Home / รักโบราณ / ชะตารักนางรอ / บทที่ 13 ไร้สมรรถภาพ 2

Share

บทที่ 13 ไร้สมรรถภาพ 2

last update Last Updated: 2025-10-27 16:47:11

ใช้เวลาไม่ถึงชั่วหม้อข้าวเดือด หมอยามากฝีมือก็ปรากฏตัวอยู่ในห้องนอนของท่านแม่ทัพ หลังจากใส่ทำแผลใส่ยาให้เรียบร้อยแล้ว ก็กำชับมิให้ทำกิจกรรมผาดโผนอันใดอีก

“บาดแผลปริแตกเล็กน้อยเท่านั้น หากคุณชายอดทนอยู่นิ่ง ๆ สักเจ็ดวันก็คงจะเดินสะดวกแล้ว” หมอยามิลืมกำชับกับภรรยาเรื่องดูแลบาดแผลของสามีก่อนจาก

ยามห่างกัน เถียนเถียนมีคำพูดมากมายที่อยากจะเอ่ย แต่พอเจอหน้ากลับมิกล้าถามอันใดเลยสักคำ ความเจ็บปวดและความสูญเสียของท่านพี่ ทำให้นางมิกล้าเอ่ยอันใดที่จะทำร้ายจิตใจของเขา

ท่านพ่อของเถียนเถียนก็เป็นถึงรองแม่ทัพ ยามเจ็บหนักจากการศึกก็มักจะอารมณ์ฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด ทว่าก็เป็นเช่นนั้นได้ไม่นาน เพราะมารดาได้ทำหน้าที่ดูแลอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

นางก็จะทำให้ได้เช่นกัน...

“เจ้าไปพักเถิด เดี๋ยวข้าจัดการต่อเอง” จางฉวนเห็นหน้าตาไม่รับแขกของคุณชายหยาง รีบวางข้าวของที่ได้จากหลังม้า ทิ้งสองสามีภรรยาไว้ตามลำพัง

“ท่านพี่อยากจะกินดื่มอันใดไหมเจ้าคะ”

“ไม่อยากกิน” เสียงแหบบอกชัดว่ากำลังรู้สึกไม่ค่อยสบาย

“เช่นนั้นรอสักครู่นะเจ้าคะ เดี๋ยวเถียนเถียนจะไปเปลี่ยนน้ำ เตรียมเช็ดตัวให้ท่านพี่”

“ไม่ต้อง ข้าทำเองได้ ไม่อยากเป็นภาระ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชะตารักนางรอ   บทส่งท้าย 2

    “เถียนเถียนไม่อยากได้พู่กันแล้วเจ้าค่ะ!” นางแสดงออกชัดว่าอารมณ์มิค่อยดี ก่อนจะตรงไปหยิบผ้าที่เคยใช้คลุมหน้ามาเช็ดมือ แม้จะมิค่อยสะอาดนัก ทว่าก็ดีกว่าเดิมอยู่หลายเท่าตัว“ภรรยาอย่าดื้อนัก” หยางเหวินเย่รีบปรามหลายวันที่ผ่านมา เถียนเถียนชอบทำหน้าบึ้งตึง ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องใดก็ดูขัดหูขัดนางไปเสียทุกอย่าง ทั้งยังเลือกรับประทานอาหาร อันใดที่ไม่ถูกใจก็จะไม่แตะเป็นคำที่สอง“เถียนเถียนทำตัวไม่น่ารักอย่างที่ท่านพี่ว่าจริง ๆ ท่านพี่อย่าโกรธเลยนะเจ้าคะ” โฉมงามรีบตรงเข้ากอดสามีพร้อมกับทิ้งตัวลงบนแผ่นอกกว้าง และเมื่อได้สูดกลิ่นกายหอมกรุ่นของบุรุษ นางก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเสียหลายส่วน“เจ้าอาจเหนื่อยมากไป เช่นนั้นก็พักสักหน่อยเถิด”หยางเหวินเย่มิอยากฝืนความรู้สึกของภรรยา ในเมื่อนางไม่อยากถูกกอดในวันนี้ เขาก็ไม่คิดที่จะฝืน“เถียนเถียนอยากนอนกอดท่านพี่” นางสูดกลิ่นหอมของสามีเสียฉ่ำปอด“เช่นนั้นข้าจะนอนเป็นเพื่อน” หยางเหวินเย่ยิ้มเครียด เพราะเมื่อครู่คิดไปว่าจะได้กอดนางแน่น ๆ แต่ความจริงแล้ว แค่ได้กอดหลวม ๆ เขาก็พอใจมากแล้วท่านแม่ทัพลูบศีรษะของภรรยาพลางกระซิบบอกว่า พรุ่งนี้ร้านค้าจากในเมืองจะนำพู่กันมา

  • ชะตารักนางรอ   บทส่งท้าย 1

    เหล่าพ่อค้าทั่วเมืองเทียนโจวต่างพากันยิ้มกริ่ม เพราะหลายวันที่ผ่านมา องค์ชายรัชทายาทมักจะพาน้องสาวบุญธรรมและสามีของนางเดินเข้าออกตามร้านรวงต่าง ๆ จับจ่ายใช้สอย ซื้อหาข้าวของโดยไม่นึกเสียดายเงิน ถึงแม้จะทำท่าทางขึงขัง แสร้งทำเป็นกล่าวว่าตนคือคุณชายเยว่เล่อ แต่ก็คงมีเพียงคนที่โง่ที่สุดในเมืองที่เชื่อเรื่องโกหกพรรค์นั้นเดิมทีคุณชายเยว่เล่อไม่เคยต่อรองราคาสินค้า ทว่าพักหลังกลับโปรดปรานที่จะการกระทำเช่นนั้นอย่างมาก โดยเฉพาะร้านค้าของคหบดีสกุลเซี่ย คุณชายต่อเสียจนได้ราคาทุน หรือไม่ก็ทำร้านขาดทุนเสียด้วยซ้ำเซี่ยเจียเหยียนประคองภรรยาออกมาต้อนรับทุกครั้งตามคำขอขององค์ชาย จนกระทั่งน้องสาวบุญธรรมต้องเอ่ยปากขอร้อง เพราะกลัวว่าความเครียดของมารดาจะทำให้ทารกในครรภ์ได้รับอันตราย คนชอบแกล้งจึงยอมรามืออย่างไม่เต็มใจนักส่วนหยางเหวินเย่นั้นมิยอมมองหน้าอดีตคนรักอีก เขาทำราวกับว่านางไร้ตัวตน และพอภรรยาสะกิดเรียกร้องขอให้ทักทายตามมารยาท เขาก็ตอบอย่างสุภาพว่าความอดทนของเขามีอยู่อย่างจำกัด การที่สองสามีภรรยาคู่นั้นยังได้ยืนอยู่ร่วมผืนแผ่นดินเดียวกัน ก็ถือว่าได้รับความเมตตาจากเขามากพอแล้วโฉมงามนามซูหนี่ว์ไ

  • ชะตารักนางรอ   บทที่ 19 พ่ายรักนางรอ 2

    “ข้าเคยหึงภาพวาดจนขาดสติมาแล้ว ครั้งนี้ข้าจะไม่ทำพลาดด้วยการไม่เชื่อใจเจ้าอีก และที่สำคัญ องค์ไท่จื่อก็มิใช่บุรุษนิสัยแย่ เพียงแต่ชอบแกล้งคนมากไปสักหน่อยก็เท่านั้น”หยางเหวินเย่เฉลยว่าการที่นางถูกกักตัวเอาไว้ที่ตำหนัก เพราะองค์ชายต้องการรักษาแผลบนใบหน้าของพี่สะใภ้ให้หายดี ทั้งยังกล่าวอีกว่า หากเถียนเถียนอยู่ที่บ้านเหลียนซาน คงจะดูแลสามีจนลืมดูแลตัวเองเถียนเถียนมีนิสัยเช่นนั้นจริง นางมักจะคิดถึงความรู้สึกของผู้อื่นก่อนตนเองอยู่เสมอ“ข้าทราบดีว่าท่านพี่ไว้ใจ แต่ก็ทราบดีว่าใจของท่านพี่มีแผล จึงอยากจะกล่าวยืนยันว่าข้ามิได้ทำเรื่องไม่ดี นอกจากวาดรูปให้กับองค์ชายแล้ว ก็มิได้ทำเรื่องอันใดอีก” ดวงตาสีน้ำผึ้งมองอ้อนสามี อยากจะให้ท่านพี่รู้ว่านางจะไม่มีวันนอกใจหรือเปลี่ยนไปรักใครอื่น“เถียนเถียน เพราะความรักของเจ้า แผลในใจของข้าจึงหายดีแล้ว เรื่องหึงหวงไม่เชื่อใจกันจึงไม่มีหลงเหลืออีก” หยางเหวินเย่จูบภรรยาให้สมกับความคิดถึง และในเมื่อนางมิได้แสดงอาการหวาดผวากับรอยกรีดบนดวงหน้า ก็ถึงเวลาแล้วที่เขาจะลงมือ“ท่านพี่คะ เราควรจะออกไปร่วมงาน หนีออกมานานเกินไปจะถูกตำหนิเอาได้” เถียนเถียนรีบแย้ง เพราะส

  • ชะตารักนางรอ   บทที่ 19 พ่ายรักนางรอ 1

    โฉมงามเจ้าของดวงตาสีน้ำผึ้งกวาดตามองโดยรอบ และพบบุรุษที่นางเฝ้ารอสวมเสื้อผ้าอาภรณ์สีม่วงไม่ต่างกัน เขาจ้องนางตาไม่กะพริบ พลางขยับเดินเข้ามาใกล้ ทว่าก็หยุดนิ่งยืนห่างประมาณสิบก้าว ยากจะเดาว่าเพราะเหตุใดจึงทำเช่นนั้น และเมื่อได้เห็นมือหนาแตะแผลบริเวณกรามของตนเบา ๆ ภรรยาที่กำลังเศร้าอยู่จึงเข้าใจได้ในทันทีท่านพี่คงกลัวว่าภรรยาจะหวาดกลัว หากเห็นแผลกรีดหน้าใกล้มากจนเกินไป“งานเลี้ยงอบอุ่นตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่ม ต้องขอบคุณท่านที่ปรึกษาหยางซือถงและภรรยาแล้ว” สองผู้อาวุโสยิ้มรับคำชมขององค์ชาย พลางซ่อนสีหน้าประหลาดใจมิต่างจากแขกในงานลูกสะใภ้คนโปรดหายตัวนานเจ็ดวัน พอกลับมาบ้านก็มีองค์ชายรัชทายาทมาส่ง แต่พอหันไปพบลูกชายที่ยังยืนสงบนิ่ง ไม่แสดงอาการว่าไม่พอใจ สองสามีภรรยาก็ค่อยสบายใจขึ้นมาบ้าง“เดิมทีก็อยากจะมาเยี่ยมน้องสาวบุญธรรมและสหายเป็นการส่วนตัว นึกไม่ถึงว่าจะมีคนสร้างเรื่อง ไม่สิ จับได้ว่าข้าหนีเที่ยว”องค์ไท่จื่อเยว่หยางยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าคหบดีสกุลเซี่ยและภรรยา นิสัยแกล้งขององค์ชายรัชทายาท เป็นที่ทราบโดยทั่วกันว่าไม่มีทางแก้หาย“น้องสาวบุญธรรมหรือพ่ะย่ะค่ะ”เซี่ยเจียเหยียนถามเสียงสั่น นอกจ

  • ชะตารักนางรอ   บทที่ 18 ผิดคำสัญญา 3

    ตลอดหลายวันที่ผ่านมา ท่านหมอมากฝีมือแวะเวียนเข้าตรวจแผลบนใบหน้าของคุณหนูเถียนเถียนอยู่บ่อยครั้ง หากลองคำนวณนับดูให้ถี่ถ้วนแล้ว ก็ราววันละห้าเวลา ยามทายาก็ถอนหายใจยาว ราวกับว่าแผลแค่นั้นจะทำให้คนเจ็บ สิ้นลมหายใจเอาได้ง่าย ๆพอได้ความว่าองค์ชายรัชทายาทสั่งกำชับว่าหากมีรอยแผลเป็น คนที่ให้การดูแลอยู่ก็อาจจะถูกลงโทษ สองนายบ่าวจึงได้เข้าใจถึงความทุกข์ของท่านหมอ และปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด อันใดห้ามก็มิกิน อันใดควรดื่มก็ยอมดื่มเถียนเถียนทราบความในภายหลังว่าองค์ไท่จื่อชอบกลั่นแกล้งให้คนได้ตื่นตระหนกเล่น“คุณหนูต้องการกินดื่มอันใดไหมเจ้าคะ” เสี่ยวเหมยสอบถาม หลายวันมานี่คุณหนูของนางรับประทานอาหารได้น้อยกว่าปกติมาก และหากให้เดาก็คงเป็นเพราะว่าคิดถึงสามีที่รั้งรออยู่ที่บ้านเหลียนซานเป็นแน่“ยังไม่หิว เจ้าไปเตรียมพู่กันกับกระดาษเถิด อีกประเดี๋ยวก็จะถึงเวลาที่ต้องวาดภาพของคุณชายแล้ว” พูดยังไม่ทันขาดคำ คุณชายสูงศักดิ์หรือองค์ไท่จื่อเยว่หยางก็ปรากฏตัวตามเวลาเดิมที่เคยนัดหมายเอาไว้ทุกวัน“อากาศวันนี้ดีกว่าทุกวัน พวกเจ้าเห็นด้วยหรือไม่” คุณชายอารมณ์ดีหย่อนตัวลงนั่ง วางท่าขึงขังเพื่อให้ภาพวาดออกม

  • ชะตารักนางรอ   บทที่ 18 ผิดคำสัญญา 2

    “ซูหนี่ว์ ข้าเองก็เคยหลงใหลในความงาม ทว่าได้ภรรยาดีช่วยให้ตาสว่างแล้ว ความงามจากภายในต่างหากเล่าที่สำคัญ ซูหนี่ว์ เจ้าปล่อยเถียนเถียนเสียเถิด อย่างทำให้นางต้องเจ็บอีกเลย”“หึ! อยากรู้นักว่าถ้ากรีดหน้านางอีกสักแผล ท่านพี่ยังรักมั่งคงอยู่อีกหรือไม่”“หากเจ้ากรีดหน้านางหนึ่งแผล ข้าก็จะกรีดหน้าของข้าสักสองแผล คอยดูว่าถ้าข้าอัปลักษณ์แล้ว เจ้าจะยังอยากได้ข้าไปเป็นสามีอยู่อีกหรือไม่!” หยางเหวินเย่ทาบมีดลงบนสันกราม ก่อนจะจ้องมองหญิงงามที่เขาเคยรักอย่างเคียดแค้น“ท่านไม่กล้าหรอก!” ทว่าซูหนี่ว์ประเมินความรักที่สามีมอบให้ภรรยาเอาไว้ต่ำจนเกินไป“เถียนเถียน สามีของเจ้า อาจจะต้องผิดคำสัญญาเรื่องที่จะไม่ทำร้ายตนเองอีก” สายตาเคียดแค้น พลันแปรเปลี่ยนเต็มไปด้วยความรัก ทั้งยังปรากฏรอยยิ้มปลอบใจภรรยาว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อยดี สามีคนนี้จะไม่ยอมให้ภรรยาต้องเจ็บตัวเพิ่มเติมอีก‘…ท่านพี่สัญญาก่อนได้ไหมเจ้าคะ ว่าจะไม่พิสูจน์ความรักที่มีต่อภรรยา ด้วยการทำร้ายตัวเองเช่นนั้นอีก’หยางเหวินเย่ไม่ได้อยากจะขัดใจภรรยา แต่ในเมื่อเหตุการณ์กลับกลายเป็นเช่นนี้ เขาก็จะต้องจำยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ซูหนี่ว์วางมีด เขาจะไม่ยอ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status