บทที่ 1352

สีหน้าองครักษ์หลวงเหล่านั้นเปลี่ยนไป

“เจ้าเป็นใคร เจ้าเอาองค์หญิงใหญ่ไปไว้ที่ใด?”

“ไม่บอกพวกเจ้าหรอก”

ที่นี่อยู่นานไม่ได้ กู้หว่านเยว่เองก็ไม่ชอบต่อสู้

หยิบระเบิดควันออกจากใต้วงแขนอันหนึ่ง หลังโยนออกไปแล้วก็หนีออกจากหน้าต่าง

“ตามไป!”

องครักษ์หลวงวิชายุทธ์ยอดเยี่ยม รีบไล่ตามไปอย่างว่องไวปานเหินบิน

กู้หว่านเยว่เองก็ไม่กลัวพวกเขา เดินทางออกจากศาลาพักม้า

“หากไม่ใช่เพราะกลัวคนบริสุทธิ์เดือดร้อนไปด้วย ข้าจะต้องทำลายศาลาพักม้านี้ให้ราบเป็นหน้ากลองแน่”

กู้หว่านเยว่หันหน้ากลับไปมองอย่างพูดไม่ออกแวบหนึ่ง แล้วรีบจากไป

หลังนางออกจากศาลาพักม้า ก็กลับไปยังโรงเตี๊ยมอย่างว่องไว เพิ่งเปิดประตู ก็มีมือข้างหนึ่งคว้าบ่าของนางไว้

“อือ!”

กู้หว่านเยว่เบิกตากว้าง เหตุใดภายในห้องนางถึงมีคนอยู่อีกหนึ่งคนกันเล่า?

ขณะต้องการโจมตี คนผู้นั้นก็รีบเปล่งเสียงออกมา

“ท่านพี่ เหตุใดท่านใจร้ายตีข้าได้ลง?”

เป็นเสียงของเฟิ่งเจาซี

มือของกู้หว่านเยว่ชะงักค้างกลางอากาศ อาศัยแสงจันทร์มองคนตรงหน้าอย่างชัดเจน เป็นเฟิ่งเจาซีที่ได้พบเมื่อช่วงกลางวันไม่ผิดไปดังคาด

“เจ้ามาที่ห้องของข้าตอนค่ำมืดดึกดื่นเช่นนี้ทำอันใด?”