Share

บทที่ 1451

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
ทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งวิ่งเข้าอย่างรีบร้อนจากด้านนอกประตู พูดออกมาอย่างลนลาน ทำให้เฉิงทั่วตื่นตระหนก

“มีอันใด เกิดอันใดขึ้นหรือ?”

หรือว่ากลัวสิ่งใดสิ่งนั้นก็มากระนั้น?

“ด้านนอกประตู ด้านนอกประตูมีราษฎรป่วยหนักมากมายมาขอรับ ต่อแถวยาวเหยียดอยู่ด้านนอกประตู แถวยาวไปจนถึงประตูเมืองแล้ว”

ทหารชั้นผู้น้อยกลืนน้ำลายอึกหนึ่ง ไม่เคยเห็นแถวยาวเช่นนี้มาก่อน

“ที่แท้ก็มีคนต่อแถวมากนี่เอง”

เฉิงทั่วตบศีรษะทหารชั้นผู้น้อยทีหนึ่งอย่างไม่สบอารมณ์

“ครั้งหน้าพูดให้เข้าใจหน่อย อย่าหายใจแรง ทำข้าตกใจแทบตาย”

ทหารชั้นผู้น้อยลูบศีรษะ บ่นพึมพำเสียงแผ่ว “คำนี้ของท่านแม่ทัพ หรือว่านี่ไม่ทำให้คนตกใจกันเล่า?”

ราษฎรมากถึงเพียงนี้ล้อมจวนแม่ทัพไว้ หากเกิดความวุ่นวาย ทำให้คนตายจะทำเยี่ยงไร?

“เจ้า นำทหารม้าสองหน่วยไปดูแลรักษาความเรียบร้อยบนถนนให้ดี”

เฉิงทั่วชี้ไปยังคนสนิทที่หน้าประตู เห็นว่าถึงเวลาแจกจ่ายยาแล้ว เขาเตรียมไปดูสถานการณ์ที่หน้าประตูจวนแม่ทัพ

ในเวลานี้ หน้าประตูจวนแม่ทัพคลาคล่ำไปด้วยผู้คน

เหล่าราษฎรรอคอยอย่างมีความหวัง หวังว่าจะสามารถได้รับยาเพียงพอเพื่อช่วยตนเองหรือคนในครอบครัว

“จะเริ่มแจกจ่าย
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2260

    อีกอย่าง เดิมทีต้าฉีก็ไม่สันทัดเรื่องการทำศึกบนน้ำ อยากหาแม่ทัพที่สามารถทำศึกบนทะเล ก็หาไม่ได้จริงๆนี่คือผลลัพธ์ที่ซูจิ่งสิงผ่านการตรึกตรองมาอย่างดีแล้ว“ส่งคนอื่นไปข้าไม่วางใจ มีเพียงต้องไปเองเท่านั้น”เพียงครู่เดียวกู้หว่านเยว่ก็เข้าใจวิธีการของซูจิ่งสิง จึงพยักหน้า“ท่านอยากนำทัพเอง ข้าสนับสนุนท่าน”“จริงหรือ?”“ถูกต้อง ถึงตอนนั้นข้าจะไปพร้อมกับท่าน”ซูจิ่งสิงทำหน้าตึงทันที ที่เขานำเรื่องนี้ออกมาหารือกับกู้หว่านเยว่อย่างจริงจัง ก็เพราะไม่อยากให้นางไปด้วยกัน“เจ้ากำลังตั้งท้อง ครั้งนี้ไปแคว้นอู๋วั่งกับข้าก็เสี่ยงอันตรายมากแล้ว ข้าปล่อยให้เจ้าออกทะเลไม่ได้”กู้หว่านเยว่ก้มหน้าลง ใช้มือลูบท้องน้อยตัวเองเบา ๆไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใดที่ท้องน้อยเริ่มนูนขึ้น รออีกครึ่งเดือนเมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อม เกรงว่าท้องคงใหญ่กว่านี้มิน่าล่ะซูจิ่งสิงถึงไม่วางใจให้นางตามไปด้วยแต่กู้หว่านเยว่ก็ไม่วางใจให้ซูจิ่งสิงไปคนเดียวเหมือนกัน“ตอนท้องจ้านจ้านพวกเราก็กำลังทำศึกเช่นกัน ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าไม่เหมาะสม ทำไมบัดนี้ถึงใส่ใจนัก”ใบหน้าซูจิ่งสิงเผยความเสียใจเป็นเพราะตอนท้องจ้านจ้าน เขาไ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2259

    ซูจื่อชิงตบหน้าผากตัวเอง รู้สึกว่าตัวเองชักจะผิดปกติแล้วแต่เมื่อคิดดูให้ละเอียด หากวันหนึ่งพี่ใหญ่ไม่ต้องการเขาแล้วจริง ๆ ในใจเขาคงจะเสียใจไม่น้อยเมี่ยชิงหว่านเห็นเขาใจลอย จึงยกน้ำชาเข้ามาปลอบใจ “ท่านเองก็เหลือเกิน ช่วงก่อนยังบ่นว่างานราชการรัดตัว กดดันจนท่านหายใจไม่ออก”“ตอนนี้ฮ่องเต้กับพระนางฮองเฮากลับมาแล้ว ท่านจะได้มีเวลาพัก กลับมาโกรธเคืองอยู่ตรงนี้หรือ?”ซูจื่อชิงรับน้ำชาไป แล้วพยุงเมี่ยชิงหว่านให้นั่งลง“ข้าโกรธตัวเอง โกรธที่เหตุใดตัวข้าถึงไร้ประโยชน์เช่นนี้ ที่ไม่มีวิธีแบ่งเบาภาระพี่ใหญ่”เมี่ยชิงหว่านเดาได้แต่แรก“เรื่องในวังข้าก็ได้ยินมาบ้าง แต่ฮ่องเต้บอกแล้วไม่ใช่หรือ เรือรบที่ท่านสร้างใช่ว่าจะใช้ประโยชน์ไม่ได้เลย”ซูจื่อชิงพยักหน้า“แต่ข้ามักรู้สึกว่าไม่ได้ช่วยอะไรพี่ใหญ่ จึงรู้สึกเสียใจ”คนเป็นสามีภรรยากัน เมี่ยชิงหว่านย่อมเข้าใจเขา“ท่านทำเต็มที่แล้ว จะเอาไปเทียบกับฮ่องเต้ทุกเรื่องไม่ได้ แต่ขอแค่ทำแล้วไม่รู้สึกผิด ใครจะสามารถทำได้สมบูรณ์แบบไปเสียทุกเรื่องล่ะ?”เหตุผลเหล่านี้ซูจื่อชิงล้วนเข้าใจดี“ข้ารู้แล้ว ขอบคุณฮูหยินที่ชี้แนะข้า”“ท่านเป็นสามีของข้า พวก

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2258

    วันนี้เมื่อนึกขึ้นมาได้จึงรู้สึกว่าคนผู้นี้อาจเป็นคนเก่ง ดังนั้นจึงอาจหาญแนะนำใต้เท้าโจวพูดจบในคราวเดียว หน้าผากมีเหงื่อผุดซึมออกมาแล้ว จึงรีบใช้ชายแขนเสื้อเช็ด“ตอนนี้คนผู้นั้นอยู่ที่ใดหรือ?”ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีความสามารถนี้หรือไม่ อย่างไรก็ต้องเรียกมาพบก่อนลองสอบถามดูก่อนเผื่อสามารถสร้างเรือรบที่ออกทำศึกสงครามได้ ก็ไม่ถือว่าสูญเสียคนมีความสามารถไปโดยเปล่าประโยชน์ ขณะเดียวกันก็คลี่คลายสถานการณ์คับขันได้ด้วยใต้เท้าโจวรีบกล่าว “คนผู้นี้มีนามว่าฟางเฉียน เป็นเถ้าแก่ทำการค้าเรียบชายฝั่ง ตอนนี้คาดว่าน่าจะยังอยู่ในลี่สุ่ยที่กระหม่อมเคยรับราชการพ่ะย่ะค่ะ”ซูจิ่งสิงพยักหน้า เรื่องนี้จัดการไม่ยาก แค่ให้คนไปพาตัวอีกฝ่ายมาก็ได้แล้ว“ในเมื่อเจ้ารู้จักเถ้าแก่ฟางคนนี้ ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ขอมอบให้เจ้าไปจัดการ ใต้เท้าโจว เราหวังว่าเจ้าจะออกเดินทางวันนี้ แล้วพาคนผู้นั้นกลับมาภายในเจ็ดวัน”ซูจิ่งสิงเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใต้เท้าโจวนึกไม่ถึงว่าซูจิ่งสิงจะเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของตัวเอง จึงดีใจโดยพลัน รีบคุกเข่าลง“ฝ่าบาทโปรดวางใจ กระหม่อมจะไม่ทำให้พระองค์ผิดหวัง จะนำคนผู้นั้นกลับมาอย่างปลอดภั

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2257

    เรือรบที่ซูจื่อชิงนำผู้ใต้บัญชาสร้างขึ้น ซูจิ่งสิงดูมาแล้ว แต่กลับมีปัญหาต้าฉีไม่สันทัดเรื่องสร้างเรือรบ ยิ่งไม่เคยทำศึกบนทะเลมาก่อนเรือรบที่ซูจื่อชิงพาผู้ใต้บัญชาสร้างขึ้น แม้จะดูยิ่งใหญ่อลังการมาก อานุภาพดูรุนแรง แต่กลับมีข้อบกพร่องที่อันตรายถึงชีวิตนั่นคือมีทุกสิ่งมารวมกัน เป็นเรือสารพัดประโยชน์ แต่ก็ไม่มีสิ่งใดโดดเด่นเลยอีกทั้งตัวเรือที่ออกแบบมีแกนกลางของเรือสูงเกินไป ทำให้ลงน้ำได้ไม่ลึก หากเจอลมพายุจะพลิกคว่ำได้ง่าย ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ออกรบไม่ได้เด็ดขาดเหล่าขุนนางต่างไม่เข้าใจ “ฝ่าบาท เรือรบนี้มีสิ่งใดไม่ถูกต้องพ่ะย่ะค่ะ?”ซูจิ่งสิงอธิบาย “เราเคยเห็นเรือรบของแคว้นอู๋วั่ง เล็กกะทัดรัด ปราดเปรียวอย่างมาก หากเรือรบของเราปะทะกับเรือรบของพวกเขา เกรงว่าคงไม่มีทางชนะ”เมื่อได้ยินซูจิ่งสิงอธิบายเช่นนี้ ใจของพวกเขาจมดิ่งไปกว่าครึ่ง“ตามที่ฝ่าบาทอธิบาย หากเรือรบของพวกเราปะทะกับเรือของพวกเขา น่าจะไม่มีทางชนะจริงๆ”“ทหารของพวกเราไม่เคยทำศึกบนทะเลมาก่อน ส่วนเรื่องเรือรบก็ไม่มีความรู้เลยสักนิด ไม่ต่างจากคนตาบอดจุดตะเกียงข้ามคลอง”เดิมซูจื่อชิงเตรียมการพร้อมแล้ว แต่นึกไม่ถึงว

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2256

    ตอนเช้าเพิ่งตื่นมา พวกเขาสองคนก็รออยู่ด้านนอก เขากับกู้หว่านเยว่ยังไม่ได้กินอาหารเช้า“พวกเจ้าสองคนออกไปก่อน” ซูจิ่งสิงเห็นคนทั้งสองมองหน้ากันไปมา มีตาหามีแววไม่ จึงทำหน้าเข้มแล้วไล่แขกซูจื่อชิงถึงได้รู้สึกตัว แล้วยิ้มอย่างเขินอาย “พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ใหญ่ยังไม่ได้กินอาหารเช้าสินะ? ถ้าอย่างนั้นน้องขอตัวลาไปก่อน ไว้ตอนบ่ายค่อยกลับมา”ซูจิ่งสิงพยักหน้า กู้หว่านเยว่ที่อยู่ข้างกันเห็นทั้งสองคนรีบจากไป จึงหันมองซูจิ่งสิงอย่างจนปัญญา“ดุเหลือเกิน”ซูจิ่งสิงกอดเอวกู้หว่านเยว่ ทำหน้าอาลัยอาวรณ์“ตอนนี้เรารู้แล้วว่าอะไรคือฮ่องเต้ไม่ว่าราชการตอนเช้าแล้ว”กู้หว่านเยว่ยื่นนิ้วมือออกมาแตะปลายจมูกซูจิ่งสิง“ฮ่องเต้พูดอย่างนี้ อยากเป็นทรราชหรือเพคะ”ซูจิ่งสิงกระแอมหนึ่งเสียง สีหน้าเปลี่ยนเป็นขึงขังไม่น้อยเขาย่อมไม่เป็นทรราชก็แค่พูดเล่นไปอย่างนั้นเอง“ไปกินอาหารเช้าก่อน กินอาหารเช้าเสร็จแล้วข้าจะไปจัดการธุระ เจ้าพักอยู่ในตำหนักให้ดี”เมื่อนึกถึงฎีกาที่กองพะเนินเหมือนภูเขา ซูจิ่งสิงขมวดคิ้วแน่นกู้หว่านเยว่พยักหน้า พอดีอาหารเช้าเป็นสิ่งที่นางชอบทั้งนั้น จึงกินอย่างเอร็ดอร่อยไปหนึ่งมื้อ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 2255

    ซูจิ้งได้เห็นภาพนี้ ความกังวลในใจลดลงไม่น้อยเขากังวลมาตลอดว่าซูจื่อชิงจะไม่รู้จักแยกแยะ แต่ดูจากตอนนี้ ลูกชายรู้จักแยกแยะมากกว่าผู้ใดเมื่อการทารข้าวฉันท์ครอบครัวจบลง กู้หว่านเยว่กับซูจิ่งสิงกลับไปในวัง ทั้งสองคนเดินทางติดต่อกัน ยามวิการก็ไม่อยากจัดการเรื่องใดอีก จึงพักผ่อนโดยตรงหลังนอนหลับเต็มอิ่ม เช้าวันรุ่งขึ้น ซูจื่อชิงมารออยู่ข้างนอกตั้งแต่เช้าตรู่ นอกจากนี้คนที่มาขอเข้าเฝ้ายังมีเว่ยเฉิง“องค์ชายน้อยล่ะ?”สายตาเว่ยเฉิงตัดพ้อ สอนได้แค่ไม่กี่วัน นักเรียนก็หายไปแล้วกู้หว่านเยว่ยิ้มแล้วให้ทั้งสองคนนั่ง “จ้านจ้านยังไม่กลับมา ยังอยู่ที่ราบแห่งความโกลาหล”เว่ยเฉิงถอนหายใจ แล้วกุมขมับอย่างจนปัญญา “เอาเถอะ เอาเถอะ ขอให้ตอนที่องค์ชายน้อยกลับมาอย่าลืมสิ่งที่กระหม่อมเคยสอนก็พอ”กู้หว่านเยว่สีหน้าขึงขัง “รอให้ได้พบเขา ข้าจะบอกเขาแทนราชครู ว่าท่านคิดถึงเขา”ใบหน้าเว่ยเฉิงแดงเถือก “กระหม่อมไม่ได้หมายความเช่นนั้น เพียงแต่เป็นห่วงว่าองค์ชายน้อยจะลืมทำการบ้าน แต่องค์ชายอายุยังน้อย ชอบเที่ยวเล่นก็เป็นเรื่องปกติ”เว่ยเฉิงไม่รู้เลย ที่จ้านจ้านยังอยู่ที่ราบแห่งความโกลาหลไม่ใช่เพื่อเที่

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status