“ถึงไหนแล้ว..”
“เจ็ดร้อยเมตรจากปั๊มครับ รถเพิ่งออกมาครู่..”
“ดี ตามไปห่างๆ แล้วรอสัญญาณจากฉัน”
“ครับ..”
ทางด้านปลายสายรับคำ ราฟาเอลยิ้มเหี้ยมเกรียมเมื่อถึงเวลาที่เขาจะได้จัดการลงโทษคนที่บังอาจเล่นเกมแมวจับหนูกับเขา คนที่ไม่เชื่อฟังเขาจะลงโทษอย่างไรดีนะ คิดแล้วร่างสูงสง่าก็เดินกลับไปที่รถพุ่งทะยานออกไปหาเป้าหมายทันที...
ในขณะเดียวกันคนตัวเล็กที่แอบหลบขึ้นรถตู้โดยสารที่มุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ พอดีตอนที่เขาเข้าห้องน้ำก็ยิ้มย่องในใจเมื่อคิดว่าป่านนี้ราฟาเอลคงหัวฟัดหัวเหวี่ยงในการตามหาตนอยู่ที่ปั๊มน้ำมันและคงเสียหน้าที่เธอไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา
“หึ คนบ้าอำนาจคิดว่าตัวเองฉลาดอยู่คนเดียวล่ะสิ ปล่อยให้หัวหมุนเสียให้เข็ด ดูสิจะกลับไปบอกคุณพ่อว่ายังไง..”
แทนฤทัยยิ้มกริ่มอยู่ชั่วครู่ก็ต้องตกใจจนแทบสิ้นสติเมื่อรถตู้เกิดเบรกกะทันทันเสียงผู้โดยสารผู้หญิงในรถต่างกรีดร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก คนขับรถหนุ่มเลือดร้อนถึงกับโวยวายหยาบคายเมื่อมีรถคันหนึ่งขับปาดหน้าซ้ำยังจอดกระชั้นชิดขวางทางอย่างอุกอาจ
“แม่.. เอ๊ย ขับรถยังไงวะ ไอ้..”
เสียงคนขับรถที่เปิดประตูลงไปโวยวายใส่คนที่ขับรถปาดหน้ารถของตนผู้โดยสารบนรถก็ต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างหงุดหงิด แต่แล้วประตูรถตู้ก็เปิดออกอย่างแรง รัศมีจากเรือนผมสีทองอร่ามที่ผ่านเข้ามาในม่านตาทำให้แทนฤทัยรู้สึกเย็นเฉียบไปทั้งกาย หัวใจเธอราวจะหยุดเต้นเมื่อสบตากับเขา...
“ราฟาเอล..” หญิงสาวครางชื่อเขาอยู่ในอกทว่าดังกึกก้องอยู่ในหัว
“กรี๊ดดด ปล่อยนะไอ้บ้าไอ้หน้ารังแกผู้หญิง ราฟาเอลไอ้คนถ่อย คนใจร้าย กรี๊ดดด...”
แทนฤทัยกรีดร้องออกมาอย่างกราดเกรี้ยวทั้งโกรธทั้งอายเมื่อเขาแบกร่างเล็กๆ ของเธอเดินเข้าบ้านพักหลังงามท่ามกลางขุนเขาและสายน้ำใสที่ไหลเอื่อยๆ อยู่เบื้องล่าง แต่เธอไม่มีเวลาสนใจกับความงดงามของมันนักเพราะกำลังอยู่ในภาวะโกรธจัด...
เพียะๆๆ.. ราฟาเอลไม่ตอบไม่หือไม่อือ แต่ฟาดมือหนักๆ ลงบนก้นงอนนุ่มนิ่มเต็มแรงรัวๆ สามทีจนหญิงสาวน้ำตาเล็ดเพราะความเจ็บ เจ็บทั้งใจและเจ็บก้น...
“ฮือออ คอยดูนะฉันจะฟ้องคุณพ่อ ฟ้องพี่ธามว่านายรังแกฉัน...”
แทนฤทัยร้องไห้ด้วยความเจ็บใจเมื่อถูกโยนลงบนเตียงนุ่มอย่างไม่เบานัก ความเจ็บจนจุกในกายไม่เท่ากับเจ็บจี๊ดๆ ในใจแม้แต่นิดเดียว... เสียเหลี่ยมที่สุดเลย... หญิงสาวเงยหน้ามองเขาอย่างเดือดดาลทั้งน้ำตาคลอ...
“ก็เอาเลยฟ้องเลย ถ้าสามารถกลับไปฟ้องได้นะ”
“มะ หมายความว่ายังไง...”
หญิงสาวเช็ดน้ำตามองเขาตาโตอย่างระแวง ใบหน้างามแดงก่ำดวงตารื้นด้วยน้ำตาราวเด็กตัวเล็กๆ แสนซนที่ดื้อรั้นจนแทบจะหมดแรงแต่ยังแผลงฤทธิ์...
“ก็หมายความว่าฉันจะอยู่ที่นี่หนึ่งเดือน ไม่ก็สามเดือนจนกว่างานจะเสร็จหรือจนกว่าฉันจะพอใจน่ะสิ”
“ว่าไงนะ นี่นาย ลักพาตัวฉันเหรอ..” น้ำตาแห้งเหือดไปจากใบหน้างามทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเขาชัดๆ
“ใครบอกว่าฉันลักพาตัวเธอมา ฉันทำถูกต้องแล้วทุกอย่างคุณลุงกับคุณป้าก็รับรู้ว่าเธอต้องมาทำงานกับฉัน ดังนั้นฉันคือคนที่จะดูแลควบคุมยายตัวแสบอย่างเธอให้ทำงานสำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ ชัดเจนมั้ยครับคุณแทนฤทัย”
“แก.. ไอ้ๆ ไอ้บ้าได้คนหลอกลวง ไอ้โจรในคราบผู้ดี ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนโกหกผู้ใหญ่ ไอคนๆ”
แทนฤทัยไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าเขาให้สาแก่ใจแต่ชายหนุ่มกลับไหวไหล่อย่างไม่แยแส
“ฉันให้เวลาล้างหน้าล้างตาพักผ่อนสงบสติอารมณ์ แล้วหกโมงเย็นเจอกัน... อ้อ แล้วอย่าคิดจะเดินไปไหนมาไหนคนเดียวหรือไปจากที่นี่โดยที่ฉันไม่รู้ล่ะ เพราะฉันจะไม่รับรองความปลอดภัยของเธอ หรือถ้าเธออยากจะมีผัวทีเดียวหลายสิบคนก็เดินออกไปได้เลยไปทางไหนก็ได้รับรองสมปรารถนาแน่นอน..”
ราฟาเอลปิดประตูใส่หน้าเธอเสียงดัง แทนฤทัยได้แต่จ้องประตูที่ปิดลงอย่างเจ็บใจก่อนจะกรีดร้องออกมาด้วยความคับแค้นในอก
“กรี๊ดดดด ไอ้บ้า ฉันเกลียดนาย ไอ้ราฟ ไอ้คนบ้า..”
แล้วหญิงสาวก็คว้าของใกล้มือมาปาใส่ประตูด้วยความเดือดดาลส่วนคนที่เดินออกมาเมื่อครู่ก็ยืนกอดอกพิงประตูด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับคนตัวเล็กที่กรีดร้องโวยวายอาละวาดอยู่ด้านใน...
“หึหึ เด็กดื้ออย่างเธอมันต้องเจอแบบนี้ล่ะ...”
หลายวันผ่านไปแทนฤทัยก็ยังคงอยู่ที่บ้านพักของราฟาเอลที่กาญจนบุรี เธอเพิ่งรู้ว่านอกจากเขาจะเป็นนักธุรกิจแล้วเขายังแอบมาทำไร่ทำสวนไว้ที่นี่ด้วย และท่าทางไร่ของเขาก็ไปได้สวยมีผลผลิตมากมายออกสู่ท้องตลาด มีคนงานทำงานในไร่อยู่หลายสิบชีวิต หญิงสาวมองดูชายหนุ่มที่กำลังคุยอยู่กับกลุ่มคนงานผู้ชายอย่างเป็นการเป็นงาน ราฟาเอลดูโดดเด่นด้วยรูปร่างสูงใหญ่และเรือนผมสีทองอร่ามยามต้องแสงตะวันยามเย็นยิ่งส่งผลให้เขาดูงามสง่าราวเจ้าชายในฝันของสาวๆ แทนฤทัยใจสั่นไหวขึ้นมาทันทีอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเขาหันมาเธอรีบเมินหน้าหนีแล้วเชิดหน้าเดินไปยังลำธารเล็กๆ ที่ไหลผ่านหน้าบ้านหลังงาม
ตอนที่48. บทส่งท้าย อวสาน ราฟาเอลพูดเสียงพร่ามือใหญ่นำมือเล็กมายังตัวตนของเขาแล้วรั้งใบหน้าสวยเข้ามาใกล้เพื่อบดจูบเร่าร้อนในขณะที่มืออีกข้างกำลังขยับนำจังหวะแก่มือน้อยซึ่งกอบกุมแก่นกายใหญ่โตของเขาอยู่แทนฤทัยขยับมือช้าๆ พรมจูบหวานๆ มาตามกรามแกร่งเรื่อยมายังอกกว้างที่ยอดอกของเขากำลังหดเกร็งเป็นไตลิ้นเล็กของเธอจึงไล้เลียมันอย่างหยอกเย้าจนราฟาเอลครางกระเส่าราวคนใกล้ขาดใจ แต่แทนฤทัยตั้งใจจะทำให้เขาครางหนักยิ่งกว่านี้ แล้วหญิงสาวก็อ้าปากครอบครองแก่นกายในมือของตนช้าๆ ราฟาเอลสะดุ้งน้อยๆ แอ่นสะโพกเข้าหาปากสาวช้าๆ ด้วยความเสียวซ่านรัญจวนสุดใจ“ไม่ไหวแล้วเมียจ๋า เก่งเหลือเกินทูนหัว”ชายหนุ่มสูดปากครางกระเส่าแอ่นกายเข้าหาปากสาวอย่างเร่าร้อนก่อนจะเคลื่อนกายออกจากปากสาวชุ่มฉ่ำอย่างแสนเสียดายแต่เพราะเขาอยากจะยืดเวลาแห่งความเร้ารัญจวนนี้ออกไปให้นานที่สุด“แทมมี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันค่ะ แทมมี่คิดถึงปากของพี่ราฟเหมือนกัน..” หญิงสาวกระซิบเสียงพร่าขณะขยับสะโพกสาวเข้ามาใกล้ใบหน้าหล่อเหลา ราฟาเอลไม่รอช
ตอนที่47.“อืมมม.. นั่นสินะ ก็แม่สาวหัวดื้อคนนั้นน่ากินนี่นา พี่ราฟก็เลยต้องอ่อยให้เธออยากกินพี่ราฟบ่อยๆ”“บ้า.. เขาไม่ได้อยากกินพี่ราฟสักหน่อยพี่ราฟหลอกล่อเขาต่างหาก”“หึหึ พอพี่ราฟหลอกล่อให้เธออยากกินพี่ราฟแล้วก็หลงกลตกหลุมรักเธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น ตอนแรกแค่อยากเอาชนะ ไปๆ มาๆ ก็อยากจะ เอาเธอ ขึ้นมาจริงๆ” ราฟาเอลพูดเสียงพร่าสองแง่สองง่ามแทนฤทัยหน้าแดงก่ำกับคำพูดของสามี“ก่อนหน้าที่จะได้เจอเธอแบบจริงจังแนบชิดพี่ราฟฝันร้ายเกี่ยวกับลินดามาเสมอ ภาพที่เห็นเธอนอนจมกองเลือดแดงฉาน ภาพที่ตัวเองวิ่งหนีคนร้ายอย่างขี้ขลาดก็ตามหลอกหลอนมาตลอดหลายปี และพี่ก็เฝ้าโทษตัวเองว่าเพราะความขี้ขลาดของพี่จึงทำให้เธอถูกข่มขืนฆ่าอย่างทารุณ..”น้ำเสียงของราฟาเอลที่พูดถึงเหตุการณ์ในอดีตนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่น้อย แทนฤทัยเลื่อนมือเล็กขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าหล่อเหลาอย่างปลอบโยน“หากพี่ราฟเจ็บปวดที่จะพูดถึงเธอก็ไม่ต้องพูดต่อก็ได้นะคะ แทมมี่รู้เรื่องของเธอแล้ว&rdquo
ตอนที่46.แทนฤทัยเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนใหญ่ของตนด้วยความรู้สึกกระวนกระวายใจเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นพูดกับราฟาเอลอย่างไรดีเพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆ ที่หุนหันโกรธเขาไม่ถามให้รู้เรื่องแล้วยังทำตัวเป็นเด็กๆ อีก“จะเริ่มต้นยังไงดีเนี่ย โอ้ย.. แทมมี่นะแทมมี่ เธอนี่มันสวยใสไร้สติจริงๆ เลย..”หญิงสาวเดินไปล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับตาลงอย่างคิดไม่ตก“เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน ก็เราผิดเองนี่นะ”เมื่อตัดสินใจแล้วแทนฤทัยก็ค่อยๆ แง้มประตูออกไปเยี่ยมหน้ามองหาสามีของตนที่เธอเห็นเขาแวบๆ อยู่เมื่อครู่อยู่ในห้องนั่งเล่น แต่เพราะยังขัดเขินที่จะต้องงอนง้อเขาเธอจึงวิ่งเข้าห้องตัวเองมาเสียก่อน“ไปไหนของเขานะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่เลย”หญิงสาวเดินไป หาเขาที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่เห็นเขาแล้วและทั้งบ้านเงียบกริบคนรับใช้ก็ไม่มีสักคนที่จะอยู่ให้ถาม“อ้าว ไปไหนกันหมดเนี่ย..”หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วก็เดินไปรอบบ้านก็พบว่าพวกคนรับใช้กลับเรือนหมดส่วนคนที่พักอยู่บนเรือนใ
ตอนที่45.ราฟาเอลหัวเสียอย่างที่สุดเมื่อเป็นวันที่สามแล้วที่เขายังไม่รู้สาเหตุที่ภรรยาคนสวยมึนตึงด้วยแล้ว เขางงตั้งแต่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าข้างกายว่างเปล่า ยังดีที่เธอทิ้งโน้ตไว้ให้เขาว่าขอตัวกลับก่อนไม่อย่างนั้นเขาคงเดือดเนื้อร้อนใจกลัวว่าเธอจะเป็นอันตรายอะไร แต่เมื่อเขาตามเธอกลับมาที่บ้านแทนฤทัยก็มึนตึงเย็นชาใส่เขาแล้วก็บอกว่าจะขอหย่ากับเขาทั้งที่ก่อนจะกลับมาเธอกับเขาร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนครั้นเขาจะทำอะไรที่เอาแต่ใจอย่างที่เคยทำมาก่อนหน้านี้ราฟาเอลก็ไม่กล้า ตอนนี้ไม่ว่าเมียจ๋าจะทำอะไรพูดอะไรเขาก็เชื่อฟังและไม่กล้าขัดขืนไม่กล้าทำให้เธอไม่พอใจแต่ตอนนี้ราฟาเอลอยากรู้เหลือเกินว่าตนทำอะไรให้เมียรักไม่พอใจ ซึ่งความมึนตึงของแทนฤทัยที่มีต่อเขาโดยไม่รู้สาเหตุก็เดือดร้อนพี่เขยต้องออกมาช่วยเหลืออย่างมืดแปดด้านพอๆ กัน เพราะธามรู้ดีว่าหากแทนฤทัยโกรธหรือเกิดดื้อดึงขึ้นมาจริงๆ ละก็ ก็ยากที่จะงอนง้อได้ง่ายๆ“นายต้องช่วยฉันนะ ไม่อย่างนั้นฉันอกแตกตายแน่ๆ ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรผิดทำไมแทมมี่จะขอหย่ากับฉัน นายต้องช่วยฉันนะธาม” ราฟาเอลฟูม
ตอนที่44.“อ๊า.. เมียจ๋า ดีเหลือเกิน อู้ววว อย่างนั้นล่ะ โอว...”ราฟาเอลครางระงมกับลีลาปากระเรื่อที่กำลังสนุกสนานกับการดื่มกินกายชายอย่างเอร็ดอร่อย แต่เขายอมให้เธอเป็นผู้กุมเกมได้ไม่นานก็ถอนแก่นกายออกจากโพรงปากนุ่มหญิงสาวจำต้องปล่อยกายแกร่งออกจากาปกอย่างแสนเสียดาย“น่ากินเหลือเกินเมียจ๋า..”ราฟาเอลเคลื่อนกายลงต่ำพร้อมกับเกี่ยวผ้าชิ้นน้อยออกให้พ้นทางจับแยกเรียวขาเสลาออกกว้างกลีบดอกไม้ฉ่ำพราวก็แย้มเปลือยเปล่ากลีบส่งกลิ่นหอมแรงชวนมึนเมา“อ๊ะ อ๊า พี่ราฟขา.. อ๊า โอ้ว..”เสียงหวานครางพลิ้วเมื่อลิ้นร้อนรุ่มแตะยอดเกสรสาวเบาๆ แล้วปาดไล้ดูดเลียไปทั่วกลีบดอกไม้งามอย่างหลงใหล มือบางดึงทึ้งแล้วก็กดให้ใบหน้าหล่อเหลาแนบชิดกลีบกายของตนพร้อมทั้งเรียวขางามแยกออกจากกันกว้างขึ้นเพื่อให้เขาเข้ามาชิดมากขึ้นสะโพกมนก็ส่ายพลิ้วด้วยความซ่านกระสัน ก่อนจะครางอย่างสุขสมเมื่อพุ่งทะยายไปสู่แดนสีรุ้งพร่างพราว ราฟาเอลยันกายขึ้นรวบเรียวขาเสลาทั้งรอบเอวสอบ จดจ่อแก่นกายแกร่งที่พรั่งพร้อมเข้าหากลีบดอกไม้งามช้าๆ
ตอนที่43.“ว้า.. แย่จังแทมมี่อุตส่าห์อยากว่ายน้ำออกกำลังกายบ้างหลังจากที่นอนซมมาหลายวัน..”หญิงสาวพูดเสียงแผ่วพร่าอย่างจงใจแล้วค่อยๆ หย่อนสะโพกนั่งลงบนเตียงผ้าใบแสนสวยริมสระว่ายน้ำซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านที่มีความเป็นส่วนตัวเงียบสงบและสามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์เขียวขจีของขุนเขาได้ในมุมกว้างและเธอก็ชอบมุมนี้ของบ้านมากที่สุด เพราะทำให้เธอรู้สึกสดชื่นผ่อนคลาย“อะ เอ่อ ถ้าแทมมี่อยากอาบแดดเดี๋ยวพี่ทาครีมกันแดดให้นะจ๊ะ”เร็วปานสายฟ้าไม่ถึงนาทีร่างสูงของราฟาเอลมานั่งแหมะอยู่ข้างๆ เตียงผ้าใบตัวสวยด้วยแววตาพราวพราย แทนฤทัยทำเป็นไม่ใส่ใจแววตาวาวๆ ของสามียื่นครีมกันแดดให้เขา แดดอ่อนๆ ยามสายไม่ได้ร้อนนักแต่ทำไมเธอถึงได้รู้สึกร้อนรุ่มเสียเหลือเกินแทนฤทัยคิดในใจด้วยความวาบหวาม ร่างระหงสั่นน้อยๆ เมื่อร่างแกร่งมานั่งซ้อนด้านหลังแล้วฝ่ามือร้อนๆ ก็ลูบไล้ครีมกันแดดลงบนไหล่บอบบางช้าๆ ปลายจมูกโด่งก็กดลงที่ลำคอระหงมือไม้ก็เริ่มไล้วนไปยังทรวงอกอิ่มภายใต้ผ้าชิ้นชิ้นเล็ก“อย่าซนสิคะ แทมมี่จะอาบแดดนะคะ&