[สามปีต่อมา]ฤดูใบไม้ร่วงที่อบอวลไปด้วยมวลหมู่ดอกไม้อันร่มรื่น ภายในสวนจัดงานรื่นเริงที่หน้าปิติยินดี ผู้คนมากมายเดินสวนกันไปมาภายใต้บรรยากาศที่แสนอบอุ่น ใจกลางสวนดอกไม้มีโดมสีขาวประดับประดาไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวสลับแดงสายลมพัดพาให้วันนี้มาถึง วันที่หน้ายินดีของคู่บ่าวสาวที่คนทั้งประเทศจับตามอง ร่างกำยำยืนท่ามกลางผู้คนใจกลางสวนหน้าโดมสีขาวโดยมีบาทหลวงในชุดสูทสีดำยืนเพื่อรอทำพิธีสำคัญเด็กหญิงตัวเล็กวัยสามขวบเดินเตาะแตะอยู่หน้าร่างอรชรในชุดเจ้าสาวสีขาวนวลเรียบง่าย ในมือของเด็กน้อยวัยน่ารักถือกลีบดอกไม้สำหรับโปรยทางให้เจ้าสาวเดินตรงไปยังเจ้าบ่าวแขนข้างซ้ายของเธอคล้องกับแขนของชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำเดินมุ่งตรงไปยังหน้าลานพิธี โดยเด็กหญิงตัวเล็กในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนประดับด้วยดอกไม้สีสวยรอบเอวเดินนำหน้ามาจนถึงหน้าลานพิธี”แดะ~.... (แด๊ด)” เด็กหญิงตะโกนก้องหน้าลานพิธีวิ่งเตาะแตะหาเจ้าบ่าวที่ยืนหน้าแท่นพิธีอย่างใจจดใจจ่อ บาสเตียนในชุดเจ้าบ่าวย่อตัวลงในท่านั่งย่อขาอุ้มเด็กหญิงขึ้นมาก่อนกดหอมฟอดใหญ่ฟอดดดดดดดดดดดดด!”อื้ออออ .... มี (มี๊)”พฤติกรรมของเธอต่างเรียกเสียงหัวเราะให้กับแขกที่มาในงา
@Club หรูใจกลางเมือง“ไอ้เลว ปล่อยฉันนะ!!”“ฉันเคยปล่อยเธอหลุดมือไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ฉันจะไม่พลาดอีก ต่อให้ต้องขังหรือล่ามเธอไว้ ฉันก็จะทำ”บาสเตียนฉกริมฝีปากหนาลงกระแทกกลีบปากบางระคนกระหาย“อือออ .. ยะ หยุดนะ!!” ร่างกายไม่รักดีกลับตอบสนองเขาทุกสัมผัส ที่เขาปรนเปรอ“บะ บาสเตียน ปล่อยเค้กนะ!!”หญิงสาวพยายามดีดดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการของเขาชายหนุ่มที่เคยเป็นคู่กัดกับเธอเมื่อสมัยที่เธอเรียนอยู่ปี 1 และเขาเป็นรุ่นพี่อยู่ปี 4“หึ.. ดิ้นซิ ดิ้นเยอะๆ ฉันชอบ”“ไอ ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต นายมาทำแบบนี้กับฉันทะ...!!”กลีบปากล่างของเธอถูกชายหนุ่มลูกครึ่งตามแบบฉบับชาวยุโรปชื่อบาสเตียน ฉกฉวยลงมาประกบจูบอย่างอุกอาจ กลางคลับดังแต่ทวากลับไม่มีใครช่วยเธอได้ เพราะเขาคือ บาสเตียน เจ้าพ่อนักธุระกิจใหญ่ และเป็นผู้มีอิทธิพล“อืม....” บาสเตียน เผลอครางในลำคอด้วยความพึงพอใจ โพรงปากสาวเจ้าช่างหอมหวานไม่เคยเปลี่ยนแปลง“ไอ้บ้า ไอ้โรคจิ...!!”“ด่าฉันอีกที ฉันล่อเธอตรงนี้แน่!!”“...”เงียบดีกว่า ไม่อยากเสวนาด้วย เกิดเขาทำขึ้นมาจริงๆ ฉันต้องหาปีบมาคลุมหัวแน่[เค้ก]ไอ้บาสเตียน ไอ้บ้า แกขโมยจูบแรกของฉันตอนอ
“ฉันเคยบอกเธอแล้ว อย่าท้าทายฉัน”ริมฝีปากหนาก้มลงดูดดุนยอดปทุมถันอย่างมูมมาม ขณะที่ปลายนิ้วเรียวยาวราวผู้หญิงเขี่ยขยี้ติ่งเสียวของสาวเจ้า “อ๊าาา~ ปล่อยฉันนะ ไอ้บาสเตียน ไอ้บ้า อ๊าาา~” สิ่งที่บาสเตียนทำสร้างความกระสันให้เธอไม่น้อยร่างกายไม่รักดีกลับตอบสนองเขาด้วยการผลิตน้ำหล่อลื่นออกมาเป็นจำนวนมาก ปลายยอดปทุมถันแข็งตั้งเป็นไต “แฉะขนาดนี้ แน่ใจหรอว่าจะให้ฉันปล่อย”สีหน้าหญิงสาวค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรือเธอหอบหายใจหนักๆ ราวกับวิ่งระยะไกลมา “แฮ่กๆ ปะ ปล่อยเค้กนะ”บาสเตียนยกยิ้มเจ้าเล่ห์ “ฉันปล่อยแน่ แต่ปล่อยในนะ” บาสเตียนสอดนิ้วเข้าร่องสวาทของหญิงสาว ดันเข้า ดันออก ถี่ๆ ภายในร่องสวาทตอดรัดนิ้วถี่ๆ “บาสเตียน อ๊า~ บาสเตียน”บาสเตียนเค้นหัวเราะในลำคอ “ฉันไม่ให้เธอเสียความบริสุทธิ์เพราะนิ้วหรอกนะ “อ๊า~ บาสเตียน ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว” ภายในช่องทางรักตอดถี่ๆ ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงการเกร็งกระตุกของหญิงสาว เขาเร่งอัดตราความเร็ว อัดกระแทกนิ้วลงไปที่ร่องสวาทถี่ๆปากดูดดุนใช้ปลายลิ้นหยอกเย้ายอดปทุมถันน้ำลายใสไหลเปื้อนยอดอกของหญิงสาว “อืออ~” บาสเตียนเผลอครางในลำคอ การที่ได้สัมผัสเธอทำให้เขามีความต้องการม
“งั้นเธอต้องเลือกแล้วละ ว่าจะเดินออกไปกับฉันดีๆ หรือจะให้ฉันอุ้มเธอออกไป” บะ บ้าไปแล้ว อีตานี่มีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้“เหวออออ ... อีตาบ้าบาสเตียน ปล่อยฉันลงนะ ปล่อย!!!” ขณะที่สาวน้อยกำลังคิดด่าผู้ชายตรงหน้าในใจ ร่างบางของเธอก็ถูกชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ายกขึ้นพาดบ่าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว“ฉันรู้นะว่าเธอแอบด่าฉัน” เห้ยยย เขารู้ได้ไงอ่ะ ตะ แต่!! มือของบาสเตียนกำลังจะเปิดประตูห้องทำงานของเค้ก“ฉันยอมไปแล้ว ปล่อยฉันลงก่อน” ฝีเท้าที่กำลังจะขยับของบาสเตียนหยุดลง“ยอมตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องใช้กำลัง รู้ไหมว่าแบกหมูมันหนักขนาดไหน” ชายหนุ่มค่อยๆ วางหญิงสาวลงอย่างไม่แรงมากนัก“มะ หมู นี่!! ไอ้บ้าบาสเตียน นายว่าฉันเป็นหมูหรอ!!” บาสเตียนยักไหล่ให้หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้ามือเล็กจับประสาน แล้วผลักประตูห้องทำงานให้เปิดออกสุดาเห็นเจ้านายป้ายแดงของเธอเดินออกมาพร้อมชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตา “เอ่อ...คุณเค้กคะ หุ้นส่วนที่นัดวันนี้บ่ายโมง ขอเลื่อนเวลาเป็นบ่ายสามโมงตรง และฝากขอโทษมาด้วยคะ เนื่องจากติดธุระด่วนกระทันหัน” เค้กพยักหน้ารับ ก่อนเดินออกไป“เบบี๋ อยากทานอะไรครับ” บาสเตียนเอ่ยเสียงยี
“ไอ้บ้าบาสเตียน นะ นายมาทะอะไรตรงนี้” หญิงสาวแหวใส่ชายหนุ่มที่นั่งอยู๋ตรงหน้าเสียงหลง “เฮียก็มาประชุมกับผู้ร่วมหุ้นไง เบบี๋ จะตกใจทำไมคะ”ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูห้องประชุมดังขึ้นสามครั้ง“เข้ามา” เป็นเค้กที่เอ่ยอนุญาต สุดาเลขาเดินเข้ามาพร้อมข้อมูลผู้ถือหุ้น ใจจริงเธอควรจะให้เจ้านายเธอได้ศึกษาก่อนเข้าประชุม แต่ท่านประธานใหญ่ และประธานผู้ร่วมหุ้นสั่งเอาไว้ว่าให้เอามาให้หลังจากทั้งคู่อยู่ในห้องประชุมด้วยกันหลังจากที่สุดาเดินออกไปแล้ว ห้องประชุมอยู่ในบรรยากาศที่เงียบสนิท “อะแฮ่ม... ไม่คิดจะพูดอะไรกับเฮียหน่อยหรอ” เป็นบาสเตียนที่ทำลายความเงียบด้วยคำถาม“นายทำแบบนี้ทำไม นายจะตามจองเวร จองกรรมฉันไปถึงไหน ตั้งแต่ที่มหาลัยนายก็คอยแกล้งฉันสารพัด จบไปแล้วนายก็ยังพยายามหาทางมาแกล้งฉัน แล้วนี่อะไร มาร่วมหุ้นอะไร ฉันไม่ร่วมกับนายหรอกนะ ฉันไม่สนุกกับนายด้วย”บาสเตียนใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มตัวเองเพื่อสงบสติอารมย์ที่หญิงสาวตรงหน้าอาละวาดใส่ “ก่อนจะด่าฉัน เปิดดูเนื้อหา หรือเงื่อนไขในเอกสารหรือยัง เราร่วมหุ้นกันมาปีกว่าแล้ว แค่ยังไม่มีการเปิดตัว และที่ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อมาต้อนรับประธานคนใหม่ของบ
“จุ๊ๆๆๆๆ ไม่เอาน่า อะไรที่เฮียอยากได้ ต่อให้ต้องแย่งมา เฮียก็จะทำ” ท่อนขาเรียวยาวราวกับนายแบบบนปกนิตยาสารเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวเอื้อมมือหนาจับปลายผมเบาๆ ก้มลงจูบขมับ เลื่อนลงมาประกบจูบที่ปากเรียวบาง เป็นแค่การสัมผัสเท่านั้นไม่มีการรุกล้ำด้วยปลายลิ้น “แล้วเจอกัน เบบี๋” หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเต้นแรงไม่เป็นส่ำหญิงสาวเดินออกไปจากห้องประชุมกลับตรงห้องทำงานของตัวเองทันที สะโพกกลมกลึงค่อยๆ สัมผัสกับเบาะเก้าอี้ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมพ่อถึงต้องทำธุรกิจกับเขา ทำไม มือเล็กยกขึ้นปิดใบหน้าสวยหวาน ข้อศอกวางบนโต๊ะทำงานแผ่วเบา เธอค่อยๆ ปล่อยสายธารน้ำตาลงมาเพื่อเป็นการระบายความทุกข์ และอึดอัดภายในจิตใจเอาวะ ลองดูสักตั้งก็ไม่เสียหายอะไร ฉันได้รับความไว้วางใจจากพ่อกับแม่ ฉันต้องไม่ทำให้ท่านผิดหวัง ฉันโตแล้ว ฉันต้องจัดการปัญหาต่างๆ ได้แน่นอน เป็นความคิดที่ให้กำลังใจตัวเองได้เป็นอย่างดี@Club หรูใจกลางเมือง[สามทุ่มสิบห้า]เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม ภายในคลับสอดประสานกับเสียงผู้คนหลายร้อยชีวิตที่ต่างพากันปลดปล่อยห้วงความคิด อารมย์ บางส่วนวาดลวดลายลงบนฟลอเต้นรำอย่างไม่มีใครยอมใคร ยังมี
“เฮียจะรอดูคนโง่นะ เบเบี๋” เขาไม่ได้สนใจเรื่องหุ้น หรือผู้ถือหุ้นเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองใบหน้าสวยหวานด้วยอารมย์ปรารถนา@คอนโดเค้กบรื้น! บรื้น!เอี๊ยดดดดดดปัง!!เสียงปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับปิดลงดังสนั่นหญิงสาวก้าวเดินโดยไม่หันกลับไปมองคนที่มาส่ง หรือแม้แต่คำขอบคุณสักคำก็ไม่มีทันทีที่เปิดประตูหน้าห้อง บาสเตียนที่เดินตามขึ้นมาแทรกตัวเข้าไปก่อนเจ้าของห้องเสียอีก “เฮ้ ...นายเข้ามาทำไมออกไปเลย ไป” หญิงสาวเดินไป ฉุดกระชากท่อนแขนแกร่งของชายหนุ่มให้ออกจากห้องของเธอพรึ่บ!!!“อะ ...” บาสเตียนฉุดรั้งท่อนแขนเรียวเล็กของคนตรงหน้าเข้าหาตัวทำให้หญิงสาวเซถลาลงนั่งทับหน้าตักแกร่งของเขาพอดิบพอดีทำให้สะโพกกลมมนเสียดสีกับมังกรที่กำลังหลับไหล ราวกลับเธอกำลังปลุกเจ้ามังกรให้มันตื่นขึ้นมาเพื่อพร้อมรบ เขาและเธอต่างจ้องมองกันอยู่อย่างนั้นลมหายใจอุ่นเป่ารดกันอย่างใกล้ชิด“เออ ปล่อยเค้กได้แล้ว จะเกาะติดเค้กไปถึงไหน” สายตาที่เขาจ้องมองเธอมันทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงไม่เป็นส่ำเธอพยายามหยัดกายลุกขึ้น แต่ยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดเธอไว้แน่น สันจมูกโด่งฝังลงตรงซอกคอระหง ชายหนุ่มใช้สันจมูกของเขาคลอเคลียกับลำคอระหงของเธอ
เขาใช้นิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาให้เธอเบาๆ “เฮียตั้งใจจะอ่อนโยนกว่านี้นะ แต่เบบี๋ดื้อ ถือว่านี่เป็นการลงโทษละกันนะ” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู ก่อนจะขยับสะโพกเข้า-ออก อย่างเนิบนาบ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดร่วงหลนหยดแล้วหยดเล่า ร่างกายหญิงสาวโยกคลอนตามแรงอัดกระแทกแก่นกาย ภายในร่องสวาทคับแคบ ตอดรัดแก่นกายแน่น คล้ายจะอึดอัด ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้กับบาสเตียนเป็นอย่างมาก“ซี้ดดดด.....โคตรแน่นเลยเบบี๋” ชายหนุ่มครางออกมาน้ำเสียงกระเส่าเลื่อนมือหนาขึ้นสัมผัสหน้าอกข้างซ้ายของหญิงสาวใต้ร่างแผ่วเบาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นบีบเค้นอย่างรุนแรงในเวลาถัดมา เรียวลิ้นร้อนชื่นก้มลงดูดดุนยอดปทุมถัน ในขณะที่ช่วงล่างยังทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง“ครางออกมาเลยเบเบี๋” บาสเตียนผละริมฝีปากออกจากยอดปทุมถัน สายตาหวานเยิ้มจ้องมองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวเมื่อเห็นเธอกัดกลีบปากล่างของตัวเอง ยิ่งทำให้เขาอารมย์พุ่งพล่าน เขาใช้มือหนาบีบพวงแก้มป่องเพื่อให้เธอเปล่งเสียงครางหวานออกมาให้เขาได้ยิน “อ๊าาาา~ บะ บาสเตียน เบาหน่อย” เมื่อเปล่งเสียงครางออกมาได้หญิงสาวเอ่ยห้ามด้วยน้ำเสียงกระเส่า แต่ชายหนุ่มยิ่งถาโถมแรงกายอัดกระแทกเข้า-ออก
[สามปีต่อมา]ฤดูใบไม้ร่วงที่อบอวลไปด้วยมวลหมู่ดอกไม้อันร่มรื่น ภายในสวนจัดงานรื่นเริงที่หน้าปิติยินดี ผู้คนมากมายเดินสวนกันไปมาภายใต้บรรยากาศที่แสนอบอุ่น ใจกลางสวนดอกไม้มีโดมสีขาวประดับประดาไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวสลับแดงสายลมพัดพาให้วันนี้มาถึง วันที่หน้ายินดีของคู่บ่าวสาวที่คนทั้งประเทศจับตามอง ร่างกำยำยืนท่ามกลางผู้คนใจกลางสวนหน้าโดมสีขาวโดยมีบาทหลวงในชุดสูทสีดำยืนเพื่อรอทำพิธีสำคัญเด็กหญิงตัวเล็กวัยสามขวบเดินเตาะแตะอยู่หน้าร่างอรชรในชุดเจ้าสาวสีขาวนวลเรียบง่าย ในมือของเด็กน้อยวัยน่ารักถือกลีบดอกไม้สำหรับโปรยทางให้เจ้าสาวเดินตรงไปยังเจ้าบ่าวแขนข้างซ้ายของเธอคล้องกับแขนของชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำเดินมุ่งตรงไปยังหน้าลานพิธี โดยเด็กหญิงตัวเล็กในชุดกระโปรงสีชมพูอ่อนประดับด้วยดอกไม้สีสวยรอบเอวเดินนำหน้ามาจนถึงหน้าลานพิธี”แดะ~.... (แด๊ด)” เด็กหญิงตะโกนก้องหน้าลานพิธีวิ่งเตาะแตะหาเจ้าบ่าวที่ยืนหน้าแท่นพิธีอย่างใจจดใจจ่อ บาสเตียนในชุดเจ้าบ่าวย่อตัวลงในท่านั่งย่อขาอุ้มเด็กหญิงขึ้นมาก่อนกดหอมฟอดใหญ่ฟอดดดดดดดดดดดดด!”อื้ออออ .... มี (มี๊)”พฤติกรรมของเธอต่างเรียกเสียงหัวเราะให้กับแขกที่มาในงา
@เพนท์เฮาส์บาสเตียน ”อือออ ...” หญิงสาวที่นอนหลับไหลอยู่บนเตียงของชายหนุ่มส่งเสียงครางในลำคอเมื่อถูกบางอย่างรบกวนการนอนที่กำลังสบายในยามราตรี บางอย่างที่นุ่มนิ่มเปียกแฉะแต่อบอุ่น”เฮียขอนะ เบบี๋” เห้อนี่กูกำลังพยายามลักหลับเมียตัวเองเหรอวะเนี่ย บาสเตียนค่อยๆ ลูบไล้หน้าท้องของแฟนสาวแผ่วเบาก่อน มือกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ของหญิงสาวออกทุกชิ้นอย่างใจเย็น และเบามือที่สุดริมฝีปากหนาประทับสัมผัสหัวไหล่มนด้วยความหลงไหล “อืมม ... หอมจัง” บาสเตียนยังคงพรมประทับรอบจูบไปทั่วบริเวณใบหน้าและลำคออย่างแผ่วเบา “อืมมม ...” เสียงครางในลำคอของคนตัวเล็กบ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจที่ถูกรบกวนยามราตรีแบบนี้เมื่อปลดเปลื้องอาภรณ์ของแฟนสาวออกจนหมดทุกชิ้นบาสเตียนรีบปลดเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกทันที ทำให้ตอนนี้บาสเตียนและเค้กกำลังเปลือยเปล่าทั้งคู่ฝ่ามือหนาจับเรียวขาของแฟนสาวตั้งขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม ก่อนเลื่อนตัวเองลงไปยังกลางกายของหญิงสาวสูดดมกลิ่นดอกไม้ราตรีด้วยความหลงไหล บาสเตียนจับเรียวขาของหญิงสาวให้แยกออกจากกันเผยให้เห็นดอกไม้งานที่กำลังเบ่งบานจากการปรนเปรอของเขาเมื่อครู่ “หึ ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมตื่นอีกหรอ” สิ้นส
“คิดจะวัดรอยเท้ากับฉัน ต้องรู้ก่อนนะว่ากระดูกเรามันคนละเบอร์ อีหน้าด้าน!!” ว่าจบเค้กจับศรีษะเล็กของโรสกระแทกกับขอบโต๊ะอาหาร“โอ้ยยยยย!!!”ความเจ็บปวดของโรสยังไม่เท่ากับความเจ็บปวดใจที่โรสพยายามแทรกตัวเองเข้ามาระหว่างเธอกับบาสเตียนยิ่งคิด ยิ่งแค้น ยิ่งแค้นความรุนแรงยิ่งเพิ่มขึ้น“เบบี๋ พอแล้ว โรสสลบไปแล้ว พอเถอะเฮียขอ พวกมึงมาเอาโรสออกไปดิ๊ ยืนทำห่าไรกัน!!!!” ประโยคแรกเขาพูดกับแฟนสาว ประโยคหลังสั่งลูกน้องคนสนิทให้แยกเค้กออกจากโรสทันทีที่จับทั้งสองคนแยกออกมาได้ บาสเตียนพาเค้กขึ้นรถทันที ส่วนโรสเป็นหน้าที่รับผิดชอบของกาย และพสุ บาสเตียนรั้งตัวหญิงสาวให้ขึ้นมานั่งทาบทับบนหน้าตักแกร่ง โดยจัดท่าทางให้เธอหันหน้าเข้าหากันสองมือแกร่งกอดปลอบหญิงสาวที่นั่งตัวสั่นเทิ้มด้วยความโมโห “ไม่เป็นไรนะครับเบบี๋ เฮียอยู่นี่นะ เฮียอยู่กับเบบี๋นะครับ” เขาใช้เวลาสักพักใหญ่ๆ กว่าเค้กจะอารมย์ลงได้ ก่อนขับรถยนต์คันหรูออกมาจากลานจอดรถ@คอนโดเค้ก“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องกังวนเดี๋ยวเฮียจัดการเองนะ ไม่เป็นไรครับ” มือหนาปลอบประโลมลูบไล้แผ่นหลังบางอย่างหวงแหน เขาไม่มีวันให้เค้กเป็นอะไรไปแน่นอนบาสเตียนอุ้มเค้กขึ้นมานั
หลายสัปดาห์ต่อมาที่เค้กต้องทนอึดอัดใจ เพราะโรสยังคงวนเวียนมาหาบาสเตียนอยู่เสมอโดยอ้างเรื่องงานเพื่อเข้าหาบาสเตียนได้อย่างเนียนๆ“หน้าด้าน!!” เค้กเอ่ยขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของบาสเตียน แต่ก็อดหงุดหงิดใจไม่ได้เมื่อเดินเข้ามาแล้วพบกับโรสที่นั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกด้วยเสื้อผ้าที่เธอใส่มานั้นมันเหมือนมายั่วผู้ชายมากกว่ามาทำงาน“น้องงงงงเค้กกก พี่โรสคิดถึงจังเลยค่ะ มาให้พี่หอมหน่อยเร็ววว” หึ ตอแหลจริงๆ ไม่เคยเจอใครหน้าด้านหน้าทนเท่ายัยโรสนี่เลย“งานการไม่มีทำเหรอคะ ถึงต้องเร่มาหาผัวชาวบ้านถึงที่” เค้กพูดขณะเดินไปนั่งหย่อนสะโพกลงบนหน้าตักแกร่งของบาสเตียน โดยที่บาสเตียนยังง่วนอยู่กับเอกสารสำคัญตรงหน้าแต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเค้กและเริ่มชินกับการที่เค้กกับโรสปะทะฝีปากกันแล้ว“แหม่เรียกผัวได้เต็มปากเต็มคำดีนะคะ ถ้ายังไม่แต่งงานกันโรสก็ยังถือว่าบาสเตียนยังโสด” หน้าด้าน หน้าทน หน้าหนา เสียจริงแม่นี่“...” เค้กได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความโกรธ เคืองบาสเตียนเห็นอย่างนั่นก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมากลัวว่าตัวเองอาจจะซวยอีกเพราะทุกครั้งเค้กก็จะไปลงที่เขาเสมอ จังหวะที่บาสเตียนกำลังมองสีหน้าเ
@ห้างสรรพสินค้า“แกๆ นั่นๆ คุณมอร์แกนกับคุณเค้ก เขามาสวีทกันอีกแล้วเว้ยแก”“คุณเค้กตัวเล็กนิดเดียวเองอ่า น่ารักวะ”“อยากให้แต่งเลยอะ เหมาะสมกันดีเนาะ”“อยากเห็นโมเมนต์หวานๆ อ่ะ”บาสเตียนเดินจับมือเค้กเข้าไปในร้านอาหารหรูกลางห้างดังอย่างเช่นที่เคยทำประจำ “สั่งเลยเบบี๋ เดี๋ยวป๋าเปย์เอง” คำพูดเหมือนครั้งที่เคยพาเธอมาครั้งแรก แต่กลับให้ความรู้สึกที่ต่างกัน“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ ยังไงเฮียต้องเลี้ยงเค้กแน่ๆ ละ” เค้กยิ้มจนตาหยีออกมาราวกับเด็กน้อยที่ได้ขนมชิ้นโปรดมากินภายในร้านอาหารการกระทำและข่าวของทั้งคู่อยู่ในสายตาสาธารณะชนทุกอย่าง ข่าวเรื่องของทั้งคู่โหมแรงหนักมาก กลบข่าวดาราซุปตาร์หลายๆ คนเสียด้วยซ้ำเนื่องจากธุระกิจที่ทั้งคู่ทำเป็นธุรกิจชั้นนำและสร้างรายได้มหาสาร“เบบี๋ เสร็จแล้วไปดูหนังกันนะ” เค้กยังไม่ทันตอบตกลงอะไรบาสเตียนก็ลากเธอไปยังหน้าโรงหนังเรียบร้อยแล้วกว่าสามชั่วโมงที่ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ในห้างสรรพสินค้า เค้กก้มมองนาฬิกาที่ตอนนี้บ่งบอกเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว “กลับกันเถอะค่ะเฮีย จะได้พักผ่อนเนอะ”ปึก!เสียงปิดประตูรถที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินดังขึ้น เมื่อทั้งคู่เข้ามาอยู่ในรถเรียบร้อยแล้ว
บาสเตียนจับแฟนสาวให้หันหน้าเข้าหาเขา อีกมือจับลำเอ็นตั้งตรงเตรียมตัวออกศึกพร้อมรบ“อย่าลืมครางดังๆ นะเบบี๋”“เกะกะ” เป็นเค้กเองที่ปัดมือเขาออกจากการเกาะกุม แล้วเป็นฝ่ายจับแก่นกายของบาสเตียนรูดขึ้น รูดลง ก่อนนำมาจ่อที่ปากทางเข้าร่องสวาทถูวนไปมากับดอกกุหลาบแย้มปริ่มที่มีน้ำเกสรไหลออกมาเป็นทางยาว “อ่าาา ... เซ็กซี่จังที่รัก...ซี้ดดดด”“อ๊าา ... ฮะ เฮียเป็นของเค้ก” หญิงสาวเอ่ยครางเสียงหวานก่อนจับตัวตนของซีอีโอหนุ่มกดเข้าร่องสวาทแค่ส่วนหัว “ซี้ดดดด .... ครับ เฮียเป็นของเบบี๋คนเดียว ... อ่าา”มุมปากบางยกยิ้มพึงพอใจก่อนกดสะโพกพรวดเดียวจนมิดท่อนลำเอ็น “โอ้ววว .... ซี้ดดดด ปะ ไปโกรธใครมาเนี่ยเบบี๋ ... อ่าาา ... เฮียเสียวนะ” เค้กยังคงบดคลึงร่องสวาทหมุนควงไปมาให้แก่นกายใหญ่สำรวจช่องทางรักคับแคบเป็นวงกลม“ซี้ดดดด ..... โกรธผู้หญิงคน นะ นั้นคะ ...อ๊าาา” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นเปล่งเสียงครางหวานกระเส่า ขณะที่ชายหนุ่มจับสะโพกสาวไว้มั่น เขาพึงพอใจกับการปรนเปรอของเธอเป็นที่สุด“อ่าาา .... มาลงที่เฮียก็ได้ ระบายกับเฮียมาเลยเบบี๋ ... อ่าาา” เสียงคำรามก้องด้วยความเสียวซ่านของหนุ่มสาวทำให้ผู้ที่ยืนอยู่ข้างนอก
“คุยงานเรียบร้อยนะคะ ยังไงเค้กขอเชิญนะเค้กอยากมีเวลาส่วนตัวกับคนของเค้กบ้าง นี่ไม่ได้ไล่นะ อย่าเข้าใจผิดนะ” โรสกำมือแน่นด้วยความโกรธเกลียด เกลียดจริงๆ เกลียดทุกอย่างที่เป็นผู้หญิงคนนั้น“โรสขอตัว!!” โรสกระแทกน้ำเสียงแดกดันราวกับคนที่เก็บอาการไม่อยู่ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้แล้วหันกลับไปพูดกับเจ้าของร่างบางที่นั่งอยู่บนหน้าตักแกร่งของคนที่เธอแอบชอบมานานแสนนาน“อ่อ คุณเค้กคะอะไรที่มีอยู่ก็กอดไว้แน่นๆ นะคะ ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นแค่ของที่คุณเคยมี” พูดจบเจ้าของร่างอรชรผลักประตูออกไปก่อนออกเธอไม่ลืมปรายตามองหญิงสาวที่เธอเกลียดชังตั้งแต่ยังไม่รู้จัก ยิ่งตอนนี้รู้จักก็ยิ่งเกลียด เกลียดที่เธอได้ยืนตรงนั้น เกลียดที่บาสเตียนให้ความอ่อนโยนแค่กับเธอ“เฮียแอบไปกินกันมาแล้วปะเนี่ย” ทันทีที่แขกไม่ได้รับเชิญกลับออกไปหญิงสาวก็หันมาแหวใส่แฟนหนุ่มโดยที่เขายังไม่ทันได้ตั้งตัว “เฮียเปล่า” บาสเตียนรีบปฎิเสธทันควันก่อนที่ไฟจะไหม้บ้านเขาไปมากกว่านี้มือหนารั้งเอวคอดกิ่วของหญิงสาวไว้แน่น ซบใบหน้าคมคายลงบนหัวไหล่มนอย่างออดอ้อน “ไม่ต้องมาอ้อนเลย” แค่เพียงบาสเตียนออดอ้อนเค้กก็ใจอ่อนลงมาแล้วจากที่คิดเอาไว้ว่าจะจัดการ
กว่าหนึ่งสัปดาห์ที่เค้ก และบาสเตียนไปเที่ยวมัลดีฟด้วยกัน เขา และเธอต่างมอบความสุขให้กันและกันอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ขณะที่บาสเตียน และเค้กเดินกินไอศครีมอยู่ริมชายหาดเหมือนดังคู่รักทั่วๆ ไป ทามกลางแสงแดดสาดส่อง ไม่เพียงสภาพอากาศที่อบอุ่นเท่านั้นแต่ภายในจิตใจของคนทั้งคู่ต่างก็อบอุ่นไม่ต่างกันครืด ครืด ครืด“ว่า” บาสเตียนกดรับสายโทรศัพท์เมื่ิอกายลูกน้องคนสนิทโทรเข้ามา(นายครับ ที่บริษัท มีปัญหานิดหน่อยครับ)“ถ้ามันนิดหน่อยมึงก็จัดการไปดิ จะโทรมาหากูทำพระแสงอะไร”(คุณโรสมาครับ)“แล้ว?”(เขาต้องการพบนายครับ)“แล้ว?”(เธอบอกว่า ถ้านายไม่มาเคลียร์เธอจะติดต่อไปทางนายหญิงครับ)“วุ่นวายฉิบหาย กูกลับพุ่งนี้” พูดจบบาสเตียนกดตัดสายลงทันที พลางครุ่นคิดโรสต้องการอะไรกันแน่ในเมื่อเขาชัดเจนไปทุกอย่างแล้ว จะว่าเป็นเรื่องธุรกิจที่ทำร่วมกันก็ไม่หน้าจะใช่เพราะมันไม่ได้มีปัญหาอะไร คงมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น คือเรื่องที่เขาทำให้เธออับอายบนเรือนั่นท่ามกลางผู้คนมากมาย แต่แล้วยังไงละ เขารักเมียเขามันไม่น่าผิดอะไรใช่ไหมละ“มีอะไรหรือเปล่าคะเฮีย” เค้กถามเมื่อบาสเตียนวางสายลงด้วยสีหน้าเคร่งขึม“เรากลับพรุ่งนี้นะ เ
อุณหภูมิอากาศที่ค่อนข้างร้อนระอุ กับแสงแดดที่สาดส่องเจิดจ้าลงมากระทบผิวหนังของชายหนุ่มที่นอนอาบแดดระหว่างรอคนรักลงไปเล่นน้ำ บาสเตียนพลิกตัวขึ้นบนผ้าที่ปูลงบนหาดทรายละเอียดสีขาว เขาหยัดกายลุกขึ้นใช้สองแขนแกร่งค้ำยั้นบนผืนผ้า เหยียดท่อนขาตรงข้างหนึ่งอีกข้างขึ้นหยัดตั้งขึ้นมองแฟนสาวที่กำลังเดินนวยนาดมาหาภายใต้แว่นกันแดดแบรนด์ดังหญิงสาวในชุดบิกินี่สีดำขับให้ผิวขาวผ่องจนหน้าสัมผัสหน้าอกอวบอิ่มที่นูนออกมาจนแทบทะลักส่วนที่ปกปิดไว้ด้านบน ทรวดทรงงามระหงดั่งนางแบบที่เดินอยู่บนแคทวอล์คเธอรวบผมเป็นหางม้าใส่หมวกแก็ปสีขาวส่งยิ้มหวานหยาดเยิ้มมาหาแฟนหนุ่มเค้กนั่งลงข้างๆ บาสเตียนซบใบหน้าสวยงามลงบนบ่าแกร่งมือน้อยๆ ของเธอเริ่มซุกซนลูบไล้หน้าท้องแกร่งของซีอีโอหนุ่มที่ไม่ได้มีอาภรณ์ปกปิด “อย่ายั่ว” บาสเตียนเอ่ยปรามเมื่อเขารู้สึกได้ถึงความเป็นชายที่กำลังผงาดง้ำอยู่ภายใต้กางเกงขาสั้นเสมอเข่าสีขาว“เค้กยั่วตรงไหนคะ” มือเล็กยังคงซุกซนด้วยการใช้ปลายเล็บขูดหน้าท้องแกร่งแผ่วเบาเพียงแค่ต้องการให้เกิดรอยขณะที่เธอเชยคางมนไว้ที่บ่าแกร่งแทนทำให้บาสเตียนหันหน้ามาจูบจมูกน้อยพอดิบพอดี บาสเตียนพยายามข่มอารมย์ที่กำลังพล