Share

9

last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-06 04:24:08

“ผมไปส่งนะครับ” มินวูรีบเสนอตัวแล้วลุกขึ้น มีอาการเสียหลักอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้องหรอกจ้ะ พี่จะกลับกับท่านประธาน เธออยู่ดื่มกับเพื่อน ๆ เถอะ ถึงโรงแรมแล้วพี่จะโทรหานะ” ดาวลดารีบปฏิเสธเพราะไม่อยากเห็นเขาล้มระหว่างทาง

“ตกลงครับ ถึงแล้วอย่าลืมโทรบอกผมนะครับพี่สาว” มินวูย้ำอีกครั้งพร้อมคว้าตัวเธอเข้ามากอดแนบอก “ผมรักพี่สาวนะครับ” 

“จ้ะ” ดาวลดารีบผละจากอ้อมกอดของเด็กหนุ่ม เพราะยังไม่คุ้นเคยกับการกระทำแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่ถ้าเธอได้เจอกับเขาบ่อย ๆ มันคงกลายเป็นเรื่องปกติ

“ทำอะไรของนายน่ะมินวู”

เสียงเครียดขรึมที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้ทุกคนหันไปมองและนิ่งเงียบไปชั่วขณะ สายตาดุดันดุจเหยี่ยวคู่นั้นที่มองมินวูไม่กะพริบ ก่อนที่มันจะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยราวทะเลไร้คลื่นลมเหมือนปกติ

“ทำไมถึงมาช้านักล่ะเจสัน” ซองอาเป็นคนแรกที่เอ่ยถามชายหนุ่ม ซึ่งเป็นญาติที่สนิทกันมาก

“เพิ่งถ่ายละครเสร็จครับ วันนี้อากาศไม่เป็นใจเสียเวลาไปหลายชั่วโมง สวัสดีครับพี่สะใภ้” เจสันทักทายเดือนนภาอย่างเป็นทางการ

“สวัสดีจ้ะ เจสันนี่น้องสาวพี่นะคะ ชื่อแยมหรือจะเรียกแยมมี่แบบคนอื่นก็ได้ แยมนี่เจสันญาติของซองอาเขา หุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทน่ะ” คำว่าหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทเธอกระซิบเบา ๆ เพราะชายหนุ่มไม่อยากเปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครรู้ 

“สวัสดีครับ” เจสันไม่ได้ยิ้มต้อนรับเธอเหมือนยิ้มให้เดือนนภา เพียงแค่ทักด้วยประโยคง่าย ๆ เพราะเขาไม่ค่อยพอใจที่เธอตีสนิทกับผู้ชายง่ายเกินไป หรือเธอเป็นพวกบ้าดารา สงสัยจะใช่ เขาคิดอยู่ในใจ

“สวัสดีค่ะ” ดาวลดาทักกลับด้วยประโยคเดียวกัน ไม่สนใจกับท่าทางของเขาเพราะเข้าใจว่าคงเหนื่อยจากเรื่องงาน

“แยมเขาอายุยี่สิบเจ็ดแล้ว ถ้านับแบบคนเกาหลีก็อายุยี่สิบแปด เธอเรียกเขาว่าพี่สาวก็ได้นะเพราะเธออ่อนกว่าแยมสองปี” เดือนนภาบอกกับชายหนุ่มพร้อมรอยยิ้ม

“ถ้าผมเรียกเธอว่าพี่สาว คนอื่นก็ต้องรู้สิครับว่าเธอแก่แล้ว” เขาจงใจจิกเธอโดยไม่ให้เธอรู้ตัว ด้วยการแสร้งหัวเราะไปด้วยขณะพูดกับเดือนนภา

“คุณเจสันอย่ามาว่าพี่สาวผมแก่นะครับ ถึงพี่สาวจะอายุยี่สิบเจ็ดแล้ว แต่หน้าตาของพี่สาวยังดูอ่อนกว่าคุณเจ..ดงซิกอีก” มินวูโพล่งคำว่าเจสันออกไปได้ครึ่งประโยค ก็รีบเปลี่ยนไปเป็นดงซิกแทนทันที

“พี่สาว? เธอเป็นพี่สาวนายเหรอ” เจสันไม่ได้มองดาวลดา แต่มองตรงไปที่มินวูด้วยสายตานิ่งสงบดุจเดิม มีเพียงปากเท่านั้นที่ยิ้มบาง ๆ

“ครับ เธอเป็นพี่สาวของผม” มินวูรับคำเสียงดังชัดเจน ทำปากยื่นใส่อีกฝ่าย

“นายเป็นญาติกับพี่สะใภ้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอมินวู” ทำไมเขารู้สึกหมั่นไส้มินวูนักนะ

“สามวันแล้วครับคุณเจสัน”

“อ้อ.. ฉันตกข่าวสินะ”

“เลิกเล่นกันได้แล้ว พี่จะกลับแล้วนะเจสัน ต้องไปส่งแยมเขาที่โรงแรมอีก” ซองอาชี้ไปที่น้องสาวของภรรยา

“ไม่ต้องไปส่งค่ะพี่เขย เดี๋ยวแยมขับรถพาพี่กลับบ้านแล้วจะนั่งแท็กซี่ต่อไปเอง พี่เขยเมาแล้วนะคะ” ดาวลดาเตือน กฎหมายเรื่องเมาแล้วขับของที่นี่โหดจะตาย ถ้าเกิดมีปัญหาขึ้นมาก็เรื่องใหญ่แน่ ๆ

“ไม่ได้ ดึกดื่นแบบนี้จะกลับแท็กซี่คนเดียวได้ไง เดี๋ยวพี่เขยกับพี่สาวจะไปส่งเธอก่อนแล้วค่อยกลับเข้าบ้าน”

“ถ้าอย่างนั้นพี่พาพี่สะใภ้กลับไปก่อน เดี๋ยวฉันต้องไปส่งฮานิอยู่แล้ว ให้เธอไปกับเราก็ได้” เฮียวริเสนอขึ้นมาหลังจากเป็นผู้ฟังที่ดีมาตลอด

“คุณพักอยู่ที่โรงแรมไหน แล้วทำไมไม่นอนค้างที่บ้านพี่สาวคุณเลยล่ะจะได้จบเรื่อง” เจสันถาม

“ฉันพักอยู่ที่เบสต์โฮเต็ลค่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องทำงานแต่เช้าก็เลยค้างกับพี่สาวไม่ได้ คือฉันเป็นไกด์น่ะค่ะ ต้องดูแลลูกทัวร์”

“ถ้าอย่างนั้นไปกับผมก็ได้ ผมจะกลับบ้านพอดี”

“วันนี้เธอไม่นอนที่นี่เหรอ” เดือนนภาถามชายหนุ่มด้วยความแปลกใจ ปกติเขาจะพักที่นี่รวมกับนักร้องวงพลีส มากกว่ากลับไปพักที่บ้านที่เป็นของครอบครัว

“ผมก็แค่อยากกลับไปหาพ่อกับแม่บ้าง หลังจากไม่ได้ไปมาสองเดือนแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นพี่ฝากน้องสาวด้วยนะคะ แยมกลับกับเจสันก็ดีเหมือนกัน พี่จะได้ไม่ต้องห่วงมาก บ้านเขาผ่านเส้นนั้นพอดี ไม่ต้องรบกวนเฮียวริเธอด้วย เพราะคอนโดเธออยู่คนละทางกับแยม”

“ค่ะพี่เยล” เธอตอบรับพี่สาวแล้วหันไปหาเจสัน  “คุณเจสันคะ เดี๋ยวฉันจะขับรถไปส่งพี่เขยกับพี่สาวฉันก่อน แล้วฉันจะรออยู่ที่หน้าบ้านพวกเขานะคะ” ถึงยังไงเขาก็ต้องผ่านตรงนั้นอยู่แล้ว เธอเองก็ไม่อยากให้พี่เขยขับรถกลับเพราะเป็นห่วงพี่สาว ครั้นจะให้พี่สาวขับกลับก็เป็นห่วงเพราะกำลังท้อง

“ครับ” เจสันพยักหน้าเล็กน้อยขณะตอบรับ

เมื่อทั้งสามคนเดินออกจากบ้านไปแล้ว เขาจึงยื่นถุงกระดาษใบหนึ่งให้เจ้าของวันเกิดพร้อมคำอวยพรสั้น ๆ และพูดคุยกับสมาชิกวงพลีสอีกสองสามประโยคก่อนขอตัวกลับ

“นายจะไม่ทักทายฮานิเขาหน่อยเหรอเจสัน” เฮียวริถามขึ้นเมื่อเขาทำท่าจะไปแล้วจริง ๆ

เจสันหยุดนิ่ง เอียงหน้าไปมองเล็กน้อย ไม่มีรอยยิ้ม มีเพียงสายตาดุดันเหมือนตาเหยี่ยว “เธอสองคนอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ ทำไมฉันเพิ่งเห็น” จบประโยคเขาก็ก้าวเดินจากไปทันที...

“ขอบคุณนะคะที่แวะมาส่ง ขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ” ดาวลดาลงจากรถยนต์คันหรูเรียบร้อยแล้ว จึงหันไปกล่าวคำขอบคุณเจ้าของรถพร้อมรอยยิ้ม

เจสันยิ้มรับพร้อมพยักหน้าเล็กน้อย แล้วขับรถจากไปทันที “เมื่อก่อนเคยเกิดเป็นนกหรือไงนะถึงได้พูดเก่งขนาดนี้” เขาพูดถึงหญิงสาวที่เพิ่งลงไป แล้วเลี้ยวรถกลับไปยังบ้านพักของบริษัท

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ถึงได้พูดไปว่ากำลังจะกลับบ้าน ทั้งที่ทีแรกตั้งใจว่าจะเอาของขวัญให้มินวู แล้วจะกลับเข้าห้องพักผ่อนเพราะเหนื่อยมาทั้งวัน

เขานึกถึงใบหน้าสวยได้รูป กับเรือนร่างน่าหลงใหลที่อยู่ในชุดราตรีสีฟ้า ไม่ได้ผอมแห้งเหมือนดารานางแบบทั้งหลาย.. ภาพตอนงานแต่งงานของพี่สาวเธอกับญาติของเขา หวนกลับเข้ามาในสมองอีกครั้ง เขาจำได้ดีว่าวันนั้นหัวใจเต้นรัวผิดจังหวะไปชั่วขณะหนึ่งเลยทีเดียว เมื่อได้เห็นเธอแวบแรก ถึงแม้มันจะผ่านมาสามปีแล้วแต่เขาก็ยังจำเธอได้ติดตา

ดังนั้นวันนี้.. ตอนที่เห็นมินวูกอดเธอ เขาถึงกับอารมณ์พุ่งไปด้วยความโมโหอย่างไร้เหตุผล

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • ซ่อนรัก   101 ตอนจบ

    หญิงสาวเบี่ยงหน้าไปมองคนรัก ยื่นปากรับจูบที่เขาส่งมาแล้วยิ้มกว้าง ก่อนหันกลับไปมองบรรยากาศเบื้องหน้าที่มีต้นไม้ใหญ่และสนามหญ้า มันไม่มีอะไรพิเศษ มองไปทางไหนก็เห็นแต่ความมืดสลัวที่มีแค่แสงไฟประปราย จึงมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อมองดวงดาวที่ส่องแสง“คืนนี้ดาวเยอะดีนะคะ”“ครับ” เขาตอบและฝังจูบลงบนศีรษะเธอ “คืนนี้สระผมด้วยนะครับ”ดาวลดากลั้วหัวเราะเมื่อถูกเขาหยอกเอินเรื่องผม เอนหลังไปพิงกับแผ่นอกกว้างแสนอบอุ่นของเขา“ตอนนี้ฉันมีความสุขมากที่สุดเลยค่ะเจสัน ฉันคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่หนีมารักษาแผลใจที่นี่”ชายหนุ่มโอบกอดคนรักไว้แน่น เกยคางกับศีรษะของเธอเบา ๆ พร้อมรอยยิ้มสุขใจ มองขึ้นไปบนท้องฟ้ากว้างที่ประดับด้วยหมู่ดาวพราวระยับ“คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตไหมครับแยม”“คุณว่าคู่ของเราเป็นพรหมลิขิตหรือคะ” เธอกอดแขนที่กอดเธอไว้เจสันโน้มหน้าลงไปใกล้หูของคนรัก “เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน แต่พอได้พบเธอ เพิ่งรู้จริง ๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น มีคนเป็นล้านคน ช่างไร

  • ซ่อนรัก   100

    ฉันจะจ้างกลุ่มแอนตี้แฟนมาจัดการเธอ ผู้หญิงร้ายกาจ ผู้หญิงหน้าไม่อาย เซมีกร่นด่าอีกฝ่ายอยู่ในใจ ส่งสายตาเรืองรองตามเธอไปไม่ลดละ เมื่อเล่นงานซึ่ง ๆ หน้าไม่ได้ ก็จะขอตามรังควานให้เธออยู่อย่างไม่มีความสุข ให้ความรักของเธอลุ่ม ๆ ดอน ๆ จนต้องเลิกกันไปเลยเซมีมองไปโดยรอบ เมื่อไม่เห็นใครมองมาทางนี้ก็รีบเดินตามดาวลดาไปใกล้ ๆ จงใจกระแทกอีกฝ่ายให้ล้มคะมำ แต่โชคไม่เข้าข้างเธอสักนิด เพราะหล่อนดันเบี่ยงตัวไปอีกทางพอดี คนที่เสียหลักจนล้มจึงกลายเป็นตัวเธอเองดาวลดายืนนิ่งอยู่กับที่ มองหญิงสาวที่กองอยู่กับพื้นด้วยความตกใจ แต่เมื่อเห็นสายตาเรืองรองที่ค้อนใส่ก็ค่อย ๆ เข้าใจอะไรมากขึ้น หล่อนจงใจแกล้งเธอ แต่บังเอิญเหลือเกินที่โทรศัพท์เธอดังขึ้นพอดี จึงตั้งใจเดินไปอีกทางเพื่อหามุมคุยสาย หล่อนก็เลยพลาดเสียเองสินะ“เจ็บไหมคะคุณเซมี เดินระวังหน่อยสิคะ รีบลุกขึ้นเร็ว ๆ ค่ะ ก่อนที่คนอื่นจะเห็นเข้า จะได้ไม่ต้องอายมาก”เห็นสายตาที่เต็มไปด้วยแววเยาะเย้ยของอีกฝ่าย ก็รู้สึกโมโหมากกว่าอาย แต่อารมณ์อยากเอาชนะยังมีอยู่ จึงแสร้งทำเป็นยื่นมือไปหาเธอ“ช่วยดึงฉันขึ้นหน

  • ซ่อนรัก   99

    “ทำเป็นเอาน้องมาอ้าง ความจริงอยากไปดูศิลปินค่ายอื่นมากกว่า ผมพูดถูกใช่ไหม” นอกเหนือจากที่พูดแหย่ไป เขารู้ว่าเธอผูกพันกับมินวูมากยิ่งขึ้นหลังจากอุบัติเหตุครั้งนั้น“ถูก” หญิงสาวยิ้มกว้างให้คนรักที่มองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก“ผมให้คุณไปอยู่แล้ว แต่คุณอย่าเอาแต่สนุก ไปกับพวกเขาจนลืมผมล่ะ”“ถึงฉันจะรักมินวูเขามากแค่ไหน แต่ก็ยังน้อยกว่าคุณอยู่เท่านี้” เธอยกมือขวา ใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้กะระยะความต่างประมาณหนึ่งข้อนิ้ว“แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว ขอแค่มากกว่าผมก็ไม่อิจฉามินวูเขาแล้ว” เขาตอบแบบคนใจป้ำ“คุณเป็นคนใจแคบตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย”“ตั้งแต่มีคุณเป็นแฟนนี่แหละ”“นึกว่าตั้งแต่เกิด” เธอเลิกคิ้วค้างไว้ ชักสีหน้าอมยิ้มยียวน“พูดแบบนี้จูบโชว์คนในกองซะดีไหม”“ไม่ดี” ดาวลดารีบส่ายหน้าแล้วลดเสียงพูดให้เบาลงกว่าเดิมอีกหน่อย “ไว้จูบที่บ้านคืนนี้ดีกว่าค่ะ เผื่อจะได้มากกว่านั้น”เจสันหรี่ตา เอียง

  • ซ่อนรัก   98

    “พวกเราเป็นห่วงพี่มากเลยครับ โทรมาถามอาการจากพี่เจสันทุกวันเลย” ดงโฮพูดขึ้นบ้าง“ตอนที่มินวูวิ่งออกไปกลางรายการพวกเราตกใจมากเลยครับ พอรู้ว่าพี่สาวประสบอุบัติเหตุพวกเราไม่มีกะจิตกะใจจะถ่ายต่อเลยครับ” ดงซิกเล่าบ้างดาวลดาคลี่ยิ้มมองชายหนุ่มรุ่นน้องด้วยความซาบซึ้งใจ “พี่หายดีแล้วเราจัดปาร์ตี้กันนะ พี่เฮียวริ คุณฮานิด้วยนะคะ”“ครับผม” ชายหนุ่มทั้งสี่รีบตอบรับ“มินวูเข้ามาใกล้ ๆ พี่หน่อย ขอพี่กอดหน่อยสิ” เจสันบอกว่าเขาคือคนที่ช่วยต่อชีวิตให้เธอ เพราะเขามีกรุ๊ปเลือดพิเศษเหมือนกับเธอชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้กับหญิงสาวแล้วโน้มตัวลงไปหา ปล่อยให้เธอโอบกอดด้วยความเต็มใจ“ขอบใจนะ ถ้าไม่ใช่เพราะเลือดของเธอ พี่อาจจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาคุยอยู่แบบนี้”“ไม่ได้มีเฉพาะผมคนเดียวนะครับที่อยากช่วยพี่แยมมี่ มีอีกเป็นพันคนที่อยากช่วยพี่”“แต่อีกหลายพันคนที่ว่าฉันแค่แถลงข่าวขอบคุณเท่านั้นเอง ไม่เห็นต้องให้กอดแบบนาย” เจสันเข้ามาตอนไหนไม่มีใครเห็น แต่ทุกคนได้ยินน้ำเ

  • ซ่อนรัก   97

    “ต่อให้มีอีกหมื่นข้อความหรือหมื่นของฝากผมก็ไม่รู้สึกดีหรอกพี่ ตราบใดที่คุณแยมเธอยังไม่ฟื้น” เขารู้สิ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฝ่ายพีอาร์จัดการไปเดือนนภาแตะมือลงบนบ่าของเจสัน “เธอจะต้องฟื้น ตอนนี้เธอแค่นอนพักผ่อนเพื่อชาร์ตพลัง หลังจากที่ต้องเหนื่อยมานาน”“ครับพี่สะใภ้ครับ” ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ “พี่สะใภ้ครับเรื่องนี้คุณพ่อกับคุณป้าทั้งสองท่านทราบหรือยัง” เขาถามเมื่อนึกขึ้นได้“พี่ไม่อยากให้พวกท่านหัวใจวาย คุณหมอก็ยืนยันว่าแยมเขาปลอดภัยดีแล้ว พี่เลยตัดสินใจไม่บอกให้พวกท่านรู้จะดีกว่า”“จะดีหรือครับ ถ้าท่านรู้เข้าท่านอาจจะโกรธผมนะครับ” แค่นี้ท่านก็ไม่อยากได้เขยต่างชาติอยู่แล้ว ถ้ารู้เรื่องนี้เข้าทีหลังคงพาลูกสาวกลับไปแน่ ๆ“พี่เชื่อว่าแยมก็คิดแบบเดียวกับพี่.. หรือว่าเธอเบื่อน้องสาวพี่แล้วก็เลยเอาพ่อมาอ้าง พ่อพี่จะได้รีบมารับแยมเขากลับไป” เดือนนภาแกล้งทำสีหน้าจริงจังเจสันรีบโบกมือปฏิเสธพัลวัน “ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ผมรักแยมมี่แทบตายพี่ก็น่าจะทรา

  • ซ่อนรัก   96

    “ถ้าอย่างนั้นวันนี้ทุกคนก็แยกย้ายกลับไปพักผ่อนกันเถอะ ขอบคุณทุกคนมาก ๆ เลยนะครับ” วูซองอาเป็นคนพูดขึ้นหลังจากทีมแพทย์ทั้งหมดเดินจากไปแล้ว“ครับ/ค่ะ”“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ เอาไว้แยมมี่หายดีแล้วผมจะเลี้ยงอาหารตอบแทนน้ำใจนะครับ” เจสันพูดขึ้นมาบ้าง สบตากับน้องชายกำมะลอของคนรักด้วยความซาบซึ้งใจ ก่อนเดินเข้าไปกอด “โดยเฉพาะนายนะมินวู ขอบใจมากจริง ๆ”มินวูกอดตอบแล้วผละออก “เธอเป็นพี่สาวผมนะ พี่จะทำคะแนนคนเดียวได้ยังไง” ทำเป็นพูดติดตลกด้วยเสียงที่สั่นเครือ “ความจริงผมอยากอยู่เป็นเพื่อนพี่นะ แต่พรุ่งนี้พวกเราต้องไปแฟนมีตที่ญี่ปุ่นแต่เช้าเลยไม่สะดวก ฝากบอกพี่สาวด้วยว่าให้คอลหาเราด้วย เราอยากนัดเธอไปดูหนัง”“ฉันจะบอกเธอให้นะ” เจสันรับปากแล้วเดินไปส่งทุกคนที่ลิฟต์“คุณเจสันครับ ถ้าทราบหมายเลขห้องแล้วโทรบอกผมนะครับ ผมจะเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน” คังวูวานบอกกับเจ้านายก่อนเดินเข้าไปในลิฟต์“ขอบคุณมากครับคุณคัง”หนึ่งคืนกับหนึ่งวันผ่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status