แชร์

บทที่ 3

ผู้เขียน: หลิวหลีเสวียเสวี่ย
ฮั่วซือหานเม้มริมฝีปากบางจนกลายเป็นเส้นโค้งเย็นชา “ฉือหว่าน กลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้!”

ฉือหว่านหัวเราะเบาๆ “คุณสั่งให้ฉันกลับมา ฉันก็ต้องกลับงั้นเหรอ? เราหย่ากันแล้ว ใครจะมาทำตามใจคุณอีกล่ะ!”

ฮั่วซือหานกัดฟันแน่น “เรื่องเหตุผลการหย่า ฉันจะให้เธอโอกาสเขียนใหม่อีกครั้ง!”

ฉือหว่านยิ้มกว้างขึ้น “ฉันเขียนผิดตรงไหนเหรอ ฮั่วซือหาน? คุณฟื้นมาได้ครึ่งปีแล้วใช่ไหม แต่ครึ่งปีนี้คุณไม่เคยจับมือฉันเลย คุณเป็นเจ้าชายนิทรามาสามปี ถึงแม้ตอนนี้ทุกระบบในร่างกายของคุณจะดูปกติดี แต่ฉันสงสัยอย่างมีเหตุผลว่าคุณมีปัญหาเรื่องสมรรถภาพทางเพศ คุณไม่ไหวแล้ว! รีบไปหาหมอแผนจีนดูสิ สิ่งที่ฉันขออวยพรให้คุณเป็นของขวัญหย่าคือ ขอให้คุณกลับมาฟิตสมชายไวๆ!”

ฮั่วซือหาน “……”

เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาเต้นตุบๆ

ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญเกินไปแล้ว!

“ฉือหว่าน สักวันฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันเก่งแค่ไหน!”

“เสียใจด้วย คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว!”

“ฉือหว่าน!”

เสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ดังขึ้น สายโทรศัพท์ถูกตัดไป

ในขณะที่ฮั่วซือหานโกรธจัดจนยังไม่ได้ระบายออก เขาก็ได้ยินเสียง “ตู๊ด ตู๊ด” ของสายที่ถูกตัดไป เขา “……”

ฉือหว่าน!!!

...

ฉือหว่านมาถึงอพาร์ตเมนต์ของเพื่อนสนิท ซูเสี่ยวฝูแล้ว หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซูเสี่ยวฝูก็หัวเราะพรืด พร้อมยกนิ้วโป้งให้ “หวานหว่าน ด่าได้ดีมาก ตอนนี้ประธานฮั่วคงโมโหจนแทบกระอักเลือดแล้ว”

ฉือหว่านคิดว่าที่ผ่านมาความรักของเธอต่ำต้อยเกินไป เขาถึงได้ทำตัวสูงส่งขนาดนี้

รักคนอื่น ต้องรักตัวเองก่อน

โดยเฉพาะผู้หญิง ยิ่งต้องรักตัวเองก่อน

ซูเสี่ยวฝู “สามปีก่อน พอฉือเจียวรู้ว่าประธานฮั่วประสบอุบัติเหตุจนกลายเป็นเจ้าชายนิทราก็รีบหนีไปเลย ไม่คิดเลยว่าพอฟื้นขึ้นมาแล้วเขาจะไปหาเธออีก ผู้ชายแบบนี้ หย่าได้ก็ดีแล้ว!”

ฉือหว่านแกะลูกอม "กระต่ายขาว" ใส่เข้าปาก รสชาติหวานๆ ดูเหมือนจะช่วยกลบความขมขื่นในใจได้บ้าง “เสี่ยวฝู นี่แหละคือความแตกต่างระหว่างคนที่ถูกรักกับคนที่ไม่ได้ถูกรัก”

คนที่ถูกรักทำอะไรก็ไม่ต้องกลัว

ส่วนคนที่ไม่ได้ถูกรักต้องหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา

ซูเสี่ยวฝูมองไปที่ฉือหว่าน เธอกินลูกอม "กระต่ายขาว" ไปเป็นกองแล้ว

ซูเสี่ยวฝูดึงฉือหว่านให้ลุกขึ้น “หวานหว่าน ทำตัวให้สดใสหน่อยนะ เมื่อเธอละทิ้งต้นไม้ต้นหนึ่ง เธอจะพบว่าตัวเองมีป่าทั้งป่า คืนนี้ฉันจะจ้างนายแบบหนุ่มหล่อมาสักแปดคนให้เธอปาร์ตี้ฉลองชีวิตโสด!”

ฉือหว่านยกมือกุมขมับ แล้วหัวเราะออกมา

ในตอนนั้นเอง ซูเสี่ยวฝูยื่นมือมาถอดแว่นกรอบดำของฉือหว่านออก และโยนมันลงถังขยะทันที

ฉือหว่านพยายามจะเก็บมัน “แว่นของฉัน”

ซูเสี่ยวฝูขัดไว้ “หวานหว่าน เธอทำวิจัยมากไปเลยชอบใส่แว่นแบบนี้ เธอควรเรียนรู้จากฉือเจียวบ้าง แต่งตัวให้ดูสวยงาม”

ฉือหว่านนึกถึงคำพูดของพ่อแม่ที่บอกว่าเธอเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่ ส่วนฉือเจียวคือหงส์ขาว

เกรงว่าไม่ใช่แค่พ่อแม่ที่คิดแบบนี้ ในสายตาของฮั่วซือหาน เธอก็คงเป็นแค่ลูกเป็ดขี้เหร่เหมือนกัน

ซูเสี่ยวฝูดึงตัวฉือหว่านพาออกจากบ้าน “ไป ฉันจะพาเธอไปช้อปปิ้ง ทำผม ทำเล็บ ซื้อเสื้อผ้า ครบวงจร ฉันจะให้ฮั่วซือหานกับพวกเขาเบิกตาดูให้ชัดว่าเธอสวยแค่ไหน!”

พูดจบ ซูเสี่ยวฝูก็นึกอะไรขึ้นได้ “จริงสิ หวานหว่าน หย่าแล้วเธอจะไม่เอาเงินของประธานฮั่วจริงๆ เหรอ?”

ฉือหว่านตอบ “ฉันมีเงินของตัวเอง”

“งั้นเงินของประธานฮั่วก็ยกให้ฉือเจียวใช้เหรอ? ฉือเจียวคงต้องขอบคุณเธอแล้ว”

“……”

“บัตรที่ประธานฮั่วให้เธอล่ะ?”

ฮั่วซือหานเป็นคนใจกว้างเสมอ เขาเคยให้บัตรเครดิตสีดำปั๊มลายทองกับฉือหว่าน แต่เธอไม่เคยใช้มันเลย

ฉือหว่านหยิบบัตรสีดำลายทองออกจากกระเป๋า แล้วขยิบตาอย่างซุกซน “งั้นวันนี้ฉันจะใช้เงิน แล้วให้ประธานฮั่วจ่าย”

...

ค่ำคืนที่บาร์ 1996

บาร์ 1996 ขึ้นชื่อว่าเป็นหลุมเงินของไห่เฉิง ที่ซึ่งเหล่าทายาทเศรษฐีและลูกหลานผู้ร่ำรวยมาใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย คืนนี้ดีเจเปิดเพลงไม่หยุด และผู้คนเต้นกันอย่างบ้าคลั่ง

ในมุมห้องวีไอพีที่แสงสลัว ฮั่วซือหานนั่งอยู่ตรงกลางบนโซฟาตัวใหญ่ คืนนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงสแลคสีดำ แขนเสื้อพับขึ้นสองทบ เผยให้เห็นท่อนแขนแข็งแรงและนาฬิกาสายเหล็กมูลค่าหลายสิบล้าน ดวงหน้าหล่อเหลาสง่างามของเขาดึงดูดสายตาผู้หญิงในบาร์ให้หันมามองไม่หยุด

ข้างกายฮั่วซือหานคือกู้เป่ยเฉิน เพื่อนที่สนิทกันดั่งพี่น้อง และยังเป็นทายาทของตระกูลกู้ พร้อมกับกลุ่มเพื่อนลูกเศรษฐีอีกสองสามคนที่มานั่งด้วย

กู้เป่ยเฉินหัวเราะเสียงดัง “พี่รอง พี่ว่าอะไรนะ ฉือหว่านจะหย่ากับพี่?”

เพื่อนลูกเศรษฐีอีกสองสามคนก็หัวเราะ “ใครๆ ก็รู้ว่าฉือหว่านรักประธานฮั่วจนถึงกระดูก ประธานฮั่วกลายเป็นเจ้าชายนิทรา เธอยังรีบแต่งงานด้วย แล้วตอนนี้เธอจะยอมหย่าได้ยังไง?”

“พวกเรามาเดิมพันกันดีกว่า ว่าฉือหว่านจะทนได้กี่วันก่อนจะมาหาประธานฮั่ว”

กู้เป่ยเฉิน “ฉันพนันว่าฉือหว่านทนไม่ถึงวันนี้ เดี๋ยวอีกสักพักเธอต้องส่งข้อความหาพี่รองแน่ๆ ฮ่าๆ”

เส้นโครงหน้าหล่อเหลาของฮั่วซือหานดูมืดมนและเย็นชาอย่างชัดเจน บ่งบอกว่าเขาอารมณ์ไม่ดี

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดหน้าแชทกับฉือหว่านใน WeChat

บทสนทนาล่าสุดในแชทหยุดอยู่ที่เมื่อคืน ฉือหว่านถ่ายรูปซุปกระดูกหมูหนึ่งถ้วยพร้อมข้อความว่า “ที่รัก ถึงแม้ว่าความหนาแน่นของกระดูกคุณจะปกติแล้ว แต่คุณก็ยังควรดื่มซุปกระดูกบ่อยๆ อย่าลืมกลับบ้านเร็วๆ นะคะ”

เลื่อนขึ้นไปข้างบนมีแต่ข้อความที่ฉือหว่านส่งมา เธอส่งข้อความหาเขาทุกวัน

เขาไม่เคยตอบกลับเลย

ไม่เคยตอบแม้แต่ครั้งเดียว

แต่วันนี้มันเงียบสนิท เธอไม่ได้ส่งข้อความหาเขาอีก

ฮั่วซือหานรู้สึกอึดอัดในใจ

ติ๊ง

ในตอนนั้นเอง ข้อความหนึ่งเข้ามา

กู้เป่ยเฉินที่อยู่ข้างๆ รีบพูด “ฉันว่าแล้ว ฉือหว่านส่งข้อความหาพี่รองแน่ๆ!”

ติ๊งๆๆ

ข้อความเข้ามาติดๆ กันหลายข้อความ

เพื่อนลูกเศรษฐีหัวเราะกันลั่น “เรารู้อยู่แล้วว่าฉือหว่านทนไม่ไหว แต่ไม่คิดว่าจะทนไม่ไหวขนาดนี้”

กู้เป่ยเฉินเร่ง “พี่รอง รีบดูเลยว่าฉือหว่านส่งอะไรมาให้ เธอคงร้องไห้ขอคืนดีแน่ๆ”

คิ้วหล่อเหลาของฮั่วซือหานกระตุกเล็กน้อย เธอส่งข้อความหาเขาจริงเหรอ?

ถ้ารู้อย่างนี้ แล้วจะทำไปทำไมตั้งแต่แรก!

เมื่อเช้าเธอยังทำท่ามีศักดิ์ศรีนักไม่ใช่เหรอ?

ฮั่วซือหานเปิดข้อความดู และชะงักไปทันที

กู้เป่ยเฉินอ่านออกเสียง “เรียนผู้ใช้บริการ VVIP บัตรหมายเลขลงท้าย 0975 ของคุณถูกใช้จ่ายที่ร้านทำเล็บเรนโบว์สดใส จำนวน 4000 บาท”

ทุกคนบนโต๊ะต่างทำหน้าสงสัย

ฮั่วซือหานเลื่อนดูข้อความก่อนหน้า พบว่าถูกใช้จ่ายที่ร้านทำผมบิวตี้ซาลอนจำนวน 10,000 บาท

ที่ร้าน Chanel จำนวน 430,000 บาท

และที่ LV อีก 1,200,000 บาท

……

ไม่มีข้อความขอคืนดี มีแต่ข้อความแจ้งการใช้จ่ายเท่านั้น

ทุกคน “…”

เหมือนฉือหว่านตบหน้าพวกเขาผ่านอากาศ ความรู้สึกจึงออกมาอย่างน่าอึดอัด

สีหน้าของฮั่วซือหานมืดมน เขาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะชาเสียงดัง เขาไม่ได้สนใจเลยว่าฉือหว่านใช้เงินไปเท่าไหร่ แต่ที่เธอเพิ่งหย่าแล้วรีบไปช้อปปิ้งแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ช่างยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมจริงๆ !

ผู้หญิงที่เชื่อฟังเขาและพึ่งพาเขามาตลอดในสามปีนี้ จู่ๆ ก็เหมือนมีเขี้ยวงอกขึ้นมา

กู้เป่ยเฉิน “พี่รอง ฉือหว่านทำอะไรอยู่กันแน่? เธอไปทำเล็บ ทำผม แล้วก็ซื้อเสื้อผ้า เธอจะเลียนแบบพี่สะใภ้เจียวเจียวในเรื่องการแต่งตัวหรือเปล่า?”

“ฉือเจียวเป็นถึงกุหลาบแดงแห่งไห่เฉิง ส่วนฉือหว่านเป็นแค่สาวบ้านนอก เธอจะเลียนแบบยังไงก็ดูไม่ขึ้นหรอก”

“หงส์ขาวก็คือหงส์ขาว ลูกเป็ดขี้เหร่ก็คือลูกเป็ดขี้เหร่ ลูกเป็ดขี้เหร่ไม่มีวันกลายเป็นหงส์ขาวได้”

ทุกคนพากันหัวเราะเยาะฉือหว่าน

ในตอนนั้นเอง เกิดความวุ่นวายเล็กน้อยขึ้นในบาร์ ทุกสายตาหันไปมองในทิศทางเดียวกัน และมีคนอุทานขึ้นว่า “ดูนั่นสิ นางฟ้า!”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (26)
goodnovel comment avatar
นุ พิรักษา
เก่งมากเอาคืนเยอะๆ
goodnovel comment avatar
Tom Destiny
เก่งมากเอาคืนเยอะๆ
goodnovel comment avatar
อรทัย
สนุกมากค่ะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1048

    คุณพระเมื่อเย่ฮวนเอ่อร์เล่าเรื่องในคืนนั้นออกมาอย่างละเอียดขนาดนี้ เพื่อนนักศึกษาทุกคนต่างก็ตกตะลึงเย่ฮวนเอ่อร์พูดต่อ “ตอนนั้นคู่หมั้นของฉันกำลังอาบน้ำอยู่ แต่เธอกลับบุกเข้าไปกะทันหัน แถมยังใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางเบาเซ็กซี่ คู่หมั้นของฉันก็เลยหยิบขวดขึ้นมาขว้างใส่ผู้บุกรุกอย่างเธอ การปกป้องตัวเองแบบนี้ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม”หวังเสวียน “……”เพื่อนนักศึกษา “หวังเสวียน ที่แท้เธอก็เป็นคนบุกเข้าไปในห้องน้ำของอาจารย์ฟู่นี่เอง”“หวังเสวียน เธอนี่ไม่รู้จักกาลเทศะเลยนะ”“ฉันลองนึกตามดู ถ้ามีเพื่อนฐานะไม่ดีคนหนึ่ง ฉันมีน้ำใจให้เธอมาอยู่ด้วย แต่เธอกลับใส่ชุดนอนสายเดี่ยวกลางดึกแล้วบุกเข้าไปในห้องน้ำของคู่หมั้นฉัน แบบนี้ฉันไม่มีวันทนได้แน่ๆ!”“หวังเสวียน เธอนี่เกินไปแล้ว!”“หวังเสวียน เธอชอบอาจารย์ฟู่ใช่ไหม?”“ต้องชอบแน่ๆ ล่ะ เมื่อกี้อาจารย์ฟู่เรียกชื่อเธอ พวกเราก็เห็นกันหมดแล้วว่าเธอดีใจแค่ไหน ใจเต้นระรัวจนแทบควบคุมไม่อยู่เลย!”ทุกคนต่างก็รุมชี้นิ้วตำหนิหวังเสวียนเย่ฮวนเอ่อร์หัวเราะเย็น “หวังเสวียน ที่จริงฉันไม่อยากทำให้เรื่องนี้บานปลายหรอก แต่เป็นเธอที่ไม่ยอมเลิก ยังถึงขั้นคุกเข่าต่อห

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1047

    ฟู่อวิ๋นเซินยอมรับตรงๆ ว่าเขารู้จักหวังเสวียนว้าวทันใดนั้นทั้งห้องเลกเชอร์ก็แตกตื่นขึ้นมา เพราะคำพูดของฟู่อวิ๋นเซินนั้นไม่ต่างอะไรกับการประกาศอย่างเป็นทางการ ประกาศว่าหวังเสวียนคือแฟนสาวของเขา“หวังเสวียน เธอนี่โชคดีจริงๆ เลยนะ ตอนที่แต่งงานกับอาจารย์ฟู่ ต้องเชิญพวกเราไปกินเลี้ยงแต่งงานให้ได้!”สิ่งที่หวังเสวียนต้องการก็คือสายตาที่รายล้อมไปด้วยความอิจฉาชื่นชมแบบนี้ แต่ในตอนนี้สายตาเหล่านี้กลับเหมือนกำลังประหารเธออย่างเชื่องช้าหวังเสวียนรีบร้อนเอ่ยว่า “ไม่ใช่นะ พวกเธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิด...”ฟู่อวิ๋นเซินยกมุมปากขึ้น หัวเราะเย็นๆ หนึ่งเสียง “ทุกคน หวังเสวียนพูดถูก ผมกับเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พวกคุณคิด พวกเราแค่รู้จักกัน เธอไม่ใช่คู่หมั้นของผม!”คราวนี้เพื่อนนักศึกษาทุกคนถึงกับตะลึง เริ่มกระซิบซุบซิบกันขึ้นมา “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”“เมื่อกี้หวังเสวียนยังทำตัวสนิทสนมกับอาจารย์ฟู่ตั้งขนาดนั้น ฉันนึกว่าเธอเป็นแฟนของอาจารย์ฟู่ซะอีก!”ฟู่อวิ๋นเซินมองไปทางหวังเสวียน “จริงๆ แล้วผมไม่เคยรู้จักหวังเสวียนมาก่อน แต่เพราะหวังเสวียนเป็นเพื่อนของคู่หมั้นผม

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1046

    ใช่แล้ว นี่แหละคือสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา เธอต้องการมันเหลือเกินเพื่อนนักเรียนรอบๆ ก็เริ่มซุบซิบอย่างคึกคัก “หวังเสวียน เธอกับอาจารย์ฟู่เป็นความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่?”“หวังเสวียน หน้าของเธอทำไมถึงได้แดงแบบนี้ หรือว่าเธอกับอาจารย์ฟู่กำลังคบกันอยู่?”“หวังเสวียนสวย อาจารย์ฟู่ก็หล่อ หนุ่มหล่อสาวสวย ถ้าเป็นคู่กันก็ดูเหมาะสมดีออก”“หวังเสวียน แฟนของอาจารย์ฟู่ก็คือเธอใช่ไหม?”ทุกคนต่างรู้ว่าอาจารย์ฟู่มีแฟนแล้ว แต่ยังไม่มีใครรู้ว่าแฟนของเขาคือใครหวังเสวียนรีบทำท่าเขินอาย “ฉันกับอาจารย์ฟู่ไม่ใช่อย่างที่พวกเธอคิดกันหรอก อย่าพูดแบบนี้เลย เดี๋ยวจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเอาได้”เธอพูดพลางหันไปมองเย่ฮวนเอ่อร์หนึ่งครั้งเธอรู้อยู่เต็มอกว่าเย่ฮวนเอ่อร์คือตัวจริง คนที่เป็นทั้งแฟนและคู่หมั้นของฟู่อวิ๋นเซิน แต่ในเวลานี้ถ้าสามารถทำให้เย่ฮวนเอ่อร์อึดอัดได้บ้าง เธอก็พอใจแล้วทว่าเย่ฮวนเอ่อร์กลับไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรเลยในตอนนั้นเอง ฟู่อวิ๋นเซินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ผมรู้จักหวังเสวียน”ฟู่อวิ๋นเซินบอกว่าเขารู้จักหวังเสวียนแต่จะรู้จักกันได้อย่างไร มีความสัมพันธ์แบบไหน เขาไม่ได้พู

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1045

    เย่ฮวนเอ่อร์เงยหน้าขึ้น ร่างสูงสง่างามของฟู่อวิ๋นเซินก็ปรากฏเข้าสู่สายตาฟู่อวิ๋นเซินมาแล้วก่อนหน้านี้ฟู่อวิ๋นเซินก็เคยมาเปิดคาบเรียนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจลดความตื่นเต้นของนักศึกษาได้ ตรงกันข้าม ทุกคนยิ่งตื่นเต้นบ้าคลั่ง พอฟู่อวิ๋นเซินเดินเข้ามา ห้องทั้งห้องก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นทันที“อาจารย์ฟู่ สวัสดีค่ะ!”“อาจารย์ฟู่ ไม่เจอกันตั้งนานเลย”“อาจารย์ฟู่ พวกเรานึกว่าอาจารย์จะไม่มาอีกแล้ว ไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะมา ความปรารถนาของพวกเราเป็นจริงแล้ว!”นักศึกษาด้านล่างต่างตื่นเต้นสุดขีด ทุกสายตาเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นมองไปยังฟู่อวิ๋นเซินวันนี้ฟู่อวิ๋นเซินสวมสูทสีดำตัดเย็บพิเศษ ด้านในเป็นเสื้อเชิ้ตขาวผูกเนกไท มือทั้งสองที่ถือหนังสือสะอาดเรียวยาว ขาวเนียนราวกับหยก ใครที่ชอบมือคงละสายตาไม่ได้ฟู่อวิ๋นเซินก้าวขึ้นเวทีด้วยจังหวะมั่นคง ดวงตาหล่อเหลาคมคายกวาดมองทั่วทั้งห้องอย่างอ่อนโยนเสียงอึกทึกทั้งห้องเงียบลงอย่างรวดเร็ว นี่คงเป็นอำนาจและบารมีของผู้มีอำนาจโดยแท้ ห้องเรียนเลคเชอร์ขนาดใหญ่เงียบสงัดลงทันทีฟู่อวิ๋นเซินจึงเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ เสียงทุ้มต่ำแฝงด้วยเสน่ห์ดังไปทั่วห้อง “สวัส

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1044

    “เย่ฮวนเอ่อร์ ฟังเธอพูดแล้ว คู่หมั้นของเธอนี่ช่างเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ!”“เย่ฮวนเอ่อร์ เธอกับคู่หมั้นช่างรักใคร่กันดีจริงๆ”“ถ้ามีผู้หญิงบุกเข้าไปในห้องน้ำของแฟนฉัน แล้วแฟนฉันฟาดเธอด้วยขวด ฉันคงดีใจมากเลยล่ะ”ทุกคนต่างพากันอิจฉาความสัมพันธ์ของเย่ฮวนเอ่อร์กับคู่หมั้นหวังเสวียนถึงกับตาค้าง แบบนี้เรื่องที่เธอก่อวันนี้ไม่เท่ากับช่วยทำให้เย่ฮวนเอ่อร์กับฟู่อวิ๋นเซินดูหวานชื่นกันมากขึ้นหรือ?ตอนนี้ภาพลักษณ์ผู้ชายผู้ลึกซึ้งกลับถูกเธอสร้างขึ้นมาให้ฟู่อวิ๋นเซินเองเสียแล้ว“เย่ฮวนเอ่อร์ อย่าอ้ำอึ้งเลย บอกพวกเรามาเถอะ คู่หมั้นของเธอเป็นใครกันแน่?”“ใช่สิ พวกเราอยากรู้จริงๆ”เย่ฮวนเอ่อร์ยิ้ม “มีโอกาสแล้วพวกเธอก็จะรู้เอง”“งั้นก็ไม่ถามเซ้าซี้เย่ฮวนเอ่อร์แล้ว”“ไปเถอะ พวกเราไปกินข้าวกัน”กลุ่มนักเรียนหญิงจูงมือเย่ฮวนเอ่อร์ออกไป ส่วนพวกที่มุงดูอยู่ก็ค่อยๆ แยกย้ายกันไปหวังเสวียนกับซูอินยังยืนอยู่ที่เดิม หวังเสวียนโมโหจนกดเล็บลงในฝ่ามือ นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดเอาไว้เลยช่างน่าขายหน้ายิ่งนัก“ซูอิน ฉันทำผิดอีกแล้วเหรอ?”ซูอินปลอบ “หวังเสวียน เธอไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก ช่างมันเถอะ เรื่องนี้ก

  • คุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ   บทที่ 1043

    คำพูดทุกคำของเย่ฮวนเอ่อร์ราวกับค้อนหนักที่ฟาดลงมา ทำให้หัวของหวังเสวียนดังก้องอยู่ในขณะนั้น เธอลืมไปแล้วว่าจะโต้เถียงอย่างไร หรือบางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่มีทางโต้เถียงได้เลยคนเราถ้าทำเรื่องผิด ย่อมต้องมีช่องโหว่ และหวังเสวียนก็ไม่ใช่ข้อยกเว้นช่องโหว่นี้ถูกเย่ฮวนเอ่อร์จับได้ แล้วนำมาเปิดโปงต่อหน้าทุกคนเพื่อนนักเรียนพากันเข้ามามุง “หวังเสวียน ทำไมเธอไม่พูดล่ะ เธอมีเงินจากไหนไปซื้อชุดราคาเจ็ดหมื่นห้าพันบาท?”“หวังเสวียน ไม่ใช่แค่เย่ฮวนเอ่อร์ที่สงสัยเธอ พวกเราก็สงสัยเหมือนกัน”“ตอนแรกที่เธอคุกเข่าต่อหน้าเย่ฮวนเอ่อร์ พวกเรายังสงสารเธอกันอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับดูน่าสงสัยที่สุด”หวังเสวียนพูดขึ้น “ฉัน… ชุดนี้ไม่ใช่ฉันซื้อเอง แต่มีคนให้มา”เพื่อนนักเรียนถาม “ใครให้เธอมาล่ะ ชุดแพงขนาดนี้?”หวังเสวียนหันไปมองซูอิน “ซูอิน ชุดนี้เธอเป็นคนให้ฉันไม่ใช่เหรอ เธอลืมแล้วเหรอ?”ซูอินชะงัก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ “ฉันนึกออกแล้ว ช่วงก่อนวันเกิดเธอ ฉันฝากเพื่อนให้เอาชุดหนึ่งมาจากต่างประเทศ ที่แท้ก็คือชุดนี้เอง”“ซูอิน เธอก็นึกออกแล้วใช่ไหม ตามสภาพการเงินของฉัน ฉันไม่มีทางซื้อชุดแพงขนาดนี้ได้หรอก นี่เป็น

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status