ตอนที่5 หย่าขาดและตัดสัมพันธ์ (2)

"ถ้าคุณยังปากแข็งไม่ยอมหย่ากับฉันดี ๆ และไม่ยอมจ่ายเงินชดเชยหนึ่งพันหยวนให้เราสองแม่ลูกภายในวันนี้ล่ะก็..." หลิวซินเว้นจังหวะเล็กน้อยจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่ตื่นตระหนกของหานจิน "หลักฐานทั้งหมดนี้จะถูกส่งไปถึงหัวหน้าหน่วยงานของคุณ และกระจายออกไปให้ชาวบ้านรับรู้กันถ้วนหน้าอย่างแน่นอน! ถึงตอนนั้นคุณก็ลองคิดดูเอาเองก็แล้วกันว่าชีวิตของคุณจะเป็นยังไง!"

            คำขู่สุดท้ายของหลิวซินเด็ดขาดและทรงพลังจนหานจินถึงกับชาวาบไปทั้งตัว เหงื่อเย็น ๆ ผุดขึ้นตามไรผม การถูกเปิดโปงเรื่องชู้สาวในยุคสมัยที่ศีลธรรมยังคงเข้มข้นเช่นนี้มันหมายถึงหายนะอย่างแท้จริง

            ไม่เพียงแต่เขาจะถูกประณามจากเพื่อนบ้านและคนรู้จัก แต่อาจจะถูกลงโทษจากหน่วยงานที่ทำงานจนถึงขั้นตกงานได้ แล้วถงเหม่ยลี่...ยอดรักของเขาจะยังต้องการผู้ชายที่มีมลทินติดตัวอย่างเขาอีกหรือ?

            ภาพอนาคตอันมืดมนถาโถมเข้ามาในหัวของหานจิน เขาเหลือบมองใบหน้าที่ค่อนข้างคล้ำของหลิวซิน เมื่อเห็นแววตาแข็งกร้าวของเธอสลับกับประตูห้องนอนของลูกสาวที่ยืนมองมาอย่างเงียบงันแต่แฝงไปด้วยความกดดันบางอย่างที่เขาสัมผัสได้

            "กะ...แกกล้าขู่ฉันเหรอหลิวซิน!" เขาเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก พยายามจะรักษาท่าทีแข็งกร้าวไว้เป็นครั้งสุดท้าย

            "ฉันไม่ได้ขู่" หลิวซินตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น "ฉันแค่บอกให้คุณรู้ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น...ถ้าคุณยังดึงดันที่จะทำร้ายเราสองแม่ลูกต่อไป คุณก็รู้ดีว่าคนอย่างฉันถ้าตัดสินใจทำอะไรแล้วไม่เคยมีคำว่าถอย"

            คำพูดนั้นตอกย้ำความทรงจำในอดีต หลิวซินอาจจะดูอ่อนแอและยอมคนมาตลอด แต่เมื่อถึงที่สุดแล้วเธอก็มีความดื้อรั้นและใจเด็ดซ่อนอยู่ลึก ๆ และวันนี้...ความใจเด็ดนั้นถูกปลุกขึ้นมาโดยลูกสาวของเธอเอง

            หานจินกลืนน้ำลายฝืด ๆ ลงคออย่างยากลำบาก ในหัวของเขาตอนนี้กำลังคำนวณผลได้ผลเสียอย่างหนัก อิสรภาพที่จะได้ไปอยู่กับถงเหม่ยลี่อย่างเปิดเผย...เทียบกับเงินหนึ่งพันหยวน...และศักดิ์ศรีที่กำลังจะถูกเหยียบย่ำป่นปี้ถ้าเขาไม่ยอมจ่าย        เงินหนึ่งพันหยวนมันมากโขอยู่ก็จริง แต่ถ้าเทียบกับการต้องเสียงาน เสียคนรัก และเสียหน้าจนแทบไม่มีที่ยืนในสังคม...

            "หนึ่งพันหยวน...ฉันจะไปหามาจากไหนตั้งมากมายขนาดนั้นภายในวันเดียว!" เขายังคงต่อรองพยายามหาทางรอดสุดท้าย

            "นั่นมันเรื่องของคุณ!" หลิวซินสวนกลับทันควันไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ตั้งตัว "คุณมีเวลาจนถึงก่อนสำนักกิจการพลเรือนจะปิดเท่านั้น ถ้าฉันยังไม่ได้ใบหย่าพร้อมเงินชดเชย เรื่องของคุณกับถงเหม่ยลี่จะกลายเป็นหัวข้อสนทนาที่สนุกปากที่สุดของคนทั้งโรงงานและทั้งชุมชนนี้อย่างแน่นอน!"

            หานซูอวี้ที่ยืนฟังอยู่หน้าประตูห้อง กำหมัดเล็กๆ ไว้แน่น ‘ใช่ค่ะแม่! ต้องแบบนี้แหละค่ะ! เธอรู้สึกถึงชัยชนะที่ใกล้เข้ามาทุกขณะ

            ความเงียบเข้าปกคลุมห้องขนาดเล็กแห่งนั้นอีกครั้ง มีเพียงเสียงลมหายใจหนัก ๆ ของหานจินที่ดังลอดออกมา          เขามองหน้าหลิวซินด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน ทั้งโกรธแค้น ทั้งสับสน และ...หวาดกลัว ในที่สุดเขาก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างพ่ายแพ้...

           

            "ก็ได้! ฉันยอมหย่า! แล้วก็จะหาเงินหนึ่งพันหยวนมาให้แก...แต่แกต้องสัญญาว่าจะไม่ปริปากเรื่องของฉันกับ...กับคนอื่นอีก!"