บทที่ 178

เหรินจี่เฟิง “ประธานเฟิงมาเหรอครับ?”

“ค่ะ” เมื่อพูดถึงเฟิงถิงเซิน น้ำเสียงของหลินอู๋อ่อนโยนขึ้นอย่างมาก “แผลของฉันยังไม่หายดี ถิงเซินเขากังวลเกินไป ก็เลยมารับฉันที่นี่น่ะค่ะ”

ตอนที่พูด เธอไม่ได้มองหรงฉือแม้แต่น้อย

กล่าวจบจึงกล่าวต่อว่า “ประธานเหริน พวกเราขอตัวก่อนนะคะ ไว้เจอกันคราวหน้าค่ะ”

เดิมทีเหรินจี่เฟิงคิดที่จะถามหรงฉือเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้หลินอู๋

แต่เห็นว่าหลินอู๋ไม่แม้แต่อยากจะชายตามองหรงฉือด้วยซ้ำ จึงรู้สึกว่าเธอคงไม่ได้แยแสหรงฉือ ถึงขั้นไม่อยากจะแสร้งทำตัวนอบน้อมกับคนแบบนี้

ในสายตาของเหรินจี่เฟิง ท่าทางหยิ่งยโสและตรงไปตรงมาของหลินอู๋ ทำให้เธอดูมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและมีเสน่ห์ขึ้นอย่างมาก

ทันใดนั้น เขาก็คิดว่าจะพูดจาไร้สาระใส่หรงฉือไปก็คงไม่มีความหมายอะไร

เขารู้สึกว่าหรงฉือไม่คู่ควร

เมื่อคิดดังนี้ ความรู้สึกเกลียดชังของเขาที่มีต่อหรงฉือเด่นชัดขึ้นมาทันที

เขากล่าวกับหลินอู๋ “ผมก็จะกลับเหมือนกัน ไปด้วยกันเถอะครับ”

หลินอู๋พยักหน้า หลินลี่ไห่ก็ตามไปโดยไม่เหลียวหลังมามองแม้แต่น้อย

หลินอู๋ออกไปโดยไม่ได้ชายตามองหรงฉือแม้แต่น้อย ทว่าก่อนที่เหรินจี่เฟิงจะจากไป กลับหัน