27. จิ๊ดริดมีพี่ชายเพิ่ม

หลังเสร็จพิธีศพของสุขเกษมเมื่อช่วงบ่าย สายก็กลับบ้านมาและเอาแต่นั่งเงียบแบบนี้นานนับชั่วโมง ในใจเธอหวนนึกถึงอดีตที่ไม่มีวันย้อนกลับของตนเองเงียบ ๆ

ไม่นึกเลยว่าหลังจากกระเสือกกระสนหนีห่างจากบุคคลที่เธอมองว่าร่วมกันทำร้ายตัวเองอย่างแสนสาหัสมานานหลายสิบปี สุดท้ายก็เหลือแค่ตัวเธอเองจริง ๆ ที่ยังอยู่บนโลกใบนี้ ในใจของสายรู้สึกเย็นเยียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งจำนวนมหาศาลห้อมล้อมอยู่รอบทิศ

ทันใดนั้นเอง บนหน้าตักอันเย็นเฉียบของเธอก็มีก้อนอ้วน ๆ ที่ดูอุ่นมากเป็นพิเศษปีนป่ายขึ้นมา ไม่เท่านั้นก้อนอ้วน ๆ นั้นยังได้ยืดแขนทั้งสองข้างมาโอบรอบเอวเธอไว้ด้วย

“ยายจ๋า หายเพี้ยง จิ๊ดริดกอด” แล้วเจ้าก้อนอ้วน ๆ นี้ก็ช่างปากหวานนัก

สายก้มมองร่างที่อยู่บนตักแล้วเผยยิ้มออกมา เธอกระชับวงแขนของตัวเองเข้ากอดที่รักที่ตอนนี้กายของเธอดูเหมือนจะอุ่นเป็นพิเศษ ความอุ่นของร่างน้อยนี้ได้ส่งต่อเข้าไปในกายของสายจนรู้สึกสบายเนื้อสบายตัวขึ้นทุกขณะ รวมไปถึงหัวใจของเธอด้วย

เธอเชื่อว่าการที่มีโอกาสเจอสุขเกษมเป็นครั้งสุดท้ายนี้เพราะฝีมือของที่รัก ที่รักช่วยให้เธอได้ปลดปล่อยความทุกข์ที่ตรึงใจตัวเองมาหลายสิบปีได้ แม้จะยังรู้สึกเสียใจและใจหายต่อการจากไปของสุขเกษม แต่เธอก็ต้องยอมรับว่ารู้สึกเบาใจเป็นที่สุดในตอนนี้ ไม่มีอะไรติดค้างในใจเธออีกแล้ว

“ยายหายแล้ว คาถาของจิ๊ดริดดีมากจริง ๆ” สายหอมกระหม่อมนุ่ม ๆ ของหลานอย่างชื่นใจ

ที่รักมองสำรวจทั่วใบหน้าของสายอย่างไม่ไว้ใจ เมื่อเห็นว่าสีหน้าของสายดีขึ้นอย่างที่พูด เด็กหญิงก็ยิ้มกว้างอย่างวางใจ

วรรณารีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมีสีหน้าสบายใจขึ้นมากเมื่อเห็นท่าทีที่ดีขึ้นของสาย

“วรรณ ไปตามหนึ่งมาหาป้าหน่อย” สายบอกวรรณารีด้วยสีหน้าปลอดโปร่งใจ

-----

เป็นหนึ่งหลบมานั่งร้องไห้อยู่ตรงมุมรั้วหลังบ้าน แม้เคยรับปากปู่เป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะเข้มแข็ง ไม่ร้องไห้อีก แต่สำหรับเด็กวัยแปดขวบแบบเขาแล้วมันยากที่จะฝืนเข้มแข็งได้อย่างใจสั่ง

ทันใดนั้นเองก็มีช็อกโกแลตห่อขนาดฝ่ามือยื่นให้ที่ด้านข้าง

เป็นหนึ่งรีบใช้มือปาดน้ำตาให้แห้งและเหลียวไปมองคนที่กำลังนั่งยองอยู่ไม่ไกล

“กินช็อกโกแลตหวาน ๆ กินแล้วจะหายเศร้า” อลิสราพูดพร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้

เป็นหนึ่งยื่นมือมารับและจ้องนิ่งไปที่มันด้วยสีหน้าอับอาย

“คุณตาไปสบายแล้ว นายก็ต้องมีความสุขสิ คุณตาจะได้ดีใจ” อลิสราใช้มือลูบศีรษะเป็นหนึ่งไปด้วยเพื่อปลอบคล้ายกับว่าเขาคือน้องชายของเธอก็ไม่ปาน ดูเหมือนเด็กหญิงจะไม่คิดว่าเป็นหนึ่งอายุเท่าเธอ

“แต่ฉันไม่เหลือใครแล้ว” เป็นหนึ่งพูดหน้าหมอง

“ทำไมจะไม่เหลือ ยังมีน้าวรรณกับยายสายอยู่ น้าวรรณใจดีนะ ยายสายก็ใจดีถึงจะหน้าดุไปหน่อย แล้วยังมีจิ๊ดริดด้วย นายเป็นผู้ชาย ต้องเข้มแข็งคอยปกป้องจิ๊ดริดที่เป็นเด็กผู้หญิงอ่อนแอ”

คชาภัทรที่ยืนอยู่ด้านหลังทำหน้าไม่เห็นด้วยอย่างแรงเมื่อพี่สาวพูดว่าที่รักอ่อนแอ อลิสราลืมท่าจระเข้ฟาดหางที่ที่รักใช้ไล่สุนัขวันนั้นไปแล้วหรือไง ไหนจะกำลังแขนมหาศาลที่เหวี่ยงสุนัขโชคร้ายอีกตัวจนปลิวหวือไปอีก เมื่อคิดถึงตรงนี้เด็กชายก็เม้มปากแน่นด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ เขาที่อายุมากกว่าตั้งหลายปีกลับต่อสู้ไม่เก่งเท่าที่รักเลยสักนิด

ฝ่ายยี่สุ่นที่มากับหลานทั้งสองคนได้แต่ยิ้มเมื่อเห็นท่าทีปลอบที่อลิสรามีให้เป็นหนึ่ง

ไม่ทันได้พูดต่อ วรรณารีออกมาตามเป็นหนึ่งไปพบสายเสียก่อน หลังจากนั้นทุกคนก็พากันเดินเข้าบ้านไป

-----

“เคยเล่าเรียนหนังสือมาบ้างหรือยัง” สายเอ่ยถามเป็นหนึ่ง

“กำลังจะขึ้น ป.2 ครับ แต่ออกจากโรงเรียนก่อน” เป็นหนึ่งก้มหน้าและตอบออกมาเสียงเบา

“คงต้องซ้ำชั้น ป.1 อีกรอบนะคะป้า อายุเกินเกณฑ์มาสองปีเอง โรงเรียนคงรับอยู่” วรรณารีพูดต่อ

“แต่หลักฐานอะไรไม่มีติดตัวมาสักอย่างนี่สิ” สายหนักใจ

“จะยากอะไร มีฉันอยู่ทั้งคนนะ” ยี่สุ่นเลิกคิ้วมองเพื่อนยิ้ม ๆ

“เธอช่วยได้หรือ”

“พอรู้จักคน แต่...ต้องถึงนะ” ยี่สุ่นใช้นิ้วชี้และนิ้วโป้งถูไถกันเบา ๆ ให้สายเห็น

“ไม่มีปัญหาหรอกเรื่องนั้น เท่าไรฉันก็จ่าย แล้วนานไหม”

“ฉันจะรีบไปถามดูให้ ยังไงจะเร่งให้ไวที่สุด” ยี่สุ่นรู้จักคนใหญ่คนโตในจังหวัดมากพอสมควร จึงอาสาช่วยในเรื่องนี้เพราะอนาคตของเด็กสำคัญที่สุด โดยเฉพาะเด็กที่อยู่ในวัยเดียวกับหลาน ๆ แบบนี้เธอก็ยิ่งอยากช่วย

ที่รักที่นั่งเมียงมองไปมาฟังผู้ใหญ่พูดแบบเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างได้กระโดดมายืนเบื้องหน้าสายและเงยหน้าขึ้นถาม “พี่หนึ่งจะไปโรงเรียนเหรอ”

“ใช่ จิ๊ดริดอยากไปด้วยหรือลูก” สายก้มหน้าถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนยิ่ง

ที่รักสะดุ้งน้อย ๆ เธอส่ายหน้าเหมือนกลองป๋องแป๋ง “จิ๊ดริดชอบเล่นหาสมบัติมากกว่า”

คำตอบเธอพาเอาบรรดาผู้ใหญ่หัวเราะครืน

“ถ้าพี่หนึ่งไปโรงเรียน จิ๊ดริดก็ไม่ได้เจอพี่แล้ว” เด็กหญิงทำหน้าจ๋อย แม้จะรู้จักเป็นหนึ่งได้ไม่ถึงสองสัปดาห์ แต่เธอก็ชอบความใจดีของเขา ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยพูดแต่ก็ตามใจเธอตลอด

“จิ๊ดริดชอบพี่เขาหรือ” สายถามอีกครั้ง

“อื้อ...พี่หนึ่งใจดี”

ดูเหมือนจะมีคชาภัทรคนเดียวที่ทำหน้าบูดเมื่อได้ยินคำตอบ

“ถ้าพี่หนึ่งมาเป็นพี่ชายจิ๊ดริด แล้วอยู่บ้านเราตลอด จิ๊ดริดจะเต็มใจไหม” สายถามหยั่งเชิง ไม่ว่าอย่างไร ในใจเธอนั้นที่รักสำคัญที่สุดเสมอ

เด็กหญิงชูสองมือขึ้นเหนือศีรษะและกระโดดหมุนตัวอย่างดีใจ “เย้! จิ๊ดริดจะมีพี่ชายแล้ว พี่หนึ่งจะมาอยู่บ้านจิ๊ดริดแล้ว”

ภาพนี้พาเอาเกือบทุกคนที่นั่งอยู่เผยยิ้มออกมาโดยเฉพาะเป็นหนึ่งเอง เขายิ้มกว้างออกมาเป็นครั้งแรก แล้วก็อีกเช่นกันที่คชาภัทรหน้าบูดหนักขึ้นพร้อมเหลียวมองไปที่เป็นหนึ่งด้วยสีหน้าอิจฉาอยู่หน่อย ๆ

ยี่สุ่นใช้ทั้งพลังภายในและพลังเงินอยู่ร่วมสองเดือนก็ประสบผลสำเร็จ เป็นหนึ่งได้กลายเป็นเด็กชายนับหนึ่ง เด็กกำพร้าในสถานเลี้ยงเด็กขนาดเล็กของจังหวัด เป็นเด็กที่ไม่มีประวัติระบุว่าใครคือพ่อและแม่

ต่อมา วรรณารีได้แสดงเจตจำนงรับเด็กชายนับหนึ่งมาเลี้ยงเป็นลูก หลังจากดำเนินการมาสักระยะ นับหนึ่งก็ได้กลายมาเป็นลูกชายของวรรณารีถูกต้องตามกฎหมาย และที่รักก็มีพี่ชายเพิ่มมาหนึ่งคนนับแต่นั้น