แชร์

ตอนที่ 14 สำนักเว่ยหลง

ผู้เขียน: ประดับดิน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-12 10:03:40

ตอนที่ 14 สำนักเว่ยหลง

แสงตะเกียงสีนวลทอดเงาอ่อนบนโต๊ะอาหารที่จัดเรียบง่าย แต่ประณีต กู้เซียวอวิ้นนั่งอยู่ที่ปลายโต๊ะอีกฝั่งเว่ยเยว่ซินนั่งตรงข้าม

นางรับประทานอย่างสงบ เพียงยกตะเกียบ วางช้า ๆ

หลังกู้เซียวอวิ้นวางตะเกียบลงหลังมื้อเสร็จก็เอ่ยขึ้น

“อาหารมื้อนี้…รสไม่เลว”

เว่ยเยว่ซินยิ้มบาง “ท่านอ๋องพอใจข้าก็ยินดีเจ้าคะ”

สายตาของเขาเลื่อนขึ้นสบตานาง กล่าวขอบคุณเรื่องยาถอนพิษอีกครั้ง ใบหน้าของเว่ยเยว่ซินยังประดับด้วยรอยยิ้ม

“ข้าได้กำชับเฉิงหยวนไว้ หากท่านมีอาการผิดแปลก ให้บอกข้าทันที”

กู้เซียวอวิ้นพยักหน้าเบา ๆ ดวงตายังคงนิ่ง

“ดูท่า...เจ้าเข้าใจพิษมากกว่าที่ข้าเคยคิดไว้”

มุมปากของหญิงสาวเหยียดยาวขึ้น ก่อนเอ่ยขึ้นอย่างไร้พิธีรีตอง “ท่านอ๋อง...สนใจทำการค้าหรือไม่เจ้าคะ”

กู้เซียวอวิ้นเลื่อนสายตาขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเยียบลึกเช่นเคย

“พระชายาหมายถึงการค้ารูปแบบใด”

เขาถามกลับตรง ๆ ไม่ตอบรับและยังไม่ปฏิเสธ

เว่ยเยว่ซินยิ้มบาง “ย่อมไม่ใช่ผ้าไหม น้ำชา หรือกำยานหากแต่เป็นโอสถหายากล้ำค่า”

กู้เซียวอวิ้นนิ่งไปครู่หนึ่งจับจ้องอีกฝ่าย เว่ยเยว่ซินไม่หลบสายตา

นางยิ้มบางคา
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 23 ผลประโยชน์คือสิ่งจริงใจ

    ตอนที่ 23 ผลประโยชน์คือสิ่งจริงใจณ ศาลาริมน้ำในสวนกลางจวนชินอ๋องสายลมยามสายพัดเอื่อยผ่านม่านแพรเบา ๆกู้เซียวอวิ้น วางถ้วยชาลงพร้อมเสียงฝีเท้าแผ่วเบาที่ก้าวเข้ามาหยุดอยู่เบื้องหน้ามู่หยางชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง มู่หยางพยักหน้ากล่าว “นางหายตัวไปเมื่อหลายเดือนก่อนขอรับ...เจ้าสำนักหมื่นพิษให้คนออกตามหา...คาดว่าเป็นเรื่องร้ายมากกว่าดี”ชินอ๋องหัวเราะในลำคอเบา ๆ “ยังไม่เจอศพ?”มู่หยางก้าวออกมายื่นภาพวาดหนึ่งแล้วพูดต่อ “สตรีในรูปนี้...ข้ารู้สึกว่าคล้ายกับสตรีที่เราพบเป็นศพในวันลอบสังหารวันนั้นขอรับ...ข้าได้กลับไปดูจุดที่พวกเราฝั่งศพนั้นเอาไว้...มันมีร่องรอยคนมาขุดข้าจึงไม่ได้แตะต้องอีก”กู้เซียวอวิ้นเอนกายพิงพนักเบา ๆ สายตาเหม่อมองผืนน้ำเบื้องหน้า ใบหน้าเยียบเย็นฉายแววครุ่นคิดลึกซึ้ง ความคิดแล่นเร็วราวสายลม แต่กลับสานต่อกันไม่ติดมู่หยางมองสีหน้าของชินอ๋องอยู่นิ่งงัน ใบหน้าของเขาสีหน้าครุ่นคิดไม่แพ้เจ้านาย ก่อนจะเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง“ท่านอ๋องสงสัยว่า...พระชายาตอนนี้อาจไม่ใช่ตัวจริง?”เขาเงียบไปชั่วอึดใจ...ชินอ๋องส่ายหน้าปฏิเสธ เขาจำตำหนิบนร่างกายของนางได้ เป็นคนเดิมอย่างแน่นอนดวง

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 22 โปรดปราน

    ตอนที่ 22 โปรดปรานณ ตำหนักหลิงฮวา ม่านแพรสีแดงเข้มปลิวไหวรับลมเย็นที่พัดผ่านอย่างแผ่วเบา กลิ่นเครื่องหอมอบอวลคลุ้งไปทั่วห้องประทับแสงโคมทองทอดเงาอ่อนทาบลงบนพรมลายมังกรที่ปูเรียบอยู่กลางห้องบนตั่งหยกมุมห้อง ซูเยียนฮองเฮา นั่งพิงหมอนปักดิ้นทองอย่างสง่างามพระพักตร์ประดับรอยยิ้มบางขณะกำลังเอนกายเบา ๆ ซบไหล่ผู้ที่อยู่เคียงข้างกู้เสียนหรงฮ่องเต้ทอดพระเนตรลงมาที่ร่างอรชนสายพระเนตรที่เคยนิ่งเฉียบในราชสำนักเวลานี้กลับเปี่ยมด้วยความพึงใจจนเห็นได้ชัดพระหัตถ์ลูบหลังมือของซูเยียนฮองเฮาช้า ๆปลายนิ้วหยุดนิ่งตรงข้อนิ้ว แล้วคลี่แผ่วลงแนบแน่นก่อนที่กู้เสียนหรงฮ่องเต้จะเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำ“ช่วงนี้...เจ้าดูเปล่งประกายยิ่งกว่าเดิม”พระเนตรทอดมองอย่างไม่ปิดบังความพึงพอใจก่อนจะโน้มเข้าใกล้ กระซิบ “อีกทั้ง...ความรู้สึกตรงนั้น ยังไม่ต่างจากสตรีแรกแย้มเลยด้วยซ้ำ”ซูเยียนฮองเฮาชะงักไปเพียงชั่วครู่ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “หม่อมฉันไม่กล้าปิดปัง...เพียงได้โอสถบำรุงมาเล็กน้อยเพคะม่านลี่เซวียนส่งมาให้...บอกว่าเป็นโอสถลับของสำนักหมื่นพิษ ส่วนขี้ผึ้งนั้น...ก็จากตำหนักชินอ๋อง”กู้เสียนหรงไ

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 21 ยังไม่เสร็จ

    ตอนที่ 21 ยังไม่เสร็จ เสียงครางต่ำแผ่วเบาแว่วมาจากเรือนสมุนไพร แม้จะเบาราวเสียงลมหายใจ แต่ในยามค่ำคืนที่เงียบสงัดเช่นนี้…กลับชัดเจนอย่างน่าประหลาดมู่หยางที่เฝ้าระวังอยู่หน้าด้านหนึ่งของเรือน ถึงกับชะงักมือที่กำลังถือกระบี่มู่เหอซึ่งเพิ่งเสร็จสิ้นการฝึกซ้อมพลางเดินผ่านไปก็หยุดฝีเท้าลงกะทันหันขณะที่มู่เยี่ยนยืนอยู่บนหลังคา เงาร่างแน่นิ่งไร้การเคลื่อนไหว…นอกจากคิ้วที่เลิกขึ้นเพียงเล็กน้อยทั้งสามสบตากันในความมืดแววตาต่างคนต่างฉายชัดว่ารับรู้ตรงกันนั่นคือเสียงที่ไม่ควรได้ยินในช่วงเวลาตึงเครียดเช่นนี้มู่เหอเป็นคนแรกที่กระซิบ “ท่านอ๋องเปลี่ยนไปขนาดนี้แล้ว?”มู่เยี่ยนกระแอมเบา ๆ ก่อนหลุบสายตาลง“พวกเราเพียงทำหน้าที่ของตนเองเถิด”ทั้งสามไม่ได้กล่าวอะไรต่อแม้คนอื่นจะตกตะลึง แต่สำหรับ กัวผิง ผู้เป็นสาวใช้ชั้นหนึ่งของเรือนพระชายา กลับไม่มีแม้เพียงแววตาแปลกใจนางยังคงยืนนิ่งอยู่หน้าตำหนักสมุนไพรนางชำเลืองมองไปยัง ขันทองใบเล็กในมือเหยาชุน แล้วกล่าว “ระวังอย่าให้น้ำเย็น น้ำต้องอุ่นพอเหมาะ”เหยาชุนสะดุ้งเล็กน้อย แล้วรีบก้มศีรษะรับคำกัวผิงยังไม่กล่าวอะไรต่อเพียงหลุบตาลงอย่างสงบ

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 20 ท้าทาย

    ตอนที่ 20 ท้าทาย กองกำลังของชินอ๋องเปลี่ยนไปอย่างเงียบงันแม้แต่เหล่าองค์รักษ์ภายในจวน ซึ่งแต่เดิมมีหน้าที่เพียงคุ้มกันเบื้องต้น กลับเริ่มฝึกฝนเข้มงวดและรุดหน้าขึ้นอย่างเห็นได้ชัดบรรยากาศภายในจวนอ๋องไม่เหมือนก่อนอีกต่อไปเงียบ...มั่นคง...แต่เต็มไปด้วยแรงกดดันที่มองไม่เห็นในยามค่ำคืนแสงจันทร์ส่องลอดผ่านชายหลังคาเสียงก้าวเท้าบางเบาดังแทรกจากเงาไม้องค์รักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่บนหลังคากระซิบผ่านกำลังภายในมู่หยางได้รับรายงานจากองค์รักษ์สายลับที่ลาดตระเวนอยู่โดยรอบ สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที ไม่รอช้า รีบเร่งฝีเท้าเข้าไปยังห้องอักษรทันทีห้องอักษร มู่หยางก้าวเข้ามา รายงานรวบรัด “เรือนพระชายากำลังถูกจับตาจากเงามืดไม่ต่ำกว่าสิบคน กระจายรอบทิศขอรับ” แววตาของกู้เซียวอวิ้นพลันเยียบเย็นลงหลังได้รับฟัง มู่หยางรายงาน ชายหนุ่มวางพู่กันลงก่อนเอ่ย “ข้าจะไปเรือนสมุนไพร”เรือนสมุนไพร ที่เรือนสมุนไพร บรรยากาศยังคงสงบเงียบเช่นเคยแม้ภายนอกจะเริ่มมีความเคลื่อนไหวผิดปกติแต่ภายในเรือนที่อบอวลด้วยกลิ่นสมุนไพรหลากชนิดชินอ๋องพอเข้ามาในเรือนก็เห็น เว่ยเยว่ซิน ย

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 19 เก็บซ่อนไว้

    ตอนที่ 19 เก็บซ่อนไว้ ในย่านตะวันออกของเมืองหลวง เรือนหลังหนึ่งตั้งอยู่เงียบ ๆ ท่ามกลางกลิ่นสมุนไพรที่ลอยจาง ๆ ตลอดวัน มีป้ายเรียบง่ายติดอยู่ด้านหน้า “สำนักโอสถเว่ยหลง” ที่นี่...มีบุรุษรูปงามนามซูเหยียนเป็นผู้ดูแล บุคลิกของเขาสุขุม เงียบขรึมราวคนที่ไม่เคยรีบร้อนกับสิ่งใดในโลก ไม่มีใครรู้ว่าเขามาจากตระกูลใด แต่ทุกคนที่เคยสนทนาด้วย...ล้วนยอมรับว่า ชายผู้นี้ไม่ได้มีเพียงใบหน้าที่น่าจดจำ แต่ยังมีสมองที่ล้ำเกินใคร นามสำนักโอสถเว่ยหลง...อาจยังไม่แพร่หลายนักในหมู่คนทั่วไปแต่ในหมู่ขุนนางระดับสูงและตระกูลผู้มีอำนาจมันกลายเป็นชื่อที่น่าจับตามองที่สุดในรอบหลายปีโอสถจากสำนักนี้ไม่ได้วางขายทั่วไป และไม่สามารถซื้อได้เพียงเพราะมีเงิน...มันหายากยิ่งกว่าโอสถจากสำนักหมื่นพิษและยาบางตัวยังสามารถสั่งปรุงขึ้นตามความต้องการของผู้ที่จะซื้อ แต่นั้น...จะต้องรอคิวนับเดือนและราคา...ก็สูงจนน่าตกใจทว่าสำหรับผู้ที่เคยได้ลองไม่มีใครปฏิเสธว่ามัน “คุ้มค่า”สำนักหมื่นพิษ ภายในห้องโถงชั้นใน บุรุษในชุดสีดำขลับกำลังถือกระบอกไม้ไผ่รายงาน เสียงของเขาเบา แต่ชัดเจน“สำนัก

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 18 คลื่นลมเปลี่ยนทิศ

    ตอนที่ 18 คลื่นลมเปลี่ยนทิศเริ่มทันทีที่เว่ยเยว่ซินก้าวเท้าลงจากรถม้าและเดินเข้าสู่ลานหินหน้าตำหนักเวินกุ้ยเฟย สายตานับสิบจากเหล่านางในและข้าหลวงที่สัญจรผ่าน ต่างเงียบลงโดยไม่รู้ตัวหญิงสาวในชุดแพรบางสีอ่อนเครื่องประดับน้อยชิ้นแต่เลือกสรรอย่างพิถีพิถันท่วงท่าเยื้องย่างนิ่งสงบแต่กลับราวกับก่อแรงคลื่นในใจผู้มองความงามล่มเมือง ความงามที่ตรึงวิญญาณเพียงปรากฏตัว...ทุกสายตาก็ยากจะหันหนี“นางเป็นใครกัน...” สนมชั้นผิงท่านหนึ่งที่ยืนในเงาระเบียงกระซิบถามอีกนางที่อยู่ใกล้เคียงเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย สีหน้าเจือความแปลกใจ “ไม่ใช่สนมในตำหนักหลัง...ข้าจำได้ทุกคน แต่คนผู้นี้ไม่เคยเห็น…”“เป็นคุณหนูตระกูลใดกัน”“ข้ารู้...นางคือพระชายาชินอ๋อง หญิงงามบรรณาการจากแคว้นต้าเว่ย” มีเสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นมา ทำให้ทุกคนเริ่มตั้งวงสนทนา เว่ยเยว่ซินไม่ได้สนใจสายตารอบข้าง นางก้าวเดินอย่างสงบนิ่ง มั่นคง ราวกับทุกสิ่งรอบตัวไม่อาจแตะต้องนางได้ไม่มีการหยุดยั้งเพื่อฟังคำกระซิบไม่มีแม้แต่การเหลือบตามองผู้ใด ไม่นานขบวนเล็กของเว่ยเยว่ซินก็มาถึงหน้าตำหนักจื่อหลัวตำหนักของเวินกุ้ยเฟยกัวผิงก้าวขึ้นไปแจ้งขันทีปร

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 17 ยาเสริมลมปราณ

    ตอนที่ 17 ยาเสริมลมปราณบ่ายวันนั้นมู่เยี่ยนกับมู่หยางก็ได้รับเกียรติเป็นผู้ทดลองยา “ท่านอ๋อง” น้ำเสียงของเขาแม้ยังควบคุมได้ แต่แววตานั้นเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นที่ยากจะซ่อน ชินอ๋องหรี่ตามององค์รักษ์คนสนิทกล่าว “พูดมา”“ข้ารู้สึกว่าการหมุนเวียนของปราณในร่างคล่องตัวขึ้น ชัดเจนราวกับมีใครเปิดทางลมปราณให้อีกขั้น” มู่เยี่ยนยังกล่าวต่อเนื่องไม่ติดขัด “อาการเหนื่อยล้าหลังการฝึกหนักลดลงอย่างเห็นได้ชัด ข้าสามารถยืดเวลาได้เกือบเท่าตัว” มู่หยางพยักหน้ากล่าวเสริม “ไม่มีอาการสะท้านปราณช่วยกระตุ้นเส้นชีพจรให้ไหลลื่นขอรับ”กู้เซียวอวิ้นไม่ได้ขัด เพียงจิบชาเงียบ ๆ ทว่าแววตาของเขากลับมีประกายแฝงความภาคภูมิใจเงียบงันที่ค่อย ๆ ผุดขึ้นในดวงตาคมลึกคู่นั้นแม้นางจะไม่ได้อยู่ตรงนี้ หากนางได้ยินคำกล่าวชมเหล่านี้ ใบหน้างดงามนั้นคงไม่แสดงความแปลกใจนางคงเพียงพยักหน้าเบา ๆ เอ่ยเสียงเรียบ“ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว”เมื่อคืน…ตอนที่นางเอ่ยคำมั่นอย่างไม่หวั่นไหวเขายังนึกแคลนอยู่ในใจ ว่านั่นอาจเป็นเพียงถ้อยคำโอ้อวดของคนที่มีสุราในร่างคำพูดเช่น “ข้าจะทำให้สำนักนี้กลายเป็นดั่งเข

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 16 หนักขึ้นเรื่อย ๆ

    ตอนที่ 16 หนักขึ้นเรื่อย ๆเฉิงหยวนยืนอยู่หน้าเตาปรุงโอสถ เขาเริ่มต้นใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลิ่นสมุนไพรที่ลอยฟุ้งทั่วเรือน หม้อยาจำนวนไม่น้อยถูกต้มหรือเททิ้งไปแล้ว เว่ยเยว่ซินเพียงนั่งจิบชาเบา ๆ เฝ้ารอด้วยใจสายตานิ่งสงบไอน้ำจากหม้อยาค่อย ๆ จางลงกลิ่นสมุนไพรเข้มข้นลอยขึ้น เฉิงหยวนตักเนื้อยาออกจากเตาด้วยมือมั่นคง เทลงตลับไม้เคลือบด้านในอย่างระมัดระวังเขาหายใจเข้าช้า ๆ ก่อนหันกลับไปทางเว่ยเยว่ซิน“อาจารย์” น้ำเสียงของเขาตื่นเต้นเล็กน้อย กลิ่นนี้เขามั่นใจหลายส่วนว่าใช้ได้แล้วเว่ยเยว่ซินวางจอกชาลง แล้วลุกขึ้น เดินเข้าไปใกล้โดยไม่รีบร้อน รับตลับยามา โน้มหน้าเล็กน้อยสูดกลิ่นสมุนไพรเข้มข้นที่ลอยขึ้นมาเบา ๆ จากนั้นแตะปลายนิ้วลงบนผิวยาเพียงเล็กน้อยเฉิงหยวนยังไม่กล้าพูดออกมามีเพียงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอกจนกระทั่งเว่ยเยว่ซินเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแล้วเอ่ยเรียบ ๆ “ใช้ได้”เฉิงหยวนถอนหายใจอย่างเงียบงันแววตาที่เปี่ยมความมั่นใจกลับมาอีกครั้งเว่ยเยว่ซินกล่าวต่อ “เจ้าคงทราบดี...ยาเม็ดใช้แค่ได้เพียงแปดส่วนเท่านั้น ระวังจังหวะไฟให้มากกว่านี้”นางเว้นช่วงสั้น ๆ ก่อนกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงราบ

  • ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ   ตอนที่ 15 เสริมกำลังภายใน

    ตอนที่ 15 เสริมกำลังภายใน แสงอรุณแรกส่องลอดม่านโปร่งเข้ามาเงียบ ๆ แดดอ่อนแตะลงบนผ้าห่มที่ยับย่นเล็กน้อยอบอุ่นและสงบ ช่างต่างจากค่ำคืนก่อนหน้าที่เร่าร้อนด้วยสัมผัสและเสียงหายใจของคนสองคนกู้เซียวอวิ้นค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ร่างที่เขานอนกอดไว้แนบอกยังคงหลับนิ่ง นางนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาเขาเส้นผมบางส่วนหล่นลงข้างแก้ม ผิวเนียนใต้แสงเช้าแลดูอ่อนโยนกว่าทุกครั้งที่เขาเคยเห็นนางในยามปกติคือหญิงที่สงบ เฉียบคมและคาดเดายากแต่ในยามหลับไหล...กลับมีความอ่อนโยนที่แทบไม่เคยเผยให้ผู้ใดเห็นมือของเขาเอื้อมไปเกลี่ยปอยผมที่ปรกอยู่บนหน้าผากของนางเบา ๆ เกรงว่านางจะตื่น กู้เซียวอวิ้นแต่งกายเรียบง่ายในอาภรณ์สีเข้ม เมื่อจัดเสื้อคลุมเสร็จเรียบร้อย เขาเหลือบมองไปยังเตียงอีกครั้งเว่ยเยว่ซินยังคงหลับสนิทอยู่ภายใต้ผ้าห่มบาง สีหน้านิ่งสงบไร้เงาความระวังที่เคยมียามลืมตาชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้โน้มกายลงเล็กน้อย จุมพิตเบา ๆ บนหน้าผากของนางโดยไม่ให้แม้แต่ลมหายใจรบกวนจากนั้นจึงหันหลัง เดินออกไปประตูเรือนเปิดออกช้า ๆ เสียงไม้ขัดกันดังเพียงแผ่วสององครักษ์ที่เฝ้าหน้าประตูลี่อินและลี่เหมยค้อมกายทันที

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status