“ไม่ได้นอนเหรอวะ สภาพ!”
“พูดมาก เดี๋ยวได้หลับกลางอากาศแบบไม่รู้ตัว” ฉลามตอบกลับเพื่อนด้วยน้ำเสียงฉะฉาน ปรายสายตามองพวกเวรทั้งหลายที่นั่งดื่มน้ำอัดลมแทนเบียร์ขมๆ ที่พวกมันโปรดปราน “อะไรทำให้พวกมึงมานั่งแดกน้ำอัดลมวะ” “มีหมาขโมยเบียร์!” “เออ ขโมยแบบกวนส้นตีนฉิบหาย เอาไปซะเกลี้ยงตู้เลยล่ะมึง” ฉลามยกมือขึ้นลูบใบหน้า จากเสือกลายเป็นหมา เพราะหมาที่มันว่าคือกูนี่ กูนี่แหละที่หอบเบียร์ออกจากตู้เย็น เอาไปประเคนให้คนที่บอกว่าไม่เมาเลยเอาไม่ได้ แต่ต่อให้จะประเคนถึงเตียงเธอก็ไม่กิน บอกปวดหัวสั้นๆ เล่นกูซะหมดสภาพเลย! “กูสั่งใหม่แล้วเดี๋ยวเขามาส่ง มึงมานั่ง มุมนี้ดี” ลีโอคว้าคอเพื่อนมากอดก่อนจะกดมันลงกับเก้าอี้ตัวที่ว่าง เออแล้วมุมนี้มันก็ดีมาก เห็นสาวเล่นน้ำ แล้วสาวที่ว่านี่ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย เด็กกูเนี่ยแหละ! “มึงยังไม่ได้นอน?” “ไม่อ่ะ กลับไปเล่นเกมส์” “คงแพ้สินะ หน้ามึงหงุดหงิดมาก” “เออ เหมือนไม่ได้ปล่อยน้ำ” “เออ กูคิดแบบมึงเลยองศา” “แล้วพวกมึงจะวุ่นวายอะไรกับน้ำกูวะ อยากปล่อยเดี๋ยวกูปล่อยของกูเอง” คนฟังอมยิ้ม อยู่ดีๆ คนที่บอกว่าปวดหัวก็ลุกขึ้นมาเล่นน้ำ ส่วนคนที่บอกว่าง่วงมากกลับไม่ได้นอน ออกจากห้องมาบอกว่าเล่นเกมส์ แค่นี้รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไร สายตาของผู้ชายทั้งห้าคนเพ่งมองออกไปด้านหน้า ตรงที่ผู้หญิงทั้งสามคนเล่นน้ำอยู่ บริเวณนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวก็จริง แต่ไอ้ที่น่ากลัวบางทีมันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนอื่นไง ไอ้ห้าตัวที่นั่งอยู่ตรงนี้แบบที่ร้ายกาจเกินคนก็มีเช่นกัน “หิวน้ำ” ของขวัญมองคนรักอ้อนๆ องศาเลยประเคนให้ถึงปาก ส่วนเซย์ก็ดูแลคนของมันดีเหมือนกัน แต่มันจะมีคนหนึ่งที่เสือกมาก กูเนี่ยลุกแล้ว น้ำในมือก็พร้อม แต่ไอ้คนข้างๆ เสนอหน้าฉิบหาย ประเคนน้ำจนถึงปากอีกคนที่ยิ้มให้มันอย่างเป็นมิตร ดีแหละ ต่างคนต่างเป็นมิตร แต่เหี้ยลีโล มึงก็เป็นมิตรดีนะ แต่สภาพไม่ต่างจากมิจฉาชีพโว้ย! ขี้แย่งฉิบหายเลยมึง! “ขอบคุณค่ะพี่ลีโอ” “พวกมึง น้องยิ้มให้กูด้วย เหลวหมดแล้วใจกู” มันหันมาตะโกนบอก ใจมึงเหลวแต่กูคันว่ะ คันมือคันตีนเนี่ย! ขนมเดินยิ้มมารวมกับกลุ่มของขวัญและจีน่า คนมีผัวน่ะผัวก็ดูแลดี ชุดว่ายน้ำก็ยั่วน้ำลายแหละ แต่แบบมีขอบเขต มันก็จะมีคนหนึ่งที่เรตติ้งแรงมาก เธอสวมบิกินีด้านใน สวมคล้ายๆ เสื้อเชิ้ตสีขาวด้านนอก พอมันเปียกปุ๊บด้านในก็ชัดปั๊บ จะบนหรือล่างมองนานๆ ก็แข็งได้เหมือนกัน “น้องขนมหิวไหมครับ ให้พี่สั่งอะไรให้กินไหม” “อยากได้น้ำมะพร้าวจัง พี่ลีโอสั่งให้ได้ไหม” “สักสองลูกดีไหม กำลังสวยพอดี” “กำลังอิ่มพอดีดิไอ้สัด! กำลังสวยอะไรของมึง” ติณห์ฟาดกบาลคนพูดผิดพูดถูก ลีโอยกมือขึ้นลูบหัวตรงที่โดนตบเบาๆ สายตาแพรวพราวฉิบหายเลยไอ้เวร! “เอาลูกเดียวพอค่ะ ขอบคุณน้า” “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไหมเนี่ย เดี๋ยวป่วย” เซย์ดึงขวดน้ำออกจากมือของจีน่า จากนั้นใช้ผ้าเช็ดผมให้ “อยากถ่ายรูปอ่ะ ได้ไหม” “โป๊ไป” เซย์ก้มมองต่ำจากนั้นก็วกขึ้นมองหน้าสวยๆ ของเมียมันอีกครั้ง “นิดเดียวเอง นานๆ ที น้องขวัญ ขนม ถ่ายรูปกันค่ะ” เรียกปุ๊บไปปั๊บ ไม่ปฏิเสธไม่อะไรทั้งนั้น โคตรเชื่อง บอกโคตรง่าย ยากกับกูคนเดียวเลย “พวกมึง! เด็กไอ้หลามโคตรเด็ดเลยว่ะ ขาวทั้งตัวเลยมึงเอ๊ย” มันบอกพร้อมกับมองรูปในโทรศัพท์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไอ้ติณห์ก็อีกคนโน้มตัวเข้าไปมองทันที “เด็กมันมีดี คนกำลังโตก็แบบนี้” “กำลังโตเหี้ยไร โตแล้ว มึงถามไอ้หลาม” “รำคาญ!” “หึ! ถ้าพวกมึงจะดูมึงก็ควรดูเงียบๆ เด็กใครใครก็หวงไหม” เซย์ปรายตามอง เหี้ยองศานั่นก็อีกคน จ้องอะไรกูนักหนา ทั้งที่กูอยู่เฉยๆ ไม่ยุ่งกับใครเลย “ต้องเงียบแบบไหน ถือโทรศัพท์เข้าห้องน้ำแบบนี้พอได้ไหม” “ไอ้สัด! เด็กไอ้หลามถ่ายกับเมียกูครับ” “เออ เมียกูด้วย!” แล้วไอ้หื่นก็โดนรุม สมน้ำหน้ามัน แม่ง! กวนตีนกูดีนัก แกร๊ก~ เสียงปลดล็อกประตูทำก้อนเนื้อของอกทางด้านซ้ายกลับมาเต้นโครมครามอีกครั้ง ขนมอาบน้ำแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ตอนนี้สวมแค่เสื้อยืดสีดำตัวใหญ่ๆ ที่ความยาวแทบปิดกางเกงยีนส์ขาสั้นสีเดียวกันจนเกือบมิดขอบ สีดำตัดกับผิวขาวละออ ผมยาวสลวยยังคงเปียกหมาดๆ เธอใช้ผ้าเช็ดแล้วพยายามพูดกับเขาอย่างเป็นมิตร “น้ำมะพร้าวหนูล่ะ พี่ไม่ได้ถือมาให้เหรอ” “คนสั่งให้มันไม่ยอมให้เอามา” “หมายถึงพี่ลีโอเหรอคะ” “อือ” ตอบกลับพลางยืนมองนิ่งๆ มองนานจนคนถูกมองสงสัย “เป็นไรไหม หรือคนอื่นสงสัยเรื่องของเรา?” “พี่สับสนนิดหน่อย” “เรื่อง?” “เราสองคน” “เคลียร์กันแล้ว” “ยังไม่สบายใจ” บอกก่อนจะเดินเข้าไปหา แย่งผ้าเช็ดผมจากมือเล็กแล้วเริ่มเช็ดให้ซะเอง “ไม่ใช้ไดร์เป่า?” “เช็ดก่อนค่อยใช้ พี่ทำไร จะเช็ดให้เหรอ” “อือ ทำไมผมหอมจัง แชมพูสระผมก็ใช้อันเดียวกันไม่ใช่เหรอ ทำไมผมเธอหอมกว่า” “ไม่ได้ใช้อันเดียวกัน หนูพกมา” ถึงว่า หอมกว่าผมกูเยอะเลย “เรื่องของเราเอาไงต่ออ่ะ” “ก็เราคุยกันแล้วไง” “รู้ว่าคุยกันแล้ว” แต่มันไม่เคลียร์ไง ชีวิตนี้ไม่เคยถูกใครเมิน ไม่เคยถูกใครเชิดใส่ ไม่เคยโดนแบบนี้เธอเข้าใจไหม ไม่ชอบอะไรแบบนี้เว้ย! “แน่ใจนะว่าไม่ได้โกรธ” “พี่ก็ถามเหมือนพี่แคร์ ทั้งที่ความจริงพี่ไม่แคร์อยู่แล้วถูกไหม?” “เรายังต้องเจอกันอีกไง ก็ตราบใดที่พี่ยังจำเป็นต้องให้เธอเล่นละครตบตาพวกมัน เรายังจะต้องเจอกันอีก หรือเธอรอดแล้วเลยจะปล่อยพี่ลอยแพ” “ก็จะทำตัวเหมือนเดิม จะไปก็ต่อเมื่อทั้งสองฝ่ายโอเค ทุกอย่างลงตัว โอเคไหม” “ไม่ชอบที่เธอเมินเลยว่ะ” ฉลามสบตา นี่ใช้คำพูดที่โคตรดูดีแล้วนะ ก็เคยเมินคนอื่นแหละ แต่พอโดนบ้างกูรับไม่ได้ครับ ไม่อยากรับด้วย “คิดมากเพราะเมื่อเช้าไม่ให้เอา?” “อือ” กล้าถามก็กล้าตอบ สบตาตอนตอบด้วย เอาดิ ตรงมาตรงไป ไอ้หลามไม่เคยกลัว “เซ็กซ์พี่มันไม่ดีเหรอ ทำเจ็บ?” เธอถอนหายใจ ทำหน้าเบื่อกูด้วยครับ ก็เข้าใจได้ ครั้งแรกมันอาจจะเจ็บมาก ทำให้เธอติดใจมันก็คงยากแหละ แต่ไม่ท้อเว้ย อยากแก้ตัว จะทำให้เธอลืมไม่ลงเลย “ตอนเช้าเธอบอกไม่เมา จะเอาเบียร์มาให้เธอบอกไม่มีอารมณ์กิน แบบนี้จะไม่ให้คิดมากได้ไง” “ถ้าคืนนี้ให้อีกจะกลับมาทำตัวเหมือนเดิมไหม” “ให้เอา?” “อือ” “ไม่กลับคำนะ ถ้าคืนนี้อยากเมาเรานั่งดื่มในห้องกันสองคน เมาได้ที่ก็เริ่มเลย” “จริงจังไป หนูแซ่บกว่าสาวพี่เหรอ?” “ชอบแบบนี้” “ตลก หนูไม่มีประสบการณ์อะไรเลย” “สอนได้ นี่ระดับโค้ช” ขนมสบตากันก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เธอหมุนตัวมาดึงผ้าจากมือเขา จากนั้นก็หันไปคว้าไดร์มาเป่าผมแทน “อกหักเหรอ?” “ไม่มีใคร” โกหกเก่งฉิบหาย เห็นกับตาว่าพาผู้ชายขึ้นห้อง มันกอดเธอ เธอกอดมัน แต่คืนนี้เราจะกอดกัน “แล้วเมื่อวานร้องไห้ทำไม ใครทำ” “คนที่เรารัก แล้วมารู้ว่าที่จริงแล้วเขาไม่เคยรักเรา ความสุขทางกายมันคงสำคัญกว่าความรู้สึกแหละ ที่ร้องเพราะผิดหวัง” ผู้ชายคนนั้นมีคนอื่นชัวร์ ไอ้ชั่ว โง่ไม่ไหวเลยมึง แต่ก็ขอบคุณที่ปล่อยของดีมาจนถึงมือกู “ตราบใดที่เรายังมีอะไรกัน พี่จะไม่มีคนอื่น” ขนมหันขวับ ส่วนเขายิ้มรับทันที “ดีไหม” ดีสิ ดีมาก คนนี้กูจะเก็บไว้กกยาวๆ —————————— ระดับโค้ชชชชช จ้า !! 1 คอมเมนต์ เท่ากับ 1 ล้านกำลังใจ อ่านจบแล้วคอมเมนต์ให้เนมหน่อยนะคะ เนมอ่านทุกคอมเมนต์เลยค่ะ ^^วันต่อมา “คอมเมนต์เป็นเอกฉันท์ คนกลางโสดไหม~” ไข่มุกอ่านคอมเมนต์ก่อนจะกระแทกไหล่เข้ากับสาวฮอตที่มีหนุ่มๆ ตามขายขนมจีบทั้งในชีวิตจริงและโลกออนไลน์ แค่มีภาพสวยๆ โพสต์ลงสักภาพ การเคลื่อนไหวบนโซเชียลมีเดียของขนมก็วิ่งละลิ่ว ทั้งไลก์ คอมเมนต์ แชร์ แม้กระทั่งช่องแช็ตก็ไม่ว่างเลยเช่นกัน “โสดไง โสดสนิท พร้อมคุยพร้อมคบใครพร้อมจบเข้ามาเลย” เจนแซวยิ้มๆ แค่เห็นเพื่อนกลับมาสดใสและสวยเหมือนเดิมก็สบายใจแล้ว“ว่าไป~” “คนนี้หล่อมาก รับไปคุยเล่นๆ ไหมคะ” ไข่มุกอวดโปรไฟล์ผู้ชายในโทรศัพท์ ใบหน้าของคนถูกถามผุดรอยยิ้มเล็กๆ ก่อนจะส่ายหน้าทันที “ไม่เอา” “ไม่หล่อเหรอ? นี่คัดคนให้เลยนะ” “ไม่เอา ไม่อยากคุยกับใคร~” ขนมละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์เพื่อนพร้อมกับหันมาโฟกัสที่โทรศัพท์ของตัวเองพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์ พิมพ์ไปยิ้มไปจนคนที่กำลังสงสัยมองหน้ากัน“คุยกับใครอ่ะ” “พี่ฉลาม” “หืม? จะควงแกไปอวดเพื่อนอีกแล้วเหรอ” “ไม่ๆ ก็คุยปกติ” เจนมองไปที่ไข่มุก คิ้วสวยเลิกขึ้นเสมือนกำลังส่งสัญญาณให้กัน“คุยปกตินี่คือ?” เจนถามต่อพร้อมชะโงกหน้าไปมอง“ดะ เดี๋ยว คิดถึง! เขาบอกคิดถึงแกด้วยเหรอ” ตากลมสวยเสมองไปทางเพื่อน ยิ้มแห้
“อื้ออ~” กายหนาพุ่งเข้ามาประชิดร่างบอบบาง อีกทั้งออกแรงรั้งเอวคอด ริมฝีปากหยักได้รูปตะโบมดูดดุนลงบนเรียวปากเอิบอิ่มทันทีที่ประตูห้องชุดถูกเปิดจากคนด้านในรสแอลกอฮอล์ยังติดที่ปลายลิ้น สัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมและกลิ่นบุหรี่ที่ตีกันรวนจากร่างกายของคนตัวโต ฝ่ามือทั้งสองข้างยกขึ้นมาประคองสองแก้ม ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่ง ทิ้งสายตามองใบหน้าสวยสดของคนในวงแขนแทน“คิดถึงจัง” “ลงทุนมาก~ แค่อยากมาเห็นหน้า?”“ทำมากกว่านั้นได้ไหมล่ะ?” ฉลามสบตานัยน์ตาสวยแกมเศร้า ก็หงุดหงิดแหละที่เห็นเธอตาแดง ร้องไห้โคตรบ่อย มันจะอะไรนักหนา รักมันมากมั้งอาลัยอาวรณ์สุดๆ ไปเลย หรือชอบมากที่ต้องเป็นของเล่นของผู้ชาย“เข้ามานั่งด้านในก่อนไหม” “อยู่ตรงไหนก็ได้ แค่ได้มาอยู่ใกล้ๆ ก็พอ” ขนมอมยิ้มก่อนจะเปิดทางให้อีกฝ่ายเข้ามาในห้อง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมาไม้ไหน ก็ยังงงอยู่ว่าจากที่แค่เล่นละครตบตาใครต่อใครทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้เขาเป็นคนแบบไหน นอกจากจะเสน่ห์แรงในสายตาของคนทั่วไป ลีลาบนเตียงร้อนแรงจนเคยทำเธอหลงมัวเมาไปชั่วขณะ เขาเป็นคนแบบไหนอีก ชอบเอาชนะมากเลยเหรอ ถ้าแพ้แล้วอายเพื่อนนั่นคือรับไม่ได้เลยใช่ไหม “ตอนที่โทรหาทำอะไรอยู
เหมือนทุกๆ ครั้งที่ทุกคนชอบมารวมตัวกันที่คอนโดของฉลาม วันนี้ก็เหมือนกัน เบียร์ในตู้อัดแน่นไม่เคยขาด ส่วนกับแกล้มไม่ได้อะไรมาก มีก็กินถ้าไม่มีก็เอาอันที่ง่ายที่สุดที่พอจะหาได้ในห้องนั่นแหละ “ขอยืมห้องนะ จะไปนอนดูซีรีย์” จีน่าบอกพร้อมกับกอดไอแพดแนบอก เกือบจะไปอยู่แล้วถ้าไอ้เซย์ไม่ดึงมือจนตัวของจีน่าลอยกลับมาที่เก่า แล้วก็ต้องมาทนเห็นภาพที่พวกมันจุ๊บกัน หอมกัน ทำเหมือนคิดถึงที่ต้องห่างกันทั้งที่อยู่ด้วยกันทุกวัน“มึงสองตัวนี่หนักเหมือนกันนะ ก่อนมาห้องกูเนี่ยพวกมึงก็อยู่ด้วยกันไหม ทีหลังล้วงกันให้เสร็จอย่ามาล้วงที่ห้องกูครับ”“กูรักเมียกู” เซย์ไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ส่วนเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มที่ทำให้เสือบางตัวกลายเป็นแมวเชื่องๆ ได้ก็หันมามองแรงใส่ทันที“อย่าให้ถึงทีตัวเองนะฉลาม” “ไม่มีวันนั้น” คนตอบกลับคว้ากระป๋องแอลกอฮอล์มาเปิดจากนั้นก็กระดกดื่มต่อหน้าคนที่กำลังมอง“เห็นๆ กันอยู่ว่าแกพาสาวมาให้เพื่อนรู้จัก ยังจะมาปากหนัก”“ก็ไม่ได้จริงจัง” “เอาความจริงมาพูด ขอร้อง อย่ามาปากดี” เซย์มองแรงใส่คนที่บอกไม่จริงจัง อย่าให้พูดว่าสภาพมันหนักแค่ไหน เรื่องผู้หญิงสำหรับฉลามมันไม่ใช่เรื่อง
“บ้า เกินไปไหม” ไข่มุกอุทานออกมาด้วยความตกใจเมื่อเพื่อนกลับมาเล่าความจริงที่เจอให้ฟังหลังจากที่หายไปสองวันเต็ม “ถามพ่อก่อนไหม คุยกับพ่อก่อน” เจนน้ำตาคลอ ฝ่ามือกุมมือของขนมเอาไว้จนแน่น ว่าแล้วทำไมขนมหายไปเลย ปกติเพื่อนเธอไม่ใช่คนแบบนั้น ขนมไม่มีวันทำให้ใครเป็นห่วง ไม่เคยหายไปเงียบๆ แบบนี้ถ้าไม่มีเหตุผลจริงๆ “คุยแล้ว คำขอโทษมันตอบแทนทุกอย่างแล้ว ถ้าพ่อไม่มีเมียอีกคนพ่อจะขอโทษทำไม” “เมียใหม่พ่อแกตอแหลว่ะขนม ทำเป็นโทรกลับทั้งที่แกไม่ได้โทรหา อยากแสดงตัวมากกว่า” คนที่อารมณ์ร้อนมากที่สุดพาลโกรธแทนเพื่อน ผู้หญิงของพ่ออยากแสดงตัว ในขณะที่คนเป็นพ่อก็ปิดบังลูกมาโดยตลอด เข้าใจความรู้สึกเพื่อนเลย“อยากแสดงตัวเดี๋ยวจะปล่อยให้แสดงแบบเต็มที่” “แกคิดจะทำอะไรต่อไป” ไข่มุกเดินมาจับบ่า มืออีกข้างลูบเบาๆ เป็นเชิงปลอบ“แกยังมีพวกฉันสองคนนะขนม เราจะไม่ทิ้งกัน เราจะช่วยกันทุกเรื่อง อย่าทำอะไรคนเดียวโอเคไหม” “ขอบใจน้า~ พวกแกเนี่ยทำฉันซึ้งจนร้องไห้เนี่ย” หลังมือขาวผ่องยกขึ้นเช็ดน้ำตา รู้ว่ากำลังทำให้ทุกคนเป็นห่วงกันหมดเลย เจนสวมกอดร่างบางของเพื่อนเอาไว้แน่น ที่ผ่านมาขนมมีแค่คุณพ่อที่เป็นทุกอย่าง เพื่อนเ
เป็นผู้ชาย ไม่ซีเรียสกับเรื่องแบบนั้นกันเลยใช่ไหม ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีใคร หรือตัวเองจะมีใครอยู่ถ้ายังพอใจคนอื่นก็จะมีได้อีก ความรู้สึกไม่ต่างกัน ประมาณนั้นใช่ไหม?ขนมจัดการกับตัวเองและจัดการกับหลายความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นเงียบๆ จนกระทั่งเดินทางกลับ ตั้งแต่วันที่รู้เรื่องพ่อในวันนั้น เธอเปิดโทรศัพท์เป็นบางเวลา ทันทีที่มือถือพร้อมใช้งานมักจะมีข้อความของพ่อทุกครั้งคำขอโทษอีกกี่ร้อยพันครั้งบอกเลยว่ามันไม่ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาจริงๆ ไม่คิดว่าจะมาเจออะไรแบบนั้น คุณพ่อที่แสนดี คนที่เป็นทุกอย่างของลูก วันที่เธอพร้อมเดี๋ยวได้เจอกัน“อื้อ~” เสียงท้วงในลำคอดังขึ้นพร้อมกับมือที่ดึงมือหนาออกจากแก้ม คนขับรถขมวดคิ้วยุ่ง เหมือนเขาคุยกับเธอแต่เธอไม่ได้สนใจฟัง“บีบแก้มอีกแล้ว ช้ำหมด~”“ก็เหม่อไป เรียกตั้งหลายรอบ” “ขอโทษค่ะ คิดอะไรเพลินๆ มีอะไรไหม” “หิวน้ำ” “ได้ๆ” ขนมหันไปหยิบขวดน้ำ แต่จำต้องชะงักแล้วมองหาขวดใหม่ “มันไม่มีขวดใหม่แล้วอ่ะ พี่จอดซื้อได้ไหม”“แล้วขวดที่อยู่ในมือ?”“หนูกินไปแล้ว”“ไม่ถือ” ตากลมสบตากับคนบอกเล็กน้อย แต่ก็ยอมพยักหน้าส่งๆ เปิดขวดน้ำแล้วจ่อที่ริมฝีปากตามใจเขาเลย “สรุปเพื่อนพี่สงสั
ร่างบอบบางดันตัวลุก ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างดันกับเตียงเมื่ออยู่ๆ ร่างสูงก็รูดตัวลงต่ำ ขาเรียวถูกดันให้แยกออกจากกันก่อนที่สายตาของเขาจะหยุดมองที่ตรงนั้น ก้อนเนื้อของอกทางด้านซ้ายพลันเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง เผลอกลั้นหายใจในยามที่ใบหน้าคมคายซุกเข้ากับใจกลางความเป็นสาว ปากของเขา ลิ้นของเขา สมองมันขาวโพลนเมื่ออีกคนปรนเปรอช่วงล่าง ลิ้นเปียกชื้นแตะที่เนินสามเหลี่ยมอวบนูน ขบเม้มเบาๆ ก่อนจะลากปลายลิ้นลงต่ำ สะกิดจุดอ่อนไหวจนคนถูกปรนเปรอดิ้นพล่าน ความผ่อนคลายและความอึดอัดตีกันรวนจนใบหน้าสวยเชิดขึ้น เสียงครางหวิวหลุดออกมาอย่างไม่รู้ตัวฉลามยกยิ้มอย่างพอใจ ใช้ลิ้นแตะสะกิดจุดอ่อนของผู้หญิง จากนั้นก็ลงลิ้นลึกขึ้น ลากเข้ากับร่องคับแคบแล้วกระดกลิ้นเร็วขึ้น ลืมไปว่าจะไม่ทำแบบนี้ให้ใครเด็ดขาด ไม่ปรนเปรอใคร ไม่อะไรทั้งนั้น น้ำแตกแล้วแยกทาง ไม่ผูกพัน ไม่หลงใหล ลืมไปว่าการทำแบบนี้มันเท่ากับการเอาใจไปลงเล่น จะรู้สึกอะไรต่อจากนี้ไม่รู้ รู้แค่ว่าอยากให้เธอหลงกู คลั่งรัก เลิกกับมันแล้วหันมาสนใจเขาเหมือนผู้หญิงทุกคน “มะ ไม่ไหว อ๊าส์!” ขนมสอดมือเข้าไปรั้งใบหน้าคมให้ละออกมาจากตรงนั้น ใบหน้าจิ้มลิ้มแดงซ่าน เลือด