“จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาน่า อะไรที่เฮียอยากได้ ต่อให้ต้องแย่งมา เฮียก็จะทำ” ท่อนขาเรียวยาวราวกับนายแบบบนปกนิตยาสารเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวเอื้อมมือหนาจับปลายผมเบาๆ ก้มลงจูบขมับ เลื่อนลงมาประกบจูบที่ปากเรียวบาง เป็นแค่การสัมผัสเท่านั้นไม่มีการรุกล้ำด้วยปลายลิ้น “แล้วเจอกัน เบบี๋” หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเต้นแรงไม่เป็นส่ำ
หญิงสาวเดินออกไปจากห้องประชุมกลับตรงห้องทำงานของตัวเองทันที สะโพกกลมกลึงค่อยๆ สัมผัสกับเบาะเก้าอี้ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมพ่อถึงต้องทำธุรกิจกับเขา ทำไม มือเล็กยกขึ้นปิดใบหน้าสวยหวาน ข้อศอกวางบนโต๊ะทำงานแผ่วเบา เธอค่อยๆ ปล่อยสายธารน้ำตาลงมาเพื่อเป็นการระบายความทุกข์ และอึดอัดภายในจิตใจ
เอาวะ ลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหายอะไร ฉันได้รับความไว้วางใจจากพ่อกับแม่ ฉันต้องไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ฉันโตแล้ว ฉันต้องจัดการปัญหาต่างๆ ได้แน่นอน เป็นความคิดที่ให้กำลังใจตัวเองได้เป็นอย่างดี
@Club หรูใจกลางเมือง
[สามทุ่มสิบห้า]
เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ภายในคลับสอดประสานกับเสียงผู้คนหลายร้อยชีวิตที่ต่างพากันปลดปล่อยห้วงความคิด อารมย์ บางส่วนวาดลวดลายลงบนฟลอเต้นรำอย่างไม่มีใครยอมใคร ยังมีหญิงสาวสวยดวงตาคม ในชุดเดรสซีทรูสีดำกระโปรงสั้นเหนือเข่ากว่าสองคืบ โชว์ช่วงขาเรียวยาวบนรองเท้าส้นสูงห้านิ้วสีเดียวกันกับชุด ท่าทางการเดิน การนั่ง แม้แต่การสั่งเครื่องดื่มของเธอช่างดึงดูดและมีสเน่ห์
ครืด! ครืด! ครืด!
“ฮัลโหล”
(เค้ก นิวไปไม่ได้แล้วนะ ติดธุระด่วนอ่ะ ขอโทษด้วยน้าาา)
“ตลอดเลยเธอเนี่ยยย โอเคๆๆๆ”
(อย่าดื่มเยอะนะ อย่าเมาด้วย รีบกลับบ้านด้วยนะ)
“นี่เธอเป็นเพื่อนหรือแม่ฉันเนี่ย ยัยหนูแฮมส์เตอร์”
(ที่นิวพูดไปหน่ะเข้าใจไหมเนี่ย เป็นห่วงนะ)
“ฉันรู้แล้วๆ พรุ่งนี้วันหยุดนะฉันไม่ต้องทำงาน ตื่นสายได้ จุ้บๆ”
อีกแล้ว ฉันโดนเพื่อนเท อีกแล้วววว เซ็งชะมัด “ค่าเหล้าของยัยขี้เมานี่กี่บาท” น้ำเสียงคุ้นหูดังแทรกขึ้น บะ บ้าน่า บ้าไปแล้ว หญิงสาวค่อยๆ หันหน้าไปทางซ้ายมือซึ่งเป็นต้นทางของเสียง “บะ ... บาสเตียน!!” สายตาคมกริบปรายตามองหญิงสาวด้านข้างแค่เพียงนิด “จะมาทำไมไม่บอกเฮีย” อีกตาบ้า มาถึงก็เบ่งอำนาจเลยนะ “แล้วนายเป็นผู้ปกครองของฉันหรือไง ทำไมฉันต้องคอยรายงานด้วย” บาสเตียนแสดงสีหน้าไม่สบอารมย์ก่อนเอ่ยเสียงรอดไรฟัน “เบเบี๋ เรียกเฮียว่าอะไรนะครับ” ภายในคลับเสียงเพลงค่อนข้างเสียงดังบาสเตียนต้องก้มหน้าแนบชิดเพื่อพูดให้หญิงสาวได้ยิน
พลันร่างกายของหญิงสาวถูกยกขึ้นโดยใต้สะโพกของเธอมีท่อนขาแกร่งนั่งแทนที่เธอ ที่นั่งกับเก้าอี้กลายเป็นว่าตอนนี้เธอนั่งที่หน้าตักของเขาไปโดยปริยาย สองแขนแกร่งตวัดรัดรอบเอวบางเอาไว้
แชะ! แชะ! แชะ! ด้วยความเป็นคนดังที่สังคมจับตาดูทั้งคู่ มันจึงไม่แปลกที่จะมีคนเห็น และหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาและเธอเอาไว้
“อะ ... เอ่อออ เบเบี๋ก็เรียกเฮียว่าเฮียไงค่ะ”
“ว่าแต่ เฮียมาที่นี่ได้ยังไงคะเนี่ย แหะแหะ” หมั่นเคี้ยวจริงๆ ยัยเด็กนี่น่ารักเกินไปแล้ว บาสเตียนมองวิธีการเอาตัวรอดของหญิงสาวตรงหน้า ลอบอมยิ้มเล็กน้อยเอ็นดูในการกระทำของเธอ
“ ... “
“ถ้าเฮียยังเงียบอยู่ งั้นเค้กกลับก่อนนะคะ” หืมมมม ทำไมเปลี่ยนเป็นเรียกแทนชื่อตัวเองแล้วละ ฉันชอบให้เธอเรียกแทนตัวเองว่าเบบี๋ มากกว่า เพราะมันดูเป็นชื่อพิเศษสำหรับเราสองคน สีแดงระเรือปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมคาย
“เฮียเมาหรือเปล่าคะเนี่ย หน้าแดงเชียว”
“ทำไมไม่แทนตัวเองแบบเดิม” แบบเดิม อีตานี่ มุ้งมิ้งเหมือนกันนะเนี่ย เอาวะ เพื่อเอาตัวรอดยังไงก็ต้องรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดีอยู่แล้วอะเนาะ “ตอบคำถามเบบี๋ หรือยังคะ เฮียมาทำอะไรที่นี่” ทำไมวันนี้ ยัยเด็กนี่ไม่ดื้อเลยวะ หรือว่ากลัวเรื่องคลิปหลุดในห้องประชุมที่ฉันขู่ไว้ น่าขำชะมัดฉันจะไปมีคลิปนั่นได้ไง ก็นั่นมันบริษัเธอนี่
พรึ่บ!!
“อะ...” โว้ยยยย อีตาบ้าบาสเตียนนี่ พาฉันเดินดีๆไม่เป็นหรือไง ต้องแบก ต้องลาก ต้องอุ้ม ต้องจูงตลอด “เฮียยยย ..... ปล่อยเค้กนะ ปล่อยยยยย!!!!” เสียงใสตะโกนลั่นทว่ากลับไม่ทำให้ชายหนุ่มที่แบกเธอไว้บนบ่าแกร่งหยุดลงได้ “ไอ้บ้าบาสเตียน ปล่อยฉันนะ ปล่อยยย” กำปั้นน้อยทุบลงที่แผ่นหลังแกร่ง แต่นั่นไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้เขาเลยสักนิด
“ตอบเฮียมาก่อน มาเที่ยวทำไมไม่บอก” เอ้า!! ไอ้บ้านิ ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันจะบอกทำไมวะ
“แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องรายงานนายด้วย เราไม่ได้เป็นอะไรกันนิ” เออ เอาซิ ตอกย้ำไป จะได้เลิกมโนสักที น่ารำคาญ!!
“เบบี๋ ต้องให้เฮียทบทวนใช่ไหม ว่าเราเป็นอะไรกัน จะให้เฮียทบทวนแบบไหนละ ทางรูปภาพ ทางเสียง หรือทางสัมผัส”
เพี้ยะ!!!!!
“หยุดลวนลามฉันสักที เป็นโรคจิตหรือไง ถึงตามเฝ้าอยู่ได้ เป็นหมาหรอ ห๊ะ!!!” ใบหน้าคมคายหันไปตามแรงตบ เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเอาไว้เพื่อระงับอารมย์
“เฮียถือว่า เบบี๋ เลือกแล้วนะ” ห๊ะ!! เลือกอะไรวะ
“ปล่อยฉันลงได้แล้ว แบกฉันอยู่ได้ เลือดจะตกหัวตายอยู่แล้วมั้งเนี่ย” ทันทีที่หญิงสาวพูดจบบาสเตียนเอื้อมมือเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ ปล่อยหญิงสาวลงกับพื้น “เดี๋ยวเฮียไปส่ง รถของเบเบี๋ เฮียจะให้ลูกน้องจัดการให้”
[สามสิบนาทีต่อมา]
เค้กนั่งเล่นมือถืออยู่ภายในรถ เลื่อนดูข่าวโซเชี่ยลไปเรื่อย สายตาพลันเห็นพาดหัวข่าวหน้าโซเซี่ยลมีเดีย “เยี๊ยดดดดเปียดดดด....!!”
[เจ้าพ่อวงการโรงแรม และเรือสำราญ กับผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าแม่วงการการท่องเที่ยว และรีสอร์ท ซุ่มเงียบกำลังคบกันชัวร์ คอนเฟิร์มค่าาา งานนี้ตลาดหุ้น สองวงการจะต้องอลังการแน่น๊อนนนน จริงไม่จริง ดูภาพประกอบแล้วตัดสินเองน้าา]
“บาสเตียน มีข่าวของเราหลุดออกไป” หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวนก่อนส่งโทรศัพท์ให้ชายหนุ่มได้ดู “ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ที่เขาลงมันก็เรื่องจริงทั้งนั้น” ไอ้บ้านี่ “มันจริงที่ไหนเล่า เราไม่ได้คบกัน สักหน่อย แถมฉันยังเกลียดขี้หน้านายขนาดนี้ ฉันคงไม่โง่ไปคบกับนายหรอกนะ แต่ที่ฉันเป็นกังวนเนี่ย ก็คือ ถ้าผู้ถือหุ้นรายอื่นเขารู้ว่าเราไม่ได้คบกันจริง เขาคงจะถอนหุ้นออกเพราะมันคือเรื่องของความมั่นคงเลยนะ” บาสเตียนยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“เฮียจะรอดูคนโง่นะ เบเบี๋” เขาไม่ได้สนใจเรื่องหุ้น หรือผู้ถือหุ้นเลยแม้แต่น้อย
[สามปีต่อมา]ฤดูใบไม้ร่วงที่อบอวลไปด้วยมวลหมู่ดอกไม้อันร่มรื่น ภายในสวนจัดงานรื่นเริงที่หน้าปิติยินดี ผู้คนมากมายเดินสวนกันไปมาภายใต้บรรยากาศที่แสนอบอุ่น ใจกลางสวนดอกไม้มีโดมสีขาวประดับประดาไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวสลับแดงสายลมพัดพาให้วันนี้มาถึง วันที่หน้ายินดีของคู่บ่าวสาวที่คนทั้งประเทศจับตามอง ร่างกำยำยืนท่ามกลางผู้คนใจกลางสวนหน้าโดมสีขาวโดยมีบาทหลวงในชุดสูทสีดำยืนเพื่อรอทำพิธีสำคัญเด็กหญิงตัวเล็กวัยสามขวบเดินเตาะแตะอยู่หน้าร่างอรชรในชุดเจ้าสาวสีขาวนวลเรียบง่าย ในมือของเด็กน้อยวัยน่ารักถือกลีบดอกไม้สำหรับโปรยทางให้เจ้าสาวเดินตรงไปยังเจ้าบ่าวแขนข้างซ้ายของเธอคล้องกับแขนของชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำเดินมุ่งตรงไปยังหน้าลานพิธี โดยเด็กหญิงตัวเล็กในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนประดับด้วยดอกไม้สีสวยรอบเอวเดินนำหน้ามาจนถึงหน้าลานพิธี”แดะ~.... (แด๊ด)” เด็กหญิงตะโกนก้องหน้าลานพิธีวิ่งเตาะแตะหาเจ้าบ่าวที่ยืนหน้าแท่นพิธีอย่างใจจดใจจ่อ บาสเตียนในชุดเจ้าบ่าวย่อตัวลงในท่านั่งย่อขาอุ้มเด็กหญิงขึ้นมาก่อนกดหอมฟอดใหญ่ฟอดดดดดดดดดดดดด!”อื้ออออ .... มี (มี๊)”พฤติกรรมของเธอต่างเรียกเสียงหัวเราะให้กับแขกที่มาในงา
@เพนท์เฮาส์บาสเตียน ”อือออ ...” หญิงสาวที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงของชายหนุ่มส่งเสียงครางในลำคอเมื่อถูกบางอย่างรบกวนการนอนที่กำลังสบายในยามราตรี บางอย่างที่นุ่มนิ่มเปียกแฉะแต่อบอุ่น”เฮียขอนะ เบบี๋” เห้อนี่กูกำลังพยายามลักหลับเมียตัวเองเหรอวะเนี่ย บาสเตียนค่อยๆ ลูบไล้หน้าท้องของแฟนสาวแผ่วเบาก่อน มือกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ของหญิงสาวออกทุกชิ้นอย่างใจเย็น และเบามือที่สุดริมฝีปากหนาประทับสัมผัสหัวไหล่มนด้วยความหลงไหล “อืมม ... หอมจัง” บาสเตียนยังคงพรมประทับรอบจูบไปทั่วบริเวณใบหน้าและลำคออย่างแผ่วเบา “อืมมม ...” เสียงครางในลำคอของคนตัวเล็กบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจที่ถูกรบกวนยามราตรีแบบนี้เมื่อปลดเปลื้องอาภรณ์ของแฟนสาวออกจนหมดทุกชิ้นบาสเตียนรีบปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกทันที ทำให้ตอนนี้บาสเตียนและเค้กกำลังเปลือยเปล่าทั้งคู่ฝ่ามือหนาจับเรียวขาของแฟนสาวตั้งขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม ก่อนเลื่อนตัวเองลงไปยังกลางกายของหญิงสาวสูดดมกลิ่นดอกไม้ราตรีด้วยความหลงไหล บาสเตียนจับเรียวขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกันเผยให้เห็นดอกไม้งานที่กำลังเบ่งบานจากการปรนเปรอของเขาเมื่อครู่ “หึ ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมตื่นอีกหรอ” สิ้นส
“คิดจะวัดรอยเท้ากับฉัน ต้องรู้ก่อนนะว่ากระดูกเรามันคนละเบอร์ อีหน้าด้าน!!” ว่าจบเค้กจับศรีษะเล็กของโรสกระแทกกับขอบโต๊ะอาหาร“โอ้ยยยยย!!!”ความเจ็บปวดของโรสยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดใจที่โรสพยายามแทรกตัวเองเข้ามาระหว่างเธอกับบาสเตียนยิ่งคิด ยิ่งแค้น ยิ่งแค้นความรุนแรงยิ่งเพิ่มขึ้น“เบบี๋ พอแล้ว โรสสลบไปแล้ว พอเถอะเฮียขอ พวกมึงมาเอาโรสออกไปดิ๊ ยืนทำห่าไรกัน!!!!” ประโยคแรกเขาพูดกับแฟนสาว ประโยคหลังสั่งลูกน้องคนสนิทให้แยกเค้กออกจากโรสทันทีที่จับทั้งสองคนแยกออกมาได้ บาสเตียนพาเค้กขึ้นรถทันที ส่วนโรสเป็นหน้าที่รับผิดชอบของกาย และพสุ บาสเตียนรั้งตัวหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งทาบทับบนหน้าตักแกร่ง โดยจัดท่าทางให้เธอหันหน้าเข้าหากันสองมือแกร่งกอดปลอบหญิงสาวที่นั่งตัวสั่นเทิ้มด้วยความโมโห “ไม่เป็นไรนะครับเบบี๋ เฮียอยู่นี่นะ เฮียอยู่กับเบบี๋นะครับ” เขาใช้เวลาสักพักใหญ่ๆ กว่าเค้กจะอารมย์ลงได้ ก่อนขับรถยนต์คันหรูออกมาจากลานจอดรถ@คอนโดเค้ก“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องกังวนเดี๋ยวเฮียจัดการเองนะ ไม่เป็นไรครับ” มือหนาปลอบประโลมลูบไล้แผ่นหลังบางอย่างหวงแหน เขาไม่มีวันให้เค้กเป็นอะไรไปแน่นอนบาสเตียนอุ้มเค้กขึ้นมานั
หลายสัปดาห์ต่อมาที่เค้กต้องทนอึดอัดใจ เพราะโรสยังคงวนเวียนมาหาบาสเตียนอยู่เสมอโดยอ้างเรื่องงานเพื่อเข้าหาบาสเตียนได้อย่างเนียนๆ“หน้าด้าน!!” เค้กเอ่ยขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของบาสเตียน แต่ก็อดหงุดหงิดใจไม่ได้เมื่อเดินเข้ามาแล้วพบกับโรสที่นั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกด้วยเสื้อผ้าที่เธอใส่มานั้นมันเหมือนมายั่วผู้ชายมากกว่ามาทำงาน“น้องงงงงเค้กกก พี่โรสคิดถึงจังเลยค่ะ มาให้พี่หอมหน่อยเร็ววว” หึ ตอแหลจริงๆ ไม่เคยเจอใครหน้าด้านหน้าทนเท่ายัยโรสนี่เลย“งานการไม่มีทำเหรอคะ ถึงต้องเร่มาหาผัวชาวบ้านถึงที่” เค้กพูดขณะเดินไปนั่งหย่อนสะโพกลงบนหน้าตักแกร่งของบาสเตียน โดยที่บาสเตียนยังง่วนอยู่กับเอกสารสำคัญตรงหน้าแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้กและเริ่มชินกับการที่เค้กกับโรสปะทะฝีปากกันแล้ว“แหม่เรียกผัวได้เต็มปากเต็มคำดีนะคะ ถ้ายังไม่แต่งงานกันโรสก็ยังถือว่าบาสเตียนยังโสด” หน้าด้าน หน้าทน หน้าหนา เสียจริงแม่นี่“...” เค้กได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ เคืองบาสเตียนเห็นอย่างนั่นก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมากลัวว่าตัวเองอาจจะซวยอีกเพราะทุกครั้งเค้กก็จะไปลงที่เขาเสมอ จังหวะที่บาสเตียนกำลังมองสีหน้าเ
@ห้างสรรพสินค้า“แกๆ นั่นๆ คุณมอร์แกนกับคุณเค้ก เขามาสวีทกันอีกแล้วเว้ยแก”“คุณเค้กตัวเล็กนิดเดียวเองอ่า น่ารักวะ”“อยากให้แต่งเลยอะ เหมาะสมกันดีเนาะ”“อยากเห็นโมเมนต์หวานๆ อ่ะ”บาสเตียนเดินจับมือเค้กเข้าไปในร้านอาหารหรูกลางห้างดังอย่างเช่นที่เคยทำประจำ “สั่งเลยเบบี๋ เดี๋ยวป๋าเปย์เอง” คำพูดเหมือนครั้งที่เคยพาเธอมาครั้งแรก แต่กลับให้ความรู้สึกที่ต่างกัน“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ยังไงเฮียต้องเลี้ยงเค้กแน่ๆ ละ” เค้กยิ้มจนตาหยีออกมาราวกับเด็กน้อยที่ได้ขนมชิ้นโปรดมากินภายในร้านอาหารการกระทำและข่าวของทั้งคู่อยู่ในสายตาสาธารณะชนทุกอย่าง ข่าวเรื่องของทั้งคู่โหมแรงหนักมาก กลบข่าวดาราซุปตาร์หลายๆ คนเสียด้วยซ้ำเนื่องจากธุระกิจที่ทั้งคู่ทำเป็นธุรกิจชั้นนำและสร้างรายได้มหาสาร“เบบี๋ เสร็จแล้วไปดูหนังกันนะ” เค้กยังไม่ทันตอบตกลงอะไรบาสเตียนก็ลากเธอไปยังหน้าโรงหนังเรียบร้อยแล้วกว่าสามชั่วโมงที่ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ในห้างสรรพสินค้า เค้กก้มมองนาฬิกาที่ตอนนี้บ่งบอกเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว “กลับกันเถอะค่ะเฮีย จะได้พักผ่อนเนอะ”ปึก!เสียงปิดประตูรถที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินดังขึ้น เมื่อทั้งคู่เข้ามาอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว
บาสเตียนจับแฟนสาวให้หันหน้าเข้าหาเขา อีกมือจับลำเอ็นตั้งตรงเตรียมตัวออกศึกพร้อมรบ“อย่าลืมครางดังๆ นะเบบี๋”“เกะกะ” เป็นเค้กเองที่ปัดมือเขาออกจากการเกาะกุม แล้วเป็นฝ่ายจับแก่นกายของบาสเตียนรูดขึ้น รูดลง ก่อนนำมาจ่อที่ปากทางเข้าร่องสวาทถูวนไปมากับดอกกุหลาบแย้มปริ่มที่มีน้ำเกสรไหลออกมาเป็นทางยาว “อ่าาา ... เซ็กซี่จังที่รัก...ซี้ดดดด”“อ๊าา ... ฮะ เฮียเป็นของเค้ก” หญิงสาวเอ่ยครางเสียงหวานก่อนจับตัวตนของซีอีโอหนุ่มกดเข้าร่องสวาทแค่ส่วนหัว “ซี้ดดดด .... ครับ เฮียเป็นของเบบี๋คนเดียว ... อ่าา”มุมปากบางยกยิ้มพึงพอใจก่อนกดสะโพกพรวดเดียวจนมิดท่อนลำเอ็น “โอ้ววว .... ซี้ดดดด ปะ ไปโกรธใครมาเนี่ยเบบี๋ ... อ่าาา ... เฮียเสียวนะ” เค้กยังคงบดคลึงร่องสวาทหมุนควงไปมาให้แก่นกายใหญ่สำรวจช่องทางรักคับแคบเป็นวงกลม“ซี้ดดดด ..... โกรธผู้หญิงคน นะ นั้นคะ ...อ๊าาา” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นเปล่งเสียงครางหวานกระเส่า ขณะที่ชายหนุ่มจับสะโพกสาวไว้มั่น เขาพึงพอใจกับการปรนเปรอของเธอเป็นที่สุด“อ่าาา .... มาลงที่เฮียก็ได้ ระบายกับเฮียมาเลยเบบี๋ ... อ่าาา” เสียงคำรามก้องด้วยความเสียวซ่านของหนุ่มสาวทำให้ผู้ที่ยืนอยู่ข้างนอก