Mag-log inShare
บทที่ 1304
Kaugnay na kabanata
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1305
กัวเสี่ยวม่านล้มลงบนพื้น ตายตาไม่หลับกู้หว่านเยว่หมุนตัวไปทางขวาหันปากกระบอกปืนดำมืด เล็งเข้าที่เถียนหมั่ง ยิงเขาทีหนึ่งมั่นใจว่าทั้งคู่ตายแล้ว นางจึงเลื่อนสายตามองกองสมบัติเบื้องหน้า“นี่คล้ายสมบัติที่หญิงคนหนึ่งนำมาวางไว้ที่นี่”กู้หว่านเยว่ครุ่นคิด มองเครื่องประดับเต็มตู้ ก็รู้ได้ว่าเจ้าของถ้ำนี้รักความงามมากเพียงใด“หีบและตู้ล้วนเต็มไปด้วยฝุ่น มองออกว่าไม่มีคนมาอย่างน้อยหลายสิบปีแล้ว”ซูจิ่งสิงวิเคราะห์อย่างเป็นขั้นเป็นตอน“ดังนั้น สมบัติเหล่านี้น่าจะไม่มีเจ้าของน้องหญิงสามารถเอาไปอย่างสบายใจได้”“พรืด!”กู้หว่านเยว่หัวเราะเบาๆ ค้นพบอย่างกะทันหัน“ท่านพี่ ข้าพบว่าทุกครั้งยามท่านพบสมบัติ ล้วนไม่เกิดความคิดอยากได้”ดวงตานางใกล้จะเปล่งประกายอยู่รอมร่อดีหรือไม่ ชายคนนี้กลับสุขุมถึงเพียงนี้ซูจิ่งสิงพูดยิ้มๆ “เงินเป็นของนอกกาย”ดีดีดีหากคนอื่นพูดถ้อยคำนี้ กู้หว่านเยว่ย่อมไม่เชื่อ แต่นี่กลับหลุดออกจากปากซูจิ่งสิงทันใดนั้นนางเชื่อแล้วสามีของนางไม่ชอบทั้งเงินทั้งอำนาจ เป็นสุภาพบุรุษผู้เที่ยงธรรมคนหนึ่ง“เอ๋ ที่นี่มีหนังสือหนึ่งเล่มด้วยล่ะ”กู้หว่านเยว่พบบันทึกหนึ่ง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1306
มิติอัปเกรดอีกครั้งแล้ว“เอ๋?”จู่ๆ กู้หว่านเยว่ก็พบความชุลมุนวุ่นวายที่มุมหนึ่ง คล้ายเสี่ยวไป๋กำลังก่อความวุ่นวาย“ท่านพี่ ข้าเข้าไปดูก่อน”นางบอกกล่าวซูจิ่งสิงหลังเสี่ยวไป๋ถูกรับเข้ามิติก็เชื่อฟังมาโดยตลอด ไม่เคยมีช่วงเวลากระวนกระวายเช่นนี้มาก่อน“ได้ ข้ารอเจ้าข้างนอก”ซูจิ่งสิงพยักหน้า กู้หว่านเยว่รีบเข้ามิติ“เสี่ยวไป๋ เจ้าเป็นอะไรไป พบเรื่องอะไรงั้นหรือ?”เสี่ยวไป๋บิดตัวไปมาบนพื้น สายตาหันมองไปยังทิศทางหนึ่งกู้หว่านเยว่สังเกตเห็นว่าเสี่ยวไป๋คล้ายอยากออกไป“เจ้าอยากไปจากที่นี่หรือ?”นางถามหยั่งเชิง ดวงตาเสี่ยวไป๋ทอประกายดูท่าแล้วงูยักษ์สีขาวตัวนี้อยากไปจากมิติจริงเสียด้วย กู้หว่านเยว่เอ็นดูสัตว์เลี้ยงภายในมิติมาโดยตลอด โบกมือพาเสี่ยวไป๋ออกมาปรากฏว่าเพียงเสี่ยวไป๋ออกมาก็เลื้อยออกไปภายนอกอย่างบ้าคลั่ง ความเร็วนั้นทำให้กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงตกตะลึงพรึงเพริด“นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”ซูจิ่งสิงเอ่ยถามอย่างตกตะลึงเขาเข้ามิติของกู้หว่านเยว่อยู่บ่อยครั้ง ย่อมรู้ว่าเสี่ยวไป๋คืองูยักษ์ที่กู้หว่านเยว่เลี้ยงไว้ภายในมิติ“ข้าเองก็ไม่รู้ เมื่อครู่ข้าพบว่ามันมีท่าทีกระวนกร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1307
“เจ้าเด็กคนนี้ ใช่อสรพิษมีเขาทะเลทรายยักษ์ที่เพิ่งผ่านศึกใหญ่มากระนั้น?”กู้หว่านเยว่จิ้มศีรษะเสี่ยวไป๋เบาๆ ทีหนึ่ง เจ้าเด็กคนนี้เผยท่าทีไร้พิษสงออกมาอีกครั้ง“ไป ไปพักในมิติดีๆ เถอะ”กู้หว่านเยว่ให้เสี่ยวไป๋เข้าไปพักผ่อนภายในมิติ จากนั้นมาหยุดต่อหน้าอสรพิษมีเขาทะเลทรายอสรพิษมีเขาตัวนี้ยาวราวห้าถึงหกเมตร“เป็นอสรพิษมีเขาที่ใหญ่มากตัวหนึ่ง”แววตากู้หว่านเยว่สั่นไหว หยิบกริชเล่มหนึ่งออกจากมิติ“น้องหญิง จะทำอันใดหรือ?”“ถุงน้ำดีและหนังของอสรพิษมีเขาล้วนเป็นยาชั้นดียังมีพิษภายในฟันของมันนั้นอีก รีดออกมาแล้วสามารถทำเป็นยาพิษได้”กู้หว่านเยว่อธิบายยิ้มๆ“งูใหญ่ถึงเพียงนี้อายุน่าจะราวร้อยปี จะพลาดไปไม่ได้”ซูจิ่งสิงพยักหน้า เขาเองก็เคยได้ยินมาก่อนว่าอสรพิษสามารถนำมาทำยาได้“เช่นนั้นให้ข้าช่วยเจ้าเถอะ”อสรพิษตัวใหญ่ถึงเพียงนี้ อาศัยเพียงกู้หว่านเยว่จัดการคนเดียว ก็ไม่รู้ว่าจะต้องจัดการถึงยามใด ซูจิ่งสิงเป็นฝ่ายหยิบกริชออกมา ช่วยอยู่ที่ฝั่งหนึ่งทั้งสองคนทำเสียจนเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดพราวเต็มศีรษะถลกหนังงู ขูดถุงน้ำดี ถอดฟันใช้เวลาราวหนึ่งกว่าชั่วยาม นี่ถึงจัดการอสรพิษมีเขาเรีย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1308
เพียงประโยคเดียวก็ปลุกคนตื่นจากฝันถ้อยวาจานี้ของลั่วยางทำให้เกาเจี้ยนใจเย็นลง“เจ้าพูดได้ไม่ผิด แต่หรือจะให้ข้านิ่งดูดายกระนั้น?”ลั่วยางใคร่ครวญเล็กน้อย“ท่านเข้าไปเพียงคนเดียวย่อมไม่ได้ เอาเช่นนี้เถอะ ตอนนี้ท่านกลับเมืองไปขอกำลังเสริมก่อน ข้าจะรอท่านที่นี่”แววตานางสุขุมเยือกเย็น ความประหลาดใจภายในสายตาเกาเจี้ยนชัดเจนมากยิ่งขึ้น“เจ้าพูดถูก ถึงตอนนั้นพวกเราใช้พลุสัญญาณสื่อสารกัน หากพวกเขาออกมาแล้ว เจ้าก็ปล่อยพลุสัญญาณ”ทั้งสองปรึกษากันจบ เกาเจี้ยนเตรียมออกเดินทาง ทันใดนั้นสายตาชิงเหลียนทอประกาย“พวกท่านรีบดู นั่นใช่นายท่านและฮูหยินหรือไม่?”เมื่อครู่ขณะทั้งสองคนปรึกษากัน ชิงเหลียนมิได้เอ่ยปากอยู่ตลอดนางเชื่อว่ากู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงจะต้องกลับออกมา“นายท่านและฮูหยินกลับมาได้ไม่ผิดไปดังคาด”ชิงเหลียนยิ้มพลางเข้าไปต้อนรับ สายตาเกาเจี้ยนและลั่วยางทอประกาย“ดีดีดี พวกเจ้านับว่ากลับมาแล้ว”“บังเอิญพบเรื่องยุ่งยากเล็กน้อย จึงเสียเวลาไปบ้าง โชคดีฟ้ายังไม่มืด”กู้หว่านเยว่อธิบายยิ้มๆ สายตาตกลงบนตัวเกาเจี้ยน“ตอนอยู่ไกลๆ ได้ยินพวกเจ้าคล้ายกำลังเถียงกัน”เกาเจี้ยนลูบศีรษะอย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1309
หลังเกาเจี้ยนผ่านความตกตะลึงไปแล้ว นึกได้ว่าอสรพิษมีเขาทะเลทรายถูกสองสามีภรรยาจัดการไปแล้ว ภายภาคหน้าคนเข้าไปจะไม่ถูกทำร้ายอีก ถอนหายใจโล่งอกเฮือกหนึ่ง“ใช้ได้นี่ พวกเจ้าสองสามีภรรยา ทำความดียิ่งใหญ่ให้ราษฎร์ด่านซานไห่ไปหนึ่งเรื่อง”“สถานการณ์พาไปเท่านั้น”กู้หว่านเยว่ลูบจมูกอย่างถ่อมตน ปล้นสมบัติจำนวนมากถึงเพียงนั้นภายในถ้ำไป นางยังรู้สึกเก้อกระดากอยู่บ้างขณะเดียวกันตะวันตกลงทิศประจิมแล้ว เรื่องที่ทุกคนสมควรทำล้วนทำเรียบร้อยแล้ว นี่จึงเดินทางกลับทางเดิมขากลับกู้หว่านเยว่อารมณ์ดีไม่เลว ทางหนึ่งขี่ม้า ทางหนึ่งครวญเพลงหลังกลับถึงด่านซานไห่แล้ว ลั่วยางโบกมือลาสองคน“ข้ากลับไปพักก่อน จัดการผลพุทราทรายเหล่านี้”นางมองทางกู้หว่านเยว่“รอพวกท่านจะออกเดินทาง ข้าค่อยไปพร้อมพวกท่าน”กู้หว่านเยว่เหลือบมองสีท้องฟ้าแวบหนึ่ง ไม่วางใจลั่วยางแม่นางในห้องหอคนหนึ่ง ขณะเตรียมจะให้ชิงเหลียนพานางไปส่งนั้นเกาเจี้ยนกลับชิงสืบเท้าขึ้นมาหนึ่งก้าว“ดึกแล้ว เจ้ากลับไปคนเดียวไม่ปลอดภัย ข้าไปส่งเจ้าเถอะ”เขากระชับบังเหียนแน่น แววตาทอประกายระยับตกลงบนตัวลั่วยางลั่วยางนึกได้ว่าวันนี้นางวางแผนอยู่ด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1310
เช่นนี้นางก็สามารถสอดแนมการวางกำลังของศัตรูและความอันตรายล่วงหน้าได้แล้ว นี่คือข้อได้เปรียบยิ่งใหญ่มากทีเดียวกู้หว่านเยว่พึงพอใจพลังวิเศษนี้มากอาจเพราะเพิ่งได้รับพลังวิเศษ นางยังมิได้คิดวิธีใช้ประโยชน์ให้ดี สายตาตกลงบนตัวซูจิ่งสิง ก็ได้เห็นเรือนร่างไร้สิ่งใดปกปิดของอีกฝ่าย“ของใหญ่” บางแห่ง นางมองแล้วก็หน้าแดงไปถึงหู รีบเลื่อนสายตาหนี“ข้าไปตรวจนับสมบัติก่อน”กู้หว่านเยว่กระแอมแล้วเดินจากไปเสียงพูดของระบบอยู่ภายในสมองของกู้หว่านเยว่ ดังนั้นซูจิ่งสิงจึงไม่พบความผิดปกติ“เก็บสิ่งเหล่านี้เข้าคลังเก็บของตรวจนับให้เรียบร้อยก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ เก็บสมบัติที่ได้มาครั้งนี้เข้าคลังเก็บของแห่งหนึ่งที่อยู่ภายในมิติ จากนั้นบนหน้าต่างขนาดใหญ่ของนาง ก็ปรากฏสิ่งของที่ปล้นมาได้ในครั้งนี้จำแนกและปรากฏบนหน้าจอแล้ว“ของไม่น้อยเลยจริงๆ”กู้หว่านเยว่ถอนใจ ทันใดนั้นนางนึกถึงบันทึกที่เก็บมาได้ภายในถ้ำขึ้นได้นางรีบหยิบบันทึกออกมาเปิดอ่านปรากฏว่ายิ่งอ่านก็ยิ่งตกตะลึง“ดีนักนะ ถ้ำนั้นคล้ายเป็นของเถาเอ๋อร์จริงเสียด้วย”บันทึกนี้ยุ่งเหยิงเป็นพิเศษ กู้หว่านเยว่พบเบาะแสแล้วนางคลี่ยิ้ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1311
“จิ่งสิง!” คนผู้นั้นควบม้าเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นเต้น เมื่อเข้ามาใกล้ ซูจิ่งสิงจึงพบว่าเป็นเกาเจี้ยน “เหตุใดเจ้าจึงมาอยู่ที่นี่ได้?” เขาคิดเพียงครู่เดียวก็เดาถึงวัตถุประสงค์ของเกาเจี้ยนได้ “เจ้าคงไม่ได้คิดจะกลับเจดีย์หนิงกู่กับพวกเราหรอกนะ?” “ไม่เสียทีที่เป็นเพื่อนรักของข้า ฉลาดจริงๆ” เกาเจี้ยนหัวเราะออกมาอย่างเบิกบาน เสียงหัวเราะได้ยินไปถึงกู้หว่านเยว่และลั่วยางที่อยู่ในรถม้า คนทั้งสองยังคิดว่าหูฝาดไป รีบเลิกม่านรถขึ้น กระทั่งเห็นเงาร่างที่ทั้งดำทั้งใหญ่โตของเกาเจี้ยน คนทั้งสองจึงได้กล้าเชื่อ “แม่ทัพเกา ท่านมาได้อย่างไร?” กู้หว่านเยว่เหลือบมองลั่วยางทีหนึ่ง คิดไปในทางเดียวกับซูจิ่งสิงแล้ว คนผู้นี้คงไม่ได้วางแผนจะกลับเจดีย์หนิงกู่กับพวกนางเพื่อลั่วยางกระมัง “ข้าวางแผนจะกลับไปที่เจดีย์หนิงกู่กับพวกเจ้าด้วย” เกาเจี้ยนหัวเราะร่า หางตาของเขาเหลือบมองลั่วยางอย่างเขินอาย “ยังไงข้าอยู่ที่ด่านซานไห่ก็ไม่มีเรื่องอะไรอีก” “ทูเจวี๋ยก็ถูกพวกเจ้าสยบไปแล้ว ในช่วงระยะเวลาอันใกล้นี้ ด่านซานไห่ย่อมไม่มีสงครามอะไร ข้าไม่สู้ตามไปช่วยพวกเจ้าที่เจดีย์หนิงกู่ดีกว่า” เขาพูดอย่างจริงจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1312
เมื่อยืนยันว่าเมืองจี้หนิงปลอดภัย ทุกคนก็ไม่ลังเลอีก รีบเข้าเมืองและหาโรงเตี๊ยมพักผ่อนทันที “พี่สะใภ้ ท่านพี่เขาเมารถอยู่บ้าง” เพิ่งขึ้นมาชั้นบน ซูจิ่นเอ๋อร์ก็มาหากู้หว่านเยว่อย่างร้อนใจ กู้หว่านเยว่นึกถึงร่างกายที่อ่อนแอของฟู่หลานเหิง เพื่อไม่ให้ทุกสิ่งต้องเสียเปล่า จึงไปดูด้วยตัวเองรอบหนึ่ง “ยังดี แค่เพราะตรากตรำจากการเดินทางจนเหน็ดเหนื่อยเท่านั้น” กู้หว่านเยว่หยิบขวดยาออกมาขวดหนึ่ง มอบให้ฟู่หลานเหิง “นี่เป็นยาแก้เมารถ เจ้ากินมันลงไปก่อน หลับพักให้ดีสักคืน พรุ่งนี้เมื่อตื่นขึ้นมาก็น่าจะหายดีแล้ว” คนผู้นี้สุขภาพอ่อนแอถึงขนาดแค่นั่งรถม้าก็เวียนหัว กู้หว่านเยว่ส่ายหัว ดูท่าเมื่อกลับถึงเจดีย์หนิงกู่ ควรให้ฟู่หลานเหิงพักสักหนึ่งปีครึ่งปีก่อนให้เขาไปดูแลเมืองตะวันไม่ตกดินต่อแล้ว นางใคร่ครวญ เมื่อถึงเวลานั้นก็มองเมืองตะวันไม่ตกดินให้เกาเจี้ยนก่อนแล้วกัน “ขอบคุณมากขอรับ” ฟู่หลานเหิงพยักหน้า กินยาลงไปแต่โดยดี ผ่านไปครู่เดียวก็หลับไปด้วยลมหายใจสม่ำเสมอแล้ว “จิ่นเอ๋อร์ เจ้าอยู่ดูแลเขาที่นี่ ข้าไปก่อนแล้ว” กู้หว่านเยว่เห็นฟู่หลานเหิงไม่เป็นไรแล้ว จึงสาวเท้าจากไป “ขอบคุณ
Pinakabagong kabanata
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1668
“อ๊ะๆๆๆ!”วูเมิ่งร้องคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด ถ้าหากไม่ได้โดนมัดไว้ เขาคงเจ็บจนกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นแล้ว“เขียนบนพื้น”กู้หว่านเยว่ยื่นน้ำชาให้เขาหนึ่งถ้วยน้ำตาของวูเมิ่งแทบจะแห้งแล้ว แม้ห้องปรุงพิษของพวกเขาก็มักจะสอบสวนผู้อื่นเช่นนี้แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนสอบสวน“ข้าเขียน ข้าเขียน”เขารีบทำปากพูด พลางยื่นมือสองข้างที่โดนมัดเข้าด้วยกันออกไป ใช้นิ้วชี้จุ่มลงไปในน้ำชาเดิมทีอยากฉวยโอกาสดีดยาพิษในซอกเล็บออกมา กลับพบว่าโดนกู้หว่านเยว่ค้นตัวจนไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ยาพิษในซอกเล็บก็โดนขูดออกมาแล้วเขากัดฟันแน่น ใช้ดวงตาที่เป็นประกายจ้องกู้หว่านเยว่เขาชอบผู้หญิงสวย ผู้หญิงที่เก่งกาจ เขายิ่งชอบ‘ชวีอวี้’ เก่งกาจเช่นนี้ เขาชอบสุดๆรอเขามีโอกาส เขาจะสยบนางแน่นอน“เขียน” กู้หว่านเยว่สั่งอย่างใจเย็นเหลือเวลาไม่มากแล้ว ชวีเฟิงกล้าร้องหนึ่งชั่วยาม แต่ใช้ว่าวูเมิ่งจะทำได้นานเช่นนี้“คุกใต้ดินห้องปรุงพิษ” วูเมิ่งเขียนลงบนพื้นกู้หว่านเยว่ประหลาดใจ “เจ้าบอกว่าอยู่ในมือของเจ้าไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงอยู่ที่ห้องปรุงพิษ?”แววร้อนตัวแลบผ่านดวงตาวูเมิ่งเขาเขียน “ไม่พูดเช่นนี้ เจ้าจะยอมแต่งง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1667
“ให้ตายเถอะ!”ชวีเฟิงยังไม่ทันได้ใช้ศิลปะการต่อสู้เลย ก็เห็นเขาโดนกู้หว่านเยว่ผลักจนล้มลง จึงอุทานออกมาด้วยความตกใจ“ท่านทำอะไรกับเขา?”“เปล่านี่ แค่ทำให้เขาสลบ จะได้สอบสวนง่ายขึ้น”กู้หว่านเยว่พูดอย่างสบายๆนางเป็นไปที่ตรงหน้าวูเมิ่ง ค้นตามร่างกายเขาครู่หนึ่ง พบอาวุธลับและยาพิษมากมาย“แหม โชคดีที่ทำให้เขาสลบก่อน ของพวกนี้สามารถทำให้พวกเราเสียเวลาพักใหญ่เลย”“ของพวกนี้มันอะไร?” ชวีเฟิงมองขวดเหล่านั้นอย่างงงงวย“นี่คือยาพิษที่ฆ่าคนได้ในพริบตา”“น้ำยาทำลายศพ ความหมายตามชื่อเลย มีฤทธิ์กัดกร่อนสูงมาก”“ไห่ถังเจ็ดดาว ไร้สีไร้รส ผู้ที่ถูกพิษจะหมดสติทันที ตายอยู่ในความฝัน อีกทั้งยังเป็นฝันดีด้วย ตอนตายยังยิ้มอยู่เลย”“อันนี้…”“เดี๋ยวก่อน เลิกพูดได้แล้ว!”กู้หว่านเยว่ยังจะพูดต่อ ชวีเฟิงรีบห้ามนาง “ของพวกนี้ก็น่ากลัวมากแล้ว ขืนฟังต่อไป ข้ากลัวว่าข้าจะฝันร้ายทำไมเขาถึงพกยาพิษมากมายเช่นนี้ ไม่กลัวตัวเองโดนพิษของตัวเองเลยหรือ”“เขาเป็นคนของห้องปรุงพิษ เจอยาพิษป้องกันตัวบนตัวเขาก็เป็นเรื่องปกติ”กู้หว่านเยว่เก็บยาพิษเหล่านั้นเข้าไปในมิติอย่างใจเย็นหลังจากนั้น นางเดินไปที่ประตู ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1666
“อวี้เอ๋อร์ ข้ามารับเจ้าแล้ว ทำไมเจ้าถึงล็อคประตูล่ะ? เป็นเจ้าสาวก็เลยเขินอย่างนั้นหรือ?”เสียงของผู้ชายดังมาจากข้างนอกความเกลียดชังปรากฏขึ้นบนใบหน้าชวีอวี้“วูเมิ่งมาแล้ว”“เจ้ารีบไปซ่อนตัวเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่รีบกล่าวออกคำสั่ง ชวีอวี้พยักหน้า ออกจากห้องเวลานี้เป็นไปไม่ได้แล้ว นางกวาดมองโดยรอบ แล้วรีบไปหลบที่ใต้เตียงชวีเฟิงจะเข้าไปเปิดประตูกู้หว่านเยว่กล่าวเตือน “จำไว้ ไม่ว่าเวลาใดก็อย่าเปิดเผยตัวตน หากทนไม่ไหวจริงๆ ก็นึกถึงแค้นบัญชีเลือดของครอบครัวเจ้า”“เข้าใจแล้ว”ชวีเฟิงข่มอารมณ์แล้วพยักหน้าหลังจากเขามองกู้หว่านเยว่อย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง จึงจะเดินไปเปิดประตูเขากับวูเมิ่งเคยเจอกัน กลัวว่าอีกฝ่ายจะจับได้ ดังนั้นหลังจากเปิดประตูก็รีบก้มหน้า โชคดีที่ความสนใจของวูเมิ่งไม่ได้อยู่ที่เขา“อวี้เอ๋อร์”สายตาของวูเมิ่งราวกับติดอยู่กับตัว ‘ชวีอวี้’ เขาเดินไปที่ตรงหน้านาง แล้วจ้องนางอย่างหลงใหล“วันนี้เจ้าสวยจริงๆ สวยจนข้าไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง”สีหน้าวูเมิ่งเต็มไปด้วยความลุ่มหลงเขายื่นมือออกไป หวังจะจับแก้มของ ‘ชวีอวี้’“ไสหัวไป!”‘ชวีอวี้’ หันหน้าหนีอย่างความรังเกียจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1665
กู้หว่านเยว่เผยอปาก นี่คือสิ่งที่นางอยากได้ยิน“อยากให้ข้าช่วยให้สกุลชวีผ่านมรสุมครั้งนี้ มันไม่ใช่เรื่องยาก เพียงแต่ว่าต่อจากนี้เจ้าต้องฟังข้า”กู้หว่านเยว่มีเจตนาที่ชัดเจน เห็นได้ชัดว่านางคิดแผนรับมือไว้ตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว“ท่านพูดมาได้เลย”ชวีเฟิงรีบลุกขึ้น“ให้พี่หญิงของเจ้าถอนชุดแต่งงานกับมงกุฎหงส์ลงมาก่อน”กู้หว่านเยว่ออกคำสั่ง“เจ้าหาข้ออ้างเรียกสาวใช้ที่อยู่หน้าประตูเข้ามา หลังจากตีนางสลบ ถอดเสื้อชั้นนอกของนางออก แล้วสวมบนตัวเจ้า”กู้หว่านเยว่สั่งอย่างเป็นระเบียบ ชวีเฟิงมองไปทางชวีอวี้ พยักหน้าเบาๆ“พี่หญิง ทำตามที่นางบอก”“...ได้”ชวีอวี้คิดแล้วคิดอีก ท้ายที่สุดก็ยังเลือกเชื่อกู้หว่านเยว่ อย่างไรก็ตามสีหน้ากู้หว่านเยว่ดูเรียบเฉยมาก ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในการควบคุมนางเรียบถอดชุดแต่งงานและมงกุฎหงส์ลงมาวางบนโต๊ะ“หลังจากนั้นล่ะ?”“หลังจากนั้นข้าจะปลอมตัวเป็นเจ้าสาว แต่งเขาบ้านวูเมิ่งแทนเจ้า”กู้หว่านเยว่ฉีกหน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าออก ชวีอวี้จึงจะพบว่าที่แท้นางเป็นผู้หญิงด้วยความประหลาดใจกู้หว่านเยว่สวมชุดแต่งงานและมงกุฎหงส์ โชคดีที่การสวมใส่มงกุฎหงส์ของเมี่ยวเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1664
“พี่หญิง บางทีท่านอาจจะรู้สึกว่าข้ารักตัวกลัวตาย แต่ในใจกลับรู้สึกว่าหนานเจียงไม่มีที่ยืนสำหรับพวกเราแล้วบางทีสิ่งที่ข้าทำอาจช่วยทำให้สกุลชวีมีทางรอด”“ทางรอด?”เมื่อชวีอวี้ได้ยินคำพูดนี้ รอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏขึ้นที่ใบหน้า“สกุลชวีของเราไม่มีทางรอดแล้ว”นางมองไปทางชวีเฟิง“คิดว่าตอนที่เจ้าเพิ่งเข้ามาก็เห็นแล้ว ข้างนอกล้วนเป็นคนของสกุลวู ฮองเฮาอยากให้พวกเราตาย สกุลวูก็อยากให้พวกเราตาย พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”ในแววตาของนางเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ราวกับว่าเคยผ่านความเป็นความตายมาแล้วชวีเฟิงนึกถึงอะไรบางอย่างกะทันหัน“พี่ชวีหลิงล่ะ?”เขาเป็นคู่หมั้นของพี่หญิง เหตุใดจึงไม่เห็นเขาปรากฏตัว และพี่หญิงก็ไม่ได้พูดถึงเขาเลยจู่ๆ เขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี“พี่หญิง พี่ชวีหลิงล่ะ?”จนกระทั่งเวลานี้เอง ในที่สุดร่างกายของชวีอวี้ก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุม นางปิดหน้า หยดน้ำตาไหลออกมาจากระหว่างนิ้ว “ตายแล้ว เขาตายแล้ว”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ จิตใจได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ถึงว่าชวีอวี้จะแต่งงานกับวูเมิ่ง ชวีหลิงไม่เคยปรากฏตัวเลย“วูเมิ่งฆ่าเขาหรือ?”ชวีเฟิง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1663
กู้หว่านเยว่ยกกระเบื้องแผ่นหนึ่งขึ้น แล้วมองเข้าไปในห้อง“เป็นอย่างไรบ้าง?” ชวีเฟิงกล่าวถาม“ในห้องมีแค่คุณหนูใหญ่สกุลชวีคนเดียว ไม่เห็นพ่อแม่เจ้า”หลังจากกู้หว่านเยว่สำรวจดูอย่างละเอียด สายตาไปตกที่ใบหน้าชวีอวี้ หน้าตางดงาม มีเสน่ห์แบบคนต่างแดน นางเป็นหญิงงามจริงๆ ด้วย ไม่แปลกใจเลยที่วูเมิ่งยอมทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับนางเดี๋ยวก่อน กู้หว่านเยว่เห็นชวีอวี้ล้วงมีดสั้นออกจากแขนเสื้อกะทันหัน“เหมือนว่าพี่หญิงเจ้าจะฆ่าตัวตาย”“อะไรนะ!”ชวีเฟิงไม่สามารถสงบสติอารมณ์แล้ว กระโดดลงจากคานโดยตรง แล้วปีนเข้าไปในห้องผ่านหน้าต่างที่อยู่ด้านหลังการเคลื่อนไหวนี้ทำให้ยามในเรือนรู้ตัวทันที“ใคร?”มียามสองคนมาตรวจดู และเจอเข้ากับกู้หว่านเยว่ที่ตามหลังมาพอดี“โทษที”พลันกู้หว่านเยว่ยกมือขว้างผงพิษออกไป ทำให้ยามสองคนนี้หมดสติโดยตรง“พี่หญิง ท่านกำลังทำอะไร?” ชวีเฟิงมาถึงตรงหน้าชวีอวี้แล้ว เขาแย่งมีดสั้นมาด้วยมือเปล่าโดยไม่สนใจความคม“เจ้า?”ชวีอวี้ตกใจ เนื่องจากชวีเฟิงในเวลานี้กำลังปลอมตัว ดังนั้นชั่วขณะนางจึงจำไม่ได้กระทั่งได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ในที่สุดก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าก็คือชวีเฟิงน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1662
“ท่านพ่อกับท่านแม่ล่ะ พวกเขาถูกปล่อยออกมาแล้วหรือ?”“ยังเจ้าค่ะ ทางสกุลวูบอกว่ารอท่านแต่งเข้าไปแล้ว พวกเขาจึงจะปล่อยนายท่านกับฮูหยินออกมา”คนรับใช้พูดพลางกำหมัดแน่นเพื่อบีบให้คุณหนูใหญ่แต่งงานกับคุณชายใหญ่สกุลวู พวกเขาถึงกับจับนายท่านกับฮูหยินไป“วันนี้เป็นวันมงคลของข้า แต่พวกเขายังขังพ่อแม่ของข้าไว้ในคุก และยังไม่ให้พวกเขามาร่วมงานแต่งของข้า นี่มันงานแต่งแบบไหนกัน”รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากชวีอวี้“คุณหนูใหญ่…”“พอแล้ว เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว ออกไปก่อนเถอะ ข้าอยากอยู่ที่นี่เงียบๆ สักพัก”ชวีอวี้หลับตา ท่าทางดูอ่อนล้ามาก ราวกับไม่อยากเอ่ยปากพูดอีกแม้แต่คำเดียวคนรับใช้มองนางอย่างระมัดระวังแวบหนึ่ง รู้เช่นกันว่าตอนนี้นางไม่สบายใจ ไม่อยากพูดอะไรมากอีก กลัวว่าสภาพจิตใจของชวีอวี้จะยิ่งหดหู่ด้วยเหตุนี้จึงหมุนกายเดินออกไป และปิดประตูห้องอย่างเชื่อฟัง“ที่นี่หรือ?”นอกประตูของสกุลชวีในเวลานี้ กู้หว่านเยว่มองดูคฤหาสน์ที่แขวนผ้าสีแดงและโคมไฟสีแดงเต็มไปหมด มีความสงสัยปรากฏขึ้นในแววตา“ใช่ ที่นี่แหละ”ชวีเฟิงกำหมัดแน่น สีหน้ายิ่งดูน่าเกลียดหลังจากเข้าเมือง ระหว่างทางก็ได้ยินผู้คน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1661
ชวีเฟิงหัวเราะเยาะ “สกุลวูเชี่ยวชาญแมงป่องพิษ เพราะช่วยฮองเฮาเพาะเลี้ยงราชาแมงป่องพิษ ดังนั้นเฮาฮองจึงให้ความสำคัญมากเดิมทีตระกูลของพวกเขารั้งท้ายสุดในห้าตระกูลใหญ่ แต่ตอนนี้สกุลชวีของเราเข้ามาแทนที่ ได้กระโดดขึ้นไปเป็นผู้นำห้าตระกูลใหญ่และสาเหตุที่ฮองเฮาจะเล่นงานสกุลชวีของเรา ก็เป็นเพราะสกุลวู”ที่แท้คุณหนูใหญ่สกุลชวีที่วูเมิ่งคุณชายใหญ่สกุลวูชอบก็คือชวีอวี้พี่สาวแท้ๆ ของชวีเฟิงแต่ชวีอวี้มีคนในใจนานแล้ว ซึ่งเป็นคนในตระกูลสกุลชวีก็ให้ทั้งสองหมั้นหมายกันนานแล้ว ย่อมไม่มีทางตอบตกลงวูเมิ่ง“วูเมิ่งคนนี้มักจะวนเวียนอยู่ในบ่อนพนันหรือซ่องโสเภณี เขาก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของห้องปรุงพิษ จิตใจอำมหิตไร้ความปรานี เชี่ยวชาญการใช้ยาพิษ เพื่อบรรลุเป้าหมายไม่เลือกวิธีการ ครั้งหนึ่งเคยมีคนจากหมู่บ้านหนึ่งล่วงเกินเขา เขาถึงกับวางยาพิษฆ่าคนทั้งหมู่บ้าน หลังจากเกิดเรื่องก็สั่งให้คนปิดเรื่องนี้เพียงแต่ตอนนั้นสกุลชวีของเราพอจะมีอิทธิพลอยู่บ้าง ดังนั้นจึงรู้เรื่องนี้อย่างลับๆคนต่ำช้าที่จิตใจอำมหิตและเห็นชีวิตของคนเป็นผักปลาอย่างเขา อย่าว่าแต่พี่หญิงไม่ชอบเขาเลย สกุลชวีของเราก็ไม่มีทางให้พี่หญิงแต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1660
กู้หว่านเยว่พยักหน้า เดิมทีนางเองก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้อยู่แล้ว แค่อยากเข้าไปพักผ่อน แวะกินอาหารเช้าแล้วค่อยเดินทางต่อก็เท่านั้น ภารกิจก็ต้องทำ ข้าวก็ต้องกิน“ไป เราเข้าไปดูก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่ขี่ม้ามาถึงหน้าประตูเมือง จากนั้นก็มองพิจารณาชื่อของเมืองแห่งนี้“เมืองโยวหุน”นางกระตุกมุมปาก ชื่อของเมืองนี้ฟังดูแปลกยิ่งนัก หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นเมืองผีในระหว่างนั้นขนตามตัวก็พากันลุกซู กู้หว่านเยว่กลงจากหลังม้า และเดินเข้าไปในเมืองโยวหุนผู้คนที่สัญจรในเมืองแห่งนี้มีจำนวนมากนางในตอนนี้แต่งตัวเป็นคนหนานเจียงแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ดึงดูดสายตาของใครทั้งสองคนเดินมานั่งอยู่หน้าแผงลอยแห่งหนึ่งรอบตัวของพวกนางมีคนหนานเจียงที่กำลังกินอาหารกันอยู่ไม่น้อย กินไปพลางพูดคุยไปพลาง กู้หว่านเยว่ตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่งพบว่าไม่มีใครสนใจสงครามระหว่างต้าฉีกับหนานเจียงเลยสักคนชวีเฟิงกล่าวอธิบายเสียงต่ำ “หนานเจียงไม่มีสงครามมาหลายร้อยปีแล้ว และไม่เคยมีศัตรูจากข้างนอกเข้ามายุ่งย่าม ดังนั้นชาวบ้านจึงไร้ความรู้สึกกันนานแล้ว คิดว่าสงครามไม่มีทางมาถึงหนานเจียงได้อย่างแน่นอน ที่นี่จะต้องเป
