Semua Bab ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ: Bab 1 - Bab 6

ตอนที่ 2 ชะตาลิขิตม่านชิงเฉียวลืมตาขึ้นในความมืด ทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ จากความทรงจำของเว่ยเยว่ซินอย่างเงียบงันหญิงงามผู้นี้...เกิดมาพร้อมรูปโฉมเหนือสามัญชน หากแต่ชะตากลับอาภัพยิ่งนัก หัวใจของนางแตกสลายเพราะชายคนรักถูกสังหารเพียงเพราะพยายามยับยั้งการแต่งงานทางการเมืองของนางม่านชิงเฉียวทอดถอนใจให้กับโชคชะตาอันน่าเวทนาของอีกฝ่าย ขณะนั้นเอง ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างเงียบงัน ร่างสูงของบุรุษผู้หนึ่งก้าวเข้ามา แม้ภายในห้องจะไร้แสงตะเกียง แต่เขาก็มองเห็นว่านางลืมตาตื่นอยู่ฝีเท้าของเขาชะงักเล็กน้อย ดวงหน้าฉายแววโล่งอก เขายกมือโบกให้สาวใช้ออกไป ก่อนจะก้าวเข้ามาอย่างช้า ๆ แล้วนั่งลงที่ขอบเตียง"รู้สึกอย่างไรบ้าง...ยังเจ็บตรงไหนหรือเปล่า" น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน พร้อมรอยยิ้มอบอุ่นดุจฤดูใบไม้ผลิม่านชิงเฉียวปรายตามองอีกฝ่าย ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าไร้กลิ่นอายสังหารเฉกเช่นในวันก่อน บัดนี้เขาสวมอาภรณ์หรูหราสีคราม มวยผมรวบขึ้นสูง ครอบด้วยกวานหยก ใบหน้าแลดูหล่อเหลาและสง่างามดุจจันทร์ท่ามกลางสายลมอ่อนนางกะพริบตาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่วเบา "มึนหัวเล็กน้อยเพคะ"นางมิได้โกหก...นางกำลังมึนหัวจริง ๆ เพราะ

ตอนที่ 4 เพราะงดงาม นอกจากม่านชิงเฉียว ก็ไม่มีผู้ใดรู้ส่วนผสมของโอสถหยดโลหิตมังกร แม้กระทั่งเจ้าสำนักหมื่นพิษก็ยังหาคำตอบนี้ไม่ได้ เขาพยายามคาดเดาจากข้อมูลสมุนไพรที่บุตรสาวใช้แต่ก็ไม่สามารถสรุปได้ เจ้าสำนักหมื่นพิษคงไม่รู้ว่า เป็นเพราะคาดเดาผิดตั้งแต่แรกว่าจะต้องมีสมุนไพรล้ำค่าและหายาก ทว่าความจริงแล้ว ส่วนผสมของโอสถหยดโลหิตมังกรคือสมุนไพรธรรมดาที่สามารถหาซื้อได้ในร้านขายยาทั่วไป มูลค่าของพวกมันใช้เงินซื้อมาไม่ถึงตำลึงด้วยซ้ำ เว่ยเยว่ซินปรายตามองส่วนผสมที่จัดเตรียมไว้คลี่ยิ้มอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็เริ่มปรุงโอสถอีกครั้งและตอนนี้ก็ไม่มีใครสนใจนางเหมือนครั้งแรกที่เริ่มลงมือ พวกเขาต่างคุ้นชินว่านางกำลังปรุงขี้ผึ้งทาผิวอีกแล้วตะวันคล้อยต่ำ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ เว่ยเยว่ซินยิ้มจนตาหยี กลิ่นนี้ถูกต้องแล้ว!! นางหยิบตลับงดงามใบหนึ่งแล้วใส่โอสถที่พึ่งตกผลึกเสร็จใส่ลงไป คราวนี้ก็เหลือแค่ส่งมอบจ้าวลี่อิงยังคงมาตรวจชีพจรให้เว่ยเยว่ซิน ในขณะที่นางกำลังจับชีพจร เว่ยเยว่ซินก็เอ่ยขึ้น “เรียนถามท่านหมอ ช่วงที่ข้

ตอนที่ 6 กล่าวส่งเดช กู้เซียวอวิ้นเดินนำหน้าเฉิงหยวนมายังเรือนของเว่ยเยว่ซิน สาวใช้ที่เฝ้าอยู่บริเวณหน้าประตู ชำเลืองมองมาเห็นชายหนุ่มก็รีบเดินมาย่อคารวะ “คารวะท่านอ๋อง” “พระชายาไม่อยู่ในเรือนหรือ?” “เรียนท่านอ๋อง พระชายาอยู่ในเรือนสมุนไพรเพคะ” ได้ยินเช่นนั้น กู้เซียวอวิ้นก็หันกายเดินไปอีกทาง เมื่อเดินเข้าไปใกล้ได้ยินเสียงหัวเราะพูดคุยของหญิงสาวกลุ่มใหญ่คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย พอไปถึงภาพตรงหน้าชวนให้ตกตะลึงอยู่บ้าง กัวผิงเห็นชิงอ๋องก็ตกใจรีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย “คารวะท่านอ๋อง” บ่าวรับใช้พอได้ยินคำนั้นก็ต่างหยุดชะงักทั้งการกระทำและวาจา พวกนางต่างรีบพากันหมอบต่ำไม่กล้าเงยหน้า เกิดความเงียบสงัดขึ้นในทันที เว่ยเยว่ซินเห็นกู้เซียวอวิ้นแววตาก็มีประกายยินดีอย่างไม่ปกติ นางลุกขึ้นทำความเคารพอีกฝ่าย ใบหน้าประดับรอยยิ้มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งอ่อนหวาน “ท่านอ๋องมาเยี่ยมเยือนถึงเรือน ไม่ทราบว่ามีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับการคำนับอีกฝ่ายแล้วเบี่ยงกายเล็กน้อย พร้อมแนะนำ “