LOGINShare
ตอนที่ 10 รู้สึกผิดที่ดูแลไม่ดี
Last Updated:
2025-06-26 21:05:38หลังจากจัดการงานทุกอย่างที่ไร่เสร็จแล้วฐากูรก็ยกลังไวน์ขึ้นหลังรถกระบะก่อนจะขับรถเข้ามาในเมืองวันนี้เขาต้องส่งไวน์ให้กับร้านอาหารของคุณนีรนุชลูกค้าประจำ
“สวัสดีค่ะคุณฐา คุณวันนี้มาส่งเองเหรอคะ”
“สวัสดีครับคุณนุช ผมจะเข้ามาทานข้าวที่นี่อยู่แล้วก็เลยเอาไวน์มาส่งเองจะได้ไม่เสียเที่ยวครับ” เขาพูดขณะยกกล่องไวน์เข้าทางหลังร้าน
“ขอบคุณนะคะที่เอาไวน์มาส่งก่อนเวลา ช่วงนี้ลูกค้าสั่งไวน์กันเยอะก็เลยต้องสั่งด่วน”
“ไม่เป็นไรครับ ลูกค้าคุณนุชเยอะผมเองก็ขายไวน์ได้เยอะ” เขายิ้มก่อนจะยกไวน์ลังสุดท้ายเข้าไปวางในห้องครัวจากนั้นก็เดินออกมาด้านหน้าเลือกโต๊ะนั่งประจำของตนเองก่อนจะสั่งเมนูคุ้นเคยมาทาน
ระหว่างรออาหารนีรนุชก็มาชวนคุย
“เมื่อวานลูกสาวฉันไปกวนอะไรคุณฐาหรือเปล่าคะ”
“ไม่หรอกครับเธอก็เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป”
“ถ้าลูกสาวของฉันไปกวนคุณฐาบอกมาได้เลยนะคะ เนสยังเด็กไม่ค่อยรู้กาลเทศะเท่าไหร่บางครั้งก็ติดจะพูดมากไปหน่อย ฉันกลัวคุณฐาจะรำคาญค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับแล้วนี่เจ้าตัวไปไหนล่ะ ปกติผมจะเห็นมาคอยรับออเดอร์”
“ไม่สบายค่ะ”
“อ้าวเป็นอะไรล่ะครับ”
“ก็คงตากแดดทั้งวันน่ะค่ะก็เลยเป็นไข้”
“ผมขอโทษนะครับที่พาลูกสาวคุณนุชไปตากแดด” ฐากูรพูดอย่างรู้สึกผิด
“คุณฐาจะขอโทษทำไมคะ ฉันรู้ดีค่ะว่าลูกสาวของฉันน่ะดื้อแค่ไหน”
“แต่ผมรู้สึกผิดจังเลยครับ”
“คุณฐาอย่ารู้สึกแบบนั้นเลยค่ะ ลูกสาวของฉันไม่เคยตากแดดแบบนั้นมาก่อน แต่เธอก็บอกว่าสนุกมากและถ้าหายก็อยากจะเข้าไปที่ไร่อีก”
“ผมว่ารอให้หายดีก่อนเข้าไปดีกว่านะครับ ตอนนี้องุ่นส่วนใหญ่ก็ตัดเกือบหมดแล้วไม่ค่อยน่าเที่ยวเท่าไหร่”
“เนสบอกว่าอยากจะไปดูโรงบ่มไวน์”
“ครับ ผมสัญญาไว้ว่าจะพาไป เอาไว้ถ้าวันไหนผมเข้ามาแล้วเธอจะติดรถไปก็ได้ไม่มีปัญหาอะไรเลย”
“ขอบคุณนะคะ มื้อนี้ให้ฉันเลี้ยงเป็นการตอบแทนได้ไหมที่คุณฐาให้ลูกสาวของฉันไปเที่ยวที่ไร่และคงมีหลายครั้งที่เธออจะไปรบกวนคุณ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณนุชเมื่อวานลูกสาวคุณก็พาผมไปเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวกับขนมปังสังขยามาแล้ว”
“นี่ลูกสาวของฉันเลี้ยงคุณไปแล้วเหรอคะ”
“ครับ เธอยังบอกผมอีกด้วยนะครับว่าถ้าวันไหนผมมาทานอาหารที่ร้านเธอจะเป็นคนทำอาหารให้ผมทานเอง”
“เนสพูดแบบนั้นเหรอคะ”
“ครับแต่ผมก็ไม่รู้หรอกว่าเธอทำอาหารเป็นหรือเปล่า”
“เนสทำอาหารได้ทุกอย่างเลยค่ะ แต่อาจจะทำช้าไปหน่อยส่วนเรื่องรสชาติก็พอได้อยู่ เอาไว้ถ้าคุณฐามาครั้งหน้าฉันจะให้เนสเป็นคนทำนะคะ”
“ได้ครับ” ชายหนุ่มยิ้มให้กับเจ้าของร้าน นีรนุชยิ้มตอบก่อนจะกลับเข้ามาทำงานในครัว
ฐากูรทานสเต๊กไปด้วยและใช้ความคิดไปด้วยเขารู้สึกผิดที่ไม่ห้ามตอนเธอตามเขาไปดูคนงานตัดองุ่นในช่วงบ่าย
เขารู้ว่าแดดมันร้อนมากถึงแม้เธอจะนั่งดูอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่บ้างลงมาตัดองุ่นบ้างแต่คนที่ไม่เคยโดนแดดนานๆ ก็คงจะทนไม่ไหว
หลังจากทานอาหารเสร็จเขาก็ขับรถเอามาจากร้านแต่ในใจก็ยังเป็นกังวลชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองเบอร์โทรศัพท์ที่เนสิตาบันทึกไว้ให้เมื่อวานแล้วตัดสินใจกดโทรออก รอไม่นานปลายสายก็กดรับ
“สวัสดีค่ะคุณฐาคิดถึงเนสเหรอคะถึงได้โทรมา” เธอถามด้วยน้ำเสียงสดใส
“ผมไปทานข้าวที่ร้านแม่คุณบอกว่าคุณไม่สบาย”
“เนสแค่ตัวร้อนนิดหน่อย”
“แล้วตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง”
“เมื่อกี้ยังเป็นไข้นิดหน่อย แต่พอเนสได้ยินเสียงคุณฐาปุ๊บก็หายทันทีเลยค่ะ” เนสิตาพูดไปหัวเราะไปอย่างอารมณ์ดี เธอดีใจมากที่ฐากูรโทรศัพท์มาหา
“ผมไม่ใช่หมอแล้วไม่ใช่ยานะที่คุยแล้วจะหาย ผมถามจริงๆ ว่าตอนนี้อาการเป็นยังไงบ้าง”
“เนสดีขึ้นแล้วค่ะพรุ่งนี้ก็น่าจะไปที่ไร่คุณฐาได้แล้วค่ะ คุณจะเข้ามากินข้าวที่ร้านไหม เนสจะได้เตรียมตัวค่ะ”
“เพิ่งหายไข้อย่าพึ่งไปเลย”
“ก็คุณฐาสัญญาแล้วว่าจะพาเนสไปดูโรงบ่มไวน์นี่คะ”
“โรงบ่มไวน์อากาศค่อนข้างเย็นแล้วคุณเพิ่งหายจากไข้ผมว่าเว้นระยะไว้สักสองวันก่อนดีไหม องุ่นโรงบ่มมันไม่หนีไปไหนหรอก”
“คุณฐาปฏิเสธเพราะไม่อยากให้เนสกลับไปที่นั่นใช่ไหมคะ คุณฐารำคาญหรือเปล่า”
“ผมทำแบบนั้นไปทำไมล่ะ แล้วผมก็ไม่ได้รำคาญด้วย”
“ถ้างั้นเนสรอให้หายดีก่อนก็ได้ค่ะ แต่เนสขออะไรอีกอย่างได้ไหมคะ”
“ขออะไรล่ะ”
“คุณฐาพาเนสไปเล่นน้ำที่น้ำตกได้ไหม”
“ผมบอกแล้วว่ามันไม่ใช่น้ำตกมันเป็นแค่ธารน้ำเล็กๆ เองนะ ผมว่าถ้าคุณเห็นอาจจะหมดสนุกก็ได้”
“คุณฐาต้องพาไปดุก่อนแล้วเนสจะบอกเองว่ามันสนุกไหม”
“เอางั้นก็ได้”
“แล้วคุณจะเข้ามาที่ร้านอีกวันไหนคะ”
“ยังไม่แน่ใจเลย เอาไว้ถ้าผมจะเข้ามาผมจะโทรบอกก็แล้วกันนะ วันนี้คุณพักผ่อนเถอะ”
“โทรมาคุยแค่นี้เองเหรอคะเนสยังไม่หายเหงาเลยเนสอยู่บ้านคนเดียวเหงามาก”
“เหงาก็หาอะไรทำสิตอนนี้ผมต้องขับรถกลับไร่แล้ว”
“ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าคุณถึงไร่แล้วเนสโทรหาได้ใช่ไหมคะ”
“ก็คงได้ ผมว่างก่อนนะ”
ชายหนุ่มวางสายแล้วก็ขับรถเพื่อกลับไปยังบ้านของตนเองที่อยู่ภายในไร
ฐากูรรู้สึกแปลกใจตัวเองมากที่เป็นคนโทรศัพท์ไปหาเนสิตาและคุยกับเธอเหมือนกับรู้จักกันมานานทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันไม่กี่ครั้ง เขาคิดว่าอาจเป็นเพราะเธอเป็นหลานสาวของนวพลรุ่นพี่ที่เขารู้จักมานานก็เลยสนิทสนมกับเธอได้ง่ายขึ้น อีกอย่างมารดาของเธอก็เป็นลูกค้าของเขามาปีกว่าแล้วบางทีความคุ้นเคยนี้มันอาจจะมาจากเหตุผลนี่ก็ได้
ชายหนุ่มขับรถด้วยความเร็วปกติใช้เวลาจากในเมืองมาถึงไร่ประมาณครึ่งชั่วโมงเขาอาบน้ำแต่งตัวเลยนั่งทำงานต่อแต่ทำงานได้ไม่นานเนสิตาก็โทรศัพท์เข้ามาเสียก่อน
“คุณฐาถึงได้นานแล้วใช่ไหม”
“ถึงได้สักพักแล้ว คุณล่ะยังไม่นอนอีกเหรอ”
“ยังค่ะเนสรอแม่ ระหว่างที่เนสรอแม่กลับมาจากร้านคุณฐาคุยเป็นเพื่อนเนสได้ไหม”
“ผมเป็นคนคุยไม่เก่งนะอาจจะหนักไปทางฟังมากกว่า อยากคุยอะไรล่ะ”
“ก็คุยเรื่องไร่ของคุณฐาค่ะ เนสสนใจอยากเข้าไปเรียนรู้งานที่ไร่ได้ไหมคะ”
“อยากจะเรียนรู้ไปทำไม”
“เผื่ออนาคตได้ไปทำงานที่นั่น ช่วงปิดเทอมเนสอยากหาอะไรทำแก้เบื่อ”
“แล้วงานที่ร้านล่ะ”
“ที่ร้านมีคนทำงานแล้วค่ะ”
“ถ้าอยากมาก็มาได้ผมไม่ว่าอะไรหรอก แต่ต้องให้แม่อนุญาตด้วยนะ” เขาไม่ขัดข้องที่เธอจะมาแต่นั่นต้องไม่ทำกระทบกับงานที่ร้านของคุณนีรนุช
Latest chapter
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 15 อยากให้มาแต่ไม่กล้าชวน
สามวันแล้วที่เนสิตาไม่ติดต่อมาหาหลังจากวันที่เขาจูบกับเธอที่น้ำตกท้ายไร่ ฐากูรรู้สึกผิดที่ทำแบบนั้นกับเธอแต่ในตอนนั้นบรรยากาศและอารมณ์มันพาไป เขาอยากจะเจอเนสิตาและขอโทษเธอแต่จะโทรศัพท์ไปหาแต่ก็ละอายใจเกินกว่าจะทำแบบนั้นเขาคิดว่าบางทีตอนนี้เนสิตาอาจจะโกรธเขาจนไม่อยากจะคุยกับเขาแล้วก็ได้เพราะปกติเธอมักจะโทรศัพท์หาเขาในเวลาหัวค่ำทุกวัน แต่นี่มันก็ผ่านมาสามวันแล้วที่เขาไม่ได้ยินเสียงของเธอเลยจากที่เป็นคนชอบความสันโดษชอบอยู่คนเดียวเงียบๆ แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อเนสิตาเข้ามาในชีวิต เขารู้สึกชอบในความสดใสชอบเสียงคุยเจื้อยแจ้วที่คุยอยู่ข้างหูมันทำให้ความรู้สึกเหงาหายไปจนหมดสิ้นฐากูรต้องคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับเนสิตาให้รู้เรื่องเขาต้องขอโทษเธออย่างจริงจังต่อหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้เขาจัดการเคลียร์งานทุกอย่างในไร่จนเสร็จจากนั้นก็ขับรถมาอย่างร้านอาหารของคุณนีรนุชเพื่อหวังว่าจะได้เจอกับเนสิตาอีกครั้งแต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะวันนี้หญิงสาวไม่ได้มาทำงานฐากูรนั่งทานอาหารอย่างเงียบๆ ลูกค้าในร้านค่อนข้างเยอะทำให้เขาไม่มีโอกาสถามถึงเนสิตาเลย เมื่อมื้ออาหารจบลงเขาก็เดินออกจากร้านมาด้วยความผ
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 14 ทุกอย่างมันไวมาก
ทั้งสองเหมือนตกอยู่ในภวังค์เนิ่นนานกว่าจะผละออกจากกัน“ผมขอโทษ” เขาพูดอย่างสำนึกผิดก่อนจะประคองหญิงสาวกลับมาที่รถเนสิตานั่งเงียบมาตลอดทางเพราะกำลังสับสนกับความรู้สึกของตนเอง“จะกลับเลยเหรอ”“ค่ะเนสต้องรีบกลับไปอาบน้ำ”“เจ็บอยู่ไหมขับรถไหวหรือเปล่า” เขาถามอย่างห่วงใย“ไม่ค่ะ ไปก่อนนะคะ”“ขับรถดีๆ นะ” เขามองตามหลังรถคันเล็กของเธอไปจนสุดสายตาเนสิตาขับรถออกมาจากไร่ของฐากูรพอพ้นเขตรั้วได้ไม่นานหญิงสาวก็จอดรถข้างทาง ตอนนี้เธอแทบไม่มีสมาธิขับรถเลยเพราะสมองคิดถึงแต่จูบของฐากูรเมื่อครู่จูบแรกในชีวิตของเธอมันเกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งกับผู้ชายที่เธอรู้จักมาได้ไม่นานนัก แต่กลับรู้สึกผูกพันอย่างประหลาด ความรู้สึกที่เพิ่งได้รับนั้นไม่ใช่แค่การแตะต้องกันของริมฝีปาก แต่มันคือการเปิดโลกใบใหม่ที่ไม่เคยรู้จักเป็นประตูสู่ความรู้สึกที่ซับซ้อนและลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เคยเข้าใจตอนนี้ในใจของเนสิตาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีความสุขที่เอ่อล้นจนอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนั้น ความกลัวที่อาจจะเกิดขึ้นกับการถูกรุกรานไม่มีอยู่เลย มีแต่ความรู้สึกปลอดภัยและอ่อนโยนที่แผ่ซ่านมาจากสัมผัสของเขา ความรู้สึกว่าโลกทั
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 13 สัมผัสแรก
วันนี้เนสิตาตื่นเต้นและดีใจมากที่จะได้ไปเที่ยวที่ไร่องุ่นของฐากูร เธอขับรถเก๋งคันเก่าของมารดาเข้าสู่ถนนสายเล็กที่มุ่งหน้าสู่ไร่องุ่นของฐากูรอีกครั้ง กลิ่นหอมจางๆ ของดินและองุ่นที่คุ้นเคยลอยมาปะทะจมูกตั้งแต่ก่อนจะเห็นรั้วไร่เธอไม่ได้ติดรถเขามาอย่างเคย แต่การได้ขับรถมาด้วยตัวเองแบบนี้กลับให้อิสระและรู้สึกเหมือนตัวเองโตขึ้นกว่าเดิมเมื่อรถจอดสนิทที่หน้าออฟฟิศทางด้านหลังของร้านอาหารนวพลก็เดินออกมาต้อนรับหลาน“น้านึกว่าเนสจะหลงไปที่อื่นแล้ว ทำไมถึงช้าจัง”“ก็สองข้างทางวิวดีมากนี่คะหนูเลยขับช้า วันนี้น้าพลยุ่งไหมคะ”“ไม่เท่าไหร่ อยากดูเขาทำไวน์ใช่ไหม”“ใช่ค่ะแต่หนูไม่รบกวนน้าพลหรอกค่ะหนูนัดกับคุณฐาไว้แล้ว” เนสิตาบอกกับน้าชายเพราะเมื่อวานเธอโทรศัพท์มานัดกับฐากูรไว้แล้ว“แน่ใจนะว่านัดไว้แล้ว”“แน่ค่ะ แล้วตอนนี้คุณฐาอยู่ที่ไหนคะ”“อยู่ในห้องทำงาน ห้องนั้นไง” นวพลชี้ไปยังห้องหนึ่งที่อยู่อีกด้านของออฟฟิศ“หนูขอตัวก่อนนะคะ”“อย่าไปกวนเขามากล่ะ” เขากำชับหลานสาวแต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะฟังคำเตือนของเขาหรือเปล่าหญิงสาวเคาะประตูพอเขาอนุญาตก็รีบเปิดเข้าไป เธอยิ้มทักทายเจ้าของห้องที่นั่งทำงานเอกสารกองโตอยู
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 12 เพราะเขาน่าสนใจ
เช้าวันใหม่เนสิตาตื่นตั้งแต่เช้า เธอเลือกสวมชุดที่เน้นความสบายคล่องตัวแต่ยังคงความน่ารักอย่างที่ชอบ เสื้อกล้ามคอกลมผ้าคอตตอนสีขาวซึ่งเป็นสีโปรดจากนั้นสวมทับคาร์ดิแกนสีเบจตัวบางเหมาะสำหรับอากาศที่ร้อนอบอ้าว ท่อนล่างกางเกงผ้าลินินสีเบจขาสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นเรียวขาสวยรับกับรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่โปรดที่เธอสวมอยู่เป็นประจำผมสีน้ำตาลเข้มถูกรวบขึ้นเป็นหางม้าสูงปล่อยปอยผมบางส่วนหลุดลุ่ยลงมาข้างแก้มอย่างเป็นธรรมชาติ วันนี้เธอแต่งหน้าอ่อนๆ เผยผิวหน้าใสรับริมฝีปากที่เจือสีระเรื่อจากลิปออยด์สีหวานทำให้เธอดูมีเสน่ห์ตามวัยอย่างน่ามอง หญิงสาวหมุนตัวหน้ากระจกจนมั่นใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็ออกมาช่วยมารดาเอาแซนด์วิชลงกล่อง“ถึงแล้วโทรบอกแม่ด้วยนะลูก”“ได้ค่ะแม่หนูรู้ว่าแม่เป็นห่วง”เมื่อรถของฐากูรเล่นเข้ามาหน้าบ้านสองแม่ลูกก็จัดแซนด์วิชลงกล่องเสร็จพอดีฐากูรดับเครื่องและเดินลงมาจากรถวันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นถึงข้อศอกกับกางเกงยีนสบายๆ เหมือนกับทุกวันจะต่างก็ตรงรองเท้าเพราะวันนี้เขาสวมรองเท้าผ้าใบแทนที่จะเป็นรองเท้าบูตเหมือนตอนที่อยู่ในไร่ชายหนุ่มยังไม่ทันได้กดออดที่หน้าบ้านคุณนีรนุชและลูกส
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 11 โอกาสวิ่งเข้าหา
แม้ตอนนี้เนสิตาจะหายจากอาการไข้แล้วแต่มารดาของเธอก็ยังไม่ให้ไปช่วยงานที่ร้านด้วยเหตุผลที่ว่าอยากให้เธอได้พักผ่อน แต่ดูเหมือนเนสิตาจะไม่ได้คิดแบบนั้นเลย สองวันมานี้เธออยู่บ้านและรู้สึกเหงามากแม้ตอนกลางวันจะโทรศัพท์ไปคุยกับเพื่อนและดูซีรี่ส์เรื่องโปรดแต่มันก็ไม่สนุกเลยเมื่อเทียบกับการออกไปที่ไร่องุ่นของฐากูรเมื่อวานหญิงสาวโทรศัพท์ไปชวนเขาคุยในเวลาหัวค่ำแต่ก็คุยได้ไม่นานเพราะฐากูรขอตัวไปทำงานก่อนหญิงสาวไม่รู้ว่าทำไมเขายังจะต้องทำงานอะไรกลางคืนอีกแต่ถ้าเจอกันครั้งหน้าเธอจะต้องถามเขาให้ได้ว่าที่เขาชอบพูดว่าขอตัวไปทำงานนั้นเพราะเขาไม่อยากจะคุยกับเธอหรือเพราะเขามีงานที่จะต้องทำจริงๆเหตุผลที่ไม่ถามทางโทรศัพท์ก็เพราะอยากจะเห็นสีหน้าและท่าทางของเขาขณะตอบคำถามของเธอด้วยว่ามันมีความจริงใจหรือกำลังโกหกถึงกันแน่เนสิตานอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงจนกระทั่งได้ยินเสียงรถของมารดาที่ขับเข้ามาในบริเวณบ้านในเวลาเกือบจะสี่ทุ่มหญิงสาวรีบเปิดประตูต้อนรับทันที“เหนื่อยไหมคะแม่วันนี้ลูกค้าเยอะไหม”“เยอะจ้ะลูกค้าเต็มทุกโต๊ะเลย”“กินน้ำเย็นๆ ก่อนนะคะแม่ กินข้าวมาหรือยังคะ” เนสิตารีบเอาน้ำในตู้เย็นมาให้มารดาแล้
ซ่อนเสน่หาภรรยาเด็ก ตอนที่ 10 รู้สึกผิดที่ดูแลไม่ดี
หลังจากจัดการงานทุกอย่างที่ไร่เสร็จแล้วฐากูรก็ยกลังไวน์ขึ้นหลังรถกระบะก่อนจะขับรถเข้ามาในเมืองวันนี้เขาต้องส่งไวน์ให้กับร้านอาหารของคุณนีรนุชลูกค้าประจำ“สวัสดีค่ะคุณฐา คุณวันนี้มาส่งเองเหรอคะ”“สวัสดีครับคุณนุช ผมจะเข้ามาทานข้าวที่นี่อยู่แล้วก็เลยเอาไวน์มาส่งเองจะได้ไม่เสียเที่ยวครับ” เขาพูดขณะยกกล่องไวน์เข้าทางหลังร้าน“ขอบคุณนะคะที่เอาไวน์มาส่งก่อนเวลา ช่วงนี้ลูกค้าสั่งไวน์กันเยอะก็เลยต้องสั่งด่วน”“ไม่เป็นไรครับ ลูกค้าคุณนุชเยอะผมเองก็ขายไวน์ได้เยอะ” เขายิ้มก่อนจะยกไวน์ลังสุดท้ายเข้าไปวางในห้องครัวจากนั้นก็เดินออกมาด้านหน้าเลือกโต๊ะนั่งประจำของตนเองก่อนจะสั่งเมนูคุ้นเคยมาทานระหว่างรออาหารนีรนุชก็มาชวนคุย“เมื่อวานลูกสาวฉันไปกวนอะไรคุณฐาหรือเปล่าคะ”“ไม่หรอกครับเธอก็เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป”“ถ้าลูกสาวของฉันไปกวนคุณฐาบอกมาได้เลยนะคะ เนสยังเด็กไม่ค่อยรู้กาลเทศะเท่าไหร่บางครั้งก็ติดจะพูดมากไปหน่อย ฉันกลัวคุณฐาจะรำคาญค่ะ”“ไม่เป็นไรหรอกครับแล้วนี่เจ้าตัวไปไหนล่ะ ปกติผมจะเห็นมาคอยรับออเดอร์”“ไม่สบายค่ะ”“อ้าวเป็นอะไรล่ะครับ”“ก็คงตากแดดทั้งวันน่ะค่ะก็เลยเป็นไข้”“ผมขอโทษนะครับที่พาล
You may also like
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.7K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง15.0K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C169.0K viewsเด็กมันยั่ว BAD LOVE
ลำเจียก39.2K viewsแบล็กเมล์รัก Black mail
เค้กมัฟฟิ่นn100 viewsถ่านไฟเก่า
Milady388 viewsหมอคฑาคือพ่อของลูก
อัญธิญาน์310 viewsยังไงก็ต้องเป็นเธอ นิยายชุด Only One รักเดียว
M_MORINE'100 views
