공유

Chapter 7. ไม่อยากเข้าใกล้

last update 최신 업데이트: 2024-10-26 09:35:29

         “โรงพยาบาล?” กานดาทำท่าตกใจ “ลูกไม่สบายเหรอ”

“เปล่าครับ พอดีลูกน้องทำเรื่องไว้” เขายิ้มและส่งสายตาให้หญิงสาว “วันนั้นคุณคงเสียขวัญน่าดู แต่ทางทนายของเราติดต่อชดใช้ค่าเสียหายและบริจาคเงินให้ทางโรงพยาบาลแล้ว”

           “เสียขวัญ? นี่มันเรื่องอะไรกันยัยหมิว ไม่เห็นเล่าให้แม่ฟังเลย” คราวนี้คุณเพ็ญนภาทำหน้ากังวล ธีรยาจึงจำเป็นต้องเปิดปากพูดบ้าง ไม่อย่างนั้นแม่จะเป็นกังวลเรื่องงานของเธอ

           “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คนทะเลาะกันที่โรงพยาบาลค่ะ เรื่องพวกนี้ทางผู้ใหญ่เป็นคนดูแลจัดการ หมิวไม่รู้เรื่องด้วย แล้วอีกอย่างก็คนละแผนกกัน”

           “อ่อ...มิน่าล่ะ ผมกลับไปที่แผนกฉุกเฉินอีกครั้งแต่ไม่พบคุณ” เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ จริงๆ เขาก็อยากเจอคุณหมอคนสวยอยู่เหมือนกัน

         เป็นครั้งแรกที่เขาอนุญาตให้ผู้หญิงที่มีเซ็กส์นอนบนเตียงเดียวกัน ถึงไม่อนุญาตเธอก็โดนเขาจับกินจนสิ้นเรี่ยวแรงไปไหนไม่ได้อยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนเช้าเขาออกไปคุยงานกับลูกค้า กลับเข้ามาพบแค่ที่นอนยับยู่ กระดาษโน้ตที่เขียนไว้ให้เธออยู่รอกินข้าวเที่ยงด้วยกันก็เหมือนกับไม่ถูกหยิบขึ้นมาอ่านเลย เขาทั้งหงุดหงิด โมโห เสียหน้า เหมือนเป็นคนถูกทิ้งทั้งที่ทุกครั้งเขาเป็นฝ่ายทิ้งคนอื่นก่อน

           “ผมเป็นห่วงว่าวันนั้นคุณบาดเจ็บอะไรหรือเปล่า”

           “ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ก็คุณ...” ธีรยายั้งปากไว้ก่อนจะพูดออกไป “ก็ไม่มีอะไรนี่”

           “ทะเลาะกันในโรงพยาบาล เอ๋? ที่มีคลิปออกสื่อไปทั่วนั้นนะเหรอ” คุณกานดาถามลูกชาย “ตายจริง! ทำไมทำตัวเหลวไหลอย่างนี้ ที่โรงพยาบาลก็ไม่เว้น”

           “จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วครับ” โจวเจียอีผงกศีรษะให้มารดา แล้วลอบมองไปทางหญิงสาว

“ไม่รู้ว่าคุณหมอจะมาเลยไม่ได้เตรียมของขวัญแทนคำขอโทษ”

           “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไร แล้วอีกอย่างทางคุณก็จัดการทุกอย่างแล้ว”

ได้ยินว่าถึงขนาดซื้อเครื่องวัดความดันรุ่นใหม่ล่าสุดบริจาคให้ทางโรงพยาบาลตั้งห้าเครื่อง

           “ไม่ได้สิ” เขาทำหน้าจริงจัง “เอาอย่างนี้ คราวหน้าผมเอาไปให้ที่บ้านคุณหมอดีไหมครับ หรือไปที่โรงพยาบาลดี”

           “หา!” ธีรยาทำตาโต “ทางที่ดีไม่ต้องมาเจอกันอีกจะดีกว่าค่ะ”

           “ยัยหมิวอย่าเสียมารยาท ยังไงก็เป็นลูกชายของเพื่อนแม่นะ” คุณเพ็ญนภาเข้าข้างฝ่ายชายเต็มที่ “ยัยหมิวไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับน้าหรอกนะ เขาออกจากบ้านเด็กกำพร้าไปนานแล้ว”

         โจวเจียอีเลิกคิ้ว เขารู้ว่าเพื่อนแม่หรือคุณเพ็ญนภาใช้บ้านตัวเองเป็นสถานสงเคราะห์เด็กหรือบ้านเด็กกำพร้าตะวันฉาย หลายครั้งที่แม่มอบเงินบริจาคและให้ทุนการศึกษาเด็กที่เรียนดีแต่ขาดแคลนทุนทรัพย์ แต่ไม่คิดว่าผู้หญิงตรงหน้าที่สวยหวานหยาดเยิ้มขนาดนี้จะเป็นเด็กที่คุณแม่อุปการะ

           “ก็ฝากไว้ที่แม่เพ็ญนภาก็ได้ค่ะ”

ธีรยาพูดเสียงเบา เดาว่าเขาคงพอรู้แล้วว่าเธอเป็นเด็กกำพร้าไม่ใช่คุณหนูผู้ดีมาจากไหน ไม่ใช่คนฐานะเดียวกับเขา เขาก็คง...เลิกสนใจไปเอง

           “หรือเอาไปให้ที่โรงพยาบาลก็ได้ อยู่แผนกอะไรนะลูกหมิว” คุณกานดาพูดแล้วหันไปถามหญิงสาว

           “หนูทำงานในห้องแล็บค่ะ”  คนอื่นไม่เรียกเธอว่าหมอด้วยซ้ำไป แต่เรื่องพวกนี้เธอไม่ได้ใส่ใจนัก ที่ตัดสินใจเลือกเรียนสาขาพยาธิวิทยาส่วนหนึ่งก็เพราะไม่อยากเจอคนไข้โดยตรงอยู่แล้ว 

           “ไม่ดีหรอกครับ คุณหมอทำงานยุ่งผมไม่ไปรบกวนดีกว่า เอาเป็นว่าวันหยุดหน้าของคุณหมอวันไหนครับ เรานัดเจอกันดีไหม”

           “ไม่...”

           “ดีจ๊ะ” คุณเพ็ญนภาตอบแทนลูกสาว “จริงๆ ยัยหมิวหยุดวันเสาร์หน้า เห็นว่าจะไปหาเช่าชุดใส่ไปงานแต่งงานรุ่นพี่อยู่พอดี”

           “วันเสาร์หน้า” คนงานยุ่งขมวดคิ้วแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูตารางงาน “ถ้าเป็นตอนสิบเอ็ดโมงเช้าได้ไหมครับผมไปรับที่บ้าน คุณหมออยากไปที่ไหน ผมขับรถไปส่งให้”

           “ไม่ต้องหรอกค่ะ เกรงใจ” ธีรยารีบพูดขึ้น

           “คนกันเอง ไม่ต้องเกรงใจ”

           “แต่คุณคงงานยุ่ง” เธอหันสบตากับเขา ขยิบตาให้หวังว่าเขาจะรับมุกเธอบ้างแต่อีกฝ่ายกดบันทึกตารางงานเรียบร้อยแล้วยิ้มยียวนอารมณ์ดี 

           “ผมเคลียร์งานแล้วครับ ยังไงก็ขออนุญาตชดเชยที่ทำให้คุณหมอเสียขวัญในวันนั้น”

           “เรียกคุณหมอๆ ฟังห่างเหินจัง” คุณเพ็ญนภาหัวเราะออกมา “เรียกหมิวก็ได้ เอ๊ะ...อายุน่าจะน้อยกว่าอีริคนะ ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วจ๊ะ”

           “สามสิบครับ”

           “ยัยหมิวยี่สิบหกแล้ว เขาเป็นเด็กหัวดีเรียนเร็ว เข้ามหาวิทยาลัยตอนอายุยังน้อย แต่ก็เพราะเอาแต่เรียนนั้นแหละ ไม่ได้เที่ยวเล่นเหมือนคนอื่น จบมาก็ทำงานทันที น้าก็รู้สึกผิดกับลูกสาวมากจริงๆ”

           “คุณแม่”

           เห็นทุกคนเป็นใจขนาดนี้ ธีรยาแต่ได้แต่ยอมรับนัดของผู้ชายตัวโต เขายังคงยิ้มเหมือนเดิม ครู่หนึ่งคนรับใช้ก็มาแจ้งว่าอาหารเย็นพร้อมแล้ว เดิมทีโจวเจียอีไม่ได้คิดจะกินข้าวเย็นพร้อมมารดา แต่มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักอยู่ด้วย วันนี้เขาจึงร่วมรับประทานอาหารเย็น คนเป็นแม่ย่อมดีใจ นานๆลูกชายจะอยู่บ้านกินข้าวด้วยสักหน  ผิดกับธีรยาที่อยากกลับก่อนก็ไม่ได้ ทำได้แค่ยอมกินข้าวเย็นที่นี่ เอาเถอะ ถือเสียว่าได้ประหยัดเงินไปอีกมื้อก็แล้วกัน ส่วนสายตาของผู้ชายคนนั้น เธอจะทำเป็นมองไม่เหมือนกับที่เคยเกือบลืมเขาไปแล้วเช่นกัน.

            รถเก๋งสีดำด้านหรูหราจอดหน้าคอนโดแห่งหนึ่งตั้งแต่เวลา10.50 น.   ธีรยาไม่คิดว่าเขาจะมารับจริงๆ วันนั้นหลังจากบอกเวลาและสถานที่นัดหมายแล้ว เขาก็ไม่ได้ติดต่อเธออีก ทำให้เธอหายใจโล่งอกคิดว่าเขาคงแค่ทำไปเพราะเอาใจคุณกานดา-แม่ของเขา แต่พอถึงเวลาจริง เธอก็อดไม่ได้ต้องมารอที่หน้าคอนโดในเวลานัดหมาย  

           ธีรยาได้แต่ส่ายหน้าไปมา ไหนๆ เขาก็อยากบริการแล้วก็ตามใจเถอะ! หญิงสาวคว้ากระเป๋าสะพายขึ้นคล้องไหล่ดเดินไปที่รถยนต์คนนั้น ชายหนุ่มเห็นคนที่ตัวเองรอเดินมาใกล้ก็ลงจากรถมาทันที

           “ผมมาก่อนเวลาเลยไม่ได้โทรหาคุณ”

           “ไม่เป็นไรค่ะ หมิวก็ เอ่อ ฉันก็เตรียมตัวเสร็จพอดี”

           “จะแอบหนีไปก่อนเหรอ” ชายหนุ่มยิ้มอย่างรู้ทัน “เรียกตัวเองว่าหมิวก็ดีนะครับ รู้สึกสนิทกันดี”

           ธีรยาหน้าเจือนที่ถูกจับได้ คนตัวโตเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่ง เมื่อตนเองเดินกลับมาที่ฝั่งคนขับแล้วก็เอ่ยถามหญิงสาวที่ทำหน้านิ่งอยู่

           “ไปที่ไหนดีครับ”

           ธีรยาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า ปลายนิ้วเรียวเลื่อนๆ หน้าจอแล้วยื่นให้เขาดู

“ไปร้านนี้ค่ะ”

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 39. จบ

    เสียงลูกน้องตะโกนเตือน ธีรยากับโจวเจียอีหันไปมองพร้อมกัน เซียงซีฮันที่คิดว่าแอบหนีไปตอนชุลมุนกลับโผล่เข้ามาเหมือนสุนัขจนตรอก เขายกปืนเล็งมาทางโจวเจียอี เพียงเสียววินาที เพียงแค่การกระพริบตา ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เสียงปืนดังขึ้นสองนัด โจวเจียอีเบิกตากว้างไม่คิดว่าเลือดสีสดไหลทะลักจากรูกระสุนนั้นจะมาจากร่างของธีรยา “หมิว! บ้าจริง คุณมาบังกระสุนทำไม” “ไม่รู้ ขามันไปเอง” เธอเจ็บจนน้ำตาร่วงแถมเขายังตะคอกใส่อีก ไม่รู้ว่าเพราะเธอตัวเตี้ยหรือเพราะเจียงซีฮันเสียจังหวะเล็งเป้า กระสุนนัดแรกไปทางไหนไม่รู้ แต่นัดที่สองหัวไหล่ของเธอได้ “หมิว...” เขาอุ้มเธอเข้าไปในรถและสั่งให้ลูกน้องขับรถไปทันที “คุณทำแบบนี้ทำไม” “คุณจะบาดเจ็บไม่ได้” ธีรยาพูดขณะโจวเจียอีใช้เสื้อนอกของเขากดห้ามเลือด “คุณต้องบริจาคตับให้น้องชาย ห้ามคุณเป็นอันตรายหรือเสียเลือดเด็ดขาด” “หมิว” เขาครางออกมา ไม่คิดว่าเธอจะใส่ใจเรื่องนี้มากถึงขนาดนี้ “ตำแหน่งที่บาดเจ็บไม่อันตรายแต่คุณต้องช่วยกดห้ามเลือดไว้ก่อน” เ

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 38. พยายามเข้มแข็ง

    ธีรยากลืนโจ๊กลงคอแล้วก็อดคิดถึงอีริคไม่ได้ เธอมั่นใจว่าเขามาช่วย แต่..เขาช่วยเพราะหน้าที่หรือเพราะเป็นห่วงเธอจริงๆ ผู้ชายที่อยากแต่งงานกับเธอ แต่ไม่เคยบอกรักเธอสักคำ จริงอยู่ว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันเกิดจากเซ็กส์ชั่วคืน หากไม่เพราะ ‘บังเอิญ’ พบกันอีก คนที่ทำงานให้ห้องแล็บอย่างเธอก็คงไม่ได้พบนักธุรกิจระดับพันล้านที่แสนเอาแต่ใจจอมเผด็จการคนนั้น เธอยกมือแตะสร้อยที่สวมอยู่ เขาสวมสร้อยเส้นนี้ให้เธอตั้งแต่วันไปงานแต่งงานก้องภพแล้วก็ไม่เอาสร้อยคืน จากคนไม่ใส่เครื่องประดับก็ใส่จนเคยตัว เขาช่างเป็นคนนิสัยแย่ที่สุดที่มาเปลี่ยนชีวิตที่แสนเรียบง่ายของเธอ เหมือนน้ำตาหยดจะร่วงหล่น เธอกลั้นสะอื้นแล้วกลืนอาหารลงคอ อย่างไรก็ต้องดูแลตัวเองไม่ให้เป็นภาระหากต้องหนี เธอก็ต้องมีแรงหนี. ... โจวเจียอีก้าวเข้ามาในคฤหาสน์หลังงามชานเมืองกรุงเทพฯ ดูเหมือนเจ้าของบ้านไม่แปลกใจที่ได้เห็นเขานัก “รวดเร็วสมกับเป็นประธานโจว” เจียงซีฮันเอ่ยแล้วผายมือเชิญให้เขานั่งที่เก้าอี้ตรงข้าม “อยากเจอผมก็มาเชิญผมสิ

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 37. รู้อยู่แล้ว

    “แต่งงานโดยไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงเนี้ยนะ” คุณกานดาเค้นเสียงหัวเราะ “จะทำตัวเหมือนพ่อหรือไง พอเวลาเจอคนที่ตัวเองรักก็แอบเลี้ยงไว้ข้างนอก” “แม่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่ไม่มั่นใจความรู้สึกตัวเอง ผมรู้แค่ว่าผมชอบเวลาอยู่กับเธอ มีความสุขทุกครั้งที่เห็นเธอยิ้ม และอยากไม่ต้องการให้ใครแตะต้องเธออยากครอบครองเธอเพียงคนเดียว” คุณกานดาฟังแล้วก็พยักหน้า“แม่กับพ่อแต่งงานกันเพราะความเหมาะสมและผลประโยชน์ แต่แม่ก็รักพ่อจากใจจริง ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมจากบ้านเกิดไปอยู่ที่จีน ไปเป็นคนแปลกหน้าที่นั้น ความจริงแม่รู้อยู่แล้วว่าพ่อมีคนที่ชอบอยู่ แต่ต้องแต่งงานกับแม่ แต่เพราะแม่รักพ่อของลูกมากถึงได้หลอกตัวเองว่าพ่อแกรักแม่จริงจัง ทำเป็นไม่รู้เรื่องที่พ่อแกเลี้ยงผู้หญิงไว้นอกบ้าน” “แม่รู้อยู่แล้ว” “อืม...ไม่ใช่ว่าแม่ใจดำไม่อยากช่วยเด็ก แต่เห็นหน้าเด็กคนนั้นก็ตอกย้ำว่าพ่อแกนอกใจแม่ ไม่สิ พ่อแกไม่ได้รักแม่อยู่แล้วจะเรียกว่านอกใจก็ไม่ได้ เพราะเหตุนี้แม่ไม่อยากเห็นผู้หญิงคนไหนต้องมาเจอแบบแม่อีก ลูกอยากช่วยหนูหมิว เป็นเรื่องที่ควรทำแต่ถ้าลูกไม่รักผ

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 36. ตอบไม่ตรงคำถาม

    “ค่ะ พี่รู้ว่าน้องหมิวไม่ได้คิดอะไร และน้องหมิวเองก็มีแฟนแล้ว แต่พี่เตือนด้วยความหวังดี ยังไงเสียทั้งหมิวและพี่ก้องก็ยังทำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกัน แม้ว่าจะอยู่กันคนละแผนกก็ตาม”“ค่ะ” ขนมที่ว่าอร่อยก็กร่อยจนกลืนไม่ลง ธีรยาคิดหาวิธีออกจากสถานการณ์แสนอึดอัดอย่างนี้ โชคดีที่มีข้อความส่งเข้ามา เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอ่านดูข้อความเจสัน : วันนี้ผมยังเจ็บแผลอยู่ จะให้ลูกน้องไปรับคุณธีรยานะครับหมอหมิว : ไม่เป็นไรค่ะ หมิวออกมากินกาแฟกับพี่เข็ม...ภรรยาพี่หมอก้องภพค่ะ สักประเดี๋ยวจะเดินทางไปบ้านคุณแม่กานดาแล้วเจสัน : คุณธีรยาส่งโลเคชั่นมาครับ ผมให้ลูกน้องขับรถไปรับหมอหมิว : โอเค.ค่ะเขมิกาจิบกาแฟจนหมดแก้ว แล้วมองธีรยาที่ก้มหน้าก้มตากดส่งข้อความ จะว่าเธอเป็นคนใจร้ายก็ยอม แต่ตอนนี้เธอมีฐานะเป็น ‘ภรรยา’ ของก้องภพอย่างถูกต้องตามกฎหมาย เธอสามารถทำอะไรที่ควรทำได้อย่างเต็มที่ รวมทั้งประกาศให้ผู้หญิงตรงหน้ารู้ถึงสถานะของเธอด้วยธีรยาส่งข้อความเรียบร้อยก็เงยหน้าขึ้นพร้อมยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยขึ้น “หมิวขอโทษนะคะ พอดีมีธุระด่วนค่ะ”“ตายจริง นึกว่าเป็นวันหยุดเสียอีก”“วันหยุดค่ะ แต่พอดีมีธุระด่วนต้องไปค

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 35. ขอโทษ

    “ถ้าไม่มีอะไร เราต้องกลับไปทำงานต่อ” “ยัยหมิว!” “จะเรียกทำไม” เธอขึงตาใส่แล้วพูดอย่างเพิ่งนึกได้ “นายทำเจสันเจ็บ คราวนี้ดูแลเขาด้วย” “อ้าว ทำไมต้องเป็นเราล่ะ” “ได้ ถ้าอย่างนั้นหมิวไปดูแลเอง” “โอ๊ย! ถ้างั้นหมิวไม่ต้องไป เราไปเอง!” เจสันกลั้นยิ้มขำ จะบอกว่าไม่ต้องดูแลเขาก็ได้ ขนาดถูกยิงกระสุนทะลุท้อง เขายังนอนพักฟื้นคนเดียว แต่แค่คิดอยากแกล้งเพื่อนของคุณธีรยาจึงไม่ปฏิเสธข้อเสนอนี้ “คุณธีรยาใกล้เลิกงานแล้ว ผมรอส่งคุณธีรยาก่อนดีกว่าครับ” “ไม่ต้อง วันนี้หมิวจะไปบ้านคุณแม่” “คุณแม่?” ปกป้องถามอย่างงุนงง “หมายถึงแม่ของอีริคนะ” คราวนี้หญิงสาวหน้าแดงขึ้นมา “นี่ถึงขั้นไปเจอญาติผู้ใหญ่กันแล้วเหรอ” ปกป้องทำหน้ายุ่งแต่ในใจแอบเจ็บอยู่ไม่น้อย ความหวังให้เธอเป็น ‘แฟน’ ของเขา “ก็...เกี่ยวอะไรกับนายด้วยเล่า เอาล่ะๆ หมิวไปทำงานต่อแล้ว เจสันกลับไปพักผ่อนเถอะ ประเดี๋ยวแผลจะอักเสบเอา” “ครับ ถ้าอย่างนั้นผมให้บอดี้การ์ดคนอื่นมาดูแลคุณธีรย

  • คุณหมอฮอตเนิร์ดของนายมาเฟีย   Chapter 34.  เขารู้จักคำนี้จริงๆ หรือ?

    คนตัวสูงรั้งร่างบอบบางเข้ามากอด“ผมอยากกลับไปห้องของเราจัง” “อย่าดื้อค่ะ” โจวเจียอีเงยหน้าหัวเราะแล้วยกมือสองมือประคองใบหน้าหวานสบตากับดวงตาหลังแว่นตาแสนเชย แต่ภายใต้ดวงตาใสกระจ่างคือความอ่อนโยนอย่างที่เขาไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน “คราวนี้คุณเชื่อใจผมได้หรือยัง ผมไม่เคยมีใครและไม่เคยซุกเมียเก็บไว้” แน่นอนว่าเขาไม่อยากเป็นเหมือนพ่อ และไม่อยากเห็นคนที่เขารักต้องทุกข์ใจเช่นที่แม่เขาต้องเผชิญ รัก...เขารู้จักคำนี้จริงๆหรือ? “จะรับไว้พิจารณานะคะ” “โธ่ หมิว...” เขาครางอย่างอ่อนใจ “เอาไว้หมิวหาเวลาเรียนภาษาจีนก่อน เวลาคุณพูดอะไร หมิวจะได้ฟังออกว่าคุณไม่ได้ปิดบังอะไรอีก” “ได้ ผมสอนให้เอง”“ค่าสอนแพงไหมคะ ระดับประธานโจวมาสอนเอง หมิว จะจ่ายไม่ไหวเอานะสิ”“อื้ม...ผมคิดเป็นอย่างอื่นก็แล้วกัน”สายตากรุ้มกริ่มของเขาทำให้หญิงสาวเขินหน้าแดง เธอทุบอกเขาแก้เขินแล้วหมุนตัวเดินกลับเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย วันนี้เกิดเรื่องมากมาย แต่มันก็คุ้มค่าที่ได้รู้ว่าเขาไม่ได้มีใครอื่นซุกซ่อนไว้จริงๆ.

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status