Share

บทที่ 1775

Author: ฮวาฮวาตีลังกาแปล
คนผู้นี้เกิดมาพร้อมฐานะสูงศักดิ์ ในเวลาเดียวกันกู้หว่านเยว่เองก็เข้าใจจิตสังหารของเป่ยหมิงโยวหลานแล้ว

“แคว้นโยวหลานเป็นแคว้นแข็งแกร่งที่สุดในที่ราบแห่งความโกลาหล หากพูดว่าในภายภาคหน้าใครมีความหวังสามารถรวมที่ราบแห่งความโกลาหลเป็นปึกแผ่นได้ นั่นจะต้องเป็นแคว้นโยวหลานแน่”

“ส่วนเป่ยหมิงโยวหลานในฐานะผู้สืบทอดแคว้นโยวหลาน เกิดมาก็สูงส่งกว่าผู้อื่นหนึ่งขั้น”

“ทว่าเมื่อครู่เขากลับหยิบได้ใบเซียมซีผู้เกื้อหนุน เขาจะต้องสังเกตเห็นบางอย่าง ถึงลงมือกับเจ้า”

จงหลี่ทอดสายตามองน้องเล็กของเขา ภายในก้นบึ้งสายตาเปี่ยมความหลงใหล ตบบ่าของนางพลางพูดยิ้มๆ “น้องเล็กไม่จำเป็นต้องกดดัน วันนี้พวกเรามาวัด เจ้าอาวาสผู้เฒ่าไม่ได้มอบคำทำนายอะไรให้ เซียมซีนี้ก็แค่เสี่ยงเล่นเท่านั้น”

“ข้ารู้แล้วเจ้าค่ะ”

กู้หว่านเยว่พยักหน้าพลางครุ่นคิด

หลังขบวนคนออกจากวัดก็กลับที่พัก

วันต่อมา หมอเทวดาเผยมาบอกลา

เดิมทีเขาก็รับปากเป่ยหมิงโยวหลานเอาไว้ จะไปช่วยรักษาเสด็จแม่ของเขาที่แคว้นโยวหลาน บัดนี้เป่ยหมิงโยวหลานจากเขาไปแล้ว ย่อมไม่อาจเล่นละครฉากตามหาน้องชายนี้ต่อไปได้

ทว่าในเมื่อรับปากแล้ว ก็ต้องทำตามสัญญา เขาวางแผนเดินทาง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1982

    “ร้องไห้ทำไม? โตเพียงนี้แล้วยังเสียน้ำตาอีก”ซูจิ่งสิงขมวดคิ้ว สั่งสอนอย่างเข้มงวดภายในสายตานางหยางเจือประกายน้ำตา สบมองกู้หว่านเยว่ ทั้งยังหันมองซูจิ่งสิง“ตอนเจ้าไม่อยู่ จื่อชิงเด็กคนนี้สุขุมมากนัก”“มีเพียงได้เห็นพวกเจ้า เขาถึงตื่นเต้นมากถึงเพียงนี้”ซูจื่อชิงไม่ตื่นเต้นได้หรือ เขาทำงานหนักเพื่อพี่ใหญ่พี่สะใภ้ทุกวัน ดูแลบ้านเมืองงานยิ่งใหญ่นี้ เพื่อไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด นอนดึกยิ่งกว่าสุนัข ตื่นเช้ายิ่งกว่าไก่ เหนื่อยแทบตาย“พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ ในที่สุดพวกท่านก็กลับมาแล้ว ฮือฮือๆ...” ซูจื่อชิงกอดขาทั้งคู่ ร้องไห้โฮ“รีบปล่อยเร็วเข้า อย่าทำให้ข้าขายหน้า”ซูจิ่งสิงสบถด่าเสียงเยียบเย็นทั้งคู่ทำความเคารพนางหยางพร้อมกัน “ท่านแม่ พวกเรากลับมาแล้ว ช่วงนี้ทำให้พวกท่านกังวลแล้ว”จ้านจ้านขาวขาวเนียนเนียน สุขภาพแข็งแรงร่าเริง นางหยางย่าคนนี้ใส่ใจไม่น้อย กู้หว่านเยว่รู้สึกซาบซึ้งอยู่ภายในก้นบึ้งของหัวใจ“ล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน พูดจาห่างเหินเพียงนี้ทำอันใด”นางหยางปาดน้ำตาที่หางตา มองกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงอย่างชื่นชม“ขอเพียงพวกเจ้าสองคนกลับมาได้อย่างปลอดภัย แม่ก็วางใจแล้ว”“ใ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1981

    ในสายตาเจ้าเด็กบ้ามีเพียงมารดา ไม่มีบิดา!ซูจิ่งสิงอยากตีก้นเจ้าเด็กคนนี้สักที แต่เห็นใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของเขา ยังตัดสินใจปล่อยไปก่อนจ้านจ้านเงยหน้า เหลือบมองบิดาของเขาแวบหนึ่ง พูดขึ้นมาอย่างไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด “เสด็จพ่อ ท่านไม่ใช่พูดว่าจะพาเสด็จแม่กลับมาในสองเดือนหรือ?”เขากำหมัดแน่นถูกบิดาหลอกแล้ว!ตอนบิดาจากไปยังพูดว่าสองเดือนก็กลับมา เขาถึงดีใจพูดว่าอยากได้น้องสาวสักคน ขอให้พาน้องสาวกลับมาพร้อมกันใครรู้เล่าว่าบิดาไปครั้งนี้นานถึงหนึ่งปี!“เกิดความเปลี่ยนแปลง กลับมาช้าไปแล้ว”ซูจิ่งสิงลูบศีรษะเต็มไปด้วยเส้นผมของลูกชาย “แต่ครั้งนี้ข้าและแม่เจ้าได้รับมาไม่น้อย รอภายภาคหน้าค่อยๆ เล่าให้เจ้าฟังดีหรือไม่?”กู้หว่านเยว่ฟังออก ซูจิ่งสิงนี่คือต้องการเบี่ยงเบนความสนใจของจ้านจ้านนางพยักหน้าให้ความร่วมมือ “ใช่แล้วจ้านจ้าน พวกเราผ่านป่าซิงโตวมาด้วย นั่นคือสถานที่กว้างใหญ่เท่าต้าฉีสองแห่งเลยทีเดียว”จ้านจ้านกระพริบตา เขาอ่านหนังสือมาไม่น้อย นึกถึงระยะห่างภายในสมองภายในหนังสือพูดว่าอาณาเขตเหนือใต้ของต้าฉีมีระยะห่างราวหนึ่งพันห้าร้อยลี้ ต้าฉีสองแห่ง นั่นไกลมากเหลือเกิน“ภายใ

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1980

    “เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”เขารู้จักจี้เยว่ สายตามองไปที่หน้าอกของนาง ก็เห็นคราบน้ำลายเต็มไปหมดจริง ๆ นางยังหลบอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขา ที่มุมปากก็ยังมีเศษขนมติดอยู่พอมองขึ้นไปบนโต๊ะ ขนมที่วางไว้เมื่อเช้าก็หายไปแล้วจริง ๆ เจ้าเด็กโง่คนนี้หลบอยู่ใต้โต๊ะทำงานของเขาเพื่อแอบกินขนม! มุมปากของจ้านจ้านกระตุกจี้เยว่ดูสีหน้าคนไม่ออก ยังไม่รู้ตัวว่าทำให้องค์ชายน้อยโกรธแล้ว ยังคงจ้องมองดวงตาแดง ๆ ของเขาอย่างสงสัย“ท่านพี่ ท่านร้องไห้ทำไมหรือ? กินขนมสักคำก็จะไม่ร้องไห้แล้วนะ ขนมที่นี่อร่อยมาก เยว่เอ๋อร์ไม่เคยกินขนมที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย”เจ้าแมวน้อยตะกละกินจนท้องกลม ก็พูดเยอะขึ้นแล้ว “ข้าไม่ได้ร้องไห้”จ้านจ้านกล่าวอย่างดุดัน“ถ้ากล้าพูดว่าข้าร้องไห้อีก ข้าจะต่อยเจ้า!”จี้เยว่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง มองไปที่กำปั้นของจ้านจ้าน แล้วก็เบะปาก ดวงตาที่ดูโตเป็นพิเศษคู่นั้นก็เอ่อคลอไปด้วยน้ำตาในทันที“ฮือ ๆ ๆ ...” นางถูกขู่จนร้องไห้จ้านจ้านตกตะลึง เขากลัวผู้หญิงร้องไห้ที่สุด จึงรีบเอามือปิดปากของจี้เยว่ แก้มของเด็กหญิงทั้งกลมทั้งนุ่ม แถมยังเด้งอีกด้วยเขาก็เผลอใช้แรงหยิกไปทีหนึ่งโดยไม่รู้ตั

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1979

    ก็ไม่แปลกที่กู้หว่านเยว่จะลังเลตอนที่นางจากไปครั้งแรก ได้ให้สัญญากับซูจิ่งสิงไว้ว่าจะกลับมาภายในหนึ่งปีแต่ตอนนี้ ผ่านมาสองปีเต็มแล้วตอนนั้นจ้านจ้านยังเดินเตาะแตะ พูดได้แค่คำสองคำง่าย ๆ แต่ตอนนี้กลับขยับขาสั้น ๆ ของตนวิ่งได้อย่างคล่องแคล่วรวดเร็วหากไม่เอ่ยปากก็แล้วไป แต่หากเอ่ยปากพูดเมื่อใดก็สามารถทำให้คนโกรธจนแทบกระอักเลือดได้ดังนั้น ตอนแรกที่กู้หว่านเยว่เห็นเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งมา นางก็เพียงแค่รู้สึกตามสัญชาตญาณว่านั่นคือจ้านจ้านจนกระทั่งเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิด นางถึงกล้าตัดสินจากท่าทางของเด็กคนนั้นได้ว่า นั่นคือจ้านจ้านลูกชายสุดที่รักของนาง!“เป็นลูกชายจริง ๆ ด้วย!” กู้หว่านเยว่แสดงสีหน้าตื่นเต้นนางเร่งฝีเท้า เดินตรงไปยังทิศทางของจ้านจ้านซูจิ่งสิงเองก็จ้องมองเด็กคนนั้นไม่วางตา เขาจากไปช้ากว่ากู้หว่านเยว่เล็กน้อย ตอนนั้นจ้านจ้านก็สามารถพูดคุยกับเขาได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว“จ้านจ้าน!”ทั้งสองคนร้องเรียกออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ตั้งใจจะเข้าไปกอดลูกชายจ้านจ้านที่วิ่งมาได้ครึ่งทางพลันหยุดนิ่ง เขามองทั้งสองคน ก่อนจะเช็ดที่หางตาของตนเองอย่างแรงจากนั้น ก็หันหลังกลับแล้

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1978

    นางหยางพยักหน้า กล่าวด้วยความสงสาร “ดูเจ้าสิ เหงื่อออกเต็มหัวไปหมดแล้ว ไม่รู้จักระวังตัวบ้าง กำลังจะเป็นพ่อคนแล้วนะ”ชิงหว่านตั้งครรภ์ได้หกเดือนแล้ว อีกสี่เดือนก็จะคลอดแล้วซูจื่อชิงจะนั่งอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร เขาทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ มองไปที่นางหยางและซูจิ่นเอ๋อร์ก่อน แล้วก็หันกลับไปมองหาจ้านจ้าน ใบหน้าเปี่ยมล้นไปด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่งสองแม่ลูกมองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจจ้านจ้านพลันฉุกคิดขึ้นมาได้ เขาวางสัตว์กินเหล็กตัวน้อยลง วิ่งตึก ๆ ๆ ด้วยขาสั้น ๆ ของเขาไปหาซูจื่อชิงอย่างรีบร้อน แล้วเอ่ยถาม “ท่านอาเล็ก ท่านพ่อกับท่านแม่ของข้ากลับมาแล้วใช่หรือไม่?”เด็กน้อยน่ารักเงยหน้าขึ้น เต็มไปด้วยความคาดหวังซูจื่อชิงอยากจะพูด แต่ก็สำลักอย่างรุนแรงเขาทำไม้ทำมือไปมา หันไปคว้าถ้วยชามาดื่มอย่างร้อนรน แต่ก็ยังพูดไม่ออกจ้านจ้านเป็นเด็กฉลาด เขาทำหน้าขรึม “ใช่หรือไม่ ท่านอาเล็ก หากใช่ ท่านก็พยักหน้า”ซูจื่อชิงสำลักจนหน้าแดงก่ำไปหมด แต่กลับพยักหน้าอย่างแรง พยักหน้าอย่างหนักแน่น“กลับ กลับมาแล้ว!”“จริงหรือ!”จ้านจ้านปล่อยลูกสัตว์กินเหล็ก ขาสั้น ๆ วิ่งตึก ๆ ๆ ไม่เคยวิ่งเร็วขนาดนี้มาก่อน

  • ชายาแพทย์พลิกชะตา   บทที่ 1977

    ซูจิ่นเอ๋อร์ฝืนยิ้ม จะมีแผนการอะไรได้อีกเล่า การมีลูกไม่ใช่เรื่องที่นางอยากจะมีก็มีได้ ไปหาหมอมาจนทั่วแล้ว แต่ท้องก็ยังไม่มีวี่แววใด ๆ นางจนปัญญาแล้วจริง ๆ “ท่านแม่ ท่านอย่าไปยุ่งเลยเจ้าค่ะ”สีหน้าของซูจิ่นเอ๋อร์ดูไม่เป็นธรรมชาตินายหญิงซูหรือก็คือนางหยางมองแวบเดียวก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบซักไซ้ด้วยความร้อนใจ “ถึงเวลานี้แล้ว เจ้ายังจะคิดปิดบังอีกหรือ เป็นเพราะฟู่หลานเหิงรังเกียจเจ้าแล้ว หรือว่าเป็นเพราะเหตุใดกันแน่? มิเช่นนั้นเหตุใดเจ้าถึงได้กลับมาเมืองหลวงอย่างกะทันหัน?”เมื่อถูกพูดเช่นนี้ ขอบตาของซูจิ่นเอ๋อร์ก็แดงก่ำ เดิมทีนางก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอยู่แล้ว ยิ่งทำให้น้ำตาไหลรินออกมา“ท่านแม่ ในสกุลฟู่มีท่านพี่เป็นบุรุษเพียงคนเดียว จะสิ้นทายาทไม่ได้เด็ดขาด คราวนี้ที่ข้ากลับมาเมืองหลวง ก็เพื่อตั้งใจจะหาอนุภรรยาให้ท่านพี่เจ้าค่ะ”หัวใจของนางเจ็บปวดอย่างยิ่ง เมื่อกล่าวถึงประโยคสุดท้าย น้ำเสียงก็สั่นเครือเมื่อเห็นว่าจ้านจ้านยังคงเล่นอยู่กับสัตว์กินเหล็กตัวน้อยที่อยู่ข้าง ๆ นางจึงแข็งใจอดกลั้นไว้ ไม่ยอมให้เด็กมาเห็นเรื่องน่าหัวเราะเยาะนายหญิงซูตกตะลึง ซูจิ่นเอ๋อร์เป็นคน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status