LOGINShare
บทที่ 1702
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1716
เส้นทางนี้ล้วนเต็มไปด้วยป่าทึบที่มีพืชพันธุ์สีเขียวชอุ่ม ทั้งสองคนปรึกษาแล้วว่าจะไม่แวะพัก จะเดินทางต่อในคืนนั้นเลย“องค์หญิงน้อย ระวังตัวด้วย ทางนี้โจรเยอะ”นอกจากกองกำลังหลากหลายเมืองบนที่ราบแห่งความโกลาหลแล้ว เหล่าทหารรับจ้างและโจรก็ยังแบ่งออกเป็นสองพรรคสองพวกอีกด้วยแม้ว่าระหว่างโจรเหล่านี้จะไม่มีการติดต่อกัน แต่กลับมีให้เห็นทั่วทุกหนแห่ง สามถึงห้าคนก็สามารถตั้งกลุ่มได้แล้วโดยเฉพาะป่าทึบที่มีต้นไม้นับไม่ถ้วนแห่งนี้ อาจจะมีพวกโจรบุกเข้ามาตอนไหนก็ได้“หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้ ลงมาจากรถม้าซะ!”ในขณะที่กำลังคุยกัน จู่ ๆ ก็มีชายปริศนาจำนวนสามสี่คนปิดหน้าพุ่งออกมาจากในป่าชิงเยี่ยน ....เขาเป็นคนปากอัปมงคลจริง ๆครั้นกู้หว่านเยว่เห็นม้าหยุดกะทันหัน น้ำเสียงที่เคลือบแคลงสงสัยก็ดังออกไปจากรถม้า “เกิดอะไรขึ้น”ชิงเยี่ยนเกาศีรษะอย่างรู้สึกผิด“พูดถึงโจร โจรก็ออกมาทันที....”ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน โจรกลุ่มนั้นก็หมดความอดทนเสียงตะคอกของผู้นำดังขึ้น “ข้าสั่งให้พวกเจ้าลงมาไม่ได้ยินหรือไร? มัวชักช้าอะไรกันอยู่!”คนที่เหลือมองดูรถม้าคันนี้ด้วยสายตาละโมบโลภมากสำหรับบนที่ราบแห่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1715
กู้หว่านเยว่ย้อนนึกถึงแผนที่ที่ชิงเยี่ยนให้นางดูเมื่อครู่ จากเมืองเฟิงย่ไปถึงพระราชวังเป่ยตี้ ทั้งหมดต้องผ่านสิบหกเมือง หนึ่งคูเมืองใหญ่นางตัดสินใจแล้ว ระหว่างผ่านสิบเจ็ดสถานที่แห่งนี้ จะระเบิดทุกหนแห่งให้เละมอบบทเรียนอันลึกซึ้งให้แคว้นเป่ยตี้ขณะเดียวกัน หน้าประตูเมืองลั่วหรงกำลังพาขบวนคนทางด้านหลังออกจากเมืองอย่างยิ่งใหญ่เมื่อครู่ตอนเขาอยู่ในโรงเตี๊ยมได้ยินว่าเกิดเรื่องกับองค์ชายรองภายในจวนผู้ว่าการ สังเกตเห็นว่าเมืองเฟิงเย่กำลังจะตกอยู่ในความโกลาหล ไม่อาจอยู่นานได้ นี่จึงรีบพาคนจากไปตอนเดินทางมาถึงหน้าประตูเมือง หางตาของเขาก็มองเห็นชิงเยี่ยน“สหายน้อย เหตุใดเจ้ามาอยู่ที่นี่เพียงลำพัง?”ลั่วหรงยกมือขึ้นสั่งหยุดขบวนคน เร่งฝีเท้ามาหยุดข้างกายชิงเยี่ยน สายตากวาดหาเงาร่างของกู้หว่านเยว่“พี่สาวของเจ้าเล่า?”ชิงเยี่ยนอายุยังน้อย อีกทั้งยังเชื่อฟังกู้หว่านเยว่ ลั่วหรงย่อมเห็นเขาเป็นน้องชายของกู้หว่านเยว่“นาง นางมีธุระจากไปก่อนแล้วขอรับ”ชิงเยี่ยนหาข้ออ้างอย่างหนึ่งแม้ว่าลั่วหรงมีท่าทีสนิทสนม แต่เพียงมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนฉลาดแต่เขากังวลฐานะถูกเปิดเผย“จากไปก่อนแล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1714
มีคนต่างพากันร้องตะโกน วิ่งออกไปอย่างร้อนรน วุ่นวายไปทั้งจวนตอนนี้กู้หว่านเยว่มาถึงถนนใหญ่แล้วนึกถึงเรื่องใหญ่ชวนให้ตกตะลึงพรึงเพริดที่นางได้ทำภายในจวนผู้ว่าการเมื่อครู่ คาดว่าอีกไม่นานจะต้องมีหน่วยลาดตระเวนประกาศจับนางถึงตอนนั้น ภาพวาดของนางก็จะถูกติดเต็มถนนใหญ่และตรอกเล็กตรอกน้อยกู้หว่านเยว่หาตรอกไร้ผู้คนพบ เข้าไปภายในมิติปลอมตัวเป็นผู้ชายภายในมิติ อีกทั้งยังแปลงโฉมเป็นผู้ชายถึงออกมาอีกครั้ง“เปลี่ยนเป็นเช่นนี้ ต่อให้พวกเขาเห็นข้า ก็น่าจะจำไม่ได้แล้ว”กู้หว่านเยว่หยิบคันฉ่องออกมาหนึ่งบาน ส่องใบหน้าตนนางพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นโยนคันฉ่องเข้ามิตินึกได้ว่าระหว่างเดินทางอาหารแห้งที่พวกเขาเตรียมไว้ถูกกินหมดแล้ว เสบียงอาหารภายในมิติและอาหารของเมืองเฟิงเย่แตกต่างกันมาก ระหว่างกู้หว่านเยว่เดินทางออกจากเมืองก็แวะตลาดแห่งหนึ่ง ซื้ออาหารแห้งที่จำเป็นระหว่างเดินทางบางส่วนรอจนกระทั่งนางซื้ออาหารแห้งออกมา ทั่วทั้งเมืองเฟิงเย่ก็วุ่นวายเละเป็นโจ๊กหนึ่งหม้อ“พวกเจ้าได้ยินแล้วหรือไม่? คนของเมืองตงโจวกลับมาแก้แค้นแล้ว”“หา เกิดเรื่องใดขึ้น?”“ของลับขององค์ชายรองเป่ยตี้ถูกตัดไปแ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1713
กู้หว่านเยว่หัวเราะออกมาอย่างซุกซน เหินบินขึ้นชายคาเรือน เสียงร้องแตกตื่นของทหารดังอยู่ทางด้านหลัง“แย่แล้ว แย่แล้ว องค์ชายรอง...”“เกิดเรื่องแล้ว ของลับขององค์ชายรองถูกตัดไปแล้ว!”“เป็นฝีมือของผู้หญิงคนนั้น รีบจับตัวนางมาเร็วเข้า” หนึ่งในทหารมองเห็นเงาร่างตอนหนีไปและมีดเปื้อนเลือดในมือของกู้หว่านเยว่ รีบชี้เงาด้านหลังนางพลางร้องตะโกนทันใดนั้น ทหารกลุ่มใหญ่เข้ามาล้อมกู้หว่านเยว่ไว้“เกิดเรื่องอันใดขึ้น องค์ชายรองเป็นอะไรไป?” ผู้ว่าการวิ่งเหยาะๆ เข้ามา ยังลื่นล้มกลางทางอีกด้วยได้ยินว่าเกิดเรื่องกับข่าหมี่ เขาตกใจจนจิตวิญญาณหลุดลอย ยังคิดว่าข่าหมี่ได้รับบาดเจ็บ หวังเพียงให้อาการบาดเจ็บของเขาไม่ร้ายแรงจนกระทั่งได้ยินว่าของลับของข่าหมี่ถูกคนตัดไปแล้ว เบื้องหน้าพลันมืดสนิทจนเกือบหมดสติไป“แย่แล้ว แย่แล้ว!”“องค์ชายข่าหมี่เป็นองค์ชายที่ฝ่าบาทของพวกเราโปรดปรานที่สุด ภายภาคหน้ายังต้องรับสืบทอดแคว้นเป่ยตี้ บัดนี้เกิดเรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้ภายใต้การปกครองของข้า ฝ่าบาทจะต้องฆ่าข้าแน่!”ผู้ว่าการทรุดลงบนพื้น เขานึกบางอย่างขึ้นได้ จู่ๆ ก็ชี้ไปทางกู้หว่านเยว่“จับผู้หญิงคนนั้น จะต้องจับน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1712
ช่วยด้วย พวกนางอยากกลับบ้านไปหามารดากู้หว่านเยว่โบกมือเบาๆ “เอาแส้ให้ข้า”ข่าหมี่ถูกฮ่องเต้แคว้นเป่ยตี้อบรมอย่างเข้มงวดตั้งแต่เด็ก หากไม่เป็นไปตามความต้องการก็จะถูกลากไปลงโทษภายในห้องมืดเล็กเริ่มแรกเขาต่อต้านอย่างรุนแรงทว่าหลังคุ้นชินแล้ว กลับชมชอบความรู้สึกถูกคนตี“สมเป็นคนงามที่ข้าถูกใจตั้งแต่แรกพบ กล้าหาญยิ่งนัก”ข่าหมี่หรี่ตามองกู้หว่านเยว่แวบหนึ่ง วางแส้ลงในมือนางภายภาคหน้ายามย้อนคิดถึงเรื่องนี้ เขาอาจเสียใจต่อการกระทำของตนไปชั่วชีวิตกู้หว่านเยว่รับแส้ไป เหล่าผู้หญิงทางด้านหลังรีบหลบไปไกลๆ“ดูท่าแล้วเจ้าชอบความรู้สึกถูกคนตียิ่งนัก”นางง้างแส้ขึ้น ฟาดลงบนร่างกายของข่าหมี่อย่างแรง“โอ้!”ข่าหมี่ร้องออกมาอย่างสุขสม เรี่ยวแรงนี้มากอยู่บ้าง แต่นี่คือครั้งแรก เขายังไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติ“เช่นนั้นข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนา” กู้หว่านเยว่ฟาดลงไปแรงๆ อีกครั้ง“โอ้ อ๊า!” ข่าหมี่กระโดดขึ้นมา สีหน้าน่าสงสารอยู่บ้างฟาดลงไปแรงๆ อีกครั้ง“อ๊า เจ็บเหลือเกิน!”ข่าหมี่ปิดก้น เริ่มกระโดดอย่างบ้าคลั่ง สีหน้าบิดเบี้ยวอย่างมาก“อย่า...” ตีไปแล้วยังไม่ได้พูดออกมา กู้หว่านเยว่ไล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1711
“คนงามรู้ความยิ่งนัก”สายตาองค์ชายรองเป่ยตี้ลำพองใจ คิดว่ากู้หว่านเยว่หลงใหลในเสน่ห์ตนจนถอนตัวไม่ขึ้น“องค์หญิงน้อย!”ชิงเยี่ยนกระทืบเท้า มองกู้หว่านเยว่ติดตามขบวนคนลับหายไปจากตรงหน้าด้วยความกังวลใจไม่มีทางเลือกแล้ว เขาทำได้เพียงเก็บแผนที่หนังแกะเอาไว้ ล่วงหน้าไปหน้าประตูเมืองรอกู้หว่านเยว่กลับมาอย่างว่าง่ายองค์ชายรองเป่ยตี้แซ่ข่า ชื่อว่าข่าหมี่ เขาเกิดมามีรูปร่างสูงใหญ่ ไว้หนวดเครายาวเฟื้อย อาศัยอยู่ภายในจวนของผู้ว่าการเมืองเฟิงเย่ชั่วคราวกู้หว่านเยว่ลอบสืบข่าวฮ่องเต้เป่ยตี้โปรดปรานลูกชายคนรองคนนี้ที่สุด ด้วยเหตุนี้จึงให้เขานำทหารมาไม่น้อย ในเวลาเดียวกันมีราวครึ่งหนึ่งรวมตัวกันที่ด้านนอกจวนผู้ว่าการ ยังมีอีกครึ่งหนึ่งไปสืบหาเบาะแสข่าหมี่คนนี้ลุ่มหลงในสตรี แต่ไม่ใช่พวกไร้ความสามารถ ตรงข้ามกันวิชายุทธ์ของเขาสูงอย่างมาก ดังนั้นจึงพาเหล่าสตรีมาอยู่ข้างกายโดยไร้กังวล ไม่ต้องกลัวพวกนางลอบแทงข้างหลัง“ยินดีกับองค์ชายรอง ได้หญิงงามมาใหม่อีกสองสามคน”ผู้ว่าการของเมืองเฟิงเย่ถลันขึ้นมาเอาใจเขาเองก็เป็นคนมีเส้นสาย หลังเมืองตงโจวถูกยึดครอง ข่าหมี่ก็แนะนำเขามาเป็นผู้ว่าการ เขาเป็น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1710
กู้หว่านเยว่นินทาในใจ ขณะที่หางตาเหลือบไปมองลั่วหรง ก็พลันเข้าใจขึ้นมาทันที หญิงสาวผู้นี้คงจะชอบลั่วหรง พอเห็นคนที่ชอบพูดคุยกับหญิงสาวคนอื่นจึงทนไม่ได้อันที่จริงกู้หว่านเยว่เกล้าผมเป็นมวยผมแบบสตรีที่แต่งงานแล้ว หากว่ามีชาวต้าฉีอยู่ที่นี่ เพียงมองปราดเดียวก็ย่อมรู้ว่านางแต่งงานแล้ว“หลันเตี๋ย เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไรกัน? ไร้มารยาทเกินไปแล้ว” ลั่วหรงตวาดเสียงดังกิริยาท่าทางของกู้หว่านเยว่มองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดานางยังจะว่าคนอื่นเป็นคนบ้านนอกอีกหรือ?ล่วงเกินผู้อื่นโดยไม่รู้ตัวเสียแล้ว!“พี่ใหญ่ลั่ว เหตุใดท่านจึงปกป้องนาง?” หลันเตี๋ยกัดริมฝีปากล่างอย่างไม่พอใจ“ข้าแค่พูดไปตามเหตุผล เจ้าจะไปหาเรื่องแม่นางคนหนึ่งเพื่ออะไรกัน?”“ข้าก็แค่ไม่ชอบหน้านาง”“...”“พวกเราไปกันเถอะ” ระหว่างที่ทั้งสองคนโต้เถียงกัน กู้หว่านเยว่ก็ดึงชิงเยี่ยนออกจากโรงเตี๊ยมไปอย่างเงียบ ๆ รอให้ลั่วหรงหันกลับมามองอีกครั้ง ที่นั่งตรงนั้นก็ว่างเปล่า หญิงงามหายไปแล้ว“ชิงเยี่ยน ดูเหมือนว่าอีกครึ่งเดือนพี่ใหญ่จะต้องไปที่พระราชวังเป่ยตี้อย่างแน่นอน พวกเราไม่ต้องตามหาอย่างไร้จุดหมายอีกต่อไปแล้ว ตรงไปยังพระ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1709
ลั่วหรงหันกลับไป ก็เห็นสตรีใบหน้างดงามเปล่งปลั่งคนหนึ่ง กำลังเอ่ยถามเขาด้วยสีหน้ากังวลแม้จะดูสกปรกไปบ้าง แต่ก็ไม่อาจบดบังความงามบริสุทธิ์จนน่าตกตะลึงได้น้ำเสียงก็ไพเราะอ่อนหวาน ยิ่งทำให้ลั่วหรงรู้สึกประทับใจอย่างยิ่ง เขาจึงตอบคำถามอย่างอารมณ์ดีซึ่งนาน ๆ จะเป็นที“เมื่อครึ่งเดือนก่อน เมืองสุดท้ายของตงโจวถูกตีแตก ฝ่าบาทแห่งตงโจวทรงนำทัพคุ้มกันราษฎรที่เหลือล่าถอยไป หน่วยลาดตระเวนของเป่ยตี้ค้นหามาครึ่งเดือนแล้ว แทบจะพลิกแผ่นดินหา ก็ยังไม่เจอตัวว่าอยู่ที่ใด”“เช่นนี้ พวกเราก็แค่ว่าง ๆ จึงลองเดากันเล่น ๆ ว่าฝ่าบาทแห่งตงโจวนั่นไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหนกันแน่”“เป็นเช่นนี้นี่เอง”กู้หว่านเยว่แสร้งทำเป็นพยักหน้าอย่างใจเย็น แต่ในใจกลับปั่นป่วนราวกับคลื่นยักษ์ถาโถมนางกับชิงเยี่ยนสบตากันแวบหนึ่ง ต่างเห็นความเศร้าและความโล่งใจในแววตาของอีกฝ่ายสิ่งที่เศร้าคือแคว้นตงโจวล่มสลายไปแล้ว กล่าวได้ว่าพวกเขามาช้าไปก้าวหนึ่งที่โชคดีก็คือจงหลี่ยังมีชีวิตอยู่ ถึงขนาดที่ยังคุ้มครองราษฎรกลุ่มหนึ่งให้หนีออกไปได้เพียงแต่ฟังจากความหมายของชายผู้นี้แล้ว พี่ใหญ่คงไปซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ที่ลับตาคนมาก แม้แต่หน่วย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1708
เจ้าของแผงลอยถ่มน้ำลายลงพื้นเขาเหวี่ยงแส้ เฆี่ยนตีทั้งสองคนอย่างแรงสองสามที จากนั้นก็ลากตัวหญิงผู้นั้นไปด้านหลังโดยตรง“ท่านแม่ อย่าทำร้ายท่านแม่ของข้านะ”เด็กหญิงตัวน้อยร้องไห้แทบใจจะขาดเจ้าของแผงลอยผู้นั้นแสดงสีหน้ารังเกียจออกมา ก่อนจะชักดาบใหญ่ที่เอว แล้วฟันเด็กหญิงจนตายในดาบเดียวสีหน้าของกู้หว่านเยว่เปลี่ยนไปสายตาของชิงเยี่ยนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “ทาสไม่มีสิทธิมนุษยชน พวกเขาอยากจะฆ่าก็ฆ่า เหมือนกับฆ่าเป็ดฆ่าไก่ ฆ่าแล้วก็ไม่ต้องรับโทษอะไร เพียงแค่เผาศพทิ้งเพื่อไม่ให้เกิดโรคระบาดก็พอแล้ว”“ไม่!”ผู้หญิงคนนั้นเห็นลูกสาวถูกฆ่า ก็ร้องไห้คร่ำครวญออกมา แต่กลับถูกเจ้าของแผงลอยลากตัวไปยังหลังม่านผ้าเก่า ๆ ครู่ต่อมา ก็มีเสียงกรีดร้องโหยหวนแทบขาดใจดังออกมาจากด้านหลัง ไม่ต้องเข้าไปดูก็รู้ว่าเป็นภาพเหตุการณ์แบบไหน“บัดซบ คนพวกนี้รังแกกันเกินไปแล้ว”กู้หว่านเยว่สบถออกมาคำหนึ่ง เตรียมที่จะพุ่งเข้าไปสั่งสอนเจ้าของแผงลอยผู้นั้นแล้วชิงเยี่ยนรั้งนางไว้“องค์หญิงน้อย ใจเย็น ๆ ก่อนพ่ะย่ะค่ะหากต่อสู้กันขึ้นมาจริง ๆ ก็จะเป็นการเรียกให้ทหารยามที่ประตูเมืองพวกนั้นแห่กันมาที่นี่ทหารยามกั
You may also like
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.4K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น14.5K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ19.2K viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น384.3K viewsสามีของข้าคือคุณชายผี....บรื้อ
Lovedee414 viewsดวงใจราชาปีศาจ
Chocolate lily 938 viewsเกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส
บ้านเขมปัณณ์2.8K viewsข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ
Bunmeebooks637 views
