“ก็อย่างที่ว่ามา คุณยูโร ชิยูอิน คือคุณอย่างนั้นสินะครับ”
หลังจากนั้นประมาณสามสัปดาห์ผ่านมาได้ก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้นมากับฉัน อย่าว่าแต่ฉันจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยพวกเขาก็ด้วย ร่างกายของฉันมันเกิดร่วนจนกลายเป็นภาวะเข้าขั้นวิกฤต เดี๋ยวก็เปลี่ยนร่างกลายเป็นเด็กสาว เดี๋ยวก็กลายเป็นร่างผู้ใหญ่แล้วไหนจะล่าสุดฉันก็ดันถูกเปลี่ยนกลายมาเป็นเด็กทารกอีกด้วย แค่คิดภาพก็อยากจะบ้าตายแล้วแต่ฉันก็ยังถือว่าโชคยังดีอยู่บ้างที่พวกเอริคพอจะอ่านความคิดของฉันได้ ไม่งั้นเราคงลำบากกันมากกว่านี้
“ไอ!”
“ยูจังบอกว่าใช่แล้วครับ”
เอริคอุ้มฉันขึ้นมาถือไว้บนตักอย่างถนุถนอมในขณะเดียวกันเฮร่าเองก็ดูจะมีความสุขกับร่างเด็กของฉันมากจนเกินไปโดยไม่วายหยิบของเล่นขึ้นมาถือไว้พลางโยนไปโยนมาประหนึ่งว่าฉันอยากจะเล่นมันยังไงอย่างนั้น
เอ่อ..นี่เฮร่า...ฉันยังสมองปกติดีอยู่นะใครมันจะอยากไปเล่นของแบบนั้นกัน...
หมับ...
และก็ใช่สั
“ก็อย่างที่ว่ามา คุณยูโร ชิยูอิน คือคุณอย่างนั้นสินะครับ”หลังจากนั้นประมาณสามสัปดาห์ผ่านมาได้ก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดขึ้นมากับฉัน อย่าว่าแต่ฉันจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยพวกเขาก็ด้วย ร่างกายของฉันมันเกิดร่วนจนกลายเป็นภาวะเข้าขั้นวิกฤต เดี๋ยวก็เปลี่ยนร่างกลายเป็นเด็กสาว เดี๋ยวก็กลายเป็นร่างผู้ใหญ่แล้วไหนจะล่าสุดฉันก็ดันถูกเปลี่ยนกลายมาเป็นเด็กทารกอีกด้วย แค่คิดภาพก็อยากจะบ้าตายแล้วแต่ฉันก็ยังถือว่าโชคยังดีอยู่บ้างที่พวกเอริคพอจะอ่านความคิดของฉันได้ ไม่งั้นเราคงลำบากกันมากกว่านี้“ไอ!”“ยูจังบอกว่าใช่แล้วครับ”เอริคอุ้มฉันขึ้นมาถือไว้บนตักอย่างถนุถนอมในขณะเดียวกันเฮร่าเองก็ดูจะมีความสุขกับร่างเด็กของฉันมากจนเกินไปโดยไม่วายหยิบของเล่นขึ้นมาถือไว้พลางโยนไปโยนมาประหนึ่งว่าฉันอยากจะเล่นมันยังไงอย่างนั้นเอ่อ..นี่เฮร่า...ฉันยังสมองปกติดีอยู่นะใครมันจะอยากไปเล่นของแบบนั้นกัน...หมับ...และก็ใช่สั
อวดดี? เธอเป็นใครถึงกล้าพูดคำนั้นกับฉันกันนะ ดูๆไปแล้วก็รู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ไม่แน่ว่าเธออาจจะตำแหน่งสูงกว่าฉันก็เป็นได้“จะรังแกล้งคนที่ตำแหน่งต่ำกว่าเหรอคะ หึ ฉันว่าแล้วว่าพวกคุณมันนิสัยเสียจริงๆด้วย”“กลับมาพูดภาษาเดิมได้แล้วสิเนี่ย ฉันแค่กระตุ้นนิดๆหน่อยๆ ก็เริ่มจะจำได้แล้วเหรอ นี่ก็หมายความว่าฉันสำคัญกับเธอมากเลยสิ ยูโร”“ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร แต่ฉันขอเดาว่าคุณกับฉันคงสนิทกันมากพอดูถึงได้กล้าถึงเนื้อถึงตัวฉันขนาดนี้ แต่ว่าฉันก็ยังฟื้นความจำไม่ได้อยู่ดีเพราะงั้น เราควรจะมาเริ่มต้นกันใหม่ตั้งแต่ตอนนี้ คุณควรปล่อยมือฉันซะ แล้วพวกเราจะไปคุยกันที่ห้องรับแขก”“คุยที่นี่ก็ได้ คุยไปด้วยอาบน้ำไปด้วย ออกจะผ่อนคลาย”“แต่ฉันไม่สนิทใจกับคุณ”“ก็ไม่ต้องสนิท อันที่จริงฉันไม่จำเป็นต้องขออนุญาตจากเธอด้วยซ้ำ มิว”“คะ? ท่านยูแอล” 
ไม่ง้อ...ไม่ตามมาง้อเลยด้วย...เธอเกลียดฉันแล้วจริงๆใช่ไหม...ใช่สิ ฉันมันกลายเป็นคนที่เธอไม่สนใจแล้วนิ เป็นแค่สามีในนามแค่นั้นใช่ไหม...คนร่างบางยังคงยืนมองประตูหน้าห้องของโรงแรมอย่างตัดพ้อ โดยไม่วายเปิดเข้าไปในนั้นด้วยคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนใบหน้าไปจนถึงปกเสื้อ“ไม่อยู่หรอกค่ะ พี่จีน่ะ”“มิว”“หนูว่าแล้วเชียวว่าพี่สาวต้องกลับมาที่นี่ แล้วก็ใช่จริงๆด้วย”“ทำไมเค้าถึงไม่อยู่ล่ะ เค้าไม่ได้ออกไปตามหาพี่เลยนี่น่า..ฮึก...”คนหน้าหวานมองไปรอบๆ ห้องนอนแต่ก็พบแต่คนตัวเล็กซึ่งนั่งรอเธออยู่ก่อนแล้วพลางยื่นจดหมายฉบับหนึ่งมาให้พร้อมกับเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลออกมาจากครอบตาของเธออย่างแผ่วเบา“อย่าร้องสิคะ มิวเจ็บปวดไปด้วยนะ”“นี่มันอะไร...”“จดหมายน่ะค่ะ พี่จีฝากเอาไว้ให้พี่สาว หนูรู้ว่าพี่สาวคงไม่ชอบใจหากหนูอยู่ตรงนี้ด้วย เพ
คนร่างเล็กยืนส่งยิ้มร่าให้กับฉันที่ขยับถอยห่างจากเธอออกไปเล็กน้อยก่อนจะทันสังเกตเห็นว่าคนร่างบางไม่ได้รู้สึกแปลกใจกับการมาปรากฎตัวของเด็กสาวตรงหน้าคนนี้เลยสักนิด จะมีก็แต่ฉันเนี่ยล่ะที่ดูตกใจจนเป็นกังวลมากเกินไปหน่อยไม่เจอกันแค่แปปเดียวเธอตัวสูงขึ้นขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย...หมับ!“คิดถึงพี่จีจังเลยค่า พี่สาวคิดถึงหนูไหมคะ”คนตัวเล็กยังคงไล่กอดอีกคนไปทั่วในขณะที่ฉันไล่สายตามองหาอีกคนแต่ก็ไม่พบร่องรอยใดๆ“พี่ก็คิดถึงเราเหมือนกันค่ะ แล้วนี่มาคนเดียวเหรอคะ”“ค่า หนูมาคนเดียว ท่านแม่บอกว่าวัยนี้หนูสามารถเจริญพันธุ์ได้แล้ว”เจริญพันธุ์? นี่ชาเทียสอนอะไรให้เด็กกันล่ะเนี่ย...“มิว หาพวกพี่เจอได้ไงคะ”และเพราะจีที่ยืนให้คนตัวเล็กกอดอยู่นานพูดขึ้นมาทำให้ฉันละความสนใจจากเด็กสาวตรงหน้าแล้วหันมาโฟกัสกับคำพูดของเธอแทนนั่นสิเธอหาเ
เป็นครั้งแรกในรอบสัปดาห์ที่ฉันได้พบรันเวย์อีกครั้งในโรงอาหารของบริษัทพักนี้เขามักจะมาวนเวียนรอบๆตัวของฉันเสมอ ถ้าเดาไม่ผิดคงเป็นรินคุแน่ๆที่สั่งให้เขามาจับตามองอะไรแบบนี้“เป็นไงครับ ปรับตัวได้บ้างรึยัง”“ฉันแค่ไม่มีพลังไม่ได้เป็นง่อยนะ ต้องปรับตัวได้อยู่แล้วสิ”“งั้นก็ดีแล้วล่ะครับ ผมเป็นห่วงมากเลยนะถึงได้ตามมาเฝ้าน่ะ อันที่จริงไม่ใช่คำสั่งของหมอนั่นหรอกนะครับ เป็นความต้องการของผมเองต่างหาก เผื่ออะไรจะทำให้คุณคิดแบบนั้น”“พวกจิ้งจอกมีพลังอ่านจิตใจของฉันได้ด้วยเหรอ ไม่น่าล่ะฉันคิดอะไรอยู่นายก็รู้หมดเลย”“พลังอะไรนั่นผมไม่มีหรอกครับ แค่เดาทางเอาน่ะ และก็เดาถูกด้วย ดีใจจัง”“ว่างเหรอ”“ก็ไม่ว่างหรอกครับ แต่เพื่อคุณผมก็มีเวลา”&
“ถึงกับยอมสละตำแหน่ง คิดอะไรอยู่กันแน่ และก็รู้คำตอบอยู่แล้วนี่ ว่าไม่ได้”ทันทีที่ฉันมาถึงสถานที่นัดพบยูแอลในร่างหญิงสาวแสนสวยเรือนผมสีม่วงเข้มก็ขยับแว่นตากันแดดเล็กน้อยก่อนจะปลายตาสั่งให้ฉันนั่งลงอย่างเป็นมารยาท“ถึงกับต้องลงมาด้วยตัวเองเลยเหรอคะ”“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องใครใช้ให้เธอยื่นจดหมายส่งสภาแบบนั้น ถ้ายูมะไม่ได้บังเอิญเจอมันซะก่อนมันจะเป็นยังไง”“ฉันก็คงถูกสนองคำขอเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนั้นรุ่นพี่ก็ขึ้นแทน”“นี่อย่ามาปัดปัญหานะ”“ถ้าฉันจำไม่ผิดคนที่ปัดปัญหาก่อนคือรุ่นพี่นะคะ ทำไมคนที่ได้ขึ้นก่อนถึงเป็นฉันทำไมรุ่นพี่ที่เป็นร่างจำแลงของพระเจ้าคนก่อนถึงไม่ยอมขึ้นกันล่ะ”“ใครบอกเธอ”“ไม่สำคัญหรอกค่ะ รุ่นพี่เคยเห็นอนาคตของฉันไหมล่ะคะ”“ก็พอรู้ แต่มันเปลี่ยนไปตลอด แน่นอนว่าอ
เพราะฉันปฏิเสธไม่ได้...และก็ทำใจยอมรับมันไม่ได้ด้วย...ก็เพราะฉัน...ทำอะไรไม่ได้เลย คิดจะปกป้องอะไรงั้นเหรอ คิดจะแก้ไขอะไรกัน ที่พูดทั้งหมดนั่นไม่มีสิ่งที่ฉันทำได้เลยนี่ เพราะแบบนี้...ฉันถึงได้ถูกลงโทษอยู่สินะ...‘ร้านน้ำชาวอนมี’กรุ๊งกริ๊ง...“ยินดีต้อนรับค่ะ คุณลูกค้า อะ อ้าวคุณคนสวยนี่น่า”คนร่างสวยรีบวิ่งมารับออเดอร์ของฉันเป็นการเร่งด่วนโดยที่พนักงานของเธอได้แต่ยืนอ้ำอึ้งเพราะเจ้านายของตัวเองดันเข้ามารับหน้าที่เองซะงั้นแล้วแบบนี้พวกเขาจะทำอะไรได้ล่ะ“วันนี้เมลไม่มาด้วยเหรอคะ”“คุณคงเข้าใจผิดอะไรแล้วล่ะคะ ฉันไม่รู้จักคนที่คุณพูดถึง ฉันมาที่นี่ก็เพราะอยากดื่มชา เพราะงั้น”“จะจำผิดไปได้ยังไงล่ะคะ คนก็คือคนเดียวกับเมื่อตอนนั้นนี่น่า สีผมของคุณมันเตะตาจะตาย”“คุณเห็น? ”“ฉันเห็นทุกอย่างนั่นล่ะค่ะ”
ไม่กี่อาทิตย์ต่อมาภาพของหญิงสาวชุดนักกีฬาอีสปอร์ตก็ถูกปรากฎขึ้นตรงหน้าของชายหนุ่มร่างสูงซึ่งนั่งจิบชาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่ทำงานของคนหน้าสวยมากนัก“จากรายงานที่ว่าไป ผมคิดว่าเธอก็คือท่านยูโรซึ่งกำลังไล่ตามหาตัวของท่านอยู่ครับ ท่านอาเทมิส”“อ่า ไม่ได้ยินชื่อนี้นานแล้วเหมือนกันแหะ รู้สึกว่าเด็กคนนี้จะเป็นผู้สืบทอดพลังของฉันด้วยสินะ”“ครับ ถูกต้องตามที่ท่านทราบทุกประการ”“งั้นชาเทียก็คงอยู่ที่นี่ เด็กนั่นคงทำข้อตกลงเรื่องฉันอีกล่ะสิ”“ครับ ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น”“ไม่ไหวเลยน้า ทั้งที่ฉันอุตส่าห์ให้พลังกับเธอไปแล้วแท้ๆเชียว”อาเทมิสในคราบชายหนุ่มร่างบางมองชายวัยกลางคนด้วยท่าทางครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่เขาจะคลี่ยิ้มออกมาเบาๆ“ดีล่ะ งั้นช่วยเธอหน่อยเป็นไง”“ช่วย? ช่วยเรื่องอะไรเหรอครับท่าน
พาร์ท อีเมลเป็นฉันไม่ได้จริงๆ ...ไม่ว่าจะพยายามยังไงเค้าก็ไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลยท้ายที่สุดแล้วเป็นฉันเองต่างหากล่ะ ที่ไล่ตามหาความรักนั้นจนถลอกปอกเปิกไปหมด โง่เง่าสิ้นดี การไปรักคนที่ไม่มีทางรักได้ก็เป็นเรื่องยากอยู่แล้ว แต่นี่เค้ายังมีคนรักเป็นตัวเป็นตนอีก เธอคิดอะไรอยู่กันแน่ อีเมล“งานเลี้ยงวันนี้ราบรื่นดีนะครับ”“ค่ะ”ฉันควรปล่อยความรู้สึกนี้ไปสักที พอได้แล้ว...“คุณเมลคิดจะไปต่อที่ไหนอีกรึเปล่าครับ”“ไม่มีนี่คะ”“ถ้างั้นผม...”เขายิ้มบางๆให้กับฉันก่อนจะยกแชมเปญขึ้นมาดื่มอย่างวางมาดเล็กน้อย“ขออนุญาตพาคุณไปต่อที่อื่นสักหน่อยจะเป็นไรไหมครับ”