Share

บทที่ 3

Author: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางจนกลายเป็นเส้นโค้งเย็นชา “ฉือหว่าน กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”

ฉือหว่านหัวเราะเบาๆ “คุณสั่งให้ฉันกลับมา ฉันก็ต้องกลับงั้นเหรอ? เราหย่ากันแล้ว ใครจะมาทำตามใจคุณอีกล่ะ!”

ฮั่วซือหานกัดฟันแน่น “เรื่องเหตุผลการหย่า ฉันจะให้เธอโอกาสเขียนใหม่อีกครั้ง!”

ฉือหว่านยิ้มกว้างขึ้น “ฉันเขียนผิดตรงไหนเหรอ ฮั่วซือหาน? คุณฟื้นมาได้ครึ่งปีแล้วใช่ไหม แต่ครึ่งปีนี้คุณไม่เคยจับมือฉันเลย คุณเป็นเจ้าชายนิทรามาสามปี ถึงแม้ตอนนี้ทุกระบบในร่างกายของคุณจะดูปกติดี แต่ฉันสงสัยอย่างมีเหตุผลว่าคุณมีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศ คุณไม่ไหวแล้ว! รีบไปหาหมอแผนจีนดูสิ สิ่งที่ฉันขออวยพรให้คุณเป็นของขวัญหย่าคือ ขอให้คุณกลับมาฟิตสมชายไวๆ!”

ฮั่วซือหาน “……”

เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาเต้นตุบๆ

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว!

“ฉือหว่าน สักวันฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันเก่งแค่ไหน!”

“เสียใจด้วย คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว!”

“ฉือหว่าน!”

เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้น สายโทรศัพท์ถูกตัดไป

ในขณะที่ฮั่วซือหานโกรธจัดจนยังไม่ได้ระบายออก เขาก็ได้ยินเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ของสายที่ถูกตัดไป เขา “……”

ฉือหว่าน!!!

...

ฉือหว่านมาถึงอพาร์ตเมนต์ของเพื่อนสนิท ซูเสี่ยวฝูแล้ว หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซูเสี่ยวฝูก็หัวเราะพรืด พร้อมยกนิ้วโป้งให้ “หวานหว่าน ด่าได้ดีมาก ตอนนี้ประธานฮั่วคงโมโหจนแทบกระอักเลือดแล้ว”

ฉือหว่านคิดว่าที่ผ่านมาความรักของเธอต่ำต้อยเกินไป เขาถึงได้ทำตัวสูงส่งขนาดนี้

รักคนอื่น ต้องรักตัวเองก่อน

โดยเฉพาะผู้หญิง ยิ่งต้องรักตัวเองก่อน

ซูเสี่ยวฝู “สามปีก่อน พอฉือเจียวรู้ว่าประธานฮั่วประสบอุบัติเหตุจนกลายเป็นเจ้าชายนิทราก็รีบหนีไปเลย ไม่คิดเลยว่าพอฟื้นขึ้นมาแล้วเขาจะไปหาเธออีก ผู้ชายแบบนี้ หย่าได้ก็ดีแล้ว!”

ฉือหว่านแกะลูกอม "กระต่ายขาว" ใส่เข้าปาก รสชาติหวานๆ ดูเหมือนจะช่วยกลบความขมขื่นในใจได้บ้าง “เสี่ยวฝู นี่แหละคือความแตกต่างระหว่างคนที่ถูกรักกับคนที่ไม่ได้ถูกรัก”

คนที่ถูกรักทำอะไรก็ไม่ต้องกลัว

ส่วนคนที่ไม่ได้ถูกรักต้องหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา

ซูเสี่ยวฝูมองไปที่ฉือหว่าน เธอกินลูกอม "กระต่ายขาว" ไปเป็นกองแล้ว

ซูเสี่ยวฝูดึงฉือหว่านให้ลุกขึ้น “หวานหว่าน ทำตัวให้สดใสหน่อยนะ เมื่อเธอละทิ้งต้นไม้ต้นหนึ่ง เธอจะพบว่าตัวเองมีป่าทั้งป่า คืนนี้ฉันจะจ้างนายแบบหนุ่มหล่อมาสักแปดคนให้เธอปาร์ตี้ฉลองชีวิตโสด!”

ฉือหว่านยกมือกุมขมับ แล้วหัวเราะออกมา

ในตอนนั้นเอง ซูเสี่ยวฝูยื่นมือมาถอดแว่นกรอบดำของฉือหว่านออก และโยนมันลงถังขยะทันที

ฉือหว่านพยายามจะเก็บมัน “แว่นของฉัน”

ซูเสี่ยวฝูขัดไว้ “หวานหว่าน เธอทำวิจัยมากไปเลยชอบใส่แว่นแบบนี้ เธอควรเรียนรู้จากฉือเจียวบ้าง แต่งตัวให้ดูสวยงาม”

ฉือหว่านนึกถึงคำพูดของพ่อแม่ที่บอกว่าเธอเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่ ส่วนฉือเจียวคือหงส์ขาว

เกรงว่าไม่ใช่แค่พ่อแม่ที่คิดแบบนี้ ในสายตาของฮั่วซือหาน เธอก็คงเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่เหมือนกัน

ซูเสี่ยวฝูดึงตัวฉือหว่านพาออกจากบ้าน “ไป ฉันจะพาเธอไปช้อปปิ้ง ทำผม ทำเล็บ ซื้อเสื้อผ้า ครบวงจร ฉันจะให้ฮั่วซือหานกับพวกเขาเบิกตาดูให้ชัดว่าเธอสวยแค่ไหน!”

พูดจบ ซูเสี่ยวฝูก็นึกอะไรขึ้นได้ “จริงสิ หวานหว่าน หย่าแล้วเธอจะไม่เอาเงินของประธานฮั่วจริงๆ เหรอ?”

ฉือหว่านตอบ “ฉันมีเงินของตัวเอง”

“งั้นเงินของประธานฮั่วก็ยกให้ฉือเจียวใช้เหรอ? ฉือเจียวคงต้องขอบคุณเธอแล้ว”

“……”

“บัตรที่ประธานฮั่วให้เธอล่ะ?”

ฮั่วซือหานเป็นคนใจกว้างเสมอ เขาเคยให้บัตรเครดิตสีดำปั๊มลายทองกับฉือหว่าน แต่เธอไม่เคยใช้มันเลย

ฉือหว่านหยิบบัตรสีดำลายทองออกจากกระเป๋า แล้วขยิบตาอย่างซุกซน “งั้นวันนี้ฉันจะใช้เงิน แล้วให้ประธานฮั่วจ่าย”

...

ค่ำคืนที่บาร์ 1996

บาร์ 1996 ขึ้นชื่อว่าเป็นหลุมเงินของไห่เฉิง ที่ซึ่งเหล่าทายาทเศรษฐีและลูกหลานผู้ร่ำรวยมาใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย คืนนี้ดีเจเปิดเพลงไม่หยุด และผู้คนเต้นกันอย่างบ้าคลั่ง

ในมุมห้องวีไอพีที่แสงสลัว ฮั่วซือหานนั่งอยู่ตรงกลางบนโซฟาตัวใหญ่ คืนนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแลคสีดำ แขนเสื้อพับขึ้นสองทบ เผยให้เห็นท่อนแขนแข็งแรงและนาฬิกาสายเหล็กมูลค่าหลายสิบล้าน ดวงหน้าหล่อเหลาสง่างามของเขาดึงดูดสายตาผู้หญิงในบาร์ให้หันมามองไม่หยุด

ข้างกายฮั่วซือหานคือกู้เป่ยเฉิน เพื่อนที่สนิทกันดั่งพี่น้อง และยังเป็นทายาทของตระกูลกู้ พร้อมกับกลุ่มเพื่อนลูกเศรษฐีอีกสองสามคนที่มานั่งด้วย

กู้เป่ยเฉินหัวเราะเสียงดัง “พี่รอง พี่ว่าอะไรนะ ฉือหว่านจะหย่ากับพี่?”

เพื่อนลูกเศรษฐีอีกสองสามคนก็หัวเราะ “ใครๆ ก็รู้ว่าฉือหว่านรักประธานฮั่วจนถึงกระดูก ประธานฮั่วกลายเป็นเจ้าชายนิทรา เธอยังรีบแต่งงานด้วย แล้วตอนนี้เธอจะยอมหย่าได้ยังไง?”

“พวกเรามาเดิมพันกันดีกว่า ว่าฉือหว่านจะทนได้กี่วันก่อนจะมาหาประธานฮั่ว”

กู้เป่ยเฉิน “ฉันพนันว่าฉือหว่านทนไม่ถึงวันนี้ เดี๋ยวอีกสักพักเธอต้องส่งข้อความหาพี่รองแน่ๆ ฮ่าๆ”

เส้นโครงหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานดูมืดมนและเย็นชาอย่างชัดเจน บ่งบอกว่าเขาอารมณ์ไม่ดี

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดหน้าแชทกับฉือหว่านใน WeChat

บทสนทนาล่าสุดในแชทหยุดอยู่ที่เมื่อคืน ฉือหว่านถ่ายรูปซุปกระดูกหมูหนึ่งถ้วยพร้อมข้อความว่า “ที่รัก ถึงแม้ว่าความหนาแน่นของกระดูกคุณจะปกติแล้ว แต่คุณก็ยังควรดื่มซุปกระดูกบ่อยๆ อย่าลืมกลับบ้านเร็วๆ นะคะ”

เลื่อนขึ้นไปข้างบนมีแต่ข้อความที่ฉือหว่านส่งมา เธอส่งข้อความหาเขาทุกวัน

เขาไม่เคยตอบกลับเลย

ไม่เคยตอบแม้แต่ครั้งเดียว

แต่วันนี้มันเงียบสนิท เธอไม่ได้ส่งข้อความหาเขาอีก

ฮั่วซือหานรู้สึกอึดอัดในใจ

ติ๊ง

ในตอนนั้นเอง ข้อความหนึ่งเข้ามา

กู้เป่ยเฉินที่อยู่ข้างๆ รีบพูด “ฉันว่าแล้ว ฉือหว่านส่งข้อความหาพี่รองแน่ๆ!”

ติ๊งๆๆ

ข้อความเข้ามาติดๆ กันหลายข้อความ

เพื่อนลูกเศรษฐีหัวเราะกันลั่น “เรารู้อยู่แล้วว่าฉือหว่านทนไม่ไหว แต่ไม่คิดว่าจะทนไม่ไหวขนาดนี้”

กู้เป่ยเฉินเร่ง “พี่รอง รีบดูเลยว่าฉือหว่านส่งอะไรมาให้ เธอคงร้องไห้ขอคืนดีแน่ๆ”

คิ้วหล่อเหลาของฮั่วซือหานกระตุกเล็กน้อย เธอส่งข้อความหาเขาจริงเหรอ?

ถ้ารู้อย่างนี้ แล้วจะทำไปทำไมตั้งแต่แรก!

เมื่อเช้าเธอยังทำท่ามีศักดิ์ศรีนักไม่ใช่เหรอ?

ฮั่วซือหานเปิดข้อความดู และชะงักไปทันที

กู้เป่ยเฉินอ่านออกเสียง “เรียนผู้ใช้บริการ VVIP บัตรหมายเลขลงท้าย 0975 ของคุณถูกใช้จ่ายที่ร้านทำเล็บเรนโบว์สดใส จำนวน 4000 บาท”

ทุกคนบนโต๊ะต่างทำหน้าสงสัย

ฮั่วซือหานเลื่อนดูข้อความก่อนหน้า พบว่าถูกใช้จ่ายที่ร้านทำผมบิวตี้ซาลอนจำนวน 10,000 บาท

ที่ร้าน Chanel จำนวน 430,000 บาท

และที่ LV อีก 1,200,000 บาท

……

ไม่มีข้อความขอคืนดี มีแต่ข้อความแจ้งการใช้จ่ายเท่านั้น

ทุกคน “…”

เหมือนฉือหว่านตบหน้าพวกเขาผ่านอากาศ ความรู้สึกจึงออกมาอย่างน่าอึดอัด

สีหน้าของฮั่วซือหานมืดมน เขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะชาเสียงดัง เขาไม่ได้สนใจเลยว่าฉือหว่านใช้เงินไปเท่าไหร่ แต่ที่เธอเพิ่งหย่าแล้วรีบไปช้อปปิ้งแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ช่างยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมจริงๆ !

ผู้หญิงที่เชื่อฟังเขาและพึ่งพาเขามาตลอดในสามปีนี้ จู่ๆ ก็เหมือนมีเขี้ยวงอกขึ้นมา

กู้เป่ยเฉิน “พี่รอง ฉือหว่านทำอะไรอยู่กันแน่? เธอไปทำเล็บ ทำผม แล้วก็ซื้อเสื้อผ้า เธอจะเลียนแบบพี่สะใภ้เจียวเจียวในเรื่องการแต่งตัวหรือเปล่า?”

“ฉือเจียวเป็นถึงกุหลาบแดงแห่งไห่เฉิง ส่วนฉือหว่านเป็นแค่สาวบ้านนอก เธอจะเลียนแบบยังไงก็ดูไม่ขึ้นหรอก”

“หงส์ขาวก็คือหงส์ขาว ลูกเป็ดขี้เหร่ก็คือลูกเป็ดขี้เหร่ ลูกเป็ดขี้เหร่ไม่มีวันกลายเป็นหงส์ขาวได้”

ทุกคนพากันหัวเราะเยาะฉือหว่าน

ในตอนนั้นเอง เกิดความวุ่นวายเล็กน้อยขึ้นในบาร์ ทุกสายตาหันไปมองในทิศทางเดียวกัน และมีคนอุทานขึ้นว่า “ดูนั่นสิ นางฟ้า!”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (26)
goodnovel comment avatar
นุ พิรักษา
เก่งมากเอาคืนเยอะๆ
goodnovel comment avatar
Tom Destiny
เก่งมากเอาคืนเยอะๆ
goodnovel comment avatar
อรทัย
สนุกมากค่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 936

    ฟู่อวิ๋นเซินยังคงอยากจะลงมืออีกแต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็โผเข้ากอดเขาทันที “พอแล้ว ฟู่อวิ๋นเซิน! พอเถอะ!”เมื่อถูกร่างนุ่มนิ่มของเย่ฮวนเอ่อร์กอดไว้ ฟู่อวิ๋นเซินถึงได้หยุดลง แต่แววตาที่แดงก่ำเต็มไปด้วยโทสะก็ยังไม่จางลง เขายกเท้าขึ้นเตะจ้าวอี้ที่นอนอยู่กับพื้นอีกครั้งตอนนั้นเอง ฉือหว่านก็รีบวิ่งเข้ามา “เกิดอะไรขึ้น?”เย่ฮวนเอ่อร์พูดขอโทษทันที “หวานหว่าน ขอโทษนะ ฉันทำให้เธอลำบากแล้ว”ฟู่อวิ๋นเซินมองจ้าวอี้บนพื้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็จับมือเล็กของเย่ฮวนเอ่อร์แล้วพาเธอเดินออกไปทันทีเย่ฮวนเอ่อร์หันกลับไป “หวานหว่าน ลาก่อนนะ”ยังพูดไม่ทันขาดคำ ฟู่อวิ๋นเซินก็โอบหัวเธอไว้ ดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอด ไม่ยอมให้เธอหันกลับไปมองอีกฟู่อวิ๋นเซินพาเย่ฮวนเอ่อร์ออกจากโรงพยาบาล เปิดประตูฝั่งผู้โดยสารแล้วดันเธอเข้าไป ก่อนจะปิดประตูแล้วเดินอ้อมกลับมานั่งประจำที่คนขับเย่ฮวนเอ่อร์สังเกตเห็นว่าข้อนิ้วของเขาเลือดไหล รีบคว้ามือเขาไว้ “มือคุณเลือดออก เดี๋ยวฉันทำแผลให้นะ!”แต่ฟู่อวิ๋นเซินยกมือหนี ไม่ยอมให้เธอแตะเย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป เห็นใบหน้าหล่อเหลาเยือกเย็นของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด หน้าอกกว้างยังหอบแรง แสดงว่าเข

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 935

    จ้าวอี้เริ่มมีอารมณ์โมโห เขายื่นมือกดไหล่เย่ฮวนเอ่อร์ไว้ พูดด้วยความโกรธ “ทำไม! ทำไมเธอถึงต้องท้องลูกของฟู่อวิ๋นเซิน!”เย่ฮวนเอ่อร์มองเขาด้วยสายตาเย็นชา “คุณชายจ้าว ฉันจะพูดอีกครั้งนะ ฉันไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับนาย ฉันท้องลูกใครก็ไม่เกี่ยวกับนาย!”จ้าวอี้บีบไหล่เธอไว้แน่น “เย่ฮวนเอ่อร์ ทำไมเธอถึงไม่ให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันก็แค่เคยทำผิดเหมือนผู้ชายทั่วไปตอนยังเด็ก ตอนนี้ฉันเลิกยุ่งกับฮั่วเสวียนกับผู้หญิงพวกนั้นหมดแล้ว ทำไมเธอไม่กลับมาอีกล่ะ? เธอก็เป็นคุณหนูจากตระกูลใหญ่ ฟู่อวิ๋นเซินต่อให้แต่งตัวดีแค่ไหน ก็เป็นแค่ไอ้จนคนหนึ่ง เขาไม่ใช่คนระดับเดียวกับพวกเรา เราสองคนน่ะถึงจะเหมาะกันโดยธรรมชาติ!”เย่ฮวนเอ่อร์อยากหัวเราะ และเธอก็หัวเราะออกมาจริงๆ“จ้าวอี้ นายยังกล้าพูดว่าแค่นายทำผิดแบบที่ผู้ชายมักจะทำกันงั้นเหรอ? จริงๆ แล้วนายก็แค่ห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ลุ่มหลงกับโลกสวยงามภายนอก นายรักฉันจริงๆ เหรอ? ที่จริงนายก็แค่ไม่ยอมแพ้เท่านั้นเอง ทั้งหมดมันคือความอยากเอาชนะ ความทะเยอทะยานที่อยากควบคุม คนอย่างนาย ไม่เคยรักใครเลยจริงๆ นอกจากตัวเอง!”จ้าวอี้พยายามจะอธิบาย “ฉัน...”แต่เย่ฮวนเอ่อร์ก็พูดแ

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 934

    เย่ฮวนเอ่อร์หน้าแดง “ฉันรู้แล้ว แต่... แต่ฟู่อวิ๋นเซินเขา... ฉันปฏิเสธเขาไม่ได้เลย”ฉือหว่านมองเย่ฮวนเอ่อร์แล้วยิ้มออกมา ความจริงแล้วเสี่ยวอู่เคยพูดว่าฟู่อวิ๋นเซินเป็นคนหลงรักแบบใสซื่อ ส่วนเย่ฮวนเอ่อร์ก็ไม่ต่างกัน พวกเขาทั้งคู่ต่างก็เป็นคนหลงรักแบบใสซื่อ เขาว่ากันว่า คนสองคนที่เป็นพวกหลงรักหัวปักหัวปำเมื่อใช้ชีวิตร่วมกันถึงจะมีความสุข ทั้งสองคนต่างก็ขาดกันไม่ได้ฉือหว่านยิ้มพูดว่า “ฮวนเอ่อร์ ตอนนี้เธอกับประธานฟู่คืนดีกันแล้ว ก็น่าจะถึงเวลาบอกเขาเรื่องลูกในท้องได้แล้วล่ะนะ”จะบอกเรื่องตั้งครรภ์กับเขาไหม?จริงๆ แล้วเย่ฮวนเอ่อร์ก็คิดจะบอกอยู่แล้ว“ฉันว่าประธานฟู่เป็นคนที่ชอบเด็กนะ แถมเขาก็มีความสามารถ มีความรับผิดชอบ บอกเขาเรื่องลูกน่าจะเป็นเรื่องดี ฉันเชื่อว่าเขาจะต้องเป็นพ่อที่ดีแน่ๆ”เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้ว่าฟู่อวิ๋นเซินชอบเด็ก แต่ก่อนเขาก็เคยพูดว่าอยากมีลูกเธอก็เชื่อว่าเขาจะเป็นพ่อที่ดีได้เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “อืม ฉันจะหาจังหวะบอกเขาเอง”ทันใดนั้น พยาบาลสาวคนหนึ่งก็เรียกขึ้นจากด้านหลัง “หมอฉือคะ”ฉือหว่าน “ฮวนเอ่อร์ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “หวานหว่าน เธอไปทำงา

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 933

    ฟู่อวิ๋นเซินเงยหน้ามองเธอแวบหนึ่ง คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ทำไม พวกเธอสองคนมีความลับอะไรที่ฉันฟังไม่ได้หรือเปล่า?”เย่ฮวนเอ่อร์ไม่อยากให้เขาจับพิรุธได้ รีบตอบทันที “ก็แน่นอนสิ ผู้หญิงด้วยกันก็ต้องมีความลับเยอะแยะ จะบอกคุณได้ยังไง!”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากบางขึ้น “เข้าใจแล้ว กินข้าวก่อน กินเสร็จเดี๋ยวฉันขับรถไปส่งเธอแล้วจะกลับเลย โอเคไหม?”เย่ฮวนเอ่อร์พยักหน้า “ขอบคุณค่ะ ประธานฟู่”...หลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ ฟู่อวิ๋นเซินก็ขับรถไปส่งเย่ฮวนเอ่อร์ที่โรงพยาบาล วันนี้ฉือหว่านอยู่ที่โรงพยาบาลพอดีรถหรูจอดหน้าทางเข้าโรงพยาบาล ฟู่อวิ๋นเซินพูดขึ้น “ฉันไปส่งเธอข้างบน”เย่ฮวนเอ่อร์ “ไม่ต้องหรอก คุณมาส่งแค่นี้ก็พอ ฉันนัดกับหวานหว่านไว้แล้ว เดี๋ยวขึ้นไปหาเธอเองได้ค่ะ”พูดจบ เย่ฮวนเอ่อร์ก็ไม่ให้เขามีโอกาสพูดต่อ รีบเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารลงจากรถ “ประธานฟู่ ลาก่อนค่ะ”เธอโบกมือน้อยๆ ให้ฟู่อวิ๋นเซินฟู่อวิ๋นเซินยิ้มบาง “ลาก่อน”เย่ฮวนเอ่อร์หมุนตัวเดินเข้าไปในโรงพยาบาลไม่นาน เธอก็หาฉือหว่านเจอในห้องทำงาน วันนี้ฉือหว่านใส่เสื้อกาวน์สีขาวเพิ่งผ่าตัดเสร็จ“หวานหว่าน!”ฉือหว่านยิ้มดีใจ “ฮวนเอ่อร์ ม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 932

    เธอจ้องเขาเขม็งฟู่อวิ๋นเซินเอื้อมมือมาบีบปลายจมูกเล็กของเธอเบาๆ “หิวหรือยัง?”เย่ฮวนเอ่อร์ปัดมือเขาออก ตอบอย่างตรงไปตรงมา “หิวแล้ว”ฟู่อวิ๋นเซิน “งั้นฉันไปทำอาหารให้เธอ”เขาเปิดผ้าห่มลุกจากเตียง เริ่มแต่งตัวเย่ฮวนเอ่อร์ไม่กล้ามองตรงๆ แต่ชายหนุ่มหน้าตาดีระดับท็อปมาแต่งตัวอยู่ต่อหน้า ไม่มองก็น่าเสียดาย มองไปก็ชุ่มชื่นตาเธอแอบมองเขา เห็นเขาสวมกางเกงแล้วกำลังใส่เสื้อเชิ้ต เขาเป็นคนประเภทที่ถอดเสื้อแล้วมีกล้าม ใส่เสื้อแล้วก็ดูเพรียว หุ่นสูงโปร่งดูดีแบบมีสไตล์ ตอนนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว กำลังติดกระดุมนิ้วยาวเรียวขาวสะอาดของเขากำลังทำงานอย่างเชี่ยวชาญ อาจเพราะเดี๋ยวจะไปทำอาหาร เขายังพับแขนเสื้อขึ้นสองทบ เผยให้เห็นแขนท่อนล่างที่แข็งแรงอาจเพราะรู้สึกถึงสายตา ฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเธอทันทีเย่ฮวนเอ่อร์รีบปิดตา แกล้งหลับด้วยความรู้สึกผิดฟู่อวิ๋นเซินรู้ว่าเธอกำลังแอบดู ตัวเธอเป็นคนตรงและโรแมนติก ไม่ถนัดเรื่องโกหกหรือเสแสร้ง ขนาดแกล้งหลับ ขนตายาวๆ ยังสั่นไม่หยุด น่ารักสุดๆฟู่อวิ๋นเซินยื่นสองมือยันข้างตัวเธอ โน้มตัวลงมามอง “คุณหนูใหญ่เย่ เมื่อคืนยังดูไม่พอเหรอ ถึงต้องแอบดูตอนเช้าอีก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 931

    ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น “ไม่รีบ”เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป หมายความว่ายังไงว่าไม่รีบ?เธอมองถนนด้านนอก นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านของเธอเลย วันนี้เขาบังคับพาเธอออกมาด้วยตัวเอง ควบคุมพวงมาลัยมาตลอด ตอนนี้ก็มืดแล้วแต่เขายังไม่ยอมให้เธอกลับบ้านเย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ คุณจะพาฉันไปไหนอีก ฉันอยากกลับบ้าน”ฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเธอ ยิ้มขำ “เธอรีบอะไรนัก กลัวว่าฉันจะกินเธอหรือไง?”เย่ฮวนเอ่อร์ “...ประธานฟู่ล้อเล่นแล้ว คนดีมีศีลธรรมอย่างคุณคงไม่ทำแบบนั้นกับฉันหรอก ใช่ไหมคะ!”ยังจะสวมเขาให้เขาอีกฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้เล่นด้วย เขามองเธอ “ต้องดูว่าเธอเชื่อฟังไหมก่อน!”เย่ฮวนเอ่อร์ “...”ครึ่งชั่วโมงต่อมา รถหรูหยุดอยู่หน้าบ้านพักหลังหนึ่ง เป็นวิลล่าของฟู่อวิ๋นเซิน เขาอาศัยอยู่ที่นี่ฟู่อวิ๋นเซินเปิดประตู “คุณหนูใหญ่เย่ เชิญข้างใน”เย่ฮวนเอ่อร์ “ประธานฟู่ ฉันกลับก่อนดีกว่าค่ะ มันดึกแล้ว ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว”เธอหันหลังจะวิ่งหนีแต่ฟู่อวิ๋นเซินคาดไว้แล้ว เขาขวางหน้าเธอไว้ทันที “คุณหนูใหญ่เย่ คุณนี่ไม่เคยเชื่อฟังเลยนะ”“ฉัน...”คำพูดของเย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่ทันหลุดจากปาก ฟู่อวิ๋นเซินก็อุ้มเธอขึ้นในท่าขวางไว้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status