บทที่ 1016

“จัดการศพเหล่านั้นให้เรียบร้อย อย่าทำให้เจ้าของร้านตกใจ”

ซูจิ่งสิงได้กำชับอีกครั้ง แล้วค่อยโบกมือ

สองสามีภรรยานั่งลงปรึกษากันราวกับไม่มีใครเห็น หลี่หรงหรงยังคงคิดไม่วิตก คล้ายกับว่าไม่อยากเชื่อว่าเวินทิงอวิ๋นที่มีสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกันเมื่อคืนจะกลับมาฆ่านาง

“น้องหญิง เจ้าจะจัดการนางอย่างไร?”

ซูจิ่งสิงขมวดคิ้วเล็กน้อย การแบกคนที่คิดจะหนีตลอดเวลา ช่างเป็นภาระที่หนักหน่วงยิ่งนัก

“ปล่อยนางก่อนเถอะ”

กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้มตาหยี “ข้ารู้สึกว่านางน่าสนใจ”

“พูดอย่างไรดีล่ะ?”

แววตาของซูจิ่งสิงเกิดจิตสังหาร เขาไม่อยากเก็บคนของอินซานไว้ข้างกาย

หลี่หรงหรงหันกลับมาทันควันและกล่าวออกไปว่า

“เรามาร่วมมือกันเถอะ?”

กู้หว่านเยว่เหมือนจะเดาออกนานแล้ว จึงคลี่ยิ้มพลางกล่าวว่า

“จะร่วมมือกันอย่างไร?”

“ข้าช่วยหาเกวียนให้พวกเจ้า แต่พวกเจ้าต้องช่วยข้าเรื่องหนึ่ง ให้ข้าฆ่าเวินทิงอวิ๋นด้วยมือของข้าเอง”

ใบหน้าของหลี่หรงหรงฉายแววโกรธแค้น กู้หว่านเยว่เหมือนจะครุ่นคิดอะไรได้บางอย่าง “เมื่อครู่เจ้ายังรักเขาจะเป็นจะตายอยู่เลย เหตุไฉนถึงเปลี่ยนใจอยากฆ่าเขาขึ้นมาล่ะ?”

“ข้าไม่ใช่คนของตลาดมืด ทั้งหมดเป็นเพราะเขา