บทที่ 2151

กู้หว่านเยว่รู้สึกสนใจ สนใจ สนใจอย่างยิ่ง

เมื่อนึกถึงสีหน้าซูจื่อชิงเมื่อครู่ที่เหมือนท้องผูก รวมถึงทิศทางที่หญิงสาวผู้นี้จากมา กู้หว่านเยว่พอจะเข้าใจแล้ว “นี่ก็คือเรื่องยุ่งยากที่จื่อชิงบอกหรือ?”

ชิงเหลียนก้มหน้า “เพคะ”

กู้หว่านเยว่กระเดาะลิ้น “ดังนั้นหญิงสาวผู้นี้ถูกมอบให้จื่อชิง?”

ชิงเหลียนพยักหน้า “ท่านอ๋องให้นางอยู่ในวังหลังเพคะ”

กู้หว่านเยว่หมดคำพูด ในใจก่นด่าซูจื่อชิงไปแล้วหนึ่งยก

เจ้าเด็กเวรคนนี้ไม่มีปัญญาจัดการปัญหา เลยให้คนมาอยู่ในวังหลัง รอให้นางกลับมาจัดการ ช่างเพ้อเจ้อเสียจริง

กู้หว่านเยว่มองดูคนตรงหน้า “ผู้ตรวจการเกลือทางใต้ นามว่าหวังฉงสินะ? เจ้าคือบุตรสาวคนโตของหวังฉงหรือ?”

กู้หว่านเยว่จำได้ว่า หวังฉงอายุไม่เกินสี่สิบ มากสุดก็สามสิบเจ็ดสามสิบแปด

หวังโหรวเจาอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยอย่างโมโห “เจ้าเป็นใคร? ถึงขนาดกล้าเรียกชื่อเต็มของท่านพ่อ”

นางเคยเห็นพระชายาผู้สำเร็จราชการแทน หน้าตาไม่ใช่อย่างนี้แน่นอน อีกอย่างต่อให้เป็นพระชายาผู้สำเร็จราชการแทน ก็ควรเรียกพ่อนางว่าใต้เท้าหวัง

ตกลงหญิงสาวตรงหน้าโผล่มาจากไหน เหตุใดจึงไร้มารยาทเช่นนี้ ถึงขนาดกล้าเรียกชื่อเต็มของพ่