Share

คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย

บทที่ 1

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ฉือหว่านพบว่าสามีของเธอ ฮั่วซือหานกำลังนอกใจ

เขานอกใจไปหานักศึกษาหญิงคนหนึ่ง

วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน ฉือหว่านตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมอาหารหนึ่งโต๊ะ แต่ในตอนนั้นเอง "ติ๊ง" เสียงดังขึ้นมา โทรศัพท์มือถือของฮั่วซือหานที่ลืมไว้ที่บ้านดังขึ้น ฉือหว่านจึงเห็นข้อความที่นักศึกษาหญิงส่งมา

[ตอนเอาเค้กออกมาชนเข้าไปจนเจ็บเลย ฮือๆๆ]

ข้างล่างแนบภาพเซลฟี่มาด้วย

ภาพนั้นไม่ได้เผยให้เห็นหน้า มีเพียงแต่ขาเท่านั้นที่ปรากฏในรูป

ในภาพนั้น เด็กสาวสวมถุงเท้าสีขาวยาวดึงสูง รองเท้าหนังหัวกลมสีดำ กระโปรงนักศึกษาสีฟ้าขาวถูกดันขึ้น เผยให้เห็นเรียวขาที่เรียบเนียนและงดงาม

หัวเข่าที่ขาวเนียนมีรอยแดงจากการกระแทก ผิวพรรณที่อ่อนเยาว์สดใสของเด็กสาวประกอบกับข้อความที่ออดอ้อน ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ต้องห้ามที่ยากจะต้านทาน

ได้ยินว่าประธานบริษัทที่ประสบความสำเร็จ มักจะชอบเลือกเมียน้อยแนวนี้

ฉือหว่านกำโทรศัพท์ไว้แน่นจนปลายนิ้วซีดขาว

ติ๊ง

นักศึกษาหญิงส่งข้อความมาอีกครั้ง

[ประธานฮั่ว เจอกันที่โรงแรมหยุนถิงนะคะ คืนนี้ฉันจะฉลองวันเกิดให้คุณ~]

วันนี้เป็นวันเกิดของฮั่วซือหาน และเมียน้อยของเขาจะจัดงานฉลองวันเกิดให้ด้วย

ฉือหว่านหยิบกระเป๋าขึ้นมา แล้วรีบออกไปยังโรงแรมหยุนถิง

เธอต้องการไปดูด้วยตาของตัวเอง

เธออยากรู้ว่านักศึกษาหญิงคนนั้นคือใคร!

...

ฉือหว่านเดินทางมาถึงโรงแรมหยุนถิง เธอกำลังจะเดินเข้าไปในข้างใน

แต่ในตอนนั้นเอง เธอได้เห็นพ่อแม่ของเธอเอง ฉือไห่ผิงและหลี่หลัน เธอรู้สึกประหลาดใจจนต้องเดินเข้าไปหา “พ่อ แม่ ทำไมอยู่ที่นี่ได้คะ?”

ฉือไห่ผิงและหลี่หลันนิ่งไปชั่วครู่ พวกเขาสบตากันครู่หนึ่งก่อนที่สายตาจะเต็มไปด้วยความลังเล “หวานหว่าน น้องสาวของลูกกลับมาจากต่างประเทศ เราพาน้องมาส่งที่นี่”

ฉือเจียว?

ฉือหว่านมองผ่านกระจกใสบานใหญ่เข้าไปข้างใน แล้วเธอก็เห็นฉือเจียว เธอถึงกับชะงักในทันที

ฉือเจียวที่อยู่ข้างในนั้นกำลังสวมชุดนักศึกษาสีฟ้าขาวแบบเดียวกับในรูปถ่ายเป๊ะ

ที่แท้ นักศึกษาหญิงคนนั้นก็คือฉือเจียว น้องสาวของเธอเอง!

ฉือเจียวเกิดมาพร้อมกับความงดงาม เธอถูกขนานนามว่าเป็นกุหลาบแดงแห่งไห่เฉิง ที่สำคัญ เธอยังมีเรียวขาคู่งามที่สุดในไห่เฉิง จนทำให้ผู้ชายมากมายยอมสยบใต้เรียวขาของเธอ

แต่ตอนนี้ น้องสาวคนดีของเธอกลับใช้เรียวขาคู่นั้นเพื่อยั่วยวนพี่เขยของตัวเอง

ฉือหว่านรู้สึกว่ามันช่างน่าขัน เธอหันไปมองฉือไห่ผิงและหลี่หลัน “ดูเหมือนว่าฉันจะเป็นคนสุดท้ายที่รู้เรื่องนี้”

ฉือไห่ผิงกล่าวอย่างขลาดๆ “หวานหว่าน ประธานฮั่วไม่เคยชอบแกมาก่อนเลย”

หลี่หลันเสริมขึ้น “ใช่แล้ว หวานหว่าน แกรู้ไหมว่าในไห่เฉิงมีผู้หญิงมากมายเพียงใดที่อยากจะเข้ามาหาประธานฮั่ว? แทนที่จะปล่อยให้เขาไปเป็นของผู้หญิงคนอื่น สู้ให้เขาอยู่กับน้องสาวของแกดีกว่า”

ฉือหว่านกำหมัดแน่น “พ่อ แม่ ฉันก็เป็นลูกของพ่อแม่เหมือนกันนะ!”

เธอหมุนตัวแล้วเดินจากไปทันที

หลี่หลันเอ่ยขึ้นจากด้านหลังทันที “ฉือหว่าน ฉันถามหน่อย ประธานฮั่วเคยสนิทกับแกบ้างไหม?”

ฝีเท้าของฉือหว่านชะงักไป

ฉือไห่ผิงพูดด้วยน้ำเสียงแหลมคม “ฉือหว่าน ลูกอย่าได้คิดว่าพวกเราติดค้างอะไรแกเลย ตอนนั้นประธานฮั่วกับเจียวเจียวเป็นคู่รักในฝันที่ทุกคนยอมรับ แต่พอประธานฮั่วประสบอุบัติเหตุจนกลายเป็นคนป่วยติดเตียง เราถึงให้ลูกแต่งงานแทนเจียวเจียว”

หลี่หลันมองฉือหว่านด้วยสายตาเย็นชา “ฉือหว่าน แกลองมองตัวเองสิ แต่งงานมาได้สามปี แกก็เป็นแค่แม่บ้านที่คอยดูแลสามี แต่เจียวเจียวเป็นถึงหัวหน้าคณะบัลเลต์ เป็นนักเต้นนำของ ‘หงส์ขาว’ แล้วแกล่ะ ‘ลูกเป็ดขี้เหร่’ แกจะเอาอะไรไปสู้กับเจียวเจียว? รีบคืนประธานฮั่วให้เจียวเจียวเถอะ!”

คำพูดเหล่านี้เหมือนมีดที่กรีดลึกลงในหัวใจของฉือหว่าน เธอเดินจากไปทั้งที่ดวงตาแดงก่ำ

...

ฉือหว่านกลับมาถึงบ้านพัก ตอนนี้ฟ้าก็มืดแล้ว เธอให้วันหยุดกับแม่บ้านป้าอู๋ ในบ้านจึงมีเพียงเธอคนเดียว ไม่มีใครเปิดไฟ ความมืดมิดและความเงียบงันปกคลุมทั่วทั้งบ้าน

เธอนั่งอยู่คนเดียวในความมืดที่โต๊ะอาหาร

อาหารบนโต๊ะที่เคยร้อนกลับเย็นชืดไปหมดแล้ว รวมถึงเค้กที่เธอลงมือทำเอง บนหน้าเค้กเขียนไว้ว่า—“ที่รัก สุขสันต์วันเกิด”

ข้อความนั้นทิ่มแทงสายตาของเธอ เหมือนทุกสิ่ง รวมถึงตัวเธอเอง กลายเป็นเรื่องตลก

ฮั่วซือหานและฉือเจียวเป็นคู่รักในฝันที่ทุกคนในสังคมต่างยอมรับ ใครบ้างจะไม่รู้ว่ากุหลาบแดง ฉือเจียว คือคนโปรดในหัวใจของฮั่วซือหาน แต่เมื่อสามปีก่อน อุบัติเหตุรถชนที่ไม่คาดคิดทำให้ฮั่วซือหานกลายเป็นคนป่วยติดเตียง ส่วนฉือเจียวก็หายตัวไป

ในตอนนั้น ตระกูลฉือพาเธอกลับมาจากชนบท บังคับให้เธอแต่งงานแทนฉือเจียวกับฮั่วซือหานที่กลายเป็นคนป่วย

เมื่อเธอรู้ว่าชายคนนั้นคือฮั่วซือหาน ชายที่เธอรักหมดหัวใจมาโดยตลอด เธอยินดีที่จะแต่งงาน

หลังแต่งงาน ฮั่วซือหานนอนเป็นเจ้าชายนิทรานานถึงสามปี ในช่วงเวลานั้น เธอเฝ้าดูแลเขาโดยไม่เคยถอดเสื้อผ้าลงนอน ไม่เคยออกจากบ้าน ไม่มีสังคม และทุ่มเททุกอย่างเพื่อรักษาเขา เธอใช้ชีวิตวนเวียนอยู่กับเขา จนกระทั่งทำให้เขาฟื้นคืนสติ

ฉือหว่านหยิบไฟแช็กออกมาและจุดเทียน

แสงเทียนอ่อนๆ ทอดเงาออกมา ฉือหว่านมองเห็นตัวเองในกระจกตรงหน้า เธอในชุดกระโปรงสีดำขาวเรียบๆ ที่ดูไร้ชีวิตชีวา น่าเบื่อ และไร้เสน่ห์ของแม่บ้านคนหนึ่ง

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา ฉือเจียวที่ก้าวขึ้นเป็นหัวหน้าคณะบัลเลต์นั้นสดใส เปี่ยมไปด้วยพลัง และงดงาม

เธอเป็นเพียงลูกเป็ดขี้เหร่

ส่วนฉือเจียวคือหงส์ขาว

เมื่อฮั่วซือหานฟื้นคืนสติอีกครั้ง เขากลับไปเดินเคียงข้างกับหงส์ขาว ทิ้งเธอ ลูกเป็ดขี้เหร่ไว้เบื้องหลัง

เฮอะ… สามปีที่ผ่านมา เป็นเพียงความรู้สึกที่เธอปลอบประโลมตัวเองเท่านั้น

ฮั่วซือหานไม่ได้รักเธอ แต่เธอรักเขา

ว่ากันว่าในความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน คนที่ตกหลุมรักก่อนย่อมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ และวันนี้ฮั่วซือหานทำให้เธอพ่ายแพ้อย่างหมดรูป

ดวงตาของฉือหว่านเริ่มชุ่มน้ำตา เธอเป่าเทียนจนดับ

ทั้งบ้านพักกลับเข้าสู่ความมืดมิดอีกครั้ง

ในตอนนั้นเอง แสงไฟหน้ารถสองดวงสว่างวาบขึ้นกลางความมืด รถโรลส์-รอยซ์ รถประจำตัวของฮั่วซือหานพุ่งเข้ามาและจอดลงบนสนามหญ้า

ฉือหว่านใจสั่น เขากลับมาจริงๆ

เธอคิดว่าเขาคงจะไม่กลับบ้านคืนนี้แล้ว

ไม่นาน ประตูบ้านพักก็ถูกเปิดออก ร่างสูงสง่างามที่แผ่รัศมีเย็นเยียบจากยามค่ำคืนก้าวเข้ามาในสายตา ฮั่วซือหานกลับมาแล้ว

ตระกูลฮั่วเป็นตระกูลชั้นสูงแห่งไห่เฉิง ฮั่วซือหานในฐานะทายาทผู้สืบทอดตระกูลมีพรสวรรค์ทางธุรกิจที่น่าทึ่ง เขาได้รับปริญญาโทสองสาขาจากฮาร์วาร์ดตั้งแต่อายุ 16 ปี และก่อตั้งบริษัทแรกที่จดทะเบียนในวอลล์สตรีทจนโด่งดังไปทั่ว ก่อนจะกลับมารับตำแหน่งประธานฮั่วกรุ๊ปและครองตำแหน่งเศรษฐีอันดับหนึ่งของไห่เฉิง

ฮั่วซือหานก้าวขายาวเข้ามา น้ำเสียงทุ้มต่ำที่แฝงเสน่ห์ของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา “ทำไมถึงไม่เปิดไฟ?”

แป๊ะ

เขายื่นมือเปิดไฟที่ผนังทันที

แสงไฟสว่างจ้าทำให้ฉือหว่านต้องหลับตาลงครู่หนึ่ง ก่อนจะลืมตาขึ้นและมองไปที่ฮั่วซือหาน

ฮั่วซือหานอยู่ในชุดสูทสีดำที่ตัดเย็บพิเศษ ท่วงท่าสง่างาม รูปร่างสมส่วน และความสง่าที่มาพร้อมกับความเย็นชา ทำให้เขาไม่รู้ว่ากลายเป็นความฝันกลางคืนของหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ไปกี่คนแล้ว

ฉือหว่านมองเขา “วันนี้เป็นวันเกิดคุณ”

ใบหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานไร้ซึ่งอารมณ์ เขาเพียงแค่กวาดสายตาอย่างเกียจคร้านมองไปยังโต๊ะอาหาร “คราวหน้าอย่าเสียเวลาแบบนี้ ฉันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้”

ฉือหว่านยิ้มบางที่มุมปาก ก่อนจะย้อนถาม “คุณไม่ได้สนใจสิ่งพวกนี้ หรือแค่ไม่อยากอยู่กับฉัน?”

ฮั่วซือหานมองเธอ แต่สายตานั้นเย็นชาเหลือเกิน ราวกับไม่อยากเสียเวลากับเธอ “จะคิดยังไงก็เรื่องของเธอ”

พูดจบเขาก็หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไปทันที

เขาเป็นแบบนี้กับเธอมาตลอด

ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่อาจทำให้หัวใจของเขาอบอุ่นขึ้นได้

ฉือหว่านลุกขึ้นยืน มองไปที่แผ่นหลังหล่อเหลาของเขาที่แสนเย็นชา “วันนี้เป็นวันเกิดคุณ ฉันอยากมอบของขวัญวันเกิดให้คุณ”

ฮั่วซือหานไม่หยุดเดิน และไม่แม้แต่จะหันกลับมา “ไม่ต้อง”

ฉือหว่านหัวเราะเบาๆ เธอยกมุมปากขึ้นช้าๆ “ฮั่วซือหาน เราหย่ากันเถอะ”

เท้าข้างหนึ่งของฮั่วซือหานก้าวขึ้นบันไดไปแล้ว แต่กลับหยุดชะงักทันที เขาหันตัวกลับมา ดวงตาสีดำลึกซึ้งจ้องมองเธอแน่วแน่

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (11)
goodnovel comment avatar
ลมเปลี่ยนทิศ ทะเลสวย
สนุกมากค่ะ
goodnovel comment avatar
Ann Ann
สนุกสนุกสนุกมาก อยากอ่านต่อ
goodnovel comment avatar
แอมมี่ นริสรา
อยากอ่านต่อ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1106

    เดิมทีบ้านพักตากอากาศหลังนี้มีลู่หนานเฉิงอยู่เพียงคนเดียว ที่นี่จึงไม่ได้เตรียมของพวกนั้นไว้เลยเมื่อคืนเขาก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ด้วยเมื่อเทียบกับสีหน้าของเขา หลินซีเหยากลับดูสงบมาก “น้าหรง ฉันรู้แล้ว”น้าหรงยิ้มอย่างดีใจ “เดี๋ยวฉันจะมาทำความสะอาดห้องให้นะคะ อาหารเช้าพร้อมแล้ว คุณชายคุณหญิงรีบมาทานเถอะค่ะ”หลินซีเหยา “ได้ค่ะ”ลู่หนานเฉิงกับหลินซีเหยานั่งลงที่โต๊ะอาหาร น้าหรงยกซุปถ้วยหนึ่งมาเสิร์ฟก่อน “คุณหญิง ทานซุปถ้วยนี้ก่อนนะคะ ซุปนี้ช่วยบำรุงพลังที่สตรีสูญเสียไปได้ดีเลยค่ะ”หลินซีเหยา “ขอบคุณน้าหรงนะ”เธอเริ่มยกซุปขึ้นดื่มลู่หนานเฉิงหยิบแก้วนมขึ้นมาจิบพลางมองหญิงสาวตรงข้าม ไม่รู้เพราะฤทธิ์ของคืนก่อนหรืออย่างไร วันนี้หลินซีเหยาดูเหมือนคนที่แช่อยู่ในน้ำผึ้ง ใบหน้าดูชุ่มชื่นขึ้นกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัดบางทีอาจจะรู้ตัวว่าถูกมอง หลินซีเหยาเงยหน้าขึ้นสบตาเขา “มองฉันทำไมเหรอ คุณอยากลองดื่มไหม?”ลู่หนานเฉิง “ไม่… ไม่เป็นไร ขอบคุณ”น้าหรงหัวเราะ “คุณหญิงไม่ต้องให้คุณชายดื่มพวกนี้หรอกค่ะ! คุณชายของเราน่ะโสดบริสุทธิ์มากว่ายี่สิบปี แข็งแรงทั้งแรงทั้งฝีมือแน่นอนค่ะ!”ลู่หนานเฉิงถ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1105

    เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อแสงอาทิตย์ส่องลอดผ้าม่านเข้ามา ลู่หนานเฉิงขยับตัวเล็กน้อย ลืมตาตื่นขึ้นมาเขารู้สึกได้ทันทีว่ามีคนหนึ่งนอนอยู่ในอ้อมแขน ร่างนุ่มหอม เขาก้มลงมอง เห็นว่าเป็นหลินซีเหยาหลินซีเหยาซบอยู่ในอกเขา หลับสนิทความทรงจำเมื่อคืนไหลย้อนเข้ามาเหมือนคลื่นทะเล ลู่หนานเฉิงหลับตาลงอีกครั้งอย่างรู้สึกหมดแรงดูท่าว่ามันไม่ใช่ความฝัน เมื่อคืนเขากับหลินซีเหยาทำเรื่องนั้นจริงๆเขาแทบจำไม่ได้ว่าทั้งคู่คลั่งกันไปนานแค่ไหน เหมือนจะถึงตีหนึ่งตีสองถึงได้หลับไป ส่วนหลินซีเหยายังไม่ตื่นลู่หนานเฉิงถอนหายใจในใจ เขาเองก็ไม่รู้จะนิยามความสัมพันธ์ของการแต่งงานเพื่อผลประโยชน์นี้ยังไงดีอีกต่อไปขณะนั้น หลินซีเหยาที่อยู่ในอ้อมแขนขยับตัวเล็กน้อย ลืมตาขึ้น ดวงตายังพร่ามัวจากความง่วง เธอตื่นแล้วลู่หนานเฉิงก้มมองเธอ ทั้งคนดูงัวเงีย ดวงตาคู่นั้นไม่มีความเย็นชาเหมือนทุกวัน แต่กลับดูอ่อนโยนและน่ารักขึ้นมากลู่หนานเฉิง “ตื่นแล้วเหรอ”หลินซีเหยาเอามือขยี้ตาเบาๆ “อืม…มอนิ่ง”ลู่หนานเฉิง “มอนิ่ง”เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง “เราสองคน…”แต่หลินซีเหยากลับถอนตัวออกจากอ้อมแขนของเขา ลุกขึ้นนั่ง “ฉันจะลุก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1104

    หลินซีเหยาพยักหน้าตามอย่างว่าง่าย “ได้ ฉันจะไปอาบน้ำเย็นหน่อย”เธอยกผ้าห่มขึ้น ก้าวลงจากเตียง เท้าเปล่าแตะพื้นตั้งใจจะเดินเข้าห้องน้ำแต่เพียงพริบตาเดียว ข้อเท้าก็พลิก พร้อมเสียง “อ๊ะ” หลุดออกมา ร่างทั้งร่างล้มโผเข้าหาลู่หนานเฉิงโดยตรงลู่หนานเฉิงรีบยื่นมือออกไปโอบรอบเอวบางของเธอไว้แน่น ดึงเข้ามาในอ้อมแขน “ระวังหน่อย!”ตอนนี้ร่างของทั้งสองแนบชิดกัน เพียงแค่ผ้าบางๆ กั้นไว้ ระหว่างความอ่อนนุ่มและความแข็งแรงลู่หนานเฉิงรู้สึกว่าไฟร้อนที่เพิ่งกดไว้เมื่อครู่ ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างหลินซีเหยามองหน้าเขา “ลู่หนานเฉิง ฉันร้อนมากเลย~ ช่วยฉันหน่อยสิ~”พูดจบเธอก็เอื้อมแขนโอบคอเขาไว้ เขย่งปลายเท้าแล้วจุมพิตเขาลู่หนานเฉิงชะงักไป รู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มหอมของหญิงสาวแนบเข้ามาอย่างแผ่วเบา กดบดเล็กน้อยจนประกายไฟแล่นพล่านไปทั่วเขารีบยกมือดันเธอออก “หลินซีเหยา ตั้งสตินะ!”แต่หลินซีเหยายังโอบคอเขาไว้ “ลู่หนานเฉิง ฉันร้อนจริงๆ ช่วยฉันเถอะ”เธอจูบเขาอีกครั้งคราวนี้ริมฝีปากเธอเปิดออกลำคอของลู่หนานเฉิงขยับขึ้นลง ความร้อนในร่างทั้งหมดไหลรวมลงที่หน้าท้องชั่วขณะนั้น ความมีสติที่

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1103

    ลู่หนานเฉิงอาบน้ำเย็นอยู่นานมาก คืนนี้มันช่างแปลกประหลาด ร่างกายของเขาเหมือนมีไฟร้อนรุ่มลุกวาบอยู่ข้างในเขาหลับตาลง ใช้พลังใจอย่างมากกว่าจะกดความร้อนนั้นให้สงบลงได้ แล้วปิดน้ำ สวมเสื้อผ้าออกมาทันทีที่ออกมาก็เห็นหลินซีเหยานั่งอยู่บนเตียง เธอตื่นแล้วลู่หนานเฉิงชะงัก “คุณตื่นแล้วเหรอ?”หลินซีเหยามองเขา ดวงตายังมีแววง่วงงุนจากการเพิ่งตื่น “ฉันได้ยินเสียงคุณลุกไปอาบน้ำ คุณไม่ได้อาบไปแล้วเหรอ ทำไมถึงอาบอีก?”คำถามนั้นทำให้ลู่หนานเฉิงตอบไม่ถูก เขาทำได้เพียงยิ้มแห้งๆ “ทำไม ผมอาบกี่ครั้งต้องรายงานคุณนายลู่ด้วยเหรอ”หลินซีเหยา “ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”ลู่หนานเฉิง “ขอโทษนะ เห็นทีผมคงเป็นฝ่ายทำให้คุณตื่นสินะ”พูดจบลู่หนานเฉิงก็เหลือบมองไปที่โซฟา “คืนนี้ผมไปนอนโซฟาก็แล้วกัน คุณนอนได้แล้ว”เขาตั้งใจจะนอนโซฟาตอนแรกหลินซีเหยาแค่คิดจะมองเขาเป็นคู่แต่งงานเพื่อผลประโยชน์ คืนนี้ก็แค่อยากให้เขาเป็นเครื่องมือในการมีลูกเท่านั้น แต่ตอนนี้เมื่อเห็นท่าทีสุภาพมีมารยาทของเขา หลินซีเหยากลับอดมองเขาอีกสองครั้งไม่ได้ผู้ชายคนนี้น่าสนใจจริงๆหลินซีเหยาเติบโตมาในครอบครัวที่พ่อแม่แต่งงานกันอย่างไม่มีค

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1102

    หลินซีเหยามองไปทางลู่หนานเฉิง เขาไม่ได้มีท่าทีสงสัยอะไร ยกถ้วยชาขึ้นดื่มจนหมด “รบกวนน้าหรงด้วยนะ”น้าหรงยิ้มอย่างพอใจ “คุณชายคุณนายพักผ่อนเถอะค่ะ ฉันขอตัวออกไปก่อน”น้าหรงเดินออกจากห้องไป เหลือเพียงพวกเขาสองคนหลินซีเหยาวางดินสอในมือ “งั้น...ไปนอนกันเถอะ”ลู่หนานเฉิงเพิ่งจัดการเอกสารเสร็จพอดี “อืม ไปนอนกัน”ทั้งสองเดินมาถึงข้างเตียง ลู่หนานเฉิงถาม “นอนยังไงดี?”หลินซีเหยา “นายอยู่นอก ฉันอยู่ข้างใน”ลู่หนานเฉิงพยักหน้า “ได้”ทั้งคู่เปิดผ้าห่มแล้วล้มตัวลงนอนลู่หนานเฉิงถาม “จะปิดไฟไหม?”หลินซีเหยา “ปิดสิ”ลู่หนานเฉิงเอื้อมมือไปปิดไฟห้องตกอยู่ในความมืดสนิท ลู่หนานเฉิงกลับนอนไม่หลับ ทั้งที่นี่คือบ้านของเขา ห้องของเขา เตียงของเขา ปกติเขาควรจะหลับได้ง่าย แต่คืนนี้กลับมีผู้หญิงนอนอยู่ข้างกายเขาได้ยินเสียงลมหายใจเบาๆ ของเธอ ได้กลิ่นหอมหวานละมุนแบบกลิ่นนมอ่อนๆ ที่ลอยมาแตะจมูกลู่หนานเฉิงรู้สึกว่าร่างกายเริ่มร้อนขึ้น นอนไม่หลับเลยผ่านไปครู่หนึ่ง เขาเอ่ยเบาๆ “คุณนายลู่?”คนข้างๆ ไม่ตอบ คงหลับไปแล้ว?ลู่หนานเฉิงกำลังจะพูดอีกครั้ง ทันใดนั้น ร่างข้างๆ ก็ขยับ พลิกตัวเข้ามาซุกในอ้อ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1101

    ลู่หนานเฉิงกลับมาที่ห้อง เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ตรวจเอกสารต่อไม่นานประตูห้องน้ำก็เปิดออกดัง “ต๊ะ” หลินซีเหยาเดินออกมาลู่หนานเฉิงเงยหน้ามองหลินซีเหยา เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งนั้นขับให้รูปร่างของเธอโค้งเว้าชัดเจน เส้นโค้งรูปตัว S อันเย้ายวนเผยให้เห็นเล็กน้อย ใต้ชายเสื้อที่คลุมถึงปลายสะโพกเผยเรียวขายาวเรียบเนียนดูสะดุดตาลู่หนานเฉิงที่เพิ่งถูกโจมตีด้วยภาพเร้าใจไปก่อนหน้านี้ รู้สึกเหมือนโดนซ้ำอีกครั้ง ชื่อเสียงที่เรียกเธอว่า หญิงงามอันดับหนึ่ง คงไม่ใช่ได้มาโดยบังเอิญหลินซีเหยาหันมามองเขา “มองฉันทำไม?”ลู่หนานเฉิงยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย “ก็แค่ชื่นชมความงามของคุณนายลู่หน่อย ไม่ได้หรือไง?”หลินซีเหยาคว้าผ้าขนหนูในมือขว้างใส่หน้าเขา “ไม่ได้! ฉันจะออกไปเอาน้ำดื่มสักแก้ว!”พูดจบเธอก็เดินออกไปลู่หนานเฉิงดึงผ้าขนหนูออกจากหน้า กลิ่นหอมหวานละมุนของเธออบอวลอยู่ที่ปลายจมูก กลิ่นนมอ่อนๆ ที่ยั่วยวนประสาทรับรู้ของผู้ชาย ทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่านหลินซีเหยาเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น รินน้ำใส่แก้วให้ตัวเอง ขณะนั้นน้าหรงเดินออกมา “คุณนายเล็ก”หลินซีเหยาหันไป “น้าหรง”น้าหรงมอง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status