“ไอ้บ้าบาสเตียน นะ นายมาทะอะไรตรงนี้” หญิงสาวแหวใส่ชายหนุ่มที่นั่งอยู๋ตรงหน้าเสียงหลง “เฮียก็มาประชุมกับผู้ร่วมหุ้นไง เบบี๋ จะตกใจทำไมคะ”
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูห้องประชุมดังขึ้นสามครั้ง
“เข้ามา” เป็นเค้กที่เอ่ยอนุญาต สุดาเลขาเดินเข้ามาพร้อมข้อมูลผู้ถือหุ้น ใจจริงเธอควรจะให้เจ้านายเธอได้ศึกษาก่อนเข้าประชุม แต่ท่านประธานใหญ่ และประธานผู้ร่วมหุ้นสั่งเอาไว้ว่าให้เอามาให้หลังจากทั้งคู่อยู่ในห้องประชุมด้วยกัน
หลังจากที่สุดาเดินออกไปแล้ว ห้องประชุมอยู่ในบรรยากาศที่เงียบสนิท “อะแฮ่ม... ไม่คิดจะพูดอะไรกับเฮียหน่อยหรอ” เป็นบาสเตียนที่ทำลายความเงียบด้วยคำถาม
“นายทำแบบนี้ทำไม นายจะตามจองเวร จองกรรมฉันไปถึงไหน ตั้งแต่ที่มหาลัยนายก็คอยแกล้งฉันสารพัด จบไปแล้วนายก็ยังพยายามหาทางมาแกล้งฉัน แล้วนี่อะไร มาร่วมหุ้นอะไร ฉันไม่ร่วมกับนายหรอกนะ ฉันไม่สนุกกับนายด้วย”
บาสเตียนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองเพื่อสงบสติอารมย์ที่หญิงสาวตรงหน้าอาละวาดใส่ “ก่อนจะด่าฉัน เปิดดูเนื้อหา หรือเงื่อนไขในเอกสารหรือยัง เราร่วมหุ้นกันมาปีกว่าแล้ว แค่ยังไม่มีการเปิดตัว และที่ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อมาต้อนรับประธานคนใหม่ของบริษัทที่ฉันร่วมหุ้นด้วย ฉันไม่ได้มาทำสัญญา!!!” ทันทีที่บาสเตียนพูดจบสีหน้าของหญิงสาวซีดเผือกไปโดยปริยาย
พรึ้บ!!!!
“อ้ายยยยย..!!” ร่างบางของเธอถูกท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่มตรงหน้ายกขึ้นให้นั่งกับขอบโต๊ะ ทันทีที่สะโพกของเธอประทับขอบโต๊ะ ชายหนุ่มดันตัวเข้าหว่างกลางขาเรียวทันที ทำให้กระโปรงสั้นของเธอเปิดขึ้นมาจนถึงเอว โชว์แพนตี้ตัวบางลายลูกไม้สีดำสวยงาม
“อืมมม....” บาสเตียนครางพอใจหลังจากที่เขาฉกริมฝีปากประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากบางลงมาอย่างแรง มือหนาลูบไล้หน้าขาของหญิงสาวแผ่วเบา
ปึก! ปึก! ปึก!
กำปั้นเล็กทุบที่แผงอกแกร่งเต็มแรง แต่ชายหนุ่มที่โดนทุบกับไม่รู้สึกอะไรเลย ยังคงเดินหน้าประกบจูบเธออย่างเร้าร้อน มือหนาเลื่อนขึ้นมาจับคางมนของเธอเอาไว้ ส่วนอีกมือลูบไล้ดอกไม้งามที่อยู่ภายใต้แพนตี้ตัวบางอย่างนุ่มนวล เขาจงใจกดที่ปุ่มเสียวของเธอ เพื่อสร้างความกระสันให้เธอ
ร่างกายสาวหญิงสาวสั่นเทิ้ม เมื่อถูกกระทำอย่างอุกอาจน้ำตาใสค่อยๆ ปิดบังม่านตาพร่ามัว แต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับตอบสนองสัมผัสของบาสเตียนทุกการกระทำ “ปล่อยฉัน!” ทันทีที่ปากเป็นอิสระ เธอพ่นคำขออิสระจากเขา มือเล็กผลักชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เขาเซถลาถอยหลังไปเพียงไม่กี่ก้าว
“ไอ้ทุเรส ไอ้ชั่ว ไอ้ชาติหมา ไอ้ชิง...อุ๊บ!!” ปากของเธอถูกปิดด้วยปากของชายตรงหน้าอีกครั้ง ขณะที่เธอดิ้นพล่านเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของชายหนุ่ม โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเสื้อเชิดสีขาวของเธอถูกปลดกระดุมออกจนหมดทำให้ตอนนี้ ร่างกายขาวนวล โชว์เนินอกอวบอิ่มที่ใหญ่โตเกินตัว ต่อหน้าชายหนุ่มที่เธอจงเกลียดจงชักนักนา
“ถ้าด่าเฮียอีกแค่คำเดียว เฮียรับรองว่าเบบี๋ ได้เสียตัวในห้องประชุมแน่” ขณะที่ปากพูด มือหนาก็เกี่ยวแพนตี้ตัวบางของหญิงสาวรูดลงมาเรียบร้อยแล้ว
“นาย อึก นาย อย่านะ อย่าทำเค้กนะ” เสียงสะอื้นไห้เบาๆ ของเธอไม่ได้ทำให้เขาเปลี่ยนความตั้งใจได้เลย
บาสเตียนเพียงแค่ต้องการทำให้เธอรู้ตัวตนตัวเอง ว่าเธอเป็นของเขา “เรียกเฮียก่อนแล้วจะหยุด”
ถ้าเรียกเขาจะหยุดจริงหรอ จากประสบการณ์ครั้งที่แล้ว บาสเตียนไม่ใช่คนที่เชื่อฟังอะไรง่ายๆ ชายหนุ่มก้มลงใช้ปลายลิ้นอุ่นตวัดเลียยอดปทุมถันที่แข็งเป็นไต ราวกับต้อนรับสัมผัสของเขาอย่างไรอย่างนั้น
แกร๊กกก~
ขณะที่กำลังคิด หูของเธอก็ได้ยินเสียงคล้ายๆ กับมีคนกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ ไม่คล้ายหรอกคนตรงหน้าเธอกำลังถอดเข็มขัด และปลดกระดุมกางเกงตัวเอง
“ยะ อย่านะ” ไม่ทันแล้วเธอห้ามไม่ทัน ก็ไอ้คนตรงหน้าเนี่ยมันถกกางเกงในสีดำลงมาแล้ว แก่นกายของเขาดีดผึ่งออกมาเมื่อได้รับอิสระจากการเกาะกุมของกางเกงใน
เขากำชักรูดแก่นกายขนาดใหญ่ตามมาตรฐานของชาวยุโรป หัวใจสาวน้องกระตุกวูบไหว เมื่อถูกมือของชายตรงหน้าจับขาเรียวให้แยกออกจากกัน ทำให้ดอกไม้งามที่ไม่เคยมีชายใดรุกล้ำ (นอกจากเขาที่เข้าได้แค่หัวอะนะ) เปิดออกสู่สายตาของเขาอีกครั้ง บาสเตียนค่อยๆดันแก่นกายเข้ามาภายช่องทางรักของเธอ
“ซี้ดดดด.... แน่นจังเบเบี๋” ขนาดเข้าแค่หัวยังแน่นขนาดนี้ “อื้อออ~ บะ บาสเตียน เค้ก จะ..เจ็บ”
“ถ้าไม่เรียกเฮีย ไม่หยุด” ไอ้บ้าบาสเตียน ไอเลว ใครจะไปเรียกมันแบบนั้น “เอามันออกไปนะ ฉันเจ็บ” แก่นกายค่อยๆ ขยับเข้าออกเนิบนาบทั้งที่เพิ่งเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น สร้างความเสียงซ่าน และกระสันให้คนทั้งคู่
“ฮะ .... เฮียขา..เอาออกไปก่อนได้ไหม เค้กเจ็บ” เอาวะ เอาตัวรอดก่อน
บาสเตียนยกยิ้มพอใจกับสรรพนามที่เธอเรียก “สัญญากับเฮียก่อนว่าจะเรียกแบบนี้ตลอดไป” ช่วงล่างยังคงขยับเข้าออกเบาๆ
“ซีี้ดดด.....คะ เค้กสัญญา” ความเสียซ่านกำลังเล่นงานเธอ เพราะชายหนุ่มตรงหน้าไม่เพียงดันส่วนหัวของแก่นกายเข้ามาทักทาย เขายังใช้นิ้วหัวแม่มื้อคลึงปุ่มกระสันของเธอเบาๆ อีกด้วย
ก๊อกๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น
ทำให้บาสเตียนต้องถอดแก่นกายออกอย่างอารมย์เสีย “เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่งเข้ามา” เป็นเค้กที่ตะโกนตอบออกไป เขา และเธอรีบจัดแจงอาภรณ์ของตัวเอง
“เข้ามาค่ะ” สุดาเดินเข้ามา เธอสังเกตเห็นใบหน้าของเจ้านายสาวเปลี่ยนสีเป็นสีแดงระเรือ ขณะที่กรอบหน้าคมคายของหุ้นส่วนหนุ่มมีเม็ดเหงือผุดขึ้นมา
“ประธานใหญ่ติดต่อมา ฝากแจ้งคุณเค้กว่า สัปดาห์หน้าจะกลับมาจัดงานแถลงข่าวเรื่องร่วมหุ้นกับคุณบาสเตียน ให้คุณเค้กเตรียมตัวให้พร้อมค่ะ” เค้กพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้
“เบบี๋ จำไว้นะว่าเฮียจองเบบี๋แล้ว อย่าทำอะไรสิ้นคิดล่ะ” น้ำเสียงจริงจังของเขาที่พูดขึ้น ยิ่งทำให้เธอโกรธจนร่างกายสั่นเทิ้มไปหมด นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอกัน
“เฮียลืมบอก ถ้าเบบี๋ ดื้อ อาจจะมีภาพหลุดจากกล้องวงจรในห้องนี้ออกไปก็ได้นะ” ร้ายกาจ ตานี่ ช่างร้ายกาจ
“บาสเตียน นายจำเอาไว้ สักวันนายจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้”
“จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาน่า อะไรที่เฮียอยากได้ ต่อให้ต้องแย่งมา เฮียก็จะทำ”
“จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาน่า อะไรที่เฮียอยากได้ ต่อให้ต้องแย่งมา เฮียก็จะทำ” ท่อนขาเรียวยาวราวกับนายแบบบนปกนิตยาสารเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวเอื้อมมือหนาจับปลายผมเบาๆ ก้มลงจูบขมับ เลื่อนลงมาประกบจูบที่ปากเรียวบาง เป็นแค่การสัมผัสเท่านั้นไม่มีการรุกล้ำด้วยปลายลิ้น “แล้วเจอกัน เบบี๋” หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเต้นแรงไม่เป็นส่ำหญิงสาวเดินออกไปจากห้องประชุมกลับตรงห้องทำงานของตัวเองทันที สะโพกกลมกลึงค่อยๆ สัมผัสกับเบาะเก้าอี้ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมพ่อถึงต้องทำธุรกิจกับเขา ทำไม มือเล็กยกขึ้นปิดใบหน้าสวยหวาน ข้อศอกวางบนโต๊ะทำงานแผ่วเบา เธอค่อยๆ ปล่อยสายธารน้ำตาลงมาเพื่อเป็นการระบายความทุกข์ และอึดอัดภายในจิตใจเอาวะ ลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหายอะไร ฉันได้รับความไว้วางใจจากพ่อกับแม่ ฉันต้องไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ฉันโตแล้ว ฉันต้องจัดการปัญหาต่างๆ ได้แน่นอน เป็นความคิดที่ให้กำลังใจตัวเองได้เป็นอย่างดี@Club หรูใจกลางเมือง[สามทุ่มสิบห้า]เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ภายในคลับสอดประสานกับเสียงผู้คนหลายร้อยชีวิตที่ต่างพากันปลดปล่อยห้วงความคิด อารมย์ บางส่วนวาดลวดลายลงบนฟลอเต้นรำอย่างไม่มีใครยอมใคร ยังมี
“เฮียจะรอดูคนโง่นะ เบเบี๋” เขาไม่ได้สนใจเรื่องหุ้น หรือผู้ถือหุ้นเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองใบหน้าสวยหวานด้วยอารมย์ปรารถนา@คอนโดเค้กบรื้น! บรื้น!เอี๊ยดดดดดดปัง!!เสียงปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับปิดลงดังสนั่นหญิงสาวก้าวเดินโดยไม่หันกลับไปมองคนที่มาส่ง หรือแม้แต่คำขอบคุณสักคำก็ไม่มีทันทีที่เปิดประตูหน้าห้อง บาสเตียนที่เดินตามขึ้นมาแทรกตัวเข้าไปก่อนเจ้าของห้องเสียอีก “เฮ้ ...นายเข้ามาทำไมออกไปเลย ไป” หญิงสาวเดินไป ฉุดกระชากท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่มให้ออกจากห้องของเธอพรึ่บ!!!“อะ ...” บาสเตียนฉุดรั้งท่อนแขนเรียวเล็กของคนตรงหน้าเข้าหาตัวทำให้หญิงสาวเซถลาลงนั่งทับหน้าตักแกร่งของเขาพอดิบพอดีทำให้สะโพกกลมมนเสียดสีกับมังกรที่กำลังหลับไหล ราวกลับเธอกำลังปลุกเจ้ามังกรให้มันตื่นขึ้นมาเพื่อพร้อมรบ เขาและเธอต่างจ้องมองกันอยู่อย่างนั้นลมหายใจอุ่นเป่ารดกันอย่างใกล้ชิด“เออ ปล่อยเค้กได้แล้ว จะเกาะติดเค้กไปถึงไหน” สายตาที่เขาจ้องมองเธอมันทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำเธอพยายามหยัดกายลุกขึ้น แต่ยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดเธอไว้แน่น สันจมูกโด่งฝังลงตรงซอกคอระหง ชายหนุ่มใช้สันจมูกของเขาคลอเคลียกับลำคอระหงของเธอ
เขาใช้นิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาให้เธอเบาๆ “เฮียตั้งใจจะอ่อนโยนกว่านี้นะ แต่เบบี๋ดื้อ ถือว่านี่เป็นการลงโทษละกันนะ” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู ก่อนจะขยับสะโพกเข้า-ออก อย่างเนิบนาบ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดร่วงหลนหยดแล้วหยดเล่า ร่างกายหญิงสาวโยกคลอนตามแรงอัดกระแทกแก่นกาย ภายในร่องสวาทคับแคบ ตอดรัดแก่นกายแน่น คล้ายจะอึดอัด ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้กับบาสเตียนเป็นอย่างมาก“ซี้ดดดด.....โคตรแน่นเลยเบบี๋” ชายหนุ่มครางออกมาน้ำเสียงกระเส่าเลื่อนมือหนาขึ้นสัมผัสหน้าอกข้างซ้ายของหญิงสาวใต้ร่างแผ่วเบาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นบีบเค้นอย่างรุนแรงในเวลาถัดมา เรียวลิ้นร้อนชื่นก้มลงดูดดุนยอดปทุมถัน ในขณะที่ช่วงล่างยังทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง“ครางออกมาเลยเบเบี๋” บาสเตียนผละริมฝีปากออกจากยอดปทุมถัน สายตาหวานเยิ้มจ้องมองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวเมื่อเห็นเธอกัดกลีบปากล่างของตัวเอง ยิ่งทำให้เขาอารมย์พุ่งพล่าน เขาใช้มือหนาบีบพวงแก้มป่องเพื่อให้เธอเปล่งเสียงครางหวานออกมาให้เขาได้ยิน “อ๊าาาา~ บะ บาสเตียน เบาหน่อย” เมื่อเปล่งเสียงครางออกมาได้หญิงสาวเอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงกระเส่า แต่ชายหนุ่มยิ่งถาโถมแรงกายอัดกระแทกเข้า-ออก
“นายก็ได้ไปแล้วนี่ไง แล้วดูเหมือนว่ากำลังจะได้อีกครั้ง”.“เฮียต้องการเบเบี๋ ตลอดชีวิต” น้ำเสียงแหบพร่าเปล่งออกมา ก่อนส่งเรียวลิ้นอุ่นชื้นไล่เลียลำคอระหงแผ่วเบา“ยี๊ สกปรก เลียอยู่ได้เป็นหมาหรือไง” หึ บังอาจมากเดี๋ยวรู้เลย “ใช่เป็นหมา เป็นหมาป่าที่หิวโหยมากด้วย” ว่าจบบาสเตียนจับคนตัวเล็กพลิกขึ้นท่าคลานเข่า ขยับสะโพกเข้า-ออก ระคนกระหาย “อ๊าาา ปะ ไปหิวโหยมากจากไหนเนี่ย” ความเสียวซ่านเข้าเล่นงานชายหญิงทั้งคู่อีกครั้ง “เฮียจะขย่มเบบี๋ จนไม่กล้าปากดีเลยล่ะ” แรงอัดกระแทกแก่นกายส่งผลให้หน้าอกที่ใหญ่โตของหญิงสาวกระเพื่อมไปตามแรงส่งของช่วงล่างทั้งๆ ที่ภายในห้องนอนเปิดเครื่องปรับอากาศ แต่ร่างกายของชายหญิงทั้งคู่กลับร้อนเร่า เกิดเม็ดเหงื่อขึ้นตามโครงหน้า และร่างกายของทั้งสองคน “อ๊าาาา เค้กเสียวร่อง” แม้ว่าจะเจ็บปวดอยู่บ้างที่ถูกทารุณตั้งแต่ครั้งแรก “เดี๋ยวได้เสียวกว่านี้แน่” บาสเตียนโน้มใบหน้าคมคายมาใกล้หญิงสาวก่อนจับคอด้านหน้ากระชากขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นจับปลายคางมนบังคับให้หญิงสาวมองดูภาพเคลื่อนไหวที่เร้าร้อนตรงหน้า“เห็นเฮียไหม” หญิงสาวกัดกลีบปากล่างเบาๆ หลับตา “หึ รับไม่ได้หรอ แต่ไม่ทันแล้ว เ
“อย่าเข้าใจผิดนะคะเฮีย หนูยังไม่มีผัวค่ะ ขอโทษด้วย” หญิงสาวพูดขึ้นก่อนกระชับท่อนแขนแกร่งไว้แน่น ยิ้มสู้กล้องสวยงาม“เบบี๋รู้จักเฮียน้อยไปแล้ว” บาสเตียนกระตุกยิ้มร้ายกาจ ก่อนใช้ท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวบางไว้แน่นราวกลับว่ากลัวเธอจะหายไป “ปล่อยนะ ทำแบบนี้มันหน้าเกลียดเราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ” หญิงสาวปรามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเกรงว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะทำอะไร ห่ามๆ ให้เธออับอาย“แต่เมื่อคืนเบบี๋ รีดน้ำเฮียจนเกือบหมดตัว ขนาดนั้นแล้วเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันอีกหรอ” บาสเตียนกระซิบตอบเลียนแบบหญิงสาวที่กระซิบปรามมาก่อนหน้านี้ข้อศอกเล็กกระทุ้งเข้าหน้าท้องแกร่งของชายหนุ่มโดยผู้ถูกกระทำยังไม่ทันตั้งตัว ทำให้ต้องหยุดเดินไปชั่วขณะ “แสบจริงๆ” บาสเตียนกระตุกยิ้มร้าย รีบเดินเข้าประชิดตัวหญิงสาว เขาใช้ท่อนแขนแกร่งโอบรอบเอวบางไว้แน่น ขณะที่กำลังเดินเข้าไปภายในงานภาพที่ผู้คนนับหมื่น นับแสนได้เห็น ต่างมองเป็นภาพการหยอกล้อระหว่างหนุ่มสาวด้วยความรักใคร่ เป็นภาพที่ประทับใจของผู้คนที่พบเห็นบาสเตียนถอดเสื้อสูทสีกรมท่าออกคลุมให้กับหญิงสาวเพราะไม่ถูกใจในรสนิยมการแต่งตัวของเธอนัก แม้ความจริงแล้วเธอจะดูสวยสง่าจนสะดุดตากับผู
“บาสเตียน นายทำบ้าอะไรเนี่ย” ทันทีที่ออกมานอกงานหญิงสาวตวาดเสียงดังใส่ชายหนุ่ม “จูบเมียไง ไม่น่าถาม” ชายหนุ่มตอบโดยไม่ได้รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเองเลย“หรืออยากให้ทำมากกว่านี้ละ” ชายหนุ่มโน้มใบหน้าคมคายลงตรงซอกคอระหงกระซิบแผ่วเบา “เฮียหิว” ใบหน้าสวยงามพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรืิอเมื่อได้ยินคำที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมา“เบบี๋ เป็นอะไรคะ หน้าแดงเชียว” น้ำเสียงหยอกเย้า ทำให้หญิงสาวหลุดจากภวังค์ความคิด “ปะ ... เปล่า” เธอรู้สึกเขินอายเมื่ออยู่ๆ หัวสมองกลับนึกถึงความเร่าร้อนที่เขามอบให้เธอ“ไปเถอะ เดี๋ยวนักข่าวมา” สองมือสอดประสานเดินตรงไปที่รถยนต์คันหรู “จูบฉันขนาดนั้น ยังกลัวนักข่าวมาอีกหรอ ป่านนี้ลงข่าวหน้าหนึ่งไปแล้วมั้ง” หญิงสาวเอ่ยขึ้นแกมประชดประชันเล็กน้อย“เฮียรับผิดชอบการกระทำของเฮียได้” ภายในรถยนต์คันหรู สองมือแกร่งยกคนตัวเล็กขึ้นมาทาบทับหน้าตัก บาสเตียนใช้มือข้างหนึ่งโอบรอบเอวบางหลวมๆ ขณะที่อีกข้างลูบไล้หน้าขาแผ่วเบา “ไปเพนท์เฮาส์” บาสเตียนสั่งลูกน้องที่นั่งตำแหน่งคนขับ“เพนท์เฮาส์นายหรอ ฉันไม่ไปนะ จะกลับบ้าน” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มร้าย มือไม้เริ่มซุกซนบีบเคล้นหน้าอกหน้าใจใหญ่โตของหญิงสาว
หญิงสาวเม้มปากแน่นก่อนเอ่ยคำขออย่างลืมอาย “เฮียขาาาา เค้กอยากโดนเฮียกระแทกใจจะขาดอยู่แล้ว” ชายหนุ่มยกยิ้มพึงพอใจเขาย่อตัวลงใช้ริมฝีปากสัมผัสกับกลีบกุหลาบในขณะที่เจ้าของร่างบางยังคงอยู่ในท่าคลานเข่า “อ๊าาาา ..... ซี้ดดด กระแทกเค้กเลยเถอะ เค้กไม่ไหวแล้ว” ทันทีที่ปลายลิ้นสัมผัสทักทายกับติ่งเกสร ดอกไม้งามก็ตอดลิ้นร้อนชื้นถี่ๆบาสเตียนยิ้มพอใจกับปฎิกริยาของหญิงสาว ก่อนปรนเปรอเจ้าของร่างบางด้วยปลายลิ้น จนเกิดเสียงกระชากอารมย์ดิบของเขาและเธอ ภายในห้องนอนเบาๆ นิ้วเรียวยาวยังคงทำหน้าที่ปรนเปรอกุหลาบงาม“บะ บาสเตียน อย่าทรมาณเค้กเลย กระแทกเค้กเถอะ นะ เค้กจะไม่ไหวแล้วอ่ะ” หญิงสาวเอ่ยขออีกครั้ง ความเสียวซ่านที่เขามอบให้ ทำให้ร่างกายของเธอเกร็งกระตุก บาสเตียนหยัดกายลุกขึ้น “จะเรียกเฮียได้หรือยัง หืม” ไม่พูดเปล่า เขายังคงดันนิ้วเข้าออกร่องสวาทช้าสลับเร็ว“ฮะ .. เฮียขาาาา กระแทกเค้กที เค้กอยาก” บาสเตียนไม่รอช้าเมื่อหญิงสาวเอ่ยขอมีหรือที่เขาจะไม่ให้ เขาจับแก่นกายใหญ่จ่อที่ร่องสวาทหญิงสาวก่อนกดพรวดทีเดียวมิดลำ“อ๊าาาาาาา ฮะ เฮีย ลึกมากเลย” หญิงสาวเอ่ยครางเมื่อได้สมความปรารถนา บาสเตียนจับแขนหญิงสาวไขว
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านบางสีขาว อุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศกระทบผิวบอบบางหญิงสาวพลิกตัวซุกใบหน้าสวยงามกับแผงอกอุ่น “อือออ “ หญิงสาวครางในลำคอเมื่อรู้สึกเหมือนมีสิ่งแปลกปลอมสัมผัสทั่วไปหน้าชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วเรียวยาวสัมผัสพวงแก้มใส ภาพที่ปรากฎอยู่ตรงนี้เป็นภาพที่ชายหนุ่มใฝ่ฝันมานาน ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่ได้หัวใจเธอ แต่เขาก็ได้เข้าใกล้เธอมากขึ้นเขาเข้าใจดีว่าหญิงสาวต้องการเวลา แต่เขาเองกลับคิดว่าอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่กับเธอ ต่อให้เธอต้องเกลียดชังเขาไปตลอดชีวิต เขาก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป เขาทำทุกอย่างได้เพื่อเธอจุ๊บ!!ชายหนุ่มหลุดจากภวังค์ความคิด หัวใจแกร่งเต้นรัวเร็วเมื่อสิ่งที่ไม่คิดไม่ฝันเกิดขึ้นกับตัวเอง “Morning ค่ะเฮีย” ศรีษะเล็กของหญิงสาวข้างกายซุกลงตรงแผงอกอุ่นอีกครั้งเหมือนไม่อยากตื่น“Morning ครับเบบี๋ หิวไหมครับ” เขาเอ่ยตอบหญิงสาว และถามเธอในประโยคถัดมา วันนี้เป็นวันที่เขามีความสุขที่สุด เขาอยากตื่นมาเจอเธอเป็นคนแรกทุกเช้า และอยากนอนหลับไหลไปพร้อมกับเธอทุกคืน“ไม่ค่ะ เฮียหิวไหม” เธอเพิ่งรู้ว่าการตื่นมาในอ้อมกอดอบอุ่นของคนตรงหน้า ทำไมมันช่างอบอุ่นใจและรู้สึกปลอดภััยขนาดนี
[สามปีต่อมา]ฤดูใบไม้ร่วงที่อบอวลไปด้วยมวลหมู่ดอกไม้อันร่มรื่น ภายในสวนจัดงานรื่นเริงที่หน้าปิติยินดี ผู้คนมากมายเดินสวนกันไปมาภายใต้บรรยากาศที่แสนอบอุ่น ใจกลางสวนดอกไม้มีโดมสีขาวประดับประดาไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวสลับแดงสายลมพัดพาให้วันนี้มาถึง วันที่หน้ายินดีของคู่บ่าวสาวที่คนทั้งประเทศจับตามอง ร่างกำยำยืนท่ามกลางผู้คนใจกลางสวนหน้าโดมสีขาวโดยมีบาทหลวงในชุดสูทสีดำยืนเพื่อรอทำพิธีสำคัญเด็กหญิงตัวเล็กวัยสามขวบเดินเตาะแตะอยู่หน้าร่างอรชรในชุดเจ้าสาวสีขาวนวลเรียบง่าย ในมือของเด็กน้อยวัยน่ารักถือกลีบดอกไม้สำหรับโปรยทางให้เจ้าสาวเดินตรงไปยังเจ้าบ่าวแขนข้างซ้ายของเธอคล้องกับแขนของชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำเดินมุ่งตรงไปยังหน้าลานพิธี โดยเด็กหญิงตัวเล็กในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนประดับด้วยดอกไม้สีสวยรอบเอวเดินนำหน้ามาจนถึงหน้าลานพิธี”แดะ~.... (แด๊ด)” เด็กหญิงตะโกนก้องหน้าลานพิธีวิ่งเตาะแตะหาเจ้าบ่าวที่ยืนหน้าแท่นพิธีอย่างใจจดใจจ่อ บาสเตียนในชุดเจ้าบ่าวย่อตัวลงในท่านั่งย่อขาอุ้มเด็กหญิงขึ้นมาก่อนกดหอมฟอดใหญ่ฟอดดดดดดดดดดดดด!”อื้ออออ .... มี (มี๊)”พฤติกรรมของเธอต่างเรียกเสียงหัวเราะให้กับแขกที่มาในงา
@เพนท์เฮาส์บาสเตียน ”อือออ ...” หญิงสาวที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงของชายหนุ่มส่งเสียงครางในลำคอเมื่อถูกบางอย่างรบกวนการนอนที่กำลังสบายในยามราตรี บางอย่างที่นุ่มนิ่มเปียกแฉะแต่อบอุ่น”เฮียขอนะ เบบี๋” เห้อนี่กูกำลังพยายามลักหลับเมียตัวเองเหรอวะเนี่ย บาสเตียนค่อยๆ ลูบไล้หน้าท้องของแฟนสาวแผ่วเบาก่อน มือกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ของหญิงสาวออกทุกชิ้นอย่างใจเย็น และเบามือที่สุดริมฝีปากหนาประทับสัมผัสหัวไหล่มนด้วยความหลงไหล “อืมม ... หอมจัง” บาสเตียนยังคงพรมประทับรอบจูบไปทั่วบริเวณใบหน้าและลำคออย่างแผ่วเบา “อืมมม ...” เสียงครางในลำคอของคนตัวเล็กบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจที่ถูกรบกวนยามราตรีแบบนี้เมื่อปลดเปลื้องอาภรณ์ของแฟนสาวออกจนหมดทุกชิ้นบาสเตียนรีบปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกทันที ทำให้ตอนนี้บาสเตียนและเค้กกำลังเปลือยเปล่าทั้งคู่ฝ่ามือหนาจับเรียวขาของแฟนสาวตั้งขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม ก่อนเลื่อนตัวเองลงไปยังกลางกายของหญิงสาวสูดดมกลิ่นดอกไม้ราตรีด้วยความหลงไหล บาสเตียนจับเรียวขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกันเผยให้เห็นดอกไม้งานที่กำลังเบ่งบานจากการปรนเปรอของเขาเมื่อครู่ “หึ ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมตื่นอีกหรอ” สิ้นส
“คิดจะวัดรอยเท้ากับฉัน ต้องรู้ก่อนนะว่ากระดูกเรามันคนละเบอร์ อีหน้าด้าน!!” ว่าจบเค้กจับศรีษะเล็กของโรสกระแทกกับขอบโต๊ะอาหาร“โอ้ยยยยย!!!”ความเจ็บปวดของโรสยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดใจที่โรสพยายามแทรกตัวเองเข้ามาระหว่างเธอกับบาสเตียนยิ่งคิด ยิ่งแค้น ยิ่งแค้นความรุนแรงยิ่งเพิ่มขึ้น“เบบี๋ พอแล้ว โรสสลบไปแล้ว พอเถอะเฮียขอ พวกมึงมาเอาโรสออกไปดิ๊ ยืนทำห่าไรกัน!!!!” ประโยคแรกเขาพูดกับแฟนสาว ประโยคหลังสั่งลูกน้องคนสนิทให้แยกเค้กออกจากโรสทันทีที่จับทั้งสองคนแยกออกมาได้ บาสเตียนพาเค้กขึ้นรถทันที ส่วนโรสเป็นหน้าที่รับผิดชอบของกาย และพสุ บาสเตียนรั้งตัวหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งทาบทับบนหน้าตักแกร่ง โดยจัดท่าทางให้เธอหันหน้าเข้าหากันสองมือแกร่งกอดปลอบหญิงสาวที่นั่งตัวสั่นเทิ้มด้วยความโมโห “ไม่เป็นไรนะครับเบบี๋ เฮียอยู่นี่นะ เฮียอยู่กับเบบี๋นะครับ” เขาใช้เวลาสักพักใหญ่ๆ กว่าเค้กจะอารมย์ลงได้ ก่อนขับรถยนต์คันหรูออกมาจากลานจอดรถ@คอนโดเค้ก“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องกังวนเดี๋ยวเฮียจัดการเองนะ ไม่เป็นไรครับ” มือหนาปลอบประโลมลูบไล้แผ่นหลังบางอย่างหวงแหน เขาไม่มีวันให้เค้กเป็นอะไรไปแน่นอนบาสเตียนอุ้มเค้กขึ้นมานั
หลายสัปดาห์ต่อมาที่เค้กต้องทนอึดอัดใจ เพราะโรสยังคงวนเวียนมาหาบาสเตียนอยู่เสมอโดยอ้างเรื่องงานเพื่อเข้าหาบาสเตียนได้อย่างเนียนๆ“หน้าด้าน!!” เค้กเอ่ยขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของบาสเตียน แต่ก็อดหงุดหงิดใจไม่ได้เมื่อเดินเข้ามาแล้วพบกับโรสที่นั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกด้วยเสื้อผ้าที่เธอใส่มานั้นมันเหมือนมายั่วผู้ชายมากกว่ามาทำงาน“น้องงงงงเค้กกก พี่โรสคิดถึงจังเลยค่ะ มาให้พี่หอมหน่อยเร็ววว” หึ ตอแหลจริงๆ ไม่เคยเจอใครหน้าด้านหน้าทนเท่ายัยโรสนี่เลย“งานการไม่มีทำเหรอคะ ถึงต้องเร่มาหาผัวชาวบ้านถึงที่” เค้กพูดขณะเดินไปนั่งหย่อนสะโพกลงบนหน้าตักแกร่งของบาสเตียน โดยที่บาสเตียนยังง่วนอยู่กับเอกสารสำคัญตรงหน้าแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้กและเริ่มชินกับการที่เค้กกับโรสปะทะฝีปากกันแล้ว“แหม่เรียกผัวได้เต็มปากเต็มคำดีนะคะ ถ้ายังไม่แต่งงานกันโรสก็ยังถือว่าบาสเตียนยังโสด” หน้าด้าน หน้าทน หน้าหนา เสียจริงแม่นี่“...” เค้กได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ เคืองบาสเตียนเห็นอย่างนั่นก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมากลัวว่าตัวเองอาจจะซวยอีกเพราะทุกครั้งเค้กก็จะไปลงที่เขาเสมอ จังหวะที่บาสเตียนกำลังมองสีหน้าเ
@ห้างสรรพสินค้า“แกๆ นั่นๆ คุณมอร์แกนกับคุณเค้ก เขามาสวีทกันอีกแล้วเว้ยแก”“คุณเค้กตัวเล็กนิดเดียวเองอ่า น่ารักวะ”“อยากให้แต่งเลยอะ เหมาะสมกันดีเนาะ”“อยากเห็นโมเมนต์หวานๆ อ่ะ”บาสเตียนเดินจับมือเค้กเข้าไปในร้านอาหารหรูกลางห้างดังอย่างเช่นที่เคยทำประจำ “สั่งเลยเบบี๋ เดี๋ยวป๋าเปย์เอง” คำพูดเหมือนครั้งที่เคยพาเธอมาครั้งแรก แต่กลับให้ความรู้สึกที่ต่างกัน“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ยังไงเฮียต้องเลี้ยงเค้กแน่ๆ ละ” เค้กยิ้มจนตาหยีออกมาราวกับเด็กน้อยที่ได้ขนมชิ้นโปรดมากินภายในร้านอาหารการกระทำและข่าวของทั้งคู่อยู่ในสายตาสาธารณะชนทุกอย่าง ข่าวเรื่องของทั้งคู่โหมแรงหนักมาก กลบข่าวดาราซุปตาร์หลายๆ คนเสียด้วยซ้ำเนื่องจากธุระกิจที่ทั้งคู่ทำเป็นธุรกิจชั้นนำและสร้างรายได้มหาสาร“เบบี๋ เสร็จแล้วไปดูหนังกันนะ” เค้กยังไม่ทันตอบตกลงอะไรบาสเตียนก็ลากเธอไปยังหน้าโรงหนังเรียบร้อยแล้วกว่าสามชั่วโมงที่ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ในห้างสรรพสินค้า เค้กก้มมองนาฬิกาที่ตอนนี้บ่งบอกเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว “กลับกันเถอะค่ะเฮีย จะได้พักผ่อนเนอะ”ปึก!เสียงปิดประตูรถที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินดังขึ้น เมื่อทั้งคู่เข้ามาอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว
บาสเตียนจับแฟนสาวให้หันหน้าเข้าหาเขา อีกมือจับลำเอ็นตั้งตรงเตรียมตัวออกศึกพร้อมรบ“อย่าลืมครางดังๆ นะเบบี๋”“เกะกะ” เป็นเค้กเองที่ปัดมือเขาออกจากการเกาะกุม แล้วเป็นฝ่ายจับแก่นกายของบาสเตียนรูดขึ้น รูดลง ก่อนนำมาจ่อที่ปากทางเข้าร่องสวาทถูวนไปมากับดอกกุหลาบแย้มปริ่มที่มีน้ำเกสรไหลออกมาเป็นทางยาว “อ่าาา ... เซ็กซี่จังที่รัก...ซี้ดดดด”“อ๊าา ... ฮะ เฮียเป็นของเค้ก” หญิงสาวเอ่ยครางเสียงหวานก่อนจับตัวตนของซีอีโอหนุ่มกดเข้าร่องสวาทแค่ส่วนหัว “ซี้ดดดด .... ครับ เฮียเป็นของเบบี๋คนเดียว ... อ่าา”มุมปากบางยกยิ้มพึงพอใจก่อนกดสะโพกพรวดเดียวจนมิดท่อนลำเอ็น “โอ้ววว .... ซี้ดดดด ปะ ไปโกรธใครมาเนี่ยเบบี๋ ... อ่าาา ... เฮียเสียวนะ” เค้กยังคงบดคลึงร่องสวาทหมุนควงไปมาให้แก่นกายใหญ่สำรวจช่องทางรักคับแคบเป็นวงกลม“ซี้ดดดด ..... โกรธผู้หญิงคน นะ นั้นคะ ...อ๊าาา” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นเปล่งเสียงครางหวานกระเส่า ขณะที่ชายหนุ่มจับสะโพกสาวไว้มั่น เขาพึงพอใจกับการปรนเปรอของเธอเป็นที่สุด“อ่าาา .... มาลงที่เฮียก็ได้ ระบายกับเฮียมาเลยเบบี๋ ... อ่าาา” เสียงคำรามก้องด้วยความเสียวซ่านของหนุ่มสาวทำให้ผู้ที่ยืนอยู่ข้างนอก
“คุยงานเรียบร้อยนะคะ ยังไงเค้กขอเชิญนะเค้กอยากมีเวลาส่วนตัวกับคนของเค้กบ้าง นี่ไม่ได้ไล่นะ อย่าเข้าใจผิดนะ” โรสกำมือแน่นด้วยความโกรธเกลียด เกลียดจริงๆ เกลียดทุกอย่างที่เป็นผู้หญิงคนนั้น“โรสขอตัว!!” โรสกระแทกน้ำเสียงแดกดันราวกับคนที่เก็บอาการไม่อยู่ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้แล้วหันกลับไปพูดกับเจ้าของร่างบางที่นั่งอยู่บนหน้าตักแกร่งของคนที่เธอแอบชอบมานานแสนนาน“อ่อ คุณเค้กคะอะไรที่มีอยู่ก็กอดไว้แน่นๆ นะคะ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นแค่ของที่คุณเคยมี” พูดจบเจ้าของร่างอรชรผลักประตูออกไปก่อนออกเธอไม่ลืมปรายตามองหญิงสาวที่เธอเกลียดชังตั้งแต่ยังไม่รู้จัก ยิ่งตอนนี้รู้จักก็ยิ่งเกลียด เกลียดที่เธอได้ยืนตรงนั้น เกลียดที่บาสเตียนให้ความอ่อนโยนแค่กับเธอ“เฮียแอบไปกินกันมาแล้วปะเนี่ย” ทันทีที่แขกไม่ได้รับเชิญกลับออกไปหญิงสาวก็หันมาแหวใส่แฟนหนุ่มโดยที่เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว “เฮียเปล่า” บาสเตียนรีบปฎิเสธทันควันก่อนที่ไฟจะไหม้บ้านเขาไปมากกว่านี้มือหนารั้งเอวคอดกิ่วของหญิงสาวไว้แน่น ซบใบหน้าคมคายลงบนหัวไหล่มนอย่างออดอ้อน “ไม่ต้องมาอ้อนเลย” แค่เพียงบาสเตียนออดอ้อนเค้กก็ใจอ่อนลงมาแล้วจากที่คิดเอาไว้ว่าจะจัดการ
กว่าหนึ่งสัปดาห์ที่เค้ก และบาสเตียนไปเที่ยวมัลดีฟด้วยกัน เขา และเธอต่างมอบความสุขให้กันและกันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ขณะที่บาสเตียน และเค้กเดินกินไอศครีมอยู่ริมชายหาดเหมือนดังคู่รักทั่วๆ ไป ทามกลางแสงแดดสาดส่อง ไม่เพียงสภาพอากาศที่อบอุ่นเท่านั้นแต่ภายในจิตใจของคนทั้งคู่ต่างก็อบอุ่นไม่ต่างกันครืด ครืด ครืด“ว่า” บาสเตียนกดรับสายโทรศัพท์เมื่ิอกายลูกน้องคนสนิทโทรเข้ามา(นายครับ ที่บริษัท มีปัญหานิดหน่อยครับ)“ถ้ามันนิดหน่อยมึงก็จัดการไปดิ จะโทรมาหากูทำพระแสงอะไร”(คุณโรสมาครับ)“แล้ว?”(เขาต้องการพบนายครับ)“แล้ว?”(เธอบอกว่า ถ้านายไม่มาเคลียร์เธอจะติดต่อไปทางนายหญิงครับ)“วุ่นวายฉิบหาย กูกลับพุ่งนี้” พูดจบบาสเตียนกดตัดสายลงทันที พลางครุ่นคิดโรสต้องการอะไรกันแน่ในเมื่อเขาชัดเจนไปทุกอย่างแล้ว จะว่าเป็นเรื่องธุรกิจที่ทำร่วมกันก็ไม่หน้าจะใช่เพราะมันไม่ได้มีปัญหาอะไร คงมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น คือเรื่องที่เขาทำให้เธออับอายบนเรือนั่นท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่แล้วยังไงละ เขารักเมียเขามันไม่น่าผิดอะไรใช่ไหมละ“มีอะไรหรือเปล่าคะเฮีย” เค้กถามเมื่อบาสเตียนวางสายลงด้วยสีหน้าเคร่งขึม“เรากลับพรุ่งนี้นะ เ
อุณหภูมิอากาศที่ค่อนข้างร้อนระอุ กับแสงแดดที่สาดส่องเจิดจ้าลงมากระทบผิวหนังของชายหนุ่มที่นอนอาบแดดระหว่างรอคนรักลงไปเล่นน้ำ บาสเตียนพลิกตัวขึ้นบนผ้าที่ปูลงบนหาดทรายละเอียดสีขาว เขาหยัดกายลุกขึ้นใช้สองแขนแกร่งค้ำยั้นบนผืนผ้า เหยียดท่อนขาตรงข้างหนึ่งอีกข้างขึ้นหยัดตั้งขึ้นมองแฟนสาวที่กำลังเดินนวยนาดมาหาภายใต้แว่นกันแดดแบรนด์ดังหญิงสาวในชุดบิกินี่สีดำขับให้ผิวขาวผ่องจนหน้าสัมผัสหน้าอกอวบอิ่มที่นูนออกมาจนแทบทะลักส่วนที่ปกปิดไว้ด้านบน ทรวดทรงงามระหงดั่งนางแบบที่เดินอยู่บนแคทวอล์คเธอรวบผมเป็นหางม้าใส่หมวกแก็ปสีขาวส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มมาหาแฟนหนุ่มเค้กนั่งลงข้างๆ บาสเตียนซบใบหน้าสวยงามลงบนบ่าแกร่งมือน้อยๆ ของเธอเริ่มซุกซนลูบไล้หน้าท้องแกร่งของซีอีโอหนุ่มที่ไม่ได้มีอาภรณ์ปกปิด “อย่ายั่ว” บาสเตียนเอ่ยปรามเมื่อเขารู้สึกได้ถึงความเป็นชายที่กำลังผงาดง้ำอยู่ภายใต้กางเกงขาสั้นเสมอเข่าสีขาว“เค้กยั่วตรงไหนคะ” มือเล็กยังคงซุกซนด้วยการใช้ปลายเล็บขูดหน้าท้องแกร่งแผ่วเบาเพียงแค่ต้องการให้เกิดรอยขณะที่เธอเชยคางมนไว้ที่บ่าแกร่งแทนทำให้บาสเตียนหันหน้ามาจูบจมูกน้อยพอดิบพอดี บาสเตียนพยายามข่มอารมย์ที่กำลังพล