บทที่ 7 รีดพิษให้สิ้นลาย

เมื่อไม่ได้หลาน ก็กลับไปเอาป้านี่แหละ สายเลือดเดียวกัน ความร่านย่อมไม่น้อยหน้าไปกว่ากัน

คืนนั้น ลุงพลกระแทกกามใส่คุณนายเพ็ญศรี ซะจนเธอน่วมไปหมด แม้หล่อนจะครวญครางทรมานมากเพียงใด คนสวนจอมหื่นก็หาได้ละเว้นเธอไม่ กลับจัดหนักจัดเต็ม กว่าที่เคย

“อร๊ายยย...สะ...สะ...เสียว! ฉันเสียวไปหมดแล้วพี่พล ไปหื่นจากไหนมาเนี่ย”

เพ็ญศรีพูดพร้อมกับทำหน้าบูดเบี้ยว ซาบซ่านเกินใจจะอดทน

“พี่ก็หื่นแบบนี้ทุกวันน่ะ...แม่เพ็ญจ๋า อีกอย่าง แม่เพ็ญก็ยังสะสวย หุ่นดี ก้นตึง นมตั้ง ไม่แพ้เด็กสาว ๆ เลยนะ”

คนหื่นไม่ลืมที่จะหยอดคำหวาน

“แหม...พี่พลก็พูดเกินไป ฉันน่ะแก่แล้ว ขืนโดน พี่เอาจนเสียวมาก ๆ ฉันล่ะ กลัวหัวใจวายจริง ๆ นี่ถ้าฉันยังสาวเหมือนกับยัยลลินน่ะ ฉันคงไม่ยอมให้พี่พลกระแทกฝ่ายเดียว แบบนี้หรอก”

“ก็ถ้าเพ็ญยังเอ๊าะ ๆ เหมือนหนูลลิน พี่ก็คงจะเอาไม่เลิกน่ะ เอาทั้งวัน เอาทั้งคืนไปเลย”

พูดจบ เอวหนาก็ระรัวไม่ยั้ง ถาโถมความสุข อันท่วมท้นให้กับสาวใหญ่อย่างถึงใจเธอ

“อ๊าย...อึ๊...อ้าส์...”

คนโดนกระแทก อ้าสองขา พร้อมกับแอ่นเนินโหนก ให้ท่อนเนื้อยักษ์ใหญ่ จ้วงแทงได้ถนัดลำ

แม้เธอจะเสียวสยิวมากเพียงใด แต่ก็ยังน้อมรับความหื่นกระหายที่พรั่งพรูเป็นระลอก จากคนลีลาเด็ดผู้นี้อย่างเสียไม่ได้

คืนนั้น คุณนายเพ็ญศรีถูกกระบองเสน่าหากระซวกเข้าไปนับครั้งไม่ถ้วน

จวบจนรุ่งเช้า ลืมตาตื่นขึ้นมา คนข้างกายก็ยังไม่หายหื่น เขาจับเธอลงลิ้นตั้งแต่ฟ้าสาง แบบนี้ซินะ

ที่เรียกว่า ล้างหน้าไก่น่ะ

“อื้อ...พี่พลน่ะ หื่นแต่เช้าเลยนะ ซี๊ดดด...”

เพ็ญศรีพูดเสียงกระเส่า ความสุขที่เธอได้รับ มันแล่นพล่านไปถึงขั้วหัวใจเลยล่ะ

หน้าต่างบานใหญ่เปิดอ้าออก รับอากาศ อันบริสุทธิ์ แสงแดดอ่อน ๆ ยามเช้า สาดส่องไปทั่วทั้งห้อง ส่งความอบอุ่นให้กับร่างเปลือยเปล่าทั้งสอง

“อ๊ะ...อ่าส์...แม่เพ็ญจ๋า...น้ำของเธอนี่ ยังหวานฉ่ำไม่เปลี่ยนเลยนะ”

ปลายลิ้นจิกเข้าไปในกลีบแดงสด ตวัดเอาเมือกกระสัน แล้วกลืนลงคอ เสียงดังจ๊วบจ๊าบ

“อ๊อย...พี่พลจ๋า...ฉันอยากเสร็จแล้ว พี่ช่วยเลีย ให้ฉันถึงไปเลยได้ไหม อย่ามัวละเลียดอยู่เลย”

“ได้ซิจ๊ะ...”

สองนิ้วข้อโตยัดทะลวงเข้าไปแทน จากนั้นก็ควงควัก จนรูร้อนแทบโบ๋ ขณะที่ลิ้นสากอุ่นก็ระรัวติ่งเนื้อเม็ดเป่ง ขยี้อารมณ์คุณนายยังสาวสวย จนเธอเสร็จสม

“อ๊าย...อึ๊ยะ...”

ร่างนวลเนียนเกร็งกระตุกเป็นจังหวะ จากนั้นคนเลียก็ยืนจังก้าตรงขอบเตียง ปล่อยให้ฝ่ายหญิงได้เชยชมกับอาวุธอันทรงพลังของเขาบ้าง

“เพ็ญจ๋า...เอาซิ...ถึงตาเธอแล้ว จะรูดจะชัก ยังไงก็ได้ พี่ยอมทุกอย่าง”

“อ้าส์...หื่นนักใช่ไหม มา...เดี๋ยวฉันจะรีดพิษให้สิ้นลายไปเลย คอยดูนะพ่อคนขี้เอา”

สาวใหญ่ลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับใช้สองมือบีบขยำความเป็นชายชาตรีท่อนงาม ตั้งแต่หัวจรดโคน น้ำลายจากปากเพ็ญศรีถูกบ้วนลงไป ช่วยหล่อลื่นได้ดีทีเดียว

“โอ้วส์...อย่างนั้นแหละ...อู้วส์...”

ร่างกำยำยืนกระเส่าสั่น พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่ทันใดนั้นเอง เขาก็ไปสบตากับลลิน

ซึ่งเธอกำลังเดินสูดอากาศยามเช้า อยู่เพียงลำพัง ริมน้ำใกล้กับที่พักของเพ็ญศรี พอดิบพอดี

ลุงพลไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้ปากและสองมือของสาวใหญ่รูดชัก ดุ้นเนื้อแข็งแกร่งต่อไป แต่ภายในใจเขากลับกำลังเดือดพล่านไปด้วยความหื่น พูดง่าย ๆ คือ ตอนนี้เขาอยากจะวิ่งออกไปนอกห้อง แล้วลากหลานสาวของเพ็ญศรี ลงไปกินในน้ำซะให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่คงต้องรอจังหวะเหมาะ ๆเสียก่อน

“หื้อ...ห๊า...อ่าส์...”

ทางด้านเด็กสาวก็ยืนนิ่ง พลางยกมือขึ้นป้องที่ปาก แต่สายตาของหล่อนก็จ้องมองเข้ามาในห้องไม่วางตา

จะว่าเธอกำลังช็อกก็ไม่ใช่ จะว่าเธอก้าวขาไม่ออกก็ไม่เชิง แต่ที่แน่ ๆ ความกระสันในตัวเธอมันร่านจนน้ำเดิน หัวนมเป่งชูชันแล้ว

คุณนายเพ็ญศรี ทั้งดูด ทั้งรูด อาวุธแข็งแกร่งตรงหน้าอย่างไม่ลดละ เธอรู้ดีว่า มันทรงอานุภาพ และร้ายกาจเพียงใด

“อ้าส์...อู้วส์...แข็งเป็นบ้าเลย นี่แหนะ ดูซิ...จะทนได้นานขนาดไหน”

สาวใหญ่พึมพำระหว่างการสวาปามเดือยยักษ์ของคนสวน แต่ทำยังไง มันก็ไม่ยอมสิ้นลายลงซะที

“โอ้วส์...คุณเพ็ญจ๋า...เอาเลย...ดูดแรง ๆ หน่อยซิ”

ร่างใหญ่แอ่นพวงสวรรค์ กระเด้าอุ้งปากเธอ ขณะสายตาก็ยังจับจ้องไปยังร่างระหงด้านนอก

“หือ...คุณหนูลลิน...ยืนมองตาไม่กระพริบเชียวนะ สงสัยคงอยากจะโดนซิท่า”

หนุ่มใหญ่พึมพำในใจ ก่อนที่เขาจะจับคุณนายเพ็ญศรี ขยี้สวาทอีกระลอก

“อ๊อย...พะ...พะ...พล! พลจ๋า นี่จะเอาฉัน อีกแล้วเหรอ”

“ก็ใช่น่ะซิ...ผมเงี่ยนจริง ๆ นี่ครับคุณนาย”

“คนอะไรก็ไม่รู้ อึดเป็นบ้าเลย แตกยากไม่มี ใครเกิน”

เมื่อสิ้นเสียงพูด หล่อนก็พบกับความเสียวสยิวไม่ขาดสาย

“อ๊ะ...อื้อ...มันส์...มันส์ลำดีจัง!”

ลุงพลจับเธอเล่นท่าหมา เขากระเด้าเธอหนักหน่วง กระแทกกระทั้นดุ้นเนื้อคะนองกาม ใส่เข้าไปอย่างบ้าคลั่ง

นี่ถ้าเป็นคนธรรมดา คงน้ำแตกในไปแล้ว แต่คนอึดอย่างลุงพล แกยังไม่ยอมจบเกมรักครั้งนี้ง่าย ๆ หรอก