บทที่ 2157

ซูจิ่งสิงโอบเอวกู้หว่านเยว่ แล้วหลบไปอีกด้าน

ด้ามกระบี่ของชิงเหลียนอยู่บนลำคอชายคนนั้น เอ่ยถามเสียงเข้ม “ใครช่างบังอาจเช่นนี้?”

ชายหนุ่มโซเซแล้วล้มลงบนพื้น “พี่สาวโปรดเมตตาด้วย ข้ามีธุระด่วนต้องจัดการ ไม่ทันสังเกตว่าด้านหน้ามีคน ไม่ทันระวังจึงชนพวกท่าน”

กู้หว่านเยว่เห็นชายหนุ่มผู้นี้แต่งกายอย่างนักเรียน สีหน้าเร่งรีบ ในดวงตาไม่มีเจตนาร้าย ดังนั้นจึงโบกมือให้ชิงเหลียน

“ชิงเหลียน อย่าเสียมารยาท”

ชิงเหลียนรีบลดกระบี่ลง

ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นยืนจากพื้น ประสานมือคำนับสองสามีภรรยากู้หว่านเยว่ “ต้องขออภัยจริง ๆ เกือบจะชนทั้งสองแล้ว”

อีกฝ่ายไม่มีเจตนาร้าย กู้หว่านเยว่เองก็พูดง่าย “บนถนนมีคนเดินผ่านไปมา เดินชนกันเป็นเรื่องปกติ พี่ชายมีธุระด่วนต้องจัดการ รีบไปเถอะ”

“ได้” ชายหนุ่มดูเหมือนมีธุระสำคัญต้องจัดการ จึงไม่รอช้า รีบหันหลังวิ่งจากไป

ซูจิ่งสิงกล่าว “ดูเหมือนทิศทางที่เขาไป จะเป็นทิศทางที่โยนลูกแพรปักนะ”

กู้หว่านเยว่เองก็ดูออกแล้ว

“หรือชายหนุ่มผู้นี้ก็จะไปรับลูกแพรปักเช่นกัน?”

“คาดว่าน่าจะใช่” ซูจิ่งสิงพยักหน้า

ดูเหมือนวันนี้ชายหนุ่มมากมายในเมืองสุ่ยโจวจะรู้เรื่องโยนลูกแพรปัก รีบร้อ