บทที่ 376

หนิงหนานเสว่หัวเราะเย็น สายตาเต็มไปด้วยความดูแคลน “ประธานฟู่ คุณคิดมากไปแล้วล่ะ”

“ฉันชนะงานประมูลครั้งนี้มาได้ด้วยฝีมือล้วน ๆ ส่วนคุณ ได้โทษตัวเองที่ฝีมือสู้ฉันไม่ได้”

เธอหยุดไปชั่วครู่ น้ำเสียงยิ่งเย็นชากว่าเดิม “อีกอย่างนะ ประธานฟู่ คุณช่วยเข้าใจให้ชัดเจนด้วย ตอนนี้เป็นคุณที่แพ้ ไม่ใช่ฉันที่ทำให้คุณขายหน้า แต่เป็นเพราะคุณเองที่ไร้ความสามารถ ถึงได้ถูกฉันเหยียบอยู่ใต้ฝ่าเท้า”

คำพูดของหนิงหนานเสว่ราวกับมีดที่คมกริบแทงเข้าไปตรงกลางศักดิ์ศรีของฟู่เฉินอย่างจัง

ใบหน้าของเขาแดงก่ำ หน้าอกกระเพื่อมแรง จ้องหนิงหนานเสว่ด้วยความโกรธจัด แต่กลับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

สวีจือหรูแอบซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเสา ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองคนอย่างชัดเจน

เธอได้ยินหนิงหนานเสว่พูดดูแคลนฟู่เฉินอย่างไร้ความปรานี ในใจทั้งรู้สึกสะใจ แต่ก็รู้สึกยิ่งอิจฉามากขึ้น

เธออิจฉาความมั่นใจและความแข็งแกร่งของหนิงหนานเสว่ อิจฉาความสนใจของฟู่เฉินที่มีต่อหนิงหนานเสว่ และอิจฉาที่หนิงหนานเสว่สามารถทำให้ฟู่เฉินโกรธได้ง่ายดายเช่นนี้ แต่ตัวเองกลับทำได้เพียงคอยเอาใจเขาอย่างระมัดระวัง แต่ก็ไม่อาจก้าวเข้าไปในหัวใจของเขาได้เลย

หนิงหนานเ