Share

บทที่ 1374

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
หลังจากที่เข้ามาในห้อง ในที่สุดซูจิ่งสิงก็ต้านทานความคิดตัวเองไม่ไหว คว้ากู้หว่านเยว่เข้ามาไว้ในอ้อมกอด

“น้องหญิง”

เขาดึงนางเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะซุกหน้าลงไปตรงซอกคอของนาง สูดดมกลิ่นหอมของดอกแพร์ที่แผ่ขยายออกมาจากตัวของนาง และกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยความคิดที่ไม่อาจต้านทานได้

“เจ้าก็รู้ว่าข้าคิดถึงเจ้ามากเพียงใด”

กู้หว่านเยว่หน้าแดงระเรื่อ นางคิดถึงเขามาก จึงไม่ผลักเขาออกไป

แล้วเอ่ยตอบรับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ข้าเองก็คิดถึงท่าน”

“ไม่มีตอนไหนที่ไม่คิดถึง”

นางกล่าวเสียงเบา ระบายความรู้สึกภายในใจอย่างอ่อนโยน

“ระหว่างทางกลับมา ยามมองท้องฟ้าก็เห็นแต่เจ้า มองก้อนเมฆก็เห็นแต่เจ้า มองกองไฟก็คิดถึงแต่เจ้า ลืมตาก็เห็นเป็นหน้าเจ้า หลับตาก็เฝ้าพรรณนาถึงเจ้า....”

ซูจิ่งสิงทนไม่ไหวอีกต่อไป

ริมฝีปากของภรรยาช่างน่าดึงดูดยิ่งนัก

เขาโน้มหน้าลงมา ประทับรอยจูบบนปากของนาง ก่อนจะใช้ปลายลิ้นตวัดเปิดปากของนาง ลิ้นของนางตวัดประสานกับลิ้นของเขา ทั้งสองคนใช้ลิ้นสอดประสานกันและกัน จนของเหลวผสมผสาน กลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน

“ท่านพี่...”

กู้หว่านเยว่ตระหนักได้ว่าเขาต้องการอะไรจากสายตา
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2018  

    “เมื่อก่อนเขาเป็นสามีของข้าจริง แต่ต่อไปไม่ใช่แล้ว จูจิ้งเหวินข้าตัดสินใจแล้วว่าจะหย่ากับเจ้า ส่วนลายลักษณ์อักษรในการหย่าพรุ่งนี้ข้าค่อยไปยื่นที่ศาลาว่าการ” สีหน้าของห่าวเจินเจินเย็นเยือกเล็กน้อย ค่อย ๆ เปล่งวาจา เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ทำให้นางยิ่งคิดว่าไม่ควรยุ่งเกี่ยวกับจูจิ้งเหวินอีกต่อไป แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นนักปราชญ์ก็ตาม แต่เขากลับไม่มีกลิ่นอายความเป็นนักปราชญ์เลยแม้แต่น้อย ไม่รู้ว่าเวลาเขาจนตรอกจะทำอะไรแผลง ๆ อีกไหม กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงต่างสบตากัน และมองดูเรื่องคนอื่นต่อ จูจิ้งเหวินโกรธมาก “ห่าวเจินเจิน เจ้าก็ทำเกินไป ตระกูลห่าวไม่อยู่แล้ว เจ้าหย่ากับข้าแล้วจะไปอยู่ที่ไหน? เห็นแก่ความรักที่เคยมีให้เมื่อครั้งอดีต ข้าจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับเจ้า ตราบใดที่เจ้ากลับไปกับข้า ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปข้าจะทำหน้าที่สามีของเจ้าอย่างดี กตัญญูต่อท่านแม่ ดูแลบ้าน ข้าจะไม่ถือโทษเอาเรื่องในอดีตของเจ้า” เขาเอ่ยพร้อมกับรุดหน้าเข้าไปคว้าตัวนาง ครั้งนี้กู้หว่านเยว่ได้ยินชัดเจน จึงผลักแขนของซูจิ่งสิง สองสามีภรรยาคู่นี้รู้ใจกัน วินาทีต่อจากนั้น ซูจิ่งสิงก็รุดหน้า ยกเท้าเตะจูจิ้ง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2017  

    “สุ่ยซิง พาพวกเขาออกไป” เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องยืดเยื้อกันต่อไปอีกแล้ว ทันทีที่ห่าวเจินเจินหมุนตัว ข้อมือก็ถูกกระชากอย่างรุนแรง สีหน้าของจูจิ้งเหวินเย็นยะเยือก จากนั้นก็ลากนางออกไป “ไม่ว่าอย่างไร วันนี้เจ้าต้องกลับไปกับข้า ท่านแม่กำลังป่วยหนัก ทั้งตระกูลกำลังวุ่นวาย ไม่ว่างมาเอาอกเอาใจเจ้าที่นี่หรอกนะ” “ปล่อยข้า” แววตาของห่าวเจินเจินเย็นยะเยือก จูจิ้งเหวินทำเกินไปแล้ว แม้แต่ความเกรงใจสุดท้ายก็ไม่มีเหลือ! แต่สตรีอ่อนแออย่างนาง แม้แต่เรี่ยวแรงก็ไม่ได้มากไปกว่าจูจิ้งเหวิน สุ่ยซิงเองก็รุดหน้าเข้าไปช่วย “ปล่อยคุณหนูของเรา แล้วรีบไสหัวไปเสีย หากไม่ปล่อยข้าจะรายงานทางการ!” ครั้นสิ้นสุดเสียงของจูจิ้งเหวิน สุ่ยซิงรู้สึกว่าการตัดสินใจหย่าของคุณหนูนั้นช่างเฉลียวฉลาดยิ่งนัก นางไม่เรียกฮูหยินแล้ว แต่เรียกคุณหนูแทน ใบหน้าของห่าวเจินเจินฉายแววเย็นชา “สุ่ยซิง ยกเก้าอี้ฟาดเขา ไม่ต้องเกรงใจเขา” สุ่ยซิงยกเก้าอี้ยาวที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา จูจิ้งเหวินตวาดอย่างโกรธเคือง “ห่าวเจินเจิน เจ้าทำเกินไปแล้ว เดิมทีข้าเห็นแก่ที่เจ้าปรนนิบัติดูแลท่านแม่ เหน็ดเหนื่อยดูแลบ้านมาหลายปี หลัง

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2016  

    “ข้าหลับแล้ว มีอะไรก็ค่อยว่ากันพรุ่งนี้เถอะ” ยังไม่ทันจะสิ้นสุดเสียง จูจิ้งเหวินที่อยู่ด้านนอกก็ถลันเข้ามาเพราะทนไม่ไหว สุ่ยซิงถึงกับทำตัวไม่ถูก อยากจะรุดหน้าเข้าไปขวางไว้ แต่ก็ไม่ทันการณ์เสียแล้ว “นายท่าน ท่านเข้ามาได้อย่างไร? ฮูหยินเคยกล่าวไว้...” “ห่าวเจินเจิน เจ้าหยุดเสแสร้งได้แล้ว” จูจิ้งเหวินขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่เข้ามา สีหน้าดูไม่สบอารมณ์อย่างมาก “ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังวางแผนบางอย่างอยู่ในใจ เจ้าตั้งใจหนีออกจากบ้าน เพราะอยากให้ทุกคนร้อนใจ เจ้าคิดว่าเจ้าทำแบบนี้แล้วข้าจะล้มเลิกการแต่งงานกับอวิ้นเอ๋อร์อย่างนั้นหรือ? ข้าบอกเจ้าไว้เลย ข้าและอวิ้นเอ๋อร์รักกันตั้งแต่สมัยเรียน จิตใจมั่งคงต่อกัน มีจิตวิญญาณเพื่อกันและกัน ต่อให้เจ้าจะพยายามขัดขวางเพียงใด ข้าก็จะไม่มีวันยกเลิกความคิดที่จะแต่งงานกับนาง” ห่าวเจินเจินอดหัวเราะเยาะไม่ได้ ก่อนเอ่ยอย่างดูถูก “นางคือภรรยา แล้วข้าเป็นอะไร?” จูจิ้งเหวินเห็นนางยอมอ่อนข้อลง จึงเอ่ยอย่างเมตตา “แม้ว่าเจ้าจะไม่ให้กำเนิดลูกของเรา แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเจ้าเหน็ดเหนื่อยเพื่อจวนของข้าไม่น้อย ดังนั้นพวกเจ้าสองคนจึงไม่จำเป็นต้องแบ่งแยกชนชั้นกัน เจ้าก็ค

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2015

    เที่ยวเล่นมาทั้งวัน จ้านจ้านเองก็เหนื่อยแล้ว พยักหน้าลงคล้ายเข้าใจระคนงุนงง จากนั้นผล็อยหลับไปมือของกู้หว่านเยว่ตบตัวลูกน้อยครั้งแล้วครั้งเล่า “เฝ้าประตูแน่นหนาสักหน่อย จับตาดูทางฝั่งจิ่นเอ๋อร์อย่างกระชั้นชิด”ต่อให้พูดว่าพาองครักษ์ลับมาด้วย แต่ออกนอกบ้านยังต้องระวังให้ดีชิงเหลียนรีบพยักหน้า “ฮูหยินวางใจได้ องครักษ์ลับล้วนอยู่ภายนอก รอบข้างคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่มีวันเกิดเรื่องเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่พยักหน้านางและซูจิ่งสิงสองคนล้วนอยู่ที่นี่ ต่อให้มีโจรผู้ร้ายลอบเข้ามาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวได้เห็นซูจิ่งสิงกลั้วปากออกมาแล้ว ชิงเหลียนไม่รบกวนมากเกินไปอย่างรู้ความ รีบหันหลังจากไป“เจ้าลูกชายนอนแล้วหรือ?”ซูจิ่งสิงก้มหน้าลง มองจ้านจ้านนอนหลับสนิท เจ้าเด็กตัวเหม็นหายใจสม่ำเสมอ มองดูแล้วนอนหลับไปแล้วจริงๆวันนี้จ้านจ้านตามตอแยกู้หว่านเยว่ ไม่สนใจซูจิ่งสิง“ลูกคิดถึงเจ้ามาก”ซูจิ่งสิงพูดอย่างเสียดายหนึ่งประโยคหลังกู้หว่านเยว่ไปที่ราบแห่งความโกลาหลแล้ว โดยส่วนมากเป็นซูจิ่งสิงดูแลจ้านจ้านด้วยตนเอง สองพ่อลูกกินนอนร่วมกัน คลายความคิดถึงแก่กันและกันกู้หว่านเยว่หยิบปอยผมบนหน้าของจ้านจ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2014

    “ไอหยา”คนชอบวิ่งอย่างจ้านจ้านไม่ทันระวัง จู่ๆ ก็ล้มลงบนตัวหญิงออกเรือนแล้วท่านหนึ่ง“จ้านจ้าน!” กู้หว่านเยว่รีบปรี่ถลันเข้าไปหญิงออกเรือนแล้วมือไม้คล่องแคล่วว่องไวคว้าตัวจ้านจ้านที่กำลังจะล้มไว้ ไม่โทษเด็กน้อยวิ่งเล่นซุกซน ตรงข้ามกันช่วยเช็ดใบหน้ารูปไข่ให้เขาอย่างอ่อนโยน“ออกนอกบ้านต้องระวังสักหน่อย หาไม่แล้วพ่อแม่เจ้าจะปวดใจเอาได้”จ้านจ้านหน้าแดงเรื่อ “ข้า ข้าไม่เป็นไร”หญิงออกเรือนยังเยาว์วัยหัวเราะ เด็กน้อยน่ารักเหลือเกินหากลูกของนางยังอยู่ น่ากลัวว่าคงโตไล่เรี่ยกับเขากระมัง“มีเพียงเจ้าคนเดียวหรือ? พ่อแม่ของเจ้าเล่า?”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงรีบสืบเท้าขึ้นไป อุ้มจ้านจ้านขึ้นมากู้หว่านเยว่มองด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “ขออภัย ฮูหยินท่านนี้ ลูกชายข้าอุปนิสัยร่าเริงจนชนท่าน ท่านได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”หญิงออกเรือนแล้วยังเยาว์วัยส่ายหน้ายิ้มๆ พูดเสียงนุ่มนวลว่า “เด็กตัวเล็กเพียงแค่นี้จะมีแรงมากสักเพียงใดกัน วางใจเถอะ ข้าไม่เป็นไร”กู้หว่านเยว่ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง “ขออภัยจริงๆ”“ไม่เป็นไร” ห่าวเจินเจินส่ายหน้าเบาๆ ลูบผมจ้านจ้านอย่างแผ่วเบา จากนั้นจากไปพร้อมรอยยิ้มใบหน้าเล็กของ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2013

    ทีแรกซูจิ่นเอ๋อร์อยากหันหน้ากลับไป เพียงนึกได้ว่าเมื่อครู่ตอนฮูหยินผู้เฒ่าฟู่ร้องรับกับหลินเซียนเอ๋อร์ ฟู่หลานเหิงยืนไม่พูดจาที่ฝั่งหนึ่ง นี่ทำให้โมโหจนหัวเราะเสียงเยียบเย็น“ตามข้ามาทำอันใด? ไปมีความสุขกับญาติผู้น้องเขาเถอะ!”ชิงเหลียนลอบพยักหน้า ‘ครั้งนี้องค์หญิงใหญ่โมโหจริงๆ แล้ว’กู้หว่านเยว่เองก็ไม่ห้ามเรื่องรับอนุเป็นฮูหยินผู้เฒ่าจัดการด้วยตนเอง แต่หากฟู่หลานเหิงปฏิเสธอย่างเด็ดขาดตั้งแต่แรก ไฉนเลยจะมีเรื่องเหมือนอย่างวันนี้เกิดขึ้น?พูดไปแล้ว ยังเป็นฟู่หลานเหิงสามีคนนี้ไม่ใส่ใจต่อให้มองความคิดของฮูหยินผู้เฒ่าฟู่ออก แต่ก็เลือกรักษาความสงบไว้กู้หว่านเยว่ลอบบ่น ความขัดแย้งระหว่างแม่สามีลูกสะใภ้ก็คือความขัดแย้งของสามีและภรรยา หากสามีมอบพลังให้ ต่อให้แม่สามีอยากสอดปากก็ไม่มีโอกาสซูจิ่นเอ๋อร์พูดว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ ข้าไม่อยากพบเขา ให้รถม้าแล่นเร็วหน่อยเถอะเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่พยักหน้า ออกคำสั่งชิงเหลียนที่เป็นคนขับรถม้าหนึ่งประโยค รถม้าแล่นไปด้วยความว่องไว เพียงครู่เดียวก็สลัดฟู่หลานเหิงไว้ทางด้านหลัง“แย่แล้วขอรับใต้เท้า ข้าว่าครั้งนี้องค์หญิงโมโหจริงๆ” บ่าวเผยสีหน้าร้อนใจ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status