Chapter 7

Chapter 7

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะให้เจ้าไปอยู่ในตำหนักชิวเป่า เป็นตำหนักในส่วนของพระสนมขั้นสามและสี่อยู่”

“เพคะฮองเฮา”

“ส่วนนางกำนัลรับใช้ ข้าจะให้ฮุ้ยเจี้ยนกับเจียเหม่ยไปดูแลเจ้า สองคนนี้เป็นคนของข้า จะคอยส่งข่าวให้เจ้ารู้ว่า เจ้าต้องทำอะไร”

“หม่อมฉันขอให้สาวใช้ของข้าอยู่รับใช้หม่อมฉันที่นี่ด้วยได้ไหมเพคะ”

“ข้าว่าอย่าดีกว่า มีคนของข้าแล้วไม่จำเป็นต้องใช้คนของเจ้า”

ฮองเฮาไม่ต้องการให้บุคคลอื่นเข้ามายุ่งเกี่ยวหรือรับรู้เรื่องแผนการกำจัดพระสนมมู่เซียนมากนัก ยิ่งรู้มากการที่ข่าวจะรั่วไหลก็มากตาม

“หม่อมฉันกลับคิดว่ามีความจำเป็นเพคะ”

“ทำไมเจ้าถึงคิดว่าจำเป็น” ฮองเฮาถามกลับ

“หม่อมฉันต้องการให้มีคนที่หม่อมฉันไว้ใจที่สุดอยู่ใกล้ด้วย หลินหลินอยู่กับหม่อมฉันตั้งแต่เกิด เราโตมาด้วยกัน และรักกันเหมือนพี่น้อง หม่อมฉันไม่เคยมีความลับกับหลินหลิน เช่นเดียวกับที่หลินหลินไม่เคยมีความลับกับหม่อมฉัน การที่หม่อมฉันเข้ามาอยู่ในวังที่เปรียบเสมือนอีกโลกหนึ่ง เป็นโลกที่กว้างใหญ่และน่ากลัว แล้วยังต้องแบกภาระหน้าที่ที่ต้องทำอีกด้วย จำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องหาคนที่ไว้ใจที่สุดในการทำงาน ซึ่งหม่อมฉันไม่ไว้ใจคนของฮองเฮา เพราะไม่รู้ว่าจะแปรพรรคไปอยู่ข้างพระสนมมู่หรือไม่ แต่สำหรับหลินหลิน นางไม่มีวันทำเช่นนั้นเพคะ”

ฮองเฮาจิวหยวนยอมรับว่า จางม่านอวี้ฉลาดพูด นางมีวิธีการพูดที่ทำให้ฮองเฮาคล้อยตามเห็นด้วย และต้องยอมในเรื่องที่อีกฝ่ายร้องขอ

“ข้าคงประเมินเจ้าต่ำไป เจ้าเป็นคนฉลาดมาก ยิ่งได้พูดคุยกับเจ้า ข้ายิ่งมั่นใจว่า งานนี้ต้องสำเร็จ”

“หม่อมฉันจะทำอย่างเต็มที่เพคะ”

“หากงานสำเร็จ ข้าจะมอบทองคำให้เจ้าหนึ่งพันตำลึงเป็นค่าตอบแทน” ฮองเฮาเอารางวัลมาล่อ

“หม่อมฉันหาอยากได้ทองคำเพคะ หม่อมฉันอยากได้อย่างอื่น” ฮองเฮาทำหน้าแปลกใจที่ถูกปฏิเสธของรางวัลมูลค่ามหาศาล 

“แล้วเจ้าต้องการอะไร”

“หม่อมฉันต้องการอิสรภาพเพคะ หากงานสำเร็จตามพระประสงค์ของฮองเฮา ข้าขอคืนตำแหน่งและกลับไปใช้ชีวิตปกติที่บ้านเกิด ข้าไม่ต้องการแสวงหาอำนาจ ข้าไม่ต้องการอยู่อย่างโดดเดี่ยว ข้าต้องการอิสระเหมือนนกที่จะบินไปเกาะกิ่งไม้ต้นไหนก็ได้”

ฮองเฮาจิวหยวนยิ้มบางกับคำตอบ แล้วคำตอบนั้นทำให้นางมีความมั่นใจมากขึ้นว่า จางม่านอวี้ต้องทำทุกอย่างและทุกทางให้งานสำเร็จ เพื่ออิสรภาพที่ตัวเองต้องการ นั่นหมายถึงความซื่อสัตย์ที่จางม่านอวี้มีให้ตนด้วย

“ข้าให้เจ้าตามที่ขอ”

“ขอบพระทัยเพคะฮองเฮา”

“เจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว และรอฟังคำสั่งจากข้า”

ฮองเฮาจิวหยวนพูดจบได้หันไปสั่งแม่นมให้นางกำนัลรับใช้พาจางม่านอวี้ไปตำหนักชิวเป่า คล้อยหลังจางม่านอวี้ออกไปจากห้องไม่นาน พระตำหนักกลางได้มีแขกมาเยือน ซึ่งแขกคนนี้ไม่ได้สร้างความแปลกใจให้ฮองเฮาเลยแม้แต่น้อย เพราะคิดอยู่แล้วว่า นางต้องมา...พระสนมมู่เซียน

เฉินต้าเหว่ยนั่งหน้าเครียดอยู่ในศาลาหลังบ้าน เขากำลังนั่งขบคิดเรื่องบางอย่างที่เพิ่งได้รับรู้ เรื่องนั้นคือ เหตุผลที่จางม่านอวี้ไปเป็นพระสนมของฮ่องเต้จูหมิง พอเขารู้ รองแม่ทัพหนุ่มยิ่งกลัดกลุ้มและเป็นห่วงจางม่านอวี้มากขึ้น เขารู้ดีว่า คนในวังไม่มีใครอยากให้ใครได้ดีกว่าตัวเอง แก่งแย่งชิงดี หาผลประโยชน์ใส่ตัว ไม่สนใจว่า ผลประโยชน์ที่ตนได้รับจะเหยียบย่ำหัวใคร หากงานสำเร็จ ชะตาชีวิตของจางม่านอวี้จะเป็นเช่นไร จะถูกฮองเฮาและเหล่าขุนนางที่อยู่เบื้องหลังกำจัดหรือไม่ เพราะใจคนนั้นยากแท้หยั่งถึง เสร็จงานก็เฉดหัวทิ้ง

ยิ่งไปเป็นพระสนมก็ไม่ใช่ว่าจะสุขสบายและมีความสุขทุกคน สนมเกินครึ่งหนึ่งถูกหมางเมิน ให้อยู่แต่ในตำหนักโดดเดี่ยว อ้างว้างไร้การเหลียวแลจากฮ่องเต้ มีเพียงนางกำนัลและหญิงรับใช้สองสามคนอยู่เป็นเพื่อน จางม่านอวี้อาจเป็นเช่นสนมนอกสายตาเหล่านั้น พ่วงด้วยหน้าที่ที่ต้องทำก็ถือว่าหนัก เขาเป็นห่วงจางม่านอวี้เรื่องนี้มาก

นางต้องมีคนช่วย...

นั่นคือความคิดของเฉินต้าเหว่ย แม้จะรู้ว่า ฮองเฮาอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ และต้องคอยช่วยเหลือจางม่านอวี้จากพระสนมมู่เซียน ที่ขึ้นชื่อเรื่องความฉลาด ไหวพริบยอดเยี่ยม แล้วยังมีพวกพ้องของจางเฟยคอยช่วยอีกแรง แต่นั่นไม่เท่ากับมีเขาช่วยเหลือ

เฉินต้าเหว่ยตัดสินใจบางอย่างได้ เขาผุดลุกขึ้นเดินเข้าไปในบ้านเพื่อพูดคุยกับบิดาเรื่องที่ตนตัดสินใจ แต่ก็พอรู้ว่า การตัดสินใจของเขาจะไม่เป็นการยอมรับจากเฉินหมิง บิดาบังเกิดเกล้า

“เจ้าคิดดีแล้วหรือต้าเหว่ย” เป็นคำถามแรกหลังจากได้ฟังการตัดสินใจของบุตรชาย

“ขอรับท่านพ่อ ข้าคิดดีแล้ว” เฉินต้าเหว่ยตอบโดยไม่คิด

“เจ้ายอมเสียสละตำแหน่งที่กำลังได้รับเพื่อม่านอวี้หรือ”

“ขอรับท่านพ่อ”

เฉินหมิงถอนหายใจพรืดยาวเมื่อได้รับคำตอบจากบุตรชาย แล้วรู้ด้วยว่าหากเฉินต้าเหว่ยตัดสินใจทำอะไรแล้วจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ ยิ่งเรื่องที่เกี่ยวกับคนที่ตัวเองรัก บุตรชายจะไม่มีวันเลิกล้มความตั้งใจเด็ดขาด แล้วยิ่งบุตรชายมีสายสัมพันธ์ทางใจกับจางม่านอวี้ด้วยแล้ว จะเอาอะไรมาฉุดเฉินต้าเหว่ยก็ไม่ได้

ทว่าเฉินหมิงนึกเสียดายตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ที่บุตรชายจะได้รับ มันไม่ใช่แค่ตำแหน่งแต่หมายถึง เกียรติยศของตระกูล อำนาจบารมี รวมถึงทรัพย์สินเงินทอง ไม่เพียงแค่นั้นต่อไปภายภาคหน้า เฉินต้าเหว่ยจะได้รับตำแหน่งตอบแทนในคุณความดี หากเฉินต้าเหว่ยไม่ยอมออกศึกครั้งนี้ และลาออกจากการเป็นรองแม่ทัพ ทุกอย่างที่เฉินต้าเหว่ยจะได้รับก็จะยุติลง