เข้าสู่ระบบแชร์
ลักพาตัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-23 21:47:36อาคมตัดสินใจพาลันลดามาที่บ้านของเขา เป็นบ้านไม้สองชั้น หลังเล็กกะทัดรัดบนเนื้อที่ไร่เศษ เขาซื้อที่ตรงนี้ไว้เพราะเจ้าของบอกขายให้ในราคาถูก ถึงแม้ส่วนใหญ่อาคมจะอยู่ที่โรงแรมกับไร่ แสงตะวัน แต่เมื่อเห็นว่าที่ตรงนี้สวยเลยซื้อเก็บเอาไว้
“ถึงแล้ว ลงไปสิ”
ลันลดาหน้าเสีย เมื่อเห็นภาพที่อยู่เบื้องหน้าชัดเจน ใบหน้าสวยซีดเผือด อย่าบอกนะว่าเธอกำลังเจอดี จังหวะนั้นมือถือของอาคมก็สั่นขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้เขาก็จะเมินเฉยไม่ได้อีกแล้ว เพราะมันเป็นการสั่นครั้งที่สาม
“ครับคุณเผ่า” อาคมรับสาย
“มึงอยู่ไหน” เผ่าเพชรถามกลับรัวเร็ว
“ผมมาพักผ่อนครับ”
“หา! อย่างมึงเนี่ยนะไปพักผ่อน”
เผ่าเพชรแทบไม่เชื่อหูเมื่อได้ยินคำที่อาคมตอบกลับมา คนบ้างานอย่างมันเนี่ยนะจะไปพักผ่อน
“ครับ! นั่งดี ๆ สิวะ” อาคมตอบกลับมา แต่เผ่าเพชรจับน้ำเสียงได้ว่า มันกำลังอยู่กับใครบางคน
“อะไรนะ!”
“เปล่า ๆ ครับ”
“กรี๊ด! ช่วยด้วยค่ะ เขาจะข่มขืนฉัน”
“เงียบ!! บอกว่าให้เงียบ”
“...”
“ไอ้คม! มึงกำลังทำอะไร!”
“แค่นี้ก่อนนะครับ อยากตายหรือไงฮะ!”
“คม... ไอ้คม! มึงกำลังทำอะไร!!”
เผ่าเพชรร้องลั่นเมื่อได้ยินเสียงคนในสายชัดเจน ร่างสูงยืนตะลึงอยู่กับที่ นี่เขาใช้งานมันหนักไปหรือเปล่า ถ้าฟังไม่ผิดเมื่อกี้เขาได้ยินเสียงผู้หญิงร้องขอความช่วยเหลือ เธอบอกว่าอาคมจะข่มขืนเธอ
“ไอ้คม... มึงอดอยากปากแห้งขนาดนี้เลยเหรอวะ” เผ่าเพชรคิดโทษตัวเอง ที่ผ่านมาเขาก็เลี้ยงดูมันอย่างดี เงินเดือนก็ให้เท่าผู้บริหาร แล้วมันเอาเงินไปไว้ไหน ทำไมต้องข่มขืนผู้หญิง ทำไมไม่ซื้อกิน
ลันลดามองซ้ายมองขวา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือที่ปิดเครื่องในกระเป๋าออกมา แต่ก็ช้าไป เพราะทันทีที่เธอหยิบมันขึ้นมา คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็หันมาแล้วแย่งมันไปจากมือเธอ
“เฮ้ย! เอาคืนมานะ” ลันลดาร้องเสียงหลง เมื่อมือถือราคาแพง หลุดออกไปจากมือ
“ทำแบบนี้หมายความว่าไง!”
สิ่งที่เขาทำ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอถูกหลอกแล้วจริง ๆ ไม่ต้องถามให้เสียเวลา เพราะที่นี่ไม่ใช่ไร่แสงตะวัน
“ลงไป!”
“แกต้องการอะไร!” ลันลดาตวาดกลับเสียงเขียว
“อ้าว เลิกเล่นละครแล้วเหรอ เมื่อกี้ยังหนูอยู่เลย”
“ถ้าแกจะเอาเงิน ฉันมีให้ เอามือถือมาสิ จะโอนให้เดี๋ยวนี้เลย”
“แหม รวยซะด้วย คิดไม่ผิดเลยที่เสี่ยงตายขับรถมาถึงนี่”
“แกลักพาตัวฉันใช่ไหม! จะเรียกค่าไถ่ใช่ไหม บอกมา จะเอาเท่าไร!” ลันลดาตวาดแหว
อาคมไม่ตอบคำถาม ตาคมเข้มมองลงไปในตาคู่สวย พอถึงคราวร้ายเธอก็ถอดแบบมาจากนายหญิงไม่มีผิด พี่น้องคู่นี้คล้ายกันหลายเรื่องจริง ๆ
“ลงไป!”
“พี่คะ อันที่จริงหนูอายุยังไม่ถึงสิบแปดเลยนะ พี่อย่าทำอะไรหนูเลย เดี๋ยวโดนจับข้อหาพรากผู้เยาว์นะพี่” ลันลดาใช้ไม้อ่อนเข้าสู้ ก่อนจะต้องหน้าเสีย เมื่อถูกคนตรงหน้าย้อนกลับมา
“พูดจาอะไรเกรงใจตีนกาบนหน้าบ้างนะ ลงไป!”
“...”
คำอ้อนของเธอไม่ได้ผล แล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้ คิด ๆ คิดสิป่าน
“พี่คะ พี่อย่าทำอะไรหนูเลยนะ หนูกลัวแล้ว ถ้าพี่อยากได้เงิน หนูจะโอนให้เลย เอาเท่าไรคะหนูมี บอกมาเลย”
“รวยมาก...”
“ค่ะ หนูรวยมาก”
“ดี! รวยมากก็ดี ชอบ!”
ลันลดาอยากจะกัดลิ้นตัวเองตาย เพราะตกใจจึงรับคำไป แบบนั้น ไม่ได้มีเจตนาจะอวดรวยแต่อย่างใด ถ้าผู้ชายคนนี้จะเอาเงิน อย่างน้อยตอนนี้เธอก็มีติดบัญชีเยอะพอสมควร
“ลงไป! อย่าให้พูดซ้ำ ผมไม่ชอบพูดอะไรซ้ำซาก”
ลันลดายังนั่งอยู่กับที่ ตากลมโตมองหาทางหนีทีไล่ ที่นี่ไม่มี บ้านคน หรือเป็นเพราะฝนยังตกอยู่ เธอเลยมองไม่เห็น ถ้าเธอเปิดประตูแล้ววิ่งหนี ก็ไม่รู้จะหนีไปทางไหน และก็คงหนีเขาไม่พ้น มือบางเปิดประตูลงมาจากรถ ก่อนจะมองไปรอบ ๆ วันนี้ต่อให้เธอเป็นนักวิ่งทีมชาติเธอก็หนีไม่พ้น
“ตามมา!”
ร่างบางจำใจเดินตามเข้าไปในบ้าน เธอพลาดเองที่ไว้ใจคนแปลกหน้า ข่าวก็มีให้เห็นทุกวัน
อาคมเดินนำหญิงสาวขึ้นมาบนบ้าน คืนนี้ต้องให้เธออยู่ที่นี่ก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที หวังว่าเธอจะไม่คิดหนีนะ
“คุณทำแบบนี้ทำไมคะ ถ้าจับฉันมาเรียกค่าไถ่ก็บอกมาเลย ฉันมีเงินจ่าย” ลันลดาวนกลับมาเรื่องเดิม เพราะเธอไม่เคยมีเรื่องกับเขา ดูจากหน้าตาท่าทางแล้ว เขาก็ไม่น่าจะเป็นพวกคนร้ายฆ่าข่มขืน แต่ก็อีกนั่นแหละ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ
“มาเชียงรายทำไม” อยู่ ๆ คนที่ยืนบื้อก็หันกลับมาถาม
“มาหาพี่สาวค่ะ”
“ผมรู้แล้วว่าคุณมาหาพี่สาว ที่ถามเพราะอยากรู้จุดประสงค์ของการมา!”
“ฉันมาขอบคุณพี่สาวที่เสียสละมาแต่งงานแทนฉัน พอใจ หรือยังคะ”
“แล้วทำไมไม่มาแต่งเอง”
“ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องตอบค่ะ”
ลันลดาเริ่มเบื่อหน่ายที่อยู่ ๆ ก็ถูกเขาซักถาม เรื่องนี้มันเรื่องส่วนตัวของเธอ เธอจะแต่งหรือไม่แต่งมันก็เรื่องของเธอ
“ไม่ใช่ว่านึกเสียดาย เลยกลับมาทวงเจ้าบ่าวคืนหรอกนะ”
“นี่จะบ้าเหรอ! ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น!!”
“ใครจะไปรู้ เอาล่ะ ต่อไปนี้คุณก็อยู่ที่นี่ อยู่จนกว่าผมจะพอใจ แล้วผมจะปล่อยคุณไป”
“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ จะมาจับฉันแบบนี้ไม่ได้ ฉันจะ แจ้งความ” ลันลดาโวยวายเมื่อคนที่พาเธอมาเดินลงบันไดไป
“หาเรื่องใส่ตัวแล้วกู” พูดกับตัวเองเมื่อมองกลับขึ้นไปชั้นบน เขาคิดผิดใช่ไหมที่พาลันลดามาที่นี่ แต่เมื่อคิดถึงหน้านายหญิงอาคมก็ฮึดสู้ นายหญิงกำลังจะมีนายน้อย ทั้งสองคนกำลังมีความสุข เขาจะปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้ไปทำลายความสุขของนายหญิงกับคุณเผ่าไม่ได้
บทล่าสุด
ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ปรับความเข้าใจ
คุณประกรวางเสียมที่ขุดดินในมือลง เมื่อเผ่าเพชรเดิน มาทางเขา ใบหน้าที่เคยหล่อเหลาเงยขึ้นมอง เมื่อลูกเขยมายืนค้ำหัว ผู้สูงวัยยิ้มให้ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้น แล้วหันมายืนเผชิญหน้ากับเจ้าของบ้านสองอาทิตย์แล้วที่เขากับภรรยามาอยู่ที่ไร่แสงตะวัน จากที่ตั้งใจจะมาเยี่ยมลูกสาวแล้วกลับเลย แต่ก็ต้องอยู่ยาว เมื่อลูกสาวคนโต กลายร่างเป็นเด็กน้อยขี้อ้อน อ้อนพ่ออ้อนแม่ให้อยู่กับเธอทุกวัน แถมลูกสาวคนเล็กของเขาก็เงียบหาย ทั้งที่บอกว่าจะตามมาที่ไร่แสงตะวัน ลันลดาน่าจะหนีไปเที่ยวที่อื่น เลยไม่ตามมา ลูกคนเล็กของเขาไม่ได้เป็นเด็กหัวอ่อนอย่างที่ใคร ๆ คิด พี่เป็นยังไง น้องก็เป็นอย่างนั้น แต่จะติดที่ขี้โรคไปสักหน่อย “ทำอะไรอยู่ครับ”เผ่าเพชรเอ่ยถาม เมื่อเห็นพ่อตาวางเสียมในมือลงพื้น“พรวนดินแปลงกุหลาบน่ะ เห็นมันออกดอกสวยดี” คุณประกรตอบ ก่อนจะมองไปที่กระดาษที่ลูกเขยยื่นมาให้ตรงหน้า“อะไร”“โฉนดที่ดินครับ ผมคืนให้คุณ”คำตอบของคนหนุ่มทำให้หัวคิ้วของคนสูงวัยขมวดเข้าหากัน ที่ดินที่เผ่าเพชรพูดถึง ครั้งหนึ่งมันก็เคยเป็นของเขา เป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย แต่เมื่อมันตกมาอยู่ในมือของเขา เขาก็ขายมันทิ้งอ
ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ที่อยู่ใหม่
ภาพตรงที่ปรากฏตรงหน้าทำให้ลันลดาเข้าใจทุกอย่าง นี่น่ะหรือ... ห้องพักที่ฝ่ายบุคคลเตรียมให้เธอ มีสภาพไม่ต่างจากห้องเก็บของ ทั้งรกและสกปรก แบบนี้คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย นอกจากถูกแกล้ง น้องหมาบางตัวยังมีที่นอนที่ดีกว่าเธอเสียด้วยซ้ำ แต่ก็ช่างเถอะ เมื่อคิดที่จะอยู่ก็ต้องอยู่ให้ได้ สิ่งแรกที่ต้องทำก็คือความสะอาด แล้วหลังจากนั้นเธอจะไปคุยกับผู้ชายคนนั้น จะขอกระเป๋าเสื้อผ้า กระเป๋าสตางค์ และข้าวของทุกอย่างของเธอคืนมา เพราะตอนนี้เธอ ไม่คิดหนีไปไหนแล้ว จะอยู่ที่นี่ จะทำให้คนพวกนั้นรู้ว่าเวลาที่ถูก แรงโน้มถ่วงของโลกดึงให้ตกต่ำมันเจ็บแค่ไหน“ฉันอยากได้ไม้กวาด กับอุปกรณ์ทำความสะอาด จะไปเอาจากตรงไหน”หันไปถามคนที่พาเธอมาส่ง แต่กลับได้ริมฝีปากที่บิดเบ้เป็นคำตอบ “ก็หาเอาเองสิยะ”“เธอชื่ออะไร!” ถามเสียงห้วนจัด“มีตาก็อ่านเองสิ ว่าแต่อ่านออกไหมจ๊ะ”ผู้หญิงคนนั้นชี้ไปที่ป้ายชื่อของตัวเอง ลันลดาอ่านรวดเดียวแล้วจำได้ขึ้นใจ ‘กานดา สุดละม่อม’ แผนกทำความสะอาด เธอจะเป็นอีกคนที่ได้เดินตามผู้หญิงสามคนนั้นออกไปลันลดาคิดในใจ ก่อนจะเริ่มมองหาอุปกรณ์ทำความสะอาด เมื่อไม่มีของเก่าให้เธอใช้ก็แกะขอ
ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] พนักงานใหม่
ทันทีที่เดินมาถึงห้องฝ่ายบุคคล กาญจนาก็ยื่นกระดาษ มาตรงหน้า ลันลดาปรายตามองเพราะสิ่งที่เธอสนใจ คือผู้หญิงคนที่อยู่ตรงหน้าเธอนี่ต่างหาก“นั่งลง แล้วกรอกประวัติตามหัวข้อให้ครบ ใส่ชื่อที่อยู่เบอร์โทร. ให้ชัดเจน อ้อ... แล้วก็ชื่อคนที่เธอรู้จักในโรงแรมนี้ด้วยนะ”กาญจนาสั่ง ถึงอาคมจะแจ้งเรื่องพนักงานใหม่ให้เธอทราบแล้ว แต่เธอก็อยากเบ่ง ยิ่งเป็นคนที่อาคมพามา เธอยิ่งต้องสัมภาษณ์ให้ละเอียด ให้มันรู้บ้างว่าใครใหญ่ คิดจะอยู่ที่นี่ก็ต้องอยู่ให้เป็นลันลดาเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลง ดึงกระดาษแผ่นนั้นมาอ่านคร่าว ๆ ก่อนจะเขียนชื่อนามสกุลและประวัติอื่น ๆ ลงไป เธอเขียนชื่อและนามสกุลจริง เพราะคิดว่าไม่มีอะไรต้องปิดบัง“คิดจะทำอะไร”คำถามที่คนฝั่งตรงข้ามส่งมา ทำให้ลันลดาเงยหน้าขึ้นจากกระดาษที่กำลังเขียนอยู่“คะ?” ขานรับเพราะไม่เข้าใจคำถาม“เข้าไปวุ่นวายเรื่องของชาวบ้าน คิดว่าตัวเองเป็นใคร”กาญจนาไม่อ้อมค้อม เพราะเธอเห็นการกระทำของผู้หญิงคนนี้ ตั้งแต่ตอนที่วิ่งเข้าไปขวางคนของเธอลันลดามองหน้ากาญจนา ผู้หญิงคนนี้น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับพี่สาวเธอ หรืออาจจะมากกว่านั้น เพราะเธอเห็นริ้วรอยบริเวณหางตาที่เจ้าตัวพยายา
ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ลัลลดากับหมาหมู่
เมื่อคุยกันรู้เรื่องและทำความเข้าใจกันแล้ว ดวงเดือนก็จัดแจงให้หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวใหม่ โดยเธอลงมาเบิกชุดพนักงานทำความสะอาดที่แผนกขึ้นไปให้ แต่ระหว่างทางก็ถูกกาญจนาเรียกไปซักฟอกชุดใหญ่ ถึงเหตุการณ์ที่คนเอาไปพูดกัน เรื่องผู้บริหารหนุ่มกับพนักงานใหม่ดวงเดือนเองก็ยังแปลกใจไม่หาย เพราะข่าวไปเร็วกว่าที่เธอคิด แทนที่เธอจะได้เป็นคนแรกที่ได้เล่าเรื่องนี้ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะกาญจนาก็ยังให้เงินเธอ และสั่งให้พาพนักงานใหม่ลงไปรายงานตัวที่ฝ่ายบุคคล ต่อให้เป็นคนของอาคมก็เถอะ แต่กฎก็ต้องเป็นกฎ ถ้าคิดจะอยู่ที่นี่ลันลดาก็ต้องอยู่ใต้คำสั่งกาญจนา เพราะเธอมีสิทธิ์ที่จะให้ใครอยู่หรือออกก็ได้ตามอำนาจของฝ่ายบุคคล ลันลดาไม่อยากทำให้ดวงเดือนเดือดร้อน หลังจากกินข้าวเช้าในห้องอาหารของพนักงาน เธอจึงตามดวงเดือนไปพบกับฝ่ายบุคคล เพราะต้องเบิกชุดและอุปกรณ์ที่จะใช้ทำความสะอาดของตัวเองด้วยระหว่างทางเธอเห็นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งยืนจับกลุ่มคุยกัน แต่ถ้าสังเกตดี ๆ เหมือนล้อมอะไรไว้มากกว่า หญิงสาวหยุดดู พยายามมองให้ชัด ๆ แต่ถูกดวงเดือนดึงแขนให้เดินตามไปเร็ว ๆ ดวงเดือนและคนที่ทำงานในนี้จะเห็นภาพแบบนี้จนชินตา แต่ลันลดาเพิ่งมาอ
ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] จุดจบสายแข็ง
แม้จะพยายามดิ้นรนช่วยเหลือตัวเอง แต่เมื่อถูกผู้ชายที่ มีกำลังมากกว่าเข้าล็อกตัว ลันลดาก็สู้ไม่ได้ อาคมมองภาพตรงหน้าด้วยความสะใจ เมื่อเห็นนางมารน้อยถูกจับมือไพล่หลัง แล้วมัดจนข้อแขนแดงช้ำ จังหวะที่ตากลมโตตวัดมามองเขา ความจุกที่ยังหลงเหลืออยู่ก็เพิ่มขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เห็นตัวเล็ก ๆ แบบนี้หมัดหนักไม่เบาเลยนะ ทำเขาจุกเกือบตายในขณะที่ดวงเดือนมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง ผู้บริหารหนุ่มรูปงาม สุภาพ และใจดี สั่งมัดผู้หญิงได้ลงคอเลยหรือ แสดงว่าสองคนนี้ต้องมีเรื่องราวระหว่างกัน ไม่ได้แล้ว..... เธอต้องเหยียบเรื่องนี้ให้กระจาย สาว ๆ ทุกคนจะได้รู้กันว่าคุณคมมีผู้หญิงซ่อนอยู่ในห้องนอน โดยเฉพาะกาญจนา นางอยากให้เธอมาเห็นเหตุการณ์ตอนนี้จริง ๆ“ป้าครับ”“คะ!”ดวงเดือนสะดุ้งสุดตัวเมื่ออาคมเรียกชื่อเธอ กำลังคิดอะไร เพลิน ๆ เลยพาให้ตกใจ จังหวะที่หันกลับมาไม้ถูที่อยู่ในมือแทบจะทิ่มหน้าเขา“ไม้ถูนั่น จะยกขึ้นอีกนานไหมครับ”อาคมยังคงความสุภาพเอาไว้ แม้จะขายหน้าก็ตาม ดูเอาเถอะ ทั้งแม่บ้าน ทั้ง รปภ.ต้องมาเห็นเขาในสภาพนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น เพราะยายตัวเล็กนี่คนเดียวเลย ที่ทำให้เขาเกือบเสียระบบการปกครอง“อ
ฉุดลากกระชากรัก[นิยายชุดหนุ่มบ้านไร่] ยายตัวแสบ
ลันลดาช้อนตาขึ้นมองเขาก่อนจะยิ้มหวานเต็มหน้า ทั้งที่ใจเต้นแรงจนแทบกระดอนออกมานอกอก เธอต้องเป็นเด็กดี รักษาคำพูด และทำให้เขาตายใจ“ขออนุญาตนะคะเฮียขา ถอดแล้วให้ป่านอาบน้ำให้ด้วยเลยไหมคะ” พูดพร้อมกับส่งมือบางที่สั่นน้อย ๆ ไปแกะกระดุมเสื้อที่เหลือออกจนหมด ตาคู่สวยมองไปตามผิวเนื้อเรียบตึง ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นกล้ามเนื้อท้องเป็นลอนของเขาใจเย็น ๆ ไว้ป่าน อย่าตื่นเต้น.... แกก็เคยเห็นผู้ชายเปลือยออกบ่อยไป นี่แค่เด็ก ๆ ถ้าเทียบกับหนุ่ม ๆ ที่เธอเคยส่องดู มือบางดึงเสื้อเขาออกจากไหล่ เขย่งปลายเท้าขึ้นอีกนิด เขาสูงเกินไป ไอ้เฮีย ตกลงแกเป็นง่อยเหรอ ถอดให้จนหมดแล้ว ขยับไหล่นิดเดียวเสื้อก็หลุดพ้นตัว แต่นี่เขายังยืนนิ่งไม่หือไม่อืออะไรสักอย่างอาคมตกใจกับการกระทำของหญิงสาวไม่น้อย ที่อยู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาเป็นนางยั่วเสียอย่างนั้น เมื่อกี้ยังร้องกรี๊ด ๆ อยู่เลย “เฮียขาขยับแขนหน่อยค่า ป่านถอดเสื้อไม่ได้”เขย่งก็แล้ว กระโดดก็แล้ว ตกลงที่อยู่ตรงหน้าเธอคนหรือต้นตาลกันแน่ ทำไมถึงได้สูงใหญ่ขนาดนี้ อาคมขยับแขน สลัดเสื้อออกจากตัว เกือบจะถอยหนีเหมือนกัน เมื่อยายตัวดีทำเหมือนตั้งใจเอาก้อนเนื้อนุ่ม มาถูไถกั
บางทีคุณอาจจะชอบ
คุณหมอ❤️ที่รัก NC18++
Me'JinJIn16.3K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.8K viewsเกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่
เฉียวเหมย63.6K viewsภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์17.0K viewsพันธะลวง
rasita_suin89 viewsรักวุ่นๆของรุ่นผู้บริหาร
Senseimi73 viewsteat 111
fran007172 viewsเมีย (ไม่) รัก
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์69 views
