Share

Chapter 3. ปรารถนา

last update Terakhir Diperbarui: 2024-10-25 14:31:12

ชายหนุ่มเต็มไปด้วยความปรารถนาจะครอบครอง เขาโน้มหน้าลงจูบกลีบปากหวานฉ่ำอีกครั้ง สัมผัสเรือนร่างเธออีกหนแต่เท่าไรก็เหมือนไม่พอ ริมฝีปากร้อนพรมจูบที่ลำคอก่อนจะปลดชุดชั้นในเธออกเผยทรวงอกอวบอิ่ม ความเมามายอาจทำให้ธีรยาใจกล้าและปลดปล่อยตัวเองกับความต้องการลึกเร้นอยู่ภายใน เพียงริมฝีปากเขาครอบครองปลายถัน ร่างบางก็สั่นระริกขึ้นมา เสียงครางหวานหลุดจากปากสวย ปลายลิ้นรัวที่ปลายอดอกสลับดูดดึงและยิ่งใช้มือบีบเคล้นจนเธอแทบคลั่ง

            ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางยิ่งทำให้ชายหนุ่มพึ่งพอใจ เขาซุกไซ้ทรวงอกอวบอิ่มพอดีมืออย่างหิวกระหาย ร่างบิดเร้าไปมายิ่งบดเบียดเสียดสีกระตุ้นให้แท่งเอ็นของเขาแข็งขันราวกับเสาหินที่รอตอกกระแทกในร่องสวาทที่เปียกแฉะ แต่มันยังไม่ชื้นเปียกแฉะมากพอ เพียงใช้นิ้วสัมผัสก็รับรู้ได้ว่าช่องทางนี้ช่างคับแคบนักจะนำพาเอ็นอุ่นของเขาเข้าไปเขาต้องเตรียมเธอให้พร้อมกว่านี้

            “อึก...คุณ...คุณ...” ธีรยาส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมสยาย นิ้วร้ายกาจแทรกเข้าไปในส่วนที่ไม่เคยมีใครสัมผัส เพียงการขยับนิ้วเข้าออกก็ทำให้เธอเสียวซ่านไปทั่วร่าง

            “อีริค” เขาพูดเสียงพร่า “เรียกชื่อผม”

            “อื้อ...คุณ...อึก..อีริค..ฉัน...อื้อออ”

            นิ้วเรียวยาวสำรวจภายในร่องสีสวย เรียวขาแยกออกอย่างไม่รู้ตัวสะโพกส่ายรับจังหวะเข้าออกของนิ้วกร้าน เสียงหอบหายใจถี่กระชั้นทำให้เราเร่งรัวนิ้วจนน้ำสวาทไหลเปียกชุ่มนิ้ว เขาเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกเป็นสองนิ้ว

            “แฮ่กๆ มะ..ไม่..ไม่ไหวแล้ว”

            “อีกนิดนะ ...ของคุณแคบมาก จะรับของผมเข้าไปไม่ไหว อื้มม ตรงนี้สินะ คุณชอบใช่ไหม น้ำออกมาเยอะเลย”

            ร่างขาวเนียนเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อและร้อนรุ่มราวป่วยไข้ เหงื่อชื้นซึมออกมา โจวเจียอีพอใจกับแรงตอดรัดที่นิ้วมือทุกครั้งที่เขาชักนิ้วเข้าออก เขาก็ดูดดึงปลายยอดอกของเธอไปพร้อมกัน

            “ไม่..ไม่ไหวแล้ว อึก...อ๊า”

ธีรยาหวีดร้องออกมาเมื่อถูกเขาเร่งเร้าไปถึงจุดสุดยอด ร่างเกร็งกระตุกและร่องรักตอดรัดสอง ไม่สิ สามนิ้วของเขา ชายหนุ่มผละจากทรวงอกที่ดูดเม้มจนเป็นรอยช้ำแล้วยิ้มมุมปาก เขาถอนนิ้วออกจากร่องสาวแล้วส่งเข้าปากชิมความหวานจากกายสาว ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบถุงยางอนามัยที่อยู่บนหัวเตียง

            บรรยากาศในห้องร้อนเร่าเพราะสองร่างเปลือยเปล่าที่กอดรัดกันบนเตียงกว้าง ตามเนื้อตัวมีร่องรอยสีแดงเต็มไปหมด โจวเจียอีประคองลำเอ็นที่สวมปราการเรียบร้อยแล้วค่อยๆ กดเข้าไปในร่องรักที่เปียกแฉะ น้ำฉ่ำวาวช่วยให้เขากดปลายหัวบากเข้าไปได้ง่ายแต่กระนั้นมันก็ยังคับแคบจนเขาต้องค่อยๆ เคลื่อนไหวดุนดันเข้าไปที่ละน้อย แต่นั้นยิ่งทำให้ธีรยาหวาบหวามปั่นป่วนไปหมด เรียวขาแยกกว้างมากขึ้นและยกสะโพกขึ้นเพื่อให้เขากดลำเอ็นเข้ามาลึกกว่าเดิม

            “ใจเย็นๆ เด็กน้อย” เขายิ้มทั้งที่เหงื่อซึมหน้าผาก ช่องทางคับแคบนี้ทำให้เขาอยากกระแทกเข้าไปทีเดียวให้มิดด้าม แต่ยังเป็นกังวลว่าเธอจะรับความใตของเขาไม่ไหว

“อื้อ”  

            เสียงครางหวานและดวงตาฉ่ำปรือที่จ้องมองทำให้ชายหนุ่มโน้มหน้าลงจูบกลีบปากอีกครั้ง  และส่งตัวตนเข้าไปจนหมด เสียงเธอครางสะอึกสะอื้นอยู่ในปากของเขา

            “อ๊ะ...จุก...”

            นั้นคือสิ่งที่เธอรู้สึกแต่พูดไม่ได้ ท่อนเอ็นใหญ่ยาวมุดเข้าไปกระแทกถึงมดลูกเลยทีเดียว แต่เมื่อเขาเริ่มขยับตัวความเสียดเสียวก็เข้ามาแทนที่ สองขาเกี่ยวเอวสอบอย่างไม่รู้ตัว ปลายเล็บเผลอจิกต้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม  โจวเจียอีไม่อาจรอได้อีกต่อไปเริ่มขยับเอวสอบตามใจปรารถนา  ลมหายใจถี่กระชั้นดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เขาก้มมองกลีบเนื้ออวบอูมที่ดูดกลืนลำเอ็น แรงตอดรัดรุนแรงทำให้เขารู้ว่าเธอใกล้จะถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง การบดเอวส่ายวนทำตลอดจนตอกลำเอ็นรัวๆ ทำให้ธีรยาแทบคลั่งจนหวีดร้องออกมาอีกครั้งผสานเสียงครางต่ำอย่างพอใจก่อนจะยกเรียวขาของเธอขึ้นพาดบ่าและเริ่มโยกเอวสอบอีกครั้ง

            “อึก...อ่า...”

            ความเสียวซ่านแผ่กระจายไปทั่วร่าง ชายหนุ่มเสือกกายเข้าออกอย่างรุนแรง ไร้ความปรานีดิบเถื่อนจนเตียงใหญ่สั่นไหว ร่างเล็กสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น  ร่างกายของเขาร้อนรุ่มและพร้อมปลดปล่อยยิ่งทำให้เขาขยับซอยสะโพกรวดเร็ว ท่าทางทรมานนั้นเร้าอารมณ์ของเขายิ่งกว่าที่เคยเป็นมา เขาถอนแก่นกายออก เปลี่ยนถุงยางอนามัยชิ้นใหม่ เธอได้หายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่เขางอเข่าและดันมันไปด้านหน้าทำให้สะโพกเธอลอยเหนือที่นอนและส่งลำเอ็นร้อนระอุเข้ามาอีกครั้ง

            “อ๊ะ...อะ ...อ๊ะ”

            สีหน้าและเสียงครวญครางนั้นทำให้เขาโยกเอวไม่ยั้ง หน้าอกอิ่มสวยถูกดันจนเหมือนจะทะลักล้นออกมา ธีรยาได้แต่ปล่อยให้เขาเคลื่อนไหวตามความพอใจรวมทั้งนำพาความเสียวซ่านที่ไม่เคยรู้จักมาเธอได้ลิ้มรส ช่องรักคับแคบตอดรัดลำเอ็นทำให้เขารู้สึกดีและแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ดวงตาคู่สวยปรือตาขึ้นมามีหยาดน้ำตาเอ่อคลอ เขาขยับเปลี่ยนท่าแยกขาที่ไร้เรี่ยวเองออกโดยที่ท่อนเอ็นยังเชื่อมอยู่ภายใน เขายื่นมือไปยึดหัวเตียงไว้แล้วเริ่มบดคลึงเนินเนื้อเนิบช้า น้ำรักวาวใสเปื้อนเปรอะไรขนอ่อนบาง เธอครางกระเส่าและร่างกายเริ่มสั่นไหวอีกครั้งเมื่อเขาโยกเอวถี่รัวโดยที่สองมือยังยึดหัวเตียงและก้มมองคนใต้ร่างที่ได้แต่บิดตัวไปมาเพราะความเสียวซ่าน ความร้อนรุมรัญจวนถาโถมละลอกแล้วละลอกเล่า หญิงสาวใกล้แต่สุดสุดยอดอีกครั้ง

            “อีกนิด พร้อมกัน..” เสียงแหบพร่าดังขึ้นอย่างรู้ว่าเธอใกล้จะเสร็จอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ยั้งความต้องการอีก เร่งเดินเครื่องเต็มกำลังจนร่างเล็กเกร็งกระตุกไปอีกรอบพร้อมกับชายหนุ่มที่แหงนหน้าคำรามอย่างสุขสม

            ธีรยาเหนื่อยล้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ในขณะเดียวกับหัวสมองก็โล่งปลอดโปร่งอย่างที่สุด นี่นะเหรอข้อดีของการถึงจุดออกัสซั่มอย่างที่เคยได้ยินมา แต่เวลานี้เธอเพลียจนไม่อาจลืมตาได้อีก โจวเจียอีคอยๆ ถอนลำเอ็นออกจากร่องรักที่บวมช้ำเล็กน้อย ผ้าปูที่นอนมีคราบสีแดงจางๆ เขาขมวดคิ้วแล้วมองหน้าคนที่ชิงหลับไปก่อน ปกติเขาไม่เคยอนุญาตให้ ‘คู่ขา’ หลับบนเตียงเดียวกับเขา แต่ครั้งนี้เห็นทีว่าเป็นเขาที่ต้องละเมิดกฎของตัวเองแล้ว.

…….

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 39. จบ

    เสียงลูกน้องตะโกนเตือน ธีรยากับโจวเจียอีหันไปมองพร้อมกัน เซียงซีฮันที่คิดว่าแอบหนีไปตอนชุลมุนกลับโผล่เข้ามาเหมือนสุนัขจนตรอก เขายกปืนเล็งมาทางโจวเจียอี เพียงเสียววินาที เพียงแค่การกระพริบตา ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เสียงปืนดังขึ้นสองนัด โจวเจียอีเบิกตากว้างไม่คิดว่าเลือดสีสดไหลทะลักจากรูกระสุนนั้นจะมาจากร่างของธีรยา “หมิว! บ้าจริง คุณมาบังกระสุนทำไม” “ไม่รู้ ขามันไปเอง” เธอเจ็บจนน้ำตาร่วงแถมเขายังตะคอกใส่อีก ไม่รู้ว่าเพราะเธอตัวเตี้ยหรือเพราะเจียงซีฮันเสียจังหวะเล็งเป้า กระสุนนัดแรกไปทางไหนไม่รู้ แต่นัดที่สองหัวไหล่ของเธอได้ “หมิว...” เขาอุ้มเธอเข้าไปในรถและสั่งให้ลูกน้องขับรถไปทันที “คุณทำแบบนี้ทำไม” “คุณจะบาดเจ็บไม่ได้” ธีรยาพูดขณะโจวเจียอีใช้เสื้อนอกของเขากดห้ามเลือด “คุณต้องบริจาคตับให้น้องชาย ห้ามคุณเป็นอันตรายหรือเสียเลือดเด็ดขาด” “หมิว” เขาครางออกมา ไม่คิดว่าเธอจะใส่ใจเรื่องนี้มากถึงขนาดนี้ “ตำแหน่งที่บาดเจ็บไม่อันตรายแต่คุณต้องช่วยกดห้ามเลือดไว้ก่อน” เ

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 38. พยายามเข้มแข็ง

    ธีรยากลืนโจ๊กลงคอแล้วก็อดคิดถึงอีริคไม่ได้ เธอมั่นใจว่าเขามาช่วย แต่..เขาช่วยเพราะหน้าที่หรือเพราะเป็นห่วงเธอจริงๆ ผู้ชายที่อยากแต่งงานกับเธอ แต่ไม่เคยบอกรักเธอสักคำ จริงอยู่ว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันเกิดจากเซ็กส์ชั่วคืน หากไม่เพราะ ‘บังเอิญ’ พบกันอีก คนที่ทำงานให้ห้องแล็บอย่างเธอก็คงไม่ได้พบนักธุรกิจระดับพันล้านที่แสนเอาแต่ใจจอมเผด็จการคนนั้น เธอยกมือแตะสร้อยที่สวมอยู่ เขาสวมสร้อยเส้นนี้ให้เธอตั้งแต่วันไปงานแต่งงานก้องภพแล้วก็ไม่เอาสร้อยคืน จากคนไม่ใส่เครื่องประดับก็ใส่จนเคยตัว เขาช่างเป็นคนนิสัยแย่ที่สุดที่มาเปลี่ยนชีวิตที่แสนเรียบง่ายของเธอ เหมือนน้ำตาหยดจะร่วงหล่น เธอกลั้นสะอื้นแล้วกลืนอาหารลงคอ อย่างไรก็ต้องดูแลตัวเองไม่ให้เป็นภาระหากต้องหนี เธอก็ต้องมีแรงหนี. ... โจวเจียอีก้าวเข้ามาในคฤหาสน์หลังงามชานเมืองกรุงเทพฯ ดูเหมือนเจ้าของบ้านไม่แปลกใจที่ได้เห็นเขานัก “รวดเร็วสมกับเป็นประธานโจว” เจียงซีฮันเอ่ยแล้วผายมือเชิญให้เขานั่งที่เก้าอี้ตรงข้าม “อยากเจอผมก็มาเชิญผมสิ

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 37. รู้อยู่แล้ว

    “แต่งงานโดยไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงเนี้ยนะ” คุณกานดาเค้นเสียงหัวเราะ “จะทำตัวเหมือนพ่อหรือไง พอเวลาเจอคนที่ตัวเองรักก็แอบเลี้ยงไว้ข้างนอก” “แม่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่ไม่มั่นใจความรู้สึกตัวเอง ผมรู้แค่ว่าผมชอบเวลาอยู่กับเธอ มีความสุขทุกครั้งที่เห็นเธอยิ้ม และอยากไม่ต้องการให้ใครแตะต้องเธออยากครอบครองเธอเพียงคนเดียว” คุณกานดาฟังแล้วก็พยักหน้า“แม่กับพ่อแต่งงานกันเพราะความเหมาะสมและผลประโยชน์ แต่แม่ก็รักพ่อจากใจจริง ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมจากบ้านเกิดไปอยู่ที่จีน ไปเป็นคนแปลกหน้าที่นั้น ความจริงแม่รู้อยู่แล้วว่าพ่อมีคนที่ชอบอยู่ แต่ต้องแต่งงานกับแม่ แต่เพราะแม่รักพ่อของลูกมากถึงได้หลอกตัวเองว่าพ่อแกรักแม่จริงจัง ทำเป็นไม่รู้เรื่องที่พ่อแกเลี้ยงผู้หญิงไว้นอกบ้าน” “แม่รู้อยู่แล้ว” “อืม...ไม่ใช่ว่าแม่ใจดำไม่อยากช่วยเด็ก แต่เห็นหน้าเด็กคนนั้นก็ตอกย้ำว่าพ่อแกนอกใจแม่ ไม่สิ พ่อแกไม่ได้รักแม่อยู่แล้วจะเรียกว่านอกใจก็ไม่ได้ เพราะเหตุนี้แม่ไม่อยากเห็นผู้หญิงคนไหนต้องมาเจอแบบแม่อีก ลูกอยากช่วยหนูหมิว เป็นเรื่องที่ควรทำแต่ถ้าลูกไม่รักผ

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 36. ตอบไม่ตรงคำถาม

    “ค่ะ พี่รู้ว่าน้องหมิวไม่ได้คิดอะไร และน้องหมิวเองก็มีแฟนแล้ว แต่พี่เตือนด้วยความหวังดี ยังไงเสียทั้งหมิวและพี่ก้องก็ยังทำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน แม้ว่าจะอยู่กันคนละแผนกก็ตาม”“ค่ะ” ขนมที่ว่าอร่อยก็กร่อยจนกลืนไม่ลง ธีรยาคิดหาวิธีออกจากสถานการณ์แสนอึดอัดอย่างนี้ โชคดีที่มีข้อความส่งเข้ามา เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านดูข้อความเจสัน : วันนี้ผมยังเจ็บแผลอยู่ จะให้ลูกน้องไปรับคุณธีรยานะครับหมอหมิว : ไม่เป็นไรค่ะ หมิวออกมากินกาแฟกับพี่เข็ม...ภรรยาพี่หมอก้องภพค่ะ สักประเดี๋ยวจะเดินทางไปบ้านคุณแม่กานดาแล้วเจสัน : คุณธีรยาส่งโลเคชั่นมาครับ ผมให้ลูกน้องขับรถไปรับหมอหมิว : โอเค.ค่ะเขมิกาจิบกาแฟจนหมดแก้ว แล้วมองธีรยาที่ก้มหน้าก้มตากดส่งข้อความ จะว่าเธอเป็นคนใจร้ายก็ยอม แต่ตอนนี้เธอมีฐานะเป็น ‘ภรรยา’ ของก้องภพอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เธอสามารถทำอะไรที่ควรทำได้อย่างเต็มที่ รวมทั้งประกาศให้ผู้หญิงตรงหน้ารู้ถึงสถานะของเธอด้วยธีรยาส่งข้อความเรียบร้อยก็เงยหน้าขึ้นพร้อมยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น “หมิวขอโทษนะคะ พอดีมีธุระด่วนค่ะ”“ตายจริง นึกว่าเป็นวันหยุดเสียอีก”“วันหยุดค่ะ แต่พอดีมีธุระด่วนต้องไปค

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 35. ขอโทษ

    “ถ้าไม่มีอะไร เราต้องกลับไปทำงานต่อ” “ยัยหมิว!” “จะเรียกทำไม” เธอขึงตาใส่แล้วพูดอย่างเพิ่งนึกได้ “นายทำเจสันเจ็บ คราวนี้ดูแลเขาด้วย” “อ้าว ทำไมต้องเป็นเราล่ะ” “ได้ ถ้าอย่างนั้นหมิวไปดูแลเอง” “โอ๊ย! ถ้างั้นหมิวไม่ต้องไป เราไปเอง!” เจสันกลั้นยิ้มขำ จะบอกว่าไม่ต้องดูแลเขาก็ได้ ขนาดถูกยิงกระสุนทะลุท้อง เขายังนอนพักฟื้นคนเดียว แต่แค่คิดอยากแกล้งเพื่อนของคุณธีรยาจึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้ “คุณธีรยาใกล้เลิกงานแล้ว ผมรอส่งคุณธีรยาก่อนดีกว่าครับ” “ไม่ต้อง วันนี้หมิวจะไปบ้านคุณแม่” “คุณแม่?” ปกป้องถามอย่างงุนงง “หมายถึงแม่ของอีริคนะ” คราวนี้หญิงสาวหน้าแดงขึ้นมา “นี่ถึงขั้นไปเจอญาติผู้ใหญ่กันแล้วเหรอ” ปกป้องทำหน้ายุ่งแต่ในใจแอบเจ็บอยู่ไม่น้อย ความหวังให้เธอเป็น ‘แฟน’ ของเขา “ก็...เกี่ยวอะไรกับนายด้วยเล่า เอาล่ะๆ หมิวไปทำงานต่อแล้ว เจสันกลับไปพักผ่อนเถอะ ประเดี๋ยวแผลจะอักเสบเอา” “ครับ ถ้าอย่างนั้นผมให้บอดี้การ์ดคนอื่นมาดูแลคุณธีรย

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 34.  เขารู้จักคำนี้จริงๆ หรือ?

    คนตัวสูงรั้งร่างบอบบางเข้ามากอด“ผมอยากกลับไปห้องของเราจัง” “อย่าดื้อค่ะ” โจวเจียอีเงยหน้าหัวเราะแล้วยกมือสองมือประคองใบหน้าหวานสบตากับดวงตาหลังแว่นตาแสนเชย แต่ภายใต้ดวงตาใสกระจ่างคือความอ่อนโยนอย่างที่เขาไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน “คราวนี้คุณเชื่อใจผมได้หรือยัง ผมไม่เคยมีใครและไม่เคยซุกเมียเก็บไว้” แน่นอนว่าเขาไม่อยากเป็นเหมือนพ่อ และไม่อยากเห็นคนที่เขารักต้องทุกข์ใจเช่นที่แม่เขาต้องเผชิญ รัก...เขารู้จักคำนี้จริงๆหรือ? “จะรับไว้พิจารณานะคะ” “โธ่ หมิว...” เขาครางอย่างอ่อนใจ “เอาไว้หมิวหาเวลาเรียนภาษาจีนก่อน เวลาคุณพูดอะไร หมิวจะได้ฟังออกว่าคุณไม่ได้ปิดบังอะไรอีก” “ได้ ผมสอนให้เอง”“ค่าสอนแพงไหมคะ ระดับประธานโจวมาสอนเอง หมิว จะจ่ายไม่ไหวเอานะสิ”“อื้ม...ผมคิดเป็นอย่างอื่นก็แล้วกัน”สายตากรุ้มกริ่มของเขาทำให้หญิงสาวเขินหน้าแดง เธอทุบอกเขาแก้เขินแล้วหมุนตัวเดินกลับเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย วันนี้เกิดเรื่องมากมาย แต่มันก็คุ้มค่าที่ได้รู้ว่าเขาไม่ได้มีใครอื่นซุกซ่อนไว้จริงๆ.

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status