ซาตานทวงสิทธิ์ ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

เซนต์ วาโลว ดีลล์ ท่านประธานใหญ่ของบริษัทและเป็นเจ้าของมหาวิทยาลัยดีลล์ เธอเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลนี้นะ หญิงสาวนึกถึงข้อความในจดหมายของแม่

อีกสามก่อนเปิดภาคการศึกษาร่างบางเดินสำรวจรอบบ้านทรงยุโรปสองชั้นของเธออย่างละเอียด ด้านนอกเป็นสีเทาควันบุหรี่อ่อน ภายในตัวบ้านเป็นสีขาวนวลเฟอร์นิเจอร์ถูกจัดแต่งไว้เป็นที่ทางที่สมควรจะเป็น มีห้องโถงไม่เล็กมากสำหรับการออกกำลังกาย ส่วนชั้นบนมีห้องนอนสามห้อง ห้องอ่านหนังสืออีกหนึ่งห้อง

“ลันอยากเปลี่ยนแปลงตรงไหนมั้ยลูก” ป้านวลเดินเข้ามาถามหลังจากที่เห็นเธอเดินสำรวจบ้านอยู่สักพักใหญ่

“ไม่ค่ะป้านวล”

เธอส่ายหน้าอมยิ้ม สิ่งที่พ่อกับแม่เธอออกแบบทำไว้มันดีที่สุดแล้ว เธอไม่ต้องการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย

“คุณป้าอย่าย้ายออกเลยนะ อยู่กับลันต่อนะคะ.....”

ป้านวลยิ้มดีใจขอบคุณหญิงสาว เธอคิดในใจถ้าป้าออกไปแล้วท่านจะไปอยู่ที่ไหน จะอยู่ยังไงและเธอคงต้องอยู่คนเดียวแน่นอน ที่นี่เธอไม่มีเพื่อนไม่มีคนรู้จักที่ไหนเลยนอกจากป้านวลที่เธอนับเป็นญาติผู้ใหญ่อีกคน

สองป้าหลานออกไปจ่ายตลาดเพื่อทำอาหารและสอนหญิงสาวทำอาหารอิตาเลี่ยนแบบง่ายเย็นนี้ ระหว่างที่ทำกำลังหมกมุ่นกับการทำอาหาร เสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น เรียวขาสวยก้าวเดินออกไปดูพบว่าเป็นเพื่อนรักของเธอที่เดินทางมาไกล

ณดาและพัทรรับคำสั่งหัวหน้าให้เป็นตัวแทนของบริษัทประเทศไทยมาดูงานที่บริษัทใหญ่กะทันหันจึงแวะมาหาลันตาก่อนกลับ ทั้งสี่คนนั่งทานอาหารฝีมือป้านวลเป็นส่วนใหญ่ หลังจากทางเสร็จจึงไปนั่งพูดคุยกันที่ห้องนั่งเล่น

“ไปแฮงค์เอ้าท์กันดีป้ะ เราไม่ได้ไปด้วยกันนานแล้วนะ”

พัทรพูดขึ้นมือใหญ่ยกน้ำผลไม้ขึ้นดื่ม ที่ผ่านมาลันตาวุ่นวายกับการเตรียมเอกสารนั่นนี่วุ่นวายไปหมดเลยไม่ค่อยได้สังสรรค์กันเท่าไหร่ เขาพอจะมีเพื่อนอยู่ที่นี่บ้างตั้งใจจะชวนไปด้วยกัน

“ไปสิ ไปนะลัน...” ณดาเห็นด้วยกับพัทรรีบออกปากชวนอีกแรง

“ไปกันเถอะจ้ะ เปิดหูเปิดตาเปิดใจรับสิ่งใหม่บ้างเนอะหลานป้า”

ป้านวลเข้าใจวัยรุ่นอย่างพวกเขาให้ลันตาควรจะเรียนรู้สิ่งต่างๆ ทั้งด้านดีและไม่ดีของที่นี่บ้างไปเปิดหูเปิดตา ยิ่งมีเพื่อนไปด้วยป้านวลจึงหายห่วง

ทั้งสามคนไปเดินเข้าไปในคลับขนาดใหญ่ใจกลางเมืองโดยมีอัลเบิร์ตเพื่อนพัทรเดินนำเข้าไป โดยมีพีอาร์สาวสวยหุ่นเอ็กซ์มาต้อนรับแล้วเดินนำไปที่โต๊ะได้จองไว้แล้ว

สถานที่นี้มีครบทุกอย่างทั้งกาสิโนที่แบ่งโซนกับไนต์คลับอย่างชัดเจน มีสาวๆ สวยๆ สำหรับลูกค้าที่ต้องการมาใช้บริการและห้องพักระดับวีไอพีทุกห้อง

ร่างสูงใหญ่ของเซนต์เดินเข้ามาในคลับกับเคลย์ตันโดยมีแค่ลูกน้องคนสนิทเดินตามเพียงแค่ไม่กี่คน นักท่องราตรีหันไปมองอย่างให้ความสนใจรวมทั้งกลุ่มของลันตาด้วย ไม่นานก็มีหญิงสาวหุ่นดี ส่วนโค้งเว้าของรูปร่างชัดเจนสองคนเข้ามาบดเบียดแขนของสองชายหนุ่มเดินไปที่ห้องวีไอพีใหญ่ที่สุดสำหรับเจ้าของเท่านั้น

ร่างบางบังเอิญมองสบตากับเขาอีกแล้ว คุณเซนต์....คนเดียวกับที่เธอเคยเจอตอนปฐมนิเทศวันก่อน

“มึงจะเอาไงวะไอ้เซนต์” เคลย์ตันถามเพื่อนขณะยกบรั่นดีราคาแพงขึ้นดื่ม

“เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงไม่ต้องห่วง” เซนต์บอกเพื่อนรักที่ตอนนี้มันมีปัญหาโรงแรมที่ต้องจัดการอีกมาก

“มีอะไรให้กูช่วยก็บอกละกัน...”

“กูมีธุระ ต้องขอตัวก่อน”

พูดจบร่างสูงใหญ่ของเซนต์ลุกยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะก้าวเดินออกไปจากห้องนั้นโดยมีไมค์ลูกน้องคนสนิทเดินตามออกไป

“เออๆ ....”

เคลย์ตันสังเกตเห็นเพื่อนมองไปที่หนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งอย่างไม่ละสายตาตั้งแต่เดินเข้าแล้ว มันคงมีธุระของมันจริงๆ เพราะปกติเซนต์จะไม่ตัดบทขอตัวออกไปก่อนแบบนี้ เขาจึงไปที่ห้องรับรองโดยมีร่างอวบอิ่มข้างกายตามไปด้วยทันที

ในกลุ่มของหญิงสาวกำลังสนุกเมามันกับเสียงเพลง ลันตาจิบค็อกเทลแบรนด์ที่เบาที่สุดในร้านก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำ

“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนนะลันตา”

อัลเบิร์ตที่สนใจลันตาตั้งแต่แรกเห็นเอ่ยบอกเพราะถ้าให้เธอไปคนเดียวกลัวจะโดนฉุดซะก่อน ที่นี่มีแต่คนดังมีหน้าตาทางสังคมก็จริงแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนดี

ร่างสูงใหญ่มองตามลันตาไป ก่อนจะเดินไปรอที่ระหว่างทางไปห้องน้ำก่อนจะส่งสัญญาณบอกลูกน้องให้กันคนอื่นออกไป

“ว๊าย ข…ขอโทษค่ะ....”

หญิงสาวเดินเหม่อไม่ทันได้ดูทางตรงหน้าชนเข้ากับอะไรสักอย่างที่แข็งแรงราวกับหินผา เธอขอโทษติดขัดเมื่อเงยหน้ามองสิ่งที่เดินชนเมื่อครู่ ร่างบางตกใจแทบล้มทั้งยืนเพราะคนที่เธอชนเป็นคนเดียวกับเจ้าของดวงตาคมกริบคู่นั้น และเป็นเจ้าของทุนของเธออีก

“คือฉัน...อื้อ อื้ออ!!...”

คนตัวโตรั้งต้นคอร่างบางขึ้นมารับจูบรุนแรง คนตัวเล็กตั้งตัวไม่ทันลิ้นหนาสอดเข้ามาเก็บเกี่ยวความหวานอย่างดุเดือดและป่าเถื่อน ไม่ปล่อยให้มือว่างกอดรัดเอวคอดกิ่วลูบไล้ลงมาสะโพกผายขึ้นมาถึงอกอวบ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมือเล็กทำได้แค่พยายามทุบแผ่นหลังหนาแต่เขาก็ไม่สะทกสะท้าน

“อืม....”

“ปล่อยนะ ค…คุณณ....อื้อ”

เขาละริมฝีปากออกให้เธอหายใจชั่วครู่ก่อนจะกระแทกริมฝีปากลงมาอย่างรุนแรงอีกครั้ง ขบเม้มริมฝีปากสาวจนได้กลิ่นคาวเลือด

เพี๊ยะ!!

“คุณ ไอ้บ้า มาจูบฉันทำไม!....”

ลันตาฟาดฝ่ามือไปที่ใบหน้าคมสากเต็มแรงหลังจากดิ้นหลุดจากอ้อมกอดคนตัวโต เรียวขาขาวรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันที

“หึ อย่าหวังว่าจะได้ตบฉันฟรีๆ”

ยังไงเธอก็ไม่รอดมือเขาไปได้หรอก คงเป็นโชคร้ายของเธอที่ดันเป็นผู้หญิงที่เขาถูกใจตั้งแต่แรกเจอและยังเป็นลูกคนที่เคยหักหลังท่านพ่อเขาอย่างไม่น่าให้อภัย

ร่างบางก้าวเดินกลับมาที่โต๊ะพยายามจัดเสื้อผ้า ทรงผม ปรับสีหน้าให้เป็นปกติเอ่ยขึ้น

“คืออ...เรากลับกันเลยได้มั้ย”

“มีอะไรเหรอลัน แกเป็นอะไรหรือเปล่า”

“นั่นสิ เราเดินตามลันไปแต่การ์ดกันคนออกหมดเลย” อัตเบิร์ตเดินตามลันตาไปห้องน้ำก็โดนการ์ดกันออกมาไม่ให้ใครเข้าไป

“เอ่อ...ไม่มีอะไรนะ ตอนเราออกมาก็ปกติดี กลับกันเถอะนะเราเริ่มง่วงแล้วละ”

เธอต้องพูดโกหกเพื่อนไป ไม่อยากให้ใครเป็นห่วงและอยากออกจากเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี

อัลเบิร์ตขับรถมาส่งทั้งสามคนที่บ้าน ลันตาขอบคุณและขอโทษที่ทำให้วันนี้หมดสนุก และได้แยกย้ายกันเข้านอนเธอพยายามข่มตาให้หลับแต่กว่าจะหลับได้ก็เกือบเช้ามืดของอีกวัน