Novels by Thinnie

ตอนที่ 60——————————สองสัปดาห์ที่เฮย์เดนพักฟื้นที่โรงพยาบาลโดยมีแอลลี่คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง และไม่มีใครกล้ามาเยี่ยมหรือคุยเรื่องงานกันเลยตั้งแต่วันนั้น เหมือนร่างกายและสมองได้พักอย่างเต็มที่จนวันที่ต้องออกจากโรงพยาบาลคามิลจึงได้โอกาสมาเยี่ยมและกลับบ้านพร้อมกัน โดยมีข่าวมาฝากเขาเป็นครั้งแรกในรอบสองอาทิตย์ที่ขาดการติดต่อไปด้วยเคลย์ตันและเซนต์พาลูกกับเมียมารอต้อนรับเพื่อนรักกลับบ้าน สองครอบครัวเดินทางมาด้วยกันและมาถึงก่อนเจ้าของบ้านไม่ถึงชั่วโมง"ยินดีต้อนรับกลับบ้าน" เซนต์เอ่ยทักทายเพื่อนทันทีที่เห็นหน้า"อืม บ้านกู" เฮย์เดนพยักหน้ากวนๆ กลับ"ดีที่มึงไม่ตายก่อน ไม่งั้นก็กลายเป็นบ้านพวกกูแล้ว โอ๊ย! ที่รักตีทำไมครับ" เคลย์ตันอุ้มลูกชายตัวน้อย พร้อมกับแซวเพื่อนเล่นๆ แต่โดนฝ่ามือเล็กๆ ของอามิเกลตีอย่างจังพร้อมทำหน้าแยกเขี้ยวใส่เขาด้วย"ดีใจที่ปลอดภัยนะคะคุณเฮย์เดน" อามิเกลยิ้มน้อยๆ ทักทายเพื่อนสามีก่อนจะไปหันไปยิ้มตาหยีให้แอลลี่"หายไวๆ นะคะ จะได้มีเจ้าตัวเล็กเพิ่มมาอีกคน"ลันตาเอ่ยแซวไปทางแอลลี่ สองคนนี้อยากมีเบบี๋กันจะตาย แต่เพราะเหตุผลร้อยแปดที่ยังไม่พร้อมแต่เมื่อทุกอย่างเริ่มคลี่คลายออก

ตอนที่ 59——————————"พี่จะไปไหน! พี่จะทิ้งแอลอีกเหรอคะ...ฮึก..." ร่างอรชรรีบวิ่งมาหาเขา แต่เมื่อเห็นเขาหันหลังให้หัวใจดวงน้อยก็หล่นวูบลง เขาบอกว่าจะไปเรียกเธอแต่เขาก็ไม่ไปร่างกำยำหยุดชะงักอีกครั้ง ชายหนุ่มยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจก้าวเท้าต่อ เขาจะมองหน้าเธอได้ยังไงถ้ายังไม่มีมั่นใจหรือรู้ความจริงทั้งหมด"หยุดนะ! แอลบอกให้หยุด!" แอลลี่ตะโกนเรียกพลางรีบวิ่งมาหา แต่เขายังก้าวไปข้างหน้าต่อไป"แอลบอกให้หยุดไง! ถ้ายังไม่หยุดเราก็ไม่ต้องเจอกันอีก"ตุ้บ!"อ้ะ..."ร่างอรชรล้มฟุบลงพื้นเพราะมัวแต่สนใจคนข้างหน้าไม่ได้มองพื้นว่ามีเศษหินก้องเล็กทำให้เธอสะดุดล้ม เสียงร้องทำให้เฮย์เดนหันกลับมาก่อนจะรีบเข้ามาพยุงคนตัวเล็กล้มพับลงกันพื้น"แอล"แอลลี่ร้องไห้โฮ มองชายหนุ่มผ่านน้ำตาที่คลอเต็มหน่วย ไหลรินลงแก้มใสจนใบหน้าเปียกเปื้อนน้ำตาไปหมดเฮย์เดนจับให้แอลลี่ลุกขึ้นแล้วเขาเป็นคนนั่งคุกเข่าลงตรงหน้า หยดน้ำตาลูกผู้ชายไหลรินลงเมื่อเขากลั้นมันไว้ไม่ไหวอีกแล้ว"พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ..."ชายหนุ่มเอาแต่ก้มหน้าและพูดคำว่าขอโทษอยู่อย่างนั้น ไม่กล้ามองหน้าหรือสบตาหญิงสาวเลยร่างอรชรฟุบนั่งลงก่อนจะกอดคนตัวโต

ตอนที่ 58——————————ปัง!กระสุนปืนฝังลงฝ่ามือบรูโนก่อนที่จะยิงชาร์ลซ้ำ"มึง ไอ้เฮย์เดน!!" บริกซ์ตันจ้องตาเขม็ง เหนี่ยวไกใส่ชาร์ลก่อนที่ตัวเองจะโดนกระสุนฝังใส่ร่างกายอีกหนึ่งนัดจากเฮย์เดนปัง! บริกซ์ตันทรุดลงกันพื้นในเวลาเดียวกันนั้นเสียงเครื่องบินอีกเจ็ดลำกำลังลงจอดบนพื้นที่ราบเรียบที่กลุ่มคามิลซุ่มอยู่ รถแข่งแรกที่มาร์คัสเป็นคนขับและคามิลเป็นเชื่อมสัญญาณเพื่อส่งข้อมูลให้เลอร์มิงตัน ซึ่งทางฝ่ายนั้นจะเป็นคนใส่รหัสลับที่ตนเองตั้งเอาไว้ จากนั้นระเบิดก็จะทำงานภายในเวลาสามสิบวินาทีรถแข่งคนที่สองฟีนิกซ์และเคนโซตามประกบหลังคุ้มกันคันแรกเหตุการณ์ลุ้นระทึกของสี่หนุ่มที่ต้องทำเวลาให้ทันตามกำหนด ในที่สุดคามิลสามารถเชื่อมสัญญาณบนเครื่องบินได้ และถูกส่งต่อให้เลอร์มิงตันสายตาคมจดจ้องมองจอสี่เหลี่ยมปรากฏรายการดาวน์โหลดสัญญาณที่เลอร์มิงตันกำลังสั่งการ ในที่สุดก็สำเร็จ หน้าจอเปลี่ยนเป็นเวลาที่กำลังนับถอยหลังมาร์คัสและฟีนิกซ์รีบหมุนพวงมาลัยกลับและเหยียบคันเร่งมิดไมล์ รถแข่งสองคันแล่นคู่กันด้วยความเร็วสูงสุด ก่อนจะแยกคนละทางไปหลบหลังเนินเขาหิมะ ระเบิดก็ทำงานทันทีระเบิดทั้งเจ็ดลูกที่มีสัญญาณเชื่อม

ตอนที่ 57——————————เฮย์เดนรวบคนตัวเล็กเข้าไปกอดแล้วกดจูบหนักหน่วงก่อนจะผละออกเพราะเขามีเรื่องต้องจัดการต่อ แอลลี่นั่งนิ่งๆ แต่หัวใจกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก เธอฟังสิ่งที่ชายหนุ่มสองคนพูดคุยและปรึกษากันในตอนนี้ชิบใต้เครื่องบินทุกลำถูกถอดออกทั้งหมด ทำให้ระเบิดที่อยู่ใต้ท้องเครื่องนั้นไม่สามารถทำงานได้ แต่ก็ยังมีอีกหลายอันที่ปลอมแปลงกับชิปตัวอื่นๆ คนที่สร้างมันมากับมืออย่างเลอร์มิงตันจะไม่รู้ได้ยังไง"มีอีกวิธีที่ทำให้ระเบิดทำงานคือต้องให้เครื่องต่อสัญญาณของเราเข้าไปใกล้กับเครื่องบินลำใดลำหนึ่งให้มากที่สุด" คนในสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม"เลือกพาร์ทเนอร์ไม่ผิดจริงๆ"เฮย์เดนแสยะยิ้ม เลอร์มิงตันทำนอกเหนือจากที่ตกลงกันไว้คือการใส่ชิบอีกตัวที่ปลอมไปกับชิบตัวอื่นใต้ท้องเครื่อง และมันสามารถรับสัญญาณระเบิดได้เหมือนกัน"อยู่ที่คุณนะเฮย์เดน ว่าจะระเบิดกลางอากาศหรือพื้นดิน" เลอร์มิงตันเอ่ยถามความเห็นและให้ตัวเลือก เพราะทางฝ่ายเขามีทางออกให้ทุกทางอยู่ที่ว่าเฮย์เดนจะเลือกทางไหนกลางอากาศต้องใช้เฮลิคอปเตอร์ขึ้นประกบระหว่างที่พวกมันกำลังเอาเครื่องลง ระหว่างนั้นอาจจะโดนพวกมันโจมตี แล้วในเวลาเพียงส

ตอนที่ 56——————————"หวังให้เป็นอย่างนั้นจริงๆ ตอนนี้เชอร์ลีนอยู่พวกไอ้เดกซ์ ผมไม่อยากพาเธอมาที่นี่""กูรู้สึกว่าบรูโนกำลังจะเคลื่อนไหวเร็วๆ นี้" เฮย์เดนเอ่ยพร้อมกับคิดอะไรบางอย่าง การตัดสินใจของคามิลไม่เคยพลาด และเขามั่นใจว่าชาร์จจะส่งข้อมูลมาเร็วๆ นี้เช่นกันคามิลถอนหายใจหนักกับความหน่วงในใจ ผ่านมาห้าวันแล้วหากบรูโนรู้ว่าโดนเขาหักหลังจริงๆ แล้วทำไมยังนิ่งเฉยไม่ทำอะไรเลย เขาไม่รู้ว่าสองพ่อลูกนั่นอาการสาหัสขนาดไหนและกำลังคิดเอาคืนเขาด้วยวิธีไหนกันแน่แอลลี่เข้ามาในห้องที่สองหนุ่มคุยกันอยู่ก็ทำหน้าสงสัยเล็กน้อย เธอเดินเข้าไปกอดเฮย์เดนแล้วส่งยิ้มบางๆ ให้เพื่อนที่กำลังทำหน้าเคร่งเครียดอยู่"มีอะไรหรือเปล่าคะ" เสียงเล็กเอ่ยถามพร้อมกับวางจานแพนเค้กและน้ำชาร้อนๆ ลงบนโต๊ะ เฮย์เดนอมยิ้มกับการพยายามฝึกทำอาหารเล็กๆ น้อยๆ ของเธอที่วันนี้ดูดีขึ้นมาหน่อย"ยิ้มทำไมคะ กินๆ เข้าไปเลย คนอุตส่าห์ทำให้" หญิงสาวหน้ามุ่ยใส่เล็กน้อย"ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย""นายเครียดอะไรนอกจากเรื่องนี้เหรอคามิล" แอลลี่หันไปสนใจเพื่อนสนิทนั่งหน้าเครียดหลับตาอยู่ตรงข้ามกัน"นิดหน่อย ไม่มีอะไรมากหรอก" คามิลพยักหน้าตอบแบบปั

ตอนที่ 55——————————แอลลี่สวมเสื้อโค้ตขนสัตว์ตัวใหญ่ออกมายืนรับลมหนาวตรงระเบียงหน้าบ้าน มือเล็กโอบอุ้มถ้วยชาร้อนๆ ไว้ในมือรับความอบอุ่น ดวงตาสวยมองทิวทัศน์สีขาวเพราะโดนหิมะปกคลุมไกลสุดสายตาหญิงสาวสูดหายใจเข้าลึก สูดเอากลิ่นอายความหนาวเย็น เธอสัมผัสได้ถึงความเศร้า ความโดดเดี่ยวที่เขาต้องทนปกปิดตัวตนอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายปี ทำไมเธอรู้สึกเจ็บปวดในใจแบบนี้นะในช่วงเวลาเดียวกันที่เขาและเธอต่างมีความรู้สูญเสียเช่นเดียวกัน แต่กลับไม่ได้อยู่ข้างๆ กันในยามนั้น เขาคงเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเธอ"คิดอะไรอยู่"เสียงทุ้มและลมหายใจร้อนเป่ารดซอกคอ แขนกำยำรวบกอดร่างเล็กจากด้านหลังแล้วซุกใบหน้าจูบลำคอระหง แอลลี่วางแก้วน้ำชาลงโต๊ะข้างๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางเดียวกันเธอตาโตเล็กน้อยเมื่อร่างสูงไม่ได้สวมเสื้อตัวหนาๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น กลับสวมแค่เชิ้ตตัวเดียวออกมายืนท่ามกลางอากาศหนาว"ทำไมไม่ใส่เสื้อโค้ตคะ ไม่หนาวเหรอ""หนาวครับ กอดพี่หน่อยสิคนดี"เฮย์เดนย่อตัวกอดคนตัวเล็ก ซุกตัวเข้ากับเสื้อโค้ตขนสัตว์ที่เธอสวมอยู่ เรียวแขนเล็กกอดลำคอแกร่งและลูบเส้นผมสีดำของชายหนุ่มเบาๆ"เข้าข้างในเถอะค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย...อื

ตอนที่ 68 (End)หญิงสาวชุดเดรสสีขาวนั่งลงใกล้แผ่นปูนที่ถูกสลักชื่อพ่อและแม่ที่ให้กำเนิด มือบางปัดเศษใบไม้สองสามใบที่ปลิวร่วงหล่นลงมาออกเบาๆ ก่อนจะวางช่อดอกกุหลาบสีขาวใกล้กับชื่อนั้น"พ่อกับแม่เป็นยังไงบ้างคะ สบายดีไหม...ลันสบายดีค่ะ ไม่ต้องห่วงหนูแล้วนะ""ลันแต่งงานกับคุณเซนต์และมีลูกด้วยกันชื่อเจ้าดีล หลานยังเด็กเลยยังไม่พามาเยี่ยม ได้โปรดอวยพรให้พวกเราด้วยนะคะ""ผมขอโทษสำหรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น คิดไม่ถึงใช่ไหมครับว่าคนเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างผมกลับตกหลุมพรางตัวเอง รักลูกสาวของคุณจนหมดหัวใจ""ผมเองก็คิดไม่ถึงเช่นกัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ทวงคืนจากพวกคุณ ตอนนี้ผมได้มอบให้กับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับคืนไปมากกว่าหลายเท่านัก"สามีหนุ่มนั่งคุกเข่าลงข้างหญิงสาวระหว่างนั้นแขนกำยำรวบกอดเธอไว้ตลอดเวลา แน่นอนว่าทุกอย่างที่เป็นของเขามันก็ตกเป็นของเธอคนนี้ สิทธิทุกอย่างในตัวเขาในตระกูลของเขาด้วยเช่นกัน"อยากให้มั่นใจว่าผมจะดูแลลูกสาวของคุณ รักลูกสาวของคุณไปตลอดชีวิต ได้โปรดไว้ใจคนนิสัยเสียอย่างผมสักครั้ง"หญิงสาวกระชับมือแน่นขึ้นเมื่อเห็นดวงตาคมสั่นวูบไหว รู้สึกผิดที่เคยทำเธอเสียใจมาตลอด แต่นับจาก

ตอนที่ 671 เดือนกว่าผ่านไป….ชีวิตหลังแต่งของเซนต์และลันตาไม่ได้แตกต่างจากตอนก่อนแต่งมากนัก จะมีก็คงจะเป็นความรัก ความหวานชื่น ความคลั่งไคล้ของทั้งสองคนที่ต่างมอบให้กันเพิ่มมากขึ้นทุกวันช่วงเย็นหญิงสาวพาเจ้าดีลลูกชายตัวเล็กออกมารับอากาศบริสุทธิ์สดชื่นที่สวนดอกไม้หลังบ้าน ดอกไม้นานาชนิดสลับกันบานสะพรั่งตลอดทั้งปีเมื่อถึงฤดูกาลของตัวเองสายลมยามเย็นพัดพลิ้วไหว ชุดเดรสสีชมพูอ่อนตัวบางปลิวตามลมเรือนร่างสัดส่วนโค้งเว้าเข้ารูปชัดเจน สามีหนุ่มที่เดินตามลูกเมียมาหยุดทอดมองภาพตรงหน้าอย่างหลงใหลก่อนจะใช้โทรศัพท์มือถือกดถ่ายภาพบันทึกไว้ชีวิตเขาเปลี่ยนไปโดยชิ้นเชิงแตกต่างจากเมื่อก่อนจนเขาไม่อยากจะเชื่อกับตัวเอง เขามีครอบครัวมีเมียมีลูกที่เขารักและรักเขามากที่สุดชายหนุ่มเดินมาช้อนด้านหลังของร่างเล็ก สอดแขนกำยำไปกอดเอวคอดไว้ซุกใบหน้าหล่อเหลาลงซอกคอหอมกรุ่น ลูกชายยิ้มดีใจเมื่อเห็นพ่อตัวเอง"..มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ..." เสียงหวานเอ่ยถาม เอี้ยวตัวมองขึ้นไปหาสามีหนุ่มจุ๊บบ! จ๊วบบ!ริมฝีปากหยักประทับจูบลงบนปากเล็กอย่างโหยหา ลิ้นสากสอดเข้าไปกวาดรอบโพลงปากเล็ก หญิงสาวจูบตอบอย่างหนักหน่วงไม่มีใครยอมใคร

ตอนที่ 66หลังจากคุยงานกันเสร็จ ลันตาโทรหาสามีแต่ก็ไม่รับสายและกลัวว่าแอลลี่กับอามิเกลจะเสียเวลาเผื่อมีธุระอย่างอื่นต่อจึงบอกให้พวกเธอกลับกันไปก่อน"แอลไปเยี่ยมหลานได้ไหมลัน" แอลลี่เสนอขึ้นเพราะไม่อยากปล่อยเพื่อนไว้คนเดียวเหมือนกัน"มิเกลไปด้วยกันนะคะ ไปดูสวนที่ออกแบบให้ลันด้วย""สวนดอกไม้ที่ลันถ่ายรูปส่งให้แอลใช่ไหม งั้นไปกันเถอะ"อามิเกลไม่ทันได้เอ่ยอะไรก็โดนสองสาวลากไปด้วยเสียแล้วลันตาทิ้งข้อความบอกสามีหนุ่มว่าเธอและเพื่อนๆ กลับบ้านกันก่อน"เจ้าดีลหลานน้าแอล คิดถึงจังเลยครับ"ทันทีที่ถึงคฤหาสน์พี่ชายก็วิ่งเข้าหาหลานรักเลย"แอลขออุ้มนะคะ" ลันตาส่งยิ้มให้ แอลลี่รับหลายชายตัวน้อยขึ้นมาอุ้มบนไหล่"เดี๋ยวป้าไปเตรียมอาหารว่างให้นะคะ" ป้ามิลลาบอกก่อนจะเดินออกไป ให้เจ้านายได้คุยกัน"น่ารักมากๆ เลยค่ะ" มิเกลเอามองเด็กชายด้วยความเอ็นดู"ขอบคุณค่ะ มิเกลลองอุ้มไหม" อามิเกลพยักหน้าแทนคำตอบ ลันตาสอนวิธีอุ้มเจ้าตัวเล็กนิดเดียวเธอก็อุ้มได้อย่างถูกต้องแล้ว"ตอนแรกแอลก็สั่นเหมือนกัน คิคิ"สามสาวนั่งคุยเล่นอยู่สักพักใหญ่ เสียงโทรศัพท์มือถือของลันตาก็ดังขึ้น ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนสามีเธอนั่นแหละ"ค่ะ""พี

ตอนที่ 654 เดือนผ่านไป……ร่างสูงใหญ่ใส่แค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวเปลือยร่างกำยำส่วนบนเดินออกจากห้องแต่งตัว ขมวดคิ้วหนาสงสัยเมื่อเห็นหญิงสาวยังนั่งคุยแชทกับใครสักคนตั้งแต่ก่อนเขาจะไปอาบน้ำเสียอีก วันนี้เจ้าดีลหลับเร็วกว่าทุกวันตอนนี้ก็มีป้ามิลลาคอยดูแลอยู่ตลอด เขาก็อยากใช้เวลาอยู่กับแม่สองต่อสองด้วยเซนต์นั่งลงข้างคนตัวเล็กเธอแค่หันมายิ้มให้ก่อนจะกลับไปสนใจคนในโทรศัพท์มือถือต่อมือบางพิมพ์ยุกยิกไม่หยุด ยิ้มบ้าง ขมวดคิ้วบ้าง ใบหน้าหล่อเหลาชะเง้อไปมองก็พบว่าไม่มีชื่อปรากฏ เมียเขาแอบคุยกับใครกัน"เอามานี่""..อ้ะ!...เซนต์คะ ลันยังคุยธุระไม่เสร็จ" อยู่ๆ เขาก็แย่งมือถือจากเธอไป"คุยกับใครอยู่ตั้งนาน" ชายหนุ่มเลื่อนข้อความอ่าน"เอาคืนมาก่อนค่ะ อีกฝ่ายรออยู่" ลันตาจะคว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองคืนแต่ไม่ทันคนตัวโตโยกย้ายไปที่อื่นก่อน"อย่าให้ถามซ้ำหลายรอบนะลันตา"แขนแกร่งตวัดรัดคนตัวเล็กขึ้นมานั่งคร่อมตัก ยกมือถือขึ้นเพื่อถามอีกครั้งว่าเธอคุยกับใครอยู่กันแน่"คุยกับคนจัดสถานที่งานแต่งงานของเราไงคะ""แล้วทำไมพี่ไม่รู้จัก ไม่มีชื่อด้วย แล้วแอลละ"เขาให้สิทธิ์เธอเต็มที่ในการจัดงาน แต่ก็ไม่อยากให้เ

ตอนที่ 64"ย้ายมาอยู่ที่นี่กันซะทั้งหมดเลยดีมัhยละ"ถ้าอีกฝ่ายต้องการแบบนั้นเขาก็ย่อมทำได้เสมอ แค่เอ่ยปากพูดมาเท่านั้น ยังไงครูอารีก็เป็นคนใจกว้างใจดีและเป็นญาติฝ่ายหญิงสาวที่ลูกชายเขาจะแต่งงานด้วย ก็ถือว่าเป็นครอบครัว"โอ้ ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน แค่ทุนการศึกษาที่ส่งให้ทุกเดือนก็มากพอแล้วละคะ"ครูอารีรีบปฏิเสธด้วยความเกรงใจที่มีอยู่ แค่คิดว่าเธอเป็นครอบครัวก็นับว่ามากพอแล้วสำหรับตระกูลใหญ่เช่นนี้"ว่ากันไป ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกหนูลันได้เลยนะ เดี๋ยวเจ้าเซนต์มันจัดการให้เมียมันได้"เสียงแหบเอ่ยบอกหันไปทางชายหนุ่ม เซนต์พยักหน้ารับตามคำพูดของท่านพ่อ เพราะเขาทำได้ทุกอย่างหากเป็นความต้องการของเมียรัก"ขอบคุณอีกครั้งเจ้าค่ะ""คนกันเอง ว่าแต่จะเดินทางกันแล้วหรือ วันนี้ฉันมาเสียเที่ยวสินะ""ขอโทษที่ไม่ได้แจ้งท่านพ่อก่อนนะครับ" ลูกชายคนเดียวของเขาเอ่ยขึ้น เพราะตอนนี้ใกล้จะออกเดินทางกันแล้ว"เดินทางปลอดภัยแล้วกันนะ ฉันก็จะกลับก่อน" ร่างสูงของท่านเครสเซนเดินค้ำไม้เท้ากลับออกไป"เดินทางปลอดนะคะคุณชายน้อยของป้า" ป้ามิลลาหันมาเอ่ยบอกเด็กชายตัวน้อยก่อนจะบอกทุกคนเดินทางปลอดภัยด้วยความเป็นห่วงตามประสาคนแก่หญ

ตอนที่ 63หญิงสาวสะลึมสะลือตื่นขึ้น กะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับโฟกัสคนที่พาเธอมานอนที่ห้องก็คงไม่พ้นสามี ก่อนจะดูนาฬิกาก็พบว่าเย็นแล้ว ลันตาเดินตรงไปยังห้องของลูกน้อยเพราะรู้ว่าชายหนุ่มต้องอยู่ในนั้นกับลูกเป็นแน่ แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิดไว้ร่างสูงใหญ่ของเซนต์ช้อนอุ้มเด็กชายตัวเล็กยืนมองออกไปนอกหน้าต่างเป็นวิวสวนดอกไม้ที่เขาทำไว้ให้เธอนั่นเอง เมื่อเขาอยู่กับลูกก็ดูอ่อนโยนใจดีผิดจากปกติไปมาก ร่างเล็กเดินเข้าไปสวมกอดเอวสอบจากทางด้านหลังแก้มเนียนแนบชิดแผ่นหลังกว้าง"กลับมาแล้วทำไมไม่ปลุกลันคะ แอบมาจู๋จี๋กับลูกแค่สองคนได้ยังไงกัน""พี่ไม่เคยคิดแบบนั้นนะที่รัก แค่อยากให้เธอได้พักผ่อนบ้างเท่านั้นเอง"เสียงทุ้มเอ่ยบอกหญิงสาว อยากให้เธอได้นอนไม่เต็มอิ่ม ต้องดูแลลูกทั้งวันถึงแม้จะมีป้ามิลลาและครูอารีคอยช่วยดูแลก็ตามและยังต้องแบ่งเวลาให้เขาอีก"ลันโอเค คุณสบายใจได้แล้วนะคะ" ลันตาส่งยิ้มตาหยีเขย่งปลายเท้าแหงนหน้าไปจุ๊บแก้มสากแผ่วเบา เพียงแค่นี้ก็ทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงจนหยุดยิ้มไม่ได้"พ่อโดนแม่ยั่วอะดีแลน ดูสิ" เด็กน้อยถูกผ้าผืนเล็กสีหวานพันรอบตัว กะพริบตาแป๋วใส่พ่อและแม่ ก่อนที่จะคลี่ยิ้มหวานออกมา"แพ

EP. Special 3——————————สายตาคมกริบดุดันจ้องมองไปที่ร่างอรชรกำลังงุ่นง่านวุ่นวายอยู่กับชุดคอลเล็กชั่นใหม่ที่ใกล้จะเปิดตัวเร็วๆ นี้ โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนคนที่เธอไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดในตอนนี้กำลังยืนกอดอกพิงขอบประตูมองเธออยู่ ทันทีที่ดีไซเนอร์อีกคนหันไปเจอร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มที่มาใหม่ก็รีบก้มโค้งให้แล้วรีบหายตัวออกไปจากห้องนั้นรวมทั้งคนอื่นๆ ที่กำลังทำงานกันอยู่ด้วย"อลิซพักก่อนก็ได้นะ แอลแก้ชุดนี้เสร็จเดี๋ยวตามไปจ๊ะ" เธอบอกลูกน้องที่เป็นดีไซเนอร์เช่นกันแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลย เงยหน้าขึ้นมาก็ไม่พบใครแล้ว"อ้าว ไปไหนกันหมดนะ"หญิงสาวหันซ้ายหันขวาก่อนจะหมุนตัวกลับหลัง เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเจอผู้ชายคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดในตอนนี้กำลังมองมา เขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้ามาหาเธอทำให้กลิ่นกายหอมประจำตัวของเขาชัดเจนมากขึ้นไม่ทันที่เธอจะได้ก้าวหนีเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าและจัดการล็อกเธอเอาไว้ด้วยสองมือใหญ่ที่ค้ำยันโต๊ะ สายตาคมดุดันมองสำรวจร่างอรชรที่เขาไม่ได้เจอมาเกือบ 2 เดือนละเอียดยิบ ผิวขาวนวลเปล่งปลั่ง สาวเจ้าเนื้อแต่รูปร่างสมส่วนทำให้เธอมีเซ็กซ์แอพพีลสูงและกลิ่

EP. Special 2—————————— ภายในห้องสำหรับเข้าเยี่ยมนักโทษกรณีพิเศษ อามิเกลนั่งรอระหว่างเจ้าหน้าที่นำตัวนาธานออกมาพบโดยมีสามีหนุ่มยืนอยู่ข้างๆ มือหนาของเคลย์ตันลูบศีรษะเล็กแล้วก้มลงจูบผมนุ่มแผ่วเบาไม่นานนาธานก็นั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับเธอโดยมีกระจกแผ่นหนากั้นไว้อยู่ สายตาของเขามองลูกสาวคนเล็กของตัวเองด้วยความรู้สึกผิดเต็มขั้วหัวใจจนไม่อาจมองหน้าลูกสาวและสบตาโดยตรงกับเธอได้"คุณท่านเป็นยังไงบ้างคะ"เสียงหวานกรอกตามสายโทรศัพท์ เธอประหม่าเล็กน้อยเมื่อคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามไม่ได้มองเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราดเหมือนเมื่อก่อน"อืม สบายดี..." เสียงแหบสั่นเครือเอ่ยตอบลูกสาว พยายามไม่มองหน้าเธอเพราะรู้สึกว่าน้ำตามันกำลังจะไหลออกมายังไงยังงั้นทั้งๆ ที่ผ่านมาเขาไม่เคยไยดีลูกสาวคนนี้เลยสักครั้ง แต่เธอก็ยังแวะมาเยี่ยมเยือนถามไถ่ความเป็นอยู่ ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดและเสียใจมากขึ้นจนไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าลูกสาวของตัวเอง"..ค่ะ..คือ..เกลมีบางอย่างที่ต้องบอกคุณท่านให้รับรู้ด้วยตัวเอง...คือว่า...""ฉันรู้แล้วล่ะนะ ไม่ต้องคิดมากอะไรทั้งนั้น"นาธานตอบกลับก่อนที่ลูกสาวจะเอ่ยจบ รู้นิสัยของอามิเกลดีว่ายังไงก็ต้องบอก

EP. Special 1——————————2 เดือนผ่านไป...อามิเกลทำอาหารเช้าให้สามีทานก่อนไปทำงานเหมือนอย่างทุกวัน ทันทีที่ร่างสูงใหญ่ก้าวเท้าเดินเข้ามาในส่วนของห้องครัว คนรับใช้และลูกมือของหญิงสาวก็สลายตัวออกไปกันหมดอย่างรู้หน้าที่ เพราะรู้ดีคุณชายของพวกเธอนั้นรักความเป็นส่วนตัวมากขนาดไหนโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากมีนายหญิงอยู่ด้วยวงแขนกำยำสวมกอดร่างอรชรของภรรยาสาวจากด้านหลังในขณะที่เธอกำลังจัดแต่งอาหารใกล้พร้อมเสิร์ฟอยู่ มือเล็กวางผลไม้ตรงหน้าลงก่อนจะหันไปหาเขา ใบหน้าสวยหวานยิ้มตาหยีแววตาระรื่นสบตาสายตาคมที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว"สุดหล่อของเกลหิวแล้วเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยพร้อมกับยกมือบางลูบเสื้อกั๊กและเนกไทสีเข้มขยับให้เข้าที่เข้าทางเรียบร้อยมากกว่าเดิม"นิดหน่อยครับ แต่หิวอย่างอื่นมากกว่า"เขาอมยิ้มพูดขึ้นขณะที่มือหนาข้างหนึ่งแตะแก้มเนียนนุ่ม มองสำรวจใบหน้าสวยหวานด้วยแววตาหวานฉ่ำเต็มเปี่ยมด้วยความภูมิใจและพอใจในตัวภรรยาสาวที่ช่างดูแลเอาใจใส่เขาทุกกระเบียดนิ้วไม่เคยบ่นสักครั้ง จะมีก็แต่เวลาที่เขาแกล้งเธอเท่านั้นแหละ"คนบ้า รอสักครู่นะคะใกล้จะเสร็จแล้ว"เธอฟาดฝ่ามือเล็กตรงอกแกร่งเบาๆ ด้วยความมันเขี้ยวกับความท

ตอนที่ 68——————————หลังจากทานอาหารและฉลองวันเกิดของอามิเกลจนถึงเวลาที่ทุกคนต้องแยกย้าย เซนต์เลือกที่จะพาภรรยาและลูกชายพักผ่อนอยู่ที่นี่ต่ออีกสักสัปดาห์ เฮย์เดนกลับรัสเซียตั้งแต่คืนนี้ เคลย์ตันเองก็กลับอิตาลีเช่นกันสนามบินส่วนตัวของโรงแรมคาสเซียสในฮาวายขณะที่กำลังหญิงสาวเดินขึ้นเครื่องโดยมีแขนกำยำของสามีหนุ่มโอบรอบไว้ไม่ห่าง อามิเกลมองไปที่เครื่องบินอีกลำพึ่งแลนด์ดิ้งลงจอดสนิทอยู่ไกลๆ จำได้ว่าเธอเคยขอกลับอิตาลีด้วยคราวก่อน ก่อนที่จะมีคนแต่งตัวคล้ายๆ ลูกน้องของสามีลงมาก่อนสี่ห้าคน ตามด้วยชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งผู้ชายนั้นเธอไม่แปลกใจ แต่ผู้หญิงคนนั้น..."ที่รักคะ...""ว่าไงครับ""นั่น เอ่อ..คุณเดกซ์เตอร์กับ..นีนนี่คะ..."ใบหน้าสวยเอียงคอทอดมองไปที่สองคนนั้นอย่างสงสัย ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อฝ่ายชายดึงกระชากหญิงสาวเดินตามลงมาจากเครื่องบินจนแทบล้มหัวคะมำหากคนที่ดึงไม่รับร่างเล็กไว้ซะก่อน"...ไม่มีอะไรหรอกครับที่รัก เราไปกันเถอะ"สายตาคมหันไปมองครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยบอกภรรยาสาวแล้วพาเดินขึ้นไป เธอเหลียวหลังมองอยู่พักใหญ่จนประตูบันไดของเครื่องบินปิดลงชั่วโมงที่แล้วเขาพึ่งได้รับรายงานมาว่

ตอนที่ 67——————————เช้าวันต่อมา..."ไหวไหมคะที่รัก..." เสียงหวานได้แต่ร้องถามคนอยู่ในห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาไม่ให้เธอตามเข้าไป"..ว..ไหวครับ.."ร่างสูงใหญ่โก่งตัวอาเจียนตัวติดชักโครกอยู่ครึ่งชั่วโมง ยืดตัวตรงเต็มความสูงล้างหน้าล้างตาอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินไปเปิดน้ำเย็นให้กระทบลงบนผิวกายให้สดชื่น ตอนเช้าเขามักวิงเวียนศีรษะ แต่ก็ไม่ถึงกับต้องรีบลุกมาอาเจียนเหมือนวันนี้"ที่รักคะ ทำไมเงียบไปล่ะ"ปึงๆ ปึงๆเมื่อเสียงเงียบไปนานเธอจึงระรัวมือบางเคาะประตูอย่างเป็นห่วงสามี ก่อนเข้าห้องน้ำเขาหน้าซีดเผือดเหมือนไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยงยังไงยังงั้น ครั้นจะตามเข้าไปก็โดนเขาบอกให้ออกมาตลอดอามิเกลยืนรออยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมงเขาจึงออกมา ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มมีสีหน้าดีขึ้นแต่ก็ยังดูซีดๆ อยู่ดี เขาโน้มตัวลงมากอดหญิงสาวไซ้ซอกคอขาวระหงหาความหอมละมุนฟอด..."หอมจัง"เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ก่อนจะอุ้มเตงคนตัวเล็กขึ้น แขนเล็กกอดคอแกร่งขาเรียวรีบเกี่ยวเอวสอบไว้อย่างไว ขณะที่เขาก็ยังซุกซนอยู่กับซอกคอขาว เดินไปยังห้องแต่งตัว"ไปหาหมอกันมั้ย เกลว่าคุณเป็นหนักขึ้นนะคะ" หญิงสาวถามด้วยความเป็นใบหน้าเต็มไปด้วยความก

ตอนที่ 66——————————"ที่รักคะ..." ร่างอรชรสวมชุดคลุมสีครีมออกมาจากห้องแต่งตัว"..ค..ครับ.."โธ่เว้ย! อยากจะตีปากตัวเองจริงๆ ตั้งใจว่าจะงอนต่อให้เธอง้อให้ได้ แต่เพียงแค่ได้ยินเสียงหวานๆ เรียกเขาก็เผลอตอบรับจนได้มือหนาปิดแท็บแล็ตในมือ สายตาคมมองตามคนตัวเล็กจนเธอมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียง ห้ามตัวเองสุดฤทธิ์ที่จะไม่เข้าหาเธอก่อน"โกรธเกลเหรอคะ..." เสียงหวานเอ่ยถามไปอย่างงั้นเพราะเธอรู้อยู่แล้ว"เปล่า""งั้นพรุ่งนี้ช่วยพาเกลไปโบสถ์ได้ไหม...""อืม" เขาตอบเสียงเรียบแล้วจับก้มมองแท็บเล็ตต่อ ท่าทีของสามีหนุ่มทำให้อีกคนอมยิ้มด้วยความเอ็นดู"ไม่ถามเกลหน่อยเหรอคะว่าไปทำไม"".......""จะไม่สนใจเกลจริงๆ เหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยต่อ ดวงตากลมโตมองอย่างใสซื่อตาใสราวกับเด็กน้อย"......." ประโยคล่าสุดของเธอทำให้เขาเงยหน้าขึ้น สายตาคมก็พลันเปล่งประกายระยิบระยับเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่เห็นดังนั้นเธอยิ่งต้องการยั่วยวนเขามากกว่าเดิม จากแววตาอันใสซื่อเปลี่ยนเป็นเปล่งประกายโดยอัตโนมัติ ริมฝีปากอวบอิ่มยกยิ้มมุมปาก ค่อยๆ คลานเข่าไปหาร่างกำยำอย่างช้าๆ สบมองสายตาคมอย่างเย้ายวนทำให้เขาไม่สามารถละสายตาจากเธอไปได้เลย"..เมี