ชายหนุ่มสะดุ้งไปกับประโยคนั้น
ใช่ เขาฝากแม่มาบอกผู้หญิงคนนั้น แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า ผู้หญิงคนนั้นจะกลายเป็นคนที่เขารักสุดใจตรงหน้า
แค่ทำให้เธอโกรธ เขายังไม่กล้าเลย นับประสาอะไรจะไปกลั่นแกล้งให้เธอรู้สึกทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น
“ตกนรกสวาทไง ที่รัก” สัญชาตญาณความเป็นเสือผู้หญิงทำงานอย่างเร่งด่วน พร้อมมือหนาที่ประคองกอดอยู่ด้านหลังก็รูดซิปชุดเจ้าสาวอย่างรู้หน้าที่ ทำให้ชุดเกาะอกหล่นลงตามแรงโน้มถ่วง พอดีกับที่หญิงสาวยันตัวห่างจากชายหนุ่ม เผยให้เห็นเนินอกอวบเปลือยเปล่าเต็มสองตา
“อ๊ะ ว้าย” เมษารู้สึกเหมือนโลกหมุน เพราะคนข้างล่างจัดการพลิกตัวให้เธอลงมานอนแผ่บนเตียงแทน ขณะที่อีกมือก็ดึงเกาะอกลงมา ก่อนจะก้มลงฝังหน้าที่ร่องอกเธออย่างคิดถึง
“อึก อ๊ะ อื้อ~”
มือหนาขยำอกอวบอย่างคิดถึง พร้อมดันให้เต้านุ่มสู้กับหน้าของตนเอง
“หอมจัง” ชายหนุ่มสูดความหอมจากตัวหญิงสาวเข้าเต็มปอด กลิ่นที่เขาคิดถึงอย่างที่สุด พลางเบียดแทรกกายเข้าระหว่างกลางเรียวขางามภายใต้กระโปรงหนา
นิ้วซุกซนเริ่มขยับมาบี้ยอดอกจนค่อย ๆ แ
“อ๊ะ อ๊า อ๊า~”ร่างสมส่วนอย่างสาวยุโรปกำลังเปลือยเปล่าบนเตียงขนาดคิงไซซ์ร้องครางเสียงหวานไปทั่วห้องพักหรูชั้นบนของโรงแรมห้าดาว ใจกลางเมืองลอนดอนเมื่อตนก้าวแตะขอบฟ้าเป็นครั้งที่ 3 จากฝีมือคนบนร่างของนางที่ยังคงส่งแรงกระแทกเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน“เสร็จแล้วเหรอ แองจี้” เสียงทุ้มเอ่ยถาม แองจี้พยายามมองหน้าชายหนุ่มอย่างอ่อนล้า ใบหน้าคมสัน ผิวขาวอย่างหนุ่มตะวันตก ราวกับเทพบุตรโรมัน ดวงตาคมที่ยังคงส่งแววตาสะท้อนถึงความร้อนรุ่มในร่างกายออกมาอย่างต่อเนื่อง“แองจี้ไม่ไหวแล้วค่ะ ริชาร์ด” สาวไซซ์อวบอุทธรณ์ออกมา พร้อมยกมือมาดันแผงอกหนาแน่น“แต่ผมยังไหว” ชายหนุ่มพูดจบก็เอื้อมมือมาคว้า 2 มือของหญิงสาวกดลงบนเตียง ก่อนจะก้มหน้าซุกลงบนอกอวบ พร้อมอ้าปากงับยอดอกอิ่มสีชมพู“อ๊า~” ปลายลิ้นร้อนตวัดลามเลีย ก่อนจะเม้มดึงอย่างหิวโหย มือแกร่งย้ายมาขย้ำอกใหญ่อีกข้างไม่ให้น้อยหน้ากัน ส่วนมืออีกข้างเลื่อนลงไปแตะใจกลางความเป็นสาว ก่อนจะดันนิ้วเข้าไปทักทาย“อ๊ะ อ๊าย~ ริชาร์ด...” เมื่อช่องทางเปียกชื้นมากพอสำหรับการเข้าออกอีกครั้ง ชายหนุ่มก็ตระเตรียมส่งความเป็นชายที
ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้น ขัดจังหวะการทำงานของเจ้าของห้อง“ขออนุญาตค่ะ บอส” เสียงหวานดังขึ้น ก่อนจะปรากฏร่างสาวน้อยหน้าใส แม้อายุจะล่วงเข้าเลข 3 หมาด ๆ แต่ก็ยังดูอ่อนเยาว์ รวมถึงทรวดทรงสมบูรณ์ในชุดเดรสทันสมัยเข้ารูป ที่ประตูห้องทำงานบานใหญ่“ว่าไง เมย์” ภาคิณ วัฒนฤกษ์ชัย ทายาทเจ้าของบริษัท P&M ที่ปัจจุบันดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัทเอ่ยถาม เมษา เลขาสาวส่วนตัว“ทางบริษัท ไคล์ ตอบกลับมาแล้วค่ะ บอส”“ทางนั้นว่าไงบ้าง เขาให้เราไปเสนองานไหม” ภาคิณรีบถามด้วยความตื่นเต้น เพราะการที่ได้เสนองานถือเป็นก้าวแรกของการพาบริษัทเข้าสู่ตลาดทางฝั่งยุโรป“เขาไม่ได้ให้เราไปเสนองานค่ะ แต่คุณริชาร์ด จะมาดูงานที่นี่แทนค่ะ บอส” เมษารีบบอกด้วยความตื่นเต้นไม่แพ้กัน“ห้ะ!!!” คำตอบที่ได้รับ ออกจะผิดคาดไปมาก เพราะเขาแค่คาดหวังให้ได้มีโอกาสไปนำเสนองานและข้อตกลงกับบริษัทยักษ์ใหญ่เท่านั้น หากทางนั้นสนใจก็อาจจะได้เซ็นสัญญาร่วมงานกันแต่นี่ เจ้าของบริษัท ไคล์ ถึงขั้นบินมาดูบริษ
“ยินดีต้อนรับสู่ประเทศไทยครับ มิสเตอร์ไคล์” ภาคิณ พร้อมด้วยคณะเลขามาต้อนรับริชาร์ดที่สนามบินด้วยตัวเอง“สวัสดีครับ เรียกผมว่า ริชาร์ด ก็ได้ครับ” ร่างสูงส่งมือมาทักทายตามมารยาท“ครับ คุณริชาร์ด ผม ภาคิณ เรียกว่า คิณ ก็ได้ครับ” ภาคิณเอ่ยตอบ พร้อมผายมือแนะนำคณะเลขาของเขาทั้ง 3 คน “ทางนี้ เป็นเลขาของผมครับ ชยพล ธนัท และเมษา ครับ”“สวัสดีครับ” ชยพล และ ธนัท ยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม“สวัสดีค่ะ” เมษายกมือไหว้และส่งรอยยิ้มหวานสดใสริชาร์ดพินิจเลขาสาวของอีกฝ่ายอย่างละเอียดตามประสาคนที่สนใจกิจกรรมบนเตียงเป็นหลัก สาวน้อยร่างบางแต่มีสัดส่วนที่สมบูรณ์ ดวงหน้าจิ้มลิ้ม ส่งรอยยิ้มสดใสดังตะวันยามเช้าก็ถือว่า ผ่าน...ก่อนที่เขาจะเหลือบตาไปสะดุดที่นิ้วนางข้างซ้ายที่ยกขึ้นไหว้เขาแหวนแต่งงาน!!เอาเถอะ ถึงเขาจะเสียดายความรู้สึกที่สนใจในตัวเมษาเป็นพิเศษ แต่คนมีชื่อเสียอย่างเขาเองก็มีอุดมการณ์ที่ยึดมั่นว่า จะไม่ยุ่งกับคนที่มีเจ้าของเฮ้อ เสียดาย...วิลเลียม
ภายในห้องประชุมใหญ่ของบริษัท P&Mกฤษณะเป็นตัวแทนในการนำเสนอผลการวิจัยตัวยาต่าง ๆ เป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมง ต่อด้วยภาคิณที่เริ่มการเจรจา เสนอข้อตกลงแก่ริชาร์ดทางริชาร์ดและภาคิณได้มีการต่อรองข้อเสนอบางส่วน เป็นเวลากว่า 2 ชั่วโมง จนกระทั่งข้อตกลงเป็นที่พึงพอใจทั้ง 2 ฝ่าย“ขอบคุณมากนะครับ คุณริชาร์ด ที่ร่วมมือทำการวิจัยกับบริษัทของเรา” ภาคิณยื่นมาจับมือกับริชาร์ด “ทางเราสัญญาว่าจะดำเนินการวิจัยและผลิตยาตามที่ตกลงไว้ ไม่ให้คุณริชาร์ดผิดหวังแน่นอนครับ”“ทางเราก็ยินดีที่ได้ร่วมมือกับบริษัทเก่ง ๆ อย่าง P&M เหมือนกันครับ”“หากผมดำเนินการแก้ไขข้อตกลงตามที่คุยกันเรียบร้อยแล้ว ผมจะส่งให้คุณริชาร์ดตรวจสอบความถูกต้องอีกครั้งนะครับ” ภาคิณส่งเล่มข้อตกลงฉบับเดิมให้แก่ชยพล“ได้เลยครับ” ริชาร์ดยิ้มรับ “ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวผมขอตัวไปโทรศัพท์แจ้งคุณพ่อสักครู่”“เชิญเลยครับ” ภาคิณผายมือไปอีกทาง ก่อนจะหันมาถามเมษา “เมย์ เตรียมรถและจองร้านอาหารเย็นนี้ไว้แล้วใช่ไหม
“เดี๋ยวผมจะปรับแก้ตามที่คุณวินเซนต์แนะนำมาอีกทีนะครับ คุณริชาร์ด” ภาคิณกล่าว ขณะเดินออกจากห้องประชุม“ได้ครับ ถ้าเป็นอย่างที่พ่อผมแนะนำ เราน่าจะได้ผลิตภัณฑ์ที่คุ้มค่ากว่าเดิม” ริชาร์ดส่งแฟ้มให้วิลเลียมถือไว้“นั่นน่ะสิครับ สมแล้วที่เป็นคุณวินเซนต์ ท่านเชี่ยวชาญในเรื่องยาจริง ๆ ” ภาคิณชมบิดาของชายหนุ่มไม่ขาดปาก “เดี๋ยวเชิญคุณริชาร์ดทานอาหารเย็นกันนะครับ เมย์น่าจะรอที่รถข้างล่างแล้วครับ”“ได้ครับ” ริชาร์ดรับคำทั้ง 2 คนพูดคุยเรื่องต่าง ๆ จนมาถึงที่หน้าบริษัท โดยมีเมษายืนรออยู่อย่างเรียบร้อย“ทุกอย่างเรียบร้อยค่ะ บอส เชิญขึ้นรถได้เลยค่ะ” เมษาฝืนยิ้ม ทำทุกอย่างให้ปกติ“เชิญคุณภาคิณก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมขอนั่งรถแยกไปต่างหากดีกว่า เผื่อจะโทรหาคุณพ่ออีกหน่อยน่ะครับ” ริชาร์ดปฏิเสธอย่างสุภาพ “เดี๋ยวเจอกันที่ร้านอาหารได้เลยครับ”“ได้ครับ” ภาคิณตอบรับอย่างงง ๆ ก่อนจะขึ้นรถไปกับเมษาวิลเลียมเหลือบตามองเจ้านายอย่างแปลกใจ และไม่ทันได้ถาม
“คุณเมย์รับอะไรไหมครับ” เสียงริชาร์ดถามขึ้น เมื่อมานั่งที่โต๊ะในไนต์คลับบรรยากาศดีแห่งหนึ่งที่มีเสียงเพลงสากลคลอมาเบา ๆ“ไม่ดีกว่าค่ะ” เมษาปฏิเสธพร้อมรอยยิ้ม ชายหนุ่มจึงเลือกสั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไป 2 – 3 อย่าง“ดูคุณเมย์เครียด ๆ นะครับ เหนื่อยเพราะดูแลผมหรือเปล่าเอ่ย” ร่างสูงถามเสียงเย้า“ไม่เลยค่ะ คุณริชาร์ดน่ารักมากค่ะ” หญิงสาวรีบโบกมือปฏิเสธ เพราะกลัวลูกค้าหนุ่มจะเข้าใจผิด “พอดี เมย์มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะค่ะ”“เรื่องบางเรื่อง ถ้ามันเกิดขึ้นแล้ว แล้วมันเหนือการควบคุม แต่ถ้าคุณเมย์มั่นใจว่า ตัวเองทำดีที่สุดแล้ว” ริชาร์ดเอนหลังพิงโซฟานุ่ม พร้อมยักไหล่ “มันก็ไม่มีอะไรให้ต้องเสียใจนี่ครับ”หญิงสาวนั่งนิ่ง คิดตามคำของริชาร์ด แล้วเม้มปากโดยไม่รู้ตัวเขาพูดแทงใจหล่อนเขาสามารถหลอมความคิดที่ฟุ้งซ่านให้สงบลงด้วยคำพูดแค่ไม่กี่คำก็จริงอยู่ว่า ระหว่างที่เธอกับกฤษณะเป็นแฟนกัน เธอทำหน้าที่แฟนอย่างเต็มที่ ดูแลและสนับสนุนเขาในทุกทาง ทั้งในเรื่องง
เสียงฮัมเพลงงุ้งงิ้งในลำคอคนเมาดังลอดออกมาทำลายบรรยากาศความเงียบในรถที่เย็นเฉียบริชาร์ดมองหน้าคนเมาที่ร้องเพลงอย่างไม่เป็นภาษาที่กำลังเอานิ้วชี้มาวาดอะไรบางอย่างบนกระจกรถของเขา“คุณเมย์คบกับแฟนมานานแล้วเหรอครับ” เสียงทุ้มถามขึ้น ดึงความสนใจจากอีกคนให้หันหน้ามาทันที“ก็...” ร่างบางเงยหน้านึกอย่างใช้ความคิด ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สติเธอช้าลงไปมาก “น่าจะสิบปีได้แล้ว มั้งคะ”“ได้ยินว่า จะแต่งงานกันวันเสาร์หน้านี้แล้วสินะครับ”“อ่า ค่ะ แต่งกันเสาร์หน้านี้” เมษาทวนคำตามชายหนุ่มอย่างไม่มีสติ “แต่งงาน เข้าหอ...”เข้าหอ... เธอรอเข้าหอกับเขา แต่เขาดันไปเข้าหอกับคนอื่นเรียบร้อยแล้ว“เฮอะ” หญิงสาวพ่นลมขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ “อยากมีเซ็กซ์กันขนาดนั้นเชียว”“ครับ?” ริชาร์ดถามอย่างไม่ค่อยได้ยินประโยคหลัง“เซ็กซ์เนี่ย มันสนุกมากเหรอคะ” เมษาอ้าปากถามด้วยความอยากรู้ ด้วยเธอรู้ดีว่า คนตรงหน้าช่ำชองและมีประสบการณ์มาอย่างโชกโชน
ปึง! เสียงบานประตูห้องนอนปิดกระแทก ด้วยฝีเท้าของคนร่างใหญ่ที่ยกขึ้นปิด ด้วยสองมือกำลังประคองร่างบางที่อ้อมแขน“ผมให้โอกาสครั้งสุดท้ายนะ เมย์” ริชาร์ดถามเสียงพร่า เพราะเขารู้ขีดจำกัดความอดทนของตัวเองดี ถ้าหลุดจากเส้นนี้ไป เขาจะถอยหลังกลับไม่ได้อีกแล้วจะหาว่าเขาปล้ำคนเมาก็เอาเถอะ ก็ถ้าคนเมาจะน่าเอาขนาดนี้!!!“เมย์อยากทำ” หญิงสาวตอบเสียงดังฟังชัด แววตาเด็ดเดี่ยวขึ้นมาผิดกับคนเมาเมื่อครู่“ตามบัญชา คนสวย”ชายหนุ่มก้มลงจูบเมษาอีกครา หากแต่ครั้งนี้ รุนแรงและยั่วยวนมากกว่าเดิม ปลายลิ้นร้อนไล้ไปตามโพรงปาก เข้าไปตวัดหยอกกับลิ้นเล็กของเจ้าตัว ขณะที่มือเอื้อมไปรูดซิปชุดเดรสเข้ารูปของหญิงสาว พร้อมปลดตะขอเสื้อในให้เสร็จสรรพชุดเดรสและบราสีหวานหล่นลงมากองกับพื้น โดยที่เจ้าของยังไม่รู้ตัว เพราะโดนอีกฝ่ายมอมเมาอยู่กับรสจูบ หญิงสาวเป็นคนเรียนรู้ไว เมื่อริชาร์ดทำอะไร เธอก็พร้อมเรียนรู้และเลียนแบบ ตอบกลับในแบบของตัวเอง นั่นยิ่งทำให้ริชาร์ดแทบคลั่งร่างสูงพาเมษาล้มลงบนเตียง โดยยังไม่ยอมละริมฝีปากไปไหน มือไม้ไล้วนไปทั่
ชายหนุ่มสะดุ้งไปกับประโยคนั้นใช่ เขาฝากแม่มาบอกผู้หญิงคนนั้น แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า ผู้หญิงคนนั้นจะกลายเป็นคนที่เขารักสุดใจตรงหน้าแค่ทำให้เธอโกรธ เขายังไม่กล้าเลย นับประสาอะไรจะไปกลั่นแกล้งให้เธอรู้สึกทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น“ตกนรกสวาทไง ที่รัก” สัญชาตญาณความเป็นเสือผู้หญิงทำงานอย่างเร่งด่วน พร้อมมือหนาที่ประคองกอดอยู่ด้านหลังก็รูดซิปชุดเจ้าสาวอย่างรู้หน้าที่ ทำให้ชุดเกาะอกหล่นลงตามแรงโน้มถ่วง พอดีกับที่หญิงสาวยันตัวห่างจากชายหนุ่ม เผยให้เห็นเนินอกอวบเปลือยเปล่าเต็มสองตา“อ๊ะ ว้าย” เมษารู้สึกเหมือนโลกหมุน เพราะคนข้างล่างจัดการพลิกตัวให้เธอลงมานอนแผ่บนเตียงแทน ขณะที่อีกมือก็ดึงเกาะอกลงมา ก่อนจะก้มลงฝังหน้าที่ร่องอกเธออย่างคิดถึง“อึก อ๊ะ อื้อ~”มือหนาขยำอกอวบอย่างคิดถึง พร้อมดันให้เต้านุ่มสู้กับหน้าของตนเอง“หอมจัง” ชายหนุ่มสูดความหอมจากตัวหญิงสาวเข้าเต็มปอด กลิ่นที่เขาคิดถึงอย่างที่สุด พลางเบียดแทรกกายเข้าระหว่างกลางเรียวขางามภายใต้กระโปรงหนานิ้วซุกซนเริ่มขยับมาบี้ยอดอกจนค่อย ๆ แ
ริชาร์ดนั่งรถคันหรูมากับเอวามาอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่รถจะเคลื่อนเข้าสู่บริเวณคฤหาสน์ของแม่ของเขา เมื่อรถจอดสนิท ชายหนุ่มก็ก้าวขายาว ๆ เดินลิ่วไปที่ห้องของตัวเองทันที เพราะทราบมาจากวินเซนต์แล้วว่า ราเชลจัดห้องนอนของเขาเป็นห้องหอร่างสูงก้าวเท้าเดินนำไปอย่างไม่ไยดีเจ้าสาว ในใจเอาแต่นับเวลาถอยหลังให้ครบ 2 ชั่วโมง ก่อนที่จะได้เจอใครบางคน ขณะที่เขาจะก้าวไปถึง เสียงบิดาที่ก้าวตามมาติด ๆ เรียกไว้ก่อน“ริชาร์ด”“มีอะไรครับ พ่อ” ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วหมุนตัวมามองบิดาที่ก้าวตามมา ทั้งคู่หยุดยืนที่หน้าบันไดกว้าง“มากับพ่อแปบหนึ่ง” วินเซนต์คว้ามือบุตรชาย ลากเข้าห้องทำงานที่อยู่ข้าง ๆ ก่อนจะปิดประตูลงอย่างเงียบเชียบ“เรื่องหนูเอวาน่ะ” พ่อของเขาเกริ่นขึ้น เมื่อเห็นลูกชายยังนิ่งเงียบ เขาจึงเอ่ยต่อ “เธอเป็นลูกสาวเพื่อนพ่อเอง แม่เธอเป็นคนไทยเพิ่งเสียได้ไม่นาน ยังไงก็ใจดีกับเธอหน่อย”“...” ริชาร์ดไม่ตอบรับคำใด เขาได้แต่นิ่งเงียบ“พ่อรู้ว่า แกน่ะโกรธแม่เขาที่ไม่เข้าใจแกเลย แต่หนูเอ
เสียงเพลงสากลหวาน ๆ ดังคลอขับกล่อมคนในงานที่พูดคุยทักทายกันอย่างยินดีกับคู่บ่าวสาวในพิธีมงคลสมรส เจ้าบ่าวร่างสูงในชุดสูทสีขาวยืนต้อนรับแขกอยู่ที่หน้างาน โดยมีวินเซนต์และราเชลคอยยืนประกบหลังจากวันนั้น ก็ไม่มีทีมงานออแกไนซ์หน้าไหนเข้ามาติดต่ออีกเลย จนเขาได้ทราบจากเบนจามินว่า มาดามราเชลจัดการเลือกทุกอย่างเองเสร็จสรรพ แต่ก็ช่างเถอะ เขาไม่ได้สนใจไยดีอะไรอยู่แล้วงานแต่งในวันนี้ มันก็เป็นแค่หน้าที่หนึ่งที่เขาตั้งใจทำให้มันเสร็จ ๆ ไป เพื่อรอเจอหน้าร่างบางที่เขาไม่เจอมานานนับ 2 เดือนตั้งแต่วันที่แม่ริบคนรักของเขาไป“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย” เสียงมารดาเขากระซิบแผ่วเบา“ผมก็ยิ้มให้แม่ได้เท่านี้แหละ” ชายหนุ่มกระซิบตอบกลับ ก่อนจะยกยิ้มฝืน ๆแม่ของเขาตัดสินใจเปลี่ยนรูปแบบงานแต่งใหม่ โดยให้มาทำพิธีที่โบสถ์แถวชานเมือง ใกล้คฤหาสน์ของพวกท่าน ส่วนแขกเหรื่อก็เชิญแต่คนสนิทไม่กี่สิบคนเท่านั้น ก่อนจะไปจัดงานเฉลิมฉลองพิธีมงคลสมรสที่โรงแรมหรูกลางเมืองในอีก 2 วันข้างหน้า“แล้วผมจะได้เจอเมย์ตอนไหนครับ แม่”“หลังเสร็จเข
ก๊อก ก๊อก ก๊อกเบนจามินเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา หลังจากที่เคาะประตูขออนุญาต“คุณลิเดียพาทีมออแกไนซ์งานแต่งงานมาแล้วครับ”ลิเดียเดินเข้ามาในห้อง พร้อมทีมงานอีก 3 – 4 คน ริชาร์ดจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน ผายมือเชิญทุกคนนั่งที่ชุดโซฟารับแขก“สวัสดีครับ คุณริชาร์ด” โรเบิร์ต หัวหน้าทีมออแกไนซ์ยื่นมือมาทักทาย“สวัสดีครับ”“นี่ ทีมงานของผมครับ ฮันน่า นาตาลี และเจคอป ครับ” โรเบิร์ดผายมือแนะนำลูกทีมไปทีละคน ริชาร์ดกวาดสายตาทักทายผ่าน ๆ โดยเมินสายตายั่วยวนของนาตาลีไปอย่างไม่ใส่ใจ“ครับ” ชายหนุ่มรับคำสั้น ๆ“เอ่อ งั้นเราเริ่มกันเลยนะครับ” โรเบิร์ตเปิดบทสนทนา เมื่อเห็นว่าริชาร์ดตอบกลับสั้น ๆ “คุณริชาร์ดอยากได้ธีมงานประมาณไหนครับ”“ไม่รู้สิครับ”“เอ่อ เป็นแบบ Vintage แบบ Minimal หรือแบบเรียบหรูดีครับ” หัวหน้าทีมลองให้ตัวเลือกหลาย ๆ แบบ โดยมีฮันน่าเตรียมจดข้อมูลที่ลูกค้าต้องการ“ไม่รู้สิครับ” ชายหน
ตั้งแต่กลับจากบ้านแม่ในคืนนั้น ริชาร์ดก็เอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอน เขาครุ่นคิดอย่างหนัก ตั้งแต่แผนการแทรกซึมก็โดนจับได้อย่างไว ส่วนแผนการชิงตัวก็เหมือนว่าแม่เขาจะรู้อยู่ก่อนแล้ว ถึงได้ไปนั่งดักรออยู่แบบนั้น แถมยังรู้ทันเขาถึงแผนการที่จะไปดีลว่าที่เจ้าสาวไว้ล่วงหน้าอีกเขาแทบไม่สามารถทำอะไรได้เลย เหมือนเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่กำลังวิ่งวนอยู่บนฝ่ามือแม่อย่างไรอย่างนั้นก็เอาเถอะ ใครเป็นคนเลี้ยงดูสั่งสอนเขามาล่ะ“ฮอตตี้ ผมควรทำยังไงดี”ริชาร์ดเงยศีรษะพิงโซฟานุ่มอย่างจนใจ ไม่ว่า จะทำอะไรก็ยิ่งเหมือนรัดตัวเขา และทำร้ายเมษาทางอ้อม เพราะทันทีที่เขากลับถึงบ้านคืนนั้น เขาก็ได้รับคลิปวิดีโอสั้น ๆ จากแม่ของเขาวิดีโอที่เมษากำลังยืนร้องไห้อย่างเงียบ ๆ พร้อมปาดน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุด แม้ว่าจะเป็นเพียงคลิปสั้น ๆ ไม่ถึง 10 วินาที แต่ก็สร้างความทรมานใจให้เขาอย่างที่สุดเขาไม่สามารถรับรู้สาเหตุของความเสียใจนั้น ไม่สามารถปลอบโยนคนในโทรศัพท์มือถือได้เลย และนอกจากคลิปนั้น ยังมีข้อความเตือนการกระทำของเขาจากราเชลกำกับไว้อีกชายหนุ่มเลือกที่ค่อย ๆ ป
ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องทำงานของประธานบริษัท ไคล์ ดังขึ้น ก่อนจะปรากฏร่างเลขาสาวของมาดามราเชล“มาดามให้พามาส่งค่ะ” อิซาเบลเอ่ยขึ้นสิ้นเสียงพูด ริชาร์ดผุดลุกขึ้น เพื่อรอรับคนที่เขาอยากเจอมาตลอดสัปดาห์ เพราะนับตั้งแต่วันนั้น เขาก็จำต้องกลับบ้านคนเดียว ไม่สิ... มีคนกลับมากับเขาด้วย‘ลิเดีย ส่งแขก’ สิ้นคำพูดของแม่เขา ลิเดียก็เดินมาหาเขาทันที‘แม่...’ เขาร้องเรียกอีกฝ่ายอีกครั้งอย่างเว้าวอน‘อ่อ ถ้ากลับไปคนเดียวคงจะเหงาสินะ’ จู่ ๆ มาดามก็หันมาถาม ‘วินเซนต์ คุณกลับไปอยู่เป็นเพื่อนลูกสักพักก็แล้วกัน’อยู่ดี ๆ หวยก็ดันมาออกที่พ่อเขาซะอย่างนั้น วินเซนต์ได้แต่มองตาปริบ ๆ ‘ทำไมล่ะ’‘คิดว่า ฉันไม่รู้หรือไง ที่ลูกหนีฉันได้ตลอด มันก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ’ ราเชลมองตาขวาง ‘เพราะฉะนั้น ครั้งนี้ ไปอยู่กับลูกซะ’ใช่ คนที่เขาได้พากลับบ้าน คือ พ่อของเขาเอง อย่าคิดว่า พ่อเขาจะค้านแม่ได้ แค่แม่ปรายตาก็ปิดปากเงียบสนิทแล้ว เหอะ เหอะ...
เมษามองไปทั่วห้องนั่งเล่นเล็ก ๆ ที่มีเพียงโซฟา 1 ชุด โดยมาดามราเชลครองโซฟาหลักไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟาตัวข้าง ๆความเงียบปกคลุมไปทั่วห้องอยู่ครู่ใหญ่ เมษาก็เพียงนั่งสบตาอีกฝ่ายอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ราเชลนั่งพิศมองเธอ ก่อนจะถอนหายใจเป็นระลอก“เธอมีอะไรจะพูดก็พูดมา” ราเชลเปิดโอกาสให้สาวตรงหน้าพูด“หนูทราบดีค่ะ ว่า มาดามต้องการลูกสะใภ้แบบไหน และหนูไม่เข้าเกณฑ์ของมาดามเลย” เมษาเลือกที่จะยอมรับตรง ๆ “หนูขอถามมาดามสักข้อได้ไหมคะ”“ว่ามา”“มาดามอยากเห็นอนาคตของคุณริชาร์ดเป็นแบบไหนหรือคะ”“...”เมื่อเห็นสาวสูงวัยกว่านิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด เมษาจึงกล่าวต่อ“หนูอยากเห็นรอยยิ้มของคุณริชาร์ดค่ะ อยากให้เขามีความสุขในทุก ๆ วัน คนที่จะอยู่ข้างเขา อาจจะเป็นใครก็ได้ แต่ขอแค่ให้เขามีความสุข หนูก็พอใจแล้วค่ะ”“ฉันอยากให้เขาได้สิ่งที่ดีที่สุด” เสียงราเชลตอบชัดเจน “และเธอก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับริชาร์ดในสายตาของฉัน&
“ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปด้วยดีนะ ฮอตตี้” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างตัวพร้อมแรงกระชับมืออย่างหนักแน่นที่ถ่ายทอดความอบอุ่นและเชื่อใจส่งมาถึงเธอหลังจากที่ทางบริษัท P&M นำเสนอผลงานการวิจัยในเฟซ 1 เสร็จเรียบร้อย เธอก็เดินมารอที่ห้องทำงานของริชาร์ดตามที่เจ้าตัวสั่ง ก่อนจะพบว่า ลิเดีย เลขาของราเชลมารออยู่ก่อนแล้ว พร้อมทั้งเชิญเธอมาพบเจ้านายสายตรงของหล่อน โดยที่เธอไม่ทันได้มีโอกาสบอกกล่าวอะไรกับริชาร์ดเลยสุดท้าย เมษาก็ได้เจอริชาร์ดที่เดินหน้ามุ่ยนำหน้าอิซาเบล เลขาอีกคนของราเชล ลงมาที่รถ ก่อนจะเคลื่อนตัวมาจอดสนิทที่หน้าคฤหาสน์หลังงามแถบชานเมืองริชาร์ดเดินมารอรับร่างบางลงจากรถ ท่ามกลางสายตาใครบางคนที่มองผ่านกระจกบานใหญ่บนชั้น 2ถนอมน่าดูเลยนะ...“สวัสดีครับ คุณริชาร์ด คุณเมษา”“ไม่เจอกันนานเลยนะ โนอาห์” ชายหนุ่มทักคนสนิทของบิดาที่มายืนรอรับเขาถึงหน้าประตู“นายใหญ่ให้มาเชิญไปพบที่ห้องรับแขกครับ”ร่างสูงแค่พยักหน้ารับทราบเบา ๆ ก่อนจะกระชับมือพาอีกคนเดินนำไปทันทีภายในห้องรับแขก ปรากฏร่างว
หญิงสาวค่อย ๆ กะพริบตาตื่นขึ้น เพราะความเมื่อยล้าสะสมจากการเดินทางและกิจกรรมบนเตียงกับคนร่างสูงข้างตัวที่เรียกร้องตลอดทั้งคืน ทั้งที่ก็ทำอยู่ทุกวัน แต่ไม่รู้ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนาเมษาขยับตัวบนเตียง พยายามไม่ให้อีกคนที่ก้มหน้าซุกอยู่กับอกอิ่มของเธอรู้สึกตัว แต่ก็ช้าไป แค่เธอพลิกตัวนิดหน่อย เขาก็ตื่นแล้ว“อ๊ะ ดะ เดี๋ยวค่ะ ชะ เช้าแล้วนะ~”ริชาร์ดกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น กดจะฝังจมูกลงกลางร่องอกอย่างมันเขี้ยวแล้วลากลิ้นไล้ผ่านขึ้นมาตามซอกคอ ก่อนจะเม้มที่ติ่งหูเล็กเบา ๆ“หอมจัง” เสียงทุ้มครางอย่างพึงพอใจ หลังกดจมูกลงบนแก้มเนียนอีกฟอด“พอแล้วค่ะ เช้าแล้ว” ร่างบางพยายามยกมือมาประคองใบหน้าซุกซนที่เอาแต่ดอมดมตัวเธอไม่ห่าง“วันนี้ มันวันพักผ่อนไม่ใช่เหรอ ฮอตตี้” ริชาร์ดถามเสียงขุ่น เพราะโดนขัดใจ “คุณต้องไปพรีเซนต์งานพรุ่งนี้นี่”ตามกำหนดการของทางบริษัท P&M จากความตั้งใจที่จะเป็นทั้งทริปนำเสนอผลงานและทริปเที่ยว ภาคิณจึงแบ่งคนออกเป็น 2 กลุ่ม โดยใน 2 วันแรก สำหรับกลุ่มที่ 1 คือ กลุ