ราฟาเอลไม่พูดว่ากระไรแต่ขับรถคันเล็กของเธอไปยังบริษัทของตนหน้าตาเฉยซึ่งแทนฤทัยจำต้องไปพร้อมกับเขาเมื่อเจอสีหน้าและแววตาจริงจังเอางานเอาการของเขา เธอต้องมาช่วยเขาดูการออกแบบและเจียระไนพลอยที่จะทำเครื่องประดับให้กับลูกค้าของราฟาเอลที่ต้องการตราประจำตระกูลที่งดงามอลังการ และตอนนี้บิดาของเธอกับราฟาเอลคือหุ้นส่วนกัน... ทำไมเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ แทนฤทัยคิดอย่างขุ่นใจ
“ถึงแล้วครับ เชิญครับคุณผู้หญิง”
ราฟาเอลผายมือเชื้อเชิญ แทนฤทัยหน้างอแต่ก็ลงจากรถแล้วเดินตามเขาเข้าไปในตึกสำนักงานของเขาด้วยความตื่นเต้นไม่น้อย เป็นครั้งแรกในที่เธอได้มาเยือนอาณาจักรของเขา...
“เป็นไงบ้างละแทมมี่ งานราบรื่นดีมั้ย” เสียงของบิดาทำให้หญิงสาวที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดชะงักแล้วหันมายิ้มหวานให้ผู้เป็นพ่อ
“อ้าวคุณพ่อ กลับมานานแล้วหรือคะ”
“ก็สักพัก แล้วเป็นไงบ้างร่วมงานกับราฟ”
“ก็ดีค่ะ..”
หญิงสาวตอบตามความจริงอย่างที่ไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่าราฟาเอลนั้นเป็นคนที่ทำงานเก่งฉลาดหลักแหลมและฉับไวไม่ด้อยไปกว่าพี่ธามของเธอเลยแม้แต่น้อย
“เก็บเกี่ยวความรู้ประสบการณ์จากพี่เขาเยอะๆ ล่ะ อย่ามัวแต่แง่งอนใส่พี่เขา”
“โหย คุณพ่อน่ะ พูดเหมือนว่าแทมมี่เป็นเด็กเกเรไม่เอาไหนอย่างนั้นล่ะ”
หญิงสาวหน้างอที่บิดาพูดเหมือนเข้าข้างราฟเอลและเธอก็คือเด็กเกเรเจ้าปัญหา
“หึหึ ก็นี่ไง เราน่ะ มันเด็กเกเรชัดๆ เลย” คุณธีร์ขยี้เรือนผมสลวยของลูกสาวที่รักเบาๆ
“คุณพ่อขา เราเปลี่ยนบริษัทดีลงานกับเราไม่ได้เหรอคะ”
หญิงสาวโอบกอบเอวที่หนาขึ้นเล็กน้อยของบิดาแล้วซบหน้าลงกับอกกว้างของท่านอย่างออดอ้อนด้วยความหวังว่าบิดาอาจจะใจอ่อนเปลี่ยนใจตามที่ตนขอร้อง
“ลูกกลัวราฟเหรอถึงไม่กล้าทำงานกับเขา”
“ใครบอกว่าแทมมี่กลัว อีตานั่นไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัวสักนิดเลย วันๆ เอาแต่โปรยเสน่ห์ไปทั่ว”
หญิงสาวผละออกจากอกของบิดาแล้วโวยวายหน้างอง้ำรู้สึกเดือดดาลทันทีที่มีใครสักคนมาพูดในทำนองว่าตนสู้ราฟาเอลไม่ได้ คนอย่างแทมมี่ไม่เคยแพ้ใครและไม่เคยกลัวใครมีหรือจะยอม
“อืม.. แล้วทำไมถึงได้อยากจะเปลี่ยนคนดีลงานล่ะ แบบนี้ก็เท่ากับว่าลูกกลัวพี่เขาน่ะล่ะน่า เอาเถอะๆ หากแทมมี่ทำไม่ได้พ่อก็ไม่ว่าอะไรเดี๋ยวพ่อหาคนมาดีลแทนราฟก็แล้วกัน”
“ไม่นะคะคุณพ่อ แทมมี่ไม่ได้บอกว่าอยากได้คนมาดีลงานแทนตานั่นเสียหน่อย แค่บอกว่าหากเป็นไปได้คราวหน้าแทมมี่ขอเลือกคนดีลงานเอง” แทนฤทัยรีบแย้งหน้ามุ่ยเมื่อบิดาพูดเหมือนดูถูกตน
“ก็เรียกพี่เขาดีๆ หน่อยสิลูก”
“ค่าคุณพ่อ แทมมี่เหนื่อยแล้วขอขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์เลยนะคะ”
พูดจบก็หอมแก้มบิดาเสียฟอดใหญ่ก่อนจะวิ่งตื๋อขึ้นห้องไปราวเด็กๆ คุณธีร์มองตามหลังธิดาคนเล็กแล้วส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างรู้ทัน และได้แต่หวังว่าสิ่งที่ตนคาดหวังไว้คงจะสำเร็จลงด้วยดี...
ทางด้านแทนฤทัยที่กลับเข้าในห้องนั้นเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนที่นอนนุ่มแล้วถอนใจกับตัวเองเบาๆ พลางย่นจมูกใส่ลมฟ้าอากาศแล้วบ่นอุบอิบ
“อีตาราฟบ้าเอ๊ย ทำไมคุณพ่อต้องให้อีตานั่นเข้ามาวุ่นวายกับงานเราด้วยนะ รู้ทั้งรู้ว่าเราไม่ชอบหน้าหมอนั่น คุณพ่อนะคุณพ่อ หึ แต่อย่านึกนะว่าคุณพ่อเข้าข้างนายแล้วจะชนะฉันได้ง่ายๆ นะ”
หญิงสาวทุบที่นอนเบาๆ อย่างเจ็บใจขึ้นมาทุกทีที่นึกถึงคนที่พูดถึง แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นแทนฤทัยเปิดกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วก็ต้องใจเต้นแรงเมื่อเห็นชื่อคนโทร. มา อีตาบ้า คือชื่อที่เธอตั้งไว้สำหรับราฟาเอล...
“อีตาบ้าโทร. มาทำไมกันนะ รับดีมั้ยเนี่ย” หญิงสาวมือสั่นน้อยๆ ใจก็สั่นไหวไปด้วยอย่างน่าโมโหก่อนจะตัดสินใจรับสาย
“โทร. มาทำไมยะ”
“โอ้โห คงคิดถึงกันมากสินะ คงแทบจะรีบรับสายเลยสิท่า เสียงเหมือนดีใจมากเลยที่ได้ยินเสียงฉัน” ทางด้านผู้โทรมาเย้าเสียงระรื่นทำให้แทนฤทัยแทบอยากจะทะลุสัญญาณเข้าไปบีบคอคนพูดนักแต่สิ่งที่เธอทำได้แค่ขับเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่คนเดียว
“คนจะหลับจะนอนโทร. มารบกวนทำไม” หญิงสาวถามเสียงห้วนๆ พลางมองดูเวลาเพิ่งจะสองทุ่มเศษ
“โห... คนสวยเขาพูดกันแบบนี้เหรอครับ”
“นี่นายอย่ามากวนประสาท มีอะไรก็ว่ามา นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วคนเขาจะหลับจะนอนไม่ว่างคุยเรื่องไร้สาระ”
“ฉันนอนไม่หลับ..”
ทางปลายสายพูดเบาๆ มาตามสาย น้ำเสียงของเขาฟังดูอ่อนล้าจนหัวใจสาวทางนี้แฟบลงไปไม่น้อยอย่างบอกไม่ถูกว่าทำไมต้องรู้สึกเช่นนั้น
“แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับฉันเล่า...” แล้วหญิงสาวก็ใจเต้นแรงกับคำพูดประโยคต่อมาของเขา
“ก็แค่คิดถึง คิดว่าหากได้ยินเสียงของใครบางคนแล้วจะนอนหลับ แต่ตอนนี้คาดว่านอกจากจะนอนไม่หลับแล้วยังจะฝันร้ายอีกด้วย...”
“อี๊ แล้วจะโทร. มาทำไมยะ ถ้าอย่างนั้นจะวางแล้วนะ”
แม้จะใจเต้นแรงแต่แทนฤทัยก็หน้าหงิกทันทีเมื่อเขาพูดว่าเธอจะทำให้เขาฝันร้าย และฉุนน้อยๆ เมื่อได้เสียงหัวเราะเบาๆ ของเขาดังแว่วๆ
ตอนที่48. บทส่งท้าย อวสาน ราฟาเอลพูดเสียงพร่ามือใหญ่นำมือเล็กมายังตัวตนของเขาแล้วรั้งใบหน้าสวยเข้ามาใกล้เพื่อบดจูบเร่าร้อนในขณะที่มืออีกข้างกำลังขยับนำจังหวะแก่มือน้อยซึ่งกอบกุมแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่แทนฤทัยขยับมือช้าๆ พรมจูบหวานๆ มาตามกรามแกร่งเรื่อยมายังอกกว้างที่ยอดอกของเขากำลังหดเกร็งเป็นไตลิ้นเล็กของเธอจึงไล้เลียมันอย่างหยอกเย้าจนราฟาเอลครางกระเส่าราวคนใกล้ขาดใจ แต่แทนฤทัยตั้งใจจะทำให้เขาครางหนักยิ่งกว่านี้ แล้วหญิงสาวก็อ้าปากครอบครองแก่นกายในมือของตนช้าๆ ราฟาเอลสะดุ้งน้อยๆ แอ่นสะโพกเข้าหาปากสาวช้าๆ ด้วยความเสียวซ่านรัญจวนสุดใจ“ไม่ไหวแล้วเมียจ๋า เก่งเหลือเกินทูนหัว”ชายหนุ่มสูดปากครางกระเส่าแอ่นกายเข้าหาปากสาวอย่างเร่าร้อนก่อนจะเคลื่อนกายออกจากปากสาวชุ่มฉ่ำอย่างแสนเสียดายแต่เพราะเขาอยากจะยืดเวลาแห่งความเร้ารัญจวนนี้ออกไปให้นานที่สุด“แทมมี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันค่ะ แทมมี่คิดถึงปากของพี่ราฟเหมือนกัน..” หญิงสาวกระซิบเสียงพร่าขณะขยับสะโพกสาวเข้ามาใกล้ใบหน้าหล่อเหลา ราฟาเอลไม่รอช
ตอนที่47.“อืมมม.. นั่นสินะ ก็แม่สาวหัวดื้อคนนั้นน่ากินนี่นา พี่ราฟก็เลยต้องอ่อยให้เธออยากกินพี่ราฟบ่อยๆ”“บ้า.. เขาไม่ได้อยากกินพี่ราฟสักหน่อยพี่ราฟหลอกล่อเขาต่างหาก”“หึหึ พอพี่ราฟหลอกล่อให้เธออยากกินพี่ราฟแล้วก็หลงกลตกหลุมรักเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น ตอนแรกแค่อยากเอาชนะ ไปๆ มาๆ ก็อยากจะ เอาเธอ ขึ้นมาจริงๆ” ราฟาเอลพูดเสียงพร่าสองแง่สองง่ามแทนฤทัยหน้าแดงก่ำกับคำพูดของสามี“ก่อนหน้าที่จะได้เจอเธอแบบจริงจังแนบชิดพี่ราฟฝันร้ายเกี่ยวกับลินดามาเสมอ ภาพที่เห็นเธอนอนจมกองเลือดแดงฉาน ภาพที่ตัวเองวิ่งหนีคนร้ายอย่างขี้ขลาดก็ตามหลอกหลอนมาตลอดหลายปี และพี่ก็เฝ้าโทษตัวเองว่าเพราะความขี้ขลาดของพี่จึงทำให้เธอถูกข่มขืนฆ่าอย่างทารุณ..”น้ำเสียงของราฟาเอลที่พูดถึงเหตุการณ์ในอดีตนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่น้อย แทนฤทัยเลื่อนมือเล็กขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาอย่างปลอบโยน“หากพี่ราฟเจ็บปวดที่จะพูดถึงเธอก็ไม่ต้องพูดต่อก็ได้นะคะ แทมมี่รู้เรื่องของเธอแล้ว&rdquo
ตอนที่46.แทนฤทัยเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนใหญ่ของตนด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับราฟาเอลอย่างไรดีเพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆ ที่หุนหันโกรธเขาไม่ถามให้รู้เรื่องแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ อีก“จะเริ่มต้นยังไงดีเนี่ย โอ้ย.. แทมมี่นะแทมมี่ เธอนี่มันสวยใสไร้สติจริงๆ เลย..”หญิงสาวเดินไปล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาลงอย่างคิดไม่ตก“เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน ก็เราผิดเองนี่นะ”เมื่อตัดสินใจแล้วแทนฤทัยก็ค่อยๆ แง้มประตูออกไปเยี่ยมหน้ามองหาสามีของตนที่เธอเห็นเขาแวบๆ อยู่เมื่อครู่อยู่ในห้องนั่งเล่น แต่เพราะยังขัดเขินที่จะต้องงอนง้อเขาเธอจึงวิ่งเข้าห้องตัวเองมาเสียก่อน“ไปไหนของเขานะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย”หญิงสาวเดินไป หาเขาที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่เห็นเขาแล้วและทั้งบ้านเงียบกริบคนรับใช้ก็ไม่มีสักคนที่จะอยู่ให้ถาม“อ้าว ไปไหนกันหมดเนี่ย..”หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วก็เดินไปรอบบ้านก็พบว่าพวกคนรับใช้กลับเรือนหมดส่วนคนที่พักอยู่บนเรือนใ
ตอนที่45.ราฟาเอลหัวเสียอย่างที่สุดเมื่อเป็นวันที่สามแล้วที่เขายังไม่รู้สาเหตุที่ภรรยาคนสวยมึนตึงด้วยแล้ว เขางงตั้งแต่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าข้างกายว่างเปล่า ยังดีที่เธอทิ้งโน้ตไว้ให้เขาว่าขอตัวกลับก่อนไม่อย่างนั้นเขาคงเดือดเนื้อร้อนใจกลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายอะไร แต่เมื่อเขาตามเธอกลับมาที่บ้านแทนฤทัยก็มึนตึงเย็นชาใส่เขาแล้วก็บอกว่าจะขอหย่ากับเขาทั้งที่ก่อนจะกลับมาเธอกับเขาร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนครั้นเขาจะทำอะไรที่เอาแต่ใจอย่างที่เคยทำมาก่อนหน้านี้ราฟาเอลก็ไม่กล้า ตอนนี้ไม่ว่าเมียจ๋าจะทำอะไรพูดอะไรเขาก็เชื่อฟังและไม่กล้าขัดขืนไม่กล้าทำให้เธอไม่พอใจแต่ตอนนี้ราฟาเอลอยากรู้เหลือเกินว่าตนทำอะไรให้เมียรักไม่พอใจ ซึ่งความมึนตึงของแทนฤทัยที่มีต่อเขาโดยไม่รู้สาเหตุก็เดือดร้อนพี่เขยต้องออกมาช่วยเหลืออย่างมืดแปดด้านพอๆ กัน เพราะธามรู้ดีว่าหากแทนฤทัยโกรธหรือเกิดดื้อดึงขึ้นมาจริงๆ ละก็ ก็ยากที่จะงอนง้อได้ง่ายๆ“นายต้องช่วยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันอกแตกตายแน่ๆ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรผิดทำไมแทมมี่จะขอหย่ากับฉัน นายต้องช่วยฉันนะธาม” ราฟาเอลฟูม
ตอนที่44.“อ๊า.. เมียจ๋า ดีเหลือเกิน อู้ววว อย่างนั้นล่ะ โอว...”ราฟาเอลครางระงมกับลีลาปากระเรื่อที่กำลังสนุกสนานกับการดื่มกินกายชายอย่างเอร็ดอร่อย แต่เขายอมให้เธอเป็นผู้กุมเกมได้ไม่นานก็ถอนแก่นกายออกจากโพรงปากนุ่มหญิงสาวจำต้องปล่อยกายแกร่งออกจากาปกอย่างแสนเสียดาย“น่ากินเหลือเกินเมียจ๋า..”ราฟาเอลเคลื่อนกายลงต่ำพร้อมกับเกี่ยวผ้าชิ้นน้อยออกให้พ้นทางจับแยกเรียวขาเสลาออกกว้างกลีบดอกไม้ฉ่ำพราวก็แย้มเปลือยเปล่ากลีบส่งกลิ่นหอมแรงชวนมึนเมา“อ๊ะ อ๊า พี่ราฟขา.. อ๊า โอ้ว..”เสียงหวานครางพลิ้วเมื่อลิ้นร้อนรุ่มแตะยอดเกสรสาวเบาๆ แล้วปาดไล้ดูดเลียไปทั่วกลีบดอกไม้งามอย่างหลงใหล มือบางดึงทึ้งแล้วก็กดให้ใบหน้าหล่อเหลาแนบชิดกลีบกายของตนพร้อมทั้งเรียวขางามแยกออกจากกันกว้างขึ้นเพื่อให้เขาเข้ามาชิดมากขึ้นสะโพกมนก็ส่ายพลิ้วด้วยความซ่านกระสัน ก่อนจะครางอย่างสุขสมเมื่อพุ่งทะยายไปสู่แดนสีรุ้งพร่างพราว ราฟาเอลยันกายขึ้นรวบเรียวขาเสลาทั้งรอบเอวสอบ จดจ่อแก่นกายแกร่งที่พรั่งพร้อมเข้าหากลีบดอกไม้งามช้าๆ
ตอนที่43.“ว้า.. แย่จังแทมมี่อุตส่าห์อยากว่ายน้ำออกกำลังกายบ้างหลังจากที่นอนซมมาหลายวัน..”หญิงสาวพูดเสียงแผ่วพร่าอย่างจงใจแล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียงผ้าใบแสนสวยริมสระว่ายน้ำซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านที่มีความเป็นส่วนตัวเงียบสงบและสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์เขียวขจีของขุนเขาได้ในมุมกว้างและเธอก็ชอบมุมนี้ของบ้านมากที่สุด เพราะทำให้เธอรู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย“อะ เอ่อ ถ้าแทมมี่อยากอาบแดดเดี๋ยวพี่ทาครีมกันแดดให้นะจ๊ะ”เร็วปานสายฟ้าไม่ถึงนาทีร่างสูงของราฟาเอลมานั่งแหมะอยู่ข้างๆ เตียงผ้าใบตัวสวยด้วยแววตาพราวพราย แทนฤทัยทำเป็นไม่ใส่ใจแววตาวาวๆ ของสามียื่นครีมกันแดดให้เขา แดดอ่อนๆ ยามสายไม่ได้ร้อนนักแต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อนรุ่มเสียเหลือเกินแทนฤทัยคิดในใจด้วยความวาบหวาม ร่างระหงสั่นน้อยๆ เมื่อร่างแกร่งมานั่งซ้อนด้านหลังแล้วฝ่ามือร้อนๆ ก็ลูบไล้ครีมกันแดดลงบนไหล่บอบบางช้าๆ ปลายจมูกโด่งก็กดลงที่ลำคอระหงมือไม้ก็เริ่มไล้วนไปยังทรวงอกอิ่มภายใต้ผ้าชิ้นชิ้นเล็ก“อย่าซนสิคะ แทมมี่จะอาบแดดนะคะ&