Novels by กระดิ่งจันทร์

มือปีศาจน้อยลูบไล้ส่วนสำคัญของเขาอย่างสนุกมือ ชักรูดจนสุดความยาวไปมา ก่อนจะก้มหน้า อ้าปากดูดกลืนของลับนั้นจนมิดโคนเซียวชิงเฟิงสั่นไปทั้งสรรพางค์ เมื่อตระหนักได้ถึงความรู้สึกที่ตกอยู่ในเงื้อมมือของใครบางคน “อ่ะ อ๊า ยะ อย่า อืม”ปลายลิ้นร้อนตวัดลูบไล้แท่งยาวในปากอย่างเอร็ดอร่อย ดวงหน้าหวานกำลังหลับตาพริ้ม ตั้งอกตั้งใจลิ้มรสตัวตนของเขา'อร่อยเสียจริง...'ท่ามกลางความสุขที่ฉินเจียวเยี่ยนมอบให้ เซียวชิงเฟิงได้ยินเสียงความคิดของพระชายาอีกครั้ง ทำให้เขารู้สึกขอบคุณความสามารถพิเศษนั้นการได้ยินเสียงความคิดของฉินเจียวเยี่ยนเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตของเขา เพราะนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เขาสนใจแม่นางตรงหน้า จนเกิดเป็นการพัวพันกันไม่สิ้นสุดอย่างทุกวันนี้ความสัมพันธ์ที่พัวพันจนไม่สามารถสลัดทิ้งอีกฝ่ายได้ เช่นเดียวกับปลายลิ้นของนางที่พัวพันตัวตนของเขา จนเขาแทบจะอ่อนระทวยไปกับริมฝีปากของนาง“พร้อมหรือไม่เพคะ? ท่านพี่คนดี”ฉินเจียวเยี่ยนตวัดลิ้นเลียรอบริมฝีปาก ก่อนจะยันกายขึ้นคร่อม สะโพกผายกางออกกว้าง จนตัวเขาที่นอนอยู่ด้านล่างสามารถมองเห็นกลีบดอกเหมยที่กำลังบานสะพรั่งได้อย่างเต็มตากลีบดอกเหมย

เซียวชิงเฟิงปล่อยอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกจากตัว สะบัดปลายนิ้วเกี่ยวผ้าม่านผืนบางให้ตกลงปกคลุมรอบเตียง ราวกับกางอาณาเขต ไม่ให้ผู้ใดเข้ามารบกวนเวลาแสนรื่นรมย์ระหว่างเขากับคนที่นอนทอดร่างอยู่บนเตียงเซียวชิงเฟิงคุกเข่าลงบนเตียงด้วยร่างที่เปลือยเปล่า สายตาเร่าร้อนจ้องมองพระชายาของตนไม่วางตา จนฉินเจียวเยี่ยนร้อนวูบวาบไปทั้งตัวด้วยเช่นกัน“ข้าจะช่วยเจ้าถอด” น้ำเสียงแหบพร่าดังขึ้น พร้อมมือสากที่เลื่อนไปกระตุกปมเชือกกลางตัว รั้งเสื้อคลุมให้ร่วงหล่นลงบนเตียงอย่างไม่ใส่ใจ อวดเรือนร่างขาวเนียนที่นอนระทวยอยู่บนเตียงเนินอกอวบอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ เซียวชิงเฟิงโน้มตัวเข้าหาราวกับต้องมนต์สะกดร่างสูงใหญ่ทิ้งตัวลงทาบทับ ริมฝีปากร้อนประกบเข้าหา ตวัดปลายลิ้นเลียไปตามเรียวปากบางอย่างหลงใหลมือเล็กของฉินเจียวเยี่ยนยกขึ้นคล้องคอรั้งฝ่ายชายเข้ามาชิดใกล้มากยิ่งขึ้น แหงนศีรษะขึ้นสูง เพื่อให้เซียวชิงเฟิงสอดแทรกปลายลิ้นได้ง่ายขึ้นเสียงจูบดื่มด่ำดังกังวานไปทั่วห้อง สี่มือต่างลูบไล้ไปตามตัวของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่“อ่ะ อา ทะ ท่านพี่ อ

เซียวชิงเฟิงไม่ต่อความ เดินลิ่วไปรับรองแขก รับคารวะจอกเหล้ามงคลจากบรรดาราชวงศ์และขุนนางที่มาแสดงความยินดีกันอย่างคับคั่งเสียงร้องรำของคณะงิ้วเจื้อยแจ้วอยู่บนเวทีที่เรือนหน้า แขกเหรื่อสังสรรค์สนทนาถึงความยิ่งใหญ่ของขบวนสินเดิมของเจ้าสาว และความโอ่อ่าของจวนเฟิงอ๋อง“เฟิงอ๋องเมาเสียแล้วหรือ?” หนิงซูเฟยยกผ้าขึ้นมาปิดปากแล้วหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางการยืนโซเซของเซียวชิงเฟิง “เมาเช่นนี้ พระชายาคงจะกังวลใจแย่”ฉีอ๋องกล่าวยิ้ม ๆ “กระหม่อมว่า ให้คนไปส่งเสด็จพี่เถิด หมู่เฟย”เสด็จพี่หนอ เสด็จพี่ อยากรีบไปเข้าหอกับเจ้าสาวคนสวยก็ไม่บอก แสร้งทำเป็นเมาเช่นนี้ ผู้ใดจะเชื่อกัน?ท่านเป็นอ๋องเจ้าสำราญของเมืองหลวงเชียวนะ ดื่มเหล้ามงคลเพียงห้าจอกก็เมาเสียแล้วชื่อเสียงของท่านจะไปอยู่ที่ใด!?“ไป ให้คนพยุงน้องหกกลับเรือนเถิด ให้น้องสะใภ้ช่วยดูแล” หมิงอ๋องที่ยืนอยู่ข้างฉีอ๋องร้องสั่งอย่างยิ้ม ๆหยางเซิงและตงไฮ่เดินเข้าไปช่วยพยุงร่างเซียวชิงเฟิงซ้ายขวา ช่วยกันประคองเฟิงอ๋องพาเดินออกจากเรือนรับรองตรงไ

เซียวชิงเฟิงก้าวเท้าข้ามธรณีประตูเข้าเรือนอี้หงที่ตกแต่งประดับไปด้วยอักษรคู่มงคลสีแดง เทียนมังกรเคียงหงส์ตั้งเด่นอยู่บนโต๊ะข้างเตียงเซียวชิงเฟิงวางร่างฉินเจียวเยี่ยนลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน เขาเอื้อมมือไปหยิบหยกหรูอี้ขึ้นมาเลิกผ้าคลุมหน้าของนางขึ้นให้ครบถ้วนทุกพิธีการ“อ๊ะ ท่านอ๋อง มิต้องรอตอนเย็นหรือเพคะ?”'เหตุใดจึงเปิดผ้าคลุมหน้าแล้วเล่า?'“เจ้าลืมแล้วหรืออย่างไร?” เซียวชิงเฟิงแตะปลายจมูกของฉินเจียวเยี่ยนอย่างเอ็นดู “เราเข้าห้องหอกันไปนานแล้วนะ”“เช่นนั้น ท่านอ๋องจะไม่ออกไปรับแขกหรือเพคะ?”“ไปสิ เพียงแต่ข้าไม่อยากให้เจ้าเหนื่อย” เขาโน้มตัวลงจูบริมฝีปากบางเร็ว ๆ หนึ่งครั้ง “ข้าจะให้ชุนเถา ชุนหลิ่วเข้ามาปรนนิบัติเจ้า เจ้าจะอาบน้ำ ทานอาหาร หรือนอนพักผ่อนไปก่อนก็ได้”ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มรับกับความเอาใจใส่นั้น “เพคะ ท่านอ๋อง”“เจ้าอภิเษกเข้าจวนเฟิงอ๋องแล้ว ไยยังเรียกข้าว่า ท่านอ๋องอีกเล่า?”ฉินเจียวเยี่ยนเม้มปากอย่างเขินอาย เข้าใจความนัยที่ฝ่ายชายบอกมา “ทะ ท่านพี่...”มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกสูงเป็นรอยยิ้มอย่างพอใจ “ดีมาก”สิ้นเสียง เขาก็โน้มใบหน้าลงมาจุมพิตฉินเจียวเยี่ยนอีกครั้ง หากแต่ครานี้

“ไม่มี เจ้าเหยียบกระเบื้องเถิด” เซียวชิงเฟิงบอกปัด พร้อมทั้งรวบรวมลมปราณไว้ที่ปลายนิ้ว“เพคะ”ฉินเจียวเยี่ยนเดินมาหยุดที่หน้ากระเบื้อง ยกฝ่าเท้าขึ้น ออกแรงเหยียบลงมาอย่างเต็มที่ พร้อมกับที่เซียวชิงเฟิงดีดปลายนิ้วส่งลมปราณไปทำลายกระเบื้องแผ่นนั้น“ว้าว” เสียงร้องอื้ออึงด้วยความตกใจ ที่เจ้าสาวสามารถเหยียบกระเบื้องจนแตกเป็นผุยผง ท่ามกลางความตกตะลึงของฮ่องเต้เจิ้นหลงที่อ้าพระโอษฐ์ค้างนั่นมันกระเบื้องนิลที่ไว้ฝึกองครักษ์ลับเชียวนะ!!สายพระเนตรตกตะลึงจ้องมองไปที่ปลายเท้าของฉินเจียวเยี่ยน ก่อนจะเหลือบขึ้นมามองร่างเจ้าสาว แต่ฮ่องเต้เจิ้นหลงจำต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อสบสายตาคมของบุตรชายในไส้เป็นท่านเองสินะ เสด็จพ่อ...ไอสังหารแผ่ออกรอบตัวของเซียวชิงเฟิง จนฮ่องเต้เจิ้นหลงที่นั่งอยู่ในห้องโถงยังรู้สึกได้“อากาศเย็น ๆ นะเพคะ” หนิงซูเฟยลูบแขนตัวเองไปมา ด้วยเข้าใจว่า ลมเย็นน่าจะพัดผ่านเข้ามาภายในเรือน “เจ้าไปปิดหน้าต่างที แล้วก็เพิ่มเตาอุ่นเข้ามาด้วย”“เพคะ พระสนม”

ฉินเจียวเยี่ยนที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวสิ่งใด นั่งกระดิกเท้าเล่นอยู่ในเกี้ยวแปดคนหามอย่างอารมณ์ดี ก่อนที่จมูกจะฟุดฟิดได้กลิ่นหอมของขนมกุ้ยฮวาจากกล่องไม้ข้างตัวนางเหลือบเห็นกระดาษที่วางอยู่บนกล่องไม้อย่างชัดเจน...หากเจ้าหิวก็ทานขนมในกล่องรองท้องไปก่อน...'ช่างใส่ใจกันจริงนะ เสี่ยวเฟิง...'ความอารมณ์ดีของคนในเกี้ยวส่งผลต่อเจ้าบ่าวที่กำลังควบม้านำอยู่ที่หน้าขบวน มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกขึ้นสูงเป็นรอยยิ้มกว้าง เรียกเสียงกรีดร้องของคุณหนูจวนอื่น ๆ ที่ยืนรอชมสองข้างทางให้ดังขึ้นไปอีก'หืม เหตุใดข้างนอกจึงมีเสียงดังเล่า?'มุมปากของเซียวชิงเฟิงตกลงในพริบตา ราวกับการแสดงเปลี่ยนสีหน้าของคณะงิ้วที่จ้างมาในคืนนี้หยางเซิงและตงไฮ่มุมปากกระตุกหยิก ๆ กับอารมณ์ของเจ้านายตรงหน้าที่เปลี่ยนสีหน้าไปมาอย่างไร้สาเหตุครั้นขบวนเจ้าสาวมาถึงจวนเจ้าบ่าว เกี้ยวบุปผาวางลงบนพื้นอย่างมั่นคงและนุ่มนวล เซียวชิงเฟิงพลิกตัวลงจากหลังม้า ก้าวเท้ายาว ๆ ไปที่หน้าเกี้ยวมือหนาเลิกม่านขึ้น แล้วยื่นมือไปรอรับฉินเจียวเยี่ยนอย่างใส่ใจ'เสี่ยวเฟิงน่ารักจริง ๆ ' ฉินเจียวเยี่ยนวางมืออ่อนนุ่มราวกับไร้กระดูกลงบนมือของเซียวชิงเฟิงอย

“อ่ะ พี่รักษ์ อื้ออออ” ยิ่งเธอนอนคว่ำ ส่วนของแท่งสั้นที่ถูคลิตอริสของเธออยู่ ยิ่งแนบชิดและสั่นสะเทือนแรงกว่าเดิม ช่องทางทางธรรมชาติของเธอที่ตอนนี้ก็ยังถูกเติมเต็มและสั่นคลอนไปด้วยแท่งปลอม ยิ่งทำให้เธอขนลุกเกรียวไปทั้งตัว “ขวัญ ยะ อยากได้ของ พะ พี่รักษ์ งื้อออออ”พิรักษ์เหลือบมองช่วงล่างของน้องสาวที่ถูกเติมเต็ม แล้วเขายังรู้ทันอีกด้วยว่า ที่เพียงขวัญอ้อนนั้น เป็นเพียงเพราะว่า เธอต้องการให้เขาเอาของเล่นนั้นออกไป“ได้สิ ขวัญ” ชายหนุ่มตอบรับอย่างคนใจดี ก่อนจะยกกระชับเอวคอดกิ่วให้วางบนหมอนสูง ก้นแน่น ๆ ส่ายไปมาตามแรงสั่นของดิลโด้ ยิ่งยั่วยวนให้เขาอยากอัดกระแทกเข้าไปสวบบบบบ“อื้อออออออ” ร่างบางเด้งตัวขึ้นจนสุด เมื่อเธอได้ของพี่ชายอย่างที่วาดหวังไว้ หากแต่เขาไม่ได้เข้ามาตามช่องธรรมชาติ แต่เข้ามาเติมเต็มในรูสำรองแทน “อ่า อ่า อึกกกกก”“อ่าาาา ทั้งแน่นทั้งสั่นไม่หยุดเลยนะ ขวัญ” พิรักษ์ทิ้งตัวลงแนบชิดแผ่นหลังนวลเนียน ก่อนจะพรมจูบไปทั่วอย่างรักใคร่ “ชอบของพี่ไหมเอ่ย”&l

“อ่า อึกกกกก” แพขนหนาเริ่มกะพริบถี่ขึ้น ตามสติที่ค่อย ๆ กลับมาของคนตัวเล็ก พิรักษ์ที่เห็นอย่างนั้นรีบคลานเข่าขึ้นคร่อมบนร่างน้องสาว กักตัวและแขนเรียวไม่ให้ปัดป่ายของเล่นออกจากตัวได้ ก่อนจะวางท่อนเอ็นอวบอ้วนของตัวเองลงตรงกลางร่องอก“อ่ะ พี่รักษ์ อ่า” เพียงขวัญเรียกชื่อพี่ชาย เมื่อเห็นเงาร่างสูงที่อยู่บนตัวเธอ“ตื่นแล้วเหรอ ขวัญ” ชายหนุ่มโกยเนื้อขาว ๆ ขึ้นมาโอบล้อมแกนกายของเขาอย่างแน่นหนา ก่อนจะบดขยี้นมใหญ่ ๆ เต็มแรงปัก!! ปัก!! ปัก!!“อ๊า~~~ พี่รักษ์ อื้อออออออ” เพียงขวัญร้องคราง เมื่อถูกพี่ชายนอกไส้เด้าสะโพกกับนมของเธอ ความฝืดแข็งจากแท่งแข็งเสียดสีผิวบางจนแดงช้ำไปหมด อีกทั้งช่วงล่างที่ถูกของเล่นสอดใส่จนคับแน่น แรงสั่นทำให้ความเสียวแผ่ซ่านไปทั้งตัว“อ่าาา สุโค่ยไปเลย ขวัญ” พิรักษ์หลับตาครางอย่างพึงพอใจ เมื่อลำกายของเขากระแทกเข้าออก ด้วยอกขาว ๆ บีบเคล้นตัวตนได้แน่นไม่ต่างจากช่วงล่าง สองมือสากขยำอย่างเต็มไม้เต็มมือ ยิ่งยอดถันที่แข็งเป็นไตชูชันสู้ฝ่ามือ ยิ่งทำให้เขาฟินและแข็งมากกว่าเดิม

“อะไรกันเนี่ย พราว” พิรักษ์ร้องถาม เมื่อเห็นเพื่อนสนิทของน้องสาวช่วยพยุงร่างเพียงขวัญ น้องสาวบุญธรรมของตัวเองยืนอยู่หน้าประตูบ้าน “ไหนว่า ปาร์ตี้วันเกิดกันไม่ใช่เหรอ ทำไมเมามาขนาดนี้เนี่ย”“ก็ปาร์ตี้วันเกิดนั่นแหละค่ะ พี่รักษ์ แต่พอดี ยัยขวัญ มันคึกไปหน่อย” พราวดาวตอบเขิน ๆ ก่อนจะส่งตัวเพื่อนสาวให้พี่ชายรับไปดูแลต่อ “พราวฝากพี่รักษ์ดูแลต่อทีนะคะ ในรถยังมีอีกหลายคนน่ะค่ะ”“อ่า ได้ ๆ ไปเถอะ ขอบใจมากนะ พราว” พิรักษ์ตอบ โดยที่มีร่างบางสลบไม่ได้สติอยู่ในอ้อมแขนเขาก้มตัวลงช้อนร่างน้องสาวขึ้น แล้วตรงดิ่งขึ้นบันไดไปที่ห้องของตัวเอง ก่อนจะวางร่างเล็กลงอย่างเบามือ“ดีนะ ที่วันนี้ แม่ยังไม่กลับ ไม่งั้น เราโดนแม่ฟาดก้นลายแน่” ชายหนุ่มบ่นอย่างระอา“อืมมมมมม” ร่างบางครางในลำคออย่างเห็นด้วย ก่อนจะพลิกร่างไปมาอย่างไม่สบายตัว เกาะอกสีแดงตัดกับผิวขาวเนียนละเอียด รัดอกอิ่มไว้อย่างแน่นหนา ชวนให้คนมองรู้สึกถึงความไม่สบายตัว ทั้งเจ้าของเนินเนื้อข้างบนและข้างล่างของคนมอง“อึ

ทั่วทั้งหน้าอกก็เปียกไปด้วยน้ำลายของเขา รอยจูบแดงช้ำปรากฏไปทั่ว ปกฉัตรกัดหัวนมนั้นอย่างแรงเป็นการส่งท้าย ก่อนจะผละออกมา“อ่า ฮ่า ฮ่า” ใบเตยนอนหลับตา หอบหายใจอย่างหมดแรง สองแขนตกลงข้างตัว อกสวยกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ จึงไม่ทันสังเกตว่า ตัวต้นเหตุจัดการรูดซิปกางเกง แล้วล้วงจ้าวโลกออกมารอท่าเรียบร้อยแล้วท่อนเอ็นแข็งขืนผงาดขึ้น โดยที่ช่วงหัวกำลังเปียกแฉะได้ที่ เขาจ่อไปที่ปากทางโพรงสวาท ก่อนจะถูไถให้น้ำหวานจากเธอชโลมไปทั่วแท่นเนื้อของเขาสวบบบบบ“อ๊ายยยยยยย” ใบเตยสะดุ้งสุดตัว เมื่อถูกเขาแทงเข้ามา โดยไม่ส่งสัญญาณเตือนใด ๆ ความใหญ่โตทะลวงเข้ามา จนภายในของเธอตอดรัดอย่างบ้าคลั่ง“ซี้ดดดดด ตอดหัวดีชะมัด” ปกฉัตรถึงกับร้องคราง เมื่อถูกใบเตยขมิบระรัว “ตอดมาแบบนี้ พี่ก็ขอกระแทกกลับไปแล้วกันนะ”ปัก!! ปัก!! ปัก!!“อ่ะ อ๊ะ ยะ อย่า อื้อออออ” เสียงร้องห้ามสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกจากสะโพกสอบที่รัวเข้ามาอย่างไม่มีอะไรหยุดยั้งปกฉัตรย้ายมือมาบีบแก้มก้นงามงอนไว้แน่น ตรึงเธอให้เข้ามุม

“เอ่อ มันยังคัน ๆ อยู่น่ะค่ะ พี่ฉัตร” ใบเตยหันมาบอกด้วยแก้มแดง ๆ ทำเอาปกฉัตรเริ่มใกล้หมดความอดทนที่จะกระโจนเข้าไปขย้ำคนตรงหน้า“ไหน มาให้พี่ดูหน่อย” ชายหนุ่มวางกล้องลงบนโต๊ะข้างตัว ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหา โดยจับเอวคอดกิ่วแล้วยกตัวเธอให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะกว้างอีกตัว“เอ่อ ดะ เดี๋ยวค่ะ พี่ฉัตร ไม่เป็นไรค่ะ” ใบเตยร้องห้าม โดยที่ปกฉัตรไม่สนใจ เขากดไหล่บางให้นอนเอนลงบนโต๊ะ แล้วแหวกขาเรียวออกกว้าง อวดจุดซ่อนเร้นที่กำลังแดงก่ำ น้ำรักเริ่มไหลออกมาเจิ่งนองไปทั่วบริเวณจุดอ่อนไหว“ยังแสบ ๆ คัน ๆ อยู่เหรอ” ชายหนุ่มถามเสียงแหบพร่า ในขณะที่จ้องมองเนินสวาทและติ่งเล็ก ๆ ที่กำลังสั่นไหว ราวกับยั่วยวนให้เขาเข้าไปลิ้มลอง“ใช่ค่ะ อ๊ะ พี่ฉัตร อ่า อ๊า~~~” ใบเตยตอบไม่จบประโยคดี อีกฝ่ายก็ย่อตัวลง แล้วฝังหน้าเข้าไปหาความเปียกแฉะนั้นแผล็บ แผล็บ แผล็บเสียงลิ้นกระทบของเหลวดังขึ้น พร้อมสัมผัสอ่อนนุ่มที่แทรกเข้ามาในตัวเธอ ความร้อนรุ่มเหมือนจะถูกเขาดูดกลืนออกไปทันที“อ่า พี่ฉัตร อึกกกก อื้ออออ” ห

แชะ แชะ แชะเสียงรัวกล้องดังขึ้น เมื่อสาบเสื้อสีขาวแหวกออกอวดเนินอกขาว ๆ ก่อนจะเผยให้เห็นยอดถันสีชมพูสวย ตัดกับสีสันต่าง ๆ ในหลอดทดลอง ยิ่งขับให้นางแบบเด่นสะดุดตา ควันขาวฟุ้งกระจายปกปิดและเปิดเผยเรือนร่างเป็นบางจุด ยิ่งกระตุ้นให้คนอยากแหวกหมอกควันนั้น เพื่อยลโฉมนางแบบเต็ม ๆ“อ่ะ ทีนี้ ใบเตยหยิบพวกหลอดทดลองมาเล่นได้เลย” ปกฉัตรสั่ง เมื่อได้ภาพตามที่จินตนาการไว้ทีละเซต “จะเทนู่น ผสมนี่ ได้หมดเลย”หญิงสาวหยิบของบนโต๊ะมาดู มาเล่นไปทีละชิ้น โดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่า เสื้อกาวน์เริ่มหล่นลงจากไหล่เนียน จนเมื่อเธอกำลังจะขยับตัวดันมันกลับขึ้นไป ช่างกล้องหนุ่มก็ร้องบอก “ไม่ต้อง ใบเตย ทิ้งไว้แบบนั้นแหละ ถ้ามันจะหล่นก็ปล่อยไปเลย”“อ่ะ ค่ะ พี่ฉัตร” ใบเตยรับคำ ก่อนจะหยิบหลอดทดลอง 2 หลอดมาเทผสมกัน“โอเค ทีนี้ ใบเตยขึ้นมานั่งบนโต๊ะเลย ใช่ แบบนั้นแหละ ขยับขึ้นไปอีกนิด” ปกฉัตรก้าวเท้าขึ้นไปจัดท่าทางให้หญิงสาว ก่อนจะส่งบีกเกอร์ใหม่ให้อีก 1 ใบ ซึ่งมีของเหลวสีขาวขุ่นอยู่ในนั้น “เดี๋ยวใบเตยอ้าขาออกให้กว้างเลยน

ชายหนุ่มสะดุ้งไปกับประโยคนั้นใช่ เขาฝากแม่มาบอกผู้หญิงคนนั้น แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า ผู้หญิงคนนั้นจะกลายเป็นคนที่เขารักสุดใจตรงหน้าแค่ทำให้เธอโกรธ เขายังไม่กล้าเลย นับประสาอะไรจะไปกลั่นแกล้งให้เธอรู้สึกทรมานเหมือนตกนรกทั้งเป็น“ตกนรกสวาทไง ที่รัก” สัญชาตญาณความเป็นเสือผู้หญิงทำงานอย่างเร่งด่วน พร้อมมือหนาที่ประคองกอดอยู่ด้านหลังก็รูดซิปชุดเจ้าสาวอย่างรู้หน้าที่ ทำให้ชุดเกาะอกหล่นลงตามแรงโน้มถ่วง พอดีกับที่หญิงสาวยันตัวห่างจากชายหนุ่ม เผยให้เห็นเนินอกอวบเปลือยเปล่าเต็มสองตา“อ๊ะ ว้าย” เมษารู้สึกเหมือนโลกหมุน เพราะคนข้างล่างจัดการพลิกตัวให้เธอลงมานอนแผ่บนเตียงแทน ขณะที่อีกมือก็ดึงเกาะอกลงมา ก่อนจะก้มลงฝังหน้าที่ร่องอกเธออย่างคิดถึง“อึก อ๊ะ อื้อ~”มือหนาขยำอกอวบอย่างคิดถึง พร้อมดันให้เต้านุ่มสู้กับหน้าของตนเอง“หอมจัง” ชายหนุ่มสูดความหอมจากตัวหญิงสาวเข้าเต็มปอด กลิ่นที่เขาคิดถึงอย่างที่สุด พลางเบียดแทรกกายเข้าระหว่างกลางเรียวขางามภายใต้กระโปรงหนานิ้วซุกซนเริ่มขยับมาบี้ยอดอกจนค่อย ๆ แ

ริชาร์ดนั่งรถคันหรูมากับเอวามาอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่รถจะเคลื่อนเข้าสู่บริเวณคฤหาสน์ของแม่ของเขา เมื่อรถจอดสนิท ชายหนุ่มก็ก้าวขายาว ๆ เดินลิ่วไปที่ห้องของตัวเองทันที เพราะทราบมาจากวินเซนต์แล้วว่า ราเชลจัดห้องนอนของเขาเป็นห้องหอร่างสูงก้าวเท้าเดินนำไปอย่างไม่ไยดีเจ้าสาว ในใจเอาแต่นับเวลาถอยหลังให้ครบ 2 ชั่วโมง ก่อนที่จะได้เจอใครบางคน ขณะที่เขาจะก้าวไปถึง เสียงบิดาที่ก้าวตามมาติด ๆ เรียกไว้ก่อน“ริชาร์ด”“มีอะไรครับ พ่อ” ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วหมุนตัวมามองบิดาที่ก้าวตามมา ทั้งคู่หยุดยืนที่หน้าบันไดกว้าง“มากับพ่อแปบหนึ่ง” วินเซนต์คว้ามือบุตรชาย ลากเข้าห้องทำงานที่อยู่ข้าง ๆ ก่อนจะปิดประตูลงอย่างเงียบเชียบ“เรื่องหนูเอวาน่ะ” พ่อของเขาเกริ่นขึ้น เมื่อเห็นลูกชายยังนิ่งเงียบ เขาจึงเอ่ยต่อ “เธอเป็นลูกสาวเพื่อนพ่อเอง แม่เธอเป็นคนไทยเพิ่งเสียได้ไม่นาน ยังไงก็ใจดีกับเธอหน่อย”“...” ริชาร์ดไม่ตอบรับคำใด เขาได้แต่นิ่งเงียบ“พ่อรู้ว่า แกน่ะโกรธแม่เขาที่ไม่เข้าใจแกเลย แต่หนูเอ

เสียงเพลงสากลหวาน ๆ ดังคลอขับกล่อมคนในงานที่พูดคุยทักทายกันอย่างยินดีกับคู่บ่าวสาวในพิธีมงคลสมรส เจ้าบ่าวร่างสูงในชุดสูทสีขาวยืนต้อนรับแขกอยู่ที่หน้างาน โดยมีวินเซนต์และราเชลคอยยืนประกบหลังจากวันนั้น ก็ไม่มีทีมงานออแกไนซ์หน้าไหนเข้ามาติดต่ออีกเลย จนเขาได้ทราบจากเบนจามินว่า มาดามราเชลจัดการเลือกทุกอย่างเองเสร็จสรรพ แต่ก็ช่างเถอะ เขาไม่ได้สนใจไยดีอะไรอยู่แล้วงานแต่งในวันนี้ มันก็เป็นแค่หน้าที่หนึ่งที่เขาตั้งใจทำให้มันเสร็จ ๆ ไป เพื่อรอเจอหน้าร่างบางที่เขาไม่เจอมานานนับ 2 เดือนตั้งแต่วันที่แม่ริบคนรักของเขาไป“ทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อย” เสียงมารดาเขากระซิบแผ่วเบา“ผมก็ยิ้มให้แม่ได้เท่านี้แหละ” ชายหนุ่มกระซิบตอบกลับ ก่อนจะยกยิ้มฝืน ๆแม่ของเขาตัดสินใจเปลี่ยนรูปแบบงานแต่งใหม่ โดยให้มาทำพิธีที่โบสถ์แถวชานเมือง ใกล้คฤหาสน์ของพวกท่าน ส่วนแขกเหรื่อก็เชิญแต่คนสนิทไม่กี่สิบคนเท่านั้น ก่อนจะไปจัดงานเฉลิมฉลองพิธีมงคลสมรสที่โรงแรมหรูกลางเมืองในอีก 2 วันข้างหน้า“แล้วผมจะได้เจอเมย์ตอนไหนครับ แม่”“หลังเสร็จเข

ก๊อก ก๊อก ก๊อกเบนจามินเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา หลังจากที่เคาะประตูขออนุญาต“คุณลิเดียพาทีมออแกไนซ์งานแต่งงานมาแล้วครับ”ลิเดียเดินเข้ามาในห้อง พร้อมทีมงานอีก 3 – 4 คน ริชาร์ดจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน ผายมือเชิญทุกคนนั่งที่ชุดโซฟารับแขก“สวัสดีครับ คุณริชาร์ด” โรเบิร์ต หัวหน้าทีมออแกไนซ์ยื่นมือมาทักทาย“สวัสดีครับ”“นี่ ทีมงานของผมครับ ฮันน่า นาตาลี และเจคอป ครับ” โรเบิร์ดผายมือแนะนำลูกทีมไปทีละคน ริชาร์ดกวาดสายตาทักทายผ่าน ๆ โดยเมินสายตายั่วยวนของนาตาลีไปอย่างไม่ใส่ใจ“ครับ” ชายหนุ่มรับคำสั้น ๆ“เอ่อ งั้นเราเริ่มกันเลยนะครับ” โรเบิร์ตเปิดบทสนทนา เมื่อเห็นว่าริชาร์ดตอบกลับสั้น ๆ “คุณริชาร์ดอยากได้ธีมงานประมาณไหนครับ”“ไม่รู้สิครับ”“เอ่อ เป็นแบบ Vintage แบบ Minimal หรือแบบเรียบหรูดีครับ” หัวหน้าทีมลองให้ตัวเลือกหลาย ๆ แบบ โดยมีฮันน่าเตรียมจดข้อมูลที่ลูกค้าต้องการ“ไม่รู้สิครับ” ชายหน

ตั้งแต่กลับจากบ้านแม่ในคืนนั้น ริชาร์ดก็เอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้องนอน เขาครุ่นคิดอย่างหนัก ตั้งแต่แผนการแทรกซึมก็โดนจับได้อย่างไว ส่วนแผนการชิงตัวก็เหมือนว่าแม่เขาจะรู้อยู่ก่อนแล้ว ถึงได้ไปนั่งดักรออยู่แบบนั้น แถมยังรู้ทันเขาถึงแผนการที่จะไปดีลว่าที่เจ้าสาวไว้ล่วงหน้าอีกเขาแทบไม่สามารถทำอะไรได้เลย เหมือนเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่กำลังวิ่งวนอยู่บนฝ่ามือแม่อย่างไรอย่างนั้นก็เอาเถอะ ใครเป็นคนเลี้ยงดูสั่งสอนเขามาล่ะ“ฮอตตี้ ผมควรทำยังไงดี”ริชาร์ดเงยศีรษะพิงโซฟานุ่มอย่างจนใจ ไม่ว่า จะทำอะไรก็ยิ่งเหมือนรัดตัวเขา และทำร้ายเมษาทางอ้อม เพราะทันทีที่เขากลับถึงบ้านคืนนั้น เขาก็ได้รับคลิปวิดีโอสั้น ๆ จากแม่ของเขาวิดีโอที่เมษากำลังยืนร้องไห้อย่างเงียบ ๆ พร้อมปาดน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุด แม้ว่าจะเป็นเพียงคลิปสั้น ๆ ไม่ถึง 10 วินาที แต่ก็สร้างความทรมานใจให้เขาอย่างที่สุดเขาไม่สามารถรับรู้สาเหตุของความเสียใจนั้น ไม่สามารถปลอบโยนคนในโทรศัพท์มือถือได้เลย และนอกจากคลิปนั้น ยังมีข้อความเตือนการกระทำของเขาจากราเชลกำกับไว้อีกชายหนุ่มเลือกที่ค่อย ๆ ป

ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูห้องทำงานของประธานบริษัท ไคล์ ดังขึ้น ก่อนจะปรากฏร่างเลขาสาวของมาดามราเชล“มาดามให้พามาส่งค่ะ” อิซาเบลเอ่ยขึ้นสิ้นเสียงพูด ริชาร์ดผุดลุกขึ้น เพื่อรอรับคนที่เขาอยากเจอมาตลอดสัปดาห์ เพราะนับตั้งแต่วันนั้น เขาก็จำต้องกลับบ้านคนเดียว ไม่สิ... มีคนกลับมากับเขาด้วย‘ลิเดีย ส่งแขก’ สิ้นคำพูดของแม่เขา ลิเดียก็เดินมาหาเขาทันที‘แม่...’ เขาร้องเรียกอีกฝ่ายอีกครั้งอย่างเว้าวอน‘อ่อ ถ้ากลับไปคนเดียวคงจะเหงาสินะ’ จู่ ๆ มาดามก็หันมาถาม ‘วินเซนต์ คุณกลับไปอยู่เป็นเพื่อนลูกสักพักก็แล้วกัน’อยู่ดี ๆ หวยก็ดันมาออกที่พ่อเขาซะอย่างนั้น วินเซนต์ได้แต่มองตาปริบ ๆ ‘ทำไมล่ะ’‘คิดว่า ฉันไม่รู้หรือไง ที่ลูกหนีฉันได้ตลอด มันก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ’ ราเชลมองตาขวาง ‘เพราะฉะนั้น ครั้งนี้ ไปอยู่กับลูกซะ’ใช่ คนที่เขาได้พากลับบ้าน คือ พ่อของเขาเอง อย่าคิดว่า พ่อเขาจะค้านแม่ได้ แค่แม่ปรายตาก็ปิดปากเงียบสนิทแล้ว เหอะ เหอะ...