บทที่ 1812

ราวกับอินทรีสิงโตสามารถเข้าใจในสิ่งที่นางพูด มันก้มหัวกินยาสงบจิตเม็ดนั้นเข้าไปอย่างเชื่อฟัง

“ดีมาก” กู้หว่านเยว่ลูบหัวของอินทรีสิงโตแล้วเดินออกไปข้างนอก

“เป็นอย่างไรบ้าง องค์หญิงน้อยเห็นความผิดปกติอะไรหรือไม่?” ทหารยามพลางล็อคกุญแจ พลางถามกู้หว่านเยว่

“ข้ารู้แล้ว แต่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ข้ายังต้องไปศึกษาดูก่อน”

ทหารยามพยักหน้า สายตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมต่อกู้หว่านเยว่ องค์หญิงน้อยเก่งจริงๆ เพิ่งมาครู่เดียวก็มองปัญหาออกแล้ว

คนของอุทยานหลวงดูตั้งแต่เช้า ก็ไม่เห็นความผิดปกติอะไรเลย

“รอข่าวจากข้า” กู้หว่านเยว่พูดทิ้งท้ายหนึ่งประโยค และกำลังจะหมุนกายจากไป

ในเวลานี้ กลับเกิดความปั่นป่วนขึ้นในอุทยานหลวง ม้าศึกที่ถูกขังอยู่ในคอกล้วนเริ่มกระสับกระส่าย

สีหน้าทหารยามเปลี่ยนฉับพลัน และรีบไปยืนขวางตรงหน้ากู้หว่านเยว่ “องค์หญิงน้อย ท่านรีบไปเร็ว ไม่รู้ว่าใครปล่อยม้าบ้าตัวนั้นออกมา ม้าบ้าตัวนั้นสามารถเหยียบคนตายได้เลย”

“ม้าบ้าอะไร?” กู้หว่านเยว่หรี่ตากวาดมองโดยรอบ นางรู้สึกได้ถึงความอันตรายแล้ว

ชิงเยี่ยนก็ไปยืนขวางตรงหน้ากู้หว่านเยว่เช่นกัน “องค์หญิงน้อย ท่านไม่รู้หรอกว่าในอุทยานหลวงมีม