ขณะนั้นเอง ฟู่อวิ๋นเซินเอ่ยขึ้น “เสี่ยวอู่ ต่อไปอย่าล้อเล่นแบบนี้อีก”หลินเจี๋ยชะงักไปทันทีฟู่อวิ๋นเซินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ฉันรู้สึกขอบคุณหลินเจี๋ยมากสำหรับการดูแลฉันตลอดสามปีที่ผ่านมา แต่ระหว่างฉันกับหลินเจี๋ย เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น เพื่อนกันไม่ควรล้อแบบนี้”สีแดงระเรื่อบนใบหน้าของหลินเจี๋ยจางหายไปในพริบตา กลายเป็นซีดขาวตัดกับสีผิวชัดเจน ฟู่อวิ๋นเซินไม่เคยให้ความหวังกับเธอเลย และเธอก็รู้ดีว่าเขาไม่ได้ชอบเธอแต่ถึงอย่างนั้น หลินเจี๋ยก็ยังไม่ยอมแพ้ ผู้ชายดีขนาดนี้ เธอจะต้องคว้าไว้ให้ได้บนโลกนี้มีคู่แต่งงานสักกี่คู่ที่แต่งกันเพราะรัก?เธอคือนางคู่ควรที่สุดสำหรับฟู่อวิ๋นเซินเสี่ยวอู่รีบรับคำ “โอเคๆ ไม่ล้อแล้ว ฉันตั้งใจขับรถก็แล้วกัน”ทุกคนเงียบลง ไม่มีใครพูดอะไรอีก ฟู่อวิ๋นเซินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดหน้าต่างแชทของเย่ฮวนเอ่อร์ในวีแชทเขาอยากส่งข้อความหาเธอแต่เมื่อเปิดช่องพิมพ์ขึ้น เขากลับหยุดนิ้วไว้กลางอากาศ ไม่รู้จะพิมพ์อะไรลงไป...เย่ฮวนเอ่อร์กลับมาถึงบ้าน ท่านหลินออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่ห้องรับแข้งกับเย่เหมยท่านหลินลุกขึ้น “ฮวนเอ่อร์ ทำไมก
เย่ฮวนเอ่อร์มองหน้าจ้าวอี้ “ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าฟู่อวิ๋นเซินคือใคร แล้วจะมาถามฉันทำไมให้เสียเวลา? แน่นอนว่าฉันเสียใจ เพราะฉันรักเขา!”สีหน้าของจ้าวอี้มืดลงทันที “เธอ!”เย่ฮวนเอ่อร์ผลักเขาออกแรง แล้วหันหลังเดินจากไปทันทีจ้าวอี้ยืนอยู่ที่เดิม มองตามทิศทางที่เย่ฮวนเอ่อร์และฟู่อวิ๋นเซินหายลับไป สายตาเต็มไปด้วยความมืดครึ้ม ในเมื่อสามปีก่อนเขาสามารถแยกทั้งสองออกจากกันได้ สามปีต่อมา เขาก็จะไม่ปล่อยให้สองคนนั้นได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกเช่นกัน!...รถหรูแล่นฉิวไปตามถนน ฟู่อวิ๋นเซินและหลินเจี๋ยนั่งอยู่เบาะหลัง เสี่ยวอู่เป็นคนขับเสี่ยวอู่พูดยิ้มๆ “อวิ๋นเซิน นายกับคุณหนูเย่เจอกันแล้วใช่ไหม?”ฟู่อวิ๋นเซินปรายตามองเขาทีหนึ่ง “หลังจากนี้ อย่าแสดงท่าทีเป็นศัตรูกับเธอขนาดนั้นอีก”“อวิ๋นเซิน นายยังจะปกป้องเธออีกเหรอ? สามปีก่อนเธอทำกับนายไว้ยังไง? นายเสี่ยงตายไปหาเธอ แต่เธอกลับหักหลังนาย ไปคบกับจ้าวอี้ แถมยังจะแต่งงานกันอีก เธอมองว่านายคือจุดด่างพร้อยในชีวิต ถึงกับสั่งให้คนสาดกรดใส่นาย ทำลายหน้าตานาย แล้วผลักรถนายตกเหว เธอทำให้นายเกือบตาย สามปีมานี้นายต้องพยายามมากแค่ไหนกว่าจะมีชีวิตรอดกลับมาได้!
เธอจำได้ว่าเมื่อสามปีก่อน เสี่ยวอู่ชอบเธอมาก คนรอบตัวเขาก็ล้วนชอบเธอทั้งนั้นแต่ตอนนี้สามปีผ่านไป เสี่ยวอู่กลับมีท่าทีเป็นศัตรูกับเธออย่างชัดเจน ข้างกายเขายังมีหลินเจี๋ย ผู้หญิงที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนหลินเจี๋ยดูแลเขาอย่างใส่ใจ ดูจากท่าทีแล้วก็คงเป็นคนที่คอยดูแลชีวิตประจำวันของเขาเย่ฮวนเอ่อร์กำมือเล็กแน่น ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกไปเสี่ยวอู่หันไปพูดกับฟู่อวิ๋นเซิน “อวิ๋นเซิน ไปกันเถอะ คืนนี้เรานัดกินหม้อไฟด้วยกันไม่ใช่เหรอ? หลินเจี๋ยเตรียมของไว้หมดแล้ว พวกเราหิวกันทั้งนั้น รอแค่นายคนเดียวเลย”หลินเจี๋ยหันมาทางเย่ฮวนเอ่อร์ “คุณหนูใหญ่เย่ ไปด้วยกันไหมคะ?”ยังไม่ทันที่เย่ฮวนเอ่อร์จะตอบ เสี่ยวอู่ก็แทรกขึ้นมาก่อน “คุณหนูใหญ่เย่คงไม่มีเวลาหรอก เราไปกันเถอะ อวิ๋นเซิน”เสี่ยวอู่เอ่ยปากชวนฟู่อวิ๋นเซินให้ไปฟู่อวิ๋นเซินหันมามองเย่ฮวนเอ่อร์ “ฉันไปส่งคุณกลับบ้านก่อนนะ”เย่ฮวนเอ่อร์รู้ดีว่าเสี่ยวอู่ไม่ต้อนรับเธอ อีกฝ่ายยังหิวอยู่แต่ก็ต้องมารอฟู่อวิ๋นเซิน เธอจึงรีบโบกมือ “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันมีคนขับรถ พวกคุณไปเถอะ”เสี่ยวอู่ดึงแขนฟู่อวิ๋นเซิน “อวิ๋นเซิน ไปกันเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงคุณหนูใหญ่เย่หร
“อะไรนะ?”เย่ฮวนเอ่อร์ชะงักไป ฟู่อวิ๋นเซินเล่นกอล์ฟครั้งนี้เพราะเรื่องของเธออย่างนั้นหรือ?ตอนที่หลินซื่อกรุ๊ปกำลังจะขาดสภาพคล่องจนใกล้ล้มละลาย เขากลับมาหาเธอเย่ฮวนเอ่อร์รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก ดวงตาใสแจ๋วมีน้ำประกายระยิบระยับมองฟู่อวิ๋นเซิน “ขอบคุณนะ”เธอเอ่ยขอบคุณด้วยความจริงใจฟู่อวิ๋นเซินมองเธอแล้วยิ้มบาง “ไม่ต้องขอบคุณหรอก”มื้ออาหารค่ำครั้งนี้จบลงอย่างราบรื่นและเป็นกันเอง คุณวิลเลียมขอตัวกลับก่อน ส่วนเย่ฮวนเอ่อร์กับฟู่อวิ๋นเซินเดินออกมาจากประตูภัตตาคารฝรั่งเศสด้วยกันเย่ฮวนเอ่อร์หันมองฟู่อวิ๋นเซิน “ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณจริงๆ ถ้าไม่มีคุณ คุณวิลเลียมต้องยกเลิกความร่วมมือกับหลินซื่อกรุ๊ปแน่นอน”ฟู่อวิ๋นเซิน “นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำอยู่แล้ว หลายปีมานี้ ขอบคุณที่ช่วยดูแลน้องสาวของฉัน”พอพูดถึงเฉินหยวนหยวน เย่ฮวนเอ่อร์ก็รู้สึกภาคภูมิใจ “คุณรู้ไหม สามปีมานี้ หยวนหยวนเก่งมากจริงๆ ที่จริงฉันไม่ได้ช่วยอะไรเธอมากเลย ทุกอย่างเธอใช้ความสามารถของตัวเองล้วนๆ ตอนนี้เธอได้เข้าฐานวิจัยแล้ว กลับบ้านได้แค่ครึ่งเดือนครั้ง รอให้เธอกลับมาเมื่อไหร่ ฉันจะให้เธอกับคุณได้พบกัน”ฟู่อวิ๋นเซินมองเย่
ฟู่อวิ๋นเซินหอบหายใจถี่กระชั้นคุณวิลเลียมรู้สึกแปลกใจ “อวิ๋นเซิน? อวิ๋นเซิน ทำไมไม่พูดอะไรล่ะ? นี่นายเป็นอะไร หายใจทำไมถึงแรงขนาดนี้?”ฟู่อวิ๋นเซินดวงตาแดงก่ำ “วิลเลียม พวกเรา...ใกล้จะเสร็จแล้ว...”“ฮ่าๆ ได้เลย อวิ๋นเซิน ฉันนึกว่านายไม่ยุ่งกับผู้หญิงเสียอีก ไม่นึกเลยว่านายจะมีแฟนแล้ว...”ฟู่อวิ๋นเซินไม่ได้ยินว่าทางนั้นพูดอะไรอีก ความรู้สึกทั้งหมดเหมือนถูกรวบรวมไปไว้ที่จุดเดียว จากนั้นก็ระเบิดเป็นแสงขาวจ้า เหมือนพลุดอกใหญ่แตกกระจายเต็มท้องฟ้าฟู่อวิ๋นเซินทรุดตัวลงแนบหน้าผากกับไหล่ของเย่ฮวนเอ่อร์“อวิ๋นเซิน? อวิ๋นเซิน...”ฟู่อวิ๋นเซินถือโทรศัพท์ไว้ เสียงแหบจนแทบฟังไม่ออก “วิลเลียม เดี๋ยวฉันโทรกลับนะ”“ได้เลย”หลังวางสาย ฟู่อวิ๋นเซินก็เริ่มจูบใบหน้าของเย่ฮวนเอ่อร์ ไล่ไปจนถึงริมฝีปากของเธอเธอคือผู้หญิงคนแรกของเขา และจะเป็นคนเดียวตลอดไป คุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่ทั้งอ่อนหวานและอ่อนโยน เขาก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ในช่วงสามปีที่ผ่านมาร่างกายเขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ยิ่งไม่เจอกันมานาน เขาก็ยิ่งโหยหาเธอ ร่างกายของเขาชอบเย่ฮวนเอ่อร์อย่างควบคุมไม่ได้ เป็นความปรารถนาแบบชายหญิงที่รุนแรงราวก
เย่ฮวนเอ่อร์แนบตัวอยู่กับผนัง สองมือจิกกำแพงแน่น “คุณหมายถึงจะมีอะไรกับใคร?”ฟู่อวิ๋นเซินจูบที่ติ่งหูของเธอ “หืม?”“จะมีอะไรกับเฉินจิ้น หรือกับฟู่อวิ๋นเซิน?”ฟู่อวิ๋นเซินไม่ตอบ กลับถามกลับ “แล้วคุณอยากมีอะไรกับใครล่ะ?”เย่ฮวนเอ่อร์ยกริมฝีปากขึ้นนิดหนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างไม่คาดคิด เธอหันกลับไป จับริมฝีปากบางของเขาแล้วจูบลงไปทันทีฟู่อวิ๋นเซินชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าเธอจะกลายเป็นฝ่ายรุกอย่างเร่าร้อนแต่เพียงแค่ชะงักไปวินาทีเดียว เขาก็ยกมือประคองใบหน้าเล็กของเธอ แล้วจูบเธอลึกซึ้งจูบนี้ ทั้งสองต่างทุ่มเททุกแรงใจ เย่ฮวนเอ่อร์โอบรัดเขาแน่น ฟู่อวิ๋นเซินก็ปลดปล่อยตัวเองในรสหวานของเธอเย่ฮวนเอ่อร์หันตัวกลับ มือเล็กของเธอลูบไล้จากหน้าท้องของเขาลงไปเรื่อยๆฟู่อวิ๋นเซินซุกหน้าไว้ที่ซอกคอของเธอ หอบหายใจเบาๆเย่ฮวนเอ่อร์ “คุณคือเขาแน่ๆ”ฟู่อวิ๋นเซินจูบเส้นผมยาวของเธอในดวงตาของเย่ฮวนเอ่อร์มีหยดน้ำใสเอ่อขึ้น “จริงๆ แล้วไม่ต้องดูไฝนั่นเลย ฉันก็รู้ว่าคุณคือเขาอยู่แล้ว!”ตั้งแต่ตอนที่เจอกันครั้งแรก เธอก็รู้ว่าเขาคือเขา เพียงแต่ไม่กล้ายืนยันตอนนี้เธอมั่นใจเต็มร้อย เขาคือเขาแต่ตอนนี