย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าต่ำลง ไม่เหมือนเด็กสาวที่เปล่งประกาย เคยได้รับความเอ็นดูจากทุกคนอีกต่อไป หวังเสวียนกลับรู้สึกโล่งใจขึ้นมาอย่างประหลาดจริงอยู่ว่าเธออิจฉาเย่ฮวนเอ่อร์ เย่ฮวนเอ่อร์มีทุกอย่างดีกว่าเธอ เธอทนไม่ได้ รู้สึกไม่พอใจจิตใจของเธอหม่นมืดบิดเบี้ยวจากการแอบดูอย่างโรคจิต เธออยากจะลากเย่ฮวนเอ่อร์ลงจากม้า ให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานจนไม่อยากมีชีวิตต่อไปเธอยังอยากแย่งผู้ชายของเย่ฮวนเอ่อร์ ฟู่อวิ๋นเซิน มาเป็นของตัวเอง เธออยากเป็นคุณนายฟู่ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้วซูอินกลับไปต้มซุปให้เย่ฮวนเอ่อร์ ถ้าเธอฉวยโอกาสใส่บางอย่างลงไปในซุปนี้ ก็สามารถทำให้เย่ฮวนเอ่อร์ตายได้ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังมีซูอินเป็นแพะรับบาป ไม่มีใครรู้ว่าเป็นฝีมือเธอคิดถึงตรงนี้ หวังเสวียนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นกดหมายเลข “ฮัลโหล ฉันต้องการของนิดหน่อย”ปลายสายเป็นเสียงผู้ชาย “เธอต้องการอะไร”หวังเสวียน “ฉันต้องการยาพิษ แบบที่ใส่ในซุปแล้วคนจะตายทันที ขอแบบร้ายแรงท