บทที่ 1997

จี้เยว่หมดสติไปแล้ว แต่ยังขมวดคิ้วแน่น เห็นได้ว่านางทรมานมาก

ชิงเหลียนกล่าวอย่างปวดใจ “พระมเหสี หรือไม่ให้หม่อมฉันออกจากวัง ไปถามจวนซุนเดี๋ยวนี้?”

ข้างกายจี้เยว่ไม่มีสาวใช้คนสนิท

เมื่อกู้หว่านเยว่ที่ได้ยินก็ส่ายศีรษะ “ไม่จำเป็นแล้ว ข้าว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เป็นโรคหัวใจ”

นางยื่นมือไปลูบท้ายทอยก่อนจี้เยว่

หลังจากลูบอยู่พักใหญ่ มือของกู้หว่านเยว่ไปหยุดอยู่ที่จุดหนึ่ง สีหน้าก็ค่อยๆ เคร่งขรึมลง

“เหมือนกับที่ข้าคิดไว้ไม่มีผิด”

“หมายความว่าอย่างไร?” ซูจิ่งสิงจับมือจ้านจ้านที่สีน่าดูร้อนใจอย่างเห็นได้ชัดยืนรอที่ข้างๆ

“ที่ท้ายทอยของจี้เยว่มีเข็มเงินปักอยู่หนึ่งเล่ม เข็มเงินเล่มนี้ปิดกั้นเส้นลมปราณของนาง ไม่แปลกใจเลยที่นางสติไม่สมประกอบ”

อาการเจ็บที่หน้าอกก็เป็นผลจากเข็มเงินเล่มนี้เช่นกัน

ซูจิ่งสิงขมวดคิ้วแน่น “เจ้าบอกว่าที่ท้ายทอยของเด็กคนนี้มีเก็บเงินปักอยู่หนึ่งเล่ม?”

ใครกันที่ใจดำเช่นนี้ ถึงขั้นลงมือกับเด็กคนหนึ่งได้ลงคอ

“สามารถดึงเก็บเงินเล่มนี้ออกมาหรือไม่?”

กู้หว่านเยว่ลองลูบคลำครู่หนึ่ง

ก็ชักมือกลับมาพลางส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

“เข็มเงินเล่มนี้อยู่ในร่างกายจี้เยว่มาได้สักระยะแ