ฟ้าใสกัดฟัน เนื้อตัวบิดเร่าทรมาน มือไม้ทั้งสองข้างขยุ้มขยำผืนเสื่อเสียงดังแกรกกรากจนยับย่นอยู่ในอุ้งมือ เมื่อปลายลิ้นของสามีระรัวเลียเข้าใส่ความเป็นสาว บางครั้งก็ดูดแรงราวจะกลืนกินกลีบดอกไม้ที่กำลังชุ่มชื้นด้วยหยาดน้ำผึ้งเยิ้ม“คุณอาทรมานฟ้า... ฮื่อๆ”หญิงสาวครางกระเส่า ทรวงอกขยับยกขึ้นจากพื้นด้วยความรู้สึกดื่มด่ำรัญจวน สะโพกลอยร่อนขึ้นรับปากและลิ้นของคุณอาจนบั้นท้ายไม่แตะพื้น“สู้ลิ้นดีเหลือเกินเมียจ๋า... สาวน้อยของอายอดเยี่ยมที่สุด”เสียงรำพึงรำพันด้วยความลุ่มหลง“ได้โปรดเถอะคุณอา... ให้ฟ้าเถอะนะคะ อย่าทรมานกันแบบนี้ ฟ้าทนไม่ไหวแล้ว”หญิงสาววิงวอนเสียงสั่น ขณะปลายลิ้นของสามีใจร้ายยังคงรุกรานต่อเนื่อง ทรมานความเป็นสาวของเธอไม่หยุด“ได้เลยจ๊ะ... ”เขากลอกตาหวานเยิ้มขึ้นมองใบหน้าบิดเบ้ของภรรยา รู้ว่าเธอกำลังโหยหาการเติมเต็มจากเขาจนเนื้อตัวระริกสั่นร่างสูงใหญ่รีบกระเสือกเข้าหาร่างน้อยๆ เต็มแรง ท่อนขาเรียวยาวทั้งสองของเธอถูกยกง้างขึ้นไปโอบรัดอยู่ที่บั้นเอวหนาของเขา“คุณอาเบาๆ นะคะ”คนที่ยังไม่คุ้นเคยกับความใหญ่โตของสามีเสียที ร้องอุทธรณ์เสียงอ่อน ขณะร่างกายหนาหนักกำลังโน้มไปข้างหน้า แก่
หนวดเคราระคายของคุณอาที่ถากทิ่มลงบนผิวเนื้ออ่อนๆ สร้างความแปลบปลาบวาบแล่นไปทั้งร่าง นายหัวช่างเชี่ยวชาญในการเล้าโลม เรื่องนี้ฟ้าใสรู้ดีกว่าใคร“อ๊อยย... สยิวค่ะ” การกระทำของเขาทำให้ทุกตารางนิ้วภายในร่างกายของหญิงสาวล้วนเป็นจุดออ่นไหวได้ทั้งสิ้น ตั้งแต่เรือนผมที่เขาพรมจูบ เรื่อยลงมาถึงหน้าผาก จูบย้ำๆ ที่พวงแก้มละมุน ข้างซอกคอหอมกรุ่นและติ่งหูกำลังโดนริมฝีปากร้อนผ่าวเลียเล็มอย่างหิวกระหาย “วันนี้ขออาจัดหนัก... หนูจะได้ท้องซะที” คนอยากมีลูกกระซิบบอกข้างใบหู ครู่ต่อมาก็เบียดสะโพกเข้าหา กึ่งกลางกายแนบเน้นเข้าหากันจนหญิงสาวรู้สึกได้ถึงความขึงขังทรงพลังของแก่นกายที่เบียดผ่านเนื้อผ้าจนแลเห็นเป็นรูปเป็นลำอลังการ “อุ๊ย... ใหญ่อ่ะ” เธอเอานิ้วจิ้มลงบนตัวตนร้อนผ่าวของเขาแบบหวาดๆ“มันกำลังคิดถึงฟ้าน่ะสิ”เขาคว้ามือของเธอไปลูบไล้ความเป็นชายที่นูนแน่นอยู่ภายใต้แนวซิปตรงหน้าขาของตัวเอง “ฟ้ากลัวคนมาเห็นค่ะ... กลับไปทำที่ห้องนอนไม่ดีกว่าหรือคะคุณอา”หญิงสาวต่อรองเสียงอ่อน ด้วยรู้ดีว่าสามีคนนี้เร่าร้อนแค่ไหน ถ้าขืนปล่อยให้เขาปลุกเร้าเธอต่อไป มีหวังได้ร่
ภายหลังงานวิวาห์ซึ่งจัดขึ้นอย่างสมหน้าสมตา ฟ้าใสก็มาใช้ชีวิตร่วมกับนายหัวอยู่ที่สวนปาล์มของเขา“คุณอาจะไปไหนคะ”ฟ้าใสร้องเรียกสามี เมื่อเห็นว่าคนตัวใหญ่คว้าหมวกปีกขึ้นสวมศีรษะ ทำท่าว่าจะออกไปข้างนอก“ไปดูงานในสวนปาล์มจ้ะเมียจ๋า”เขาหันมาหวานใส่ทั้งน้ำเสียงและแววตา หอมแก้มเธอเบาๆ เมื่อฟ้าใสเดินเข้ามาใกล้ในระยะเอื้อมกอด“วันนี้เป็นวันหยุดนะคะ... พักสักวันไม่ดีหรือคะ”สาวน้อยทำเสียงออดอ้อน มือเรียวไล้ลูบไปตามแผงอกกว้าง“งั้นเราถือโอกาสไปปิกนิกกันในสวนปาล์มดีมั้ยจ๊ะเมียจ๋า วันนี้ไม่มีคนเข้ามาทำงานหรอกจ้ะ บรรยายกาศเงียบเชียบดีจัง รับรองว่าโรแมนติกอย่าบอกใครเชียว”เขาทำตาเล็กตาน้อย เพียงเท่านั้นฟ้าใสก็รู้แล้วว่านายหัวกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ เขาคงอยากเล่นจ้ำจี่ในสวนปาล์มกับเธออย่างแน่นอน“จะดีหรือคะคุณอา” “ไม่มีอะไรดีกว่านี้อีกแล้ว... เดี๋ยวเราเอาเสื่อไปปูนอนกันสองคน... นึกแล้วตื่นเต้นดีนะ”นายหัวตอบเบาๆ ราวกับกลัวว่าใครจะผ่านมาได้ยินเข้า แค่มองตาเขาหญิงสาวก็รู้ได้ในทันทีว่าสามีกำลังคิดหื่น“ไปนะ... ”คนตัวโตสำเสียงรบเร้าราวกับเด็กๆ ซึ่งก็ได้ผล “ก็ได้ค่ะ... งั้นฟ้าจะไปสั่งใ
“หนูฟ้าเลี้ยงง่ายครับ... แรกๆ ก็ดื้อบ้าง ยังติดนิสัยคุณหนูเอาแต่ใจ แต่ตอนนี้ป้าเอียดช่วยสอนงานให้หลายอย่าง ระยะหลังๆ มานี้เข้าไปช่วยงานในครัวบ่อยๆ จนทำอาหารเก่งแล้วนะครับ”ที่นายหัวพูดก็ไม่ผิด วันหลังๆ มานี้หญิงสาวเริ่มเข้าไปเรียนรู้งานในครัวจากป้าเอียด เหมือนรู้ว่าเธอควรฝึกทำอาหารเพื่อจะได้ดูแลเขาต่อไปในอนาคต ทุกวันนี้เมนูไหนที่นายหัวโปรดปราน ฟ้าใสสามารถทำได้หมด อีกทั้งฝีมือทำอาหารของเธอก็ไม่เป็นรองใคร ขนาดป้าเอียดยังเอ่ยปากชมบ่อยๆ ว่าฟ้าใสมีพรสวรรค์ในเรื่องการทำอาหารอย่างเหลือเชื่อ“นี่ลูกพ่อเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวหรือ”นายบุญชัยมองลูกสาวด้วยแววตาฉงน สีหน้าพึงพอใจที่ได้รู้ว่าสวนปาล์มของนายหัวเมฆสามารถเปลี่ยนแปลงลูกสาวของตนไปในทางที่ดี“ก็แน่ละสิคะคุณพ่อ... ฟ้าชอบที่นี่ค่ะ อยากอยู่ที่นี่ตลอดไปได้มั้ยคะ”หญิงสาวเปรยขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เธอแทบรอเวลาไม่ไหวหลังจากที่นายหัวรับปากว่าจะหาจังหวะดีๆ เพื่อเอ่ยปากสู่ขอเธอกับบิดามารดา“ไม่กลับคงไม่ได้... อยู่นานแล้ว เกรงใจนายหัวเค้าบ้างสิ มากินนอนอยู่บ้านเค้านานเป็นเดือนแล้วนะ”นายบุญชัยกล่าวยิ้มๆ แกล้งว่าให้ลูกสาว นายหัวเมฆฟังยิ้มๆ ยังไม่ได้พูดอะไ
“แต่มันครบกำหนดเวลาที่พ่อของฟ้าสั่งเอาไว้”นายหัวตอบด้วยสีหน้าหนักใจ“ไม่กลับนะคะ... ยังไงฟ้าก็ไม่กลับ ฟ้าอยากอยู่กับคุณอาตลอดไป”หญิงสาวออกอาการดื้อดึงขั้นมาทันที เธอตรงรี่เข้ากอดร่างสูงใหญ่โดยไม่เกรงกลัวว่าใครจะมาเห็น“อย่าเป็นคนดื้อดึงแบบนี้สิจ๊ะคนดีของอา”เขาโอบกอดเธอด้วยความรักและลุ่มหลงไม่ต่างกัน“คุณอาไม่รักฟ้าหรือคะ”ฟ้าใสทำหน้าออดอ้อน“รักสิจ๊ะ... ถ้าเลือกได้อาไม่อยากให้ฟ้าไปไหนทั้งนั้น อยากให้หนูอยู่กับอาตลอดไป ตอนนี้อาคงต้องทำอะไรสักอย่าง... ”นายหัวพูดคล้ายรำพึง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยอาการครุ่นคิด ด้วยรู้ว่าตัวเองคงทรมานใจไม่น้อย ถ้าจะต้องแยกกับสาวน้อยคนนี้ ด้วยความรักและความผูกพันในทุกวันนี้ได้พัฒนาขึ้นอีกหลายเท่าทวี นับจากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งถึงขั้นได้เสียกันที่น้ำตกในครั้งนั้น ก็ยังมีอีกหลายๆ ครั้งต่อมา เพราะว่าตอนดึกๆ ฟ้าใสจะแอบเข้าไปนอนร่วมห้องกับเขาทุกคืนแรกๆ เขาก็ห้ามเธอ ด้วยคำนึงถึงความเหมาะสมหลายๆ ประการ แต่สุดท้ายเขาก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ต่อความต้องการของตัวเอง ทุกครั้งที่หญิงสาวเข้ามาใกล้ก็ไม่ต่างอะไรกับการเอาน้ำมันมาราดรดลงบนกองไฟ ส่งผลให้เพลิงสวาทระหว่างเธอกับเขา
“อร่อยเหลือเกินสาวน้อยของอา”เสียงของหนุ่มใหญ่บอกความคลั่งไคล้ใหลหลง ในชีวิตของเขาเคยผ่านผู้หญิงมามากก็จริง แต่ยังไม่เคยมีใครทำให้เขาแทบคลั่งเหมือนอย่างที่กำลังรู้สึกกับเธอคนนี้“ฟ้าแน่นเหลือเกินค่ะคุณอา... มันวาบหวิวไปหมดแล้ว ได้โปรด... ”เสียงเรียกร้องเต็มไปด้วยจริตมารยา ขณะซอกหลืบลึกเร้นในกายสาวกำลังรูดรัดกลืนกินตัวตนของเขาเข้าไปลึกสุดแก่น“ก็ฟ้าน่ากินจนอาทนไม่ไหว... ป้อนอาหน่อยสิจ๊ะคนดี”สายตาจับอยู่ที่เต้าทรวงหนั่นแน่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกร้อง และเห็นว่าเขาพึงพอใจกับพุ่มทรวงสวยของเธอ ฟ้าใสก็บีบหนั่นเนื้อนุ่มนิ่ม ป้อนเข้าปากของเขาตามที่คุณอาต้องการ“อูยย... ”เขาดูดแรงราวจะกลืนกินเข้าไปในอุ้งปาก หญิงสาวมองดูยอดทรวงของตัวเองกำลังถูกตักตวงอย่างหิวกระหาย“ฟ้าสวยเหลือเกิน”มือใหญ่ทาบลงบนเต้าทรวง บีบขยำสลับดูดเลียจนปลายปทุมชุ่มไปด้วยน้ำลาย ฟ้าใสแอ่นอกยั่วยวน ด้วยนาทีนั้นร่างกายของเธอกำลังร่ำร้องหาการรุกรานจากริมฝีปากและปลายลิ้นของเขา ขณะที่แก่นกายของคุณอายังสนิทแน่นเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายของเธอ ในตอนใกล้ค่ำที่กลิ่นกระดังงาหอมกรุ่นไปทั่วอาณาบริเวณของน้ำตก ภายใต้พุ่มใบหนาทึบ ร่