บทที่ 62 คนป่วยที่รักคนนี้คนเดียว

...และแล้ววันที่เธอกับปีเตอร์ต้องย้ายไปพำนักที่โรงพยาบาลในแมนฮัตตั้นก็มาถึง หนูนากับปีเตอร์ต้องเดินทางโดยเฮลิคอปเตอร์จากโรงพยาบาลในนครนิวยอร์กไปที่แมนฮัตตั้น เพื่อให้เกิดการกระทบกระเทือนน้อยที่สุด ส่วนสมาชิกคนอื่นเดินทางล่วงหน้าไปตั้งแต่เมื่อวาน เพราะก่อนเดินทางทุกคนเข้ามาเยี่ยมปีเตอร์และแจ้งให้ทราบ ทั้งที่เธอไม่เคยขึ้นเฮลิคอปเตอร์มาก่อนและทุกอย่างน่าจะมีความสุขและตื่นเต้นมากกว่านี้ถ้าไม่มีเหตุการณ์ร้ายๆเกิดขึ้น

            หนูนาไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรมากไปกว่าการดูแลผู้ป่วยที่รักตาม คำแนะนำของหมอ แต่ที่น่าแปลกมากปีเตอร์ไม่พูดคุยอะไรกับเธอเลย เวลาเธอถามอะไรว่าอยากทานอะไร อยากกินอะไรเขาก็ได้แต่ส่ายหน้าไม่สบตาเธอเลย เธอต้องคอยสังเกตุเขาเองว่าเขาจะหิวน้ำหรือเปล่า หรืออยากเข้าห้องน้ำ แม้เวลาเช็ดตัวปีเตอร์ก็จะนอนหลับตาตลอดเวลา เหมือนกับว่าเขาไม่อยากเห็นหน้าเธอเลย แม้แต่ชื่อเธอเขาก็ไม่ถามจากปากเธอเลย และเธอก็ไม่ได้ยินเขาเรียกว่า “หนูนา” มาตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ ก็แน่ละก็เขาความจำเสื่อมนิ! แล้วไม่มีใครที่นี่รู