บทที่ 1 แซ่บถึงปาก

บทที่ 1  แซ่บถึงปาก

           สาวหุ่นอวบอัด ในชุดรัดรูปสีดำสนิท คอลึกเว้ากว้างเห็นร่องอบที่ถูกบีบรัดโชว์ความใหญ่ในระดับคับซี สัดส่วนที่ผู้หญิงคนไหนเห็นต้องอิจฉา และผู้ชายคนไหนเห็นถึงกับเหลียวมองพลางกลืนน้ำลาย

ลลิล หรือ หลิน สาวน้อยวัยยี่สิบห้าปีที่คว้าธุรกิจร้านส้มตำจนโด่งดัง ทั้งรสชาติและคนจดออร์เดอร์นั่นก็คือเธอนั่นเอง วงการโซเชียลแชร์กันไปเรื่อยด้วยเฉพาะเรื่องแม่ค้าที่สวยระดับดาราและหุ่นที่น่ากิน แซ่บประหนึ่งรสชาติส้มตำที่เธอขายไม่มีผิด

“คิวที่สามสิบเจ็ดค่ะ”

ลลิลตะโกนถามเสียงหวานเช่นเดียวกับรอยยิ้มที่ส่งให้พี่มอเตอร์ไซด์วิน

“รับอะไรดีคะ”

“อยากได้อะไรแซ่บๆ เหมือนแม่ค้าไงครับ”

ลลิลกัดปากเล็กน้อยพร้อมส่งสายตาเซ็กซี่กลับไป

“ถ้าอย่างนั้นไม่มีหรอกค่ะ เพราะแม่ค้าที่นี่แซ่บสุดละ”

เสียงลูกค้าหนุ่มๆ หลายคนร้องแซ็วพร้อมกับผิวปาก

“แหม...แซ่บจริงหรือเปล่า”

ลลิลหันไปมองคนที่ตะโกนถาม พร้อมกับขยิบตาให้หนึ่งที

“แซ่บมากด้วยค่ะ”

แค่นั้นเสียงผิวปากอย่างถูกใจก็ดังลั่น ลลิลจดรายการอาหารส่งให้ป้ายาและเดซี่ หญิงในร่างชายผู้มากฝีมือ ไม่ว่าจะตำส้มตำกี่ครั้งก็รสชาติเดิม

“พี่วินมอร์ไซด์ รับ ตำครวญคราง ตำแซ่บซี๊ดปาก ยำตั้งเต้า แล้วก็ยำอ้าขานะคะ”

“โอ้โห! แค่ชื่อยังแซ่บขนาดนี้ ถ้าได้กินจะแซ่บขนาดไหน”

“หมายถึงคนหรือว่าส้มตำคะ”

“แล้วน้องหลินคิดว่าพี่หมายถึงอะไรล่ะครับ”

“ถ้างั้นก็คงจะส้มตำนั่นแหละค่ะ”

ลลิลยิ้มหวานพร้อมกับหันไปสั่งรายการอาหารที่ลูกค้าสั่งให้พนักงานประจำครก กิจการของเธอไม่ใหญ่มาก มีเพียงหน้าร้านเท่านั้น ไม่มีนั่งโต๊ะทานที่ร้าน เพราะไม่มีพนักงานดูแล เท่าที่ทำนี่ก็แทบไม่ไหวแล้ว

มานพหันไปมองยังร้านค้าที่มีคนรอต่อคิวมากกว่าสิบคนด้วยความสนใจ พอเห็นป้ายร้านก็ยิ้ม เพราะเคยเห็นในโซเชียล ว่าแม่ค้าร้านนี้หุ่นอย่างกับนางงาม ที่สำคัญส้มตำอร่อยมาก ไม่ได้ขายเฉพาะหน้าตาแม่ค้า แต่ขายฝีมือที่แซ่บสะเด็ดปาก

“ดูสิครับคุณเด็ด ร้านนี้ลูกค้าแน่นเชียว”

ทีเด็ดเงยหน้าจากแท็บเล็ตเครื่องบางเฉียบในมือ หันไปมองตามคนขับรถพูด

“ร้านนี้ไงครับ ที่ลงในโซเชียลว่าแม่ค้าสวย หุ่นอย่างกับนางงาม”

“ขายอาหารหรือขายหน้าตา”

เสียงขรึมเอ่ยขึ้น พร้อมกับละสายตากลับมาที่แท็บเล็ตในมือจึงได้ยินเสียงคนขับรถเอ่ยขึ้นมาต่อ

“อาหารสิครับ ส้มตำ ยำเอย อร่อยเหาะ ส่วนแม่ค้าไม่ต้องพูดถึง”

“เคยกินแล้วเหรอนพ นำเสนอขนาดนี้”

มานพยิ้มแหย มองเจ้านายผ่านกระจกมองหลัง

“ยังครับ ได้ยินเขาพูดกันเฉยๆ อยู่ปากซอยบ้านเรานี่เอง ว่างๆ จะมาลองชิม”

“ชิมส้มตำหรือแม่ค้า ระวังครกจะลอยใส่หน้า”

มานพหัวเราะร่วน เห็นทีเด็ดเคร่งเครียดในการงาน แต่เวลาพักผ่อนเขาก็เหมือนคนปรกติทั่วไป มีแซ็ว มีอำเล่น หน้าตาก็ดี ฐานะก็ดี เพียบพร้อมเสียขนาดนี้ แต่ก็ยังโสด

“ต้องส้มตำล่ะครับ วัยขนาดผมกินแม่ค้าคงไม่ไหว ถ้าคุณเด็ดล่ะว่าไปอย่าง”

เสียงหัวเราะหึ ดังแผ่วเบา ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบเช่นเดิม จนรถคันหรูเลี้ยวเข้าในเขตบ้านหลังใหญ่ มานพนำรถไปจอดในโรงรถ เสร็จแล้วก็ช่วยยกกระเป๋าของทีเด็ดไปวางในห้องทำงาน ก่อนจะกลับไปพักผ่อนในห้องพักซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งอาณาเขตเดียวกัน

ป้าแดง แม่บ้านคนสนิทที่ทำงานกับทีเด็ดตั้งแต่สมัยบิดามารดาของเขายังมีชีวิตอยู่ เดินออกจากห้องครัวมารับเจ้านายหนุ่ม

“ออกไปวิ่งหรือเปล่าคะวันนี้”

“ไปครับ ตั้งโต๊ะสักหนึ่งทุ่มก็ได้นะครับป้าแดง”

“ได้ค่ะ”

ทีเด็ดเดินขึ้นชั้นสองไปยังห้องนอนของตัวเอง เปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดทำงานเป็นชุดออกกำลังกายสีดำรัดรูปตามสมัยนิยม เห็นทุกสัดส่วนของร่างกาย สำหรับเขามันถือเป็นเรื่องปรกติ ไม่นานชายหนุ่มก็เดินออกจากบ้าน วิ่งไปยังสวนสาธารณะที่อยู่ปากซอย ไม่ไกลจากบ้านเขามากนัก หากไม่มีเวลา เขาถึงใช้ฟิตเนสส่วนตัวในบ้าน แต่ถ้าพอมีเวลาเหลือสวนสาธารณะคือทางเลือกแรกของเขา ได้ทั้งร่างกายแข็งแรง ปอดแข็งแรง 

ร่างสูงวิ่งไปได้หนึ่งรอบของสวนสาธารณะ เหงื่อเริ่มออกมา วันนี้คนไม่เยอะนักเขาจึงวิ่งได้อย่างสบาย ชายหนุ่มคิดอะไรเพลินๆ จึงไม่ทันได้ระวังทางโค้งซึ่งมีพุ่มไม้บังจึงมองด้านหน้าไม่ถนัดนัก และไม่คิดว่าจะมีใครวิ่งสวนทางมา เขาจึงชนกับอะไรบางอย่างที่นุ่มนิ่ม ดีที่เขาคว้าเอาไว้ได้ทัน

“โอ๊ะ!”

ลลิลอุทานลั่นอย่างตกใจ เธอมัวแต่ตอบลูกค้าในเพจของร้านแซ่บปาดปากจึงไม่ทันได้ระวัง ลืมคิดไปว่าตัวเองวิ่งผิดทาง มารู้สึกตัวก็ตอนที่ชนถูกอะไรบางอย่าง หญิงสาวหลับตาแน่นเตรียมรับความเจ็บที่จะกระแทกพื้น แต่ผิดคาด เธอถูกรั้งไว้ด้วยอ้อมแขนของใครคนหนึ่ง ซึ่งรัดเธอไว้ในวงแขนแนบแน่นกระชับทุกสัดส่วน หน้าอกขนาดสามสิบหกของเธอเบียดอกกว้าง หน้าท้องแบนราบแนบลำขาแข็งแกร่ง

“ขอโทษค่ะ”

หญิงสาวยกมือไหว้ขอโทษ พอเห็นหน้าคนที่ช่วยเธอไม่ให้ล้มก้นกระแทกถึงกับเบิกตาโต ผู้ชายอะไรหน้าตาดีเป็นบ้า ที่สำคัญ...หน้าท้องเธอสัมผัสอะไรบางอย่างถึงแม้ไม่แข็งขึงแต่ก็รับรู้ได้ถึงขนาด

“เดินระวังหน่อยครับ ตรงนี้อันตราย”

ลลิลอ้าปากค้างอีกรอบเพราะเสียงนุ่มทุ้มที่ฟังสบายหู

“คุณ! คุณครับ”

“อะ...เอ่อ...ขอโทษค่ะ”

หญิงสาวยิ้มอย่างเขินอาย แต่สายตายังมองจ้องใบหน้าหล่อเหลานั้นไม่วางตา หัวอกสาวแทบระเบิดกับหุ่นอันบึกบึน ทุกสัดส่วนร่างกายอุดมไปด้วยมัดกล้าม เขาคือผู้ชายในฝันของผู้หญิงทุกคน ไม่เว้นแม้กระทั่งเธอ

“อุ้ยตายแล้ว ลืมตัว”

ลลิลอุทานด้วยความอาย เมื่อถูกทีเด็ดผลักร่างเธอออก หากเขาไม่ผลักออก เธอก็ยังเบียดเขาแนบแน่นอยู่เช่นนั้น

“เอ่อ...มาวิ่งที่นี่ทุกวันเหรอคะ”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายขยับตัวคล้ายจะวิ่งต่อ เธอก็ขยับเท้าตามเขาไป

“ครับ”

ทีเด็ดออกวิ่งไม่สังเกตว่ามีคนวิ่งตามหลังมา

“หลินก็วิ่งที่นี่ทุกวันค่ะ”

คิ้วเรียวขมวดมุ่น มองคนที่พยายามวิ่งให้เสมอเขา

“ครับ”

“บ้านหลินอยู่ปากซอยนี่เองค่ะ”

“ครับ”

ทีเด็ดยังคงรักษาระยะคำพูด ตั้งหน้าตั้งตาวิ่ง พยายามไม่สนใจหน้าอกใหญ่ๆ ไหวกระเพื่อมหลอกล่อสายตาให้เขาหันไปมอง เขาก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น

“หลินมีร้านส้มตำ ยำแซ่บ อร่อยในสามโลก ไว้ว่างๆ หลินจะทำไปให้คุณทานนะคะ ถือว่าเป็นการไถ่โทษที่หลินวิ่งชนคุณ”

“ครับ”

ลลิลแอบยิ้มกับท่าทางระวังตัวของเขา เธอลอบเห็นสายตาที่เขามองมาที่เธอ ไม่ใช่สิ! หน้าอกใหญ่ๆ ของเธอนี่ต่างหาก

“สนใจหน้าอกหลินเหรอคะ”

“ครับ”

แล้วก็เหมือนจะนึกออก ร่างสูงหยุดวิ่ง นึกอย่างด่าทอตัวเองที่ตกหลุมพรางของลลิลง่ายๆ เช่นนี้ ทีเด็ดเท้าสะเอวมองหน้าคนที่ก้มหน้าหัวเราะราวกับขำเขานักหนา

“บ้านคุณอยู่ท้ายซอยใช่ไหมคะ หลังใหญ่ๆ หลินเห็นรถคุณขับเข้าไปประจำ”

ทีเด็ดไม่ตอบ กลับออกวิ่งอีกรอบ มีหรือคนอย่างลลิลจะยอมแพ้ เธอวิ่งตามเขาจนเสมอกัน รับรู้ได้ถึงการออกแรงวิ่งของคนข้างกายเพราะไม่อยากให้เธอตามทัน

 ทีเด็ดไม่ตอบ กลับออกวิ่งอีกรอบ มีหรือคนอย่างลลิลจะยอมแพ้ เธอวิ่งตามเขาจนเสมอกัน รับรู้ได้ถึงการออกแรงวิ่งของคนข้างกายเพราะไม่อยากให้เธอตามทัน

“กลัวหลินเหรอคะ”

“ไม่ได้กลัวครับ แค่ต้องการออกกำลังกายอย่างเงียบๆ”

คำว่าเงียบๆ นั้นทีเด็ดหันไปมองหน้าคนที่วิ่งข้างกาย ขนาดมองแวบเดียวเขายังเห็นใบหน้าขาวนั้นมีหยาดเหงื่อ

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้หลินทำกับข้าวไปส่งให้ที่บ้านนะคะ”

“ไม่ต้องหรอกครับ รบกวนเปล่าๆ”

“ไม่ต้องแปลว่าต้องไป”

ทีเด็ดส่ายหน้าอย่างเอือม ได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆ ของหญิงสาวที่ยังคงพยายามวิ่งให้ทันเขา

“จะวิ่งไปแข่งซีเกมส์เหรอคะ วิ่งเร็วเสียขนาดนี้”

เงียบกริบ ไม่มีเสียงตอบ แต่รู้สึกได้ถึงแรงวิ่งลดลงไปนิดนึง ลลิลลอบยิ้ม

“หลินชื่อลลิลนะคะ”

เงียบ ไม่ตอบ มีเพียงการวิ่งหน้าตาเฉย ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น

“หลินบอกว่าหลินชื่อลลิล ไม่คิดจะบอกชื่อกับหลินบ้างหรือคะ”

“ทีเด็ด”

ชายหนุ่มตอบอย่างขอไปที

“เด็ดจริงหรือเปล่าคะ”

น้ำเสียงกลั้วหัวเราะที่เอ่ยถาม ทำให้ร่างสูงหยุดวิ่ง เท้าสะเอวมองผู้หญิงที่ยืนยิ้มตาพราวระยับข้างกาย

“ว่าไงคะ หลินถามว่าเด็ดจริงหรือเปล่า”

ถามพลางกัดริมฝีปากล่างเบาๆ ลอบมองทุกสัดส่วนของเขาด้วยหัวใจเต้นระส่ำ ไม่ทันเห็นว่าร่างสูงขยับมาใกล้ ก่อนจะคว้าเอวเธอเข้าไปกอดแนบแน่นกับลำตัว บดเบียดหน้าขาให้เธอรับรู้ถึงทุกสัดส่วนของร่างกายเขา

“เด็ดไม่เด็ดไม่รู้ แต่ผู้หญิงที่ได้กิน ครางระส่ำทุกคน”

พอเจอคนจริงเข้า ลลิลถึงกับเบิกตากว้าง ตอนแรกที่เย้าแหย่เขาเพราะเห็นท่าทางไม่สนใจเธอของเขา พลังอยากเอาชนะบางอย่างจึงท้าทายเธอ แต่พอมาเจอแบบนี้ หญิงสาวได้แต่อึ้ง ยิ่งรับรู้ถึงแรงบดเบียดหน้าขาของเขากับหน้าท้องของเธอ หัวใจเธอเต้นแรงแทบทะลุอก

“แค่สัมผัสก็คงพอรู้นะว่าเด็ดไหม”

ทีเด็ดเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ กระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูเธอ แถมเป่าลมปากกระทบติ่งหูเล็กๆ ลลิลถึงกับขนกายลุกตั้งชัน นึกอยากเอาคืนที่เขากำลังทำให้เธอปั่นป่วน

“แก่แบบนี้ จะเด็ดได้นานขนาดไหน”

หยามมาก! ทีเด็ดคิดในใจ

“แก่แบบนี้แหละอึดนักล่ะ”

“ไม่เชื่อ!”

เท่านั้นริมฝีปากหนาก็ฉกวูบ บดกลีบปากนุ่มนิ่มของเธอ ขยี้ด้วยจูบจนกลีบปากเธอเปิดออก เรียวลิ้นร้อนแรงแทรกตัวเข้าไปเกี่ยวกระหวัด ดื่มด่ำลิ้นหวานนุ่มในอุ้งปากฉ่ำชื้นของลลิล หญิงสาวลืมหายใจไปชั่วขณะ ร่างกายชาดิก ไม่คิดว่าเขาจะกล้าจูบเธอในสวนสาธารณะเช่นนี้

จูบเร่าร้อนเรียกร้อง ทำให้ตัวเธออ่อนยวบ ลืมปฏิเสธ ลืมปกป้อง มือเล็กขยำขอบเสื้อที่เอวสอบแน่น หลับตากับจุมพิตเร่าร้อนของอีกฝ่าย เวลาผ่านไปนานแค่ไหน เธอไม่รู้ รู้แต่เพียงว่าเธอกำลังเคลิบเคลิ้มกับจูบที่เขามอบให้

ร่างบางถูกผลักออกด้วยมือหนา หญิงสาวยืนตาลอย ตัวอ่อนระทวย แข้งขาแทบยืนไม่ไหว สติหลุดลอย เนื้อตัวชาดิก

“เป็นไง จูบคนแก่รสชาติดีไหม”

“...”

เงียบกริบ สติของลลิลยังไม่กลับคืนมา

“ชิมแค่จูบไปก่อนนะ อย่างอื่นคงได้กินยาก”

ทีเด็ดยิ้มมุมปาก ปรายตามองหญิงสาวที่กำลังตกตะลึง ดูก็รู้ว่าปากดี ก๋ากั่นไปอย่างนั้นแหละ จูบไม่เป็นเสียด้วยซ้ำ

“อ่อนแบบนี้ อย่าริท้าทายผู้ชาย อ่อยไม่เนียน ไม่เรียนมาใหม่นะ”

คำพูดหยามเหยียดตบท้าย ก่อนที่ร่างสูงจะออกวิ่งไป ทิ้งให้ลลิลยืนอยู่เช่นนั้น พอพ้นสายตาของลลิลไปแล้ว ชายหนุ่มที่ทำเหมือนไม่เป็นอะไรถึงกับเป่าปาก เลือดหนุ่มยังร้อนรุ่มในตัวเขา นี่ขนาดแค่จูบนะ ผู้หญิงคนนั้นยังทำให้เขาร้อนรุ่มไปทั้งตัว ถ้าได้มากกว่านั้น...ทีเด็ดสลัดศีรษะ ใช่ว่าเขาจะอดอยากปากแห้ง เรื่องบนเตียงแทบเรียกได้ว่ามีนำเสนอมาเกือบทุกวัน แต่ทำไมกับผู้หญิงที่เพิ่งเจอครั้งแรก กลับทำให้เขารุ่มร้อน จนต้องออกแรงวิ่งให้เร็วขึ้น เพื่อข่มอารมณ์ดิบที่พลุ่งพล่านในตัว