บทที่ 7 อย่ามางอแง

เธอนุ่งผ้าถุงผืนบาง เรือนร่างชุ่มไปด้วยน้ำที่ยังเช็ดไม่หมด

จนผ้ามันแนบเข้ากับส่วนเว้าส่วนโค้ง เผยให้เห็นทรวดทรงองค์เอวชัดเจน

“ว๊าย!...ปกรณ์เองเหรอ แม่ตกใจหมดเลย โผล่มาไม่ให้สุ่มให้เสียง”

กัญญาบอกกับเขา แต่สายตาเธอกลับมองลงไปยังท่อนเนื้อตรงกลางกายเขา ที่มันยังแข็งปั๋งไม่เลิก

“ขอโทษทีครับแม่ ผมรีบไปหน่อย เลยไม่ทันระวัง”

เขาพูดพลาง เผลอใช้สายตาสำรวจเรือนร่างของเธอไปด้วย

ขณะที่ดุ้นเนื้อลำยาว ก็กระดกส่วนหัวชี้เชิดขึ้น เพราะสองเต้าทรงโตของแม่ยาย มันล้นจนแทบจะทะลักออกจากกระโจมอกอยู่แล้ว

แถมยังขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะอีกต่างหาก ชายหนุ่มไม่เคยคิดเลยว่า แม่ยายของเขาจะยังคงผิวพรรณผุดผ่องและเต่งตึงได้ขนาดนี้

“เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็ไปกินข้าวกินปลานะ แม่เตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้ว”

กัญญารู้ดี ว่าเธอกำลังถูกลูกเขยลวนลามทางสายตา

แต่เธอก็ไม่ได้ถือสาอะไร กลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แถมยังยิ้มหวานให้กับเขาอีกด้วย ก่อนจะหันหลังแล้วเดินเข้าห้องไป

“โห...นมก็ใหญ่ ตูดก็ใหญ่ แม่จ๋า....ทำไมแม่ถึงได้สวยเซ็กซี่ขนาดนี้เนี่ย”

ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง จากนั้นเขาก็รีบเดินเข้าไปอาบน้ำ เมื่อเสร็จแล้ว ก็ไปนั่งทานอาหารเช้าที่แม่ยายเตรียมไว้ให้

ความรู้สึกบางอย่างที่กัญญาและปกรณ์ ต่างก็เก็บเอาไว้ภายในใจ มันจะไม่ถูกเปิดเผยออกมาเลย หากไม่มีแรงกระตุ้นจากปัจจัย

หลาย ๆ อย่าง

เย็นวันนั้น ขณะที่แม่ยายสาวสวยกำลังนั่งจิบไวน์ชมพระอาทิตย์ตกน้ำเพียงลำพัง ปกรณ์ก็เดินหน้ามุ่ยเข้าไปหา

“เป็นอะไรไปล่ะลูก หน้านิ่วคิ้วขมวดเชียว ทำไม? ทะเลาะกับยัยน้ำผึ้งมาเหรอ”

เธอถาม พลางทำหน้าสงสัย

“เปล่าหรอกครับ ไม่ได้ทะเลาะ ผมแค่เซ็งน่ะครับ ก็น้ำผึ้งเขาบอกว่า คืนนี้คงไม่ได้กลับ เพราะมีกิจกรรมกับบริษัทต่อจนดึก คงต้องค้างบนเกาะน่ะครับ”

“อ๋อ...อย่างนี้นี่เอง น้ำผึ้งมันก็เป็นแบบนี้แหละ ชอบทำกิจกรรม นี่ก็คงจะติดลมน่ะซิ สงสัยคงจะมีเลี้ยงสังสรรค์กันต่อน่ะ เอาน่าปกรณ์ งานแบบนี้นาน ๆ จะมีสักที อย่าไปซีเรียสเลย มานั่งจิบไวน์กับแม่ดีกว่า”

“ก็ได้ครับ ผมเองก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรเท่าไหร่หรอกครับ”

ปากก็พูดไป แต่คิ้วก็ยังขมวดอยู่ นั่นคงเป็นเพราะเขาคงจะอารมณ์เสีย ที่คืนนี้คงจะต้องนอนว้าเหว่อยู่คนเดียวต่างหากล่ะ

“อ่ะนี่....ไวน์ของลูก หมดแก้วไปเลย”

กัญญาส่งแก้วไวน์ให้กับปกรณ์ ก่อนจะชนแก้วกับเขา จากนั้นต่างคนต่างก็ดื่มจนหมด

“เซ็งจริง ๆ เลย รู้อย่างนี้ น่าจะกระชากชุดทำงาน แล้วจัดการซะตั้งแต่ตอนเช้าไปเลย ไม่ปล่อยให้อารมณ์มันค้างมาถึงตอนนี้หรอก”

ชายหนุ่มคิดในใจ เวลาผ่านไป ดวงพระอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้า อากาศก็เย็นลง ลมพัดโชยเอื่อย

แต่อุณหภูมิในร่างกายปกรณ์ กลับเริ่มคุกรุ่นขึ้นเรื่อย ๆ เพราะฤทธิ์ของไวน์ บวกกับเสื้อผ้าที่แม่ยายสวมใส่ ยิ่งมองเธอก็ยิ่งเซ็กซี่ขึ้นทุกที ๆ

กัญญาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเธอออกสองเม็ด

เผยให้เห็นอณูเนื้อขาวอวบเบียดเสียดกันอยู่ใต้ยกทรงสีดำลายลูกไม้ ทำเอาคนแอบมองใจสั่นขึ้นมาทันที

ถึงจะเป็นแม่ยายก็เถอะ สวยเซ็กซี่ขนาดนี้ ลูกเขยอารมณ์ค้างอย่างปกรณ์ ก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา

“โอ๊ย...ร้อนจังเลย ผมขออนุญาต นะครับแม่”

ชายหนุ่มพูดพลางถอดเสื้อยืดออก เหลือไว้เพียงกางเกงสามส่วนตัวเดียว

“สงสัยไวน์ออกฤทธิ์แน่ ๆ เลย กินแล้วมันก็จะร้อน เอ่อ...ร้อนรุ่มหน่อย ๆ น่ะ แม่ก็เป็น”

เธอพูดพร้อมกับจ้องมองไปบนหน้าอกแกร่ง และวงแขนกล้ามเป็นมัด ๆ ของเขา

กัญญายอมรับเลยว่า ปกรณ์เป็นผู้ชายที่หล่อล่ำกล้ามใหญ่ตรงใจเธอจริง ๆ

เสียอย่างเดียวดันเป็นผัวของลูก ไม่อย่างนั้น แม่จะจับรวบหัวรวบหาง กินแกล้มกับไวน์ซะเลยนี่

นั่งไปนั่งมา คนทั้งสองก็ดื่มไวน์กันจนหมดขวด ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าทั้งคู่จะมึนกันขนาดไหน

“ไม่ไหวแล้วจ๊ะ...แม่จ๋า ผมขอตัวไปนอนก่อนนะ”

“อะไรกัน นี่มันยังหัวค่ำอยู่เลยนะ ทำไม รีบนอนจัง”

“ถ้าน้ำผึ้งอยู่ ผมคงไม่ต้องรีบนอนหรอกครับ เพราะผม...คงจะจัดหนักทุกท่วงท่าไปแล้ว แต่นี่

เธอไม่อยู่ หรือว่าจะให้ผมจัดหนักกับแม่ดีล่ะครับ”

ชายหนุ่มเมามาก จนเผลอพูดจาลามปามแม่ยาย แต่คนเมาก็มักจะพูดอะไรออกมาจากใจจริง ๆไม่ใช่เหรอ?

แม่ยายคงไม่ถือสาคนบ้าไม่ว่าคนเมาหรอก...เขาคิดอย่างนั้น

“ว๊าย!...ดูพูดเข้าซิ ไปนอนเถอะ เธอเมามากแล้วนะปกรณ์”

กัญญาเกิดอาการวูบวาบขึ้นมาทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น เพราะเธอเองก็พิศวาสในตัวลูกเขยคนนี้อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

แม่ยายสาวสวยลุกขึ้น แล้วจับแขนของปกรณ์ขึ้นมาพาดบนไหล่ ก่อนจะพยุงร่างของเขา แล้วเดินขึ้นไปส่งที่ห้องนอน

“โอ๊ย...ทำไมมันมึนอย่างนี้ ผมยังไม่อยากนอนเลยครับแม่ ไม่เอา ๆ ผมยังไม่อยากนอน”

ชายหนุ่มพูดพร่ำไม่หยุด เขาทำตัวเหมือนเด็กน้อยที่กำลังออดอ้อนผู้ปกครองไม่มีผิด

“อย่าดื้อซิลูก...ไม่ไหวแล้ว ก็ต้องไปนอน อย่ามางอแงกับแม่นะ”

กัญญาประคองร่างของลูกเขย ขึ้นมาจนถึงห้องนอน ก่อนจะวางเขาลงบนเตียง

เธอไม่คิดเลยว่า ไวน์ขวดนั้นจะทำให้เขาเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้ จากชายหนุ่มที่สุขุมนุ่มลึกมีฟอร์ม เปลี่ยนไปกลายเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาน่าเอ็นดู